บนเส้นทางสายพระนิพพาน 130 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 130 130/01 เมื่อแก่ง่อม..ยอมรับ..ธรรมดา กายกายา..เป็นเช่นนี้..พี่น้องเอ๋ย จะแข็งแรง..ทั้งชีวี..ไม่มีเลย ต่างลงเอย..ด้วยตาย..ร่างกายพัง 130/02 ร่างกายพัง..คือภัย..ในชีวิต ผู้รู้คิด..รู้เพราะกรรม..เคยทำแต่ง ผู้รู้ค่า..ได้เกิดมา..ค่าแสนแพง ทุ่มเรี่ยวแรง..กายใจ..ฝึกไปพ้น 130/03 ฝึกไปพ้น..ค้นหา..ทางสุขแท้ กายพ่ายแพ้..จิตผูกพัน..ไปกันใหญ่ ไม่ยอมแพ้..ตัดผูกพัน..จะพ้นภัย หนทางไป..เปิดอยู่นะ..หาให้เจอ 130/04 หาให้เจอ..เธอผู้..รู้เป็นกรรม รู้เป็นธรรม..เห็นเป็นทาง..ย่างตามช่อง ยังไม่ตาย..ฝึกมาไป..ให้ช่ำชอง จนกายมอง..อยู่หรือไป..ไม่สำคัญ 130/05 ไม่สำคัญ..กายนี้..ที่รอเน่า กายอันเฒ่า..แปรเปลี่ยนไป..ไม่แน่นัก มีป่วยไข้..ไม่บรรเทา..เดี๋ยวเบาหนัก ประดุจหลัก..ปักบนเลน..รอเอนล้ม 130/06 รอเอนล้ม..ชมมัน..กายอันนี้ ขอชวนชี้..พิจารณา..หาเหตุผล กรรมของกาย..หรือจิต..อิทธิพล ทำให้ตน..เวียนว่าย..ไร้ทิศทาง 130/07 ไร้ทิศทาง..ไร้แสงธรรม..มานำร่อง จึงเที่ยวท่อง..เจอทุกข์..รุกรอบทิศ กายก่อกรรม..ตัวนำ..ก็คือจิต กายทำผิด..เพราะจิต..ไม่รู้ธรรม 130/08 ไม่รู้ธรรม..ไม่กำจัด..ตัดกิเลส จึงเป็นเหตุ..ให้เกิดทุกข์..สนุกสนาน มีทั้งโลภ..โกรธหลง..ตรงต้องการ ติดสันดาน..ปรารถนา..ฆ่าก็เอา 130/09 ฆ่าก็เอา..เมาโลกีย์..แดนโลกา จิตก็พา..กายก่อกรรม..ระยำใหญ่ มีกิเลส..ตัณหา..มาชักใย หนทางไป..คือทุกข์..สุขบ่มี 130/10 สุขบ่มี..อยู่จริง..ยิ่งค้นดู ก็ยิ่งรู้..ว่าไม่แน่..แปรเปลี่ยนผัน ย้อนคิดดู..นิ่งอยู่..กับปัจจุบัน อะไรกัน..แท้สุดท้าย..ไม่เหลือเลย 130/11 ไม่เหลือเลย..กายนี้..และชีวิต ที่เราคิด..ล้วนแต่อยาก..มากตัณหา ยอมลำบาก..มากมาย..ให้ได้มา ก็ลับลา..ทิ้งกาย..ตายจากกัน 130/12 ตายจากกัน..ทิ้งกาย..อันไร้ค่า ทั้งผู้ว่า..ราชา..หรือยาจก แล้วแต่กรรม..ทำกัน..สวรรค์นรก บุญตามปรก..บาปตามปัด..จัดสรรเอง 130/13 จัดสรรเอง..บาปบุญ..ที่คุณทำ เป็นตัวนำ..สู่ผล..หลังตนตาย หายใจอยู่..คือผู้..ยังไม่สาย จงขวนขวาย..หาธรรม..นำสู่ตน 130/14 นำสู่ตน..ฝึกฝน..อยู่เป็นนิจ ทำพูดคิด..แต่ดี..ย่อมมีผล ธารบุญไง..หมั่นขุดไป..ไหลสู่ตน เป็นบุคคล..หวังสุขได้..เมื่อปลายมือ 130/15 เมื่อปลายมือ..คือตาย..ทิ้งกายตน ไม่เป็นคน..บนโลก..ต่อไปแล้ว บุญส่งพลัน..สู่สวรรค์..