บนเส้นทางสายพระนิพพาน 40

บนเส้นทาง

สายพระนิพพาน 40

40/01

จะเอาเรื่อง..อะไร..กับใจเล่า

เหตุเพราะเรา..ไม่ขยัน..หมั่นขัดถู

มีสิ่งล่อ..มากมาย..ตามใจกู

ให้เป็นครู..จดจำ..อย่าตามใจ

40/02

ฝึกระงับ..ดับไฟ..ที่ในอก

เกิดน้ำตก..ภายใน..ไหลชุ่มฉ่ำ

จิตก็ดี..มีเมตตา..รักษาธรรม

แม้เจ้ากรรม..ตามทัน..ท่านโมทนา

40/03

ค่อยค่อยคิด..ย้อนกลับ..การดับไฟ

เคยทำไป..มันร้อนเร่า..เข้าเผาจิต

เปล่าประโยชน์..โทษก็มาก..ฝากช่วยคิด

การถอนพิษ..แผ่เมตตา..เข้าหาธรรม

40/04

ขุดคลองมิตร..เมตตา..มาดับไฟ

ปล่อยไหลไป..ตามทาง..หว่างชีวิต

ไหลผ่านไป..ทางใด..ไฟไม่ติด

เป็นการปิด..ทางอบาย..เมื่อตายลง

40/05

ไม่มีใคร..ได้สิทธิ์..คิดได้จบ

มีแต่พบ..ข้อสอบ..คำตอบจิต

มีเข้ามา..ทดสอบ..ตอบถูกผิด

ตามจริต..ถ้าสอบผ่าน..มีด่านรอ

40/06

เอาศีลห้า..มาคลุมกาย..ให้ได้ก่อน

มีทั้งผ่อน..ทั้งตึง..ดึงสติ

เมื่อบ่อโลภ..โกรธหลงเปิด..เกิดหิริ

มีสติ..อยู่กับตัว..ชั่วไม่ทำ

40/07

ไม่อยากเกิด..ก็ตั้งใจ..ไปนิพพาน

ทั้งบุญทาน..ศีลและธรรม..นำมาใส่

เอาปัญญา..กลั่นกรอง..มองด้วยใจ

กรรมใดใด..อันก่อบาป..สาปส่งเลย

40/08

ในหนึ่งวัน..มันมีชั่ว..ลากตัวมา

อย่าทิ้งคา..ให้สะสม..จะขมจิต

รู้สำนึก..ก็อาจสาย..ปลายชีวิต

ควรรู้คิด..ตัดไฟ..ไม่ให้ลาม

40/09

ก่อนจะนอน..คอยสำรวจ..ออกตรวจจับ

คอยกำกับ..จิตใจ..ไม่ให้แกว่ง

รักษาจิต..ของเราไว้..ให้แข็งแรง

ค่ามันแพง..เพื่อมรรคผล..อดทนเอา

40/10

ไม่ฝึกใจ..แล้วเมื่อไร..จะพบดี

กระทบที..ก็เผลอหลุด..มุดลงต่ำ

ฝึกตนดี..ตีเท่าไร..ก็ไม่ช้ำ

เพราะถูกค้ำ..ด้วยความดี..และมีธรรม

40/11

ได้ฝึกใจ..ไม่ปล่อยผ่าน..ไม่นานคล่อง

จิตที่พร่อง..ได้เติมเต็ม..รสเต็มจัด

แล้วรักษา..รสนี้ไว้..เป็นปรมัติ

เพื่อกำจัด..กิเลสร้าย..ไม่หวนคืน

40/12

ปัญญาเรา..ฝึกฝนไว้..เพื่อใช้ออก

สิ่งลวงหลอก..มีมากมาย..รายรอบข้าง

ใช้ปัญญา..คอยแยกแยะ..แนะบอกทาง

ไม่อับปาง..ก่อนถึงฝั่ง..ข้ามวังวน

40/13

รักชีวิต..ต้องคิดอ่าน..ผลาญกิเลส

ไม่เหลือเศษ..มัวหมอง..ต้องมาคิด

รักษาดี..มั่นไว้..ไม่ทำผิด

เพื่อจะปิด..ประตู..สู้บ่วงกรรม

40/14

เมื่อความรู้..ไม่มี..ดีไม่ทำ

ดีแต่นำ..ทุกข์ใจ..มาใส่หัว

นั่นกงจักร..มองเห็น..เป็นดอกบัว

น้ำตาตัว..จะท่วมโลก..ชุ่มโชกกรรม

40/15

ความรู้ต่ำ..ธรรมสูงส่ง..นั่นตรงจุด

ถึงที่สุด..แห่งธรรมได้..ถ้าใจมั่น

เลิศทางโลก..สูญเปล่า..หลงเมามัน

รู้เท่าทัน..ใช้ปัญญา..ธรรมพาเดิน

40/16

จะไปสอน..ใครเขาได้..ใจยังขุ่น

ใจยังวุ่น..มากมายยิ่ง..สิ่งกระทบ

ต้องจำศีล..ไม่คบใคร..คล้ายกับกบ

คอยหลีกหลบ..สิ่งมายา..ตัวพาซวย

40/17

แค่ตัวเรา..ยังเอาตัว..ไม่ค่อยรอด

ยังคิดฮอด..คนรอบตัว..กลัวเขาทุกข์

เข้าไปช่วย..ทุ่มเทใจ..อยู่ไม่สุข

กรรมเข้าบุก..จิตยับเยิน..จนเกินทน

40/18

อย่าสอนใคร..ให้เขารู้..เป็นผู้ฆ่า

ทางข้างหน้า..จะมืดดำ..ด้วยกรรมหนัก

จึงขอเตือน..ท่านเอาไว้..ด้วยใจรัก

ขอจงพัก..หยุดการฆ่า..อย่าทำเลย

40/19

เมื่อเกิดมา..บริสุทธิ์..ดุจสำลี

แล้วจึงมี..ด่างดำ..ตามทีหลัง

มีกิเลส..ตัณหา..เข้ามาบัง

อย่าให้พัง..ก่อนจะจบ..ค้นพบทาง

40/20

เรื่องของศีล..เบื่อรักษา..ไม่เป็นไร

รักษาใจ..มีสติ..มิลืมหลง

เรื่องทางบาป..สาปสนิท..ปิดทางลง

ศีลก็คง..ทรงอยู่ได้..ไม่ยากเลย

40/21

ใจดวงเดียว..เคยด่างดำ..ทำใสผ่อง

ใหม่แกะกล่อง..จากเคยชั่ว..กลับตัวใหม่

เมื่อตนดี..สุขยิ้มอาบ..บาปทำไม

รักษาใจ..ให้เป็นหนึ่ง..เข้าถึงธรรม

40/22

ใจดวงนี้..ครั้งยังดำ..นำแต่ทุกข์

ตาก็ลุก..วาวโรจน์..ด้วยโกรธเกลียด

มากมายรัก..โลภหลงไหล..ทุกข์ไล่เบียน

พูดส่อเสียด..ยิ่งไปใหญ่..ใฝ่หาเอง

40/23

บุญก็มี..บาปก็มาก..คอยลากถู

เรื่องไม่หมู..การเกิดกาย..ใช้ชีวิต

เคยทำชั่ว..ต่อนี้ไป..ไม่ทำผิด

อย่าเอาจิต..ไปเกาะไว้..ทิ้งไปเลย

40/24

ทำแต่ดี..ไม่ทำผิด..จิตผ่องใส

มองทางไหน..สุขสว่าง..หนทางเปิด

มากมายมิตร..จิตเมตตา..ปัญญาเลิศ

ช่วยชูเชิด..พระศาสนา..หานิพพาน

40/25

อยู่บนโลก..ควรเสาะหา..อริยสัจ

ปฏิบัติ..ละสังโยชน์..ทั้งสิบข้อ

พรหมวิหาร..เป็นพื้นฐาน..ของการรอ

ตัดต้นตอ..ตัดร่างกาย..ใฝ่นิพพาน

40/26

การที่ได้..เกิดมา..เพื่อลาโลก

นับเป็นโชค..วาสนา..มหาศาล

ได้รับรู้..มีแดนดี..พระนิพพาน

จิตเบิกบาน..ก่อนลาร่าง..ว่างบาปเวร

40/27

เรือนร่างนี้..เป็นเรือนเก่า..เสาเริ่มเอียง

รอก็เพียง..วันเวลา..พาเรือนล่ม

ทิ้งเรือนเก่า..ไม่พันพัว..กลัวแรงลม

เป็นเทพพรหม..ฉันขอผ่าน..นิพพานเลย

40/28

คิดให้ถูก..ปลูกทุกครั้ง..พังทุกคราว

สั้นหรือยาว..หนีไม่พ้น..พังจนได้

เรารู้แล้ว..ปล่อยพังไป..ไม่เสียดาย

เรือนทะลาย..ไม่สร้างใหม่..ไปนิพพาน

40/29

อย่าปล่อยให้..ไฟตัณหา..มาเผาเรือน

จิตคอยเตือน..ครองสติ..มิลืมหลง

อย่าสะสม..เชื้อไฟ..เก็บปิดปลง

จิตมั่นคง..รอปีเดือน..คอยเรือนพัง

40/30

พายุกรรม..ตามชำระ..ปะทะเรือน

สั่นสะเทือน..พังบางส่วน..รอการซ่อม

ถ้าเรือนพัง..ซ่อมไม่ไหว..ใจยินยอม

ด้วยเตรียมพร้อม..ฝึกฝนตัว..ไม่กลัวตาย

40/31

มัวลุ่มหลง..กายหยาบ..หาบตัณหา

ไร้เดียงสา..บาปบุญ..ทุนหดหาย

เดินทางผิด..หยาบช้า..น่าละอาย

มีอบาย..เปิดกว้าง..เป็นทางเดิน

40/32

เรือนเก่านี้..คงที่..ซะเมื่อไร

แปรเปลี่ยนไป..ตามกาล..ไม่นานเนิ่น

ไม่ถึงร้อย..เรือนพัง..อย่านั่งเพลิน

สั้นเหลือเกิน..หนอชีวิต..คิดหาทาง

40/33

มัวห่วงใย..อะไรเล่า..เจ้าเรือนพัง

เมื่อเรือนยัง..อาศัยอยู่..รู้คุณท่าน

รู้รักษา..เรือนกรรม..ทำบุญทาน

เพื่อรอกาล..ทิ้งเรือนกาย..ไปตามกรรม

40/34

ที่แน่นอน..นั้นหรือ..คือไม่แน่

ที่ร่อแร่..อาจฟื้น..คืนมาใหม่

มีทั้งโศก..ทั้งสุข..ทุกข์ทำไม

ที่เป็นไป..บุญกรรม..ตัวนำทาง

40/35

ที่แน่นอน..คือนอนแน่..แค่ทิ้งร่าง

บุญที่สร้าง..บาปที่ก่อ..รอส่งผล

ประกอบเหตุ..ไม่สับสน..ผลที่ตน

เป็นบุคคล..ผู้ปรารถนา..หานิพพาน

40/36

วันเวลา..เปลี่ยนเรื่องราว..หนาวร้อนฝน

จะไปสน..ทำไมเล่า..ไอ้เจ้าแก่

ทำบุญทาน..ปลดเปลี้อง..เรื่องของแก

อย่าตอแย..ก่อกรรมใหม่..เข้าใส่ตัว

40/37

พระพุทธองค์..ทรงสละ..ราชสมบัติ

เป็นกษัตริย์..ก็ต้องตาย..ไม่อาจหนี

ทรงหาทาง..วางกาย..ได้ฉะนี้

แล้วทรงชี้..บอกทางเจ้า..จงก้าวตาม

40/38

ทางหลุดพ้น..พากเพียร..เรียนรู้ละ

มีสัจจะ..มุ่งมั่น..หยุดการเกิด

รู้ฝึกหัด..ตัดกาย..ตัดใจเถิด

จิตประเสริฐ..แล้วไซร้..อยู่ในทาง

40/39

เดินทางใคร..ทางมัน..อย่าดันทุรัง

รู้จักฟัง..เอาจิต..คิดวิเคราะห์

เดินแล้วดี..สุขจิต..คิดว่าเหมาะ

เอาจิตเกาะ..ฝึกฝน..จนชำนาญ

40/40

ไม่ถูกช่อง..ก็ไม่ใช่..ใจย้อนคิด

หนทางปิด..จิตย้ำตอก..บอกไม่ใช่

ควรถอยออก..อย่าจดจำ..คลำทางใหม่

จิตที่ใฝ่..เพื่อกิจจบ..ย่อมพบทาง

40/41

เมื่อมีจิต..ยิ่งใหญ่..ไม่ขอเกิด

ปัญญาเปิด..เห็นจริง..สิ่งบนโลก

ก่อเกิดทุกข์..กายใจ..มากมายโศก

ถูกสับโขก..ด้วยกรรม..ช้ำจนตาย

40/42

จะอยากเกิด..มาทำไม..ให้ตายอีก

ควรหลบหลีก..หนีไป..ไกลดีกว่า

หนีเกิดแก่..เจ็บตาย..กายชรา

เบื่อต้องมา..หิวอิ่ม..ยิ้มรับกรรม

40/43

พอฟังเพลง..รักใคร่..ฉายซ้ำซ้ำ

กับชอกช้ำ..ผิดหวัง..หลังเคยรัก

ดูวุ่นวาย..เวียนวก..กับอกหัก

ต้องจมปลัก..พลาดหวัง..ตายทั้งเป็น

40/44

แม้มีกรรม..แต่ปางหลัง..ฝั่งรากลึก

ขอคิดนึก..ทำแต่ล้วน..ส่วนกุศล

จะไม่ท้อ..แม้ไร้สุข..ทุกข์ยอมทน

กรรมของตน..ขอชดใช้..อภัยทาน

40/45

กรรมนั้นหนา..เหมือนปลา..ที่ติดแห

ทั้งดิ้นแถ..ดันทุรัง..ยังไม่หลุด

เมื่อยิ่งดิ้น..แน่นทุกที..มีแต่ทรุด

มีแต่หยุด..ยอมรับ..ให้จับเป็น

40/46

เมื่อยังเป็น..ก็เย็นใจ..ได้ลื่นหลุด

เกิดจากจุด..นายกรรมเรา..เข้าใจจิต

เมื่อตัวเรา..มีบุญพร้อม..น้อมอุทิศ

ก็ได้มิตร..จากเจ้ากรรม..เป็นกำไร

40/47

เอาจิตดี..จิตใส..ใส่เข้ามา

ใส่เมตตา..ยิ้มย่อง..ให้มองเห็น

มีสติ..ติดกาย..ใฝ่บำเพ็ญ

เอาจิตเย็น..ชุ่มใจ..ไล่ร้อนรุ่ม

40/48

เอาเลือดดี..ฟอกสดใหม่..ใส่แทนชั่ว

อุดรอยรั่ว..รายรอบจิต..ปิดผนึก

ถ้าเศษชั่ว..มีเหลือบ้าง..ฝังให้ลึก

จิตสำนึก..จับส่วนบุญ..ให้คุ้นเคย

40/49

จิตบีบคั้น..เมื่อไม่ได้..อย่างใจคิด

นำชีวิต..ไปติดบ่วง..ยากล่วงทุกข์

เป็นอิสระ..แต่เพียงกาย..ใจติดคุก

ปากบอกสุข..ใจหมดสิทธิ์..ปิดหนทาง

40/50

คนตกทุกข์..ได้ดี..ไม่มีดอก

ฉันขอบอก..หลังจากทุกข์..จึงสุขได้

ถ้ากรรมหนัก..ทุกข์ทับถม..ถล่มถึงตาย

แล้วก็คลาย..แล้วทุกข์ทน..วนกันไป

40/51

เอาดวงจิต..คิดเป็นรูป..พระพุทธองค์

น้อมกราบลง..แทบบาท..พระศาสดา

หลายภพชาติ..เคยปร่ามาส..ลูกขอขมา

ขอปัญญา..ตัดชาติภพ..จบกิจเทอญ

40/52

หลับตาลง..มืดพลัน..นั่นแหละดี

ทำจิตมี..สุขเถิดหนา..เมื่อตาหลับ

ไม่ต้องนาน..หรือมากมาย..ใจระงับ

ถ้าคอพับ..หัวฟาดหมอน..ก็นอนเลย

40/53

ไม่เห็นภาพ..ก็สอบผ่าน..ด่านสงบ

เมื่อบรรจบ..จัดกาย..นั่งได้ส่วน

เมื่อกายนิ่ง..สุขสบาย..ใจไม่รวน

พอสมควร..ก็ใช้จิต..วิปัสสนา

40/54

วิปัสสนา..หากิเลส..เหตุแห่งทุกข์

ทั้งรับรุก..มีหนักเบา..เอาให้อยู่

ที่หนักมาก..ลากผ่านไป..ให้เป็นครู

จิตตามดู..แล้วค่อยตัด..หัดฝึกตน

40/55

สุขสบาย..ได้อย่างไร..มีกายอยู่

ถูกข่มขู่..หนาวร้อนหิว..ลิ่วเสาะหา

การเจ็บป่วย..ด้วยกาย..วัยชรา

ทุกนานา..ล้วนประชุม..รุมที่กาย

40/56

ไม่มีกาย..มีแต่กรรม..ตามไม่ทัน

หมดบุญพลัน..พอดีกรรม..ตามมาพบ

เกิดมีกาย..พอดีกัน..มันไม่จบ

ต้องหลีกหลบ..เข้านิพพาน..จบกันเลย

40/57

ทุกเวลา..นาที..มีกรรมไล่

กรรมนั้นไม่..หยุดเหมือนเรา..เสาร์อาทิตย์

ท่านผู้ใด..เคยได้ทำ..กรรมตามติด

ถูกหรือผิด..บาปหรือบุญ..คุณคนทำ

40/58

มีเวลา..ก็อย่าเพลิน..เชิญทำบุญ

ส่วนของคุณ..หนีผลกรรม..ตามรุกไล่

น้อมอุทิศ..ท่านเจ้ากรรม..ทำผิดไป

ขออภัย..รู้สำนึก..น้อมฝึกตน

40/59

คิดให้ถูก..ปลูกทุกครั้ง..พังทุกคราว

สั้นหรือยาว..หนีไม่พ้น..พังป่นปี้

กรรมตามเรา..เขย่าเรือน..ทุกเดือนปี

พอกันที..พังแล้วลูก..ไม่ปลูกคืน

40/60

ก็ต้องฝึก..อดกลั้น..มั่นที่จิต

ใครสะกิด..รู้สะกด..อดทนไว้

ปิดวาจา..เดี๋ยวลำบาก..ด้วยปากไว

ฝึกเข้าไป..ความอดทน..จนมันชิน

 

 

 

 

 

Create Date : 30 สิงหาคม 2555 Last Update : 31 สิงหาคม 2555 6:27:05 น. Counter : 772 Pageviews.		0 comments
Share Tweet