บนเส้นทางสายพระนิพพาน 9

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 9

09/01

มาฆบูชา..มาไหว้พระ..มาละบาป

มาร่วมสาป..มาไล่เฉด..กิเลสร้าย

ให้มันออก..ไปจากตัว..จากหัวใจ

ทิ้งมันไป..สว่างพอ..รอนิพพาน

09/02

ลูกเต้าเรา..เขาก็มา..เสวยกรรม

เราเคยทำ..กับเขาไว้..ชดใช้เขา

ถ้าเขาคูณ..ก็เป็นบุญ..ชดใช้เรา

แต่อย่าเอา..มาใส่ใจ..สบายเลย

09/03

ลูกผัวเมีย..คือผลกรรม..นำมาเกาะ

แค่เบาะเบาะ..นาบนวด..ให้ปวดเศียร

ต้องอดทน..อดกลั้น..ต้องหมั่นเพียร

เพื่อร่ำเรียน..เรื่องชาติภพ..ให้จบเกม

09/04

ถ้าหยุดอยาก..มาจากใจ..ก็ไม่ทุกข์

ถึงจะล้ม..ยังเพียรลุก..ขึ้นมาได้

ถ้าหยุดอยาก..แค่ลมปาก..มากวุ่นวาย

ทุกข์จนตาย..เหมือนโคลนตม..ทับถมตัว

09/05

ถ้าเกิดอยาก..ควรยับยั่ง..นั่งวิเคราะห์

ถึงความเหมาะ..ความสำคัญ..นั้นแค่ไหน

จัดอันดับ..หนึ่งสองสาม..สำคัญไป

อยู่ที่ใจ..ตัดก็จบ..เลิกรบกัน

09/06

เมื่อใจเรา..มันไม่ทุกข์..ลุกขึ้นสู้

เราย่อมรู้..อยู่แก่ใจ..สู้ได้ไหม

เมื่อแย้มยิ้ม..อิ่มบุญ..คอยหนุนใจ

มารมากมาย..ขวางหน้า..ข้าไม่กลัว

09/07

ถนอมกายใจ..ไว้รับทุกข์..ที่ถาโถม

เป็นยาขม..หม้อใหญ่..ให้เจ้าเห็น

เมื่อเจอทุกข์..ไม่ท้อแท้..แพ้ไม่เป็น

แค่เศษเดน..จากนายกรรม..ตามถามทวง

09/08

จะมัวทุกข์..กันอยู่ใย..ไม่เห็นดี

หัวเราะซี..ยิ้มก็ได้..หายขื่นขม

อยู่กับโลก..ง่ายจะตาย..สบายอารมณ์

มากชื่นชม..งดชิงชัง..นั่งวัดใจ

09/09

ยังไม่เดิน..รู้อย่างไร..ว่าไม่ถึง

เดินแล้วจึง..จะยอมเชื่อ..เหลือเท่าไร

ยิ่งใกล้ถึง..ยิ่งเริ่มเบื่อ..เพื่อจะไป

ถึงเมื่อไร..ทิ้งกายเปิด..เลิกเกิดตาย

09/10

ธรรมดา..สอบเลื่อนชั้น..นั้นสอบไล่

ธรรมดา..สอบไม่ได้..ก็ตายเปล่า

ธรรมดา..สอบไล่ได้..ตายสุขเบา

ธรรมดา..ไม่สอบเล่า..เจ้าก็ตาย

09/11

อันความสุข..เกิดที่ใจ..สิสำคัญ

ทางร่างกาย..ชั่งหัวมัน..อย่าไปสน

หลวงพ่อบอก..ตอกติดไว้..ในกมล

กายของตน..ถึงทุกข์เข็ญ..ไม่เป็นไร

09/12

สิ้นหนทาง..จงให้ธรรม..ช่วยนำทาง

ช่วยถากถาง..ธรรมเป็นธง..คงทำได้

ให้ธรรมถาง..ทางสว่าง..ค่อยวางใจ

ขอเชิญไป..ทิพย์สถาน..นิพพานเทอญ

09/13

ท้องถนน..ทั่วไทย..เห็นตาลุก

แบกบรรทุก..ทุกข์ท่วมท้น..ไว้เต็มที่

เสียงกระทืบ..คันเร่งทัก..แต่ละที

ฟังดูซี..เสียงตายตาย..ใจหายเลย

09/14

รถบรรทุก..ข้างทาง..นอนหงายท้อง

ไม่ต้องมอง..ที่มันทับ..ยับทุกที่

ชนทุกครั้ง..สุดยับยั้ง..พังทุกที

กติกามี..เหนื่อยเกินขับ..จอดหลับนอน

09/15

ก็ชีวิต..เพียงชั่วคราว..ของเรานั้น

จะคงมั่น..เปลี่ยนแปร..สักแค่ไหน

จะหยุดเกิด..หรือเกิดดับ..สลับไป

อยู่ที่ใจ..อยู่ที่จิต..คิดใคร่ครวญ

09/16

ญาติผู้ใหญ่..อายุยาว..เรายินดี

มองอีกที..มากมายทุกข์..ยามลุกนั่ง

ทั้งพูดจา..สายตาดู..หรือหูฟัง

เศร้าใจจัง..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล

09/17

หูก็ตึง..ตาก็ฝ่า..พูดจาเลอะ

ดูเอาเถอะ..คนแท้แท้..ที่แลเห็น

ใช่แต่เขา..แม้แต่เรา..ก็จะเป็น

ใจบำเพ็ญ..ถึงกายทุกข์..แต่สุขใจ

09/18

ท่านคุณพ่อ..ก็เจ็ดหนึ่ง..พึงรับรู้

กายที่อยู่..ก็อ่อนล้า..ใกล้ลาขันธ์

ที่รับรู้..อยู่สบาย..กายชั่งมัน

อีกไม่นาน..ท่านคงไป..ไม่หวนคืน

09/19

ทั้งเสียงเพลง..เสียงเฮฮา..มารอบตัว

ฉันก็มัว..แต่เขียนกลอน..สอนตัวฉัน

มีเกิดขึ้น..มีตั้งอยู่..ดับไปพลัน

รับประกัน..ที่ความตาย..ง่ายดายจริง

09/20

ความสดใส..อยู่ที่ใจ..ใช่เสื้อผ้า

ถึงหน้าตา..แต่งแค่สวย..ไม่ใช่ใส

ถึงตกแต่ง..เสียมากมาย..ไม่ใช่ใจ

ถึงยังไง..ก็ยิ่งแก่..สิ่งแน่นอน

09/21

ทุกข์ที่เกิด..เพราะมีกาย..และผลกรรม

เคยกระทำ..มาเท่าไร..ตามได้แน่

ทั้งที่ลับ..ทั้งที่แจ้ง..แจงเที่ยงแท้

มีข้อแม้..อาจหนีได้..ไปนิพพาน

09/22

ยิ่งทุกข์มาก..ลำบากกาย..ยิ่งได้คิด

หนี้ชีวิต..ผลบุญกรรม..นำมอบให้

บ้างก็ดี..บางทีชั่ว..มั่วกันไป

อยู่ที่ใจ..คิดปลงได้..ใฝ่แต่ดี

09/23

กรรมมาบัง..ก็มืดมิด..คิดไม่ออก

ตามทวงดอก..หนี้ชีวี..ไม่มีหาย

ผลบุญส่ง..กรรมก็ซ่อน..หายร้อนใจ

บุญถอยไป..กรรมก็ซ้ำ..ช้ำลูกเดียว

09/24

รับผลบาป..หาบผลบุญ..ไม่วุ่นวาย

ขอเพียงใจ..คิดถูกต้อง..จึงมองเห็น

ทุกข์กายใจ..ใช้หนี้เขา..เราก่อเวร

ทุกข์แค่เป็น..เครื่องเตือนใจ..ให้ก่อบุญ

09/25

ไม่มีทุกข์..สุขสบาย..ใจมักเหลิง

