บนเส้นทางสายพระนิพพาน 66 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 66 66/01 เมื่อมองโลก..มองเรา..มายาวนาน รู้อาการ..เจ็บช้ำ..ย้ำจนชิน มากมายครั้ง..ตอกย้ำ..น้ำตาริน ไม่ได้กิน..แล้วเดี๋ยวนี้..เพราะมีภูมิ 66/02 ไม่เคยมี..ที่ไม่ทุกข์..ลุกดูหน่อย อย่าได้ปล่อย..ลอยไป..สุดไขว่คว้า ชีวิตนี้..อยู่ไป..ไร้ราคา เอาปัญญา..เราตรอง..แล้วมองดู 66/03 มองรอบกาย..ใครสุขแท้..แถไปถาม จะถูกหยาม..น้ำหน้า..มาจากไหน แค่หลุดมา..จากท้อง..ร้องมากมาย ไม่เคยอาย..แหกปาก..อยากกลับคืน 66/04 ความรู้สึก..นึกคิด..จิตของเรา หลงมัวเมา..ลาภยศ..ก็หมดค่า ทรัพย์สิ่งของ..นอกกาย..ไร้ราคา ใช้ปัญญา..สิคุณ..สร้างบุญตน 66/05 มีให้ทาน..ให้ธรรม..เป็นกำลัง เพื่อจะยัง..ปัญญา..พาชีวิต ขึ้นไปสู่..สูงส่ง..ไม่หลงติด สำเร็จกิจ..ก้าวพ้น..วังวนเดิม 66/06 มาติดรู้..ติดเห็น..เป็นนั่นนี่ เป็นน้องพี่..ชาติภพ..ไม่จบสิ้น มีทรัพย์สิน..เงินตรา..ครองธานินทร์ สิ้นชีวิน..ทุกชาติ..ไม่อาจข้าม 66/07 เอาอะไร..กันเล่า..กับเจ้ากาย หลังเราตาย..ก็รู้เห็น..เหม็นตายห่า เกิดแล้วแก่..เจ็บตาย..กายชรา เอาปัญญา..ตรองดู..จึงรู้ทัน 66/08 เขาให้เกิด..เป็นคน..ค้นหาธรรม คนระยำ..พอเกิดมา..โดดคว้าทุกข์ เจ้าเวรกรรม..พุ่งใส่..ไล่เสียจุก แล้วจะสุข..ยังไง..ก็ไร้ธรรม 66/09 ก็ร่างกาย..ไม่ใช่เรา..ใช่เขาดอก หาทางออก..จากกาย..ให้ได้ก่อน เอาจิตจับ..ปัจจุบัน..หั่นนิวรณ์ จงตัดตอน..กิเลสร้าย..ทิ้งไปเลย 66/10 จงตั้งจิต..อธิษฐาน..ทุกวันคืน ขอหยัดยืน..พระนิพพาน..วันกายสิ้น ตัดชาติภพ..ประกาศไว้..ให้ได้ยิน ให้ใจชิน..กับคำว่า..พระนิพพาน 66/11 อย่าไปอวด..บริสุทธิ์..จงอุดรู ทั่วตัวกู..รูมากมาย..รั่วไปหมด จงเอาบุญ..อุดไว้..ชั่วให้งด ถึงกำหนด..ตายไป..ใจรู้ทาง 66/12 กรรมกำหนด..กดหัว..ชั่วเคยทำ ต้องรับกรรม..เคยก่อ..รอเสวย เรื่องไม่ใช้..กรรมนี้..ไม่มีเลย แต่ก็เคย..บุญช่วยค้ำ..กรรมไม่ถึง 66/13 ถ้ายอมรับ..กรรมได้..สบายจิต ถึงชีวิต..ตกต่ำ..นั่งขำได้ ปัญญารู้..ว่าเป็นผู้..ก่อกรรมไว้ ยอมชดใช้..อโหสิ..มิจองเวร 66/14 มีทั้งสัตว์..ทั้งคน..ปนในต้ว มีทั้งมัว..มืดมน..จนสว่าง แล้วจะเห็น..แสงไหม..ที่ปลายทาง หรือเป็นราง..ไหลตรง..ลงนรก 66/15 เทศกาล..ทั้งที..มากมีตาย ก็มากมาย..มาฉลอง..ฆ่ารองรับ ไม่เข่นฆ่า..ทำตน..เป็นคนหลับ จะบังคับ..ได้ไง..หลับไปแล้ว 66/16 เห็นเรือยนต์..กับเรือพาย..จึงได้คิด ดุจชีวิต..มนุษย์เรา..ท่านเจ้าขา ต่างหากิน..ยื้อแย่ง..แข่งเวลา เมื่อได้มา..แล้วเป็นไง..ตายเหมือนกัน 66/17 มึงมีเครื่อง..กูมีมือ..คือกูพาย กูไม่อาย..แรงแค่ไหน..ไปแค่นั้น ไปถึงช้า..ไม่เป็นไร..กูพายมัน มึงรีบกัน..แต่กูไม่..สบายกู 66/18 ถ้าคลื่นลม..ไม่แรง..แซงเรือจอด พายตลอด..ด้วยกำลัง..ยังพอไหว ไม่เคยหวั่น..ว่าจะพาย..ไปถึงไหน พายไม่ไหว..ไปไม่รอด..กูจอดนอน 66/19 เจ้านกเอย..แม้มีปีก..หลีกไม่พ้น เพราะว่าตน..ประมาท..ขาดสติ อวดว่าตัว..บินไว..ตายเลยสิ เพราะว่าริ..ตัดหน้ารถ..รันทดใจ 66/20 เจ้าล้อเล่น..กับชีวิต..คิดไม่ถึง จึงเท่งทึง..ก่อนวัย..ด้วยใจหาญ หารู้ไม่..ที่เจ้าโชว์..โง่ดักดาน เป็นอาการ..ขาดสติ..ซึ่งมิควร 66/21 หรือว่ากรรม..ชักนำเจ้า..บินเข้ามา หรือชะตา..ถึงกำหนด..หมดชีวิต บุญแห่งเรา..สร้างทำไว้..จงได้สิทธิ์ พาดวงจิต..ของเจ้า..เข้าวิมาน 66/22 เมื่อมนุษย์..สมมุติเงิน..เดินนำหน้า ก็ไล่ล่า..หาทรัพย์..คับแค้นจิต เมื่อให้เงิน..เดินนำ..มากทำพิษ พาชีวิต..ไปติดทรัพย์..อับปัญญา 66/23 เมื่อเอาทอง..กองตรงหน้า..ว่าค่ามาก ยิ่งฉุดลาก..กิเลสลอก..ออกมาใหญ่ มีเงินทอง..ก็จ้องปล้น..ขนเอาไป เหลืออะไร..กันเล่า..เมื่อเมาทรัพย์ 66/24 มีจิตใจ..ไม่ขัดเกลา..ให้เขลาเกาะ คงไม่เหมาะ..ชีวิตนี้..มีมากกว่า มีแต่โลภ..โกรธหลง..คงผวา จงใฝ่หา..เมตตาธรรม..มาค้ำไว้ 66/25 จงพิจารณา..เล่นเล่น..พอเป็นสุข ถ้าเกิดทุกข์..หนักไป..ผ่านไปก่อน อารมณ์ดี..สุขอุรา..ค่อยมาย้อน อย่าให้ร้อน..ถ้าสุขเย็น..จึงเป็นธรรม 66/26 ได้เรียนรู้..ทุกข์แท้..ใช่แค่นี้ ขอชวนชี้..มีมากมาย..รอบกายเรา ขอจงหมั่น..ฝึกฝน..อดทนเอา อันคนเรา..เกิดมีกาย..ได้ทุกคน 66/27 ไม่เจอทุกข์..ก็มอง..ไม่เห็นธรรม ไม่เจอกรรม..จะรู้หรือ..ทุกข์คือผล เรื่องของทุกข์..เกิดกาย..ได้ทุกคน ใช่แค่ตน..นี้เท่านั้น..ที่มันทุกข์ 66/28 ส่วนคนอื่น..ได้แต่บอก..พูดกรอกหู อยู่ที่สู..รู้พิจารณา..หาเหตุผล ถ้าใจเปิด..เกิดปัญญา..ผ่าทุกข์ตน ก็เป็นคน..สุขใจ..ไม่ทุกข์ทน 66/29 โอ้คนเอ๋ย..คนแก่..อย่าแง่งอน ขออ้อนวอน..เอาไว้..ใจร่มร่ม อารมณ์ร้อน..ราดรด..จะกดจม นอนระทม..หดหู่..แต่ผู้เดียว 66/30 อย่าได้เอา..แต่ใจตน..เป็นคนตั้ง เอาใจชั่ง..ให้ดี..ก่อนมีเสียง จิตอ่อนโยน..ใส่เมตตา..พาสำเนียง เพียงเอ่ยเสียง..ตรูกันมา..หาตายาย 66/31 หน้าแย้มยิ้ม..อิ่มละไม..บอกใจงาม เอ่ยปากถาม..ความเป็นอยู่..หมู่ลูกหลาน รักเมตตา..ส่งให้..ไม่รำคาญ รู้ประมาณ..เรานี้หนอ..แค่รอตาย 66/32 ถ้าบอกว่า..ทุกข์คือผล..แล้วต้นเล่า แล้วแต่เจ้า..ทุกข์อะไร..ไตร่ตรองนิด จงสืบสาว..ราวเรื่องไป..โดยใช้จิต ว่าความผิด..แต่ต้นนั้น..มันอะไร 66/33 อันความผิด..แต่ต้นนั้น..คือดันเกิด พอกำเนิด..กิเลสสู..กรูเข้าหาม มันเกิดขึ้น..ตามวัย..ไม่รู้ความ จิตงดงาม..ได้เรียนรู้..สู่ทางธรรม 66/34 เมื่อคิดได้..ใจสว่าง..กระจ่างแจ้ง ไม่ใช่แกล้ง..แต่เจ้ากรรม..เขาตามติด สิ่งเราเคย..ก่อเอาไว้..มากมายพิษ หาทางปิด..บัญชีใช้หนี้กรรม 66/35 ก่อนจะได้..ชื่นชม..สุขสมหวัง มีความหลัง..มากมาย..กว่าใครคิด หนทางเดิน..แสนฝืด..มืดสนิท รู้ข่มจิต..อดทน..จึงพ้นมา 66/36 บุคคลอื่น..เขานินทา..ด่าว่าเรา จงอย่าเอา..เป็นบรรทัด..วัดคุณค่า ขอให้เรา..ด่าเราซ้ำ..ฉ่ำอุรา อย่าไปผ่า..ด่าเขาเข้า..ให้เราเลว 66/37 เราด่าเรา..ด่าเข้าไป..อย่าได้เกรง ด่าตัวเอง..ที่ไม่ดี..มีบกพร่อง ด่าตัวเอง..ดีกว่า..ค่าดั่งทอง ด่าตัวเอง..ขอรับรอง..จะดีเอง 66/38 จงเจ็บช้ำ..แค่ชาตินี้..ดีกว่าเจ้า ทำใจเข้า..หาทางตัด..สลัดหลุด หลั่งน้ำตา..ชุ่มโชก..โลกมนุษย์ จงหาจุด..ที่สุดธรรม..ข้ามวังวน 66/39 จงกล้าหาญ..ที่จะเดิน..เผชิญหน้า เหตุเพราะว่า..ถึงอย่างไร..ก็ตายจาก การเกิดขึ้น..ดับไป..กายพลัดพราก ไม่เคยยาก..กับผู้..รู้ทางธรรม 66/40 ผมขนเล็บ..ฟันหนัง..เมื่อนั่งตรอง คือหนึ่งกอง..ความทุกข์..สุขที่ไหน มีผันแปร..เปลี่ยนแปลง..กันเรื่อยไป ไม่ทำใจ..ก็ทุกข์แท้..แก่ไม่รอ 66/41 ก็มีขึ้น..มีลง..ตรงประเด็น มันก็เป็น..เช่นนี้หนอ..ก็ชีวิต พอขึ้นสูง..ไม่ไหว..ไปก็ติด ก็ได้สิทธิ์..ต่ำลง..ไม่คงตัว 66/42 ขอเพียงใจ..อย่าไหวหวั่น..ทุกข์รันทด รู้จักอด..รู้จักทน..จนที่สุด เดี๋ยวก็ขึ้น..เดี๋ยวก็ลง..มีทรงทรุด พอถึงจุด..สุดท้าย..ก็ตายแล 66/43 จงทำมา..หากิน..ศีลกำกับ ทั้งยามหลับ..ยามตื่น..ยามขื่นขม ยามเหนื่อยยาก..แท้หนอ..ขอเป็นลม พอบรรทม..ได้ที่..ก็มีแรง 66/44 พอพลิกฟื้น..ตื่นลืมตา..ขึ้นมาใหม่ ก็มีไฟ..ชาร์ทได้ที่..มีได้เสีย จิตสดชื่น..แจ่มใส..กายไม่เพลีย ก็เข้าเกียร์..เดินหน้า..หาช่องทาง 66/45 มีเรื่องธรรม..เรื่องกรรม..มีกายใจ มองเข้าไป..ให้ลึก..เพื่อฝึกจิต รู้ยังไง..ก็ให้วาง..ว่างก็พิศ ว่าชีวิต..เกิดแน่..แก่เจ็บตาย 66/46 เราเกิดมา..ที่แท้..เพื่อแก่เฒ่า ไว้บอกเล่า..เหตุการณ์..ทางเบื้องหลัง คอยบันทึก..ประสบการณ์..ลูกหลานฟัง แล้วปิดบัง..ความชั่ว..ที่ตัวทำ 66/47 ก็เวียนว่าย..ไปมา..ไม่น่าเกิด เพราะกำเนิด..เกิดกำหนัด..มันขัดข้อง ดูเหมือนเกิด..เพื่อถอยหลัง..ลงฝั่งคลอง ฉันยิ่งตรอง..ก็ยิ่งต้าน..การมาเกิด 66/48 เกิดเพื่อพบ..ทางจบกิจ..สิทธิ์ของฉัน จะแปรผัน..ยังไง..อย่าไปคิด มีโอกาส..สุดท้าย..จงใช้สิทธิ์ หาทางปิด..บัญชี..หนีไปเลย 66/49 ขอเดินทาง..ข้างบน..ทนใช้กรรม ที่เคยทำ..ทุกชาติภพ..เพื่อจบสิ้น เกิดครั้งนี้..พลีให้..กายชีวิน มาเดินดิน..เพื่อจะจบ..ชาติภพกัน 66/50 เพื่อเดินทาง..วางใจตรง..ดำรงจิต ไม่ทำผิด..ไม่ทำชั่ว..เกรงกลัวบาป ทำดวงจิต..แจ่มใส..ล้างไคลคราบ เราผู้ทราบ..อยู่แก่ใจ..ทางใดดี 66/51 นั่งทำใจ..สบายอุรา..เถิดหนาท่าน จงมุ่งมั่น..รักษาใจ..ให้ใสผ่อง มีอารมณ์..กระทบมา..อย่าตาพอง เอาใจมอง..จับศีล..เดี๋ยวบินหาย 66/52 ถ้าหากแม้..วางใจ..ไม่ได้สม ร่วงเทพพรหม..เดินต่อ..ไม่ท้อถอย จะต่อยอด..ยืนยัน..วันรอคอย ขอเลื่อนลอย..สู่นิพพาน..จากเทพพรหม 66/53 เอาจิตมอง..ตรองตรึก..ฝึกหาชั่ว เดี๋ยวจะมั่ว..หลงทาง..ระหว่างศีล ยังอยู่ครบ..โล่งใจ..ไม่โบยบิน เรื่องการกิน..อดก่อน..นะตอนเย็น 66/54 แม้ได้แค่..สวรรค์..ฉันก็สู้ เพราะฉันรู้..ต่อไปได้..ไม่คืนหลัง ไม่ขอหวน..เกิดใหม่..ตายอีกครั้ง วางแผนผัง..เพื่อผ่าน..ด่านนิพพาน 66/55 การอดข้าว..เย็นหนอ..บ่เป็นหยัง ตั้งความหวัง..น้อยน้อย..คอยเตือนจิต ระหว่างนี้..อย่าปล่อยให้..ใจเป็นพิษ พาชีวิต..ห่างไกล..ไฟโลกันต์ 66/56 อารมณ์ใจ..เป็นได้..ทั้งไฟน้ำ ขุดซ้ำซ้ำ..เป็นบ่อ..หล่อด้วยน้ำ มีขุ่นข้อง..หมองใจ..ไฟไม่ลาม มีความงาม..ของอารมณ์..สมชุ่มเย็น 66/57 เมื่อจิตตั้ง..ยังสงบ..หลบวุ่นวาย ยังละอาย..ต่อบาป..สาปสิ่งชั่ว ขอเพียงรู้..ว่าตัวเรา..ไม่เมามัว ยังเกรงกลัว..บาปกรรม..ขอทำดี 66/58 แต่ละย่าง..ที่ก้าวเดิน..อย่าเพลินไป ระวังใจ..สงบกาย..มั่นในศีล ระวังปาก..พลั้งไป..และการกิน ระวังลิ้น..รสอร่อย..ไม่ปล่อยวาง 66/59 สุขอุรา..ร่าเริง..ไร้เพลิงเผา ยังเป็นเรา..ผูกพัน..มั่นในศีล อาหารหลัก..หลังเที่ยง..เลี่ยงไม่กิน ยังถวิล..อริยะ..ไม่ละวาง 66/60 เมื่อตั้งใจ..ฝึกจิต..ปิดบัญชี ทรงความดี..มั่นไว้..ไม่หงุดหงิด มาถูกทาง..ย่างสบาย..ปลายชีวิต มุ่งอุทิศ..เพื่อทิ้งกาย..ไปนิพพาน |
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |