Bloggang.com : jesdath : นังขนุน-อีกหนึ่งชีวิตที่โคจรมา

นังขนุน-อีกหนึ่งชีวิตที่โคจรมา

----มานถูกส่งมาทางเครื่องบิน ส่งตรงมาจากใต้ถุนกุฏิของเจ้าอาวาส วัด..
(ไม่บอก) จ.นนทบุรี เมื่อมันอยู่ กทม.นิสัยเรียบร้อยดี มาถึงที่นี่เริ่มออกลาย ร้อง..กิน..ขี้..ฉี่ ไม่ค่อยเลือกเวลา เล่นเอาเจ้าของไม่ได้หลับนอน
แต่คุณเสา;ภาของผมชอบสุนัขเป็นชีวิตจิตใจ จึงเอามันไปนอนนด้วย ซึ่งผมก็ไม่ว่าอะไรเพราะเรานอนคนละห้องกัน
----จริงๆแล้ว พี่ชายของมาน คือไอ่โชคดี เป็นครอกเดียวกัน แต่สีดำ หน้าแด่นหางดอก ใส่ถุงเท้าขาว มีกำหนดจะบินมาหาเราแล้ว ทั้งนำไปเลี้ยงที่สปาแห่งหนึ่ง ทั้งถ่ายรูปส่งมาทางมือถืแล้ว ดูเป็นหมาที่น่ารัก แต่วันนั้น พบว่ามันตายแล้ว เจ้าโชคดีคอหักตาย พุงเป็นสีเขียว ทางเราไม่อยากสันนิษฐานว่า ผู้ที่ฆ่ามันคือพระถิกษุรูปหนึ่ง ซึ่งไม่ค่อยพอใจกับคนที่จะส่งหมามา ด้วยเหตุแทงหวยแล้วไม่ชอบจ่ายเงิน และยังแอบชอบภรรยาชาวบ้าน อันนี้ขอปล่อยวางครับ ใครทำกรรมอะไรก็รับกันไป เบื้องบนทราบดี (อันนี้ก็ไม่ได้เว่อร์ครับ) ไม่ได้เว่อร์เพราะว่า เสด็จแม่องค์หนึ่งท่านส่งกุมารมาเกิดทั้งสององค์ จะเป็นกุมารธรรมดาหรือระดับสูงก้ไม่ทราบ แต่เจ้าโชคดี มีกรรมมาตัดรอนก่อน บุญไม่สัมพันธ์กับเรา จึงถูกฆ่าอย่างไร้สาเหตุ ซึ่งเรา-ท่านควรเคารพต่อสรรพชีวิต เพราะแม้แต่ท่านพ่อฤาษีลิงกำท่านยังบอกว่าหมา-แมวในวัด เป็นถึงระดับพรหมมาเกิดก็มี 7 วันตายก็มี เพราะมีเศษกรรมที่ต้องชดใช้ พวกนี้จะรู้ภาษา
----แม้ว่าอ้ายหมี หมาปัจจุบันสังกัดบ้านเรามันจะดื้อรั้น ร้าย แต่ชอบเห่า ไม่กัดคน ตอนเด็กมันก็ว่าง่ายไม่ดื้อซน แต่นี่ซนสะบัดชะมัดเจ๊ก เวลาเราเดิน มันจะวิ่งตะครุบด้วยท่ารทางของนักล่า เวลามันวิ่ง เราก็ไม่ทันมันหรอกครับ นี่แค่หมาอายุ 1 เดือน พอดีว่า เจ้าลูกสาวคนเล็ก ก็เป็นวิญญาณที่เสด็จแม่องค์นี้ส่งมาเกิดเช่นกัน เขาก็เลยให้มาปราบกันได้--ผมว่ามานไฮเปอร์เหมือนกัน
(ไฮเปอร์แอคทีฟผสมกับแอลดี-สมาธิสั้น ครบสูตร)
---ขณะที่ผมมองดูภรรยาอุ้มลูกหมา ใจมันก็แวบถึงความเป็นเด็กไร้เดียงสา ซึ่งดูน่าสงสารมากๆ มันเศร้าๆซึ้งๆ บอกไม่ถูกครับน่ารักน่าสงสาร สมเพชเวทนาขึ้นจับใจ ถ้าผมไม่พาพวกเขามาอยู่ตรงนี้ เธอจะอยู่อย่างไร กับลูกสองคน คนพิการหนึ่งคน และบ้านที่กำลังถูกทุบรื้อถอน เหลืออยู่เพียงหลังเดียว ภรรยาอดข้าวเพือให้ตัวเองตาย มาเกือบเดือน จนกระเพาะแทบทะลุ
ต้องมาสอนป้อนข้าวกันใหม่ทีละคำ ถ้าไม่มีผมก้าวเข้ามา พวกเขาจะอยู่อย่างไร อาจเป็นเพราะคำอธิษฐานว่าจะมาพบ มาช่วยเหลือกัน จนได้มาพบกันในชาตินี้ ความรู้สึกสางสาร ความรัก และความเป็นเพื่อนกันมากกว่า ที่ผูหันกัน ผมเหมือนแม่ชอบคุย หยอกเย้าคนเล่น ส่วนเค้าชอบเล่นเหมือนกัน แต่ขี้โมโห ชอบตีชอบหยอกแบบเด็กๆ ก็ไปกันได้ คนปีจอ กับฉลู หมาก็ชอบแง็บขสงัว งัวก็ชอบดีดปากหมา เบื้องบนเค้าว่างั้น
