การธุดงค์สู่วิถีวิเวก-มูลนิธิธัมมคีรี ของพระชาคิโน ภิกขุ วัดป่านานาชาติและวัดหนองป่าพง จ.อุบลราชธานี

      เป้าหมายการหลุดพ้น ทำให้พระรูปนี้สามารถสละทุกสิ่ง ทั้งชื่อเสียง เกียรติยศ เงิน ทอง คนรัก แม้กระทั่งนิ้วของตนเอง …การตัดสินใจบวชก็เพราะความทุกข์นี่แหละ ทุกข์เพราะเราคิดผิด ใช้ชีวิตไปตามกระแสของคนในโลก แข่งขันเพื่อให้ได้นั่นได้นี่มา ครูบอกอะไรเราก็เชื่อบอกว่าถ้าแข่งขันชนะได้รางวัลที่หนึ่งแล้วจะมีชื่อเสียง มีเงินทองแล้วเงินจะนำความสุขมาให้ เราเลยเกิดความอยากใด้ อยากมีทั้งที่แท้จริงแล้วยิ่งตามความอยากเราก็ยิ่งทุกข์

 

      การอยู่รูปเดียวในป่าตลอดสองเดือนช่วยให้อาตมาได้ขัดเกลาตัวเอง ทำให้กล้าขึ้น ลดความหลัวไปใด้มาก คิดแต่ว่าเมื่อชีวิตเราถึงจุดอันตรายที่สุด เราต้องปล่อยวางชีวิตให้ใด้ ตายก็ตาย ปฏิบัติแล้วตายดีกว่าตายแล้วไม่ปฏิบัติ … ความหมายของธุดงค์คือการขัดเกลากิเลส ซึ่งเป็นหลักปฏิบัติโดยทั่วไปของพระสงฆ์ โดยมีข้อปฏิบัติ 13 ข้อ เช่น ใช้ผ้าได้สามผืนตลอดชีวิต ฉันมื้อเดียว ละเว้นการนอนในกุฎิ และอยู่ป่าช้าเป็นต้น...การธุดงค์ต้องเสี่ยงกับอันตรายมากมาย พระอาจารย์มีวิธีใช้ชีวิตอย่างไรให้ปลอดภัย…เราต้องมีสติอยู่เสมอและธรรมชาติจะช่วยฝึกสติให้เราตลอดเวลา ครั้งหนึ่งอาตมาปักกลดอยู่มีงูอยู่หน้าถ้ำ  พระธุดงค์ทุกรูปทีมีประสบการณ์จะรู้ว่า ถ้าเห็นงูเลื้อยไวๆจะไม่มีพิษ เราเดินช้าๆได้ไม่ต้องกลัวเพราะงูที่ไปไวๆจะไม่มีพิษและกลัวคน แต่ถ้างูที่เลื้อยไปช้าๆเราต้องไปไวๆเพราะส่วนใหญ่เป็นงูพิษเขาจะไม่กลัวเรา  งูตัวนี้เป็นงูไวเปอร์กัดแล้วตายภายในชั่วโมง อาตมารู้สึกกลัวอยู่บ้างแต่สุดท้ายอาตมาอยู่ที่ถ้ำนั้นนานถึงหกเดือน  เวลาเดินออกไปหรือเดินกลับมาต้องผ่านงูตัวนั้นเสมอ แต่ในที่สุดก็เป็นเรื่องดีไปเพราะเขาช่วยสร้างสติให้เรา…อาตมาเคยป่วยเจียนตายมาแล้ว มีอยู่คืนหนึ่งท้องเสียเข้าห้องน้ำบ่อยจนไม่มีแรง โชคดีตอนเช้ามีโยม 4-5 คนมาช่วยหามขึ้นรถไปโรงพยาบาล หมอตรวจเสร็จก็บอกว่าพระอาจารย์ขาดน้ำมากถ้ามาช้าอีกสองชั่วโมงรับรองตายแน่นอน

 

           การนั่งสมาธิริมหน้าผาถือเป็นการขัดเกลากิเลสอย่างหนึ่งสำหรับพระธุดงค์ที่จะต้องฝึกปฏิบัติฯเริ่มจากตอนตีสี่…พระบวชใหม่มักจะฉันอาหารเยอะๆเพราะกังวลว่าต้องฉันมื้อเดียวเดี๋ยวจะไม่มีแรง ท่านก็จะยิ่งง่วงนอนได้ง่าย ครูบาอาจารย์จึงสอนให้นั่งในที่อันตราย ถ้าง่วงนอนก็ให้นั่งเปิดตาเพื่อให้เกิดความหวาดเสียวจะได้ไม่กล้านอน

 

          วิธีจัดการความกลัว---วิธีจัดการที่ดีที่สุดคือการเผชิญกับความกลัว  ถ้าเราไม่หนีเขา เขาก็จะหายไปเอง  มีครั้งหนึ่งอาตมาไปธุดงค์ในป่าที่กาญจนบุรีรูปเดียวเป็นเวลาสองเดือน  วันหนึ่งรู้สึกว่าป่าที่ปักกลดอยู่เงียบกริบ เสียงสัตว์ต่างๆก็หายไป ถึงตอนค่ำได้ยินเสียงเสือร้องห่งจากที่เราอยู่ไม่กี่เมตร ตรงนั้นมีลำห้วยเล็กๆกั้นอยู่เท่านั้น  อาตมาสดุ้งขนลุกไปทั้งตัว แต่พยายามข่มความกลัวไว้ คิดในใจว่า “โชคดีที่เราอยู่ในมุ้ง มุ้งคงป้องกันเราได้” หันไปเห็นบาตรก็ดีใจที่ยังมีบาตรเป็นเพื่อน  อาตมาจึงหาวิธีข่มความกลัวด้วยการทำเป็นพูดขู่ว่า “คอยดูนะ ถ้ายังร้องอีกจะออกไปดู”…เราต้องปล่อยวางชีวิตให้ได้ ตายก็ตาย ปฎิบัติแล้วตายดีกว่าตายแล้วไม่ปฏิบัติฯ

 

       ผู้มีจิตศรัทธา สามารถโอนเงินทำบุญได้ที่มูลนิธิธัมมคีรี ธนาคารกรุงเทพ สาขาแม่ฮ่องสอน บัญชีเลขที่ 379-029856-0 หรือ สนับสนุนหนังสือ วิถีวิเวก ที่หอจดหมายเหตุ พุทธทาส อินทปัญโญ

 

ขอขอบคุณ- อุษาวดี สินธุเสน เรื่องพระชาคิโนฯ ใน นิตยสาร ซีเคร็ต ฉบับ26 พ.ค 2556

 

MORE PHOTO //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=mcayenne94&month=02-2013&group=25&date=02&gblog=15

READ MORE //www.kammatan.com/board/index.php?topic=2129.0

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 11 มิถุนายน 2556 Last Update : 11 มิถุนายน 2556 12:18:39 น. Counter : 2934 Pageviews.		2 comments
Share Tweet