บนเส้นทางสายพระนิพพาน 69

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 69

69/01

ชีวิตเอย..เอาอะไร..ไปได้บ้าง

จะเอ่ยอ้าง..ความดี..มีบ้างไหม

หรือเจอหน้า..ท่านยม..ระทมใจ

ที่ทำไป..ล้วนชั่ว..ที่ตัวทำ

69/02

ทำแต่ดี..แต่งาม..ล้วนความรัก

ยึดแต่หลัก..เมตตา..ความสงสาร

มีแต่บุญ..ส่งให้..ไม่เป็นพาล

เอาสันดาน..ดีดี..ไว้ที่ตน

69/03

ไม่ล่อหลอก..กลอกกลิ้ง..สร้างสิ่งลวง

มีผลพวง..เป็นพรืด..มืดสนิท

ยืนอยู่บน..วุ่นวาย..กายชีวิต

มีความคิด..ล้วนชั่ว..มั่วจนเพลิน

69/04

มีโรคา..มาประกบ..ก็จบสิ้น

แม้ทั้งดิ้น..ทั้งรน..จนสุดฤทธิ์

แต่กรรมเก่า..เข้าขวาง..หนทางปิด

ก็หมดสิทธิ์..อยู่ต่อ..ผู้ก่อเวร

69/05

บ้างเจ็บป่วย..ทรมาน..นานหลายปี

เรื่องจะดี..เสียใจ..หนักไปหน้า

เขามาเกาะ..หวังใจ..ให้ภาวนา

เสือกแช่งด่า..โกรธหลง..ไม่ปลงใจ

69/06

ผู้ที่จบ..พบทาง..วางหน้าที่

นั่งอยู่นี่..เตรียมวาง..อย่านั่งเฉย

ถูกเหยียบย่ำ..ทำใจ..ไว้ให้เคย

พอลงเอ..จบหน้าที่..มีทางตน

69/07

จงเลือกเอา..ทางเรา..อย่าเมามัว

เมื่อใจชัวร์..สิ่งกระทบ..พบไม่หวั่น

มีทางเดิน..สู่ห้วง..สรวงสวรรค์

ที่คิดฝัน..ไกลกว่า..หาทางไป

69/08

จงอย่าพูด..เหมือนตูดขี้..ไม่ดีเน้อ

พูดเพ้อเจ้อ..ทำผิด..จิตผู้อื่น

โกรธโกรธา..พาลำบาก..ยากจะคืน

นั่งเดินยืน..มีสติ..มิเป็นภัย

69/09

ยามสิ้นแสง..สุริยา..จันทราส่อง

จันทร์ไม่ผ่อง..ยังมีดาว..พราวเต็มฟ้า

รุ่งอรุณ..สูรย์สาดส่อง..ต้องอีกครา

หมู่ดารา..พลันหลบลี้..หนีตะวัน

69/10

อันอำนาจ..วาสนา..มีขึ้นลง

ไม่มั่นคง..แล้วแต่ทุน..บุญกรรมส่ง

ดุจแสงสูรย์..สิ้นแสงจ้า..นั่นขาลง

ที่มั่นคง..คือความตาย..ได้แน่นอน

69/12

จากมืดมิด..รอวันพรุ่ง..รุ่งอรุณ

ผู้มีบุญ..ตื่นลืมตา..ขึ้นมาใหม่

ผู้หมดบุญ..คือหมดลม..ล้มทอดกาย

เกิดเพื่อตาย..มรณา..ไม่ช้าเร็ว

69/13

เอ็กซเพรส..แปลว่า..ออกช้าหน่อย

คงเป็นบ่อย..ปลอดภัย..พอไปถึง

ไม่ต้องรีบ..กันเอง..เกรงด่าอึง

กินเต้าทึง..อาบน้ำท่า..มานั่งคอย

69/14

นั่งเหงื่อไหล..ไคลย้อย..คอยรถออก

บ่อยากบอก..เลยพ่อคุณ..บุญแท้แท้

อีกแดดส่อง..มาต้องกาย..สบายแฮ

กรรมลืมแบ..หนอรถด่วน..ขบวนยาว

69/15

กายของเรา..ที่ไหนเล่า..ไอ้เฒ่าเอย

แดดชมเชย..แค่ผิวกาย..พอคลายเหงา

มีน้ำชุ่ม..เหงื่อโชก..ของโลกเรา

อย่าได้เหมา..ว่าของกู..รู้ไว้เลย

69/16

มีผู้คน..รอบข้าง..นั่งยืนเดิน

มากเหลือเกิน..ผู้ต้อง..ขึ้นล่องอยู่

พอรถจอด..แย่งขึ้นลง..งงเลยกู

ได้นั่งดู..ผู้มีกรรม..ดำเนินการ

69/17

ธรรมดา..คือที่สุด..มนุษย์สัตว์

ปฏิบัติ..เพื่อจะพ้น..หนทางทุกข์

เมื่อเราเกิด..มามีกาย..ไม่ใช่สุข

ถึงสนุก..แค่ชั่วคราว..อ้าวทุกข์ใหม่

69/18

มากมายตึก..เรียงเป็นตับ..กับเมืองกรุง

มากมายยุง..ความยุ่งเหยิง..เหมือนเพลิงเผา

แข่งดีเด่น..แข่งกันหา..พากันเมา

ดีไม่เอา..มุ่งน้ำเงิน..เมินน้ำใจ

69/19

ที่เราทุกข์..เพราะใจ..ไม่พอเพียง

คอยเรียบเรียง..ความฝัน..แล้วฟันฝ่า

แม้ทุกข์ยาก..แต่อยากได้..ไล่หามา

หมดเวลา..นอนทอดกาย..ไม่ได้เลย

69/20

ถ้าพอใจ..แค่ได้มา..ก็พาสุข

อยู่สนุก..ได้สบาย..ไร้ยศถา

ไม่ต้องดิ้น..ให้หนี้สน..ท่วมไร่นา

นอนลืมตา..หลับไม่ลง..ปลงไม่เป็น

69/21

ผักผลไม้..ไร่นา..ยาทั้งนั้น

ปุ๋ยต้องหมั่น..ใส่มา..ทั้งหน้าหลัง

ตัวก็แก่..ผุกร่อน..อ่อนกำลัง

รอกายพัง..ปล่อยหมุน..รุ่นต่อไป

69/22

เงินแท้แท้..แค่กระดาษ..วาดสูงค่า

เงินนำหน้า..ก็กระทำ..ให้ธรรมถอย

ไม่รู้ค่า..ก็เหมือนไก่..เขี่ยได้พลอย

อดทนคอย..สวยล้ำค่า..ถ้าเจียระไน

69/23

เอาปัญญา..มาฝึกฝน..ให้ตนดี

ดุจเรามี..เครื่องเจีย..ไม่เสียของ

ค่อยค่อยเจีย..ค่อยค่อยเฮ็ด..อันเพชรทอง

ทุกมุมมอง..อยู่ที่เรา..ทำเอาเอง

69/24

เพชรของเรา..เราคนเจีย..ไม่เสียของ

อย่าไปมอง..เพชรคนอื่น..ตื่นเพชรเขา

ไปหลงมอง..จิตอ่อนเพลีย..เสียเพชรเรา

เป็นแค่เงา..ไม่สาดแสง..แทงประกาย

69/25

ชีวิตเอย..ล่วงเลย..จนใกล้จบ

เคยประสบ..บ้างไหม..ใจแสนสุข

หรือเคยแต่..ตอกย้ำ..คำว่าทุกข์

ที่แอบซุก..ทั่วไป..ที่ใจตน

69/26

ชีวิตนี้..แสนมีค่า..ถ้าก่อดี

อยู่ร้อยปี..ก็ไร้ค่า..ถ้าจิตชั่ว

เรียกเกิดมา..ไม่เข็ดราบ..ก่อบาปตัว

ให้มันชัวร์..ตัดกาย..ตายสุดดี

69/27

เราเกิดมา..ทั้งที..เกาะดีไว้

ไม่ต้องใช้..เกาะนิ่ง..ยิ่งไม่อวด

หมั่นสะสม..ความดี..ที่ยิ่งยวด

จิตพุ่งพรวด..ทิ้งเลย..เฉยลูกเดียว

69/28

อันบุญทาน..ทำแล้วไป..อย่าไปเกาะ

จะให้เหมาะ..ทำทุกวัน..ให้มันชิน

ทำเป็นวัตร..ปฏิบัติ..อยู่ในศีล

แม้การกิน..พิจารณา..ว่าเพียงใด

69/29

กินแค่พอ..กายยัง..ประทังตน

ได้สวดมนต์..ฝึกจิต..รู้ผิดถูก

มีเมตตา..บริวาร..ทั้งหลานลูก

พาเขาปลูก..ต้นดี..มีในตน

69/30

สุริยัน..จันทรา..ดาราราย

ยังสาดแสง..เปล่งประกาย..ไปทั่วหล้า

ที่ห่างหาย..ไปบ้าง..บางเวลา

เมฆเมฆา..บดบัง..ชั่วครั้งคราว

69/31

เราไม่รู้..ว่าจะตาย..เมื่อไรกัน

อาจโดยพลัน..ล้มตึง..ลงทอดร่าง

ผ่านเดือนปี..ตายเด่น..ชัดเจนจัง

กายจะพัง..อยู่ได้ไง..ไปแน่นอน

69/32

กายเรานี้..มีไหม..ที่ไม่แก่

เห็นมีแต่..ด่วนตาย..แต่วัยหนุ่ม

อุบัติเหตุ..เจ็บไข้..โรคร้ายรุม

ต้องประชุม..เพลิงเผา..แต่เยาว์วัย

69/33

ช่วงชีวิต..ที่เหลือ..ก็เพื่อหนี

ก่อนเป็นผี..รอเผา..เข้าให้ถึง

ปฏิบัติ..ฝึกหัดเอง..ก่อนเท่งทึง

อย่านี้จึง..รอดพ้น..หล่นอบาย

69/34

ปฏิบัติ..บูชา..พระจอมไตร

ฝึกทำใจ..ให้สงบ..พบปัญหา

จิตแน่วแน่..แก้ไข..ใช้ปัญญา

ทุกข์อุรา..ผ่านมา..แล้วผ่านไป

69/35

จิตของเรา..ส่งออก..บอกเลยยุ่ง

จิตหมายมุ่ง..ปรุงแต่ง..เพื่อแข่งขัน

หวังชนะ..ไม่ละลด..เพิ่มกดดัน

จะสุขกัน..อย่างไรเล่า..น่าเศร้าใจ

69/36

อยู่คนเดียว..ยังทะเลาะ..เสาะหาเหตุ

อยู่ในเขต..กฏแห่งกรรม..นำส่งผล

ไม่ฝึกตัว..ร้อนรุ่ม..กลุ้มกมล

ผู้ฝึกตย..อดทนได้..สบายเลย

69/37

สงบกาย..สงบใจ..จะได้ดี

นำชีวี..เข้าสู่ทาง..เป็นกุศล

ปฏิบัติได้..คลายทุกข์..สุขใจตน

ทางหลุดพ้น..อยู่ที่นี่..ที่ฝึกใจ

69/38

บุญปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ..ไม่ใช้เงิน

อย่าเคร่งเกิน..แค่พอให้..สบายจิต

หรือให้ธรรม..เป็นทาน..แก่มวลมิตร

ก็มีสิทธิ์..ได้บุญ..คุณทั้งหลาย

69/39

อยู่ที่บ้าน..ก็บวชใจ..ไม่ไปวัด

เดี๋ยวโดนซัด..เอาสติ..สิเตรียมไว้

มีสิ่งใด..มากระทบ..จบยังไง

คอยวัดใจ..ขาดหรือเกิน..ที่เดินมา

69/40

ยังขาดขาด..เกินเกิน..ทางเดินเรา

ก็จงเอา..ปัญญา..มาแก้ไข

มาพินิจ..พิเคราะห์..เพราะเหตุใด

ก็แก้ไข..ให้มันดี..อยู่ที่ตน

69/41

ค่อยค่อยแต่ง..ค่อยค่อยปั้น..เป็นขั้นตอน

มีกระชอน..คือปัญญา..มากลั่นกรอง

ดุจปั้นหม้อ..ขึ้นรูปนิด..ก็พิศมอง

คอยประคอง..แต่งตบ..ลบตำหนิ

69/42

เอาสติ..มาคอยดับ..ระงับโกรธ

ที่ชอบโดด..ออกมา..เวลาเผลอ

มันเป็นภาพ..ติดลบ..ใครพบเจอ

ยิ้มเถิดเธอ..มีเสน่ห์..เก๋ชวนมอง

69/43

ขาดสติ..มิน่าดู..ผู้มีธรรม

อาจก่อกรรม..เกินแก้..แพ้อารมณ์

เมื่อสติ..กลับมา..พาขื่นขม

ที่เหมาะสม..สติตั้ง..คอยชั่งใจ

69/44

ร่มหูกวาง..นั่งสบาย..พระพายเย็น

ถือว่าเป็น..สัปปายะ..นะขอรับ

ถ้านั่งเอน..เย็นอุรา..ก็น่าหลับ

คิดเสร็จสรรพ..นั่งหลับตา..พาสบาย

69/45

เอาจิตดี..ที่มีอยู่..สู้วิบาก

ความทุกข์ยาก..ที่กระหน่ำ..นั่นกรรมเก่า

กรรมทั้งสิ้น..ต่างก็ชี้..มาที่เรา

น้อมรับเอา..เถิดสู..ผู้ก่อเวร

69/46

ตถาคต..รู้แจ้ง..แทงตลอดว่า

เมื่อเกิดมา..แก่เจ็บตาย..ได้เศร้าโศก

มีเสียใจ..ร่ำรำพัน..กันบนโลก

น้ำตาโชก..คับแค้นจริง..สิ่งทุกข์ใจ

69/47

จงทำบุญ..ให้ทาน..เป็นงานหลัก

เพื่อจะปัก..แนวทาง..วางรากฐาน

หวังข้ามฝั่ง..วังวนใหญ่..ไปนิพพาน

เบื่อรำคาญ..การเป็นคน..อยากพ้นไป

69/48

มีแต่จิต..มุ่งมั่น..ไม่หวั่นไหว

ด้วยจิตใส..ใจสงบ..มุ่งจบกิจ

เบื่อการเกิด..มามีกาย..ใช้ชีวิต

มากมายพิษ..นายกรรม..ไล่ถามทวง

69/49

ฉันเกิดมา..เพื่อตาย..ใช้กรรมเก่า

ตามเขย่า..เข็ดขยาด..แล้วชาติภพ

ขอการตาย..ชาติสุดท้าย..ฉันขอจบ

ไม่อยากรบ..กับกายหยาบ..ขอสาปเลย

69/50

มีแต่ข่าว..หดหู่..ผู้ก่อกรรม

เข้าหาธรรม..ดีกว่า..หาทางออก

อยู่กับความ..มืดดำ..กรรมยิ่งพอก

อยากหลุดลอก..จากกรรม..หาธรรมเลย

69/51

เอาเมตตา..มาใส่ใจ..ให้เต็มรัก

เรื่องยากนัก..จักง่ายดาย..เกินใครคิด

ไร้เมตตา..อบายเปิด..สวรรค์ปิด

เลือกใช้สิทธิ์..เอาสู..ผู้เป็นคน

69/52

คำว่าทาน..การให้..มากมายนัก

คนทึกทัก..ว่าเงิน..โง่เกินเหตุ

ทำฟูมฟาย..น้ำตา..พาสังเวช

น่าสมเพท..จริงจริง..ท่านหญิงชาย

69/53

มหาทาน..ที่ยิ่งใหญ่..อภัยทาน

ไม่ต้องการ..จองเวร..เป็นภาระ

เอาเมตตา..แผ่ไป..ใจอิสระ

ใครพบปะ..ก็ยิ้มย่อง..ผ่องหน้าตา

69/54

จงกล่าวโทษ..โจษตัว..หาชั่วตน

หาไปจน..ความชั่ว..ในตัวหาย

ก็เหลือแต่..ความดี..ประดับกาย

จึงไม่อาย..ไม่เสียที..ที่เป็นคน

69/55

จงหาชั่ว..ในตัวเรา..เอาไปทิ้ง

อย่าให้สิง..ในใจเรา..ความเน่าเหม็น

จงเช็ดถู..ข้างใน..ให้ใสเย็น

ถึงจะเห็น..ความดี..ที่ในตน

69/56

จะคืนนี้..คืนนั้น..หรือคืนไหน

จะเดือนหงาย..เดือนคว่ำ..ฟ้าดำมืด

คงจะไร้..ความหมาย..ถ้าใจจืด

ยังหอบหืด..โกรธา..อิจฉากัน

69/57

เอาหัวใจ..อันงดงาม..นำออกมา

มีเมตตา..เพื่อนมนุษย์..ฉุดออกเหว

พาตัวเรา..ถอยห่าง..จากความเลว

ไกลหุบเหว..ความชั่ว..พาตัวต่ำ

69/58

เคยชั่วช้า..มาอย่างไร..ตัดให้หมด

เมื่อปรากฏ..ปัญญา..ตาสว่าง

อวิชชา..บังตา..ไม่เห็นทาง

พอบาปจาง..บุญส่ง..ทางโล่งเตียน

69/59

ต่อแต่นี้..คงไม่มี..ใจมืดมน

มีแต่ทน..ผจญกรรม..เคยทำก่อน

มีปัญญา..คิดได้..ใช่แน่นอน

จะตัดตอน..จิตตน..พ้นอบาย

69/60

พ้นอบาย..ปฏิบัติ..ตัดทางตรง

ปิดทางลง..มาเกิดใหม่..ขอไกลผ่าน

ขอปฏิบัติ..ขัดข้างบน..จนนิพพาน

จะช้านาน..อย่างไร..ไม่ว่ากัน

 

 

Create Date : 10 กันยายน 2555 Last Update : 11 กันยายน 2555 14:34:54 น. Counter : 836 Pageviews.		0 comments
Share Tweet