บนเส้นทางสายพระนิพพาน 118

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 118

118/01

พิจารณาขันธ์..ร่างกาย..ไม่ใช่เรา

แล้วก็เอา..อารมณ์..ตัดสงสัย

จงเอาศีล..บริสุทธิ์..ผุดที่ใจ

ทรงอยู่ใน..อารมณ์นี้..จนพลีกาย

118/02

จนพลีกาย..เบื่อหน่าย..ในผัวเมีย

จิตคอยเชียร์..มีเท่าไหร่..แก่ตายหมด

แล้วเป็นไง..ไม่เป็นเรื่อง..กามรส

ทิ้งทั้งหมด..เมื่อรับรู้..อยู่ในธรรม

118/03

อยู่ในธรรม..เอาจิตจับ..ระงับโกรธ

อยู่สันโดษ..ไม่เมาฌาน..อรูปฌาน

ตัดมานะ..ถือตัวตน..ทิ้งสันดาน

อารมณ์นั้น..ก็ทรงตัว..ไม่มัวฟุ้ง

118/04

ไม่มัวฟุ้ง..ก็มุ่งตัด..อวิชชา

พิจารณา..ความจริง..วิ่งสู่ผล

เห็นทุกข์ยาก..จึงไม่อยาก..เกิดเป็นคน

บำเพ็ญตน..มุ่งสู่..พระนิพพาน

118/05

เราจะมัว..เมากาย..ทำไมเล่า

ชีวิตเรา..พอมีกาย..ได้แต่ทุกข์

มันไม่เที่ยง..เสื่อมสลาย..ไม่เจอสุข

จิตเจ็บจุก..เพราะอารมณ์..โถมกระทบ

118/06

โถมกระทบ..พบที่สุด..แก่เจ็บตาย

ชีวาวาย..อันทรัพย์สิน..ก็สิ้นค่า

ถึงมากมาย..เหนื่อยยาก..ลำบากหา

ปรารถนา..สมหวัง..ก็ยังตาย

118/07

ก็ยังตาย..เสื่อมสลาย..ธรรมดา

กายอำลา..ไม่อาลัย..ในชีวิต

เมื่อทุกอย่าง..เรายอมรับ..ดับที่จิต

ไม่มีผิด..ชีวิตนั้น..มันธรรมดา

118/08

มันธรรมดา..อารมณ์นี้..ย่อมดีแน่

เห็นความแก่..เจ็บตาย..ทำใจได้

ธรรมดา..คนเกิดมา..เพื่อจะตาย

รู้ว่ากาย..ต้องทิ้งกัน..นั้นธรรมดา

118/09

นั้นธรรมดา..ย่อมมีมา..อุปสรรค

มีทั้งหนัก..ทั้งเบา..เราอย่าท้อ

ไม่ยอมแพ้..ชัยชนะ..ข้างหน้ารอ

ใจนิ่งพอ..มันสลายตัว..กลัวคนจริง

118/10

กลัวคนจริง..วิ่งสู้..ธรรมดา

มันก็พา..จิตสุข..ปลุกใจตื่น

แม้มากมาย..ปัญหา..กล้าหยัดยืน

ต้องการฝืน..จิตตน..พ้นโลกา

118/11

กำลังใจ..ควบคุมไว้..พิจารณา

กายกายา..ที่แน่แน่..แก่ทุกวัน

แม้มากมาย..ฉันเธอ..ปรนเปรอมัน

ไม่มีวัน..จะหยุดแก่..นี้แน่นอน

118/12

นี้แน่นอน..จากเด็ก..ไปหนุ่มสาว

จากหนุ่มสาว..ไม่ยาวนาน..คลานไปแก่

พอจากแก่..เจ็บไข้..ก็ตายแล

ความเที่ยงแท้..นี่หรือ..ก็คือตาย

118/13

ก็คือตาย..ความจริง..สิ่งสุดท้าย

เราต้องใช้..ศีลสมาธิ..และปัญญา

เพื่อเจริญ..สมถะ..วิปัสนา

พิจารณา..เหตุผล..คนเกิดตาย

118/14

คนเกิดตาย..กายเขาเรา..ไม่มีเหลือ

อยู่ทำเกลือ..อะไร..ไร้ความหมาย

ก็กายนี้..มันก็เน่า..เมื่อเราตาย

จะแบกกาย..ไปได้..ที่ไหนกัน

118/15

ที่ไหนกัน..มันไป..ได้แต่จิต

ถ้าทำผิด..ก็พุ่งลง..อย่าสงสัย

ถ้าทำถูก..ไม่ผูกพัน..สิ่งอันใด

หนทางไป..สวรรค์พรหม..ชมนิพพาน

118/16

กายกับจิต..คิดทำ..แต่ความดี

อย่าให้มี..หมองมัว..เพราะชั่วแทรก

ทำความดี..ชินใจ..ใช่เรื่องแปลก

อย่าไปแลก..กับชั่ว..ให้ตัวเหม็น

118/17

ให้ตัวเหม็น..เห็นกงจักร..เป็นดอกบัว

อย่าไปทัวร์..นรกภูมิ..ให้กลุ้มจิต

ใช้ปัญญา..มาถากถาง..ทางชีวิต

ผู้รู้คิด..จึงหลุดพ้น..หนทางธรรม

118/18

หนทางกรรม..หลีกไป..อย่ากรายใกล้

ทุกอย่างไม่..ทั้งหมด..งดก่อเวร

จิตมั่นคง..หน่อยนะ..อย่าโอนเอน

บาปประเคน..ล้มคว่ำ..มากช้ำตรม

118/19

มากช้ำตรม..ขมขื่น..ตื่นเสียที

มีแต่ดี..เท่านั้น..จึงผ่านได้

อย่ามามัว..ติดหล่ม..ผมเสียดาย

หลังความตาย..ทำแต่ชั่ว..น่ากลัวมาก

118/20

น่ากลัวมาก..ยากหลุดพ้น..จนหมดกรรม

อย่ากระทำ..จะดีกว่า..ผู้มาเกิด

หยุดตายเกิด..เสียที..คงดีเลิศ

อย่าเที่ยวเพลิด..เพลินโลกีย์..หนีนรก

118/21

หนีนรก..หนทางลัด..ปฎิบัติธรรม

เอาศีลนำ..เอาธรรมกั้น..อย่างมั่นจิต

ก้าวไปสู่..หนทางใหม่..กายชีวิต

จงรู้คิด..เข้าหาธรรม..นำสู่ทาง

118/22

นำสู่ทาง..อันแสงธรรม..ส่องสว่าง

เห็นกระจ่าง..กลางจิต..คิดฝึกหัด

ศึกษาธรรม..นำสู่การ..ปฏิบัติ

เพื่อจะตัด..ลัดสู่ทาง..สายนิพพาน

118/23

สายนิพพาน..อันผู้..ขัดเกลาจิต

จนรู้ผิด..รู้ถูก..คอยปลูกฝัง

จนไปสู่..ผู้จิตใส..ใจระวัง

วิ่งชนปัง..ไม่เป็นไร..เพราะใจดี

118/24

เพราะใจดี..ไม่มีโกรธ..ไม่โหดร้าย

ไม่ยอมใช้..อารมณ์ชั่ว..ให้ตัวหมอง

ปรารถนา..หานิพพาน..ไม่ยอมมอง

เมื่อตริตรอง..ด้วยปัญญา..หาทางพ้น

118/25

หาทางพ้น..เกิดเป็นคน..มีแต่ทุกข์

จึงต้องปลุก..จิตตื่น..ขึ้นมาสู้

ที่เราหาย..มืดมัว..คือตัวรู้

จึงเป็นผู้..เข้าสู่ทาง..วางตัวตน

118/26

 วางตัวตน..ไม่พ้นตาย..เจ้ากายเนื้อ

ไม่มีเหลือ..รอดไปได้..สักรายเดียว

จะรวยจน..มากแค่ไหน..ก็ไม่เกี่ยว

หนังจะเหี่ยว..หรือไม่..ไม่สำคัญ

118/27

ไม่สำคัญ..อันความตาย..ใครรู้เล่า

อายุเรา..ตายเมื่อไร..ได้ทั้งนั้น

แต่แรกเกิด..จนร้อยปี..ไม่อาจกั้น

ขอเพียงท่าน..รู้สึกตัว..อย่ามัวเพลิน

118/28

ไม่มัวเพลิน..เวียนว่าย..มัวตายเกิด

ไม่ยอมเปิด..ใจตน..มุ่งค้นหา

มัวแต่มุ่ง..กอบโกยไป..สบายอุรา

เที่ยวไล่คว้า..ของเขา..เอามาครอง

118/29

เอามาครอง..มองไม่เห็น..คนเป็นทุกข์

จ้องหาสุข..เฉพาะตน..คนแช่งด่า

ไปทางไหน..ทนงจน..คนระอา

ปรารถนา..เอาแต่ใจ..ใครไม่สน

118/30

ใครไม่สน..เมื่อตนอยาก..ยากขัดขืน

ถ้าใครฝืน..ความอยาก..ยากอยู่ร่วม

อาจจะบ้า..ดีเดือด..จนเลือดท่วม

จะต้องน่วม..เมื่อเจ้ากรรม..ตามมาทัน

118/31

  อันวันนี้..เฒ่าจอย..ขออำลา

พระมารดา..ไม่ยอมอยู่..สู่สวรรค์

เพราะแก่เฒ่า..เขาใช้กรรม..มานานวัน

ข่าวมาพลัน..ตอนตีห้า..ท่านลาโลก

 118/32

ท่านลาโลก..วันจันทร์..ตอนตีห้า

ที่สิบเอ็ด..กุมภา..ปีห้าหก

หมดสิ้นแล้ว..ร่มโพธิ์ไทร..แผ่ใบปรก

ขอจงยก..จิตสุดท้าย..ไปนิพพาน

118/33

ไปนิพพาน..เถอะแม่จ๋า..อย่าเกิดใหม่

พอเติบใหญ่..แก่เจ็บตาย..อย่าปรารถนา

ผู้ไม่กลับ..มาเกิด..ประเสริฐกว่า

สมอุรา..พรหมสวรรค์..นั่นยังดี

118/34

นั่นยังดี..มีต่อไป..จนนิพพาน

เมื่อต้องการ..ปฏิบัติ..ขัดเกลาจิต

ไม่ต้องลง..มามีกาย..ใช้ชีวิต

ลืมสนิท..บาปบุญเก่า..เราเคยทำ

118/35

เราเคยทำ..กรรมทุกอย่าง..ต่างส่งผล

ถ้าอยู่บน..โลกมนุษย์..สุดหลีกหนี

อย่ากลับมา..นะแม่หนอ..พอกันที

วิมานมี..พรหมสวรรค์..ยันนิพพาน

118/36

ยันนิพพาน..นานเท่าไร..อย่าไปสน

ขัดเกลาตน..จนจิตใส..เพื่อไปหน้า

นอนทอดกาย..ไม่สบาย..เนิ่นนานมา

หนีดีกว่า..โลกมนุษย์..สุดช้ำใจ

118/37

สุดช้ำใจ..ในชีวิต..เคยเดินนั่ง

ทำงานมั่ง..ดูต้นไม้..คอยดายหญ้า

ต้องมานอน..ทอดกาย..ไร้ราคา

กินข้าวปลา..เขาต้องป้อน..นอนเยี่ยวขี้

118/38

นอนเยี่ยวขี้..ใช้หนี้กรรม..เคยทำเก่า

จนบางเบา..สุดบรรยาย..รู้ตายแน่

นอนหายใจ..รวยริน..รอสิ้นแล

การเกิดแก่..เจ็บตาย..ได้ทุกคน

118/39

ได้ทุกคน..แล้วแต่ตน..ปลงตกไหม

ด้วยจิตใส..กายยืมเขา..คืนเจ้าของ

ยิ้มสดชื่น..คืนเขาไป..ไม่ขอจอง

นาทีทอง..ของการจบ..เรื่องภพชาติ

118/40

เรื่องภพชาติ..ตัดญาติ..ขาดสิ้นไป

อย่าแบ่งใจ..ไว้โลกา..จะช้ำชอก

อันโลกนี้..มากมีจริง..สิ่งลวงหลอก

จิตเดียวดอก..ออกไปได้..พ้นไปเลย

118/41

พ้นไปเลย..ดีกว่า..อย่าอาลัย

ไม่มีใคร..หนีพ้น..คนตายแน่

จะตกตาย..วัยเท่าใด..ก็แล้วแต่

ไม่ทันแก่..ยังมากมาย..ตายจากกัน

118/42

ตายจากกัน..จนได้เด้อ..เธอผู้เกิด

ขอจงเปิด..ตาใจ..มองให้เห็น

เอาปัญญา..มาเรียนรู้..ดูให้เป็น

ก็จะเย็น..ลงไป..ใจสงบ

118/43

ใจสงบ..จึงพบทาง..อันเป็นสุข

ถึงมีทุกข์..ทางกาย..ไหลท่วมท้น

เอาปัญญา..หลบหลีกรู้..สู้อดทน

ให้ผ่านพ้น..ไปได้..ด้วยใจดี

118/44

ด้วยใจดี..จึงมีผล..ปัจจุบัน

มีไปยัน..เบื้องหน้า..ภพภูมิใหม่

ให้ใจดี..ตลอดปี..ตลอดไป

มีแต่ใจ..ไปเท่านั้น..ทุกท่านเลย

118/45

ทุกท่านเลย..ไม่เคยพ้น..คนผู้เกิด

จงเตลิด..ผ่านตลอด..ยอดจุดหมาย

พระนิพพาน..อันพ้นทุกข์..สุขสบาย

ไม่เกิดตาย..ไม่เวียนว่าย..ในวังวน

118/46

ในวังวน..อันตนอยู่..เป็นผู้หลง

เมื่อประสงค์..ทุกอย่าง..ที่ขวางหน้า

ย่อมเหนื่อยยาก..ลำบาก..เสาะหามา

ไม่สนว่า..วิธีการ..นั้นอย่างไร

118/47

วิธีการ..นั้นอย่างไร..เมื่อไมสน

ก็เหยียบหัว..ผู้คน..มามากมาย

สร้างเจ็บช้ำ..ก่อกรรม..ตามสบาย

ถึงวันตาย..ทางตีบตัน..มันร่วงหล่น

118/48

มันร่วงหล่น..ลงอบาย..ชดใช้กรรม

ผู้ที่ทำ..ผู้ที่ก่อ..รอรับผล

เริ่มจากหนัก..ไปหาเบา..กรรมเก่าตน

มาเป็นคน..ยังต้องใช้..ได้เศษกรรม

118/49

ได้เศษกรรม..ยังสุดช้ำ..แสนทุกข์ทน

ไม่รู้ตัว..ไม่รู้ตน..กลับไปใหม่

ถ้ารู้ตัว..ขอขมาครับ..น้อมรับไป

ด้วยหัวใจ..สุขสงบ..พบร่มเย็น

118/50

พบร่มเย็น..รู้เป็นกรรม..ธรรมดา

กติกา..ของทุกผู้..อยู่บนโลก

ผู้มีกาย..ไร้สุข..มากทุกข์โศก

ถูกสับโขก..เข็ดขยาด..อย่าพลาดอีก

118/51

อย่าพลาดอีก..หลีกไป..ให้ไกลห่าง

เปิดหน้าต่าง..หัวใจ..ให้เห็นธรรม

ทุกสิ่งอย่าง..ที่ชักจูง..ทั้งสูงต่ำ

ล้วนเป็นกรรม..ที่เราก่อ..รอส่งผล

118/52

รอส่งผล..จนบั้นปลาย..ท้ายที่สุด

ก็ไปหยุด..ที่ตาย..ได้เสมอ

ทุกคนเป็น..เหมือนกัน..ทั้งฉันเธอ

ได้จบเจอ..แล้วก็จาก..ยากตัดใจ

118/53

ยากตัดใจ..ไปก็ยาก..ลำบากเดิน

ไม่ยากเกิน..ตัดใจ..หวังไปหน้า

มีเป้าหมาย..ตามที่ใจ..ปรารถนา

จงใฝ่หา..จงใฝ่รู้..ครูอาจารย์

118/54

ครูอาจารย์..ที่ไหนเล่า..เราอาจม

เขาทุกข์ตรม..เราหัวร่อ..ก็มันขำ

เขาร้องไห้..ไอนั่งยิ้ม..เขาทิ่มตำ

แต่เราทำ..ให้อรหันต์..ท่านทุกอย่าง 

118/55

ท่านป่วยกาย..ใช้กรรม..นานเหลือเกิน

ไม่อาจเดิน..ไม่อาจนั่ง..นอนอย่างเดียว

อันอาหาร..ทานอย่างอ่อน..ไม่อาจเคี้ยว

จะขี้เยี่ยว..มีลูกสาว..ท่านดูแล

118/56

ท่านดูแล..คุณแม่..มาสามปี

ด้วยความมี..กตัญญู..รู้คุณท่าน

เป็นสามปี..ก้าวย่าง..อย่างสำคัญ

ดูแลกัน..อย่างเต็มที่..ไม่มีหน่าย

118/57

ไม่มีหน่าย..มากมาย..เป็นทีหลัง

เขาก็ยัง..ทิ้งกาย..ตายไปก่อน

การปฏิบัติ..ดูแล..แม่ที่นอน

ละเอียดอ่อน..เอาใจใส่..ไม่ขุ่นมัว

118/58

ไม่ขุ่นมัว..ประคองแม่..ดุจแม่ทำ

คอยลูบคลำ..ให้ผ่อนคลาย..ใจรู้สึก

จิตมั่นอยู่..หวังแทนคุณ..บุญสำนึก

มันฝังลึก..เหมือนแม่นี้..ที่ถนอมเรา

118/59

ที่ถนอมเรา..เฝ้าดูแล..แม้ป่วยไข้

ไม่ยอมให้..คลาดสายตา..ห่วงหาอยู่

ความห่วงใย..เที่ยงแท้..แม่คงรู้

จึงเป็นผู้..วางลงได้..ตายคือจบ

118/60

ตายคือจบ..ธรรมดา..ผู้มาตาย

ทั้งตายาย..ปู่ย่า..หาหนีพ้น

อีกพ่อแม่..ก็ล่วงหน้า..กายาตน

เราอีกคน..ก็รอไป..ใช่อยู่ เลย

 

 

 

 

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2556 Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2556 11:34:30 น. Counter : 744 Pageviews.		1 comments
Share Tweet