บนเส้นทางสายพระนิพพาน 56

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 56

56/01

ฉันขอละ..อกุศล..เปิดหนทาง

กิเลสจาง..เกิดปัญญา..จ้ากลางจิต

มองเห็นทุกข์..มากมาย..ในชีวิต

เมื่อยิ่งคิ..ยิ่งมั่นใจ..ทางสายกลาง

56/02

เมื่อกายนี้..ไม่ใช่เรา..เบาสบาย

กายจะตาย..ก็ตายเปล่า..เราไม่เกี่ยว

ก็แค่กาย..ใจไม่ติด..จิตอย่างเดียว

ร้องกันเกรียว..ก็ไม่กลับ..ขอหลับยาว

56/03

มีผู้คน..มากมาย..ตายตาเหลือก

เพราะติดเปลือก..จอมปลอม..ไม่ยอมหลับ

ห่วงลูกหลาน..ทรัพย์เงินตรา..คณานับ

กลัวว่าลับ..สายตา..พาเปลี่ยนมือ

56/04

อันธรรมะ..พระพุทธองค์..ทรงสอนเรา

ทรงย้ำแล้ว..ย้ำเล่า..ให้เราคิด

ทรงบอกกล่าว..ใช้ปัญญา..พาจบกิจ

ผู้ได้สิทธิ์..ต้องฝึกหัด..ขัดเกลาใจ

56/05

พระพุทธองค์..สอนผู้ใด..จี้ใจเปิด

ได้ก่อเกิด..ดวงปัญญา..หาเหตุผล

อันรู้ได้..เป็นมั่นเหมาะ..เฉพาะตน

แต่ละคน..แต่ละใจ..ไม่เหมือนกัน

56/06

ปฏิบัติ..มากมาก..ลากจิตห่าง

มีความต่าง..มากมาย..จากใจเก่า

ไม่ยึดมั่น..ถือมั่น..ก็พลันเบา

ไม่ใช่เรา..ของเรา..เบาสบาย

56/07

ไม่มีใด..สบายเท่า..เราไม่มี

ชั่วหรือดี..ก็ชั่งมัน..มั่นในศีล

เขาด่ากาย..ไม่เป็นไร..แค่ได้ยิน

เราหากิน..เพื่อจะอยู่..เรียนรู้ธรรม

56/08

มีแต่ละ..จึงจะหลุด..จุดจบกิจ

จุดไม่ติด..ไฟกิเลส..เศษเชื้อชั่ว

ทั้งไม่ติด..ในความดี..ที่ในตัว

ทั้งดีชั่ว..ไม่ยึดไว้..ให้ปล่อยวาง

56/09

พระพุทธองค์..ทรงชี้โทษ..มองเห็นทุกข์

ทรงช่วยปลุก..ให้เราตื่น..จากหลับไหล

เมื่อหลับฝัน..ก็ถลัน..ลงอบาย

ต้องเกิดตาย..ไม่รู้จบ..กบในกะลา

56/10

อันธรรมะ..มีเป็นกอง..มองไม่เห็น

เพราะบาปเวร..เกาะแน่นหนา..ปัญญาปิด

จึงพาหลง..ก้าวพ้น..คนละทิศ

พาชีวิต..สู่ทางต่ำ..อย่างชำนาญ

56/11

เมื่อธรรมะ..พระพุทธองค์..ทรงเปิดตา

เกิดปัญญา..สว่างจิต..ปิดนรก

ที่เกาะอยู่..นั้นชั่วจริง..สิ่งสกปรก

ไม่ยอมตก..จะขอไต่..ไปนิพพาน

56/12

แค่กิเลส..ตัวเดียว..เกาะเหนียวมาก

เอาออกยาก..เสียจริง..ยิ่งเกี่ยวเกาะ

ตนเองแหละ..คนสะสม..คอยบ่มเพาะ

โอกาสเหมาะ..ก็พาล่อง..ท่องโลกันต์

56/13

ค่อยค่อยเขี่ย..กิเลสร้าย..ให้พ้นจิต

เคยทำผิด..ละความชั่ว..ทำตัวใหม่

ล่วงมาแล้ว..ก็ปล่อยผ่าน..แก้ไม่ได้

อย่าชั่วใหม่..ใช้ปัญญา..ผ่าทางตัน

56/14

ไม่ต้องเร่ง..แค่เบาเบา..เกาให้หลุด

การสิ้นสุด..แค่สบาย..ไม่เครียดเคร่ง

เมื่อไม่รู้..นั่งปฏิบัติ..ซัดตัวเกร็ง

ไม่ถึงเพลง..ก็เผ่นอ้าว..ไม่เอาแล้ว

56/15

เอาดวงจิต..ปิดผนึก..ฝึกปฏิบัติ

ต้องการตัด..กิเลสร้าย..ออกให้สิ้น

สำรวมใจ..สำรวมกาย..สำรวมกิน

เจริญศีล..เจริญธรรม..ย้ำความดี

56/16

เมื่อทำดี..ไม่ติดดี..ไม่มีทุกข์

เมื่อเจอสุข..ไม่ติดสุข..ทุกข์ไม่ข้อง

ความเป็นอยู่..เพื่อจะจบ..สงบครอง

เพื่อจับจอง..พระนิพพาน..วันทิ้งกาย

56/17

ทั้งคุณท่าน..ฉันเธอ..เจอแต่ทุกข์

คอยตามรุก..ตลอดเวลา..จนกว่าตาย

เลี้ยงปากท้อง..ต้องทุกข์ยาก..ลำบากกาย

เพื่อกันอาย..หาเสื้อผ้า..มาห่มคลุม

56/18

ชีวิตคน..ไม่พ้นตาย..ทิ้งกายเนื้อ

ยังมีเชื้อ..ความดีชั่ว..ตัวต้องเกิด

เมื่อละดี..ทิ้งชั่วได้..ไม่กำเนิด

ได้หนีเปิด..เข้านิพพาน..ชั่วกาลเลย

56/19

ละโลกีย์..หนีโลกา..ลากิเลส

ปฏิเสธ..โลภโลภะ..ละโกรธหลง

วางทุกข์สุข..จิตสงบ..พบแล้วปลง

ให้มั่นคง..ในพระธรรม..นำนิพพาน

56/20

ค่อยลดละ..ทีละนิด..แล้วคิดตาม

ไฟที่ลาม..ค่อยมอดดับ..หรือกลับลุก

โดนใจปัง..ยังสงบ..หรือพบทุกข์

ใจพบสุข..หรือวุ่นวาย..ถามใจเอง

56/21

เมื่อก่อนนั้น..กระทบพลัน..ควันออกหู

ปากพรั่งพรู..กายเกร็งสั่น..มันตายแน่

พอลดละ..ไม่เท่าไร..ไฟมอดแล

ใครตอแย..โดนใจปัง..ก็ช่างมัน

56/22

มีใครเล่า..รู้เข้าใจ..เรื่องกายหยาบ

เกิดจากบาป..อกุศล..ร่วมผลบุญ

มีตกต่ำ..มีรุ่งโรจน์..มีโทษคุณ

ผู้ก่อบุญ..ย่อมสุขใจ..ในทุกกาล

56/23

รู้จักศีล..อย่าแค่คลำ..นำปฏิบัติ

เพื่อขจัด..ความทุกข์เข็ญ..อยู่เป็นสุข

ทุกสิ่งรู้..แต่ไม่เชื่อ..เหลือแต่ทุกข์

ค่อยค่อยรุก..คืบคลานมา..จนกว่าตาย

56/24

ทำกล้ากล้า..กลัวกลัว..มัวแต่คิด

จนชีวิต..เลยวัย..แรงกายหมด

ทั้งที่ตัว..ก็ใหญ่..แต่ใจมด

ต้องรันทด..หดหู่..อยู่กับทุกข์

56/25

เวลามี..ตั้งมากมาย..บอกไม่ว่าง

ปากก็อ้าง..สารพัด..งานจัดสรร

ต้องทำโน่น..ทำนี่..ทั้งวี่วัน

ก็คนมัน..ชอบชั่ว..กลัวความดี

56/26

ช้างควายโค..โตใหญ่นั้น..มันกินหญ้า

ไม่เข่นฆ่า..ให้ขุ่นข้อง..เศร้าหมองจิต

มีเวลา..เอาจิตตรอง..ลองนั่งคิด

ทุกชีวิต..มีตัวกรรม..นำเดินทาง

56/27

เมื่อเราฟัง..แต่สิ่งดี..มีมงคล

มาสู่ตน..ก็ย่อมดี..จิตมีสุข

แต่ถ้าฟัง..สิ่งเลวร้าย..พาให้ทุกข์

จิตเมื่อคลุก..กับสิ่งใด..ไหลไปตาม

56/28

จิตเคยดี..พาลพัง..ฟังแต่ชั่ว

ไปเกลือกกลั้ว..คลุกคลี..มีแต่เสีย

จิตจดจ่อ..ทั้งวัน..มันก็เพลีย

ไฟลามเลีย..ครอบงำ..ทำทุกข์ใจ

56/29

มนุษย์นี้..มีความพร่อง..อยู่เป็นนิจ

คอยครุ่นคิด..แต่จะได้..ให้สมหวัง

ไปตกหลุม..มัวเมา..เข้าอย่างจัง

กายใกล้พัง..ยังไม่พอ..ขอเวลา

56/30

ช่วงชีวิต..ที่ผ่านมา..ทำอะไร

หรือปล่อยไป..ตามเหตุ..กิเลสสั่ง

หนักทำงาน..ไขว่คว้า..หาสตางค์

ไม่มีทาง..จะเพียงพอ..ดอกพ่อคุณ

56/31

กิเลสเกาะ..ไม่สลัด..รัดจนตาย

จิตไม่คลาย..คับแค้น..แน่นจุกอก

พอสิ้นลม..สมใจ..ไปนรก

แล้วจึงวก..มากินบุญ..คุณพอมี

56/32

เมื่อเกิดมา..มีกาย..มากมายบาป

ทั้งแมงสาป..ยุงมด..กดเต็มที่

อีกกุ้งหอย..ปูปลา..บรรดามี

เปิดบัญชี..บาปเวร..เข่นฆ่ามัน

56/33

เมื่ออายุ..มากขึ้นไป..ใจเปลี่ยนผัน

เคยเพ้อฝัน..มากโครงการ..บั่นลงหมด

ที่ทำอยู่..เพื่อประทัง..ก็ยังลด

กลัวรันทด..ช่วงสุดท้าย..ปลายชีวิต

56/34

จะอยากรู้..ไปทำไม..ตายกี่ครั้ง

เคยพลาดพลั้ง..ลงอบาย..ไปกี่หน

ก่อบุญบาป..อย่างไร..ได้กายคน

มีตัวตน..ต้นตอ.ก่อแต่กรรม

56/35

จงคิดใหม่..ทำใหม่..ไม่ก่อบาป

จิตลงอาบ..บ่อกุศล..หวังพ้นทุกข์

ให้จิตใจ..ดีงาม..พบความสุข

ขอเจอทุกข์..ชาติสุดท้าย..เบื่อหน่ายแท้

56/36

อย่าสนใจ..ความเป็นไป..ของกายหยาบ

ชดใช้บาป..อกุศล..ผลผลิต

จากชาติก่อน..เคยทำไว้..ปลายชีวิต

เคยพลาดผิด..เอากายหยาบ..ใช้บาปเวร

56/37

เอาจิตใส..ในกายวาง..สร้างกุศล

บังเกิดผล..ทางด้านดี..ใจมีสุข

