บนเส้นทางสายพระนิพพาน 113

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 113

113/01

ดูแลแม่..ถามเหนื่อยไหม..แทบตายแล

แต่บอกแม่..สุขอุรา..มากที่สุด

แม่เหนื่อยยาก..มามากมาย..ทำให้บุตร

ไม่เคยหยุด..ทุกเวลา..มาบัดนี้

113/02

มาบัดนี้..วันที่แม่..แก่ชรา

รอเวลา..ทิ้งร่าง..ยังห่วงบุตร

ด้วยความรัก..อันแสน..บริสุทธิ์

ที่มนุษย์..คนหนึ่ง..จะพึงมี

113/03

อยากบอกว่า..แม่จ๋า..เรื่องจิบจ้อย

นี่ยังน้อย..กว่าเหงื่อไคล..แม่ไหลหลั่ง

แม่ยังอยู่..ผู้เป็นลูก..มีพลัง

มีความหวัง..ได้แทนคุณ..พออุ่นใจ

113/04

พออุ่นใจ..ได้ดูแล..แม่คนนี้

แม่คนที่..ได้เลี้ยงดู..เป็นครูสอน

ไม่ยอมให้..ยุงไต่..ยามหลับนอน

แม่คอยป้อน..ข้าวปลา..มานานเน

113/05

มานานเน..แม่แห่กล่อม..ไม่ยอมหนี

จนลูกนี้..หลับสนิท..จิตหายห่วง

จึงรีบเร่ง..ไปทำการ..งานทั้งปวง

ไม่ลุล่วง..คอยชะเง้อ..กลัวเผลอลืม

113/06

กลัวเผลอลืม..ลูกร้องจ้า..ผวากอด

ปลอบตลอด..แม่อยู่นี่..ไม่หนีหาย

จงหยุดร้อง..อย่าร้อนเร่า..เจ้าทรามวัย

แม่ไม่ไป..แล้วคนดี..อยู่นี่ไง

113/07

ทำให้แม่..แค่ปลายก้อย..น้อยค่านัก

กับความรัก..แม่มอบให้..ทั้งชีวิต

แม่มอบให้..ทั้งกาย..ทั้งใจจิต

มอบชีวิต..แทนคุณให้..ไม่รู้หมด

113/08

ไม่รู้หมด..แม้จดจาร..นานชั่วกัปล์

คุณแม่ครับ..คุณแม่ขา..อย่าคิดมาก

ลูกดูแล..ไม่เท่าแม่..เคยลำบาก

แม่ไม่เคย..ปริปาก..บ่นลูกเลย

113/09

ความรักแท้..ที่แม่ให้..ฝังในจิต

มากมายผิด..แม่อภัย..ให้เสมอ

ยามลูกทุกข์..กลับมา..น้ำตาเอ่อ

มีเพียงเธอ..แม่เรา..เฝ้าปลอบโยน

113/10

เฝ้าปลอบโยน..หยิบยื่น..หายขื่นขม

ไม่ทับถม..ช่วยหายทุกข์..ลุกขึ้นสู้

ทุกปัญหา..แม่บอกว่า..คือเรียนรู้

จึงเป็นผู้..ยืนอยู่ได้..ไม่พ่ายแพ้

113/11

ไม่พ่ายแพ้..แก่โลก..อันหลอกลวง

ข้างในกลวง..แต่ว่าเปลือก..แสนสดสวย

ผู้ลุ่มหลง..หนีได้ยาก..มากความซวย

หนีได้ด้วย..รู้เข้าใจ..ใช้ปัญญา

113/12

ใช้ปัญญา..ของลูก..ปลูกต้นธรรม

อย่าก่อกรรม..อกุศล..จนเกินแก้

รู้ขจัด..สิ่งมัวหมอง..เป็นทองแท้

อย่าพ่ายแพ้..กิเลสตน..จนสิ้นดี

113/13

จนสิ้นดี..ไม่มีทาง..ช่วยลูกได้

ต้องชดใช้..กรรมตน..ลูกคนก่อ

หยุดก่อกรรม..ทำแต่ดี..มีค่าพอ

ไม่แตกกอ..ต่อไป..มั่นในดี

113/14

มั่นในดี..ที่แม่ทำ..นำทางลูก

 ที่แม่ปลูก..เป็นทางนำ..งามไสว

แม่สอนลูก..ด้วยการทำ..นำด้วยใจ

ไม่มีใด..เทียบเท่า..แม่เราเลย

113/15

แม่ชรา..สัญญา..แม่เสื่อมลง

ไม่อาจทรง..ความจำ..พูดทำคิด

ใกล้เวลา..สัญญา..ยิ่งส่งผิด

เห็นชีวิต..ผู้แก่เฒ่า..ให้เราปลง

113/16

ให้เราปลง..จงจำไว้..กายมนุษย์

ในที่สุด..เสื่อมสลาย..ไปทุกสิ่ง

การเกิดแก่..เจ็บตายนี้..มีอยู่จริง

ยังอยากวิ่ง..มาเกิดใหม่..ทำไมหนอ

113/17

ทำไมหนอ..เพราะกิเลส..เพราะตัณหา

ปรารรถนา..ร่วมชาติภพ..ไม่จบสิ้น

แม้นไม่สม..ฆ่าล้มตาย..วายชีวิน

น้ำตาริน..ก่อกรรม..ซ้ำไปมา

113/18

ซ้ำไปมา..ไม่เคยหา..ทางหลุดพ้น

เอาแต่ค้น..หาวิธี..ที่จะฆ่า

อัดไว้แน่น..เคืองแค้น..แน่นอุรา

ฆ่ากันไป..ฆ่ากันมา..ไม่จบสิ้น

113/19

ไม่จบสิ้น..ผู้ดิ้นหลุด..หยุดการฆ่า

หยุดไล่ล่า..รุกรบ..สงบจิต

มีแต่ผล..กรรมเก่า..เขาตามติด

สงบจิต..น้อมรับไว้..ไม่คับข้อง

113/20

ไม่คับข้อง..เมื่อต้องกรรม..พร่ำฝึกตน

รู้อดทน..อดกลั้น..เพื่อการดับ

ยิ่งอธิษฐาน..ชาติสุดท้าย..ใช่เลยครับ

คณานับ..นายเวรกรรม..ตามถามทวง

113/21

เมื่อพ่อแม่..แก่กาย..เราไล่ตาม

มันคือความ..สอดคล้อง..ต้องแทนที่

เราเต็มวัย..ท่านไปเป็น..เด็กอีกที

เป็นบัญชี..กตัญญู..ผู้รู้คุณ

113/22

ผู้รู้คุณ..ไม่วุ่นวาย..สบายจิต

ได้มีสิทธิ์..ปิดทอง..พระอรหันต์

ได้ดูแล..เอาใจใส่..ท่านทุกวัน

หนทางอัน..ปรารถนา..จะเปิดกว้าง

113/23

จะเปิดกว้าง..ทั้งทางโลก..และทางธรรม

พ่อแม่นำ..ทรัพย์สมบัติ..จัดสรรให้

แม้จนเงิน..แต่สุขล้น..ไม่จนใจ

ทำสิ่งใด..ก็คล่องตัว..ชัวร์สมหวัง

113/24

ชัวร์สมหวัง..ด้วยพลัง..แห่งผลบุญ

ที่ตัวคุณ..เอาใจใส่..ในพ่อแม่

อาหารกาย..อาหารใจ..ในวัยแก่

จึงพบแต่..รุ่งเรือง..ฝืดเคืองหนี

113/25

ฝืดเคืองหนี..เพราะที่นี่..แดนนักบุญ

ขืนปล่อยคุณ..ฝืดเคือง..มีเรื่องแน่

อาจลองใจ..ใช่ใหมนั่น..ท่านทองแท้

ไม่พ่ายแพ้..ยามสุมไฟ..ก็ใช่เลย

113/26

ก็ใช่เลย..ผู้ยึดมั่น..กตัญญู

ท่านคือผู้..เทพเทวา..มาส่งเสริม

แม้ทรัพย์พร่อง..ข้องขัด..จัดการเติม

 มีแต่เพิ่ม..ลาภผล..คนรู้คุณ

113/27

คนรู้คุณ..บุญย่อมส่ง..ไม่หลงง่าย

เพราะเขาได้..พระอรหันต์..ท่านป้องปก

ผู้รู้คุณ..บุญส่งไป..ไกลนรก

ผู้ต้องตก..เพราะชั่ว..ทำตัวเอง

113/28

ทำตัวเอง..ไร้ราคา..ต่ำกว่าคน

มัววุ่นวน..กับกิเลส..และตัณหา

จึงไม่สน..ใจใคร..ไร้เมตตา

จึงต้องลา..ลงนรก..แล้ววกขึ้น

113/29

แล้ววกขึ้น..คืนกลับ..รับกรรมต่อ

ที่เราก่อ..เอาไว้..ทุกชาติภพ

มีทั้งภาพ..ทั้งบุญ..คุณประสบ

ไม่อาจหลบ..ได้พ้น..ทุกคนเลย

113/30

ทุกคนเลย..ต้องรับผล..อันตนก่อ

บาปบุญรอ..เราอยู่..หมู่มนุษย์

รู้ตัวตน..อยากพ้นไป..ใจอยากหยุด

ตั้งใจขุด..กิเลสร้าย..ทิ้งให้หมด

113/31

ทิ้งให้หมด..ชาตินี้..หนีมนุษย์

ใช้จิตฉุด..ขึ้นบน..ให้พ้นโลก

อันเกิดตาย..ไม่เคยพ้น..ตนทุกข์โศก

หนีจากโลก..ให้พ้น..ตนปรารถนา

113/32

ตนปรารถนา..จะไป..ใจกำหนด

ตั้งเป็นกฏ..ที่จิต..ติดเป็นผัง

ถึงดินแดน..ที่จะไป..ก่อนกายพัง

คือไปยัง..พระนิพพาน..นั่นยังไง

113/33

 นั่นยังไง..แดนปรารถนา..หาทางไป

ถามองค์ใด..ก็ทรงชี้..ไปที่นั่น

แล้วทำไม..จะไม่เดิน..ไปตามนั้น

ไปตามขั้น..ตามตอน..ไม่ย้อนคืน

113/34

ไม่ย้อนคืน..ยืนยัน..ความตั้งใจ

ขั้นบันใด..ก้าวขึ้นไป..อย่าไหวหวั่น

จะต้องถึง..ซึ่งจุดหมาย..ได้สักวัน

รู้เท่าทัน..จิตตน..ค้นหาทาง

113/35

ค้นหาทาง..ด้วยจิต..รู้คิดอ่าน

แต่ละด่าน..บนเส้นทาง..ที่กำหนด

จงฝึกทำ..ตามคำ..พุทธพจน์

พระสุคต..บอกไว้..ไม่ผิดแน่

113/36

ไม่ผิดแน่..แต่การไป..แสนลำบาก

ต้องทิ้งอยาก..ที่เรามี..นี้ให้หมด

ตีตั๋วไป..ไม่ไปเครื่อง..หรือเรือรถ

การเดินทาง..ทั้งหมด..จิตพาไป

113/37

เราฝึกตน..พ้นทุกข์..กันที่จิต

พูดทำคิด..ไม่เครียด..เบียดเบียนกาย

รู้วางเฉย..ในธรรมดา..พาสบาย

ไม่วุ่นวาย..รันทด..ในกฏกรรม

113/38

การพ้นทุกข์..ของจิต..จงจำจด

คือกำหนด..รู้อารมณ์..ของใจจิต

ขำระล้าง..ปิดทาง..กิเลสพิษ

จนหมดฤทธิ์..จากใจ..ไปจากเรา

113/39

ไปจากเรา..คือเกา..ถูกที่คัน

ใคร่ครวญมัน..ในจิต..ให้ถี่ถ้วน

คิดพูดทำ..สิ่งที่..อันดีล้วน

จงใคร่ครวญ..ยิ่งขึ้นไป..อยู่ในธรรม

113/40

อยู่ในธรรม..ฉ่ำเย็น..เห็นอารมณ์

รู้เยี่ยมชม..พิจารณา..อย่าเลยผ่าน

เอาอารมณ์..นี้ไปใช้..ในกรรมฐาน

เพื่อทำการ..แก้จริต..ที่ติดตน

 113/41

 อันสัญญา..ไม่เป็นสัญญา..คราแก่เฒ่า

ขอลูกเต้า..ทั้งหลาย..คอยใครชิด

อันประตู..บ้านช่อง..ต้องคอยปิด

เดินไปนิด..กลับไม่ได้..ได้ตามหา

113/42

 ได้ตามหา..อ่อนล้า..คนดูแล

เดี๋ยวงอแง..หิวข้าว..อ้าวเพิ่งอิ่ม

พูดซ้ำซ้ำ..อยู่นั่น..ท่านจงยิ้ม

ง่วงหัวทิ่ม..บางคืนนั้น..ท่านไม่นอน

113/43

 ท่านไม่นอน..ตอนเช้า..เดินอ้าวไป

บ้านลูกชาย..หนึ่งทะลาย..ขอหมากสด

ขอมาได้..ก็ปอกหั่น..มันจนหมด

หมากมันสด..หั่นกองไว้..เน่าไปหมด

113/44

 เน่าไปหมด..ไปขอใหม่..เอามาทำ

เป็นประจำ..อย่างนี้..ดีแท้แท้

ถ้าไม่ให้..ปากด่าไป..งอนงอแง

ต้องให้แก..ทีละหน่อย..ค่อยรมณ์ดี

113/45

 อ่านธรรมะ..ท่านก็ฟัง..อย่างตั้งใจ

มือยังไง..ไล่บี้มด..อดไม่ได้

ก็บอกแม่..ว่าบาปนะ..อย่าบี้ไป

ปล่อยทำไม..มันกัดกู..มึงรู้ไร

113/46

 ยิ่งนานวัน..สัญญา..ก็ยิ่งหาย

ทำไม่ได้..แค่หุงข้าว..ตำน้ำพริก

แต่อย่าให้..ท่านนั่งเฉย..ไม่ดุกดิก

เส้นยึดอีก..เดินไม่ได้..ใจขุ่นมัว

113/47

ใจขุ่นมัว..ต้องเตรียมตัว..เตรียมใจไว้

แม่จะใช้..วาจา..อาระวาด

พรหมวิหารสี่..มีไว้..อย่าให้ขาด

จงอย่าพลาด..โกรธา..จะเสียที

113/48

จะเสียที..ได้เกิดมา..เป็นมนุษย์

มาถึงจุด..กตัญญู..รู้คุณท่าน

ผ่านจุดนี้..ไปได้..ใกล้นิพพาน

ถ้าเป็นพาล..ก็ไร้ผล..หล่นจากทาง

113/49

หล่นจากทาง..แสนใกล้..ไปเริ่มต้น

ไปเริ่มค้น..หาธรรม..คลำทางใหม่

มาเสียที..จึงรู้สึก..ไม่ฝึกใจ

ไม่สายไป..เริ่มอีกหน..ฝึกฝนใหม่

113/50

ฝึกฝนใหม่..ใส่ใจ..ในพ่อแม่

จิตแน่วแน่..แก้ไข..เข้าใจท่าน

ธรรมชาติ..ผู้แก่เฒ่า..เรารู้ทัน

ทางเคยตัน..ก็เปิดกว้าง..ย่างสบาย

113/51

นั่งกรรมฐาน..แรกฟุ้งซ่าน..กันทุกคน

รู้อดทน..อดกลั้น..จนมันชิน

นั่งฟุ้งซ่าน..เรื่อยไป..ไม่ได้กิน

จงได้ยิน..ทีละน้อย..ค่อยค่อยฝึก

113/52

ค่อยค่อยฝึก..ค่อยค่อยฝน..จนมันนิ่ง

ไม่ต้องวิ่ง..ค่อยค่อยเดิน..ทีละก้าว

สลัดทิ้ง..สิ่งทั้งปวง..ให้ร่วงกราว

ไร้เรื่องราว..ใดใด..ในจิตตน

113/53

ในจิตตน..ฝึกฝน..จนเกิดฌาน

ยิ่งชำนาญ..ก็ยิ่งดี..มีมรรคผล

เกิดที่ไหน..ก็ที่นี่..ที่จิตตน

ผู้ที่ค้น..หาธรรม..จึงคลำเจอ

113/54

จึงคลำเจอ..ทางใหญ่..ไปนิพพาน

จะกี่กาล..พระนิพพาน..ไม่ไปไหน

จงค้นหา..เถอะครับ..ทรัพย์ภายใน

คือทางไป..อันเปิดกว้าง..อย่างถาวร

113/55

ถึงอยู่ป่า..อยู่ถ้ำ..เงียบเพียงใด

ไม่ฝึกใจ..ก็ยิ่งฟุ้ง..ปรุงไปทั่ว

พอหลับตา..ก็ยิ่งเครียด..ยิ่งเกลียดกลัว

บ้างเผลอตัว..หวาดผวา..บ้าไปเลย

113/56

ผู้ฝึกใจ..ตนอยู่..รู้ระลึก

ถึงอึกทึก..แค่ไหน..ใจสงบ

เหมือนผู้อยู่..เดียวดาย..ไร้คนพบ

ความสงบ..เป็นเช่นนี้..พี่น้องเอย

113/57

พี่น้องเอย..ความสงบ..อยู่ที่ใด

อยู่ที่ใจ..เท่านั้น..ท่านทั้งหลาย

ถ้าใจนิ่ง..สิ่งกระทบ..ก็หลบหาย

ทุกข์ทั้งหลาย..ไม่อาจหลบ..กระทบกาย

113/58

กระทบกาย..ไม่อาจเลย..เคยก่อกรรม

เคยกระทำ..แต่ปางไหน..ไม่เคยสน

ในชาตินี้..เมื่อประสบ..มาพบตน

หนีไม่พ้น..หรอกครับ..ขอรับรอง

113/59

ขอรับรอง..มองให้ดี..หนีเถิดครับ

ต้องยอมรับ..เป็นคนนี้..หนีไม่รอด

เป็นคนนี้..ต้องใช้หนี้..กรรมตลอด

มีทางรอด..ปฏิบัติธรรม..นำถูกทาง

113/60

นำถูกทาง..วางถูกทิศ..ชีวิตวัย

ไม่สนใจ..สิ่งผูกมัด..สลัดทิ้ง

เป็นผู้รู้..อยู่ใต้หล้า..หาความจริง

รู้ทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง..วางทั้งหมด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 13 มกราคม 2556 Last Update : 17 มกราคม 2556 19:51:57 น. Counter : 785 Pageviews.		1 comments
Share Tweet