บนเส้นทางสายพระนิพพาน 49

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 49

49/01

ถ้าร่ำรวย..กว่านี้..ดีแน่หรือ

จะยึดถือ..อะไร..ไว้เป็นหลัก

ผมยึดเอา..ไตรสรณคมน์..ที่ผมรัก

แล้วก็ผลัก..โลภโกรธหลง..ลงเหวไป

49/02

ต้องละโลภ..โกรธหลง..ลงไปอีก

คอยหลบหลีก..สิ่งชั่ว..ตัวตามเกาะ

เอาศีลสติ..คุมกายใจ..ไว้เฉพาะ

ไว้เป็นเกราะ..เสริมอีกชั้น..กันความเลว

49/03

เมื่อเอาศีล..มัดไว้สิ้น..ดิ้นไม่หลุด

ก็ถึงจุด..ตัดสินใจ..จะไปต่อ

เพื่อวิมุติ..การหลุดพ้น..ที่ตนรอ

ถึงจุดพอ..ต่อจุดละ..เพื่อจะไป

49/04

จะไม่ยอม..ให้ความผิด..เกาะติดใจ

แต่ยอมตาย..ชดใช้กรรม..จากความผิด

เพื่อหลุดพ้น..ค้นหาธรรม..นำชีวิต

จะพิชิต..กิเลสได้..ใจต้องทน

49/05

จงอดทน..ฝ่ากองไฟ..ที่ไหม้ลาม

คือไฟกาม..ไฟราคะ..จะจะเห็น

ชอบอะไร..กับห่อขี้..มีแต่เหม็น

ที่เราเห็น..จะขอบอก..มันหลอกตา

49/06

เคยเต่งตึง..อีกไม่นาน..มันก็เหี่ยว

จากสายเดี่ยว..เปลี่ยนยี่ห้อ..คอกระเช้า

ตาเป็นมัน..ไม่กี่วัน..ฝ่ามัวเอา

ขาเรียวยาว..ไม้เท้ายัน..มันยังเซ

49/07

เคยปากหวาน..ไม่กี่วัน..ดันปากหมา

เคยครับขา..ไม่กี่วัน..ดันเหลือห้วน

เคยยิ้มแย้ม..ไม่นานนัก..เป็นยักษ์ยวน

เคยเชิญชวน..ไม่เท่าไร..ไล่รำคาญ

49/08

ในอยากออก..นอกอยากเข้า..เขาถึงว่า

โดนเต็มหน้า..จึงรู้รส..บทพิสูจน์

ตักเตือนไป..สูญเปล่าแท้..แค่คำพูด

เจอยมทูต..ยืนคอตก..นรกมีจริง

49/09

พอตักเตือน..หน้าสะบัด..ตัดเยื่อไย

ตอนเข้าไป..ก็เหมือนไก่..โผโบยบิน

เห็นอีกครา..กลับเหมือนห่า..มาลงกิน

คงไม่บิน..อีกแล้วเจ้า..ต้อนเข้ากรง

49/10

เคยก่อกรรม..ทั้งดีชั่ว..มั่วกันมา

เจอเต็มตา..ไฟลุกเพลิน..เกินจะดับ

แม้ผ้าเหลือง..ห่อหุ้มกาย..ยังหายวับ

แค่เผลอหลับ..เป็นผ้าลาย..เสียดายแทน

49/11

ไฟราคะ..เกาะกินใจ..นอนไม่หลับ

กระส่ายกระสับ..ด้วยคิดถึง..คนึงหา

อยากจะไป..นั่งพร่ำพรอด..ตลอดเวลา

อนิจจา..ไฟรักเจ้า..มันเผาทรวง

49/12

ไฟราคะ..ขึ้นสมอง..หน้าหมองหม่น

รักมากล้น..เกินบรรยาย..กลายเป็นหลง