หลงระเริง..ว่าโลกนี้..ดีนักหนา

ถึงคราวกาย..รับไม่ได้..ภัยโรคา

หมดเวลา..จิตพลัดตก..นรกเลย

09/26

มีตัวอย่าง..ทางทุกข์..มารุกไล่

ก็ทำให้...ดวงจิต..คิดหลีกหนี

ยิ่งมากทุกข์..ยิ่งทำให้..มั่นในดี

ชีพจะพลี..ก็ตัดกาย..ไปนิพพาน

09/27

ลูกกับเมีย..ของเรามี..นี่แหละกรรม

เป็นตัวนำ..กรรมมาก่อ..ต่อจนติด

อีกไม่นาน..ความฝันพัง..ชั่วชีวิต

ถ้าไม่คิด..กลับสบาย..ใช้กรรมเพลิน

09/28

เป็นกงกรรม..กงเกวียน..อย่าเวียนก่อ

จงเร่งตัด..อย่าเพียรต่อ..ก่อกรรมเพิ่ม

อย่าได้กลับ..มาเวียนว่าย..ตายเช่นเดิม

บุญเร่งเติม..จะพ้นทุกข์..สุขนิรันดร์

09/29

เป็นผีดี..ก็สบาย..เรียกตายถูก

ไม่พันผูก..กรรมเวร..ได้เผ่นหนี

แดนสวรรค์..พรหมโลก..โศกไม่มี

ตัดดีดี..สุขชั่วกาล..นิพพานเลย

09/30

เพราะว่าใจ..ไม่จดจำ..น้ำตาริน

ช้ำจนชิน..มากมายครั้ง..ยังทนได้

มากมายทุกข์..ท่วมท้น..จะทนไป

ตายเมื่อไร..ปิดบัญชี..หนี้กรรมเวร

09/31

ใครชิงชัง..ชั่งประไร..ไม่เคยสน

ก็แค่คน..บ่นกันไป..ไม่ใช่ฉัน

เรื่องของใคร..จะสนใจ..ทำไมกัน

เรื่องของฉัน..หยุดหายใจ..ก็ตายเอง

09/32

กายของฉัน..ไม่ทันไร..คงตายจาก

อย่าลำบาก..มายุ่งด้วย..ช่วยปวดหัว

เรื่องใครใคร..อย่าเอาไป..ใส่หัวตัว

จะพันพัว..ไปจนตาย..ไม่ควรทำ

09/33

ตัวฉันเอง..เกรงว่ากาย..จะไปก่อน

ทำบุญผ่อน..สะสมไว้..พอไหมหนอ

สิ่งหวังไว้..นิพพานไง..ใจเฝ้ารอ

ถ้าไม่พอ..อย่ามีขันธ์..ให้มันทุกข์

09/34

ตั้งใจสั่ง..ตัวเองนี้..จึงดีจริง

ไม่อ้อยอิ่ง..ดุด่าได้..ไม่อายเขา

สั่งคนอื่น..นั่นใช่ว่า..เชื่อฟังเรา

เขาว่าเอา..ก็จะอาย..ใจก็ตรม

09/35

เรื่องบาปบุญ..ที่หนุนนำ..ตามเราได้

อาจไม่ใช่..แค่ชาตินี้..ที่ส่งผล

ชาติอดีต..มีมากมาย..เกิดกายตน

ให้เจ้ายล..ผลถ้วนถี่..ทั้งดีเลว

09/36

ผลของกรรม..ตามเรื่อยไป..ไม่มีจบ

แต่พอพบ..พระนิพพาน..กรรมไร้ผล

คิดทำดี..ตัดให้ได้..กายแห่งตน

เกิดเป็นคน..ชาติสุดท้าย..ตายจบเกม

09/37

หลวงพ่อบอก..ให้รีบหนี..ชี้เห็นทุกข์

ไล่ลามรุก..ใช่ที่ไหน..ก็กายนี้

ต้องทำงาน..เหนื่อยกายใจ..ไร้ปราณี

โอกาสมี..รีบหนีไป..กายชั่งมัน

09/38

ให้ตายก่อน..ค่อยย้อนหัน..ไม่ทันแล้ว

เดินเรียงแถว..ลงอบาย..ไปหายหัว

รีบทำใจ..กลับหลังหัน..ให้มารกลัว

เรื่องของตัว..เร่งให้ผ่าน..นิพพานรอ

09/39

เมื่อมนุษย์..เลือกเงิน..จึงเพลินชั่ว

ไปเกลือกกลั้ว..โลภโลกีย์..หนีกุศล

ค้ายาบ้า..ยิ่งหนักเข้า..มอมเมาคน

สุดท้ายหล่น..จากมนุษย์..มุดอบาย

09/40

เลือกธรรมมะ..ชนะได้..แม้ใจตัว

เคยโฉดชั่ว..ยังหันหนี..นี่กุศล

ธรรมมะนี้..ชะล้างได้..ถึงใจคน

ถึงจะจน..สุขใจจัง..คุ้มตั้งใจ

09/41

บุญกุศล..ของคนเรา..ไม่เท่ากัน

เกิดรู้วัน..แต่ว่าตาย..ไม่เลือกที่

จะร่ำรวย..หรืออยากจน..คนผู้ดี

มนุษย์นี้..ร้อยทั้งร้อย..คอยวันตาย

09/42

เมื่อจิตตก..มันหล่นตุ๋ม..คุมไม่อยู่

มันหดหู่..ทั้งห่อเหี่ยว..จนใจหาย

มาหมกมุ่น..ครุ่นคิด..จิตวุ่นวาย

ก่อนจะตาย..ต้องกำจัด..มัดให้ดี

09/43

อยู่ท่ามกลาง..มรสุม..ที่รุมล้อม

ถ้าจิตพร้อม..คือโอกาส..วาสนา

เข้าควบคุม..แล้วแก้ไข..ใช้ปัญญา

ถ้าเกิดมา..แล้วตายเปล่า..เศร้าเกินไป

09/44

อ้วนมากไป..กายก็อืด..จนอึดอัด

อยากสลัด..จนสมส่วน..ความอ้วนหาย

มีอะไร..จะพอดี..เท่าความตาย

ร่างสลาย..เป็นเถ้าขี้..พอดีงาม

09/45

เมื่อมีฤทธิ์..ไปติดเข้า..มัวเมาฤทธิ์

ก็มืดมิด..หลงทางกัน..นิพพานหาย

ถ้ามีฤทธิ์..เพื่อรู้คิด..ปิดอบาย

จะง่ายดาย..หนีชาติภพ..จบกิจเลย

09/46

หน้าเปื้อนยิ้ม..ใจเปื้อนเลือด..เชือดไปทั่ว

ขอเพียงตัว..ให้ได้มา..ฆ่ากันได้

ไม่ละเว้น..ลูกเล็กเด็ก..ปู่ย่ายาย

แต่ความตาย..ชี้กำหนด..กฏแห่งกรรม

09/47

ก็ตัวฉัน..มันอ้วนเตี้ย..แต่เมียรัก

ใจดีนัก..ช่วยไปทั่ว..ไม่กลัวอด

เกิดมีกาย..เดี๋ยวก็ตาย..ทิ้งลาภยศ

จิตไม่คต..ยิ่งตรงตั้ง..ทางนิพพาน

09/48

จะอยู่เย็น..หรือเร่าร้อน..ให้ย้อนคิด

มีชีวิต..ไม่เท่าไร..ก็ตายหนี

ใกล้ร้อนมาก..ลำบากกาย..ตายก่อนดี

กรรมที่มี..ไม่รู้เห็น..ก็เย็นใจ

09/49

เมื่อคืนทำ..งานโอที..ที่ดาดฟ้า

ปวดเมื่อยล้า..แขนขากาย..ไปไหล่หลัง

ก็กายนี้..ไม่ใช่เรา..รอเจ้าพัง

แล้วจะยัง..ไปสนใจ..อะไรมัน

09/50

เจ้ากายอ้วน..มันมาอ้อน..ขอนอนพัก

ทำงานหนัก..สำออยบ่น..ทนไม่ไหว

เวลากิน..สะหวาปาม..แสนตามใจ

งานทีไร..เห็นเป็นหลบ..เลิกคบมัน

09/51

มัวแต่คิด..ไม่เคยทำ..กรรมตามถึง

ทำแล้วจึง..จะห่างกรรม..บุญนำหนี

ทำแล้วสุข..กายทุกข์ไป..แต่ใจดี

บุญทวี..สะสมไว้..ไปนิพพาน

09/52

ขี้ที่เหม็น..ก็เป็นธรรม..ย้ำให้เห็น

ถ้าคิดเป็น..ก็สบาย..กายก็หอม

เพราะว่าศีล..มันกินใจ..ตายก็ยอม

ตายไปพร้อม..กับศีล..กลิ่นหอมไกล

09/53

ตื่นกันเถิด..ผู้เกิดตาย..เบื่อไหมหนอ

เผลอเดี๋ยวปร๋อ..ไปอบาย..จะอายผี

เกิดเป็นคน..แล้วทำไม..ไม่มั่นดี

พอเสียที..เลิกเกิดตาย..ไปนิพพาน

09/54

เมื่อเกิดมา..เพื่อทำดี..บารมีสร้าง

เปิดหนทาง..สะสมบุญ..เข้าหนุนช่วย

ให้ใจสวย..ให้ใจใส..ใช่ต้องรวย

จงอยู่ด้วย..กายของธรรม..นำไปตาย

09/55

ถ้ากายดี..ใจมีธรรม..นำสุขให้

กรรมรุกไล่..ถึงกายทุกข์..สุขอยู่ดี

ทุกข์ที่เกิด..กวนกาย..กรรมยังมี

ทำใจดี..ใช้หนี้กรรม..ซำบายใจ

09/56

ธรรมดา..ใบเหลืองแก่..ร่วงหล่นก่อน

แตกใบอ่อน..เขียวเป็นมัน..นั้นแทนที่

เกิดเป็นคน..อย่าแค่ตอ..ก่อแต่ดี

ลูกหลานมี..จะเดินตาม..เดินนำไป

09/57

แก่รอหล่น..ร่วงลงไป..ก็ตายเปล่า

เพื่อหมู่เหล่า..กายมีฤทธิ์..คนคิดถึง

คุณความดี..ที่ทำไว้..ใจตราตรึง

อย่างนี้จึง..ไม่สูญเปล่า..เหล่านักบุญ

09/58

แก่แล้วยัง..มานั่งกลุ้ม..ทุกข์รุมเร้า

แก่แล้วเม้า..แบบพาล..ลูกหลานหนี

แก่แล้วคิด..หนีอบาย..อย่างนี้ดี

แก่ทั้งที..เบื่อการเกิด..ประเสริฐเลย

09/59

แก่รู้ร้อน..รู้หนาว..รู้คราวทุกข์

รู้หมดยุค..ใช้ปัญญา..พาลูกหลาน

ใช้พระธรรม..ฝึกทำใจ..ไปตามกาล

ถึงวายปราณ..ก็สูงค่า..ถ้าทำดี

09/60

แก่ลงนิด..คิดตัดห่วง..คิดล่วงทุกข์

นั่งนอนลุก..ตัดอาลัย..ในลูกหลาน

ยิ่งแก่ไป..เจ้าร่างกาย..ยิ่งทรมาน

คิดเบื่อมัน..เจ้าชาติภพ..จบกิจเลย

?

?

?

?

?

?

?




Create Date : 19 สิงหาคม 2555
Last Update : 25 ตุลาคม 2556 7:11:04 น.
Counter : 912 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เฒ่าจอย
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]



New Comments
สิงหาคม 2555

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
 
 
All Blog