บนเส้นทางสายพระนิพพาน 11

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 11

11/01

ใครครวญดู..จึงรู้ความ..ตามที่คิด

มีชีวิต..ร่างกาย..ทำไมหนอ

บำเพ็ญศีล..ค้นหาธรรม..คำว่าพอ

ใช่จะรอ..ให้ใกล้ตาย..ไม่ทันการ

11/02

นรกยาว..ชีวิตสั้น..นิพพานหยุด

ถึงที่สุด..ชาติภพ..ขอจบหนอ

เบื่อร่างกาย..ตัดใจไป..อย่ารั้งรอ

เมื่อเราพอ..นั่งก็เพลิน..เดินก็งาม

11/03

ชีวิตยาว..มากเกินไป..คล้ายนรก

จะย่างยก..เจ้าร่างกาย..ยังไงไหว

แก่ก็แก่..ทุกส่วนเก่า..เราเลยวัย

ควรตายไป..ก่อนจะแย่..มีแต่สุข

11/04

ทำไม่ได้..อย่างเขา..ด่าเอามัน

ปัญญาตัน..สมองกลวง..ทรวงสับสน

คิดอย่างเดียว..เรื่องของข้า..เมินหน้าคน

ไม่ฝึกตน..ไม่ฝนใจ..ตายเปล่าเลย

11/05

คิดบ้างไหม..ใบหน้าเขา..ใสขาวผ่อง

กลับมามอง..ใบหน้าเรา..ราวกับยักษ์

ใบหน้าหม่น..หมองคล้ำ..คงกรรมหนัก

ควรมีหลัก..ยึดเกาะไว้..กลับใจทัน

11/06

ก็หน้าฉัน..เมื่ออ่อนวัย..มันไม่แก่

เดี๋ยวนี้แย่..ส่องกระจก..ตกใจฉัน

นี้หน้าใคร..คล้ายผีหลอก..ออกงงงัน

ก็เพราะมัน..แก่ตามวัย..ใจต้องปลง

11/07

พระอาจารย์..คนละองค์..จงภูมิใจ

องค์ใดใด..ล้วนแต่ดี..มีเหตุผล

ล้วนถ่ายทอด..ธรรมะ..พระทศพล

ให้ได้ยล..ตามจริต..อย่าติดใจ

11/08

กฏแห่งกรรม..นำเราไป..ให้ดีชั่ว

ไม่มีมั่ว..แม้เพียงนิด..ไม่ผิดได้

ได้เสพสุข..หรือว่าทุกข์..จนวันตาย

ตามสบาย..แยกได้หมด..กฏแห่งกรรม

11/09

เพราะกรรมชั่ว..ส่งผล..จนบังตา

จึงชินชา..กับชั่ว..มัวลุ่มหลง

ไม่เคยคิด..ไม่เคยถอย..ไม่เคยปลง

จะจมลง..ก้นอบาย..เมื่อตายเอง

11/10

ที่เขาเต้น..วาดลวดลาย..ส่ายสะโพก

เรื่องของโลก..เขตของกรรม..เขาทำไว้

อีกไม่นาน..หมดหนุ่มสาว..ล่วงเลยวัย

ก็เปลี่ยนไป..ตามผลกรรม..เขาทำมา

11/11

มีโอกาส..จงทำบุญ..ตุนไว้เถิด

อย่าเตลิด..ตามโลกา..จะพาวุ่น

เกิดพลาดพลั้ง..หล่นอบาย..ตายขาดทุน

อยู่ในบุญ..อุ่นสบาย..ตายก็สุข

11/12

คนเมื่อตาย..เขาใช้บุญ..เป็นทุนไป

ไม่มีใคร..หอบเงินไป..ได้สักคน

หมื่นแสนล้าน..ซื้อไม่ได้..วิมานตน

เมื่อเป็นคน..มีสตางค์..จงสร้างบุญ

11/13

เพราะว่าโง่..จึงอึดอัด..ขัดไปหมด

ปล่อยวางปลด..จึงจะโปร่ง..โล่งสบาย

นี่เพราะวาง..จึงได้ว่าง..ได้ผ่อนคลาย

นี่ถ้าตาย..เข้านิพพาน..วันนี้เลย

11/14

ไปยึดติด..กับอะไร..ยุ่งไปหมด

ไปกำหนด..อย่างโน้นนี้..มีแต่ยุ่ง

เลิกยึดติด..เจ้าดวงจิต..ไม่คิดปรุง

แม้แต่ยุง..มาท้าทาย..อภัยทาน

11/15

ถ้าเมากาย..จะตายตก..นรกสุด

ใครจะฉุด..ช่วยได้เล่า..เขาไม่เห็น

คงช่วยแนะ..ช่วยนำได้..ตอนกายเป็น

ตายเน่าเหม็น..คงช่วยได้..คือไปเผา

11/16

คิดดีดี..ที่พ่อตาย..ได้วิชา

เป็นตำรา..ธรรมชาติ..ไม่อาจฝืน

พ่อนอนหลับ..ไปครั้งนี้..ไม่มีฟื้น

ลูกต้องกลืน..ก้อนน้ำตา..พ่อลาไกล

11/17

เคยเกิดเกิด..แก่แก่..แลเจ็บตาย

เคยวุ่นวาย..กับทางโลก..ทุกข์โศกศัลย์

เคยหลับนอน..นั่งเดินลุก..ทุกข์ทุกวัน

อีกไม่นาน..ก็ต้องไป..เบื่อกายจริง

11/18

อิ่มบุญมา..หน้าใสผ่อง..ลองนั่งพิศ

นั่งหงุดหงิด..ตนดีน้อย..คอยหมั่นไส้

ทรัพย์ที่ดิน..เหนื่อยหามา..บ้าให้ไป

แต่ทำไม..เขาสุขจัง..คิดบ้างไหม

11/19

พวกยิ่งให้..หงัยยิ่งรวย..ช่วยคิดหน่อย

ยิ่งให้บ่อย..เสริมบารมี..ราศีใส

คนตระหนี่..ขุ่นข้องจิต..คิดวุ่นวาย

คนให้ไป..สุขใจจัง..นั่งอิ่มบุญ

11/20

มากกว่าเงิน..กว่าทอง..ของใดใด

คือน้ำใจ..ของพวกเรา..เจ้ารู้ไหม

อยากเป็นมิตร..เป็นเพื่อน..เกลื่อนมากมาย

ทุกข์แทบตาย..ตอบทีว่า..มากี่คน

11/21

เรื่องบุญทาน..ผมขอย้ำ..ทำเข้าไป

ไร้ปัจจัย..ยังลำบาก..มากด้วยศีล

ทรัพย์ของเรา..ไม่ได้ขอ..ใครมากิน

เปลี่ยนให้สิ้น..เป็นผลบุญ..ตุนก่อนตาย

11/22

ไม่มีแรง..มือจะกำ..ทำไม่ได้

จะมีใคร..หาบหาม..ไปทำเล่า

ยังมีแรง..ยังมีเงิน..เพลินทำเอา

หมดแรงเข้า..ทำใจต่อ..รอทิ้งกาย

11/23

นึกถึงบุญ..ก็อุ่นใจ..ได้ทำแล้ว

ใจที่แผ่ว..ก็ใสผ่อง..หมองก็หาย

มองหน้าที..ยังกะมี..รัศมีกาย

นี่ยังไง..พุทธานุภาพ..ทราบไว้คุณ

11/24

อย่าย้อนภาพ..ไปจับกรรม..เคยทำไว้

ประเดี๋ยวใจ..จะร่วงหล่น..จนหนีหาย

บัดเดี๋ยวนี้..สร้างแต่บุญ..อุ่นสบาย

ขอพลีกาย..กับกองบุญ..หนุนหนีกรรม

11/25

อัตตนา..โจทยัตตานัง..บ้างสิคุณ

จะเป็นบุญ..เป็นกุศล..แก่ตนได้

ด่าตัวเอง..ไล่สิ่งชั่ว..จากหัวใจ

ด่าลงไป..จนไม่เหลือ..เชื้อความเลว

11/26

ด่าทุกวัน..จนมันหงอ..ขอหลีกหนี

ตายเป็นผี..ยังเลื่อนชั้น..สวรรค์ได้

จากเลื่อนชั้น..ใจมั่นคง..มุ่งตรงไป

ตายเมื่อใด..ขอนิพพาน..สถานเดียว

11/27

อย่าเที่ยวไป..ด่าว่าใคร..ใจยิ่งมัว

ยิ่งด่าตัว..เราเท่าไร..ใจยิ่งผ่อง

เรื่องกรรมเก่า..อย่าสนใจ..ไปเหลียวมอง

ที่หมายปอง..ก่อบุญใหม่..ไปนิพพาน

11/28

เรื่องเวรกรรม..เคยทำไว้..แก้ไขยาก

อย่าลำบาก..ไปแก้ไข..ตัดใจเสีย

ยอมรับผล..ตนเคยทำ..ไฟกรรมเลีย

ก็แค่เพลีย..เพียงเศษกรรม..ตามถามทวง

11/29

ทุกวันนี้..ที่ชอกช้ำ..เพราะกรรมเก่า

ตามเขย่า..ตามกระชาก..คอยลากถู

แต่บุญใหม่..ตั้งใจทำ..ตามค้ำชู

ต้องทำดู..ไม่ติดลบ..พบทางบุญ

11/30

ผลบุญนั้น..เมื่อยิ่งทำ..ยิ่งย้ำชัด

เส้นทางลัด..ตัดชาติภพ..จบกิจได้

ใครที่ทำ..ย้ำรู้ตัว..ติดหัวใจ

บุญของใคร..ใครก็ทำ..กรรมใครมัน

11/31

ตายไปแล้ว..รอส่วนบุญ..ญาติหนุนช่วย

สู้ทำด้วย..ตัวเราเอง..ชัดแจ้งกว่า

รอจะเอา..เขาลืมคิด..จิตมิจฉา

แล้วจะหา..หนทางไป..อย่างไรกัน

11/32

รักหลวงพ่อ..รักนิพพาน..รักงานบุญ

ไว้เป็นทุน..คอยส่องทาง..สว่างได้

อย่าด่วนท้อ..บ่อยบ่อยทำ..ย้ำเข้าไป

สุขที่ใจ..ใบหน้าผ่อง..ลองทำดู

11/33

ถ้าจิตดี..จิตผ่องใส..ไปสวรรค์

มัวโศกศัลย์..เสียใจ..ไปอบาย

ฉะนั้นจง..หมั่นฝึกฝน..ก่อนตนตาย

น่าเสียดาย..คนมากมาย..ตายดิ่งลง

11/34

ใจว่าอยู่..ก็อยู่ได้..ไม่เห็นยาก

บอกว่ายาก..ทำไม่ได้..ใจก็เสีย

คิดว่าตาย..หมดแรงใจ..กายอ่อนเพลีย

จะได้เสีย..อยู่ที่ใจ..คิดได้ยัง

11/35

เมื่อกาลก่อน..เคยเกิดตาย..หลายชาติภพ

กลายเป็นศพ..ทุกชาติไป..ที่กายเกิด

นับชาตินี้..ชาติสุดท้าย..เสียทีเถิด

ไม่ขอเกิด..ที่ไหนไหน..ไปนิพพาน

11/36

แดนนรก..คงมากมาย..เคยไปตก

คงตลก..ไม่ได้ไป..คงขายหน้า

ลงไปแล้ว..คงสาปไว้..ไม่ปรารถนา

พอเกิดมา..เลิกทางชั่ว..มั่วทางบุญ

11/37

น้ำตาลูก..ที่รินไหล..ใจตื้นตัน

จิตผูกพัน..หลวงพ่อ..ที่คอฉัน

อธิษฐาน..ขอเท่าไร..ให้มาพลัน

นึกถึงวัน..ที่ผ่านมา..น้ำตาริน

11/38

ทุกวันนี้..มีแต่ตัว..กับหัวใจ

สิ่งใดใด..เกิดแต่กรรม..ตามส่งผล

จะรวยเหลือ..หรือจนล้ำ..ต่ำกว่าคน

ไม่ยินยล..ยอมรับหมด..กฏแห่งกรรม

11/39

กรรมส่งผล..ไมสนใจ..ตั้งใจแล้ว

จะแน่แน่ว..นับแต่นี้..หนีให้ได้

พระนิพพาน..นั้นมีอยู่..รู้ทางไป

อีกไม่ไกล..ใจรีบตั้ง..สร้างบารมี

11/40

ผลของกรรม..ส่งแต่กาย..ใจอย่าเกาะ

จะให้เหมาะ..เรื่องของมัน..ใจมั่นเฉย

เวทนา..ถ้ามากมาย..ตายไปเลย

คงจะเคย..ทำเขาไว้..ชดใช้กรรม

11/41

พอหมดกรรม..ต้องชดใช้..ก็ไปหมด

เป็นตามกฏ..แห่งบุญกรรม..ทำกันไว้

ตายคราวนี้..ก่อบาปกรรม..ทำมากมาย

ก็อยู่ปลาย..ขุมนรก..หมกไว้เลย

11/42

มีน้ำใจ..ให้เงินน้อย..ใช่ด้อยค่า

เพราะเงินตรา..วัดไม่ได้..ค่าเป็นสูญ

เรื่องของใจ..มากนักหนา..ค่าทางบุญ

เพียงแค่คุณ..ปรับที่ใจ..รับไปเต็ม

11/43

บุญเก่าดี..ก็มีสุข..ในชาตินี้

จะให้ดี..ทำต่อไป..อย่าได้ถอย

อย่าลืมตัว..หลงคิดว่า..ข้าเลิศลอย

ก็จะพลอย..ออกห่าง..ทางนิพพาน

11/44

ร่ำรวยบุญ..มากล้น..แต่จนทรัพย์

ก็ยังนับ..ว่ายอดคน..ไม่เสียหาย

ร่ำรวยเงิน..ไม่ยอมให้..ใครสักราย

อีกแสนเกิด..ล้านตาย..ไม่พบทาง

11/45

เขาจนเงิน..แม้ยากไร้..แต่ไม่ทุกข์

มีความสุข..แค่พอเพียง..เลี้ยงพวกเขา

ไม่มีเงิน..ถือศีลสัตย์..ปฏิบัติเอา

ไม่มัวเมา..กับทรัพย์สิน..ยิ่งบินไกล

11/46

ทั้งศาลา..โบสถ์วิหาร..สร้างกันไว้

ทำแล้วใจ..มันฟูพอง..จิตผ่องใส

เป็นถาวร..พระศาสนา..พาต่อไป

ถ้าต่อไกล..ห้าพันปี..ยิ่งดีเลย

11/47

แดนมนุษย์..จุดสุดท้าย..ของกายหยาบ

หันหลังกลับ..ลงอบาย..ตายจากนี้

ถ้าต่อไป..พระนิพพาน..นั้นสุดดี

ที่นั่นมี..แต่สุขอัน..นิรันดร

11/48

ถ้ายอมรับ..ความจริงนี้..ดีที่สุด

สัตว์มนุษย์..เกิดกายมา..กินอาหาร

สร้างบารมี..สร้างศรัทธา..หาบริวาร

เพื่อพากัน..ทิ้งร่างกาย..ไปนิพพาน

11/49

เป็นความจริง..สิ่งไม่ตาย..ของกายหยาบ

เกิดจากบาป..และแรงบุญ..หนุนมาถึง

ต่อบุญทาน..สร้างบารมี..นี้เพื่อดึง

ใจให้ถึง..แดนสงบ..พบนิพพาน

11/50

เมื่อตัวฉัน..ยังหวั่นไหว..ใจยังหยาบ

ก็เร่งปรับ..กันต่อไป..ให้ใจใส

ขอหยุดยั้ง..เรื่องบาปกรรม..ทำบุญไป

หยุดให้ได้..เรื่องชาติภพ..เลิกคบมัน

11/51

ยังไม่ถึง..ไม่พบธรรม..ยังคลำอยู่

ได้แต่กู่..อยู่ในใจ..เมื่อไรถึง

ก็ไปหลง..เข้าดงกาม..กรรมก็ดึง

ฉะนั้นจึง..พยายาม..หนีกามไกล

11/52

ยังหนีกาม..ไปไม่ได้..ใจยังติด

ยังหงุดหงิด..กับลูกเมีย..หัวเสียอยู่

ยังห่อเหี่ยว..ยังหวั่นไหว..ใจไม่ฟู

ยังข้องอยู่..กับทางโลก..โขกกับกรรม

11/53

ตาก็พล่า..ใจก็เพลีย..เมียก็บ่น

เรื่องของตน..ทางต้องมี..หนีให้ได้

จากสวรรค์..ดั้นถึงพรหม..ชมชื่นใจ

จะต่อไป..ให้ถึง..ซึ่งนิพพาน

11/54

ที่มีกาย..เพราะมีกรรม..ธรรมก็มี

ดูให้ดี..อยู่ในกาย..หาให้เห็น

คอยค้นหา..บุญทำไป..เรียกทำเป็น

ความร่มเย็น..เกิดที่ใจ..ของกายธรรม

11/55

ลอกเนื้อหนัง..คลุมกาย..ออกให้หมด

เลือดสดสด..คงหลั่งไหล..จากกายฉัน

ในไม่ช้า..จะต้องได้..ตายจากกัน

ก็ชั่งมัน..ตัดกายได้..ก็ไปเลย

11/56

จิตใกล้ดับ..จับนิพพาน..ตระการตา

ยังถอยมา..เสือกลัวดี..มีที่ไหน

เจอนรก..ดีใจจริง..คงวิ่งใส่

ได้เกิดใหม่..ตายใหม่..เรื่อยไปแล

11/57

เมื่อเฉยเฉย..ก็ไม่ช้ำ..กรรมก็น้อย

ใจที่ร้อย..รวมเป็นหนึ่ง..จึงนิ่งได้

ถ้าไปรัก..ไปลุ่มหลง..คงวุ่นวาย

แค่มีกาย..ก็ทุกข์พอ..อย่าก่อเวร

11/58

การรอคอย..ก็มีค่า..ถ้าได้คิด

เพียงน้อยนิด..เสี้ยวเวลา..ค่ายิ่งใหญ่

ใช้สมอง..ใช้ปัญญา..พาไปไกล

ดีกว่าใจ..ที่ร้อนเร่า..ยามเราคอย

11/59

ตั้งแต่เกิด..มีกายมา..ตั้งหน้าทุกข์

เป็นเด็กลุก..ยังไม่ได้..ร้องไห้จ้า

เป็นหนุ่มสาว..ยิ่งร้าวรุก..ทุกข์กามา

แก่ชรา..หมดสนุก..ลุกนั่งโอย

11/60

มีแต่ทุกข์..มากมาย..ที่ได้เกิด

ถือกำเนิด..เป็นมนุษย์..สุดจะเศร้า

เพราะขันธ์ห้า..เสื่อมสลาย..ไม่สร่างเทรา

ไม่ขอเอา..แล้วร่างกาย..ไปนิพพาน

?

?

?

?

?

?

?

?

?

?

Create Date : 20 สิงหาคม 2555 Last Update : 27 ตุลาคม 2556 7:21:28 น. Counter : 1118 Pageviews.		1 comments
Share Tweet