หรือเมืองแก้ว นั่นก็แล้ว..แต่กุศล..ตนฝึกตัด 130/16 ตนฝึกตัด..ปฏิบัติ..ได้แค่ไหน สว่างไสว..หรือขุ่นมัว..ชั่วมากอยู่ จงหมั่นส่อง..มองหาชั่ว..ของตัวดู ไม่ใช่กู..นี้แน่..แต่ผู้เดียว 130/17 แต่ผู้เดียว..เดียวดาย..ใช้บุญกรรม ไม่อาจนำ..ใครได้..ไปเป็นเพื่อน มีแต่ตน..เตือนตนได้..ใครจะเตือน ถ้าลืมเลือน..เตือนตน..หล่นอบายฯ 130/18 หล่นอบายฯ..ต้องตะกาย..เป็นลำดับ กว่าจะกลับ..มาเป็นคน..เริ่มต้นใหม่ มากเจ้าเวร..นายกรรม..ตามเราไป หนียังไง..ให้พ้น..ค้นหาดู 130/19 ค้นหาดู..รู้เป็นกรรม..นำสู่ทาง รู้ละวาง..ละเว้น..เห็นโทษภัย มีสติ..ปัญญา..ควบคุมใจ ทำสิ่งใด..ล้วนดี..มีแต่ธรรม 130/20 มีแต่ธรรม..โดดเด่น..จึงเห็นทาง ผู้ยิ่งวาง..ก็ยิ่งไว..เพื่อไปถึง เป็นสิ่งที่..ผู้มีธรรม..คิดคำนึง ผู้ยิ่งดึง..จะถึงได้..อย่างไรกัน 130/21 มองกายนี้..มีตรงไหน..สะอาดบ้าง มองจากล่าง..ขึ้นบน..ลองค้นหา มองจากบน..ลงล่าง..ไม่วางตา ไม่เห็นว่า..มีส่วนใด..ไม่สกปรก 130/22 ไม่สกปรก..ได้อย่างไร..ลองมาชม ต้องสระผม..ทุกวัน..มันคันหัว ต้องล้างหน้า..ถูสบู่..จนทั่วตัว มือยังรัว..คว้าแปรง..มาสีฟัน 130/23 มาสีฟัน..ปั่นหู..เช็ดหน้าตา แล้วก็หา..เสื้อผ้า..สะอาดใส่ แค่หนึ่งวัน..สกปรกเหลือ..มากเหงื่อไคล อาบน้ำใหม่..เปลี่ยนเสื้อผ้า..เวลานอน 130/24 เวลานอน..ห้องนอน..ปิดอย่างดี แอร์ก็มี..ขี้ออกมา..อย่าสงสัย ขี้หูขี้ตา..ขี้มูกขี้ฟัน..จากข้างใน อีกขี้ไคล..ใช้สบู่..ถูเช้าเย็น 130/25 ถูเช้าเย็น..เป็นประจำ..ล้างชำระ เห็นแล้วนะ..กายนี้..ที่สกปรก ผู้ฝึกใจ..จึงไม่ไหล..ลงนรก ปิดทางตก..หาทางตัด..ปฏิบัติธรรม 130/26 ปฏิบัติธรรม..นำตน..พ้นปากเหว จิตเคยเลว..ตาสว่าง..ออกห่างได้ เป็นทางออก..ที่เจาะ..เฉพาะราย หลังความตาย..เสวยผล..อันตนทำ 130/27 อันตนทำ..นำสุข..ในเบื้องหน้า แต่ฉันว่า..เวลานี้..ก็มีผล สบายใจ..ไม่เป็นภัย..สัตว์บุคคล หนีไม่พ้น..กรรมเก่า..รู้เข้าใจ 130/28 รู้เข้าใจ..อดทน..ใช้กรรมเดิม หวังจะเริ่ม..ชาติภพที่..อันดีกว่า ไม่มีกาย..ถ่ายหนักเบา..กินข้าวปลา เหนื่อยกายา..ทำมา..หาเลี้ยงตน 130/29 หาเลี้ยงตน..ครอบครัว..มัวเบียดเบียน ต้องพากเพียร..หาความรู้..สู้ชีวิต กรรมเก่าใหม่..ไล่ปลุก..มากถูกผิด มากมายกิจ..ยากปฏิเสธ..กิเลสมาร 130/30 กิเลสมาร..ในม่านมัว..น่ากลัวมาก คอยฉุดลาก..จิตเราไป..ในทางต่ำ กายชีวิต..ทำผิดศีล..ทำผิดธรรม ก่อแต่กรรม..