บนเส้นทางสายพระนิพพาน 89

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 89

89/01

แต่ละคน..กำเนิด..เกิดกายมา

ต่างมีค่า..ในตน..ค้นให้พบ

เลือกทางใด..วุ่นวาย..สุขสงบ

ต่างเป็นศพ..สุดท้าย..ทิ้งกายคน

89/02

ทิ้งกายคน..ที่ตนครอง..ตรองดูเถิด

ผู้มาเกิด..แค่ช่วงหนึ่ง..ซึ่งแสนสั้น

คิดบ้างไหม..ว่าทำไม..ต้องเกิดกัน

คำตอบนั้น..คงมากมาย..ในใจคุณ

89/03

ในใจคุณ..ถ้าคุ้นธรรม..ใช้กรรมเก่า

ครั้งเป็นเผ่า..ผูกพัน..อันลุ่มหลง

สำคัญผิด..คิดว่ากาย..นี้มั่นคง

เลยหล่นลง..ขุมนรก..หมกไว้นาน

89/04

หมกไว้นาน..กว่าจะผ่าน..แต่ละขุม

เพราะตกหลุม..กิเลสตัณหา..หนาเกินคาด

ได้มากิน..แต่บุญเก่า..เจ้าประมาท

ไม่ปัดกวาด..ไม่เช็ดถู..ไม่รู้ธรรม

89/05

ไม่รู้ธรรม..ก่อกรรมหนัก..ไว้ดักตน

เสวยผล..จึงได้รู้..กูชาติชั่ว

หาแต่เรื่อง..มุ่งทำร้าย..ทำลายตัว

หลงเมามัว..มันทุกอย่าง..สู่ทางต่ำ

89/06

สู่ทางต่ำ..ทำแต่ชั่ว..มั่วแต่เลว

มองเห็นเปลว..ไฟนรก..ตระหนกจิต

ไม่เคยสาย..จนเกินไป..ถ้าได้คิด

กำหนดจิต..ทิ้งชั่วไป..จงใฝ่ดี

89/07

จงใฝ่ดี..หนีอบาย..ด้วยกายคน

จงพาตน..ค้นหาธรรม..อันล้ำค่า

จงแน่วแน่..ในกระแส..ธรรมธารา

จงบูชา..ด้วยปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ

89/08

ขัดเกลาใจ..ให้มันใส..ก่อนสายเกิน

ในการเดิน..ทางชีวิต..รอสิทธิ์ตาย

ตลอดเวลา..ปรารถนา..สุขสบาย

อย่ากลัวอาย..หาธรรมไว้..โดยไวเถิด

89/09

โดยไวเถิด..เกิดตาย..ในบัดนาว

ทุกเรื่องราว..ก็จบกัน..ไม่ทันแก้

ต้องรอภพ..ชาติใหม่..ให้ทุกข์แท้

ทำเสียแต่..บัดเดี๋ยวนี้..ที่คิดได้

89/10

ที่คิดได้..ทำเดี๋ยวนี้..ดีที่สุด

มาเป็นบุตร..พุทธองค์..ไม่ทรงพรต

แต่บวชใจ..ก็ให้ผล..หลุดพ้นหมด

ไม่ต้องจด..ไม่ต้องจ้อง..แต่ต้องลุย

89/11

แต่ต้องลุย..ปฏิบัติ..ตัดทางชั่ว

ไม่ไปมั่ว..ก็เย็นใจ..สบายจิต

เห็นหนทาง..สว่างใส..ไร้ภัยพิษ

แต่มากฤทธิ์..ที่กรรมเก่า..เราเคยทำ

89/12

เราเคยทำ..นำมาสู่..ผู้รับกรรม

เคยกระทำ..จองเวรกัน..มันยิ่งทุกข์

เขาทำเรา..เราทำเขา..เผาจนสุก

ขอจงปลุก..จิตตน..อดทนกลั้น

89/13

อดทนกลั้น..มั่นไว้..อภัยทาน

ทุกข์ไม่นาน..กรรมเก่า..ที่เราก่อ

อย่าปล่อยใจ..มาวนว่าย..ให้แตกกอ

ทุกข์มาพอ..ให้ชาติภพ..จบเสียที

89/14

จบเสียที..ดีกว่า..อย่าจองเวร

แค่เศษเดน..กรรมเก่า..เราเท่านั้น

รู้อภัย..มากล้นบุญ..คุณอนันต์

ไม่ต้องพัน..ไม่ต้องผูก..ปลูกต้นเกิด

89/15

ปลูกต้นเกิด..ทำไมอีก..หลีกไปเถิด

เดินเตลิด..สู่เส้นทาง..อันกว้างใหญ่

พระพุทธองค์..ทรงรออยู่..ผู้พ้นภัย

ชนะใจ..อภัยทาน..ชนะมารเลย

89/16

มีความอยาก..อยู่กับตน..คนทุกผู้

จงต่อสู้..ทุกข์วิบาก..เมื่ออยากดี

ส่วนอยากชั่ว..บังคับจิต..ปิดบัญชี

เหลือแต่ดี..จิตผ่องใส..ใจสบาย

89/17

ใจบาย..ในอยากดี..ที่ร่มเย็น

อยากที่เห็น..สุขใจ..สบายจิต

อยากที่ทำ..แล้วก็ไม่..เป็นภัยพิษ

อยากแล้วจิต..สูงส่ง..ไม่หลงทาง

89/18

อันความอยาด..มาจาก..อายตนะ

รู้ไหมจ๊ะ..ตาหูจมูก..ลิ้นกายใจ

รูปรสกลิ่น..เสียงสัมผัส..จัดส่งไป

ทำให้ใจ..มันร้อนเร่า..กับเจ้าอยาก

89/19

เพราะว่าตา..ตัวการใหญ่..ในความอยาก

อันเนื่องจาก..มองเห็นรูป..ใจเร่าร้อน

เกิดอยากได้..ใจก็ปรุง..ยุ่งแน่นอน

ไม่อาจถอน..ใจจาก..ก็อยากได้

89/20

ตรงกันข้าม..ไม่ชอบใจ..อยากให้พ้น

ไม่อยากยล..กลับยิ่งเห็น..ยิ่งเป็นทุกข์

อยากจะหนี..ไปให้ไกล..หวังในสุข

มาติดคุก..ความคิดปรุง..ยุ่งจิตตน

89/21

เพราะความอยาก..มากร้อน..นั้นคือไฟ

เกิดจากใจ..อันมืดมน..จนหลงผิด

รูปที่เห็น..เป็นนิรันดร์..นั่นความคิด

สำคัญผิด..เพราะไม่ได้..ใช้ปัญญา

89/22

ยังมีหู..อีกตัวการ..ทะยานอยาก

อันเนื่องจาก..ได้ยินเสียง..เพียงเท่านั้น

ก็ร้อนเร่า..อยากจะได้..หรือตายพลัน

เพราะใจมัน..ดันเสือกปรุง..ยุ่งกับเสียง

89/23

เจ้าจมูก..ก็ใช่ย่อย..น้อยเมื่อไร

เกิดความอยาก..ขึ้นทันใด..พอได้กลิ่น

อยากอยู่ใกล้..หรือหนีไกล..สุดแผ่นดิน

แค่เรื่องกลิ่น..ก็เต็มกลืน..ไปยืนอยาก

89/24

อีกเจ้าลิ้น..ใครก็รู้..ผู้รับรส

อยากไปหมด..รสถูกใจ..ให้เร่าร้อน

ไม่ถูกใจ..ผลักไส..ไปไกลก่อน

รสที่อ่อน..หรือจัดไป..ปรุงใหม่เลย

89/25

จะบ้าตาย..กายสัมผัส..รัดรึงใจ

ลูบไล้ไป..โอ้แม่เจ้า..มากเร่าร้อน

เกิดความอยาก..มากตัณหา..บ้านิวรณ์

คิดจะถอน..มองเห็นชัด..มีดตัดหัว

89/26

ส่วนเจ้าใจ..หัวหน้าใหญ่..ของแก๊งอยาก

แก้ลำบาก..เพราะใจปรุง..ฟุ้งเต็มที่

จะให้หยุด..ถึงฉุดลาก..ยากเต็มที

ปัญญามี..เห็นดีงาม..กับความอยาก

89/27

ที่ยุ่งยาก..เพราะความอยาก..มันกินใจ

ทำสิ่งใด..ด้วยความอยาก..มากปัญหา

เพื่อความอยาก..ทุ่มกายใจ..ใช้ปัญญา

พอได้มา..อยากอย่างใหม่..ไม่เคยหยุด

89/28

ไม่เคยหยุด..ความอยาก..มากความหลง

สมประสงค์..ในสิ่งนี้..ยังสิ่งนั้น

เจ้าความอยาก..ยังเพิ่มมาก..ขึ้นทุกวัน

รู้ไม่ทัน..ก็อยากไป..จนตายเลย

89/29

จนตายเลย..ไม่เคยยั้ง..นั่งลงคิด

ก็ตามติด..ข้ามภพชาติ..ปรารถนา

มาเกิดใหม่..อยู่ในอยาก..มากเจตนา

ไปจนกว่า..จะพบธรรม..มานำอยาก

89/30

มานำอยาก..ออกจากใจ..ไปให้สิ้น

เมื่อไม่ดิ้น..เพราะความอยาก..ก็มากสุข

เมื่อมีมาก..ความอยากตน..ร้อนรนทุกข์

โดดเข้าคลุก..ยิ่งสะสม..ทุกข์ถมทรวง

89/31

ทุกข์ถมทรวง..ลวงประจำ..ถลำลึก

ถึงเปิดศึก..แย่งชิง..ทั้งยิงฆ่า

ความยากได้..ต้องฆ่ายิง..ชิงเขามา

ไม่สนว่า..ใครเป็นตาย..ไปเท่าไร

89/32

ไปเท่าไร..ไกลแค่ไหน..ก็ไม่สน

ขอเพียงตน..ไปได้ดี..มีหุ้นส่วน

เราคุ้มครอง..ใครข้องใจ..ได้มีสวน

ทุกสิ่งล้วน..เกิดแต่อยาก..ลำบากใจ

89/33

เพราะความอยาก..มากมาย..ทำลายกัน

จึงผูกพัน..ชาติภพ..ไม่จบสิ้น

มากกิเลส..มายตัณหา..เป็นอาจิณ

ไม่ไม่ได้ยิน..เสียงธรรม..ผู้พร่ำสอน

89/34

ผู้พร่ำสอน..ตอกย้ำ..ทำได้ยาก

เพราะความยาก..ไม่ลด..จึงหมดท่า

เดี๋ยวก็ช้ำ..กรรมวิบาก..ลากตามมา

ยังไม่ลา..ความอยาก..ยิ่งมากทุกข์

89/35 

ยิ่งมากทุกข์..รุกกระหน่ำ..บนความอยาก

กรรมวิบาก..ก็ถาโถม..โหมกระหน่ำ

มีพลัดพราก..มีโศกเศร้า..เข้ามานำ 

ถูกกระทำ..จนคับแค้น..แน่นอุรา

89/36

แน่นอุรา..ถึงกระอัก..รักชอบชัง

โหมประดัง..โกรธเกลียด..เข้าเบียดจิต

ขาดสติ..ยับยั้งใจ..ไม่ทันคิด

ทุ่มชีวิต..เพื่ออยาก..มากมายกรรม

89/37

มากมายกรรม..ทำพิษ..คิดดูเถิด

มองเตลิด..เลยปัญหา..ดึงมาใหม่

มีสติ..มายับยั้ง..คอยชั่งใจ

อยากอะไร..กันนักหนา..ค้นหาดู

89/38

ค้นหาดู..จึงรู้ว่า..เสียท่าอยาก

ก่อวิบาก..ไขว่คว้า..หาแต่ชั่ว

ที่กระทำ..ด้วยความเขลา..มันเข้าตัว

เพราะตามัว..มืดมน..ไม่สนธรรม

89/39

ไม่สนธรรม..เจอกรรมมาก..อยากเข้าวัด

จึงเห็นชัด..สว่างตา..คนบ้าอยาก

มีเกิดแก่..เจ็บตาย..ได้พลัดพราก

อยู่อย่างมาก..ไม่เกินร้อย..ข้อยก็ตาย

89/40

ไม่อยากแก่..ไม่อยากเจ็บ..ไม่อยากตาย

ไม่อยากอาย..ขายหน้า..อย่าอยากเกิด

ลดละเลิก..ความอยาก..ลงบ้างเถิด

จะได้เปิด..ดวงปัญญา..เข้าหาธรรม

89/41

เข้าหาธรรม..นำมาคิด..ชีวิตตน

จะเวียนวน..เกิดตาย..ทำไมหนอ

ที่มากทุกข์..เพราะอยาก..มากเกินพอ

ตัดต้นตอ..ที่จิตตน..เพื่อพ้นอยาก

89/42

ก็มีบ้าง..ที่บางคน..ทนไม่ไหว

ตอบได้ไหม..เฒ่าพูดมาก..อยากนิพพาน

มันก็มี..ความอยาก..เป็นพื้นฐาน

จงกล่าวขาน..ให้ดีดี..งั้นมีเรื่อง

89/43

ขอเปรียบเทียบ..ความอยาก..จากทั้งสอง

คือทั้งของ..ทางโลก..และทางธรรม

ขอได้โปรด..ลองติชม..ต้มหรือยำ

โดยมีกรรม..อันชั่วดี..ชี้เจตนา

89/44

อยากทางโลก..เหนื่อยยาก..ลำบากหา

ไล่ไขว่คว้า..ตามอยาก..ลำบากแสน

ใช้ทั้งเล่ห์..มีทั้งกล..แยบยลแผน

บ้างคับแค้น..ฆ่าแย่งชิง..สิ่งที่อยาก

89/45

อยากทางธรรม..ขอจงนำ..ไปคิดหน่อย

อยากแล้วปล่อย..วางลงไป..ไม่เร่าร้อน

เมื่ออยากดี..ลดละชั่ว..ในตัวก่อน

ได้พักผ่อน..ในสายธรรม..อันฉ่ำเย็น

89/46

อันฉ่ำเย็น..เป็นความอยาก..ที่รู้จบ

เป็นความอยาก..ที่สยบ..กิเลสสิ้น

ดับความอยาก..อันร้อนรน..ไม่ยลยิน

แม้นเดินดิน..ก็เยื้องย่าง..อย่างสบาย

89/47

เมื่ออยากเย็น..จงเข้ามา..ค้นหาธรรม

อยากร้อนนำ..ก็ลุยไป..ในทางโลก

ต่างก็มี..ทั้งทุกข์สุข..รุกสับโขก

แต่เศร้าโศก..นั้นทำใจ..ได้ต่างกัน

89/48

อยากนิพพาน..ไม่เร่าร้อน..นอนก็หลับ

จิตกำกับ..สติไว้..อยู่ในศีล

สิ่งกระทบ..ปัญญาตบ..ไม่ได้กิน

ไม่ยลยิน..เสียงยั่วอยาก..จากกิเลส

89/49

บ้างบางคน..ว่าความอยาก..เป็นกิเลส

จะปฏิเสธ..ได้อย่างไร..ท่านเจ้าขา

ก็อยากถาม..กลับไป..จงตอบมา

น้ำใส่กา..ไปตั้งไฟ..ทำไมร้อน

89/50

น้ำเหมือนกัน..มันคืออยาก..ออกมาใจ

ตั้งบนไฟ..ก็ร้อนเร่า..เอาไม่อยู่

ทำก๋วยตี๋ยว..ชงกาแฟ..ร้อนน่าดู

ส่วนน้ำอุ่น..หนูไม่รู้..ทำอะไร

89/51

อยากหนึ่งร้อน..อยากหนึ่งเย็น..เห็นไหมหนอ

อยากหนึ่งพอ..ได้ลดละ..จึงจะดี

สิ่งที่ทำ..สุขกายใจ..ภัยไม่มี

พอได้ที..ก็ตัดอยาก..จากนิรันดร์

89/52

กุสะลา..ธัมมา..เป็นกุศล

ได้รับผล..คือความสุข..ถูกวิธี

ปฏิบัติตน..ตั้งอยู่บน..คุณความดี

ขอโทษที..นรกปิด..หมดสิทธิ์ไป

89/53

อกุสะลา..ธัมมา..อกุศล

ได้รับผล..เป็นความทุกข์..ผิดวิธี

อยู่กับโลภ..โกรธหลง..ปลงไม่มี

อเวจี..โลกันต์เปิด..ไปเถิดคุณ

89/54

อัพยากะตา..ธัมมา..ว่าไม่เกาะ

มุ่งเฉพาะ..พระนิพพาน..สถานเดียว

เรื่องทางโลก..ไม่สนใจ..ไม่ยุ่งเกี่ยว

มุ่งขังเดี่ยว..กิเลสร้าย..ไปจากตน

89/55

ธรรมะที่..ปฏิบัติ.แล้วสุขใจ

ตั้งอยู่ใน..ศีลทาน..กรรมบถ

มีสวดมนต์..ภาวนา..เช่นนักพรต

เจริญหมด..พรหมวิหารสี่..ไม่มีทุกข์

89/56

ธรรมะที่..ปฏิบัติ..แล้วเป็นทุกข์

จิตไร้สุข..ร้อนเร่า..เข้าแทนที่

ทั้งศีลทาน..ภาวนา..สวดไม่มี

เอาแล้วสิ..โลภโกรธหลง..คงบังใจ

89/57

ธรรมะที่..ปฏิบัติ..ใจไม่เกาะ

เพียงมุ่งเลาะ..กิเลสร้าย..ไปจากจิต

เอากรรมฐาน..สี่สิบกอง..มาลองพิศ

ถูกจริต..กับนิสัย..ใช้กองนั้น

89/58

มีธรรมดำ..มีธรรมขาว..ให้เราเห็น

ทุกข์ก็เป็น..ธรรมดำ..จำให้มั่น

เจ้าตัวทุกข์..นี่แหละ..ตัวสำคัญ

ศึกษามัน..ให้ดีดี..แล้วหนีพ้น

89/59

ก็หนีพ้น..ละธรรมดำ..หาธรรมขาว

ทุกเรื่องราว..ย่อมสุขใจ..เมื่อใฝ่ดี

พูดทำคิด..จิตของตัว..ชั่วไม่มี

ทรงความดี..ไปจนนิ่ง..แล้วทิ้งทวน

89/60

แล้วทิ้งทวน..ครั้งสุดท้าย..ทุกเรื่องราว

ทั้งธรรมดำ..ธรรมขาว..ไม่จำจด

มุ่งชำระ..ล้างจิตใจ..ให้ใสสด

จิตกำหนด..พระนิพพาน..ปัจจุบันกาล

 

Create Date : 24 กันยายน 2555 Last Update : 25 กันยายน 2555 6:30:58 น. Counter : 698 Pageviews.		0 comments
Share Tweet