...ไม่นานเกินรอ อิอิ รอ อีกแล้วเรา...
ไดอารี่จ๋า คิดถึงนายจัง อีกเดือนกว่าๆเราก็จะได้หยุดพักร้อนแล้วล่ะ แต่ยังไม่แน่ว่าทางโรงงานจะปิดโรงงานเหมือนปีที่แล้วหรือเปล่า ต้องดูลูกค้าอีกทีว่าเขาจะหยุดกรีดยางกันไหม แต่คิดว่าน่าจะหยุดกันเยอะล่ะ เพราะน้ำยางเริ่มลดปริมาณแล้ว (ภาษาชาวบ้านเขาบอกว่า ยางไม่ออกอ่ะนะ)
ตอนนี้ใบยางเริ่มๆมีสีแดงแซมมาแล้วล่ะ เดี๋ยวไว้ให้มันแดงทั้งสวนเมื่อไหร่จะหยิบกล้องไปถ่ายรูปมาให้ดูนะ แล้วจะถ่ายตอนที่ลมพัดพาใบยางปลิวหล่นจากต้นมาให้ดูด้วย บรรยากาศยังกับฤดูใบไม้ร่วงเมืองนอกเลยล่ะ เสียอย่างเดียวอากาศร้อนไปนิด พอใกล้ปิดหน้ายาง การทำงานก็เริ่มเจอลูกค้าน่าเบื่อๆอีกแล้วล่ะไดอารี่จ๋า เราไม่ชอบเลยคนไม่ยอมรับความจริง เอาแต่ผลประโยชน์ แถมไม่แค่นั้นยังเอาไปพูดจาให้ร้ายกันอีก เซ็งที่สุด แต่ก็ทำได้เพียงยิ้มรับละนะ ไปต่อปากต่อคำด้วยก็ยิ่งเสียเปล่าๆ อย่างน้อยก็คนในหมู่บ้านด้วยกัน (แต่ทำไมเขาไม่คิดถึงข้อนี้บ้างก็ไม่รู้) วันก่อนนั่งรถพี่ชายไปหาดใหญ่กับพี่สาวพี่สะใภ้ เต็มๆสองหูเลยล่ะ โดนให้ร้ายซึ่งๆหน้า เขาบอกว่าที่โรงงานเวลาฝนตกนี่ไม่ต้องเทสต์เปอร์เซ็นต์น้ำยางล่ะซิ คงตีว่าน้ำยางโดนฝนเหมือนกันหมดแน่ๆ เฮ้อ เราก็ได้แต่ฟังละนะ ยิ้มแล้วก็เงียบ ทั้งๆที่ในใจอยากตอบโต้ไปจะแย่ ถ้าทำได้อย่างที่เขาว่า ก็ดีสิ วันไหนแค่ฝนโปรยลงมาก็ไม่ต้องทำงานแล้ว เงินเดือนฟรีๆใครจะไม่ชอบ แต่นี่เพราะไม่ใช่เลยหงุดหงิดที่สุดที่เขามากล่าวหากันดื้อๆ ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ตอนที่ทำงานโรงงานเก่า ก็ลูกค้าเหล่านี้แหละที่ต่อว่าโรงงานเก่าว่ากินเปอร์เซ็นต์น้ำยาง ว่าชั่งน้ำยางสดตราชั่งโกง ว่าราคายางที่ซื้อต่ำกว่าที่อื่น แล้วสุดท้าย ก็ลูกค้าพวกนี้ที่ไปไม่ลากลับไปขายให้กลับโรงงานเก่าโรงงานที่เขาเคยว่าไว้ต่างๆนานา มนุษย์เราไม่รู้จะอะไรกันนักหนาเนอะ
มนุษย์เรามีหลากหลายสายพันธ์ อยู่ที่ใจเรานั้นจะเลือกสรรหา อยากพาใจไปอยู่ไหนในโลกา ตามศรัทธาความชอบตอบใจตน ผลประโยชน์ของฉันห้ามมันเอา แม้นยามเขาเผลอฉันเอาไม่มีสน ก็แบบนี้นี่แหละคำว่าคน บ้านจึงหม่นเมืองจึงหมองไปทั่วทิศ
เหอๆ ว่าจะเขียนถึงนายดีๆแล้วนะนี่ไดอารี่ อารมณ์กวีด่าคนก็เข้าสิงอีกจนได้ สงสัยชาตินี้จะทำงานร่วมกับคนหมู่มากไม่ได้แน่ๆแล้วล่ะเรา เห็นนิสัยเงียบๆเฉยๆแบบนี้ ไม่อยากบอกเลย เคยยอมให้ใครมาทำร้ายโดนไม่ผิดซะทีไหน นายอย่าเอาเยี่ยงอย่างล่ะ ขอเตือนไว้ ด้วยความปรารถนาดี จาก มัยดีนาห์ อิอิ อยากให้ถึงช่วงหยุดพักร้อนเร็วเท่าไหร่เราก็ต้องผ่านลูกค้าในช่วงนี้ไปให้ได้อย่างที่เรียกว่าดีที่สุด เพื่อรักษาลูกค้าไว้ แต่ผ่านไปได้เมื่อไหร่ละก็จะไปเที่ยวให้ลืมโรงงานไปเลย วางโปรแกรมไว้เยอะ ไม่รู้ว่าจะได้ไปสักที่ไหม...
ว่าจะไปกรุงเทพฯ เยี่ยมเพื่อนสมัยเรียนที่มีอยู่น้อยนิด แล้วอาจถือโอกาสไปเจอเพื่อนมิตรในบล็อกบางท่าน ว่าจะไปเชียงใหม่กับเพื่อนบ้านที่เขาจัดทัวร์ ว่าจะไปพังงา กระบี่ ภูเก็ตกับพี่ๆ
จะได้ไปสักที่ไหมน๊อ ไม่ค่อยอยากฝันมาก วางโปรแกรมทีไร อดทุกที แถมตอนนี้มีโปรแกรมใหม่แทรกมาอีกแล้ว จะขายwaveไปเอา iconเหอๆ กำลังจะหมดหนี้ก็เริ่มเสาะหาหนี้อีกแล้ว งานนี้ท่านแม่คงบ่นอีกแน่ๆฐานไม่รู้จักเก็บเงินบ้าง แต่ที่แน่ๆสิ้นดือนกุมภาพันธ์ต้องส่งของขวัญรับปริญญาไปให้อี๊ฟก่อนเดี๋ยวน้องมันจะงอนเอา หาว่าพี่สาวแสนน่ารักคนนี้จะลืมน้องสาวไปอีก ยิ่งชอบน้อยใจอยู่เรื่อย สุดท้ายฝากนายช่วยบอกใครคนนั้นด้วยนะจ๊ะว่าเป็นห่วงนะ จากที่อ่านเมลล์ที่เขาส่งมาให้ แล้วตอนนี้สี่ทุ่มแล้วก็ยังต้องออกไปทำงานอีกเพื่อความปลอดภัยของลูกน้อง ยังไงนาเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ควบคุมสถานการณ์ทุกอย่างได้โดยดีและปลอดภัย เห็นท่าไม่ดีควบคุมก๊าซมันไม่ได้ก็รีบโจนหนีลงเรือล่ะ
ส่วนเพลงที่ใช้อัพวันนี้ เป็นเพลงที่ใช้เป็นเสียงเรียกเข้าตั้งแต่ซี่รีส์เรื่องนี้เข้าฉายทางช่อง 7 จังหวะมันดี ฟังแล้วคึกคัก แล้วพระเอกซี่รีส์ก็น่ารักดีด้วยข้อสำคัญ
Create Date : 31 มกราคม 2551 |
|
30 comments |
Last Update : 27 กุมภาพันธ์ 2551 19:43:24 น. |
Counter : 973 Pageviews. |
|
|
|
ไอ้พวกที่ใส่ร้ายนี่....ไม่น่ายอมนะคะ
เป็นหนูหน่อยไม่ได้นะพี่นา...
แม่จะสวนให้ดูชม....
แต่ตาลายจังเลยอ่า....