บนเส้นทางสายพระนิพพาน 118 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 118 118/01 พิจารณาขันธ์..ร่างกาย..ไม่ใช่เรา แล้วก็เอา..อารมณ์..ตัดสงสัย จงเอาศีล..บริสุทธิ์..ผุดที่ใจ ทรงอยู่ใน..อารมณ์นี้..จนพลีกาย 118/02 จนพลีกาย..เบื่อหน่าย..ในผัวเมีย จิตคอยเชียร์..มีเท่าไหร่..แก่ตายหมด แล้วเป็นไง..ไม่เป็นเรื่อง..กามรส ทิ้งทั้งหมด..เมื่อรับรู้..อยู่ในธรรม 118/03 อยู่ในธรรม..เอาจิตจับ..ระงับโกรธ อยู่สันโดษ..ไม่เมาฌาน..อรูปฌาน ตัดมานะ..ถือตัวตน..ทิ้งสันดาน อารมณ์นั้น..ก็ทรงตัว..ไม่มัวฟุ้ง 118/04 ไม่มัวฟุ้ง..ก็มุ่งตัด..อวิชชา พิจารณา..ความจริง..วิ่งสู่ผล เห็นทุกข์ยาก..จึงไม่อยาก..เกิดเป็นคน บำเพ็ญตน..มุ่งสู่..พระนิพพาน 118/05 เราจะมัว..เมากาย..ทำไมเล่า ชีวิตเรา..พอมีกาย..ได้แต่ทุกข์ มันไม่เที่ยง..เสื่อมสลาย..ไม่เจอสุข จิตเจ็บจุก..เพราะอารมณ์..โถมกระทบ 118/06 โถมกระทบ..พบที่สุด..แก่เจ็บตาย ชีวาวาย..อันทรัพย์สิน..ก็สิ้นค่า ถึงมากมาย..เหนื่อยยาก..ลำบากหา ปรารถนา..สมหวัง..ก็ยังตาย 118/07 ก็ยังตาย..เสื่อมสลาย..ธรรมดา กายอำลา..ไม่อาลัย..ในชีวิต เมื่อทุกอย่าง..เรายอมรับ..ดับที่จิต ไม่มีผิด..ชีวิตนั้น..มันธรรมดา 118/08 มันธรรมดา..อารมณ์นี้..ย่อมดีแน่ เห็นความแก่..เจ็บตาย..ทำใจได้ ธรรมดา..คนเกิดมา..เพื่อจะตาย รู้ว่ากาย..ต้องทิ้งกัน..นั้นธรรมดา 118/09 นั้นธรรมดา..ย่อมมีมา..อุปสรรค มีทั้งหนัก..ทั้งเบา..เราอย่าท้อ ไม่ยอมแพ้..ชัยชนะ..ข้างหน้ารอ ใจนิ่งพอ..มันสลายตัว..กลัวคนจริง 118/10 กลัวคนจริง..วิ่งสู้..ธรรมดา มันก็พา..จิตสุข..ปลุกใจตื่น แม้มากมาย..ปัญหา..กล้าหยัดยืน ต้องการฝืน..จิตตน..พ้นโลกา 118/11 กำลังใจ..ควบคุมไว้..พิจารณา กายกายา..ที่แน่แน่..แก่ทุกวัน แม้มากมาย..ฉันเธอ..ปรนเปรอมัน ไม่มีวัน..จะหยุดแก่..นี้แน่นอน 118/12 นี้แน่นอน..จากเด็ก..ไปหนุ่มสาว จากหนุ่มสาว..ไม่ยาวนาน..คลานไปแก่ พอจากแก่..เจ็บไข้..ก็ตายแล ความเที่ยงแท้..นี่หรือ..ก็คือตาย 118/13 ก็คือตาย..ความจริง..สิ่งสุดท้าย เราต้องใช้..ศีลสมาธิ..และปัญญา เพื่อเจริญ..สมถะ..วิปัสนา พิจารณา..เหตุผล..คนเกิดตาย 118/14 คนเกิดตาย..กายเขาเรา..ไม่มีเหลือ อยู่ทำเกลือ..อะไร..ไร้ความหมาย ก็กายนี้..มันก็เน่า..เมื่อเราตาย จะแบกกาย..ไปได้..ที่ไหนกัน 118/15 ที่ไหนกัน..มันไป..ได้แต่จิต ถ้าทำผิด..ก็พุ่งลง..อย่าสงสัย ถ้าทำถูก..ไม่ผูกพัน..สิ่งอันใด หนทางไป..สวรรค์พรหม..ชมนิพพาน 118/16 กายกับจิต..คิดทำ..แต่ความดี อย่าให้มี..หมองมัว..เพราะชั่วแทรก ทำความดี..ชินใจ..ใช่เรื่องแปลก อย่าไปแลก..กับชั่ว..ให้ตัวเหม็น 118/17 ให้ตัวเหม็น..เห็นกงจักร..เป็นดอกบัว อย่าไปทัวร์..นรกภูมิ..ให้กลุ้มจิต ใช้ปัญญา..มาถากถาง..ทางชีวิต ผู้รู้คิด..จึงหลุดพ้น..หนทางธรรม 118/18 หนทางกรรม..หลีกไป..อย่ากรายใกล้ ทุกอย่างไม่..ทั้งหมด..งดก่อเวร จิตมั่นคง..หน่อยนะ..อย่าโอนเอน บาปประเคน..ล้มคว่ำ..มากช้ำตรม 118/19 มากช้ำตรม..ขมขื่น..ตื่นเสียที มีแต่ดี..เท่านั้น..จึงผ่านได้ อย่ามามัว..ติดหล่ม..ผมเสียดาย หลังความตาย..ทำแต่ชั่ว..น่ากลัวมาก 118/20 น่ากลัวมาก..ยากหลุดพ้น..จนหมดกรรม อย่ากระทำ..จะดีกว่า..ผู้มาเกิด หยุดตายเกิด..เสียที..คงดีเลิศ อย่าเที่ยวเพลิด..เพลินโลกีย์..หนีนรก 118/21 หนีนรก..หนทางลัด..ปฎิบัติธรรม เอาศีลนำ..เอาธรรมกั้น..อย่างมั่นจิต ก้าวไปสู่..หนทางใหม่..กายชีวิต จงรู้คิด..เข้าหาธรรม..นำสู่ทาง 118/22 นำสู่ทาง..อันแสงธรรม..ส่องสว่าง เห็นกระจ่าง..กลางจิต..คิดฝึกหัด ศึกษาธรรม..นำสู่การ..ปฏิบัติ เพื่อจะตัด..ลัดสู่ทาง..สายนิพพาน 118/23 สายนิพพาน..อันผู้..ขัดเกลาจิต จนรู้ผิด..รู้ถูก..คอยปลูกฝัง จนไปสู่..ผู้จิตใส..ใจระวัง วิ่งชนปัง..ไม่เป็นไร..เพราะใจดี 118/24 เพราะใจดี..ไม่มีโกรธ..ไม่โหดร้าย ไม่ยอมใช้..อารมณ์ชั่ว..ให้ตัวหมอง ปรารถนา..หานิพพาน..ไม่ยอมมอง เมื่อตริตรอง..ด้วยปัญญา..หาทางพ้น 118/25 หาทางพ้น..เกิดเป็นคน..มีแต่ทุกข์ จึงต้องปลุก..จิตตื่น..ขึ้นมาสู้ ที่เราหาย..มืดมัว..คือตัวรู้ จึงเป็นผู้..เข้าสู่ทาง..วางตัวตน 118/26 วางตัวตน..ไม่พ้นตาย..เจ้ากายเนื้อ ไม่มีเหลือ..รอดไปได้..สักรายเดียว จะรวยจน..มากแค่ไหน..ก็ไม่เกี่ยว หนังจะเหี่ยว..หรือไม่..ไม่สำคัญ 118/27 ไม่สำคัญ..อันความตาย..ใครรู้เล่า อายุเรา..ตายเมื่อไร..ได้ทั้งนั้น แต่แรกเกิด..จนร้อยปี..ไม่อาจกั้น ขอเพียงท่าน..รู้สึกตัว..อย่ามัวเพลิน 118/28 ไม่มัวเพลิน..เวียนว่าย..มัวตายเกิด ไม่ยอมเปิด..ใจตน..มุ่งค้นหา มัวแต่มุ่ง..กอบโกยไป..สบายอุรา เที่ยวไล่คว้า..ของเขา..เอามาครอง 118/29 เอามาครอง..มองไม่เห็น..คนเป็นทุกข์ จ้องหาสุข..เฉพาะตน..คนแช่งด่า ไปทางไหน..ทนงจน..คนระอา ปรารถนา..เอาแต่ใจ..ใครไม่สน 118/30 ใครไม่สน..เมื่อตนอยาก..ยากขัดขืน ถ้าใครฝืน..ความอยาก..ยากอยู่ร่วม อาจจะบ้า..ดีเดือด..จนเลือดท่วม จะต้องน่วม..เมื่อเจ้ากรรม..ตามมาทัน 118/31 อันวันนี้..เฒ่าจอย..ขออำลา พระมารดา..ไม่ยอมอยู่..สู่สวรรค์ เพราะแก่เฒ่า..เขาใช้กรรม..มานานวัน ข่าวมาพลัน..ตอนตีห้า..ท่านลาโลก 118/32 ท่านลาโลก..วันจันทร์..ตอนตีห้า ที่สิบเอ็ด..กุมภา..ปีห้าหก หมดสิ้นแล้ว..ร่มโพธิ์ไทร..แผ่ใบปรก ขอจงยก..จิตสุดท้าย..ไปนิพพาน 118/33 ไปนิพพาน..เถอะแม่จ๋า..อย่าเกิดใหม่ พอเติบใหญ่..แก่เจ็บตาย..อย่าปรารถนา ผู้ไม่กลับ..มาเกิด..ประเสริฐกว่า สมอุรา..พรหมสวรรค์..นั่นยังดี 118/34 นั่นยังดี..มีต่อไป..จนนิพพาน เมื่อต้องการ..ปฏิบัติ..ขัดเกลาจิต ไม่ต้องลง..มามีกาย..ใช้ชีวิต ลืมสนิท..บาปบุญเก่า..เราเคยทำ 118/35 เราเคยทำ..กรรมทุกอย่าง..ต่างส่งผล ถ้าอยู่บน..โลกมนุษย์..สุดหลีกหนี อย่ากลับมา..นะแม่หนอ..พอกันที วิมานมี..พรหมสวรรค์..ยันนิพพาน 118/36 ยันนิพพาน..นานเท่าไร..อย่าไปสน ขัดเกลาตน..จนจิตใส..เพื่อไปหน้า นอนทอดกาย..ไม่สบาย..เนิ่นนานมา หนีดีกว่า..โลกมนุษย์..สุดช้ำใจ 118/37 สุดช้ำใจ..ในชีวิต..เคยเดินนั่ง ทำงานมั่ง..ดูต้นไม้..คอยดายหญ้า ต้องมานอน..ทอดกาย..ไร้ราคา กินข้าวปลา..เขาต้องป้อน..นอนเยี่ยวขี้ 118/38 นอนเยี่ยวขี้..ใช้หนี้กรรม..เคยทำเก่า จนบางเบา..สุดบรรยาย..รู้ตายแน่ นอนหายใจ..รวยริน..รอสิ้นแล การเกิดแก่..เจ็บตาย..ได้ทุกคน 118/39 ได้ทุกคน..แล้วแต่ตน..ปลงตกไหม ด้วยจิตใส..กายยืมเขา..คืนเจ้าของ ยิ้มสดชื่น..คืนเขาไป..ไม่ขอจอง นาทีทอง..ของการจบ..เรื่องภพชาติ 118/40 เรื่องภพชาติ..ตัดญาติ..ขาดสิ้นไป อย่าแบ่งใจ..ไว้โลกา..จะช้ำชอก อันโลกนี้..มากมีจริง..สิ่งลวงหลอก จิตเดียวดอก..ออกไปได้..พ้นไปเลย 118/41 พ้นไปเลย..ดีกว่า..อย่าอาลัย ไม่มีใคร..หนีพ้น..คนตายแน่ จะตกตาย..วัยเท่าใด..ก็แล้วแต่ ไม่ทันแก่..ยังมากมาย..ตายจากกัน 118/42 ตายจากกัน..จนได้เด้อ..เธอผู้เกิด ขอจงเปิด..ตาใจ..มองให้เห็น เอาปัญญา..มาเรียนรู้..ดูให้เป็น ก็จะเย็น..ลงไป..ใจสงบ 118/43 ใจสงบ..จึงพบทาง..อันเป็นสุข ถึงมีทุกข์..ทางกาย..ไหลท่วมท้น เอาปัญญา..หลบหลีกรู้..สู้อดทน ให้ผ่านพ้น..ไปได้..ด้วยใจดี 118/44 ด้วยใจดี..จึงมีผล..ปัจจุบัน มีไปยัน..เบื้องหน้า..ภพภูมิใหม่ ให้ใจดี..ตลอดปี..ตลอดไป มีแต่ใจ..ไปเท่านั้น..ทุกท่านเลย 118/45 ทุกท่านเลย..ไม่เคยพ้น..คนผู้เกิด จงเตลิด..ผ่านตลอด..ยอดจุดหมาย พระนิพพาน..อันพ้นทุกข์..สุขสบาย ไม่เกิดตาย..ไม่เวียนว่าย..ในวังวน 118/46 ในวังวน..อันตนอยู่..เป็นผู้หลง เมื่อประสงค์..ทุกอย่าง..ที่ขวางหน้า ย่อมเหนื่อยยาก..ลำบาก..เสาะหามา ไม่สนว่า..วิธีการ..นั้นอย่างไร 118/47 วิธีการ..นั้นอย่างไร..เมื่อไมสน ก็เหยียบหัว..ผู้คน..มามากมาย สร้างเจ็บช้ำ..ก่อกรรม..ตามสบาย ถึงวันตาย..ทางตีบตัน..มันร่วงหล่น 118/48 มันร่วงหล่น..ลงอบาย..ชดใช้กรรม ผู้ที่ทำ..ผู้ที่ก่อ..รอรับผล เริ่มจากหนัก..ไปหาเบา..กรรมเก่าตน มาเป็นคน..ยังต้องใช้..ได้เศษกรรม 118/49 ได้เศษกรรม..ยังสุดช้ำ..แสนทุกข์ทน ไม่รู้ตัว..ไม่รู้ตน..กลับไปใหม่ ถ้ารู้ตัว..ขอขมาครับ..น้อมรับไป ด้วยหัวใจ..สุขสงบ..พบร่มเย็น 118/50 พบร่มเย็น..รู้เป็นกรรม..ธรรมดา กติกา..ของทุกผู้..อยู่บนโลก ผู้มีกาย..ไร้สุข..มากทุกข์โศก ถูกสับโขก..เข็ดขยาด..อย่าพลาดอีก 118/51 อย่าพลาดอีก..หลีกไป..ให้ไกลห่าง เปิดหน้าต่าง..หัวใจ..ให้เห็นธรรม ทุกสิ่งอย่าง..ที่ชักจูง..ทั้งสูงต่ำ ล้วนเป็นกรรม..ที่เราก่อ..รอส่งผล 118/52 รอส่งผล..จนบั้นปลาย..ท้ายที่สุด ก็ไปหยุด..ที่ตาย..ได้เสมอ ทุกคนเป็น..เหมือนกัน..ทั้งฉันเธอ ได้จบเจอ..แล้วก็จาก..ยากตัดใจ 118/53 ยากตัดใจ..ไปก็ยาก..ลำบากเดิน ไม่ยากเกิน..ตัดใจ..หวังไปหน้า มีเป้าหมาย..ตามที่ใจ..ปรารถนา จงใฝ่หา..จงใฝ่รู้..ครูอาจารย์ 118/54 ครูอาจารย์..ที่ไหนเล่า..เราอาจม เขาทุกข์ตรม..เราหัวร่อ..ก็มันขำ เขาร้องไห้..ไอนั่งยิ้ม..เขาทิ่มตำ แต่เราทำ..ให้อรหันต์..ท่านทุกอย่าง 118/55 ท่านป่วยกาย..ใช้กรรม..นานเหลือเกิน ไม่อาจเดิน..ไม่อาจนั่ง..นอนอย่างเดียว อันอาหาร..ทานอย่างอ่อน..ไม่อาจเคี้ยว จะขี้เยี่ยว..มีลูกสาว..ท่านดูแล 118/56 ท่านดูแล..คุณแม่..มาสามปี ด้วยความมี..กตัญญู..รู้คุณท่าน เป็นสามปี..ก้าวย่าง..อย่างสำคัญ ดูแลกัน..อย่างเต็มที่..ไม่มีหน่าย 118/57 ไม่มีหน่าย..มากมาย..เป็นทีหลัง เขาก็ยัง..ทิ้งกาย..ตายไปก่อน การปฏิบัติ..ดูแล..แม่ที่นอน ละเอียดอ่อน..เอาใจใส่..ไม่ขุ่นมัว 118/58 ไม่ขุ่นมัว..ประคองแม่..ดุจแม่ทำ คอยลูบคลำ..ให้ผ่อนคลาย..ใจรู้สึก จิตมั่นอยู่..หวังแทนคุณ..บุญสำนึก มันฝังลึก..เหมือนแม่นี้..ที่ถนอมเรา 118/59 ที่ถนอมเรา..เฝ้าดูแล..แม้ป่วยไข้ ไม่ยอมให้..คลาดสายตา..ห่วงหาอยู่ ความห่วงใย..เที่ยงแท้..แม่คงรู้ จึงเป็นผู้..วางลงได้..ตายคือจบ 118/60 ตายคือจบ..ธรรมดา..ผู้มาตาย ทั้งตายาย..ปู่ย่า..หาหนีพ้น อีกพ่อแม่..ก็ล่วงหน้า..กายาตน เราอีกคน..ก็รอไป..ใช่อยู่ เลย
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
ขอแสดงความเสียใจด้วย นะคะ
... คุณแม่ท่านไปสบายแล้ว
เรารอต่อแถวกัน ... จะพยายามเตรียมพร้อม ค่ะ