บนเส้นทางสายพระนิพพาน 87

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 87

87/01

กายกับจิต..กิจพึงทำ..เพื่อนำทาง

จิตที่วาง..พรหมวิหารสี่..นี่คือหลัก

ส่วนทางกาย..ใช้ศีลคุม..รัดกุมนัก

เจ้ากรรมผลัก..กายทนไว้..ใจไม่เผลอ

87/02

ใจไม่เผลอ..โกรธไม่โผล่..โมโหไม่ตาม

ก็งดงาม..ตามจริต..ไม่ผิดแน่

ความสงบ..ระงับครับ..ได้รับแท้

เรื่องพ่ายแพ้..กิเลสร้าย..เป็นไม่มี

87/03

เป็นไม่มี..นี่แหละธรรม..อันฉ่ำเย็น

ถ้าตัดเป็น..ทางสิ้นสุด..ผุดกลางจิต

เกิดความเบื่อ..ทุกข์เหลือหลาย..กายชีวิต

มากมายพิษ..ท่านนายกรรม..ตามถามทวง

87/04

ตามถามทวง..ลวงหลอก..ออกนอกทาง

ต้องครวญคราง..เจ็บช้ำ..ระกำจิต

เจ้าอารมณ์..ไม่ข่มไว้..ไปทั่วทิศ

ทำแต่ผิด..แต่ชั่ว..มั่วแต่กรรม

87/05

มัวก่อกรรม..ทำร้ายตน..คนรอบข้าง

บาปที่สร้าง..กรรมที่ก่อ..รอส่งผล

ทั้งชาตินี้..ชาติต่อไป..ให้แก่ตน

ต้องทุกข์ทน..วนว่าย..ไปแสนนาน

87/06

ไปแสนนาน..กาลแสนไกล..ผู้ไร้ธรรม

รับผลกรรม..แห่งตน..หล่นอบาย

ใช้กรรมหนัก..ทุกแห่งหน..ทนเวียนว่าย

มากชดใช้..ไปจนกว่า..มาเป็นคน

87/07

มาเป็นคน..บนเศษกรรม..กระทำการ

ทุกข์ทรมาน..อดีตกรรม..อันตนก่อ

ถ้ายกธรรม..มาถมไว้..ที่ใจพอ

ก็หลอมหล่อ..รับทุกข์ได้..ใจไม่ช้ำ

87/08

ใจไม่ช้ำ..น้อมรับกรรม..ตนเคยก่อ

จิตหลอมหล่อ..ด้วยธรรม..นำเข้มแข็ง

เมื่อจิตใส..ใจบริสุทธิ์..ดุจกำแพง

แม้มากแรง..แห่งกรรม..ไม่ทำลาย

87/09

ไม่ทำลาย..แต่กลับได้..แต่ธรรมล้วน

ที่เก็บม้วน..ไว้อย่างดี..มาตีแผ่

ให้ประสบ..พบวิบาก..มากบาดแผล

บนกระแส..แห่งธรรม..นำข้ามฝั่ง

87/10

นำข้ามฝั่ง..ไปยัง..จุดมุ่งหมาย

จิตตั้งฉาย..อธิษฐาน..วันกายสิ้น

ด้วยจิตดี..จิตใส..ใจโผบิน

อยากได้ยิน..ตรงนี้นะ..พระนิพพาน

87/11

หลวงพ่อบอก..ออกมาสู..ยืนดูกาย

ทั้งหญิงชาย..อยู่ที่นี่..ไร้ความหมาย

สกปรก..ทรุดโทรม..สมใกล้ตาย

เป็นท่อนไม้..ยังดีกว่า..ไม่น่าเลย

87/12

ไม่น่าเลย..ต้องเกิดมา..เพื่อหาทุกข์

มันมีสุข..ตรงไหน..ใคร่ขอถาม

ไม่เป็นเรื่อง..น่าสมเพท..กิเลสกาม

หล่อสวยงาม..ทรัพย์ทั้งหลาย..ไม่ทรงตัว

87/13

ทำสิ่งใด..จงดู..แค่พอดี

จึงจะมี..หนทาง..ไปข้างหน้า

ทั้งทางโลก..ทางธรรม..ตามปรารถนา

กาลเวลา..ประจวบเหมาะ..เพราะพอดี

87/14

เพราะพอดี..ไม่มี..ริษยา

ความอิจฉา..ไม่มี..พอดีหมด

ไม่มีโลภ..ไม่มีหลง..ตรงไม่คต

ก็หมดจด..ถึงใจ..ในพอดี

87/15

ในพอดี..ไม่มียุ่ง..มุ่งสงบ

มีแต่จบ..พบแต่ธรรม..นำแต่สุข

เจ็บป่วยกาย..ไม่ถึงใจ..ก็ไม่ทุกข์

นั่งนอนลุก..จิตไม่จับ..ระงับใจ

87/16

ระงับใจ..ไม่นิ่ง..ไม่วิ่งพล่าน

หยุดอาการ..โกรธเกลียด..คิดเดียดฉันท์

ไม่อิจฉา..ริษยา..อาฆาตกัน

รักใครนั้น..ก็วางไว้..ใช้เมตตา

87/17

ใช้เมตตา..เรานั้น..หันมามอง

จงไตร่ตรอง..ด้วยสติ..มีเหตุผล

มีความจริง..สิงสู่..อยู่ที่ตน

จงอดทน..ค้นอีกนิด..ที่จิตเรา

87/18

ที่จิตเรา..ค้นดูที..มีธรรมมะ

ธรรมนั้นน่ะ..ธรรมชาติ..ของมนุษย์

พอรู้มาก.เห็นมาก..กระชากหลุด

กิเลสผุด..ตัณหาโผล่..โชว์ชั้นเชิง

87/19

โชว์ชั้นเชิง..ทางชั่ว..เพราะตัวขลาด

ไม่ฉลาด..ฉุดดึง..จึงชอกช้ำ

จึงต้องย้อน..รับผล..ตนกระทำ

เรียกกงกรรม..กงเกวียน..เวียนกันจัง

87/20

เวียนกันจัง..ไม่มุ่งหวัง..จะหลุดพ้น

ไม่ขุดค้น..ฉุดดึง..เมื่อตึงหย่อน

เสียเวลา..หม่นหมอง..เมื่อมองย้อน

ไร้กระชอน..กรองกลั่น..จนมันชิน

87/21

จนมันชิน..ทางบาป..คิดฉาบฉวย

เห็นหล่อสวย..ล่อตา..ผวาใส่

เขาไม่สน..ว่าเหน็บ..เจ็บทรวงใน

เพราะว่าใจ..ไม่รู้คิด..จิตคอยตรอง

87/22

จิตคอยตรอง..มองเห็น..ด้วยปัญญา

อนิจจา..สวยหล่อนั้น..ไม่นานแก่

ธรรมชาติ..เป็นเช่นนี้..มีเปลี่ยนแปร

อันกายแท้..ตายเหม็นเน่า..เจ้าจงดู

87/23

เจ้าจงดู..ผู้มีธรรม..ในหัวใจ

อยู่ข้างใน..กายนี้..ขี้ทั้งนั้น

ไม่ต้องล้าง..ต้องถ่าย..ไหมสักวัน

สวยหล่อนั้น..คงผลักใส..รักไม่ลง

87/24

รักไม่ลง..คงตาแฉะ..และปากเหม็น

ที่เคยเห็น..นั้นเล่า..เขาตบแต่ง

ถ้าตื่นมา..หน้าไม่ล้าง..ฟันไม่แปรง

ก็คล้ายแร้ง..ตัวหนึ่ง..จึงร้องเตือน

87/25

จึงร้องเตือน..เพื่อนธรรม..คิดคำนึง

มีจิตหนึ่ง..กายหนึ่ง..พึงรู้ค่า

จงใช้กาย..ที่เรารัก..เป็นมรรคา

ใช้ปัญญา..กำหนดทิศ..เพื่อปิดเกม

87/26

เพื่อปิดเกม..ชีวิต..ที่ติดหล่ม

เมื่อเพาะบ่ม..สายธรรม..นำถูกทิศ

เพื่อจุดหมาย..ปลายทาง..ต่างใช้สิทธิ์

ไม่เคยปิด..เปิดกว้าง..ทางนิพพาน

87/27

เมื่อรู้คิด..วันละนิด..จิตกระจ่าง

แสงสว่าง..แห่งธรรม..นำทางได้

บนทางเอก..เอกา..อันเดียวดาย

จงละอาย..ความชั่ว..เกรงกลัวบาป

87/28

รู้บกพร่อง..สิ่งใด..จงไตร่ตรอง

จงหมั่นมอง..ตรวจตรา..หาทางแก้

จงเป็นผู้..หมั่นคลำ..หาธรรมแท้

ให้พ่ายแพ้..โลกโลกีย์..ไม่มีทาง

87/29

ไม่มีทาง..สยบยอม..พร้อมแก้ไข

ไม่รื่นไหล..ตามเหตุ..กิเลสล่อ

ตั้งสติ..ได้ปัญญา..มาเพียงพอ

ไม่รีรอ..รุกรับ..ได้ฉับไว

87/30

ได้ฉับไว..ใช้ปัญญา..มาตั้งขวาง

ไม่มีทาง..เข้ามายุ่ง..ไม่ปรุงจิต

เมื่อปัญญา..ตรองดู..ก็รู้คิด

มากภัยพิษ..ปัดตก..มันรกทาง

87/31