เวียนว่าย..ขึ้นไม่เป็น 130/31 ขึ้นไม่เป็น..เข็นไม่ไป..ไร้ปัญญา ฝึกธรรมดา..ปัญญาเกิด..เปิดเป็นช่อง รู้จักธรรม..รู้คำว่า..นาทีทอง ธรรมะครอง..จิตอยู่..มุ่งสู่ทาง 130/32 มุ่งสู่ทาง..สายนิพพาน..อันสุขแท้ ผู้ไม่แพ้..กิเลสมาร..ที่ผลาญเผา มีปัญญา..คิดตัดได้..ก็หายเมา จิตก็เบา..เบิกบาน..การครองตน 130/33 การครองตน..เรียบง่าย..ไร้กดดัน ก็อยู่กัน..ตามหน้าที่..ไม่หนีหาย ทำหน้าที่..บนโลกา..จนกว่าตาย หวังสบาย..ตัดชาติภพ..ไม่คบกาย 130/34 ไม่คบกาย..เลิกคบกัน..มันเบื่อหน่าย ในขอบข่าย..นายกรรม..คอยกำหนด เบื่อรับกรรม..มีน้ำขึ้น..มีน้ำลด เบื่อความคด..ของคน..ขอพ้นไป 130/35 ขอพ้นไป..ไม่ใยดี..ในโลกา บุตรภรรยา..ญาติกา..และเพื่อนบ้าน อีกพ่อแม่..ทรัพย์สิน..บริวาร ต่างผูกพัน..ด้วยกรรม..ตามกันมา 130/36 เมื่อกายา..ชราภาพ..จงทราบไว้ กายที่ใช้..อยู่นี่..มีปัญหา ทุกอย่างเสื่อม..สลายไป..ธรรมดา ย่นใบหน้า..ตายห่า..ตึงแต่หู 130/37 พิสูจน์ตน..พิสูจน์คน..พิสูจน์ใคร ก็ไม่เท่า..พิสูจน์ใจ..เราเพื่อนเอ๋ย ว่ามุ่งหน้า..หาทาง..หวังไปเลย หรือคุ้นเคย..แค่ลูบคลำ..ไม่นำพา 130/38 ไม่นำพา..หาบุญ..คุ้นเคยบาป ไม่เข็ดหราบ..เบียดเบียนตน..คนและสัตว์ ไม่มีจิต..ปรารถนา..เข้าหาวัด ก็เด่นชัด..บาปชั่วไง..ในใจคุณ 130/39 ในใจคุณ..ไม่วุ่นวาย..มั่นในธรรม เอาศีลนำ..เดินหน้า..หาจุดหมาย แม้นายกรรม..เป็นขวากหนาม..อยู่มากมาย ก็ไม่คลาย..จิตมั่น..เพื่อฟันฝ่า 130/40 เพื่อฟันฝ่า..พาจิตฉุด..เพื่อหลุดพ้น ทำบุญล้น..เพื่อบาปร่น..ไปอยู่หลัง มีแต่บุญ..หนุนเสริม..เพิ่มพลัง เพียงเพื่อหวัง..พาจิตนี้..หนีนรก 130/41 หนีนรก..ทางลัด..ปฏิบัติธรรม อุทิศให้..นายกรรม..ทุกทุกท่าน สำนึกบาป..หยาบช้า..ถ้าตามทัน ชดใช้กัน..ตามกฏ..งดจองเวร 130/42 งดจองเวร..พร้อมให้..อภัยทาน ไม่ต้องการ..ชาติภพ..ขอจบสิ้น เมื่อเราทิ้ง..กายที่อยู่..ร่วงสู่ดิน ขอหมดสิ้น..ชาติภพ..จบกันที 130/43 จบกันที..มีตัวตน..อยู่บนโลก ถูกสับโขก..ด้วยกรรม..ย่ำยีจิต ถูกจัดหนัก..จัดเต็ม..เกมชีวิต เมื่อยิ่งคิด..ยิ่งเบื่อ..กายเหลือทน 130/44 ขอจงมี..ความสุข..ให้ทุกครั้ง เมื่อเจอหน้า..คนเขาชัง..ยังยิ้มได้ รอยยิ้มท่าน..อาจฆ่า..เขาให้ตาย จิตสบาย..ใจสงบ..ก็จบกัน 130/45 ก็จบกัน..อันจิต..คิดอภัย ไร้สิ่งใด..แทงทิ่ม..ยิ้มเต็มหน้า ไม่ได้คิด..ฉ้อฉล..คนธรรมดา มีเมตตา..ศีลธรรม..คอยนำทาง 130/46 คอยนำทาง..เราไป..ทีละก้าว ไม่ต้องยาว..ไม่สั้น..แต่มั่นคง ค่อยก้าวไป..ไม่หยุด..จุดประสงค์ อันไม่หลง..จุดหมาย..ที่ปลายทาง 130/47 ที่ปลายทาง..มีเป้า..เดินเข้าหา ปรารถนา..ไม่นานเนิ่น..เดินสู่จุด ถึงไม่ไหว..ขอแค่ไกล..แดนมนุษย์ เบื่อที่สุด..มีกาย..หนูไม่เอา 130/48 หนูไม่เอา..ดีกว่า..กลับมาเกิด ขอเตลิด..ก้าวไกล..ไปดีกว่า ไม่ใสพอ..ขอแค่..พรหมเทวา ปรารถนา..พระนิพพาน..คลานต่อไป 130/49 คลานต่อไป..ให้ถึง..ซึ่งจุดหมาย อย่าให้หาย..ไปหมด..กำหนดจิต ฝึกต่อไป..ให้จิตใส..เพื่อได้สิทธิ์ ได้จบกิจ..บนโลกนี้..อย่างมีค่า 130/50 อย่างมีค่า..ได้มาเกิด..เป็นมนุษย์ หาทางหลุด..ไปได้..ใช้มานะ จงฝึกจิต..ให้เยือกเย็น..เป็นตะบะ เดชเดชะ..กิเลสร้าย..พ่ายจิตนี้ 130/51 พ่ายจิตนี้..ที่ฝึก..ไปตามมรรค ไปตามหลัก..วิชชา..พระชินสีห์ จงเพิ่มเติม..เสริมแต่ง..บารมี มองให้ดี..สังโยชน์สิบ..หยิบมาตัด 130/52 หยิบมาตัด..ปฏิบัติ..จนชำนาญ ผู้ต้องการ..ข้ามฝั่ง..ทำอย่างนี้ กรรมฐาน..สี่สิบกอง..ลองดูที แค่หนึ่งมี..ก็พาพ้น..ผลของมัน 130/53 ผลของมัน..สำคัญ..อยู่ที่จิต เปิดมีสิทธิ์..สมหวัง..หาทางพบ ปิดมืดบอด..ไปไม่รอด..จนกายจบ ผู้ค้นพบ..มักกล่าวโทษ..โจษตนเอง 130/54 โจษตนเอง..อยู่เสมอ..เธอมีชั่ว ค้นให้ทั่ว..หาให้เจอ..ไม่เผลออีก กิเลสชั่ว..ตามประกบ..รู้หลบหลีก ให้ชั่วอีก..ได้ยังไง..มั่นในศีล 130/55 มั่นในศีล..แห่งตน..จนธรรมดา ไม่นำพา..ทางโลก..ที่โขกสับ ไม่สนใจ..นายกรรม..ตามบังคับ ใจยอมรับ..กฏแห่งกรรม..ธรรมดา 130/56 ธรรมดา..ผู้หาทาง..ย่อมวางมือ แล้วฝึกปรือ..จิตรา..เป็นอาวุธ เรียกวิชชา..จิตใส..ใจบริสุทธิ์ เพื่อจะหยุด..กิเลสร้าย..ในจิตตน 130/57 ในจิตตน..กิเลสร้าย..มากรายล้อม เมื่อจิตพร้อม..ตั้งมั่น..ไม่หวั่นไหว จงเดินหน้า..ค่อยค่อยฆ่า..ให้หมดไป กิเลสใหม่..ไม่ให้หลุด..มุดมาเสริม 130/58 มุดมาเสริม..เหมาะสม..พรหมวิหาร เมื่อศีลทาน..บารมี..ตีขนาบ ตัดสังโยชน์..แหล่งเสบียง..ให้ราบคาบ ทำที่หยาบ..ให้ละเอียด..ไม่เบียดเบียน 130/59 ไม่เบียดเบียน..ไม่เวียนว่าย..ไปทางตรง ไม่ยอมลง..ตรงไป..ไต่ขึ้นบน อันบาปชั่ว..มัวหมอง..ไม่ต้องสน ต้องการผล..สุดท้าย..เมื่อตายลง 130/60 เมื่อตายลง..ส่งให้..จิตไปบน ดีเสียจน..แดนมนุษย์..ฉุดไม่ไหว ทิ้งกายา..ปรารถนา..ไปแดนใด จิตมุ่งไป..พระนิพพาน..สถานเดียว
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |