บนเส้นทางสายพระนิพพาน 154 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 154 154/01 ผู้มีทรัพย์..สะดวกซื้อ..สูจงจำ ผู้มีธรรม..ย่อมมีสุข..ทุกสถาน ที่วุ่นวาย..ก็อยู่ได้..ไม่รำคาญ จิตเบิกบาน..เป็นนิจ..แม้กิจมาก 154/02 แม้กิจมาก..ยุ่งยาก..รู้แก้ไข เอาใจใส่..ภารกิจ..รับผิดชอบ มีปัญหา..ใช้ปัญญา..หาคำตอบ ไม่ยอมหมอบ..พ่ายแพ้..แก้ปัญหา 154/03 แก้ปัญหา..สุดวิสัย..ใจยอมรับ ก็ยังนับ..ว่าเป็นผู้..รู้กาลยิ่ง หรือเรียกว่า..เป็นผู้..รับความจริง ว่าทุกสิ่ง..นั้นไซร้..มีได้เสีย 154/04 เมื่อรู้เห็น..เป็นของดี..จงอย่าทิ้ง ที่เคยวิ่ง..วุ่นวาย..ก็หายหมด ปฏิบัติธรรม..เดินตาม..พระสุคต ธรรมทั้งหมด..รู้ได้..ด้วยใจตน 154//05 เมื่อจิตนิ่ง..สิ่งที่หาย..เคยมองหา ก็กลับมา..สู่ตน..คนผู้ฝึก กลิ่นอันตน..สัมผัสได้..ไม่เคยนึก มันล้ำลึก..เกินกว่า..จะบรรยาย 154/06 จะบรรยาย..บอกใคร..ได้ที่ตน แต่ละคน..ต่างได้..ไม่เหมือนกัน พูดบอกคน..ไม่รู้ค่า..บ้าแล้วนั่น จงมุ่งมั่น..รักษาไว้..ที่ได้มา 154/07 ที่ได้มา..ท่านสงเคราะห์..เพราะเธอดี จึงได้มี..เมตตา..มายืนยัน การทรงจิต..ของลูก..ถูกแล้วนั่น ที่ปิดกั้น..เปิดกว้าง..ก้าวพ้นกรรม 154/08 ก้าวพ้นกรรม..ตามครู..อาจารย์ตน จงอดทน..อดกลั้น..มั่นในจิต ต่างมีกรรม..นำหน้า..พาชีวิต พูดทำคิด..ล้วนดี..แต่นี้เลย 154/09 คิดจะทำ..ความดี..ทันที่ทำ คิดก่อกรรม..คำนี้..ทันทีทิ้ง ทิ้งไม่ได้..ผลัดเรื่อยไป..อย่าทำจริง จนจิตนิ่ง..ไม่คิด..ไม่ติดใจ 154/10 ถึงจะรู้..ร้อยพันเรื่อง..เปลืองความรู้ ไม่อาจสู้..ได้รู้เรื่อง..การดับทุกข์ ปรารถนา..ค้นหา..เจ้าความสุข ผู้มีทุกข์..ถูกสับโขก..โลกสว่าง 154/11 โลกสว่าง..มองเห็นทาง..ด้วยแสงไฟ ส่วนทางใจ..ต้องส่องให้..ด้วยแสงธรรม ผู้สนใจ..ที่กล้ากลัว..มัวแตาคลำ เข้าถึงธรรม..นั้นดอกสู..รู้ด้วยตน 154/12 จงใคร่ครวญ..อย่าส่วน..สรุปผล อาจมืดมน..ทางออก..ถ้าหลอกตน ผู้รู้จัก..ให้อภัย..ไม่ทุกข์ทน เราทุกคน..มีโอกาส..จะพลาดผิด 154/13 รู้เพียงหนึ่ง..เท่านั้น..ไม่ต้องมาก ช่วยดึงลาก..สู่ขุมทรัพย์..มหาศาล ผู้มีศีล..สิ้นสงสัย..ในบุญทาน ยิ่งอยู่นาน..ยิ่งรู้รส..กฏแห่งกรรม 154/14 กฏแห่งกรรม..ทำอย่างไหน..ได้อย่างนั้น เหมือนกับท่าน..ปลูกพืชใด..ย่อมได้ผล ปลูกต้นดี..ได้ผลดี..มาสู่ตน แต่ละคน..เสวยผล..ไม่เท่ากัน 154/15 ไม่เท่ากัน..บุญบาป..หยาบละเอียด ความรักเกลียด..โลภหลง..ในสงสาร บ่างเกิดตาย..เวียนว่าย..มาช้านาน น้อยบุญทาน..มากบาป..จิตหยาบช้า 154/16 จิตหยาบช้า..กรรมมุนา..บังตาไว้ ต้องชดใช้..ทุกข์ทน..ไปจนหมด ต้องเจ็บปวด..กายใจ..ได้รู้รส พระสุคต..ว่าเจอทุกข์..จะพบธรรม 154/17 จะพบธรรม..นะเธอ..เมื่อเจอทุกข์ มีความสุข..แต่ละคน..สนที่ไหน มีความทุกข์.. ท่วมท้น..เกินทนไหว จึงคลานไป..หาหลวงพ่อ..ขอของดี 154/18 ขอของดี..มีแต่ธรรม..กรรมฐาน อันสังขาร..อย่าหลงปลื้ม..นี่ยืมเขา มีธาตุสี่..ดินน้ำลมไฟ..ในกายเรา ตายไม่เผา..ก็เน่าเหม็น..เป็นเช่นนี้ 154/19 เป็นเช่นนี้..ท่านทุกข์มา..พิจารณาเอา ที่เป็นเรา..ทุกวันนี้..มีที่ไหน ที่เป็นเรา..ใคร่ขอชี้..อยู่ที่ใจ มันอยู่ใน..จิตตน..ค้นหาดู 154/20 ค้นหาดู..ตอนสูทุกข์..ทุกข์ที่ไหน ทุกข์ที่ใจ..ใช่ไหมเล่า..ท่านเจ้าขา กายถึงทุกข์..ถ้าสุขใจ..สบายอุรา นั่งยิ้มร่า..ขาปวดไป..ไม่ทุกข์มัน 154/21 ไม่ทุกข์มัน..สำคัญ..อยู่ที่ใจ เอาจิตไป..เกาะเท่านั้น..ร้องลั่นทุ่ง เข้าหาธรรม..นำฝึกใจ..ก็ไม่ยุ่ง เพื่อจิตพุ่ง..มุ่งสู่จุด..ที่สุดธรรม 154/22 ที่สุดธรรม..นำถูกทาง..วางถูกจุด จิตก็หลุด..จากบ่วง..ห่วงก็หาย อยู่รักษา..รอเวลา..จะทิ้งกาย มีความตาย..เป็นที่สุด..หยุดเสียที 154/23 หยุดเสียที..โลกา..มาเพื่อตาย และเพื่อใช้..กรรมเก่า..ทำเราทุกข์ มาเกิดแก่..เจ็บตาย..ไม่สนุก ใครจะสุข..เรื่องของท่าน..ฉันไม่เอา 154/24 ฉันไม่เอา..เมากิเลส..เมาตัณหา ยังมาบ้า..สะสมทรัพย์..กับยศศักดิ์ มากมายโลภ..โกรธหลง..ในดงรัก เป็นชะนัก..ติดหลัง..ขังเราไว้ 154/25 ขังเราไว้..ยังไม่รู้..ผู้ถูกขัง มีความหวัง..กับฝัน..อันเลิศหรู เกิดชาตินี้..มีมากมาย..สบายกู ไม่เคยรู้..ว่าต้องตาย..ทิ้งกายตน 154/26 ทิ้งกายตน..คนส่วนใหญ่..ไม่เคยคิด เมื่อชีวิต..สุขสบาย..ไม่เคยสน เห็นแต่คน..อื่นตาย..ไม่ใช่ตน ตั้งอยู่บน..ความประมาท..ขาดปัญญา 154/27 ขาดปัญญา..ไตร่ตรอง..มองผิดพลาด น่าประหลาด..คนส่วนใหญ่..ไม่รู้คิด ร้องโวยวาย..พอความตาย..ไล่สะกิด ฉันทำผิด..อะไรหนอ..ขอโอกาส 154/28 ขอโอกาส..อะไรเล่า..กายเน่าเหม็น มันเข็น..ออกมาสู้..กู้ชัวิต จงกลับใจ...เสียใหม่..ไม่ทำผิด เพื่อจบกิจ..บนโลกนี้..หนีขึ้นบน 154/29 หนีขึ้นบน..สวรรค์พรหม..สุดนิพพาน ที่ต้องการ..พระนิพพาน..จิตถึงไหม ถ้าไม่ถึง..สวรรค์พรหม..พอถมไป ก็เมื่อใจ..ตั้งเป้า..ย่อมเข้าถึง 154/30 ย่อมเข้าถึง..จุดหมาย..ไม่นานเกิน เมื่อก้าวเดิน..ไปด้วยดี..ทีละขั้น ก็ก็แต่..มัวปลื้มใจ..แดนสวรรค์ จนลืมฝัน..ที่ตั้งเป้า..น่าเศร้าใจ 154/31 น่าเศร้าใจ..ลืมสนิท..ไปติดสุข เพราะทนทุกข์..ตอนเป็นคน..ล้นดวงจิต หลุดจากคน..พ้นไป..กายชีวิต ผ่ามาติด..โลกียสุข..นี้ทุกที 154/32 พิจารณา..ขันธ์ห้า..กันบ้างคุณ จงทำบุญ..ปฏิบัติ..ขัดเกลาบ้าง ขัดกิเลส..ในจิตเรา..ให้เบาบาง มองเห็นทาง..สายธรรม..นำเราไป 154/33 นำเราไป..สู่ทาง..แม้ทุกข์ทน ยังเป็นคน..อยู่นี่..ดีที่ไหน ยังมีกาย..เฮงซวย..ไว้ป่วยไข้ มีจิตไว้..ปรุงแต่ง..แข่งก่อเวร 154/34 แข่งก่อเวร..เป็นประจำ..ทำจนชิน เมื่อรู้ดิ้น..ออกมาห่าง..หนทางทุกข์ ถึงมากมาย..เหนื่อยกาย..ใจเป็นสุข ไม่สนุก..แต่แย้มยิ้ม..พออิ่มใจ 154/35 พออิ่มใจ..อยู่ในศีล..กินในธรรม ไม่ก่อกรรม..จนกายสิ้น..ดิ้นไม่หลุด อีกกี่ตาย..ถึงจะได้..กายมนุษย์ เพื่อมาขุด..สันดอน..ถมสันดาน 154/36 ถมสันดาน..อันเป็นพาล..ให้สุดลึก รู้สำนึก..เริ่มต้นดี..แต่นี้ได้ อันความชั่ว..ที่ผ่านมา..อย่าเสียดาย ให้มันตาย..ไปจากจิต..ปิดขังเลย 154/37 ความเป็นมา..ก่อนบรรลุ..สัมโพธิญาน พระราชกุมาร..ประพาส..ราชอุทยาน พบเกิดแก่..เจ็บไข้..แล้ววายปราณ อีกไม่นาน..พบสมณะ..พระบำเพ็ญ 154/38 ทรงรำพึง..โลกไร้สุข..มากทุกข์เข็ญ มองไม่เห็น..เที่ยงแท้นี้..มีที่ไหน ทรงเห็น..สมณะ..น่าเลื่อมใส นี่ยังไง..หนทางออก..บอกแก่ตน 154/39 บอกแก่ตน..คนบำเพ็ญ..เห็นทางออก จึงทรงบอก..ถึงเวลา..จะหลีกเร้น เป็นจักรพรรดิ์..สมบัติบังตา..ไม่น่าเห็น หนีบำเพ็ญ..ตัดทุกห่วง..หวังล่วงทุกข์ 154/40 หวังล่วงทุกข์..เดินทางใด..ไปไม่เป็น ลองทางเส้น..ทรมานกาย..แทบตายเปล่า เมื่อไม่ใช่..ทงนั่งพิศ..ใช้จิตเอา สบายเบา..เส้นทางนี้..ดีใช่แน่ 154/41 ดีใช่แน่..เพียงแต่..ยังไม่ตรง แต่ก็ทรง..มั่นใจ..ใช่ไม่ผิด ทางนี้แหละ..เส้นทางธรรม..นำถูกทิศ ทุ่มชีวิต..หาทาง..วางกฏเกณฑ์ 154/42 สิบห้าค่ำ..เดือนหก..ปรกโพธิ์พฤกษ์ ทรงระลึก..ตั้งจิต..อธิษฐาน ไม่บรรลุ..อภิเษก..สัมโพธิญาณ ไม่ต้องการ..ลุกไปไหน..ตายช่างมัน 154/43 ในยามต้น..พระทศพล..ระลึกชาติ มีโอกาส..นับถอยหลัง..มากจังทุกข์ ไม่มีเลย..ชาติใด..มากมายสุข มีเคล้าคลุก..ปนกัน..จนวันตาย 154/44 ในยามสอง..มองรู้..วาระคน ก่อนเกิดตน..นี่หนา..มาจากไหน แล้วยังรู้..ตายแล้วสู..อยู่ที่ใด เรียกทรงได้..ทิพจักขุญาณ..อันเข้มข้น 154/45 ในยามสาม..ทรงงดงาม..ด้วยปัญญา คนเกิดมา..มีแต่ทุกข์..สุขที่ไหน คำว่าทุกข์..หมายความว่า..ต้องทนไป แต่เกิดกาย..ไปยันตาย..มากมายทุกข์ 154/46 มากมายทุกข์..ผู่ท้่..มีสิทธิ์เกิด แต่พอเปิด..ตาใน..