บนเส้นทางสายพระนิพพาน 72 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 72 72/01 วิถีธรรม..เป็นไท..ในใจจิต รู้ถูกผิด..ชั่วดี..ย่อมมีผล ให้รู้สึก..เย็นจิต..ชีวิตตน เมื่อเป็นคน..ทางธรรม..กระทำการ 72/02 กระทำการ..สิ่งใด..ห่างไกลชั่ว ไม่ยอมมั่ว..กลัวกรรม..ตามสนอง ธรรมที่ใจ..ยิ่งใหญ่..กว่าเงินทอง ที่หมายปอง..สุขนิรันดร์..วันทิ้งกาย 72/03 วันทิ้งกาย..ตายจาก..พรากดวงจิต ก่อแต่ผิด..ร้อนเร่า..เข้าสนอง มีชีวิต..คิดนึก..คึกคะนอง ตายก็มอง..กองไฟ..ลุกไหม้ตน 72/04 ลุกไหม้ตน..คนบาป..จิตหยาบช้า ไม่เคยล้า..โลภโกรธหลง..ในดงจิต เมื่อสะสม..เอาไว้..มากมายพิษ มากมีฤทธิ์..ตอนตาย..ทิ้งกายลง 72/05 ทิ้งกายลง..ตามจิต..คิดฝึกตน ขึ้นข้างบน..ผู้มีธรรม..เป็นกุศล จิตลงต่ำ..ไม่สำนึก..ไม่ฝึกตน มาเป็นคน..ให้ฝึกใจ..ไม่คิดทำ 72/06 ไม่คิดทำ..ความชั่ว..ตัวเคยก่อ เป็นหลุมบ่อ..ตนติด..ผิดจงหยุด ลงนรก..หมกไหม้..ใส่เป็นชุด กว่าจะหลุด..มาเป็นคน..วนตั้งนาน 72/07 วนตั้งนาน..ใช้กรรม..จำต้องทน ความผิดตน..ทั้งนั้น..ที่ดันก่อ ไม่ฝึกใจ..ไม่แปลก..ชั่วแตกกอ อย่ารีรอ..มีปัญญา..หาทางหยุด 72/08 หาทางหยุด..ฉุดใจ..ไม่หลงผิด อย่ายึดติด..กับกู..รู้เสียบ้าง อันตัวกู..มันบ้า..จะพาพัง กระทบปัง..ควันออกหู..นั่นกูเอง 72/09 นั่นกูเอง..อวดองค์..จะลงต่ำ ตาแดงกล่ำ..โกรธา..พาโลกแล่น จึงพากัน..ไปตก..นรกแลนด์ สวรรค์แดน..อันน่าอยู่..กูลืมหมด 72/10 กูลืมหมด..มืดมน..หนทางธรรม ผู้ก่อกรรม..น่าเศร้า..เข้าไม่ถึง พอตัดกาย..ไม่เศร้า..ไม่เอามึง กรรมฉุดดึง..แค่กาย..ตายช่างมัน 72/11 ตายช่างมัน..นั่นกาย..ไม่ใช่กู แค่มองดู..รู้รักษา..ว่ายืมเขา มีแต่ใจ..ดวงเดียว..เทียวขัดเกลา อย่ามัวเมา..หลงไหล..ไปกับมัน 72/12 ไปกับมัน..ยังไง..ก็ไปตาย อันร่างกาย..ยืมเขา..เน่าก็ทิ้ง อย่าไปมัว..ฟูมฟาย..เสียดายจริง มันเป็นสิ่ง..สมมุติ..ฉุดใจขึ้น 72/13 ฉุดใจขึ้น..ยืนสู้..กู้จิตมา ใช้ปัญญา..ตริตรอง..สมองคิด มาเกิดแก่..เจ็บตาย..กายชีวิต จงใช้สิทธิ์..แห่งตน..ค้นหาธรรม 72/14 ค้นหาธรรม..แห่งตน..บนจริต ถูกหรือผิด..ใคร่ครวญดู..จะรู้แจ้ง มีสาเหตุ..จากอะไร..ใจแจกแจง ส่อแสดง..ว่าปัญญา..ตามมาทัน 72/15 ตามมาทัน..ก่อนร่วง..ช่วงชิงคืน เป็นผู้ตื่น..จากฝัน..อันสดใส มาเจอโลก..ความจริง..อันปวดใจ ทำสิ่งใด..สิ่งนั้น..มันสนอง 72/16 มันสนอง..เพราะเผลอใจ..ไปยึดติด งานของจิต..ปัญญาใช้..ใจไม่เผลอ ได้พบธรรม..นำสุขให้..ไม่ละเมอ นี่แหละเธอ..รสพระธรรม..นำสุขใจ 72/17 นำสุขใจ..ไร้เร่าร้อน..มาเจือปน ได้เป็นคน..เต็มคน..รอพ้นทุกข์ เป็นผู้ตื่น..เบิกบานใจ..ไม่ต้องปลุก มันเป็นสุข..เพื่อจะผ่าน..ด่านของคน 72/18 ด่านของคน..มีกาย..ไม่ขอคบ ไม่ขอรบ..เกิดแก่..และเจ็บตาย ขอเป็นคน..ชาตินี้..ที่สุดท้าย แล้วขอย้าย..ไปหาจุด..ที่สุดธรรม 72/19 ถึงวันพระ..ชำระใจ..ปากไม่เสีย ใจคอยเคลียร์..ฉุดไว้..ไม่ไหลออก เป็นน้ำนิ่ง..เรื่อยไหล..ไม่กระฉอก มองให้ออก..น้ำใสเย็น..จึงเป็นคุณ 72/20 จึงเป็นคุณ..เป็นคน..บนไม่เที่ยง จงหลบเลี่ยง..เร่งรัด..สกัดชั่ว ชำระล้าง..ใจเรา..อย่าเมามัว อย่าได้กลัว..ขึ้นลง..จงเปลี่ยนแปลง 72/21 จงเปลี่ยนแปลง..ปรับปรุง..เพื่อรุ่งเรือง ให้บ้านเมือง..น่าอยู่..เถิดผู้กล้า ให้เป็นเมือง..ยุคใหม่..เพื่อขายค้า ไม่อ่อนล้า..งานบุญ..ตุนก่อนตาย 72/22 ตุนก่อนตาย..กุศล..ตนต้องก่อ เหมือนขุดบ่อ..รอน้ำ..ชุ่มฉ่ำจิต เพื่อชาติภพ..ต่อไป..ดังใจคิด ให้ได้สิทธิ์..จิตพุ่ง..มุ่งนิพพาน 72/23 มุ่งนิพพาน..ต่อไป..จนใจแน่ อันเกิดแก่..เจ็บตาย..บายแล้วฉัน เกิดมีกาย..ขอจบ..เลิกคบกัน เพื่อรอวัน..ทิ้งกาย..ไม่หวนคืน 72/24 ไม่หวนคืน..มาใหม่..ตายซ้ำซ้ำ มาตอกย้ำ..ว่าแย่..แค่ตายเกิด มันน่าอาย..นะคุณ..แค่หุ่นเชิด ผู้ดีเลิศ..ฝึกตน..เพื่อพ้นทุกข์ 72/25 เพื่อพ้นทุกข์..ฝึกใจ..ใช้ปัญญา เบื่อระอา..กายนี้..มีแต่ทุกข์ ปลูกต้นบุญ..รอผล..ตอนหล่นสุก อย่าสนุก..เกิดใหม่..เพื่อใช้กรรม 72/26 เพื่อใช้กรรม..อดกลั้น..การเป็นคน ต้องอดทน..ผ่านกรรม..เคยทำก่อ แสนเบื่อหน่าย..ทุกข์ยาก..อยากให้พอ ตัดต้นตอ..กิเลสร้าย..ที่ใจตน 72/27 ที่ใจตน..ค้นหาชั่ว..ให้ทั่วถ้วน มีแต่ล้วน..กิเลสตัณหา..หนาเป็นศอก จงขุดทิ้ง..ขัดให้ใส..ทั้งในนอก ที่ช้ำชอก..เพราะอยาก..ยากบรรยาย 72/28 ยากบรรยาย..ใจอยาก..มากกิเลส อันเป็นเหตุ..ไม่จบ..เรื่องภพชาติ ยามไม่ทุกข์..สุขมาล่อ..ก็ประมาท น่าประหลาด..ไม่ยั้งจิต..คิดใคร่ครวญ 72/29 คิดใคร่ครวญ..อย่าด่วนก้าว..ผู้เร่าร้อน จงมองย้อน..ก่อนจะย่าง..ทางข้างหน้า เป็นทางดี..หรือมีบ่อ..ไว้ล่อปลา พิจารณา..ให้ถ้วนถี่..ย่อมดีกว่า 72/30 ย่อมดีกว่า..ก้าวไป..ไม่ระวัง พอมันพัง..คิดหวน..มันควรไหม จะรีบเร่ง..ไปหน้า..หาอะไร ก็เส้นชัย..อยู่ที่ตน..คนน่าชัง 72/31 เริ่มนับเพิ่ม..ทุกปี..ไม่มีใหม่ มีแต่ใกล้..ทุกที..นี่จริงแท้ มันก้าวเดิน..ช้าช้า..เวลาแก จะไม่แก่..ยังไง..กายจะพัง 72/32 กายจะพัง..ยังยิ้มอยู่..ผู้มีธรรม ประกอบกรรม..ล้วนดี..ย่อมมีผล ประคองใจ..ให้อยู่..ดูกายตน คงไม่พ้น..ทิ้งกายแน่..แก่เจ็บตาย 72/33 แก่เจ็บตาย..ธรรมดา..การมาเกิด ขอจงเปิด..ใจตน..ค้นหาธรรม เกิดมานี้..มากมี..นายเวรกรรม จงกระทำ..แต่ความดี..หนีกองกรรม 72/34 หนีกองกรรม..หนีได้..ต้องใช้ดี จะต้องมี..เมตตา..มานำหน้า ปฏิบัติ..ธรรมหนอ..ขอขมา แผ่เมตตา..ส่งให้..ไม่ประมาณ 72/35 ไม่ประมาณ..การแผ่..ล้วนแต่บุญ เป็นต้นทุน..เดินทาง..กลางมรสุม เพื่อผ่านพ้น..ผลกรรม..ที่ตามรุม ต้องควบคุม..สติมั่น..จนบั้นปลาย 72/36 จนบั้นปลาย..กายนี้..ที่ยืมเขา ก็ไม่เอา..ไปด้วย..ยามม้วยมุด เราก็ไป..ด้วยใจ..บริสุทธิ์ ไปยังจุด..มุ่งหวัง..ฝั่งนิพพาน 72/37 ฝั่งนิพพาน..อันหมายไว้..ไปไม่ถึง ขอพักครึ่ง..สวรรค์พรหม..ผมพอไหว มาเป็นคน..พอแล้วครับ..ไม่กลับไป หยุดทำใจ..แล้วไปต่อ..ไม่ขอคืน 72/38 ไม่ขอคืน..ยืนยัน..มันแสนทุกข์ ไม่สนุก..แถมเจ้ากรรม..ตามทวงหนี้ เกิดเป็นคน..พ้นอบาย..ได้แต่หนี ตายเป็นผี..ขอผ่าน..ด่านมนุษย์ 72/39 ด่านมนุษย์..หยุดใช้กรรม..เคยทำเก่า มากหมู่เหล่า..ตามติด..ชีวิตฉัน ทั้งใช้หนี้..ทวงหนี้..มีทั้งนั้น บ้างบีบคั้น..บ้างช่วยคลาย..อายเหมือนกัน 72/40 อายเหมือนกัน..หนอกู..ผู้มาเกิด วิ่งเตลิด..ดูตลก..พวกตกชั้น ไม่ได้ไป..นิพพานพรหม..ชมสวรรค์ กรรมจัดสรร..มาเกิดใหม่..ใฝ่หาธรรม 72/41 ใฝ่หาธรรม..ถากถาง..ทางนิพพาน จะเนิ่นนาน..แค่ไหน..ใจต้องสู้ ไม่อยากกลับ..มาเกิดใหม่..ใจตัวรู้ จงเป็นผู้..สู้ไม่ถอย..คอยถากถาง 72/42 คอยถากถาง..เส้นทาง..อยู่เสมอ อย่าได้เผลอ..ให้ชั่วปรก..ขึ้นรกได้ มีต้นชั่ว..ขึ้นแทน..แสนเสียดาย อย่ามัวตาย..มัวเกิด..หนีเถิดคุณ 72/43 หนีเถิดคุณ..เอาบุญนำ..ทำทางไป เป็นบันได..ขึ้นบน..จนที่สุด อย่ามัวนั่ง..คิดเสียดาย..กายมนุษย์ มันเสื่อมทรุด..ลงทุกวัน..จนท่านตาย 72/44 จนท่านตาย..ให้คิดย้อน..ถึงตอนยัง รกรุงรัง..ความชั่ว..อันตัวก่อ หรือว่าธรรม..งอกงาม..ขึ้นแตกกอ ต่างก็รอ..ส่งท่าน..วันชีพวาย 72/45 วันชีพวาย..อายตน..หล่นอบาย เกิดมีกาย..ขาดทุน..คุณเจ้าขา ได้มาเกิด..ไม่รู้คิด..พิจารณา ปรารถนา..ตามอยาก..ยากหลุดพ้น 72/46 ยากหลุดพ้น..คนหนอ..ไม่พอใจ อยากเรื่อยไป..ไม่รู้สิ้น..ดิ้นสุดสุด ไม่คุมจิต..สุดท้าย..กายมนุษย์ จึงไม่หยุด..เวียนว่าย..ตายเกิดกัน 72/47 ตายเกิดกัน..จนวุ่น..คุ้นเคยกรรม ไม่เคยจำ..ทุกข์ใหญ่..ในนรก ไปเป็นเปรต..อสุรกาย..ใจสกปรก แล้วเวียนวก..สัตว์เล็กใหญ่..ถึงกายคน 72/48 ถึงกายคน..ลองมองไล่..ไปที่ต่ำ ถูกเหยียบย่ำ..หมกไหม้..ไฟนรก เฉพาะบาป..จงทราบไว้..จึงได้ตก แล้วจึงวก..มารับดี..ที่เคยทำ 72/49 นรกเปรต..อสุรกาย..ชดใช้กรรม ที่กระทำ..หยาบช้า..แสนสาหัส มีทั้งไป..น้ำกรดกรอก..เอาหอกซัด ถูกผูกมัด..ด้วยบาป..ให้หราบจำ 72/50 ทั้งก่อกรรม..ทำกุศล..คือคนสัตว์ ปฏิบัติ..ขัดถูใจ.ไปสูงส่ง พระนิพพาน..ไงเล่า..เป้าประสงค์ บ้างก็หลง..ว่าแดนนี้..ดีที่สุด 72/51 ดีที่สุด..มนุย์สัตว์..คือกัดกัน ต่างเมามัน..ยื้อแย่ง..แบ่งชนชั้น ไม่ใช่พวก..เขาขูดรีด..ขีดเส้นคั่น ต่างยึดมั่น..ถือมั่น..นั่นหรือดี 72/52 นั่นหรือดี..ที่เห็น..มันเหม็นเน่า มันน่าเศร้า..แบ่งชนชั้น..กันกดขี่ เรื่องยื้อแย่ง..แข่งขัน..กันทำดี น้อยเต็มที..แค่ขนสัตว์..ชัดไหมคุณ 72/53 ชัดใหมคุณ..บุญบาป..หยาบละเอียด ผู้เบียนเบียด..มากมาย..คล้ายขนสัตว์ จากนรก..มาเป็นคน..ทนชะมัด แน่นขนัด..ดูโลกนี้..ที่น้อยลง 72/54 ที่น้อยลง..คงเป็นบุญ..เพราะคุ้นบาป หน้าที่ฉาบ..อาบพิษ..ฤทธิ์มันมาก หนักความโลภ..โกรธหลง..คงลำบาก เพราะว่าปาก..กับใจ..ไม่ตรงกัน 72/55 ไม่ตรงกัน..เพราะท่าน..ไม่ฝึกใจ ก่อกองไฟ..ในตน..จนไหม้จิต ก็เมื่อท่าน..ไม่เปิดใจ..ก็ไร้มิตร มีแต่คิด..ทำลายคน..อันตนชัง 72/56 ไปสอนเขา..สอนเรา..เสียก่อนเถิด ก็ตายเกิด..เหมือนกัน..ทั้งฉันเขา อวัยวะ..ครบเหมือนกัน..ท่านกะเรา ไม่ดูเงา..ที่บนหัว..ของตัวเอง 72/57 ของตัวเอง..แล้วจิตเล่า..เข้าถึงไหน มาลื่นไหล..อย่างนี้..ชี้ไปทั่ว หยุดสักนิด..คิดถ้วนถี่..ชี้ที่ตัว ทั้งดีชั่ว..มีแค่ไหน..ที่ในตน 72/58 ที่ในตน..ค้นให้รู้..ดูให้ทั่ว ยังมีชั่ว..อยู่มากไหม..ขนไปทิ้ง ใช้ปัญญา..ช่วยย้ำ..ทำให้จริง อย่าหยุดนิ่ง..ให้ชั่วช้า..มาบังใจ 72/59 มัวบังใจ..ไปเดินหลง..ในดงบาป เหมือนถูกสาป..ให้เดินวน..จนอ่อนล้า มีจิตใจ..ไม่รู้จักใช้..เจ้าปัญญา จึงได้พา..กันเดินหลง..ออกดงดอน 72/60 ออกดงดอน..สอนเขา..ราวนักปราชญ์ ผู้ฉลาด..ใช้ชีวิต..คิดเสียก่อน จงใคร่ครวญ..ให้ดี..ที่เขาสอน จงเป็นหนอน..ใฝ่ดี..มีปัญญา
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |