บนเส้นทางสายพระนิพพาน 58

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 58

58/01

พระพุทธองค์..ปรารถนา..พระโพธิญาณ

ทรงต้องการ..รื้อขนสัตว์..กำจัดทุกข์

เป็นมนุษย์..ลำบากกาย..ไร้ความสุข

ต้องนอนลุก..เดินนั่ง..กระทั่งตาย

58/02

เป็นจักรพรรดิ..ผู้ยิ่งใหญ่..ไม่ปรารถนา

ขอเสาะหา..โมกขธรรม..นำพ้นทุกข์

การเกิดแก่..เจ็บตาย..ไม่เคยสุข

มีแต่ทุกข์..คอยบีฑา..จนกว่าตาย

58/03

อีกสมบัติ..ขัตติยะ..ก็ไม่เอา

ไปมัวเอา..ลุ่มหลง..ก็คงแย่

ต้องจัดทัพ..มากมาย..ไว้ดูแล

เผลอก็แปร..เปลี่ยนมือ..ฮือฆ่าฟัน

58/04

อันอำนาจ..ยศถา..บรรดาศักดิ์

เหมือนถูกกัก..บริเวณ..กฏเกณฑ์กั้น

ต้องยื้อแย่ง..เหยียบย่ำ..ทำร้ายกัน

เพื่อสิ่งอัน..ไม่จีรัง..มันวังเวง

58/05

มีกระทั่ง..ยศช้าง..ขุนนางพระ

มาคารวะ..ล่อหลอก..บอกให้หลง

บวชเป็นพระ..มานะใหญ่..ลืมไม่ปลง

จิตมุ่งตรง..แต่ยศถา..บ้าไปเลย

58/06

อยากมีทรัพย์..ต้องเสาะหา..มาเหนื่อยยาก

ยิ่งลำบาก..คอยปกป้อง..คุ้มครองทรัพย์

ต้องสะดุ้ง..หวาดกลัว..เมื่อตัวหลับ

เมื่อชีพดับ..คว้าเอาไป..ไม่ได้เลย

58/07

เป็นแค่คน..ธรรมดา..ดีกว่าท่าน

แค่มุ่งมั่น..ทำดี..หนีกรรมชั่ว

มุ่งสะสม..กุศลใส่..ไว้กับตัว

เพราะว่ากลัว..อายุสั้น..ไม่ทันทำ

58/08

เพราะไม่รู้..ว่าจะตาย..เมื่อไรกัน

จะกลางวัน..กลางคืน..หรือยืนนั่ง

อาจกินอิ่ม..เดินออกไป..ก็หงายหลัง

อย่าคิดหวัง..ว่าตัวกู..อยู่อีกนาน

58/09

ธรรมดา..ร่างกาย..ตายก็จบ

แค่ซากศพ..ปล่อยไป..ใจอย่าเกาะ

การมีกาย..ไว้เกิดตาย..โดยเฉพาะ

เพื่อลัดเลาะ..หาทางไต่..ไปนิพพาน

58/10

บวชเป็นพระ..ละกิเลส..เพศบริสุทธิ์

พุทธบุตร..ผู้สูงส่ง..กว่าพงศ์เผ่า

ทั้งพ่อแม่..ปู่ย่ายาย..กราบไหว้เรา

อย่ามัวเมา..ลาภยศ..จะหมดงาม

58/11

อย่าเป็นแค่..สมมุติสงฆ์..หลงเข้ามา

มีวิชชา..อยู่มากมาย..ให้ฝึกฝน

ตามจริต..อันถูกต้อง..ของตัวตน

เป็นบุคคล..เขากราบไหว้..ได้หมดใจ

58/12

พระแปลว่า..ผู้ประเสริฐ..เลิศกว่าคน

ปฏิบัติตน..อยู่กินง่าย..ไม่แสวง

รู้ประมาณ..การกินหนอ..พอมีแรง

เป็นผู้แทง..ทะลุผ่าน..ด่านโลกีย์

58/13

บิณฑบาต..ทุกเช้า..เป็นระจำ

ขอจงทำ..จิตใจ..ใสบริสุทธิ์

ได้สงเคราะห์..ครบถ้วน..มวลมนุษย์

ให้จิตหลุด..โลภหลง..มั่นคงธรรม

58/14

ไปโปรดสัตว์..ผู้ที่มา..ปรารถนาบุญ

คอยค้ำจุน..ยอยก..พระศาสนา

ไม่ใช่สัตว์..มาคอยโปรด..อาตมา

ใช้เวลา..ปฏิบัติ..ขัดเกลาใจ

58/15

ศีลสมาธิ..ปัญญานั้น..หมั่นฝึกตน

เป็นบุคคล..ใครพบ..น้อมนบไหว้

เป็นนาบุญ..หนึ่งใน..พระรัตนตรัย

อันใครใคร..ควรบูชา..อย่าหลงตน

58/16

ชีวิตนี้..ถือว่าเกิด..ชาติสุดท้าย

ขอชดใช้..เจ้านายกรรม..ทำหนหลัง

ให้ลุล่วง..จนกว่าตาย..กายฉันพัง

ขอขึ้นฝั่ง..พระนิพพาน..กันชาตินี้

58/17

ฉันนึกถึง..พระนิพพาน..ทุกวันคืน

จะเดินยืน..นอนนั่ง..ก็ยังคิด

เพราะปลูกฝัง..เข้าไว้..ในใจจิต

ใจเกาะติด..กายพัง..ข้ามวังวน

58/18

ปฏิบัติธรรม..คือทำใจ..ใช้ปัญญา

ทำอุรา..ที่ข้องขุ่น..คุณให้ใส

วางอารมณ์..คอยโบกพัด..ปัดออกไป

จงทำใจ..นิ่งสงบ..สยบมาร

58/19

ถ้าอยากมี..ความสุข..ยุคปัจจุบัน

เกื้อกูลกัน..ด้วยสังคหะ..วัตถุสี่

หนึ่งให้ทาน..สองวาจา..ไพเราะดี

สามทำตัวมี..ประโยชน์..สี่โปรดถ่อมตัว

58/20

ทุกข์เจ็บปวด..โศกเศร้า..เอาเป็นครู

เพ่งพิศดู..ว่ากำเนิด..เกิดที่ใด

แล้วตามติด..ไปสิ้นสุด..ที่จุดใด

สุดที่ใจ..เกิดแต่กรรม..ท่านทำมา

58/21

อันความอยาก..เป็นกิเลส..เหตุแห่งทุกข์

เข้าไปปลุก..จิตใจ..ให้วายวุ่น

รูปรสกลิ่น..เสียงสัมผัส..ชัดเลยคุณ

ต้องใช้บุญ..กรรมฐาน..ประหารมัน

58/22

เมื่อรักเกลียด..โศกเศร้า..เข้าครอบงำ

อาจกระทำ..สิ่งใด..ไร้เหตุผล

ถึงกับพา..ตัวเรา..เข้าตาจน

เป็นบุคคล..มืดบอด..ตลอดกาล

58/23

เมื่อท้องหิว..ต้องเสาะหา..มาใส่ปาก

ต้องเหนื่อยยาก..แสวงหา..จนกว่าสิ้น

กินแล้วถ่าย..ไปจนกว่า..หน้ากลบดิน

พอกายสิ้น..ก็สบาย..ไม่หิวเลย

58/24

รักเมตตา..มั่นคง..สามัคคี

ชังไม่ดี..สามัคคี..วิ่งหนีหาย

ต่างโทษกู..โทษมึง..อาจถึงตาย

ความฉิบหาย..ใครเล่า..หมู่เราเอง

58/25

สองพี่น้อง..รักกันดี..มีพ่อแม่

พอท่านแก่..แบ่งที่ให้..กอไผ่กั้น

พ่อแม่ตาย..ทั้งสองลูก..ไม่ถูกกัน

กอไผ่กั้น..ขยายไป..ไม่เท่าเทียม

58/26

ต่างคนก็..ต่างอ้าง..กรรมสิทธิ์

ชี้ถูกผิด..กันไม่ได้..ไปฟ้องศาล

จ้างทนาย..ทั้งมึงกู..สู้กันนาน

ต้องขายบ้าน..ขายนา..มาสู้ความ

58/27

เอาชนะ..คะคาน..จนบรรลัย

แค่กอไผ่..กอเดียว..เชียวพวกโง่

โลภโกรธหลง..ลงที่ตัว..หัวไม่โง

นั่งหัวโต..เสียทรัพย์มาก..ลำบากใจ

58/28

อยากมีรัก..สามัคคี..เริ่มที่ตัว

ไม่เมามัว..ความคิด..จิตเป็นใหญ่

ต้องฟังเหตุ..ฟังผล..คนทั่วไป

รักห่วงใย..ช่วยเหลือกัน..นั่นจึงควร

58/29

ค่าของคน..อยู่ที่ทำ..กรรมกุศล

ได้ดอกผล..เป็นบุญ..พาคุณสุข

ก่อเวรกรรม..อกุศล..มากล้นทุกข์

อันทุกข์สุข..มีผันแปร..ไม่แน่นอน

58/30

เกิดชาตินี้..สร้างกุศล..ผลน่าสุข

แต่เจอทุกข์..วิบากแรง..วิ่งแซงหน้า

ขอจงเชื่อ..วิบากกรรม..เป็นธรรมดา

มีปัญญา..แทงให้ผ่าน..ด่านของกรรม

58/31

อย่าท้อใจ..ในผลบุญ..คุณทำไป

ปลูกสิ่งใด..ไว้แล้วก็..รอกินผล

ไม่มีหรอก..ทำแล้วได้..ในบัดดล

ได้รับผล..โดยลำดับ..กับชาติภพ

58/32

หนี้เวรกรรม..หนหลังนั้น..ท่านมาแรง

ท่านก็แซง..ตีหน้าด่าน..ผ่านตลอด

ที่เราเคย..ก่อกรรมไว้..หนีไม่รอด

ขอรวบยอด..ยอมชดใช้..ได้จบกัน

58/33

อันกายนี้..มีแต่โรค..คอยโขกสับ

คอยกำกับ..อยู่ทุกวัน..ท่านทั้งหลาย

มีความหิว..ไม่เว้นวัน..ไปยันตาย

เพราะว่ากาย..เป็นเช่นนี้..จงหนีไป

58/34

เพราะกายนี้..อนิจจัง..รังใหญ่โรค

นับเป็นโชค..ได้รู้ทัน..ฉันเลยตัด

ต่างก็อยู่..คู่กันไป..ไม่ผูกมัด

เพราะเห็นชัด..ไม่จีรัง..พังลูกเดียว

58/35

กายจะเจ็บ..ก็เจ็บไป..เราไม่แคร์

กายจะแก่..ก็แก่ไป..เราไม่สน

กายจะตาย..ก็ตายไป..ก็แค่คน

ถ้าตายพ้น..ขอลาลับ..ไม่กลับมา

58/36

เป็นโรคหิว..ไม่เคยหาย..จนตายจาก

ต้องปิดปาก..ด้วยอาหาร..มันจึงหาย

อีกไม่นาน..ก็ท้องกิ่ว..หิวตาลาย

หิวจนตาย..ไม่เคยพอ..เลยหนอคน

58/37

อย่าด่าว่า..คนแก่เฒ่า..ให้เศร้าจิต

เป็นความผิด..อย่างมหันต์..นะท่านเอ๋ย

พอท่านแก่..เป็นเหมือนว่า..ด่าเขาเลย

พิโธ่เอ๋ย..เจอกงเกวียน..เวียนมาเรา

58/38

เป็นคนแก่..ไม้เก่า..เหมือนเสาคลอน

แม้ยามนอน..เดินยืนนั่ง..มันยังสั่น

นั่นมันกาย..แม้ไร้สิทธิ์..แต่จิตมั่น

อันเราท่าน..อย่ายึดติด..ผิดแนวทาง

58/39

พอเราแก่..จงมั่นใจ..ได้ตายแน่

อยู่ก็แค่..รอเวลา..จะมาถึง

เมื่อเจ็บป่วย..ใกล้ตาย..ก็หงายตึง

ตายแล้วจึง..เป็นอันจบ..เลิกคบกาย

58/40

ไม่ฝึกไว้..ก็ไม่งาม..ยามเจ็บไข้

เวทนาไล่..ก็ลืมตัว..กลัวไปหมด

เจ็บไข้นั้น..มันธรรมดา..อย่ารันทด

จิตเป็นพรต..ฝึกหัดตัว..ไม่กล้วตาย

58/41

จงพิจารณา..ไตรลักษณ์..เป็นหลักใหญ่

เกิดเท่าไหร่..ตายเท่านั้น..ท่านเจ้าขา

เป็นทุกขัง..อนิจจัง..อนัตตา

เมื่อเกิดมา..เสื่อมสลาย..ตายทุกคน

58/42

กฏธรรมดา..ของร่างกาย..ทั้งชายหญิง

เป็นความจริง..เสื่อมสลาย..สูญไปสิ้น

จากเกิดกาย..แก่เจ็บตาย..กลายเป็นดิน

การอยู่กิน..ต้องเสาะหา..จนกว่าตาย

58/43

ไม่ห่มเหลือง..หัวโล้น..คนที่ไหน

จะหลั่งไหล..ร่วมบุญ..กับหลวงพ่อ

ปฏิบัติตน..ควรบูชา..สูงค่าพอ

คนก็รอ..ร่วมกุศล..รับผลบุญ

58/44

เมตตาธรรม..เกิดแก่ตน..คนหลั่งไหล

ไปทางไหน..คนเคารพ..รอนบไหว้

คนเขากราบ..ได้สุดตัว..หมดหัวใจ

ทำอะไร..ก็สำเร็จ..เสร็จโดยพลัน

58/45

เป็นพระหนุ่ม..เณรน้อย..อย่าปล่อยใจ

จงเดินไป..ตามวัตร..ดัดนิสัย

เอาปัญญา..ค้นหาธรรม..จำเอาไว้

เพื่อจะใช้..ให้ถูกหลัก..ปักธงธรรม

58/46

อย่าพลัดวัน..ประกันพรุ่ง..มุ่งเข้าเถิด

แค่มาเกิด..จงเกลียดกลัว..อย่ามัวหลง

เมื่อได้เกิด..ไร้ปัญญา..บ่ายหน้าลง

หลุดเข้ากรง..ติดบนเกวียน..เดินเวียนวน

58/47

ติดกรงโลภ..หวังลาภ..หาบยศศักดิ์

เป็นของหนัก..เหนื่อยล้า..หาสิ้นสุด

ยิ่งมีมาก..ยิ่งอยากได้..ใจมนุษย์

ตายที่สุด..คว้าเอาไป..ไม่ได้เลย

58/48

จงเปิดกรง..ออกมา..อย่าคิดกลัว

เงินติดตัว..ในปาก..ยังยากอยู่

ติดตัวไป..บาปบุญ..คุณคิดดู

ปิดประตู..ความโลภ..อย่าโฉบไป

58/49

ติดกรงโกรธ..กรงเกลียด..กรงเคียดขึง

คาดไม่ถึง..ทำร้ายเขา..และเราได้

ไปข้องอยู่..ไม่ออกมา..น่าเสียดาย

ถึงวันตาย..ยังคับแค้น..บ่แม่นทาง

58/50

จงทุบกรง..ทิ้งไป..ไล่ความโกรธ

พระมาโปรด..เปิดทาง..วางดวงจิต

ไม่มีทุกข์..สุขใจ..มากมายมิตร

ใครทำผิด..ให้อภัย..ใจสุขจริง

58/51

ไปติดหล่ม..ความหลง..ในดงใหญ่

เข็นเท่าไหร่..ก็ไม่ขึ้น..ลื่นเหลือที่

หลงเสียหนัก..ปักเต็มเปา..เบาไม่มี

ว่าตัวดี..เสียเหลือเกิน..เมินทางธรรม

58/52

ปล่อยทิ้งไป..ความหลง..คงสว่าง

เปิดหน้าต่าง..ปัญญา..หาทางหลุด

เดินทางถูก..ก็อาจบึ่ง..ถึงวิมุติ

ถึงที่สุด..แห่งธรรม..องค์สัมมา

58/53

เราเกิดมา..มีกรรมเก่า..เข้าประชิด

มีทั้งมิตร..มีทั้งมาร..ผู้หาญกล้า

เข้าควบคุม..ร่างกายนี้..คิดบีฑา

มีเจตนา..จะหยุดยั้ง..เส้นทางบุญ

58/54

กองทัพมาร..ยากปฏิเสธ..กิเลสกาม

ทั้งความงาม..สุขสบาย..ในทรัพย์สิน

ได้สัมผัส..ได้ลูบไล้..ได้ยลยิน

ได้อยู่กิน..ก็เป็นปลื้ม..หลงลืมตัว

58/55

พุทธคือเพชร..ล้ำค่า..ราคางาม

ต้องพยายาม..มากมาย..จึงได้พบ

ต้องละทิ้ง..สิ้งรกใจ..พาไปจบ

รู้หลีกหลบ..กิเลสร้าย..ใช้ปัญญา

58/56

มีร้านเพชร..ที่ไหนเล่า..คนเข้ามาก

ทำใจยาก..กิเลสหนา...ตัณหาพุ่ง

อยู่กับโลก..แสนสวย..ด้วยจิตปรุง

ต้องนังนุง..กับสิ่งล่อ..จนพอใจ

58/57

ศาสนา..พระสุคต..เห็นหมดทุกข์

จะนั่งลุก..นอนยืนเดิน..เผชิญอยู่

ทั้งหิวอิ่ม..เจ็บป่วยกาย..ตายให้ดู

เป็นทั้งครู..เป็นทั้งเพื่อน..คอยเตือนตน

58/58

เอาความตาย..เป็นกำลัง..ตอนยังเป็น

ชี้ให้เห็น..ร่างกายนี้..มิใช่ฉัน

คอยบำรุง..สุขสบาย..ให้ทุกวัน

ก็ยังดัน..แก่เฒ่า..รอเข้าโลง

58/59

พิจารณา..เห็นว่ากาย..สกปรก

ปลงให้ตก..กายนี้จม..อุดมขี้

ถ่ายออกมา..ทั้งเช้าเย็น..เหม็นเต็มที

ใครว่าดี..หอมชื่นใจ..ไม่ว่ากัน

58/60

จิตสงบ..กายสบาย..ผ่อนคลายมาก

ใจยุ่งยาก..กายก็ป่วน..รวนไปหมด

ต้องแยกใจ..ออกจากกาย..ตายเพื่อปลด

จิตกำหนด..เบื่อทุกข์กาย..ไปนิพพาน

 

 

 

Create Date : 06 กันยายน 2555 Last Update : 8 กันยายน 2555 15:24:19 น. Counter : 835 Pageviews.		0 comments
Share Tweet