ไม่มากทุกข์ เจ้ากรรมจับ..รู้ผ่อนคลาย..ก็ไม่จุก เมื่อรู้ปลุก..จิตตนไว้..ทุกข์ไม่มาก 154/47 พระพุทธองค์..ทรงระลึก..อริยสัจสี่ ที่ซึ่งมี..ทุกข์สมุทัย..นิโรทมรรค จะเดินตาม..ได้ไหมนั่น..มันงานหนัก ด้วยความรัก..เมตตา..ประชาชน 154/48 เมื่อทรงทราบ..ด้วยปัญญา..หาขอบข่าย ผู้เกิดกาย..ทั้งหลาย..มากมายทุกข์ อาศัยศีล..สมาธิปัญญา..เข้ามาจุก เพื่อให้ทุกข์..ผ่อนคลาย..ไล่หาเหตุ 154/49 ไล่หาเหตุ..เสร็จสรรพ..ดับต้นสิ้น พระจอมมุนิน..ทรงเห็น..สามตัณหา อยากจะมี..มีอยากให้..ไม่ไปมา กฏธรรมดา..เสื่อมสลายไป..ไม่อยากเห็น 154/50 กามตัณหา..อยากจะได้..อยากจะมี ภวตัณหานี้..มีอยู้แล้ว..ไม่อยากเสีย วิภวตัณหา..เสื่อมสลาย..ใจอ่อนเพลีย ฉันขอเชียร์..อย่าแก่กาย..วายชีวี 154/51 กามตัณหา..มีความอยาก..มากเกินไป ตะเกียกตะกาย..จนเกินงาม..ไล่ตามคว้า ผู้หากิน..สุจริต..จิตสัมมา ไม่เรียกว่า..ตัณหา..ทำสบาย 154/52 ทำสบาย..ไม่โป้ปด..ไม่คดโกง ใจปลอดโปร่ง..เรียกสัมมา..อาชีวะ รู้จัดสรร..แบ่งปันเบี้ย..เสียสละ เอาชนะ..ความอยาก..จากปัญญา 154/53 จากปัญญา..มองเห็น..เป็นฉากฉาก ก็เริ่มจาก..ทรัพย์ทั้งหลาย..ไม่ทรงตัว เมื่อได้มา..ใช้จ่าย..เลี้ยงครอบครัว ทรัพย์ของตัว..มีลดลง..มีเพิ่มขึ้น 154/54 มีเพิ่มขึ้น..ก็ชื่นใจ..ไปฉลอง หน้าเศร้าหมอง..ลดลง..คงใจหาย ยังกะแบก..ใส่บ่า..เวลาตาย จิตวุ่นวาย..หมองหม่น..จนสิ้นสุข 154/55 จนสิ้นสุข..ปลุกหา..กำลังใจ สิ่งใดใด..ในโลกล้วน..อนิจจัง ไม่คงทน..เสื่อมสลาย..ไปทางพัง จนกระทั่ง..เราทั้งหลาย..ก็ไม่เหลือ 154/56 ก็ไม่เหลือ..เมื่อคิดได้..ทำใจดี ขอให้มี..กำลังใจ..เอาไปตัด การเกิดแก่..เจ็บตาย..เห็นได้ชัด ต้องมีพลัด..มีพราก..มากน้ำตา 154/57 มากน้ำตา..ธรรมดา..ต้องจากกัน ไม่ใช่ฉัน..ก็เป็นเธอ..ต้องเจอก่อน รู้ทำใจ..ก็ไม่ทุกข์..สุขแน่นอน เป็นละคร..แห่งชีวิต..รู้คิดปลง 154/58 รู้คิดปลง..คือปลด..ลดละทิ้ง รู้ทุกสิ่ง..เห็นทุกอย่าง..จริงดั่งว่า เห็นอยู่นี่..หนีไม่พ้น..คนเกิดมา มันตำตา..มันทิ่มใจ..ให้ยอมรับ 154/59 ให้ยอมรับ..ด้วยใจ..ใช้ปัญญา ต้องอำลา..ทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง เหนื่อยแทบตาย..หวังขนไป..ไม่มีทาง ต่างก็วาง..ทุกอย่างไว้..ไปแต่จิต 154/60 ไปแต่จิต..ติดไปนั้น..มันบาปบุญ ส่วนที่คุณ..เคยทำไว้..ไปด้วยแน่ จะเสวย..อย่างไหนก่อน..ก็แล้วแต่ ก่อนนอนแผ่..จิตรู้วาง..หรือยังวุ่น
|
เฒ่าจอย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
