บนเส้นทางสายพระนิพพาน 96 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 96 96/01 วันพระแรก..เข้าพรรษา..ผู้หาธรรม ศีลที่นำ..มาปฏิบัติ..ชัดอยู่ไหม ถ้าตกหล่น..ไปบ้าง..ไม่เป็นไร จงตั้งใจ..ทำวันนี้..ให้ดีขึ้น 96/02 ให้ดีขึ้น..ได้ไหม..เจ้าใจเอย อย่าคุ้นเคย..แต่หลุด..ฉุดลงต่ำ อย่าให้หอก..มายิ้ม..คอยทิ่มตำ มัวล้มคว่ำ..คะมำหงาย..อาจสายเกิน 96/03 อาจสายเกิน..เพลินชม..หล่นตมมิด ไม่รู้คิด..สุดช้ำ..จดจำไว้ ใช้ปัญญา..ตริตรอง..ให้ว่องไว ด้วยหัวใจ..มุ่งมั่น..ด้านกุศล 96/04 ด้านกุศล..โดยเฉพาะ..เคาะบาปหลุด ไม่อาจฉุด..ลงได้..ไต่ขึ้นสูง ศีลและธรรม..นำไป..ใจลากจูง ช่วยพยุง..จิตดี..หนีนรก 96/05 หนีนรก..พกพา..ความมั่นใจ ทำสิ่งใด..แต่นี้..ดีเท่านั้น มุ่งกุศล..ผลบุญ..คุณอนันต์ ไม่มีวัน..ถอยห่าง..เส้นทางนี้ 96/06 เส้นทางนี้..สายกลาง..เดินทางไกล เส้นทางไป..พระนิพพาน..อันตรงดิ่ง เป็นทางด่วน..ดีเสียจน..น้อยคนวิ่ง เข้าแล้วชิ่ง..ออกไม่ได้..ต้องไปตรง 96/07 ต้องไปตรง..ไม่หลงแน่..แต่ช้าหน่อย ทางนี้ปล่อย..ให้ฝึกฝน..ค้นวิชชา เพื่อใช้จิต..ตามสบายได้ปัญญา ที่เดินมา..ไม่พลาดได้..ในเส้นทาง 96/08 ในเส้นทาง..กำหนด..ลดกิเลส ปฏิเสธ..สิ่งล่อ..ไม่ขอพบ เห็นตรงมา..ปัญญา..รู้หลีกหลบ ต้องการจบ..สงบจิต..ปิดบัญชี 96/09 ทำกุศล..ผลได้..คือใจสุข ทพแล้วทุกข์..ไม่เอานะ..อกุศล ทำแล้วตน..สุขใจ..สบายตน แม้กายทน..ทุกข์เข็ญ..ไม่เป็นไร 96/10 ไม่เป็นไร..กายา..มาเพื่อรับ ภาคบังคับ..กายตน..เพื่อพ้นทุกข์ ได้รับทุกข์..เจอธรรม..กลับนำสุข จิตสนุก..ใจสบาย..รอกายพัง 96/11 รอกายพัง..เวลาไหน..ก็ไม่รู้ ขอเป็นผู้..ไม่ประมาท..ในชีวิต เมื่อเวลา..กายยัง..ฝึกมั่งจิต จงลิขิต..เอาเถิด..เปิดทางตน 96/12 เปิดทางตน..ไปต่อ..อย่าให้ตัน อย่าผูกพัน..จนจิต..ไปติดหล่ม ดิ้นไม่หลุด..ฉุดเอา..จนเราจม ทุกข์ระทม..แพ้พ่าย..ไปไม่เป็น 96/13 จะต้องสู้..ด้วยอะไร..ถึงชนะ ด้วยใจจ๊ะ..ชนะใจตน..หลุดพ้นแน่ ไม่ชนะ..ใจตน..คนอ่อนแอ ก็พ่ายแพ้..กิเลสตน..ทนทุกข์ไป 96/14 ทนทุกข์ไป..ทำไมเล่า..เหล่าผู้กล้า เผชิญหน้า..พอกันที..ชาตินี้จบ ขอชาตินี้..ที่ชดใช้..ได้มาพบ ไม่สู้รบ..ขอน้อมรับ..กับบาปเวร 96/15 วันพระเพ็ญ..เดือนเก้า..แล้วเจ้าค่ะ จงลดละ..สิ่งวุ่นวาย..อยู่ในศีล มีสติ..ติดกายใจ..ไว้อาจิณ ไม่ยลยิน..ยุงร้องท้า..ยังอภัย 96/16 ยังอภัย..ให้กัน..ทำฉันไว้ จะสาหัส..