บนเส้นทางสายพระนิพพาน 123 บนเส้นทาง สายพระนิพพาน 123 123/01 อาทิตต..ปริ..ยายสูตร พระอานนท์..ทรงพูด..ปฐมสังคายนา ทรงรับฟัง..จากพระโอษฐ์..องค์พระสัมมา แม่น้ำคยา..ภิกษุชฎิล..สิ้นพันรูป 123/02 สิ้นพันรูป..พระพุทธองค์..ได้ทรงเตือน อย่าแชเชือน..ภิกษุทั้งหลาย..ตั้งใจฟัง พิจารณา..สิ่งทั้งหลาย..ตั้งใจฟัง อะไรบ้าง..เป็นเหตุให้..ใจเร่าร้อน 123/03 ใจเร่าร้อน..เพราะว่าตา..มองเห็นรูป ผ่านมาวูบ..ตามองเห็น..เป็นฟุ้งซ่าน ทั้งถูกใจ..ไม่ถูกใจ..หรือรำคาญ ยิ่งมองนาน..ก็ยิ่งปรุง..ฟุ้งไปใหญ่ 123/04 ฟุ้งไปใหญ่..ก็เพราะไฟ..คือราคะ เอาชนะ..จิตตน..จนร้อนเร่า มากยินดี..พึงพอใจ..ได้เห็นเขา บ้างร้อนเร่า..ทำใจยาก..ไม่อยากเจอ 123/05 ไม่อยากเจอ..นี่หรือ..คือโทสะ ไม่อยากพบ..อยากปะ..มันเคืองขุ่น อีกร้อนหนึ่ง..ไฟโมหะ..หลงเป็นทุน คิดหรือคุณ..รูปที่เจอ..เธอทรงตัว 123/06 เธอทรงตัว..ชั่วขณะ..ไม่ยาวนาน ตลอดกาล..ไม่ได้..ผู้ภิกขา มันไม่เที่ยง..มีเสื่อมสลาย..มีเวทนา ธรรมดา..โดยแท้..แก่เจ็บตาย 123/07 ใจเร่าร้อน..อยากให้รูป..ที่ถูกใจ เกิดเรื่อยไป..ด้วยยินดี..ไม่มีจบ ไม่อยากเห็น..รูปไม่ถูกใจ..ไม่อยากพบ แทบสลบ..รูปถูกใจ..สลายไป 123/08 สลายไป..ใจชอกช้ำ..พร่ำรำพัน ด้วยพลัดพราก..จากกัน..ไม่สมหวัง จึงเกิดความ..คับแค้น..แน่นประดัง เข้าใจยัง..ตาและรูป..มากเร่าร้อน 123/09 ลองคิดดู..หูทำให้..ใจเร่าร้อน ก็เมื่อตอน..ได้ยินเสียง..ทำฟุ้งซ่าน ทั้งถูกใจ..ไม่ถูกใจ..ออกอาการ ทั้งเสียงหวาน..เสียงด่า..เก็บมาปรุง 123/10 เก็บมาปรุง..ฟุ้งซ่าน..หวานอยากฟัง เห็นหรือยัง..ไฟราคะ..เขาจะปรุง ส่วนเสียงด่า..ไฟโทสะ..ก็จะพุ่ง ที่มันยุ่ง..ไฟโมหะ..จะพาหลง 123/11 จะพาหลง..คงเสียงหวาน..ตลอดไป เป็นได้ไง..อารมณ์คน..อันวนวุ่น เดี๋ยวเสียงหวาน..ค่ะขา..เดี๋ยวด่าคุณ ไม่สมดุลย์..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล 123/12 เร่าร้อนใจ..อยากได้ฟัง..ตลอดเวลา เสียงไม่มา..ก็โศกเศร้า..เฝ้าคิดถึง พร่ำรำพัน..การพลัดพราก..จากรำพึง ไปจนถึง..คับแค้นใจ..ไร้ความหวัง 123/13 ไร้ความหวัง..หว้าวุ่น..ให้ครุ่นคิด หูหรือเสียง..หรือจิต..เป็นพิษเล่า คิดดูเถิด..ภิกษุ..ผู้ไม่เมา ที่ร้อนเร่า..ทุกวันนี้..อยู่ที่ใด 123/14 จมูกก็..เป็นเหตุให้..ใจเร่าร้อน เมื่อคิดย้อน..ไปปรุงแต่ง..แหล่งของกลิ่น กลิ่นที่ชอบ..ชวนชม..ดมอาจิณ อยากดมกลิ่น..ตลอดไป..หลงไหลมัน 123/15 ที่เร่าร้อน..เพราะอะไร..รู้ไหมล่ะ ไฟราคะ..เกิดที่ใจ..รู้ไหมเล่า ได้ดมกลิ่น..ถูกใจ..สบายเบา กลิ่นที่เรา..ชมชอบนี้..ไม่มีเบื่อ 123/16 ไม่มีเบื่อ..เมื่อผิดกลิ่น..สิ้นราคะ เกิดโทสะ..หงุดหงิด..จิตเคืองขัด ไฟโมหะ..ทำให้งง..หลงถนัด ไปผูกมัด..ว่ากลิ่นนี้..มีชั่วกาล 123/17 มีชั่วกาล..ได้ไง..มันไม่เที่ยง ไม่อาจเลี่ยง..เปลี่ยนแปลง..เสื่อมสลาย ธรรมดา..ผู้เกิดมา..แก่เจ็บตาย จงรู้อาย..กลับตัวใจ..เมื่อรู้จริง 123/18 ใจเร่าร้อน..อยากได้กลิ่น..ตนพอใจ กลิ่นอันใด..ไม่ชอบใจ..ไปให้พ้น กลิ่นถูกใจ..จางหายไป..ก็ทุกข์ทน เฝ้าเวียนวน..เสาะหา..น่าเศร้าจิต 123/19 น่าเศร้าจิต..ทั้งคิดถึง..ทั้งโศกเศร้า กลิ่นจากเจ้า..พลัดพราก..ไม่สมหวัง ความเสียใจ..คับแค้นใจ..เข้าประดัง สูญสิ้นหวัง..คิดไม่ถูก..จมูกกลิ่น 123/20 จมูกกลิ่น..ลิ้นทำให้..ใจเร่าร้อน รู้รสก่อน..ความคิด..ก็ฟุ้งซ่าน ทั้งถูกใจ..ไม่ถูกใจ..ออกอาการ ผู้หย่อนยาน..ฝึกจิต..ยิ่งคิดปรุง 123/21 ยิ่งคิดปรุง..ยิ่งยุ่งไป..ไฟราคะ คืออยากจะ..ลิ้มรสดี..นี้เรื่อยไป พอลิ้มรส..ไม่ได้เรื่อง..ขัดเคืองใจ ก็เกิดไฟ..โทสะ..ฉะทันที 123/22 ฉะทันที..มีโมหะ..อยู่เป็นนิจ หลงไปคิด..ว่ารสดี..ไม่มีหาย ก็เมื่อปรากฏ..ว่ารสดี..นี้เปลี่ยนไป เมื่ออยู่ใน..โลกโลกา..ธรรมดาเลย 123/23 ธรรมดาเลย..รสถูกใจ..อยากให้คง ไม่รู้ปลง..รสไม่ดี..อย่ามีใหม่ อยากไม่มี..ดีไม่มา..ทำยังไง โศกเศร้าใจ..พร่ำรำพัน..ฝันหารส 123/24 ฝันหารส..ที่ถูกใจ..ไม่สมหวัง แล้วก็ยัง..พลัดพรากไป..ไม่คืนกลับ จึงคับแค้น..แน่นทรวง..รสล่วงลับ สุดระงับ..กายแทบสิ้น..ลิ้นรับรส 123/25 อันว่ากาย..ทำให้ใจ..เร่าร้อนชัด สิ่งสัมผัส..ถูกกาย..ใจร้อนเร่า สัมผัสนี้..มีความสุข..ถูกใจเรา ฉันไม่เอา..สัมผัสที่..ไม่มีสุข 123/26 ไม่มีสุข..พอใจ..ไม่พอใจ ก็เพราะไฟ..ราคะ..โทสะและโมหะ เมื่อพอใจ..ก็ใช่เลย..เป็นราคะ เกิดโทสะ..นั่นหนอ..ไม่พอใจ 123/27 ไม่พอใจ..ก็หลงไป..เกิดโมหะ หลงว่าจะ..สัมผัสกาย..ไปเนิ่นนาน จนคิดว่า..จะสัมผัส..ไปชั่วกาล อัตรธาน..หายไปหมด..กฏธรรมดา 123/28 ใจเร่าร้อน..ย้อนสัมผัส..อันถูกใจ อยู่หนใด..เล่าหนอ..ขอเจอใหม่ ส่วนสัมผัส..ไม่ถูกใจ..ไปให้ไกล เกิดชาติหน้า..ฉันใด..อย่าเจอกัน 123/29 พอสัมผัส..ถูกใจ..นั้นไปจาก คิดถึงมาก..โศกเศร้า..เจ้ามาหนี พร่ำรำพัน..ฝันหา..ก็ไม่มี เจ้าพลัดพราก..จากหนี..ไปหนใด 123/30 ไปหนใด..ไม่สมหวัง..คลั่งคับแค้น ย่ำทั่วแดน..ค้นหา..สัมผัสหาย จงรู้พิษ..เห็นชัด..สัมผัสกาย ไม่เคยคลาย..ร้อนเร่า..เข้าไม่ถึง 123/31 เข้าไม่ถึง..จิตใจ..มากมายอยาก จึงลำบาก..คิดปรุง..จนฟุ้งซ่าน ทั้งพอใจ..ไม่พอใจ..เป็นสันดาน มองให้นาน..อาการออก..บอกได้เลย 123/32 บอกได้เลย..ว่ามีไฟ..ที่ใจตน อันทุกคน..มีอยู่..รู้ไว้นะ ไฟราคะ..ไฟโทสะ..ไฟโมหะ เจอจะจะ..ไม่อาจจับ..กลับชอบใจ 123/33 กลับชอบใจ..ไฟราคะ..ที่เกิดขึ้น จะลึกตื้น..สนอะไร..พอใจข้า เกิดโทสะ..ขึ้นที่ใจ..ไม่ได้มา ในอุรา..มันร้อนรุ่ม..ปานสุมไฟ 123/34 ปานสุมไฟ..ในความหลง..คือโมหะ ใจนี่หล่ะ..ตัวดี..มากมีหลง คิดว่าสิ่ง..ถูกใจ..จะมั่นคง บอกตรงตรง..เสื่อมสลาย..ไปตามกาล 123/35 ไปตามกาล..นานวัน..ยิ่งสลาย ขอจงคลาย..ร้อนเร่า..เหล่ามนุษย์ ก็เห็นอยู่..มาแล้วไป..ในที่สุด ไม่เคยหยุด..เสื่อมสลาย..จนตายแล 123/36 ใจเร่าร้อน..อยากถูกใจ..ไปทั้งปี ไม่อยากมี..เรื่องราว..ไม่ถูกใจ เมื่อเรื่องราว..ดีดี..หลีกหนีไป ในหัวใจ..มีโศกเศร้า..เข้ามาแทน 123/37 เข้ามาแทน..แสนคิดถึง..จึงโศกศัลย์ พร่ำรำพัน..เสียใจ..ให้สิ้นหวัง มันบีบคั้น..คับแค้นใจ..ทุกข์เสียจัง เห็นหรือยัง..เมื่อใจอยาก..มากเรื่องราว 123/38 พระอริย..สาวก..เมื่อได้ฟัง ท่านก็ยัง..เบื่อหน่าย..ลูกนัยตา ทั้งเบื่อหน่าย..รูปทั้งหลาย..ที่เห็นมา ปรารถนา..ฝึกฝน..จนไม่ฟุ้ง 123/39 จนไม่ฟุ้ง..ไม่ปรุงแต่ง..ให้เตลิด ไม่ให้เกิด..ราคะโทสะ..และโมหะ ถึงตาดู..ใจรู้เห็น..เป็นอิสระ เห็นก็จะ..วางได้..ไร้อารมณ์ 123/40 ไร้อารมณ์..เห็นสวย..รู้ว่าสวย ก็วางสวย..ลงไป..ใจไม่สน รู้ทุกสิ่ง..จริงแท้..เป็นแค่คน มีตัวตน..ร่างกาย..อันไม่เที่ยง 123/41 พระอริยะ..ทั้งหลาย..เบื่อหน่ายหู ฟังเสียงดู..ไม่น่าเชื่อ..ยิ่งเบื่อหน่าย มาติดเสียง..ดีไม่ดี..นี่น่าอาย จงเบื่อหน่าย..ความคิดฟุ้ง..อันปรุงแต่ง 123/42 อันปรุงแต่ง..แห่งเสียง..ชอบไม่ชอบ ความรู้รอบ..ผู้กล้า..พิจารณาไว้ เมื่อมีหู..ฟังแค่รู้..แค่เข้าใจ อย่าฟุ้งไป..กับเสียงนั้น..อันไม่เที่ยง 123/43 พระอริยะ..ย่อมเบื่อหน่าย..ในจมูก เบื่อการถูก..ชักจูงไป..โดยใช้กลิ่น เบื่อการปรุง..ฟุ้งซ่าน..เป็นอาจิณ เพราะว่ากลิ่น..ทำร้อนเร่า..ไม่เข้าท่า 123/44 ไม่เข้าท่า..เมื่อกลิ่นมา..เตะจมูก กลิ่นจึงถูก..พิจารณา..มาแยกแยะ แค่ดมดู..รู้กลิ่น..แค่นั้นแหละ จงเบื่อแวะ..ไปฟุ้งซ่าน..กับการดม 123/45 พระอริยะ..ย่อมเบื่อหน่าย..ในลิ้นตน เบื่อไปจน..รสชาด..ที่หลงติด พิจารณา..รสชาด..สุดคาดคิด ทำให้จิต..ร้อนเร่า..จิตเขาปรุง 123/46 จิตเขาปรุง..ฟุ้งไป..ให้เบื่อหน่าย เบื่อสอดส่าย..แส่หารส..หมดสิ้นค่า เมื่อเบื่อลิ้น..เบื่อรส..โปรดพิจารณา แค่รู้ว่า..เป็นเช่นไร..อย่าไปปรุง 123/47 พระอริยะ..ย่อมเบื่อหน่าย..กายกายา สิ่งที่มา..ถูกต้อง..สัมผัสกาย เบื่อความคิด..ฟุ้งซ่าน..อันตราย จงเบื่อกาย..เบื่อสัมผัส..รู้ตัดใจ 123/48 รู้ตัดใจ..ไม่ปรุงแต่ง..แห่งสัมผัส มุ่งขจัด..ทุกสิ่ง..นิ่งสงบ การแต่งปรุง..ฟุ้งซ่าน..เบื่อพานพบ ไม่รู้จบ..ร้อนเร่า..นะเจ้าเอย 123/49 พระอริยะ..ย่อมเบื่อหน่าย..ใจที่อยาก เรื่องราวมาก..จากความคิด..จิตข้องอยู่ เบื่อความคิด..ฟุ้งซ่าน..ที่พันตู จงเป็นผู้..รู้ฝึกจิต..เบื่อคิดฟุ้ง 123/50 เบื่อคิดฟุ้ง..ปรุงแต่ง..ให้เร่าร้อน เมื่อเจ้าย้อน..คิดดู..จะรู้ว่า เจ้าความคิด..จิตใจ..ดุจไฟป่า ดับดีกว่า..อย่าให้เหลือ..เบื่อดับไฟ 123/51 พระอริยะ..เมื่อเบื่อหน่าย..อยู่อย่างนี้ ไม่ยินดี..ยินร้าย..สิ่งเหล่านั้น ก็ไม่มี..พันธะ..สิ่งผูกพัน จิตของท่าน..ก็หลุดพ้น..ไม่วนคืน 123/52 ไม่วนคืน..ยืนยัน..ในการจบ ตัดชาติภพ..ไร้กิเลส..รัดรึงใจ คือไม่มี..การเกิด..อีกต่อไป ผู้ฝึกใจ..เบื่อหน่ายนี้..ย่อมมีผล 123/53 ย่อมมีผล..หลุดพ้น..การยึดเหนี่ยว จิตหนึ่งเดียว..เป็นพรหมจรรย์..อันบริสุทธิ์ ไม่มีกิจ..อื่นใด..ในแดนมนุษย์ เป็นผู้หลุด..จากกิเลส..เหตุไม่มี 123/54 ครั้นเมื่อพระ..พุทธองค์..ทรงแสดงธรรม อันชักนำ..เป็นเหตุให้..ใจเร่าร้อน พระทั้งหลาย..เพลินฟังธรรม..พระชินวร ตัดนิวร..ทิ้งอายตนะ..ละกิเลส 123/55 ละกิเลส..ได้จริง..นิ่งสงบ จิตก็จบ..หลุดพ้นพลัน..ทั้งพันรูป เมื่อตัดไฟ..ภายในได้..ก็ดับวูบ ทั้งพันรูป..เป็นพระอรหันต์..กันหมดเลย 123/56 เมื่อตาดู..หูฟัง..จมูกดม สุขอารมณ์..ลิ้นลิ้มรส..กายสัมผัส เหตุเพราะใจ..มันปรุง..ฟุ้งซ่านชัด ไปกอดรัด..อายตนะ..ไม่ละร้อน 123/57 ไม่ละร้อน..ย้อนมาสู่..อยู่ในธรรม สตินำ..มาเปิดใจ..ได้ปัญญา สิ่งทั้งหลาย..เกิดจากใจ..ปรารถนา จึงค้นหา..ทางพ้น..ตนเร่าร้อน 123/58 ตนเร่าร้อน..ย้อนไป..ไม่ดีกว่า หาทางฝ่า..ออกไป..ไม่ใยดี สู่ทางใหญ่..ไม่หลง..ทางตรงมี เส้นทางดี..ไม่เดินไป..เสียดายแทน 123/59 เสียดายแทน..แดนดี..ทางนี้แน่ เดินมาแค่..ปากทางเข้า..อย่าก้าวหนี ก้าวเดินไป..สิตัว..อย่ากลัวดี เมื่อเรามี..ธรรมอยู่..รู้เปิดใจ 123/60 รู้เปิดใจ..ในเส้นทาง..สายนิพพาน จะเนิ่นนาน..เท่าไร..อย่าไปสน เข้ามาแล้ว..จงก้าวย่าง..อย่างอดทน เดินไปจน..สุดพอดี..ที่นิพพาน
|
เฒ่าจอย
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |