บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 2

02/01

หลวงพ่อบอก..ให้ทำดี..หนีนรก

หลวงพ่อบอก..ใจสกปรก..หนีไม่ได้

หลวงพ่อบอก..ละนิวรณ์..นอนสบาย

หลวงพ่อบอก..เพียรตั้งใจ..ไม่ผิดทาง

02/02

หลวงพ่อรัก..มีเท่าไร..ก็ให้หมด

หลวงพ่อรัก.ไม่กำหนด..ประมาณได้

หลวงพ่อรัก..เป็นห่วงลูก..สอนจนตาย

หลวงพ่อรัก..ลูกหญิงชาย..พาไปตรง

02/03

หลวงพ่อบอก..สอนเท่าไร..ไม่เคยจำ

หลวงพ่อย้ำ..ซ้ำเท่าไร..ไม่เคยคิด

หลวงพ่อเน้น..ตรงไหน..ไม่ตามติด

หลวงพ่อคิด..ศิษย์บ้า..ติดอาจารย์

02/04

พระนิพพาน..ไม่เคยเห็น..เป็นอย่างไร

แต่อยากไป..แดนแสนดี..ไม่มีเกิด

ถ้าอย่างนี้..ต้องเป็น..แดนเลอเลิศ

สุดประเสริฐ..ไม่เกิดตาย..ไปเถิดเรา

02/05

หลวงพ่อบอก..อยากไป..ใจต้องจับ

จิตระงับ..นิวรณ์..ถอนใจหนี

สำรวมกาย..สำรวมใจ..ไว้ให้ดี

พรหมวิหาร..ทานศีลมี..ชี้ทางไป

02/06

มีสมาธิ..ปัญญา..หาหวั่นหวาด

จิตสะอาด..กิเลสร้าย..ยอมพ่ายหนี

ไม่ประมาท..คุมจิตไว้..กายยอมพลี

มากความดี..จิตผ่องใส..ใกล้นิพพาน

02/07

ชาวนานั้น..ฝนตกพรำ..เขาดำกล้า

อยู่กลางนา..เร่งทำไป..ให้เสร็จสม

จิตจับอยู่..กับงาน..กลางโคลนตม

ฉันชื่นชม..เขายิ่งใหญ่..คิดใฝ่ดี

02/08

รักษาศีล..อยู่ในวัด..ฝนซัดสาด

ฝนอุบาทว์..ตกอยู่ได้..จะทรงศีล

ดูชาวนา..นั่นประไร..ไม่ยลยิน

ตัวไหนศีล..กันคุณ..จิตวุ่นวาย

02/09

มาถือศีล..กินหมาก..ปากก็บ่น

นินทาคน..ใกล้ไกล..ตัวไหนศีล

ห่วงลูกหลาน..หมูหมา..ห่วงหากิน

ชื่อว่าศีล..เพราะชุดขาว..น่าเศร้าใจ

02/10

มีจดหมาย..หลายฉบับ..นับไม่ไหว

มาเตือนใจ..ให้หาธรรม..คำสั่งสอน

อย่าโศกเศร้า..ห่วงหา..อย่าอาทร

ตัดนิวรณ์..ตัดกาย..สบายเอง

02/11

เห็นเขาตาย..หลายศพ..พบแต่โศก

ป่วยเป็นโรค..คณานับ..คับพื้นที่

เทียวพึ่งหมอ..รอพึ่งพระ..ก็มากมี

คิดให้ดี..เหมือนจดหมาย..คล้ายมาเตือน

02/12

เพียงคิดเอา..พิเคราะห์ดู..เป็นครูสอน

ความแน่นอน..มันจะมี..ที่ตรงไหน

มีทั้งเด็ก..หนุ่มสาวแก่..ล่วงเลยวัย

ต่างต้องตาย..จดหมายย้ำ..ต้องทำดี

02/13

จดหมายเตือน..ฉบับหนึ่ง..ให้พึงคิด

เด็กน้อยนิด..ไม่มีผิด..ก็ตายได้

ทั้งพ่อแม่..พี่น้อง..เศร้าหมองใจ

ต่างฟูมฟาย..ครวญคร่ำ..น้ำตานอง

02/14

จดหมายเตือน..ฉบับสอง..มองไว้ด้วย

เมื่อเจ็บป่วย..ปางตาย..กายซูบผอม

กินไม่ได้..นอนไม่หลับ..กับที่นอน

เป็นการสอน..เตือนใจ..คิดให้ดี

02/15

จดหมายเตือน..ฉบับสาม..เป็นตามหลัก

ฟันก็หัก..ผมก็หงอก..บอกวิถี

หนังก็เหี่ยว..ตาฟ่าฟาง..หูไม่ดี

ใกล้เต็มที..ท่านพระยา..จะมาเยือน

02/16

จดหมายเตือน..ฉบับสี่..ไม่มีส่ง

สิ้นใจลง..ก็มารับ..จะไปไหน

ทำแต่บาป..มีอบายฯ..เป็นที่ไป

ทำดีไว้..ไปวิมาน..ตระการตา

02/17

เพราะว่ารู้..จึงอยู่เฉย..ไม่ขัดขืน

เพราะว่าตื่น..จึงวางได้..ไม่ฟุ้งซ่าน

เพราะว่าจริง..จึงตัดใจ..ไม่ทรมาน

เพราะว่าทาน..เพราะว่าศีล..มันกินใจ

02/18

ทั้งบอกลูก..สอนหลานไว้..ให้ทำดี

เกิดมาที..ลำบาก..ยากเหลือหลาย

นับจากนี้..สร้างกรรมดี..จนวันตาย

เน่าแต่กาย..ใจนั้นสูง..มุ่งนิพพาน

02/19

อีกไม่นาน..เท่าไร..ก็ตายหนี

ชั่วชั่งชี..ดีชั่งพระ..ได้ที่ไหน

มาเร่งสร้าง..กุศล..กันให้ไว

เดี๋ยวตายไป..ไม่พ้น..หล่นอบายฯ

02/20

ทุกข์ทางกาย..ไม่ขวาง..ทางกุศล

เกิดเป็นคน..ทุกชีวิต..ฝึกจิตได้

อายุมาก..หรือยังเด็ก..ไม่เป็นไร

ขอเพียงใจ..มุ่งมั่น..สำคัญกว่า

02/21

อันความตาย..ไม่น่ากลัว..อย่ามัวคิด

ทุกชีวิต..ล้วนต้องตาย..กลายเป็นผี

กายเนื้อพราก..จากกายใจ..ไปแค่นี้

ปฏิบัติดี..จิตผ่องใส..ไปนิพพาน

02/22

ก่อนจะตาย..ฝึกใจ..ใฝ่กุศล

ทำไปจน..ตนคล่อง..จิตผ่องใส

จวบถึงวัน..ถึงเวลา..ชีวาวาย

ก็ง่ายดาย..ดังว่า..พลิกฝ่ามือ

02/23

เป็นความจริง..ทุกสิ่ง..ในโลกหล้า

อนัตตา..มีเท่าไร..เสื่อมไปสิ้น

ทั้งเหล็กไหล..หินผา..มาปนดิน

กายเราสิ้น..ก็สลาย..ไปเช่นกัน

02/24

ทั้งทุกข์ขัง..อนิจจัง..อนัตตา

แค่นี้หนา..ถ้าคิดได้..ก็จบสิ้น

ทุกข์กายใจ..ไล่หา..เป็นอาจิณ

รอจบสิ้น..ทอดกาย..อีกไม่นาน

02/25

คำว่าทุกข์..สะกดไง..ไม่รับรู้

มีแต่สู้..กับจิต..ไม่คิดถอย

มีสติ..เข้าไว้..เตรียมใจคอย

สุขก็พลอย..เกาะใจ..ไม่ทุกข์เลย

02/26

ท่านคิดหวัง..หรือไม่..เมื่อตายแล้ว

จะตรงแน่ว..ทิพย์สถาน..วิมานไหน

ไปสวรรค์..หรือพรหม..จึงสมใจ

ฉันว่าไป..พระนิพพาน..นั้นจึงควร

02/27

ก็ฉันหวัง..สูงสุด..ไม่ผุดเกิด

อยากเตลิด..ไม่กลับ..มาหาเหา

เลิกยึดติด..เลิกชั่ว..เลิกมัวเมา

ขอยึดเอา..นิพพาน..เมื่อฉันตาย

02/28

ฉันเห็นทุกข์..จากกาย..มากมายนัก

คนที่รัก..ปู่ย่า..ตายายฉัน

ทั้งพ่อแม่..แก่เฒ่า..เข้าทุกวัน

ก็แล้วฉัน..ไม่ตาย..ได้หรือเธอ

02/29

อย่าไปหวัง..สิ่งใด..ในคนอื่น

เพียงชั่วคืน..เช้าค่ำ..ทำขื่นขม

หมั่นสวดมนต์..ภาวนา..ไม่พาตรม

แม้ใครชม..อย่าเชื่อ..เขาอาจชัง

02/30

เงินมีมาก..เท่าไร..หนีไม่พ้น

เกิดเป็นคน..รอตาย..กลายเป็นผี

ขอเพียงใจ..เป็นกุศล..คนใฝ่ดี

กายเป็นผี..ใจผ่อง..ครองนิพพาน

02/31

ถึงยากจน..เงินทอง..ให้ข้องขัด

แต่ขจัด..กิเลสได้..ใจผ่องศรี

ทั้งชีวิต..ประสงค์..ทรงความดี

ไม่ต้องมี..ขัดใจ..ไปนิพพาน

02/32

เผากิเลส..ให้ตาย..ไปเสียเถิด

จนไม่เกิด..อวิชชา..พาอดสู

หลวงพ่อสอน..จำมั่น..ท่านเป็นครู

พิเคราะห์ดู..เราศิษย์..คอยคิดตาม

02/33

เผากิเลส..หาจุด..ไม่ผุดเกิด

ไปกำเนิด..นิพพาน..นั้นเถิดหนา

ปฏิบัติ..ขัดเกลา..นานเนามา

รอเวลา..ทิ้งกาย..ใจตั้งตรง

02/34

กายชั่วมั่ว..อย่างนี้..ไม่ดีแน่

หนทางแก้..ฝึกธรรม..ตามหลวงพ่อ

เกิดชาตินี้..ไร้สุข..ทุกข์เกินพอ

ความทุกข์หนอ..ขอไกล..ไปนิพพาน

02/35

ก็เมื่อตัว..ยังไม่ตาย..ใจคิดจาก

เห็นลำบาก..จากกาย..แล้วใช่ไหม

ทุกเวลา..ทุกนาที..แต่นี้ไป

นึกถึงตาย..ทำดี..มีศีลครอง

02/36

กายเน่าเน่า..ไม่เอาแน่..แก่ไม่หยุด

ในที่สุด..ก็ตายพ้น..ไปจนได้

ธาตุทั้งสี่..ที่สุม..ประชุมกาย

ต่างแยกย้าย..ลาล้าง..ไปอย่างเดิม

02/37

ถึงกายเน่า..แต่ใจดี..กลับมีค่า

เป็นเพราะว่า..ทำดี..มีเหตุผล

ลูกหลวงพ่อ..สะสมดี..ไม่มีจน

รอวันตน..ทิ้งกาย..ใจแวววาว

02/38

เมื่อมีกรรม..มาใกล้..ใจต้องนิ่ง

เป็นความจริง..คิดได้..ใจสงบ

ใคร่ครวญหา..ทางไข..ก็ได้พบ

น้อมเคารพ..กฏแห่งกรรม..นำชุ่มเย็น

02/39

ไม่ยอมรับ..ความจริง..ยิ่งทุกข์หนัก

แจ้งประจักษ์..รู้ธรรม..คำสั่งสอน

ไม่ผะวง..ไม่สงสัย..ในนิวรณ์

กรรมตัดรอน..ยิ้มใส่..ใยต้องทุกข์

02/40

หากว่าเรา..ต้องตาย..ในวันนี้

ยอมรับที่..เวรกรรม..เขานำหนุน

จงระลึก..เอาไว้..อยู่ในบุญ

ไว้ค้ำจุน..ผลักไส..ไปนิพพาน

02/41

ถ้าไม่ตาย..กายพิการ..นานจะดับ

จงยอมรับ..ชะตา..อย่างกล้าหาญ

จงทำบุญ..ท่องมนต์..จนได้ฌาน

พอวายปราณ..ไม่มาเกิด..จึงเลิศคน

02/42

เราก็เห็น..คนเจ็บไข้..มากมายนัก

ทั้งป่วยหนัก..ป่วยเบา..เราก็เห็น

เพราะมีกาย..กรรมชัก..ให้ไปเป็น

ทำให้เห็น..ให้รู้ไว้..ไม่แน่นอน

02/43

อย่านึกว่า..เงินมากมาย..ไม่ตายเป็น

ที่รู้เห็น..รวยมากมาย..ก็ตายหมด

สิ้นราศี..น้ำตาหลั่ง..นั่งรันทด

มันมีกฏ..หนีไม่พ้น..คนมีกาย

02/44

รูปกายนี้..มีไว้..ให้ใจปลง

ไม่ลุ่มหลง..รูปกาย..ให้อายผี

จากหนุ่มสาว..แก่หง่อม..ไม่มีดี

เจ็บอีกที..ถึงเวลา..ชีวาวาย

02/45

พอเห็นโลก..เห็นทุกข์..ซุกไว้ทั่ว

ทุกข์เพราะชั่ว..เพราะช้ำ..ซ้ำจนได้

ทุกข์เพราะรวย..เพราะจน..ทนกันไป

ทุกข์เพราะกาย..เพราะกรรม..จึงจำทน

02/46

อันคนตาย..กายก็เน่า..เหมือนสุนัข

แล้วจะรัก..จะยินดี..ไปถึงไหน

ทั้งสัตว์คน..เหมือนกัน..ทางร่างกาย

แต่จิตใจ..ทำให้ต่าง..อย่างขาวดำ

02/47

เพราะโลกร้อน..นอนทุกข์..ลุกรันทด

ทุกข์ไปหมด..กายใจ..ไปถ้วนทั่ว

เรื่องนุ่งนัง..มืดหน้า..ทำตามัว

เรื่องเมียผัว..รอบกาย..วุ่นวายจริง

02/48

ที่จริงโลก..หาร้อนไม่..ใจต่างหาก

คิดลำบาก..อยากมากมาย..ใจทั้งนั้น

อยากจะรวย..สวยหล่อ..ขอครบครัน

คิดเสกสรร..ครั้นไม่ได้..ใจทุกข์เอง

02/49

สร้างธรรมนำ..ความสุข..ไม่ทุกข์แท้

ถึงข้อแม้..มากมาย..จะไม่สน

จะยอมรับ..แม้บังคับ..ทิ้งกายตน

เกิดเป็นคน..อยู่ทำไม..ไม่มีดี

02/50

ถ้ากายนี้..เป็นกายเรา..ของเราแท้

คงไม่แก่..คงไม่ตาย..สลายเนื้อ

ก็กายนี้..ที่เราเห็น..เป็นเยี้ยงเรือ

ส่งใต้เหนือ..ผุพังเข้า..เผาทิ้งไป

02/51

เผาทิ้งไป..กายเน่า..เอาคืนโลก

อุดมโรค..มากมาย..เจ้ากายนี้

ให้เสื้อผ้า..อาหาร..มันอย่างดี

แก่ทุกปี..ยื้อฉุดไว้..ก็ไม่ฟัง

02/52

ก็ไม่ฟัง..ยังจะรัก..จะหวงแหน

ทุ่มเป็นแสน..เป็นล้าน..มันยังเฉย

เรื่องความตาย..เงินใช้..ไม่ได้เลย

เพราะคุ้นเคย..ผ่านมาเห็น..จนเจนตา

02/53

จนเจนตา..มาจนกาย..ใกล้ตายลง

ได้แต่ปลง..ตกลงใจ..ไม่เหนี่ยวรั้ง

จะฉุดรั้ง..ไว้ทำไม..กายจะพัง

ตอนกายยัง..ทำหน้าที่..ให้ดีนำ

02/54

ให้ดีนำ..ธรรมฝัง..ไว้กลางจิต

ทำพูดคิด..แต่สิ่งดี..ไม่มีทุกข์

นั่งอยู่ใน..อู่บุญ..คุณย่อมสุข

ช่วยกันปลุก..คนรอบกาย..ให้เดินตาม

02/55

ให้เดินตาม..ทางตน..ที่ทนเดิน

จนเพลิดเพลิน..สุขใจ..ใครก็เห็น

ที่เราเดิน..ไปจนพบ..สงบเย็น

ชีวิตเป็น..ของเรา..เลือกเอาเอง

02/56

เลือกเอาเอง..ทางเดิน..อันเพลินใจ

ไปทางใด..ก็ได้..ที่ใจคิด

มันเป็นทาง..สุขหรือทุกข์..ถูกหรือผิด

เลือกลิขิต..ให้ตน..ปลูกต้นใด

02/57

ปลูกต้นใด..ได้ผล..อันตนปลูก

เลือกเมล็ดถูก..ปลูกต้นดี..ผลมีสุข

หลงปลูกชั่ว..ฉิบหาย..ผลได้ทุกข์

กินข้าวคลุก..น้ำตาตน..จนวันตาย

02/58

จนวันตาย..ฝึกฝนใจ..ทำแต่ดี

ปิดบัญชี..ความชั่ว..กลัวร่วงหล่น

คงเหลือแต่..กรรมเก่า..เขามายล

ให้อดทน..อดกลั้นไว้..เมื่อภัยมา

02/59

เมื่อภัยมา..ตั้งสติ..ไว้ให้มั่น

ปัญญากั้น..หาทางแก้..ทุกปัญหา

ที่กระหน่ำ..จู่โจม..โถมเข้ามา

ทุกปัญหา..มีทางแก้..แค่อย่าหนี

02/60

แค่อย่าหนี..ปัญหา..ที่มาชน

จงอดทน..แก้ไป..ด้วยใจมั่น

มีสติ..ครองอยู่..รู้เท่าทัน

ก็ผ่านมัน..ไปได้..ใช้เดินทาง

?

?

?

?

?

?

?

?

?