--เหมือนกับบ่นเพ้อเจ้อนินะ แต่ชีวิตจริงมันก็เป็นอย่างนี้ มีสุข โศก เศร้า เหงาและรัก คุลกเคล้ากันไปในแต่ละวัน แม้ว่าจะไม่เสพ ก็เป็นอาหารที่จะต้องกิน อย่าลืม วิตามิน คือความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ วันไหนไม่มีความหวัง ผมก็คงมีชีวิตอยยู่ไม่ได้ เหมือนวันแรกที่ขาดแม่ มันเหมือนชีวิตหายไปครึ่งหนึ่ง ก็ยังดี ถ้าแม่ขาดผมไปก่อน แม่จะมีชีวิคในความตรอมครมไปได้กี่วันก็ไม่รู้
ผมเป็นคนเงียมขรึม เศร้า เหงา โรแมนติก ชอบความเศร้าความซึ้ง และอยู่กับมันมานานมาก ผมชอบสันโษ และไม่เคยคิดจะแต่งงาน แม้ว่าจะทำงานเป็นผู้จัดการ เซลส์ อยู่กรุงเทพ ก็ไม่ได้คิดอะไร เผื่อดวงอาจจะรวย ให้แม่ชื่นใจได้บ้างก็แค่นั้นเอง ไม่เคยคิดจะแต่งงาน อยากจะบวชตลอดชีวิต
ก็เป็นความตั้งใจส่วยตัว และก็ฝึกตนเองเหมือนกัน เช่น ไม่นอนฟูก เอาฟุกออกจากเตียง ไม่ใช้พัดลม ซึ่งดูแล้วคนใช้ที่บ้านยังสุขสบายกว่า แต่ผมเองไม่ได้ประชดชีวิตอะไร พอใจที่เป็นอย่างนั้น เพราะรู้ว่า ถ่าบวชเดินธุดงค์ มันยากลำบากกว่านี้มากมายนัก--ตอนที่บวช พบพระหนุ่มหลายรูป ท่านก็เล่าอะไรหลายอย่าง เช่น พลังจิตฝึกได้ และได้ทุกคนด้วย อาจไม่นานนัก 7-15 วันก็ได้แล้ว ท่านเล่าว่าช่วงที่ปฏิบัติอุกฤษณ์ (เข้มข้น) ท่านมองเห็นเด็กสาวนอนในโลง ยังสาวและสวย พออีกสองวัน ก็ได้รับนิมนต์ไปงานศพ ก็งานศพของหญิงสาวที่ท่านได้เห็นทางทิพญาณมาแล้วนั่นเอง อีกรูปหนึ่งท่านหน้าตาคม ผิวคล้ำพ หล่อมาก บุคคลิกน่าดูชม ท่านเล่าว่า เวลาปักกลดนอนตามข้างทาง
พวกงูเห่ามักจะมานอนบนอกของท่าน เพราะว่ามันเป็นสัตว์เลือดเย็น พบไอตัวคนเป็นที่อุ่นดี พอสักไม่กี่วันท่านก็เป็นไข้ป่าส่ง รพ. เพราะการเดินธุดงค์นั้น ก็จะได้รับเชื้อนี้อยู่ในตัว--ตอนที่ข้าพเจ้าเป็นครู เกิดเบื้อหน่ายชีวิต จึงตั้งใจนอนให้ยุงกัดมากๆ จะได้เป็นไข้ป่าตาย --แต่ก็ไม่เป็น แต่ครูที่สอนวอลเล่ย์บอล รูปร่างลำสันแข็งแรง นอนกางมุ้ง ดันเป็นไข้ป่า(มาเลเรีย)แทนซะได้
---อะๆ บ่นมานาน ดูภาพกันดีกว่า ผมกำบังทำวิทยานิพนธ์เรื่อง"ปัจจัยของโครงสร้างทางเราขาคณิตแบบสามมิติของดอกถั่วแดง" กะของบจากสภาวิจัยสักสองล้านบาท ยิ่งเรียนรู้เป็น ก็จะรู้น้อยลง อย่างเช่นหมอคนนึงบอกแม่ว่า จบมาปีแรก รักษาคนได้ทั้งตัว พอเรียนไปอีก ได้แค่ท่อนบน เรียนอีก ได้แค่หัว เรียนอีก ได้แค่เรื่องหุ เรียนอีกปี รักษาได้แต่หูซ้ายเท่านั้นครับ เอ่อ มุกนะครับ ขำหรือปล่าวนี่ 5555
----ใครก็ตามแอบคิดว่าผมเว่อร์มั่กที่บอกว่าว่า ดอกถั่วนั้นเหมือนกับลายไทย ลายกนก
(กระหนก) โปรด ดูซะ 555 ....ข้าชนะ

รูปนังขนุน และภรรยาผม ไม่
สวยแตน้ำใจงาม (เป็นที่พึ่งของญาติพี่น้องและผู้ทุกข์ยาก เป็นหลายสิบชีวิต

---ลูกหมา ตอนหลับก็เหมือนเด็ก หลับง่าย-- หมดพิษสง

Create Date : 27 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 28 พฤศจิกายน 2553 0:33:02 น.

0 comments

Counter : 2116 Pageviews.