แม้ร่างกาย..ถูกกระหน่ำ..ทำให้ทุกข์

ไม่ยอมลุก..ขออดทน..ใช้ผลกรรม

56/38

โลกียะ..ละได้บ้าง..เป็นบางส่วน

จิตยังป่วน..วุ่นวาย..ยังไม่หมด

ที่ดีขึ้น..เพียงแค่เศษ..กิเลสลด

ละได้หมด..โลกุตตระ..ชนะเลย

56/39

อย่าเอาจิต..ไปขึงโกรธ..โทษผู้อื่น

จะขมขื่น..ไม่รู้จบ..พบแต่ทุกข์

การเอาจิต..ออกนอกกาย..ไม่สนุก

อยากเจอสุข..เอาจิตข้า..ด่าตัวเอง

56/40

ไม่ต้องกลัว..จิตดื้อรั้น..มันจะโกรธ

ใส่ความโหด..ดูขึงขัง..มันยังนิ่ง

หาความชั่ว..ในตัวเจ้า..ให้จังจริง

กำจัดทิ้ง..ทีละจุด..จนหลุดพ้น

56/41

โทษคนโน้น..โทษคนนี้..มีแต่ชั่ว

ก้มมองตัว..กันบ้างไหม..ไม่เลยพี่

เมื่อกล่าวโทษ..คนอื่นชั่ว..ตัวย่อมดี

ก็หามี..เท่าปลายก้อย..ข้อยล่ะเซ็ง

56/42

กิเลสเรา..เผาให้สิ้น..ดิ้นให้หลุด

ลึกก็ขุด..ออกให้เกลี้ยง..อย่าเลี้ยงไว้

เชื้อความชั่ว..ต้องขุดลอก..ออกทิ้งไป

ต้องเร็วไว..คือกุศล..ขนมาเติม

56/43

ชีวิตเรา..จะอยู่ยาว..สักเท่าไร

เดินออกไป..อาจสิ้นลม..จมกองขี้

ยังหายใจ..ควรจะทำ..คุณความดี

จิตที่มี..ปฏิบัติ..ขัดให้วาว

56/44

เรามาเกิด..เพื่อใช้กรรม..ทำนิพพาน

มีหมู่มาร..กิเลสร้าย..ไล่หลอกล่อ

เอาหล่อสวย..รสอร่อย..หอมละออ

เสียงนุ่มคลอ..พร้อมสัมผัส..รัดรึงใจ

56/45

ต้องเอาจิต..ติดปัญญา..ขึ้นมาตรอง

ตาในมอง..เป็นขั้นขั้น..ยันเกิดผล

หลงเดินตาม..ต้องเสียท่า..เข้าตาจน

ต้องเวียนวน..ไม่รู้จบ..พบแต่ทุกข์

56/46

ด้วยปัญญา..ตาในเปิด..เกิดตัวรู้

จึงเป็นผู้..ไม่ประมาท..ขาดสติ

รักษาศีล..เป็นประจำ..ทำสมาธิ

มีดำริ..ล้วนกุศล..เพื่อผลบุญ

56/47

มีกิเลส..มาหลอกล่อ..ก็ไม่หลง

จุดประสงค์..ตั้งแต่ต้น..ได้พ้นทุกข์

ตั้งแต่เกิด..จนแก่ตาย..ไม่ใช่สุข

มีแต่ทุกข์..มากหรือน้อย..รอคอยเรา

56/48

กิเลสล่อ..ก็คิดฝัน..ไปยันเฒ่า

ทั้งลูกเต้า..เหลนหลาน..พากันหลง

ทรัพย์เงินทอง..หาไว้ตรึม..ลืมไม่ลง

ใกล้ลงโลง..ไม่เคยบั่น..ปั่นเสียยาว

56/49

กิเลสหนา..ถากถางไป..ใช้ความเพียร

ถางให้เตียน..เผาทิ้งตอ..อย่ารอช้า

มันขึ้นเร็ว..เหลือเชื่อ..เบื่อระอา