มันรกทาง..ถากถาง..ให้กว้างไกล

พอเดินไป..คล่องตัว..ไม่กลัวหลง

เป็นทางเตียน..หักล้าง..ถางป่าพง

เป็นทางตรง..กว้างเตียน..ไม่เวียนวน

87/32

ไม่เวียนวน..วุ่นวาย..เมื่อใจแกร่ง

วางตำแหน่ง..ทางทิศ..ไม่ผิดที่

มากมายทุกข์..โลกหนอ..พอกันที

สร้างอย่างดี..บันใด..ไปสุดทาง

87/33

ไปสุดทาง..แห่งจิต..ไม่คิดถอย

พุทธองค์คอย..เราอยู่..รู้บ้างใหม

จงมุ่งมั่น..ทิ้งตัว..ด้วยหัวใจ

จะต้องไป..ได้แน่..ไม่แพ้มาร

87/34

ไม่แพ้มาร..ในตน..อันทนยาก

พอลำบาก..นิดหน่อย..สำออยส่ง

เขาจะขึ้น..ไปกัน..มันจะลง

จิตมั่นคง..ปรารถนา..เดินหน้าไป

87/35

เดินหน้าไป..กายไม่ไหว..ทิ้งไปซ่ะ

หมดภาระ..เฉพาะใจ..ยิ่งไปลิ่ว

ถ้าตัดใจ..ได้จริง..ก็วิ่งฉิ่ว

ไม่รู้หิว..ไม่ห่วงหา..ไม่อาลัย

87/36

ไม่อาลัย..ได้ใช้กรรม..ตามบัญชี

มุ่งสู่ดี..ด้วยบันใด..ที่ใจสร้าง

ทีละขั้น..มั่นดี..จึงมีทาง

ค่อยค่อยวาง..ทุกห่วง..บ่วงทุกอัน

87/37

บ่วงทุกอัน..วางมันลง..เพื่ออำลา

เมื่อลงมา..ใช้กรรม..นำหลุดพ้น

บ่วงร้อยรัด..มากฤทธิ์..อิทธิพล

ไม่มีผล..จงรู้วาง..อย่างนุ่มนวล

87/38

อย่างนุ่มนวล..เวลาหนึ่ง..ซึ่งต้องจาก

เหลือแค่ซาก..กายเน่า..รอเผาทิ้ง

เป็นเวลา..เราเฉพาะ..เหมาะสมจริง

วางทุกสิ่ง..ของโลกไว้..ไปสบาย

87/39

ไปสบาย..กายปลด..หมดหน้าที่

ไม่มีหนี้..ค้างคา..ไว้ข้างหลัง

ตัดสินกัน..จุดสุดท้าย..เมื่อกายพัง

ถ้าห่วงหลัง..ก้าวไปพ้น..ต้องวนกลับ

87/40

ต้องวนกลับ..มาเป็นคน..ทนทุกข์ใหม่

รับได้ไหม..เข้ามาหลง..ดงกิเลส

ได้โอกาส..ตกนรก..ไปเป็นเปรต

เพราะแค่เหตุ..ห่วงหลัง..พังวิมาน

87/41

พังวิมาน..อันตนสร้าง..ไว้อย่างดี

เพียงแค่มี..ฝุ่นผง..หลงมาเกาะ

แล้วจะนั่ง..ร่ำไห้..หรือหัวเราะ

ทางเฉพาะ..บุญกรรม..ทำเอาเอง

87/42

เมื่อมนุษย์..ทั้งหลาย..ภัยคุกคาม

ไปหลบตาม..ถ้ำเขา..เหล่าดงไม้

ที่พึ่งอัน..มันไม่พ้น..อันตราย

ยังมากมาย..ความทุกข์..สุขบ่มี

87/43

ส่วนผู้ใด..ได้ยึดเอา..พระรัตนตรัย

แนบกับใจ..พร้อมเข้าถึง..ไว้พึ่งพา

จึงมองเห็น..อริยสัจ..ด้วยปัญญา

ที่พึ่งพา..อยู่ที่นี่..ที่พ้นภัย

87/44

เมื่อไม่รู้..อริยสัจ..ชัดอยากเกิด

อยากกำเนิด..แดนมนุษย์..เทวาพรหม

จิตวิญญาณ..สู่ภายใน..ไข่ผสม

กาลเหมาะสม..เจริญวัย..อยู่ในครรภ์

87/45

อยู่ในครรภ์..เป็นกาย..ได้รูปร่าง

อวัยวะ..ต่างต่าง..พัฒนาการ

ตาหูจมูก..ลิ้นกายใจ..โดยประมาณ

อันพื้นฐาน..ทางโลกีย์..มีครบครัน

87/46

เมื่อเกิดมี..ตาหูจมูก..ลิ้นกายใจ

พัฒนาไป..รูปรสกลิ่น..เสียงสัมผัส

เป็นปัจจัย..ที่จะไป..คอยผูกมัด

ให้รู้ชัด..เวทนา..ทุกข์สุขเฉย

87/47

ทุกข์สุขเฉย..พาเลยเถิด..เกิดตัณหา

ปรารถนา..ไม่สิ้นสุด..หยุดไม่ได้

อุปาทาน..มันก็ปรุง..ยุ่งแล้วไง

แยกออกไป..ให้รักชัง..พังทุกครา

87/48

อุปาทาน..นี่ไง..เลยไม่จบ

ให้เกิดภพ..เกิดชาติ..ไม่รู้สิ้น

เดี๋ยวก็ขึ้น..ข้างบน..เดี๋ยวหล่นดิน

เผลอสู่ถิ่น..นรกเปรต..เดรัจฉาน

87/49

เมื่อมีเกิด..ก็มีแก่..และเจ็บตาย

มีมากมาย..รักพราก..ลำบากทุกข์

มากโศกเศร้า..พร่ำรำพัน..ฝันถึงสุข

กลับเจ่าจุก..คับแค้นนัก..กับรักชัง

87/50

การเกิดขึ้น..แห่งกองทุกข์..รุกอย่างนี้

พุทธองค์ชี้..มีทางออก..บอกทางให้

ปฏิบัติ..ไม่ลำบาก..มากกำไร

คิดจะไป..มุ่งมั่น..ให้มันจบ

87/51

เมื่อเรารู้..อริยสัจ..ตัดชาติภพ

ตั้งจิตจบ..พระนิพพาน..สถานเดียว

ดับกิเลส..ความหลงผิด..จิตเด็ดเดี่ยว

ก็ไม่เกี่ยว..ข้องครรภ์..ให้มันทุกข์

87/52

ไม่เข้าครรภ์..ไม่กำเนิด..เกิดรูปนาม

ไม่ต้องตาม..หากาย..แดนมนุษย์

เมื่อเราทำ..จิตใส..ใจบริสุทธิ์

ไม่ต้องผุด..ไม่ต้องเกิด..เปิดไปเลย

87/53

ไม่มีกาย..ก็ไม่มี..อายตนะ

เป็นอิสระ..จากกาย..ไม่ยุ่งเกี่ยว

ก็เป็นอัน..จบกัน..สถานเดียว

คือโดดเดี่ยว..สัมผัส..ตัดสิทธิ์ไป

87/54

เมื่อไม่มี..สัมผัส..ตัดเวทนา

ไม่ต้องมา..ทุกข์สุข..ปลุกกระแส

ไร้เวทนา..ตัณหา..ก็หายแล

ไม่วอแว..เข้ามาใกล้..ให้มันอยาก

87/55

ไร้ตัณหา..อุปาทาน..ก็ไม่เกิด

วิ่งเตลิด..หนีหาย..ไม่ต้องหา

คือตัดภพ..ที่เกิด..ไม่กลับมา

คือการลา..แล้วโลก..อันโศกทุกข์

87/56

เมื่อตัดชาติ..ตัดภพ..จบกันที

ไม่ต้องมี..เกิดแก่..และเจ็บตาย

ไม่โศกเศร้า..พร่ำรำพัน..ให้มันหาย

ไม่ต้องขาย..ที่เท่อ..เจอคับแค้น

87/57

อันการดับ..แห่งกองทุกข์..มีดังนี้

พุทธองค์..ทรงชี้..ให้เราเห็น

อธิบาย..ชัดแจ้ง..ทุกประเด็น

ขอจงเป็น..ผู้ปฏิบัติ..ฝึกหัดตน

87/58

ฝึกหัดตน..เถิดสู..ผู้มีกรรม

เข้าหาธรรม..พระสุคต..เพื่อปลดทุกข์

สายธารธรรม..ฉ่ำเย็น..รู้เห็นสุข

ขอจงปลุก..จิตตน..ก้าวพ้นทุกข์

87/59

ก้าวพ้นทุกข์..ตามธรรม..อันงามพร้อม

ด้วยจิตน้อม..เข้าสู่..อริยสัจ

ค้นหาธรรม..ด้วยปัญญา..จะเห็นชัด

ปฏิบัติ..เพื่อหลุดพ้น..ด้วยตนเอง

87/60

ด้วยตนเอง..เอกา..หาเป็นอื่น

ใครหยิบยื่น..ให้มา..หาได้ไม่

มีแต่ตน..ขัดเกลาตน..จึงพ้นภัย

ผู้จะไป..เปิดประตู..สู่นิพพาน

 

 

 

Create Date : 23 กันยายน 2555 Last Update : 26 กันยายน 2555 12:06:28 น. Counter : 1020 Pageviews.		0 comments
Share Tweet