เพียงใด..ก็ไม่สน รู้เพียงว่า..ไม่อยากเกิด..มาเป็นคน จึงฝึกตน..ขัดเกลาใจ..เพื่อไปเลย 96/17 เพื่อไปเลย..ลับล่วง..หลุดบ่วงกรรม ใครกระทำ..ก็อภัย..ไม่ติดบ่วง ตั้งใจตัด..สะบัดทิ้ง..ทุกสิ่งลวง กรรมถามทวง..ยอมรับได้..ตายก็ยอม 96/18 ตายก็ยอม..พร้อมพลี..ดีเหมือนกัน เมื่อตามทัน..ก็น้อมให้..อภัยด้วย เมื่อมีกาย..ใช้กรรม..โชคอำนวย ไม่ใช่ซวย..แต่กรรมมี..ถูกที่ทาง 96/19 เมื่อถูกที่..ถูกเวลา..ก็มาตาย เหลือแค่กาย..รอเขา..เอาเผาทิ้ง แดนมนุษย์..สุดท้าย..ก็ตายจริง วางทุกสิ่ง..เอาจิตพุ่ง..มุ่งนิพพาน 96/20 ร่างกายคน..ผ่านพ้น..ไม่เหมือนเก่า ทุกหมู่เหล่า..วัยล่วงเลย..ไม่เคยกลับ พอย่างเท้า..เข้าชรา..พร้อมลาลับ หล่นตุบตับ..เช่นมะพร้าว..ผู้เฒ่าเอย 96/21 อันคนดี..ที่ไล่ชั่ว..ในตัวพ้น ก็ขุดค้น..ทิ้งชั่ว..ในตัวได้ เหลือแต่ธรรม..ในตน..พ้นอบาย ขอจงพาย..เรือธรรม..ข้ามฝั่งไป 96/22 แค่ทดสอบ..ผ่านไป..สอบไล่ยัง วันกายพัง..นั่นไง..สอบไล่แท้ แค่ทดสอบ..ผ่านได้..ไม่พ่ายแพ้ ยังไม่แน่..ขืนประมาท..พลาดเป็นตก 96/23 เตรียมตัวพร้อม..ไหมเล่า..เจ้าเดินทาง เจอน้ำขวาง..ภูหินผา..เจอป่าใหญ่ มีเครื่องมือ..ไปพร้อม..หรือยอมพ่าย ฝ่าไปได้..ด้วยใจมั่น..ไม่หวั่นไหว 96/24 ไม่หวั่นไหว..จุดหมาย..ปลายทางมี กายชีวี..ยังอยู่..รู้ฝึกฝน วางทุกสิ่ง..ทิ้งทุกอย่าง..แม้ร่างตน ความเป็นคน..แค่ชาตินี้..จงหนีไป 96/25 จงหนีไป..เถิดสู..ผู้มากทุกข์ ไปหาสุข..แดนนิพพาน..ที่ท่านฝัน เมื่อตั้งจิต..ปรารถนา..จงฝ่าฟัน ถางทุกวัน..กิเลสเรา..เผาให้ราบ 96/26 เผาให้ราบ..ปราบกิเลส..ให้สิ้นซาก ให้ความอยาก..ด้านชั่ว..ของตัวสิ้น ทั้งอำนาจ..ยศถา..หาทรัพย์สิน ไม่ถวิล..หากาม..ทรามทั้งสิ้น 96/27 ทรามทั้งสิ้น..ไม่ยินดี..ในโลกา หาทางลา..กันที..ไม่มีกลับ โลกทุกข์จัง..ยังเจ้ากรรม..ตามบังคับ การลาลับ..ดีที่สุด..จุดประสงค์ 96/28 จุดประสงค์..ไม่หลงทาง..วางเป้าหมาย ไม่เคยสาย..สำหรับผู้..ที่รู้ตื่น พอรู้ตน..ทุกข์เหลือทน..ไม่ขอคืน ทนหยัดยืน..แค่ชาตินี้..ใช้หนี้กรรม 96/29 ใช้หนี้กรรม..คืนเขา..อันเราก่อ มากหลุมบ่อ..น่าขำจัง..ไว้ฝังตน ความหลงไหล..จึงไร้ค่า..มาเป็นคน พอตื่นตน..ยอมรับได้..ใช้คืนเขา 96/30 ใช้คืนเขา..แม้เจ้ากรรม..ไม่เอาความ แต่ว่าตาม..กฏแห่งกรรม..ทำเขาไว้ สำนึกตัว..เคยมัวเมา..เราต้องได้ แค่ชดใช้..สถานเบา..ฐานเมาตน 96/31 ฐานเมาตน..เป็นคน..