แผ่นดินของเราและการอยู่กับธรรมชาติอันอบอุ่น 2014

    ชีวิตสั้นเกินไปสำหรับความเศร้าโศกเสียใจใดๆ ฉะนั้นตลอดเวลาที่เหลืออยู่ พยายามใช้ทุกวินาทีให้มีค่าไม่ดีกว่าหรือ...ชีวิตสำหรับทุกคนคือละครโรงใหญ่  ฉะนั้นทุกคนจะต้องพยายามแสดงบทบาทของตัวเองต่อไปอย่างดีที่สุดเท่าที่จะดีได้  ไม่ว่าจะเป็นบทรัก บทโศก ตลกขบขัน โลดโผน ผจญภัย หรือเพียงบทบาทเสนา ชีวิตเป็นของต้องเรียน ต้องรับ และอดทน เมื่อมีสุขก็หนีทุกข์ไม่พ้น  ความขมขื่นปวดร้าวเป็นเพียงส่วนหนึ่งในแผนผังชีวิตเท่านั้น ผมเกลียดชีวิตเกลียดคร้าน ผมเกลียดการอยู่เฉยๆ โดยไม่มีอะไรทำ...ผมเป็นคนที่มีความเชื่อว่า  งานทำให้ชีวิตของคนเรามีค่าขึ้น...คัดลอกบางตอนจากนวนิยายเรื่องแผ่นดินของเราโดย มาลัย ชูพินิจหรือเรียมเอง





ดอกจันทร์กะพ้อร่วงพรู แต่มิได้หล่นลงสู่พื้นดินทีเดียว กลีบสีขาวของมันน้อยๆ และอ่อนนุ่มปลิวกระจายตามลมเหมือนฝูงผึ้งแตกรัง ไปตกที่นั่นนิด ที่นี่หน่อย บนพื้นสีเขียวในลำคู เกลื่อนกลาดอยู่รอบโคนต้นอย่างที่เคยหล่นมาแล้วในชีวิตของมัน...นวนิยายแผ่นดินของเรา




ฟังเพลงเก่าดอกจันทร์กะพ้อร่วงพรู
https://www.youtube.com/watch?v=Rt5P_r1vFjg

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2557 Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2557 21:11:07 น. Counter : 2617 Pageviews.		1 comments
Share Tweet