บนเส้นทางสายพระนิพพาน 47

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 47

47/01

ปลายพอศอ..สี่เก้า..เข้าเขตทุกข์

ห้าศูนย์ลุก..เป็นไฟ..ลามไปทั่ว

ห้าหนึ่งทวี..ลุกไหม้..ไม่พ้นตัว

ยิ่งมืดมัว..มองไม่เห็น..เส้นทางเดิน

47/02

ให้ทุกคน..พ้นทุกข์ภัย..ปีใหม่มา

ทั้งพละ..อนามัย..ใจเข้มแข็ง

ปฏิบัติธรรม..ทุกที..ให้มีแรง

ให้วิ่งแซง..กรรมเก่า..เข้านิพพาน

47/03

ขออวยพร..คุณพ่อแม่..ผู้แก่เฒ่า

ผู้บอกเล่า..ความหลัง..เริ่มลืมหลง

ผู้มีกาย..ปรวนแปร..เมื่อแก่ลง

จงได้ปลง..ว่ากายกู..อยู่ไม่นาน

47/04

ธรรมชาติ..ของกายนี้..มันมีหลัก

เหนื่อยก็พัก..หนักก็นอน..ยืนเดินนั่ง

ทุ่มใช้แรง..เกินกำหนด..หมดกำลัง

กายจะพัง..ก่อนจะผ่าน..ด่านนิพพาน

47/05

ร่างกายนี้..รู้จักใช้..อยู่ได้นาน

อย่าไปทาน..เหล้าสุรา..ยาเสพติด

เหล่าอาหาร..ทานมากไป..กลายเป็นพิษ

ขอจงคิด..พิจารณา..อาหาเร

47/06

ตัดทุกข์อื่น..ให้หมดไป..เหลือใช้กรรม

ถูกกระทำ..ย้อนกลับคืน..ฝืนทนได้

มีทางเดียว..ที่ช่วยค้ำ..คือทำใจ

ไม่เป็นไร..จะยอมทน..เพื่อพ้นทุกข์

47/07

ทางของโลก..คือทางลวง..เอาบ่วงรัด

ถูกผูกมัด..ด้วยสายใย..ไปไม่รอด

เขาผูกคอ..ผูกแขนขา..น่าจะจอด

ถูกเขากอด..เขาสัมผัส..มัดด้วยใจ

47/08

กล้าพอไหม..เอาใจตัด..ไยมัดคอ

ถ้ากล้าพอ..แขนขาด้วย..ช่วยมาตัด

สลัดไย..ทั้งปวง..บ่วงร้อยรัด

เห็นทางชัด..แดนสุขี..พระนิพพาน

47/09

เมื่อความทุกข์..เป็นของเรา..รับเอาหมด

เพื่อจะปลด..หนี้เวรกรรม..เคยทำไว้

พอความทุกข์..ตามท่วมทับ..ระงับใจ

จะอย่างไร..ก็กรรมเรา..ทำเขามา

47/10

เคยทำผิด..ปลิดชีพวาย..หนีไม่พ้น

ต้องขุดค้น..กิเลสร้าย..ทิ้งให้หมด

อย่าให้เหลือ..ในจิตเรา..เท่าขามด

กรรมทั้งหมด..จิตน้อมรับ..ไว้กับใจ

47/11

จะกี่ภพ..กี่ชาติ..ที่พลาดผิด

มีชีวิต..เป็นอะไร..ก็ไม่สน

แม้เป็นสัตว์..ทุกข์ยาก..มากกว่าคน

จะอดทน..ทุกเมื่อ..เพื่อนิพพาน

47/12

ทุกข์หล่อหลอม..จนพร้อมใจ..ทิ้งกายหยาบ

พร้อมก้มกราบ..ขอบคุณหลาย..มีกายนี้

ได้รับรส..ได้รู้หลัก..จิตปักดี

จึงได้มี..ปัญญา..มาตัดกาย

47/13

แค่ความทุกข์..หล่นมาทับ..รับไม่ทัน

คงสักวัน..รับได้แน่..ไม่แพ้ทุกข์

รอแค่วัน..ฉันทิ้งกาย..จะได้สุข

คอยปลอบปลุก..จิตเรา..รับเอาธรรม

47/14

ขุดความชั่ว..ตัวเคยทำ..ทำไปทิ้ง

เหลือแต่สิ่ง..ที่ดี..มีคุณค่า

พอนิ่งคิด..ไม่เคยลืม..ปลื้มอุรา

ดีทำมา..จิตแจ่มใส..ตายรับบุญ

47/15

ขุดทิ้งชั่ว..หาจนทั่ว..ไม่เหลือเลย

ทำให้เคย..ไม่พบเจอ..เธอไม่หลง

รู้สำรวจ..ตรวจดูใจ..จะได้ปลง

สิ้นใจลง..ย่อมสุขใจ..ไร้เวทนา

47/16

แต่ละคน..โดยทั่วไป..ได้โอกาส

แต่เมื่อขาด..ปัญญา..คว้าน้ำเหลว

กรรมกำหนด..กฏตั้งไว้..ไม่ใช่เลว

แต่หล่นเหว..ถึงจุดจบ..ก่อนพบธรรม

47/17

แต่ละคน..ทำหน้าที่..อย่างมีหลัก

กรรมตามผลัก..ไม่มีเผลอ..เจอแต่ทุกข์

ต้องอดทน..ผ่านพ้นกรรม..สำราญสุข

ต้องรับทุกข์..เพื่อรับธรรม..จำไว้เลย

47/18

บ่วงเวรกรรม..ใครทำไว้..รัดใส่ตน

หนีไม่พ้น..ใครทำไว้..ได้รับแน่

รักษาศีล..ปัญญาเปิด..เกิดตัวแปร

สติแล..คอยบอกกล่าว..ให้เราทน

47/19

มีปัญญา..หาเอาธรรม..บนความทุกข์

บนความสุข..ไม่มีธรรม..จำเอาไว้

เมื่อความทุกข์..บุกเข้ามา..หาให้ไว

ธรรมมากมาย..รอให้ค้น..เพื่อพ้นทุกข์

47/20

โอกาสเหมาะ..เคาะประตู..ดูทุกบ้าน

ขอโทษท่าน..รู้จักสุข..จักทุกข์ไหม

ทุกทุกบ้าน..เขาคงว่า..บ้าแล้วไง

ไม่มีใคร..เลยสักคน..หนีพ้นทุกข์

47/21

ไม่ว่าคน..ไม่ว่าควาย..มีกายทุกข์

ต้องนั่งลุก..นอนเดินยืน..กลืนกินข้าว

ต้องส่งคืน..หนุ่มสาวไป..วัยยืดยาว

ปวดหนักเบา..ไม่ว่างเว้น..เป็นทุกวัน

47/22

แค่ทุกข์กาย..ก็มากมาย..ใจไม่เกี่ยว

ต้องลุยเดี่ยว..เทียวหาเงิน..ซื้ออาหาร

เรื่องปกติ..หวังทรงกาย..ให้อยู่นาน

เพื่อต้องการ..เทียวฝึกฝน..ว่ายพ้นฝั่ง

47/23

ใจร่วมทุกข์..ปลุกระแส..แย่ไปใหญ่

ทุกข์กองใหม่..คูณสอง..สยองเดช

ทั้งทุกข์กาย..ทุกข์ใจนี้..มีสาเหตุ

ในขอบเขต..ผลกรรม..นำทุกข์ทน

47/24

เรื่องของทุกข์..ไม่ได้แปลก..แยกเหตุผล

กรรมของตน..เบาหรือหนัก..ก็จากจิต

เคยสำนึก..ที่พลาดพลั้ง..ไม่คาดคิด

หรือว่าผิด..โดยสันดาน..วานคิดดู

47/25

ชาติเก่าก่อน..ปลูกต้นบุญ..ค้ำจุนไว้

ชาติต่อไป..ได้กินผล..จากต้นเก่า

ตามใส่ปุ๋ย..หมั่นรดน้ำ..ตามเป็นเงา

ก็รับเอา..มากความสุข..ทุกข์นิดนิด

47/26

ถ้าชาติก่อน..ปลูกต้นชั่ว..ของตัวไว้

ก็ย่อมได้..กินผลชั่ว..ที่ตัวปลูก

ใส่ปุ๋ยธรรม..รดน้ำบุญ..คุณทำถูก

ผลชั่วปลูก..รสชาดเปลี่ยน..จงเพียรทำ

47/27

บางท่านนึก..น้อยใจ..ในวาสนา

ทำไมหนา..ทำดีไว้..แต่ไร้ผล

ได้รับทุกข์..หนักเอาการ..สุดทานทน

นั่นดอกผล..ต้นชั่วเก่า..เขาเบ่งบาน

47/28

แต่ละคน..ปลูกด้วยใจ..ไม่เท่ากัน

ผลของมัน..จึงแตกต่าง..ใช่อย่างคิด

บ้างผลดก..บ้างเริ่มวาย..ดอกไม่ติด

บ้างเพิ่งผลิ..เริ่มมีดอก..รอออกผล

47/29

ปลูกต้นชั่ว..ไว้กินสุก..ทุกข์เนทเนท

รู้จักเข็ด..รู้หลาบจำ..กรรมบ้างไหม

ถ้าเกลียดกลัว..รู้สำนึก..ก็ฝึกใจ

ต่อต่อไป..คิดแต่ถูก..ปลูกต้นบุญ

47/30

บางคนปลูก..ต้นบุญมั่ว..ต้นชั่วปน

ก็เป็นคน..ได้ปลูกเอง..เกรงต้องรับ

ผลเพียงเศษ..ไม่ถึงเสี้ยว..ก็เลี้ยวกลับ

ต้นชั่วครับ..ถอนทิ้งไป..นี่ไร่บุญ

47/31

เมื่อปลูกแล้ว..รู้อดทน..รอผลบุญ

ต้นของคุณ..ออกผลช้า..ก็อย่าทุกข์

ผลทันที..ที่ได้ทำ..คือความสุข

คิดให้ถูก..ปลูกทุกวัน..หมั่นรดน้ำ

47/32

รวยยศศักดิ์..มากเอาการ..งานไม่ทำ

ลูกจงจำ..ต้นบุญเก่า..เขาออกผล

อย่าเครียดแค้น..เขานะลูก..ทุกข์ที่ตน

จงอดทน..ต้นของเรา..ใกล้เข้ามา

47/33

ต้นบุญเก่า..เขาผลวาย..ใหม่ไม่ปลูก

เชื่อเถอะลูก..บุญเขาสิ้น..กินแค่นี้

แล้วกินผล..ของต้นชั่ว..ตัวอัปรีย์

ทุกข์ทวี..มีแต่เศร้า..จนเขาตาย

47/34

ต้นบุญพ่อ..รออีกไกล..แตกใบอ่อน

กินไปก่อน..ผลกรรม..ตามมีเกิด

รอกินผล..จากต้นใหญ่..ให้กำเนิด

ขอไปเกิด..แดนนิพพาน..ทานผลบุญ

47/35

ปลูกต้นธรรม..หากำไร..ให้ชีวิต

ปัญญาคิด..มือเขียน..เพียรแก้ไข

พิมพ์เป็นเล่ม..ธรรมทาน..อ่านกันไป

ทำด้วยใจ..แจกให้ฟรี..หาดีกัน

47/36

ธรรมทาน..เป็นของกลาง..ไม่วางขาย

อยากขยาย..ช่วยผมหนุน..คุณได้สิทธิ์

อาจเป็นงาน..ชิ้นสุดท้าย..ปลายชีวิต

จงใช้สิทธิ์..ให้สบาย..ตามใจคุณ

47/37

ไม่สงวน..ลิขสิทธิ์..ไม่ผิดหรอก

ที่นำออก..ไปเผยแพร่..มีแต่สุข

การคิดดี..และทำดี..ไม่มีทุกข์

ช่วยกันปลุก..ปวงประชา..เข้าหาธรรม

47/38

คุณนำไป..เผยแพร่ต่อ..ขอโมทนา

ผมชรา..เกินจะสร้าง..เส้นทางใหญ่

เชิญร่วมบุญ..ช่วยกันสร้าง..ทางเดินไป

ไกลเท่าใด..แล้วแต่คุณ..บุญตัวเอง

47/39

ได้เวลา..นอนหลับ..กลับตาใส

พิมพ์งานไหว..ก็เริ่มเคาะ..เพราะไม่หลับ

หรือสับเปลี่ยน..เขียนกลอน..ก่อนจะพับ

ถ้าเกินหลับ..คือตาย..สบายเลย

47/40

รักษาศีล..ปฏิบัติธรรม..ตามจริต

ก็มีสิทธิ์..ได้รับสุข..นะลูกรัก

แม้มีทุกข์..กรรมเก่า..เข้ามาผลัก

ก็มีหลัก..ตั้งรับได้..ไม่อับจน

47/41

แค่ศีลห้า..รักษาครบ..แทบจบกิจ

สุจริต..จิตสลัด..กิเลสหลุด

หยุดโลภหลง..คงสุขได้..ใกล้ถึงจุด

ในที่สุด..จะหลุดพ้น..เล่ห์กลกรรม

47/42

ขอจงมี..ความละอาย..ในเวรบาป

รู้เข็ดหลาบ..เกรงกลัว..ชั่วจะติด

กลิ่นของชั่ว..เหม็นกระจาย..ไปทุกทิศ

ชั่วเกาะจิต..ตามพัวพัน..ท่านทุกชาติ

47/43

กายพังใจ..ไปทันที..อยากหนีทุกข์

อยากจะสุข..ชั่วนิรันดร์..ไปกันไหม

มีทุกข์มาก..เพราะกายมี..อยากหนีไป

จงบอกใจ..อย่าด่วนท้อ..ขอเวลา

47/44

ปทะปรมะ..นั่นหรือ..คือตัวฉัน

เขียนทั้งวัน..ไปยันค่ำ..ทำไม่ได้

พวกรู้มาก..เรียนมาก..อยากสบาย

ชอบตายตาย..เกิดเกิด..เลยเถิดไป

47/45

คำว่าพระ..ใบลานเปล่า..เอาอีกดอก

ไม่อยากบอก..สมน้ำหน้า..เขาว่าผม

ใครเขาว่า..ผมนั่งยิ้ม..พิมพ์นิยม

จะเป็นลม..เพราะเมื่อเช้า..ข้าวลืมกิน

47/46

ศีลไม่มี..สมาธิไม่มา..ปัญญาทึบ

ทางมืดตึบ..เดินเข้ารก..ตกหน้าผา

มีเจ้ากรรม..ตามมาด้วย..ช่วยนำพา

คว้ากงจักรมา..สำคัญผิด..คิดว่าดอกบัว

47/47

มีรูปร่าง..สวยกลมเกลี้ยง..ไม่เที่ยงดอก

ที่อยากบอก..กายยืมมา..เวลาสั้น

ยิ่งอยู่ไป..ยิ่งใกล้คืน..ยืนขาสั่น

ยังหวั่นหวั่น..อาจจะตาย..ไปเดี๋ยวนี้

47/48

จะเอาแน่..อะไร..กับกายเล่า

เห็นลูกเต้า..จะไปไหน..ลูกใครหนอ

นั่งอยู่นาน..เห็นลูกฉัน..ไหมล่ะพ่อ

ต้องหัวร่อ..นี่ของแท้..แก่จริงจริง

47/49

มีมืดมิด..แสงสว่าง..กลางคืนวัน

มีดวงจันทร์..ดวงอาทิตย์..จิตสุขเศร้า

ไม่มีจันทร์..อาทิตย์ลี้..ยังมีดาว

ส่องสกาว..เต็มท้องฟ้า..ให้หาทาง

47/50

เมื่อมีทุกข์..แล้วไม่ท้อ..รอโอกาส

แสงดาวสาด..ก็ยังดี..มีความหวัง

มัวทุกข์ท้อ..ทอดอาลัย..รอกายพัง

เรียกว่ายัง..อยู่อีกไกล..หลายชาติภพ

47/51

ก็ตัวลูก..ที่ถูกกรรม..ตามกำหนด

เพราะผิดกฏ..ไปเกลือกกลั้ว..ความชั่วก่อน

ปิดประตู..ไล่ชั่วไป..แล้วใส่กลอน

ทั้งนั่งนอน..อยู่ในบุญ..ให้อุ่นใจ

47/52

เรื่องของกรรม..เคยทำมา..อย่าไปคิด

พาชีวิต..ที่เหลืออยู่..เรียนรู้ธรรม

เมื่อรู้ลึก..สำนึกผิด..จิตช่วยย้ำ

เรื่องผิดซ้ำ..ต่อแต่นี้..ไม่มีแล้ว

47/53

นึกทุกครั้ง..ปฏิบัติธรรม..นำผลบุญ

น้อมส่งคุณ..นายกรรม..โปรดจำไว้

สำนึกผิด..จงโมทนา..ให้อภัย

กรรมใดใด..ได้ล่วงเกิน..ขอเชิญรับ

47/54

ไม่มีจิต..คิดประชด..ให้หมดเรื่อง

ต้องการเปลื้อง..กรรมของจิต..ทำผิดไว้

เคยทำเขา..เราน้อมรับ..ไว้กับใจ

ทุกข์อย่างไร..จะยอมทน..รับผลกรรม

47/55

ตามนึกถึง..บุญกุศล..ที่ตนทำ

ก็น้อมนำ..สุขใจได้..ปลายชีวิต

ไม่ใช้เงิน..ไม่ใช้ทอง..ลองใช้จิต

แนบสนิท..กับส่วนบุญ..คุณเคยทำ

47/56

เมื่อจิตดี..เบาสบาย..ใจสงบ

จะเป็นศพ..ไปวันใด..ใจไม่เกี่ยว

รู้ว่าจิต..คิดทิ้งกาย..ไปอย่างเดียว

ไม่ต้องเกี่ยว..งานศพตน..คนอยู่เผา

47/57

ไม่ต้องห่วง..คนอยุ่หลัง..จะยังไง

เราตายไป..แล้วแต่เขา..เผาหรือฝัง

สร้างครอบครัว..สมประสงค์..ส่งถึงฝั่ง

พร้อมทุกอย่าง..ไม่มีกิจ..ให้คิดห่วง

47/58

ตัวของเรา..ควรคิดอ่าน..เตรียมการตาย

ส่วนของกาย..ส่วนของจิต..รู้สิทธิ์ก่อน

ทุกข์ทางกาย..มากเท่าไร..ไม่ต่อกร

ใจตัดตอน..ตายเดี๋ยวนี้..ยิ่งดีเลย

47/59

นั่งพิศโลก..ย้อนมองเรา..เอายังไง

ทางจะไป..ไกลที่สุด..อยู่จุดไหน

จะไปพรหม..ส่วนนิพพาน..คลานต่อไป

หรือพุ่งใจ..เข้านิพพาน..ในทันที

47/60

จิตที่หวัง..ตั้งเอาไว้..ไปนิพพาน

ที่ต้องการ..ถึงที่สุด..ของจุดหมาย

กำหนดจิต..ไปติดผัง..หลังทิ้งกาย

ขอสบาย..จิตสุขล้น..บนนิพพาน

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 01 กันยายน 2555 Last Update : 4 กันยายน 2555 17:44:40 น. Counter : 909 Pageviews.		0 comments
Share Tweet