บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 1

01/01

หลวงพ่อบอก..คอยตอกย้ำ..ฉันจำได้

อยู่ที่ใจ..เพียงตัวเดียว..ต้องเคี่ยวเข็ญ

ทุกเวลา..ระลึกเข้า..ทั้งเช้าเย็น

จะพบเห็น..แสงสว่าง..ทางนิพพาน

01/02

ถามจะเกิด..อีกไหม..ไม่เอาแล้ว

ขอตรงแน่ว..นิพพาน..ที่ฉันฝัน

เกิดก็ทุกข์..มากมาย..กรรมตามทัน

ขอหนีมัน..ตลอดไป..ในนิพพาน

01/03

หลวงพ่อท่าน..เข้านิพพาน..ไปนานแล้ว

ลูกค่อยแจว..ค่อยจ้ำ..ไปตามท่าน

ใจลูกนี้..แนบชิด..ติดนิพพาน

อีกไม่นาน..ลูกโง่..จะโผตาม

01/04

ก่อนทิ้งกาย..จะไป..เอาใจจ่อ

จะไปต่อ..จะหยุด..ฉุดให้ไหว

พระนิพพาน..หรือสวรรค์..ชั้นใดใด

จิตพลัดไป..อบายฯ..ตายขาดทุน

01/05

หากจะตาย..มีกำไร..ได้หลายต่อ

เอาใจจ่อ..พระนิพพาน..นั้นไม่สูญ

รักษาศีล..รักษาธรรม..ย้ำแต่บุญ

ถึงขาดทุน..แค่กำไร..ไปสวรรค์

01/06

จะไม่เกิด..ไม่ตาย..ก็ได้นะ

แต่ต้องละ..ตัดกาย..ให้ได้เสีย

ตัดกิเลส..ตัณหา..ที่ลามเลีย

จะได้เสีย..วันตาย..ทิ้งกายลง

01/07

กุศลนั้น..มีไว้..ให้เราสร้าง

เพื่อเปิดทาง..สดใส..ไปสวรรค์

สะสมไว้..ความดี..มีทุกวัน

พรหมสวรรค์..พระนิพพาน..ก็ไม่ไกล

01/08

เราทำดี..ไม่ได้..ใจก็เน่า

กลิ่นเหม็นเล่า..กระจาย..ไปทุกที่

รักนิพพาน..สะสม..บ่มความดี

สิ้นชีวี..ทำใจ..ไปตรงทาง

01/09

เพราะฉันโง่..เกินไป..ใจไม่เปิด

จึงเตลิด..ประมาท..พลาดไปใหญ่

แต่พอละ..จึงรู้..อยู่ที่ใจ

ที่พลาดไป..ไม่จำ..ทำแต่ดี

01/10

แค่ศีลห้า..รักษา..ไว้ไม่ได้

ยังหวังไป..วิมาน..เลิกฝันเสีย

กลับมาเริ่ม..ต้นใหม่..อย่าได้เพลีย

ใจอย่าเสีย..จิตใส..เดี๋ยวได้เอง

01/11

อันคนเรา..เกิดมา..นั้นไม่แน่

ตายเมื่อแก่..ก็มี..ตั้งมากหลาย

ตายเมื่อหนุ่ม..ก็มี..ตั้งมากมาย

ถึงเป็นเด็ก..ก็ตาย..มากเหมือนกัน

01/12

เห็นเห็นเห็น..มากมาย..ใยไม่คิด

ว่าชีวิต..จบลง..ที่ตรงไหน

เป็นวันเดือน..หรือปี..ที่เท่าไร

บอกไม่ได้..ย้อนคิด..ติดตามธรรม

01/13

ควรรีบทำ..ดีเถิด..ประเสริฐแท้

เป็นของแน่..ตามไป..ไม่แปรผัน

เมื่อถึงคราว..ตัวตาย..วายชีวัน

จิตดับพลัน..กุศลส่ง..ตรงนิพพาน

01/14

พระพุทธองค์..ทรงตรัส..ถึงเรื่องกรรม

ใครกระทำ..อย่างไร..ได้อย่างนั้น

ทำแต่ชั่ว..หล่นไป..นรกโลกันต์

ทำดีนั้น..ตั้งจิตไว้..ย่อมไปดี

01/15

คุณขัดถู..ล้างใจ..บ้างไหมนะ

หรือคุณจะ..ให้ตาย..ไปอย่างนี้

ควรรู้จัก..เปิดตา..ดูบ้างซี

ที่ดีดี..มากมาย..คุณไม่มอง

01/16

ความพอดี..พอใจ..ใครมีบ้าง

ช่วยชี้ทาง..ฉันหน่อย..ใช่คอยหาย

ฉันก็อยาก..ฝึกใจ..ให้สบาย

ร้อนก็คลาย..ตายก็สุข..ทุกเวลา

01/17

อันชีวิต..คนเรา..ก็เท่านี้

จะยืนยาว..จากนี้..ถึงวันไหน

หรือเผลอเผลอ..ออกไป..ก็อาจตาย

เราทั้งหลาย..อย่าประมาท..อาจนิพพาน

01/18

สะสมธรรม..นำชีวิต..จิตผ่องแผ้ว

อาจคลาดแคล้ว..มีกรรม..ธรรมรักษา

พอบุญนำ..ธรรมหนุน..เนืองกันมา

ถึงเวลา..ต้องตาย..ก็ไปดี

01/19

ถ้าไปแล้ว..ลาลับ..ไม่กลับแน่

ที่แย่แย่..ขอสวรรค์..จะชั้นไหน

ไม่สำคัญ..แล้วหนอ..จะต่อไป

ถึงให้ได้..นิพพาน..อันสุขแสน

01/20

นิพพานถิ่น..แดนที่..ไม่มีเกิด

ถือกำเนิด..แดนนี้..ไม่มีดับ

ไม่มีทุกข์..รุกใจ..กายระงับ

ชีวิตดับ..ประสงค์..ตรงนิพพาน

01/21

จะเมื่อวาน..พรุ่งนี้..กี่วันไหน

ก็คงไม่..เหมือนวันนี้..ที่คิดได้

คิดต่อทุก..นาที..ที่หายใจ

เพื่อจะไป..สู่แคว้น..แดนนิพพาน

01/22

คนจะเยาะ..จะเย้ย..ทำเฉยไว้

เป็นทางใคร..ทางมัน..ไม่หวั่นไหว

ทางของเรา..ปฏิบัติ..ขัดเกลาไป

เราเปิดใจ..ไม่สงสัย..ในนิพพาน

01/23

เมื่อเราละ..มารเริ่ม..เพิ่มมานะ

ดูสิจะ..ละได้..สักแค่ไหน

ก็มีแพ้..มีชนะ..คละกันไป

ทนต่อไป..จะชนะ..ตลอดกาล

01/24

เมื่อเราโกรธ..รีบกลับ..ฉับพลันวาง

โกรธจะจาง..จากใจ..ไปเป็นว่าง

ถ้าจิตชั่ว..กลับตัว..ปิดหนทาง

ชั่วจะร้าง..จากใจ..ไปชั่วกาล

01/25

โลกนี้มี..หรือใคร..ได้ทุกสิ่ง

เป็นความจริง..สมใจ..ปรารถนา

เห็นหัวเราะ..ร้องไห้..ปนไปมา

ถึงวันลา..ยิ่งโหยไห้..เศร้าใจจัง

01/26

จงค้นธรรม..จะพบทาง..สร้างจริต

จะได้คิด..สิ่งที่ตัว..มัวลุ่มหลง

ทั้งแก้วแหวน..เงินทอง..ปองจำนง

มันก็คง..ไร้ค่า..ถ้าเราตาย

01/27

ถ้าเบื่อทุกข์..อย่าทำ..อกุศล

เกิดเป็นคน..ควรทำ..แต่กุศล

ให้ชาตินี้..ชาติหน้า..ไม่มืดมน

ทำไปจน..พบสว่าง..ทางนิพพาน

01/28

จากนี้หนอ..ไม่ขอคิด..จิตไปข้อง

กรรมของใคร..ก็ต้อง..รับมันได้

กรรมชั่วเรา..ไม่ก่อ..อีกต่อไป

หมดเมื่อไร..กรรมเก่า..เข้านิพพาน

01/29

ไม้ใกล้ฝั่ง..อย่าฝังใจ..ในลูกหลาน

ตัดรำคาญ..ห่วงใย..ให้สะบั้น

ต่อแต่นี้..มีแต่..ให้แบ่งปัน

ขอนิพพาน..จับใจ..ไว้ประจำ

01/30

เกิดมาไม่..วุ่นวาย..ก็คลายทุกข์

มีความสุข..เท่าที่..หามาได้

เหลือเก็บบ้าง..ทำบุญบ้าง..ย่างสบาย

ถึงวันตาย..สำราญ..วิมานรอ

01/31

แม้นวันนี้..ทุกข์อยู่..ดูไม่ร้อน

ค่อยมองย้อน..ใช้ปัญญา..หาทางไข

ตายครั้งนี้..วางให้หมด..กำหนดใจ

ทางจะไป..พระนิพพาน..สถานเดียว

01/32

ถึงไม่ตาย..วันนี้..มีวันหน้า

เอาจิตกล้า..ตัดขันธ์..ให้มันสิ้น

ถึงอย่างไร..ต้องตาย..วายชีวิน

ตายให้ชิน..ก่อนจริง..วิ่งขึ้นบน

01/33

มีเท่าไร..ทำบุญหมด..ซดน้ำแห้ว

หมดไปแล้ว..สบายจัง..นั่งสุขี

ใจก็ผ่อง..จิตใส..หวังตายดี

ไปวัดที..จ่ายเกลี้ยง..ไม่เลี้ยงเลย

01/34

ไปทำบุญ..คราวใด..ใจพุ่งสูง

จ่ายหมดถุง..หมดไป..ใจไม่เสีย

หมดไปแล้ว..ยิ้มออก..บอกลูกเมีย

โมทนาเฮีย..สุขใจ..พร้อมได้บุญ

01/35

อันความตาย..สิดี..มีความสุข

ได้หมดทุกข์..ทรมาน..เพราะขันธ์ห้า

ได้พ้นเวร..พ้นกรรม..ที่ทำมา

กุศลพา..ไปวิมาน..วันสิ้นใจ

01/36

รู้จักทุกข์..รู้จักธรรม..จึงรู้แท้

จึงรู้แก้..รู้จักกรรม..ทำวางเฉย

รู้ให้ลึก..ยอมรับ..กรรมเสียเลย

เพราะเราเคย..ก่อกรรม..จึงตามทวง

01/37

ถ้าเราก่อ..กรรมดี..ก็หนีได้

สูงเท่าไร..ก่อแต่ดี..ก็หนีพ้น

คนคิดดี..ทำดี..ไม่มีจน

ตราบหลุดพ้น..พบสว่าง..ทางนิพพาน

01/38

ผูกแต่โกรธ..ก่อแต่กรรม..ประจำจิต

ทำแต่ผิด..พูดออกมา..ด่าโผงผาง

หอบแต่โลภ..โกรธหลง..ไม่ยอมวาง

แสงสว่าง..จากที่ไหน..จะไชตา

01/39

ถึงเวลา..ฉันตาย..ทิ้งกายแล้ว

ลูกเมียแก้ว..อย่าร้อง..ให้หมองศรี

พึงระลึก..เสมอไว้..พ่อไปดี

ชีพเมื่อพลี..ทางนิพพาน..อันมุ่งไป

01/40

ยังแต่เจ้า..กับลูกแก้ว..แล้วเมียเอย

อย่าละเลย..ทางธรรม..คำสั่งสอน

ละให้ได้..วางให้ได้..เจ้านิวรณ์

ขึ้นกองฟอน..หวังนะเธอ..ได้เจอกัน

01/41

เจ้าลูกน้อย..คอยสอนสั่ง..นั่งปฏิบัติ

ให้เคร่งครัด..แนวทาง..สร้างนิสัย

ถึงวันดี..คืนดี..ไร้ที่ไป

ก็เอาใจ..ไปพบ..ทบทวนธรรม

01/42

เราจะตาย..เมื่อไร..ไม่รู้หรอก

ได้แต่บอก..ตายแน่..ไม่แปรผัน

ตายแต่กาย..ส่วนใจ..ไม่จบกัน

ไปนิพพาน..นรกแน่..อยู่แค่ใจ

01/43

วันเวลา..ยิ่งผ่านไป..ยิ่งได้เห็น

คนเป็นเป็น..ล้มตาย..กลายเป็นผี

ตายเป็นหมู่..เป็นคู่..เดี่ยวมากมี

ทุกชีวี..ต้องตาย..อย่าได้ลืม

01/44

รวยก็ตาย..จนก็ตาย..ไม่แตกต่าง

พบสว่าง..หรือมืดมน..บนวิถี

ทำกรรมชั่ว..พุ่งลง..อเวจี

ทำกรรมดี..สวรรค์พรหม..ชมนิพพาน

01/45

แค่เศษกรรม..ทำทุกข์..ถึงเพียงนี้

กรรมเต็มที่..ต้องทุกข์..สักเพียงไหน

เพียงแค่นี้..ทนยาก..อยากหนีตาย

หนีเท่าไร..ไม่พ้น..ทนรับกรรม

01/46

ถ้าเจ้ากรรม..ตามติด..จิตสงบ

เท่ากับจบ..รับกรรม..ทำให้เห็น

เราพอใจ..อยู่ได้..ใจร่มเย็น

กรรมกระเด็น..กุศลส่ง..คงผ่อนคลาย

01/47

ถ้ากลัวกรรม..ตามติด..คิดหลีกหนี

ตามวิถี..จงน้อมนำ..คำสั่งสอน

ฝึกประพฤติ..ปฏิบัติ..หัดสังวร

เพื่อตัดตอน..มอบกายใจ..ให้พุทธองค์

01/48

ไม่รู้ว่า..เคยเกิด..สักกี่กาย

ไม่รู้ว่า..เคยตาย..สักกี่หน

ไม่รู้ว่า..เคยเป็น..สัตว์หรือคน

ไม่รู้ว่า..คิดค้น..ไปทำไม

01/49

ให้รู้ว่า..ภพชาตินี้..ทำดีแล้ว

ให้รู้ว่า..ตามแนว..พุทธองค์ไว้

ให้รู้ว่า..หลวงพ่อฯ..เป็นหลักชัย

ให้รู้ว่า..แดนต่อไป..พระนิพพาน

01/50

ขอบอกว่า..กรรมดี..ไม่มีสูญ

ขอบอกว่า..พุทธคุณ..อุ่นเสมอ

ขอบอกว่า..ทำกุศล..ทนหน่อยเธอ

ขอบอกว่า..จะคอยเจอ..ที่นิพพาน

01/51

ผมบนหัว..ตัวเรา..ขาวเกือบหมด

ควรจะปลด..ปลงใจ..วางได้แล้ว

สงบใจ..ถากถาง..คอยวางแนว

สิ้นใจแล้ว..ไปตามทาง..ที่ถางไว้

01/52

หัวคนอื่น..ใครเขา..เราอย่ายุ่ง

ควรหมายมุ่ง..หัวเรา..เจ้าของหัว

มีเห็บเหา..บนหัวนี้..สักกี่ตัว

จะดีชั่ว..ดูที่หัว..เราก่อนเลย

01/53

อยากให้ทำ..อยากให้รู้..กูไม่ทำ

อย่าไปจำ..อย่าไปรู้..กูอยากเห็น

แม่ให้รู้..ครูก็สอน..แค่ตอนเป็น

ตายเน่าเหม็น..สอนไง..เผาไปแล้ว

01/54

คนจะร่ำ..จะรวย..ช่วยไม่ได้

คนจะตาย..วายชีวี..หนีไม่พ้น

ถึงเวลา..ท่านพระยาฯ..คร่าทุกคน

จะรวยจน..ควรทำ..แต่ความดี

01/55

จากเส้นผม..ลงไป..ถึงปลายเท้า

จากปลายเท้า..ขึ้นไป..ปลายเส้นผม

เพียงแค่นี้..พิจารณา..ด้วยจิตคม

จากเส้นผม..ถึงปลายเท้า..ของเราเอง

01/56

มีอะไร..ให้ศึกษา..น่ารู้บ้าง

เหมือนหน้าต่าง..เปิดดู..ให้รู้เห็น

จากวันโน้น..จนวันนี้..หลายปีเป็น

ยิ่งชัดเจน..ว่ากาย..มิใช่เรา

01/57

ต้นหูกวาง..ข้างถนน..ใบหล่นเกลื่อน

คล้ายจะเตือน..เราทั้งหลาย..ให้มองก่อน

จากใบเขียว..เหลืองหม่น..หล่นแน่นอน

จงกลับย้อน..มองดูตัว..อย่ามัวเพลิน

01/58

ยอดองค์พระ..ไม่ไกล..ใกล้แค่เอื้อม

คล้ายจะเชื่อม..ชิดใกล้..พระศาสนา

ก็ตัวเรา..พ้นกาล..ผ่านเวลา

น่าจะหา..สิ่งยึดเหนี่ยว..ไว้เกี่ยวใจ

01/59

พระศาสนา..ไม่เสื่อม..อย่างใครคิด

คนคิดผิด..หนีไกล..พระศาสนา

จ้องจับผิด..จิตปรามาส..ตลอดมา

จึงได้พา..เดินทางผิด..จิตเสื่อมทราม

01/60

จิตเสื่อมทราม..ตามกาล..ที่เดินหลง

ผู้ประสงค์..ค้นธรรม..คลำทางใหม่

จงเรียนรู้..แบบโง่..โชว์ทำไม

ปัญญาไง..ไตร่ตรองดู..รู้มาเอง