ไม่เห็นหน้า..กินไม่ได้..แทบตายลง

ไฟรักคง..เผาปัญญา..หาไม่เจอ

49/13

อีกไฟหนึ่ง..พึงจำไว้..ไฟโทสะ

ต้องชนะ..มันให้ได้..ดับให้สิ้น

อย่าปล่อยมัน..คุกรุ่น..คอยกัดกิน

ขอนไม้สิ้น..เป็นขี้เถ้า..ไม่เข้าที

49/14

ไฟโทสะ..ยามลุกไหม้..มหาโหด

มากด้วยโกรธ..พยาบาท..อาฆาตแค้น

มากอิจฉา..จองล้างผลาญ..กันสุดแดน

มากคลั่งแค้น..แทบกระดูก..ลุกเป็นไฟ

49/15

หน้าตาดี..โกรธก็เพี้ยน..เปลี่ยนเป็นยักษ์

ถึงแก่หงัก..ควันออกหู..ดูไม่จืด

ความโกรธเกลียด..หลุดออกมา..ด้วยหน้ามืด

เรื่องยาวยืด..คนเขาเห็น..ไม่เป็นท่า

49/16

อย่าคิดหวัง..ว่าจะผ่าน..ด่านได้ง่าย

ต้องแพ้พ่าย..เสียหลายครั้ง..จึงยั้งคิด

หลงว่าถูก..ของตนนั้น..มันยังผิด

ต้องปรับจิต..เปิดปัญญา..พาเดินนำ

49/17

ด่านความโกรธ..เขาด่ากราด..อย่าพลาดต่อ

เขาคนก่อ..เรานิ่งกลบ..สยบไว้

พรหมวิหาร..เต็มอัตรา..มาเร็วไว

เขาด่าไป..เรานิ่งสงบ..จบส่วนเรา

49/18

ด่าตอบกัน..ท่านคงรู้..ดูไม่จืด

มีทั้งหืด..มีทั้งหอบ..เข้าตอบโต้

มีทั้งกล้า..มีทั้งเก่ง..นักเลงโต

ต่างก็โชว์..ว่าเหนือชั้น..ขั้นความเลว

49/19

อารมณ์โกรธ..กระทบปัง..ยังกับไฟ

ก็บรรลัย..ไปถ้วนทั่ว..รอบตัวท่าน

มีสติ..แนบติดใจ..ดับได้ทัน

เมตตากั้น..เป็นกำแพง..ปิดแรงลม

49/20

ไฟกองใหญ่..ที่ไหม้ลาม..คือความหลง

จุดประสงค์..ต้องดับไฟ..ทั้งหลายแหล่

ดับไฟหลง..กองนี้ได้..สบายแล

ดับได้แน่..กิเลสมอด..ตลอดไป

49/21

หลงว่ากาย..สวยหล่อนี้..ไม่มีเหี่ยว

หลงเกาะเกี่ยว..เข้าหากาม..ด้วยความโง่

หลงผูกโกรธ..ผู้มีกรรม..ด้วยโมโห

หลงยโส..ว่ากายนี้..ไม่มีตาย

49/22

ถ้าดับหลง..ลงได้..ก็ไม่รัก

ด้วยตระหนัก..ว่ากายนี้..ขี้ทั้งนั้น

ที่เกิดมา..ด้วยผลกรรม..ทำร่วมกัน

จงผูกพัน..สงสารด้วย..ช่วยเมตตา

49/23

ดับไฟหลง..ลงไปได้..ก็ไม่โกรธ

รู้ว่าโหด..เป็นผลร้าย..ทำลายมิตร

จะคบค้า..กับใคร..ไม่สนิท

เพราะหลงผิด..ใช้อารมณ์..ไม่ข่มใจ

49/24

เมื่อไม่โกรธ..ไม่โหดร้าย..ใช้เมตตา

รู้ธรรมดา..ของผู้คน..ร่วมทนทุกข์

รู้ระงับ..คอยดับไฟ..ได้พบสุข

ร่วมสนุก..กับผลกรรม..เคยทำมา

49/25

รู้ว่าโจทย์..ที่เราตั้ง..เป็นยังไง

ไปด้วยไฟ..ไฟคืนมา..หน้าพังยับ

ไปด้วยน้ำ..น้ำคืนมา..ถึงพาดับ

นอนก็หลับ..ฝันก็ดี..ไม่มีไฟ

49/26

ลงมาเกิด..เจ้ากรรมดัก..อยู่มากมาย

ต้องทรงกาย..ใช้ปัญญา..หาทางหลบ

มีทุกข์มาก..หากเจ้ากรรม..ตามมาพบ

รู้จักจบ..ด้วยดวงจิต..อุทิศบุญ

49/27

ไม่สะสม..บุญเรา..เอาไว้บ้าง

ไม่เคยสร้าง..กองบุญใหญ่..เอาไว้กั้น

เมื่อเจ้ากรรม..เรียงหน้า..ตามมาทัน

คงเมามัน..หลายร้อยเท่า..มาเอาคืน

49/28

มีเวลา..ก็มาสร้าง..นั่งสงบ

ให้มันจบ..อยู่ที่จิต..สนิทนิ่ง

วิปัสสนา..ใช้ปัญญา..หาความจริง

ว่าทุกสิ่ง..คือวิบาก..เกิดจากกรรม

49/29

นั่งสงบ..รบกับจิต..ที่กวัดแกว่ง

หาตำแหน่ง..จิตเป็นหนึ่ง..บึ่งสู่ผล

เกิดปัญญา..ที่มั่นเหมาะ..เฉพาะตน

เป็นบุคคล..เข้าสู่ขั้น..กั้นอบาย

49/30

ตาเห็นรูป..ฟุ้งซ่านไป..ใจเร่าร้อน

พอมองย้อน..รักชอบใคร..ใจกระเส่า

และเมื่อมอง..ไม่ชอบใคร..ใจไม่เอา

เกิดเพราะเรา..ยินดีร้าย..นั้นให้ผล

49/31

ตาเห็นรูป..เมียเรา..ใจเร่าร้อน

พอมองย้อน..คงคู่กรรม..ตามมาเกิด

คอยดูแล..เอาใจใส่..อย่างดีเลิศ

ช่วยกันเปิด..ประตูใจ..ใฝ่หาธรรม

49/32

หูฟังเสียง..ปรุงแต่งไป..ใจเร่าร้อน

เกิดแน่นอน..ทั้งชอบชัง..ฟังร้อนเร่า

แค่ฟังเสียง..รู้หน้าตา..บ้าสิเรา

ไม่ได้เมา..แต่ชอบชัง..มันบังใจ

49/33

หูฟังเสียง..ผัวนั่งบ่น..ทนไม่ไหว

อยากเอาไห..มาทุ่มหัว..ผัวให้แหลก

ก็พูดดี..เอาใจกัน..แค่วันแรก

แล้วบ่นแหลก..หลังจากนั้น..ฉันละเซ็ง

49/34

จมูกได้กลิ่น..ถิ่นใกล้ไกล..ให้เร่าร้อน

กลิ่นสะท้อน..มองเห็นภาพ..จงทราบไว้

กลิ่นแป้งสาว..กลิ่นของเน่า..จิตปรุงไว

เพราะว่าใจ..ไปเร็วกว่า..คว้ายากจริง

49/35

จมูกได้กลิ่น..น้ำหอมเมีย..เฮียร้อนเร่า

อุ๊แม่เจ้า..คงหมดขวด..เฮียปวดหัว

ได้กลิ่นเมีย..อดไม่ไหว..ใจหวาดกลัว

เฮียขอตัว..นะเนื้อเย็น..เหม็นบรรลัย

49/36

ลิ้นรับรส..อดไม่ไหว..ใจกระตุก

รสชาดปลุก..บรเพ็ดขม..ผมไม่ไหว

ถ้าหวานหอม..อร่อยลิ้น..ผมกินไว

ไม่สนใจ..รสขมฝาด..ขยาดกลัว

49/37

ลิ้นรับรส..อดไม่ไหว..ร้องไอ้ย่า

นี่จะฆ่า..กันหรือไร..ใยโคตรเผ็ด

ส้มตำนี้..ใส่พริกน้อย..ร้อยกว่าเม็ด

น้ำตาเล็ด..ร้องลั่น..มันเผ็ดโว้ย

49/38

กายสัมผัส..อึดอัดใจ..ให้ร้อนเร่า

อารมณ์เรา..ลอยเตลิด..เกิดปัญหา

บางสัมผัส..ชัดชื่นชม..สมอุรา

แต่บางครา..หน้าสะบัด..สัมผัสแรง

49/39

กายสัมผัส..รู้ชัดแน่..แค่สลบ

แทบเป็นศพ..ทั้งเข่าศอก..ออกไม่นับ

แค่วูบวาบ..อยู่แว่บนึง..ถึงกะหลับ

โดนปุบปับ..บ่ะแล้วกัน..ไม่ทันร้อน

49/40

ใจมีอยาก..มากเรื่องราว..ทำเร่าร้อน

เหมือนกระท้อน..ทุบให้ช้ำ..ทำให้หวาน

ทำให้ทุกข์..ก่อเกิดสุข..ที่ยาวนาน

ออกอาการ..ทั้งชั่วดี..ที่ใจเรา

49/41

ใจตัวดี..สิปรุงเข้า..จนเร่าร้อน

ต้องรีบถอน..กิเลสตัณหา..ตัวพาหลง

ระงับจิต..เปิดใจ..ไล่ตามปลง

ให้มั่นคง..แค่ตัวรู้..คู่ปัญญา

49/42

เหตุทั้งหลาย..ใจปรุงแต่ง..จากแหล่งหลัก

จิตต้องปัก..ติดตรึงแน่น..เป็นแผ่นหิน

เสียงไพเราะ..ปล่อยทิ้งไป..ไม่ได้ยิน

เห็นจนชิน..สวยหอมใส..ก็ไม่นาน

49/43

จิตเฉพาะ..เจาะจง.ตรงเหตุผล

บุญกุศล..ปัญญา..มหาสติ

รู้เหตุผล..กลกรรม..จนชำนิ

ต้องแตกผลิ..กิ่งก้านบุญ..พออุ่นใจ

49/44

ความเร่าร้อน..ทั้งมวล..ควรเปิดเผย

ต้องเฉลย..ด้วยปัญญา..หาให้พบ

ไม่ปรุงแต่ง..อายตนะใด..ใกล้จะจบ

พอประสบ..ตัดที่ใจ..จบไปเลย

49/45

จงเร่งตัด..ความอยาก..จากจิตตน

เป็นบุคคล..ผู้ไร้อยาก..มากด้วยธรรม

ผู้ที่เกิด..อุดมอยาก..มากด้วยกรรม

จงจดจำ..ลดความอยาก..มากสุขเอง

49/46

ต้องการตัด..ต้นกรรม..ตัดความอยาก

ตัดวิบาก..เพื่อหลุดพ้น..ตัดต้นทิ้ง

เรื่องของเวร..เรื่องของกรรม..ทำใจนิ่ง

อย่าเที่ยววิ่ง..จิตสับสน..วนเวียนตาย

49/47

มีมากมาย..ผู้คน..ปลูกต้นโศก

ถูกสับโขก..ด้วยวิบาก..ยากจะหลุด

สงบจิต..นิ่งสบาย..ใฝ่วิมุติ

ถึงกายทรุด..ถ้าจิตนิ่ง..วิ่งขึ้นบน

49/48

อายตนะ..ทั้งหก..ตกลงใจ

เจอสิ่งใด..จะไม่ปรุง..ให้ยุ่งจิต

มีสิ่งใด..กระทบปัง..หยุดยั้งคิด

เอาชีวิต..ชดใช้กรรม..ธรรมติดตัว

49/49

ตาเห็นรูป..อวบขาวสวย..ไม่อวยเออ

ตาเป็นเธอ..ก็วางลง..ปลงให้สิ้น

แค่แหล่งรวม..ของธาตุน้ำ..ลมไฟดิน

ขออยู่กิน..ตามบุญกรรม..หาธรรมตน

49/50

หูฟังเสียง..อันไพเราะ..เสนาะหู

มาคิดดู..มันไม่แน่..นี่แค่เสียง

เสียงแหบแห้ง..เสียงโหยหา..เสียงด่าเรียง

เป็นแค่เพียง..เสียงผ่านมา..ลมพาไป

49/51

เพื่อรู้เหม็น..รู้หอม..สูดดอมดม

โดยมีลม..พัดพา..มาถึงถิ่น

ให้รู้ไว้..เพียงแค่นั้น..ให้มันชิน

แม้แต่กลิ่น..ก็ไม่เที่ยง..เสียงของธรรม

49/52

ได้ลิ้มรส..เพียรอดใจ..ไม่ไปติด

ไปหลงผิด..นี่เลิศรส..ซดเต็มที่

บังเกิดผล..มากมาย..ร้ายกว่าดี

ถึงอ้วนพี..อุดมโรค..โชคหรือคุณ

49/53

เจอสัมผัส..นุ่มนวล..ชวนหลงไหล

เคยคิดไหม..รายรอบข้าง..ค้างกรรมเขา

ต้องมาแก้..ผลดีชั่ว..ที่ตัวเรา

หนักก็เบา..เบาก็หาย..ชดใช้กรรม

49/55

ยึดหลักธรรม..เรื่องทั้งปวง..เลิกห่วงใย

ผู้เป็นใหญ่..ใหญ่ไม่พอ..รอวันดับ

แล้วรักโลภ..โกรธหลง..คงระงับ

ก็ต้องกลับ..วนมาใหม่..ฉันไม่เอา

49/56

ทำใจดี..ใจสบาย..กายบำรุง

ใจไม่ปรุง..แค่รักษา..ให้อาหาร

เพื่อพอเพียง..นำไปใช้..กายต้องการ

ไม่ทรมาน..จิตใจดี..ก็มีธรรม

49/57

ธรรมของง่าย..ไม่ใช้เงิน..เดินตามทาง

เอาจิตวาง..สติคุม..อารมณ์คิด

วิปัสสนา..หาที่ตัว..ความชั่วผิด

มองไปติด..จิตไปตัด..ปล่อยหมัดตรง

49/58

เรื่องของธรรม..ต้องค้นคว้า..หาใส่ตัว

แทนความชั่ว..ให้เต็มที่..ยังมีหวัง

เพียรปฏิบัติ..ฝึกหัดไว้..ใจระวัง

ทิ้งกายปัง..ควรยิ้มแป้น..สู่แดนธรรม

49/59

กรรมชั่วใหม่..รับรสธรรม..จำใส่จิต

ไม่เคยคิด..ไม่สนใจ..จะไปแล้ว

ส่วนกรรมใหม่..ยอมหมอบราบ..เพื่อคาบแก้ว

ไม่มาแล้ว..โลกโลกา..ลานิรันดร์

49/60

ก็แค่คน..บนโลกา..หาทางพ้น

สร้างกุศล..สร้างบารมี..หนีความชั่ว

เกิดเป็นคน..มีบัญชี..หนี้กรรมตัว

ที่ฉันกลัว..คือการเกิด..เปิดนิพพาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 02 กันยายน 2555 Last Update : 4 กันยายน 2555 17:39:12 น. Counter : 883 Pageviews.		0 comments
Share Tweet