ใช้ปัญญา..หานิพพาน..ให้มันเจอ

56/50

บางครั้งนิ่ง..ไปเนิ่นนาน..พานจะหลง

นี่ฉันคง..จะจบกิจ..นั่งคิดฝัน

กิเลสโผล่..ความหมายบอก..แค่หลอกกัน

เมื่อรู้ทัน..จงอย่าท้อ..สู้ต่อไป

56/51

ส่วนกุศล..คือความดี..มีความเย็น

ถ้าทำเป็น..สุขสบาย..ไม่เร่าร้อน

มีไอเย็น..ไหลประดัง..ยามนั่งนอน

มาดับร้อน..จงสร้างทำ..แต่กรรมดี

56/52

อกุศล..คือกรรมชั่ว..ตัวเร่าร้อน

เป็นไฟฟอน..ทำไปที..มีแต่ทุกข์

ต้องร้อนรน..กระวนกระวาย..ไร้ความสุข

ยามนั่งลุก..เหมือนมีไฟ..เผาไหม้ตน

56/53

ทั้งเราท่าน..นั้นผู้ทำ..กรรมสองอย่าง

เพราะเราต่าง..เป็นผู้หลง..ในสงสาร

จึงเกิดแก่..เจ็บป่วยกาย..มากมายกาล

นานแสนนาน..จนบัดนี้..จงหนีไป

56/54

เมื่อบัดนี้..รู้กระจ่าง..เดินทางทุกข์

จะพบสุข..ต่อเมื่อตน..กุศลส่ง

แบกกรรมชั่ว..อันร้อนเร่า..เอาวางลง

แล้วก็จง..สร้างกุศล..รับผลเย็น

56/55

เมื่อความเย็น..เข้าครอบงำ..นำไปคิด

ไม่ยึดติด..บรรจงวาง..กลางทุกข์สุข

ไปยึดมั่น..ถือมั่น..มันหมดยุค

ไม่ทุกข์สุข..แสนสงบ..จบกิจกัน

56/56

เพราะบุญส่ง..ลงมาเกิด..เป็นมนุษย์

หวังให้หยุด..การเข่นฆ่า..ปัญญาคิด

สร้างกิเลส..เพื่อให้ปลง..ดันหลงติด

เดินทางผิด..จิตโง่เขลา..ไม่เข้าใจ

56/57

ก็ทุกสิ่ง..ทุกอัน..ที่ท่านเห็น

คิดไม่เป็น..หลงชอบ..ประกอบเหตุ

มีทั้งหลอก..มีทั้งล่อ..ก่อกิเลส

ปฏิเสธ..ผ่านได้..ไม่ก่อเวร

56/58

ปฏิบัติ..จนมั่นใจ..ได้ข้อสอบ

ส่วนคำตอบ..อยู่ที่จิต..สิทธิ์ของท่าน

เมื่อกระทบ..สงบดี..หรือมีควัน

ก็รู้กัน..เป็นมั่นเหมาะ..เฉพาะตน

56/59

ได้เกิดมา..ไม่เท่าไร..ก็ตายดับ

ตื่นแล้วหลับ..ไม่กี่กาล..ก็พานม้วย

ผู้ใหญ่เด็ก..จะยากจน..หรือคนรวย

ถึงวันซวย..ก็ชีพดับ..ล่วงลับไป

56/60

เมื่อเกิดมา..เป็นอะไร..ไม่สำคัญ

แค่รู้กัน..ว่าทำดี..เพื่อหนีทุกข์

รักษาศีล..ปฏิบัติธรรม..เพื่อความสุข

เบื่อหน่ายทุกข์..เบื่อเกิดตาย..ไปนิพพาน

 

 

 

Create Date : 06 กันยายน 2555 Last Update : 6 กันยายน 2555 13:29:16 น. Counter : 887 Pageviews.		1 comments
Share Tweet