เดินหลงทาง บัญชีกาง..บาปกรรม..ตนผู้ก่อ ไม่รู้เท่า..สันดานเล่า..เราต้นตอ ชาตินี้พอ..แสนเข็ดราบ..กราบขมา 96/32 กราบขมา..ลาเจ้ากรรม..และนายเวร คนเหลือเดน..คนนี้..ขอน้อมรับ จนกว่ากาย..เราสิ้น..ลงดิ้นดับ จิตไม่จับ..ขอชดใช้..อภัยทาน 96/33 อภัยทาน..ทุกสิ่ง..จริงที่สุด ต้องการหยุด..ชาติภพ..เพื่อจบสิ้น เกิดเป็นคน..แสนลำบาก..มากมลทิน การทำกิน..เดินผิดไป..มากมายกรรม 96/34 มากมายกรรม..ย่ำเหยียบ..บนซากศพ มากมายกบ..เขียดหมู..ปูปลาไก่ กินกระทั่ง..อิฐหิน..ดินปูนทราย ทั้งรถไฟ..ป่าเขาถนน..ยังทนกิน 96/35 ศีลตัวเดียว..นี่แหละ..ยั่งยืนนาน ไปนิพพาน..ขึ้นบัญชี..ต้องมีศีล เมื่อมีศีล..มีสัตย์..ไม่กัดกิน ไม่ต้องดิ้น..รนมาก..อยากเผาใจ 96/36 อยากเผาใจ..ไม่เหลือ..กระทั่งศีล ไม่ยลยิน..ทุกสิ่ง..วิ่งเข้าใส่ ไม่สนใจ..ใครทุกข์เข็ญ..ใครเป็นไป ไม่เหลือใน..คุณค่า..คำว่าคน 96/37 ปฏิบัติบูชา..หาทางพ้น..ทุกข์โดยแท้ เรื่องพ่ายแพ้..ถอยหลัง..อย่าหวังเห็น ผู้หวังพ้น..สู้ทุกหน..อดทนเป็น จิตเยือกเย็น..แม้อยู่กลาง..ท่ามกลางทุกข์ 96/38 ท่ามกลางทุกข์..รุกกระหน่ำ..ยังขำได้ ที่เขาใช้..พรหมวิหารสี่..นี้จนคล่อง ทุกข์ดุจไฟ..ก็ไร้ค่า..ถ้าลงคลอง ได้แต่มอง..กายทุกข์ทน..ผลกรรมเรา 96/39 ผลกรรมเรา..ทำเอาไว้..หนี้ไม่พ้น มาเป็นคน..ย่อมได้รับ..ครับทุกท่าน ชาตินี้ไม่..ในชาติก่อน..เขาตามทัน ชดใช้กัน..ให้สิ้นเวร..ค่อยเผ่นไป 96/40 ค่อยเผ่นไป..สู่เส้นทาง..สายนิพพาน ขืนปล่อยนาน..ไม่เป็นเรื่อง..เปลืองเจ้าหนี้ เดี๋ยวเผลอหลุด..ขุดวิบาก..มากบัญชี ถึงมากดี..แต่หนี้ตรึม..ลืมได้เลย 96/41 ลืมได้เลย..หวังไว้..ไปไม่ได้ ต้องแพ้พ่าย..ใช้กรรม..ทำเขาก่อน จะยิ่งถูก..เวรกรรม..ตามตัดรอน จนกรรมอ่อน..กำลังลง..จงเผ่นไป 96/42 ศีลแปลว่า..ปกติ..ของมนุษย์ ผู้หวังฉุด..ตัวตน..พ้นนรก ไม่เกลือกกลั้ว..ชั่วร้าย..ใจสกปรก ใจไม่ตก..หลุมกิเลส..บ่อตัณหา 96/43 เมื่อมีศีล..บริสุทธิ์..คอยฉุดรั้ง มีจิตตั้ง..พระนิพพาน..อันเป้าหมาย ทั้งมีจิต..จับอยู่..มิรู้คลาย จิตสบาย..ใจสงบ..พบทางตน 96/44 พบทางตน..ของคน..หาทางหลุด ทางสิ้นสุด..มีอยู่..ผู้ค้นหา ศีลและธรรม..นำเถิด..เกิดปัญญา ปฏิบัติ..บูชา..หาทางไป 96/45 หาทางไป..ตามจริต..แห่งจิตตน อันบุคคล..ทั่วไป..ไม่ค้นหา ไม่มีใคร..ยกมาให้..วางตรงหน้า ใจต้องกล้า..เดินหน้า..มรรคามี 96/46 มรรคามี..ชี้ทางตรง..แต่หลงทาง จิตที่วาง..ไม่คงมั่น..มากหวั่นไหว เจอสิ่งล่อ..ก็เดินหลง..แยกวงไป จะโทษใคร..ได้เล่า..ตัวเราเอง 96/47 ตัวเราเอง..ทั้งนั้น..ที่มันแย่ ยังเป็นแค่..ผู้หาทาง..ยังคลำอยู่ ยังแค่ฝึก..ปฏิบัติ..หัดข้ามคู ปัญญาหนู..ยังมืดมน..หนทางไป 96/48 หนทางไป..แม้มืดมน..จะทนเดิน ไปยากเกิน..ใจหนู..ผู้ค้นหา จะฝึกฝน..บำเพ็ญตน..ด้วยปัญญา ตามมรรคา..พระพุทธองค์..ทรงชี้ทาง 96/49 คนทำดี..ได้ดี..แบบชัวร์ชัวร์ คนทำชั่ว..ได้ชั่ว..ชัวร์จริงจริง ทั้งบาปบุญ..คุณทำ..ได้ทุกสิ่ง เดินตรงดิ่ง..สู่ผล..ตนเลือกทำ 96/50 ตนเลือกทำ..แต่ดี..จิตมีสุข กายมีทุกข์..ธรรมดา..กรรมมากั้น จงรู้แก้..กายจิต..ไม่ติดกัน ถอยจิตนั้น..ออกมา..อย่าจองเวร 96/51 อย่าจองเวร..จองกรรม..นำเกาะติด ใจยิ่งปิด..ยิ่งก่อเวร..เป็นกรรมใหญ่ ต้องการหนี..จิตต้องละ..ผละจากไป พร้อมอภัย..ให้ทุกอย่าง..วางทั้งหมด 96/52 ทรงชี้ทาง..วางทิศ..จิตผู้กล้า เจ้าจงฆ่า..กิเลสร้าย..ไปทางนี้ จงสะสม..เพาะธรรม..คุณความดี ยอมชีพพลี..ในศีลนั้น..มั่นในธรรม 96/53 มั่นในธรรม..นำมาฝึก..ปฏิบัติ รู้การจัด..การวาง..อย่างสงบ กำหนดรู้..ลมหายใจ..ตามให้พบ ต้องรุกรบ..สงบช้า..อย่าเร่งร้อน 96/54 อย่าเร่งร้อน..เอาแค่รู้..ลมหายใจ ฝึกรู้ไป..จนจิตนิ่ง..ไม่วิ่งหนี บ้างฝึกใหม่..ไม่ถึงสิบ..สักกะที มันวิ่งหนี..แต่ตั้งท่า..ว่าจะนับ 96/55 ว่าจะนับ..มันหนี..มีแต่ปล่อย อีกสักหน่อย..ตามรู้ใหม่..ไม่ใช่ทิ้ง ก็จิตเรา..จะมาไป..ไวกว่าลิง เห็นน้ำกลิ้ง..บนใบบัว..แหละตัวมัน 96/56 แหละตัวมัน..หมั่นประคอง..ด้วยใจมั่น เอาศีลคั่น..สติขวาง..ปัญญาข่ม จำกัดที่..มิให้ไหล..หล่นลงตม ขีดวงกลม..อยู่ในนี้..เป็นที่ทาง 96/57 เป็นที่ทาง..กลางของกลาง..ไปจนนิ่ง จิตไม่วิ่ง..สอดส่าย..อยู่ไปมา กำหนดจิต..เป็นลูกแก้ว..องค์สัมมา หรือภาวนา..จนไม่รู้..ลมหายใจ 96/58 ลมหายใจ..หายไป..ก็ชั่งมัน อ้าวแล้วกัน..คิดว่าหลง..ออกดงดอน ที่หายไป..จิตดีจัง..ห่างนิวร จึงตัดตอน..ขึ้นเป็นฌาน..อันสูงขึ้น 96/59 บ้างบางคน..พอไม่รู้..อ้าวกูหลง บ้างก็งง..ไม่มีลม..ตายนี่หว่า พอรู้มัน..เป็นขั้นตอน..หัวเราะร่า ทั้งโง่บ้า..เลยกู..ผู้เฒ่าเอง 96/60 ผู้เฒ่าเอง..ผู้ศิษย์แอบ..ไร้แบบอย่าง ฝึกเอาบ้าง..อ่านเอาบ้าง..อย่างคนเขลา ไม่ยึดมั่น..ไม่ถือมั่น..หมั่นขัดเกลา ไม่มัวเมา..มุ่งฝึกหัด..ปฏิบัติตน
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |