กาหรือหงส์ ตอน ๔๖
กาหรือหงส์ ตอนที่ ๔๖พอหยุดปิดภาคเรียนแรกในวันนี้ มะยมได้รับคำขอร้องจากเจ้าเดือนว่าขอให้ไปช่วยดูแลหลานจอมทโมนทั้งสองคือ เด็กหญิงเตยหอมกับเด็กชายต้นกล้าที่คุ้มฟ้าโอบดินด้วยเหตุผลกึ่งบังคับว่า อยากจะอยู่ทำรายงานกลุ่มที่อาจารย์สั่งค้างไว้ พร้อมกับรับงานพิเศษเป็นครูพี่เลี้ยงให้กับสองลิงทโมนที่เรียกร้องหาพี่มะยม คนสวยทุกวี่ทุกวันซะเหลือเกิน กระทั่งเจ้านารีรัตน์คำภูมี ผู้เป็นแม่ต้องร้องขอน้องสาวคือ เจ้าเดือนให้ช่วยอ้อนวอนขอให้พี่คนสวย ๆ ของหลานได้มาเป็นครูพิเศษสอนเด็ก ๆ ที่นี่ ...มะยมก็รู้สึกอึดอัดใจในตอนแรกที่จะทำหน้าที่ เพราะได้รับปากครูพลว่าจะกลับไปดูบ้านริมน้ำที่สร้างใหม่ แต่สุดท้ายก็ทนคำอ้อนวอนเช้าเย็นของทั้งสองเด็กหญิงชายไม่ไหว จึงตอบตกลงไป ท่ามกลางเสียงโห่ร้องดีใจของใครหลายคน ...คุ้มฟ้าโอบดินในสายตาของเด็กสาวบ้านนอกอย่างมะยมดูโอ่โถงกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาด้วยบรรยากาศแบบล้านนา ตัวเรือนคุ้มสร้างด้วยไม่สักทองทั้งหลัง เรือนตอนหน้าเป็นเรือนหลังใหญ่มีห้องโถงกว้างไว้สำหรับอาคันตุกะผู้มาเยือนได้พักผ่อนอิริยาบท ประดับประดาไปด้วยของเก่าล้ำค่าสมัยเยงแสนแทบทั้งสิ้น เครื่องเรือนไม่เก่าแก่วางเรียงรายอวดความยิ่งใหญ่ของฝีมือช่างในอดีต ส่วนด้านบนเพดานประดับโคมไฟขนาดต่าง ๆ จนดูเหมือนเดินอยู่ในพิพิธภัณฑ์โบราณ ...เด็กสาวจากท่าวังหินได้แต่เดินยอตัวไปเป็นระยะๆ ด้วยความกริ่นเกรงในสถานที่แห่งนี้ จนกระทั่งเจ้าเดือนสะกิดให้ทำความเคารพผู้อาวุโสที่นั่งเรียงรายอยู่บนเก้าอี้โซฟา มะยมถึงกับสะดุ้งไปอีกครั้ง ...“ นี่เหรอครูพี่เลี้ยงตาต้นกับยายเตย เข้ามาใกล้ ๆ ย่อสิลูก..” มะยมยอบตัวลงไปนั่งในทันที เพราะตกใจในน้ำเสียงทุ้มกังวารที่กำลังกวักมือเรียกให้ไปใกล้ ๆ จนเจ้าเดือนเห็นว่ามะยมยังนิ่งขึ้งตกใจ จึงคลานตามไปนั่งข้าง ๆ ด้วย ...“ นี่แหละเจ้าคะเจ้าย่า ครูมะยมของตาต้นยายเตย พวกเราเพิ่งปิดเทอมวันแรก..”“ เออ ...หน้าตาเราน่ารักจุ๋มจิ๋มดีนะมะยม นี่มีกิ๊กหรือยัง ...”“ ต๊าย ... เจ้าย่าถามคำถามทันสมัยจังแฮะ..”เจ้าเดือนเลิกคิ้วอดแปลกใจที่ผู้เป็นย่าอายุร่วมจะเจ๊ดสิบปีได้ใช้ถ้อยคำทันสมัยเกินจะคาดฝัน “ เอ๊ะ ...ไม่ได้หรอกจ๊ะแม่เดือน ตอนนี้ย่าต้องทันสมัยอินเทรนด์เข้าไว้ ไม่งั้นหลุดเทรนด์ไปใครจะคุยกับย่ารู้เรื่อง..”“ ยังไม่มีเจ้าค่ะเจ้า ...” มะยมพูดตะกุกตะกักด้วยความไม่เคยชินสถานการณ์อยู่ต่อหน้าเจ้าใหญ่นายโตเป็นถึงราชนิกุลเก่าเช่นนี้ แต่พอสนทนาได้สักพักก็คลายใจ เพราะเจ้าย่าของเจ้าเดือนมีวาจาไพเราะไม่ถือตัวว่าเป็นเจ้าเป็นเชื้อ สนทนาไดในทุกเรื่อง… “ ดีแล้วลูก ตอนนี้เรายังอายุน้อยคิดหาทางทำงานให้ได้เงินทองมาเยอะ ๆ มาช่วยพ่อแม่ดีกว่า ว่าแต่เราเถอะมาเป็นครูเจ้าสองลิงทะโมนนี่คิดดีแล้วเหรอ ...มันซน มันดื้อมากเลยนะ ...”“ มะยมเคยมาพักที่คุ้มสองสามครั้งแล้วจ๊ะย่า มาทีไรไม่เคยได้เจอเจ้าย่าที่นี่เลย ...”“ อ้าวรู้จักกันมาก่อนงั้นหรือ ดีดีแล้วช่วย ๆกันหน่อยนะลูก..”“ค่ะมะยมเคยมาที่นี่หลายครั้งจนเจ้าพวกลิงทั้งสองติดใจฝีมือการสอนภาษาอังกฤษของคุณครู จนถึงขนาดจองตัวกันข้ามปีเลยทีเดียวเจ้าย่า เดือนเลยขู่แกมบังคับให้มาคุ้มโดยเจ้าตัวอาจจะไม่ค่อยเต็มใจนัก”“ โถน่าสงสารจังเลยลูก แต่ก็ไม่เป็นไรมาอยู่กับย่าที่นี่ก็ทำตัวตามสบายถือว่าที่นี่เป็นเสมือนบ้านตัวเองก็แล้วกัน ตอนนี้ย่าว่าแม่เดือนพามะยมไปหาอะไรกินรองท้องก่อนดีกว่า ..”“ ค่ะเจ้าย่า ... ไปกันเถอะมะยมจะได้ไปหาสองลิงที่อยู่ในครัวด้วย”มะยมก้มกราบผู้อาวุโสสูงสุดแห่งคุ้มฟ้าโอบดิน ก่อนจะค่อย ๆ คลานผ่านสายตาคนนับสิบไปทางด้านหลัง แต่ก็มิวายได้ยินเสียงซุบซิบดังมาจากข้างหลัง เจ้าเดือนที่เดินนำหน้าเอ่ยปลอบใจว่า ..“ อย่าไปสนพวกป้า ๆ กลุ่มนั่นเลย เป็นอย่างนี้เสมอแหละเวลาคนแปลกหน้าเข้ามาบ้าน ชอบวิเคราะห์วิจารณ์ซุบซิบนินทาไปตามเรื่อง เจ้าย่าก็ระอา แต่ก็ว่าไม่ได้เพราะเป็นญาติ ๆ กัน ..”“ ไม่เป็นไรหรอกเดือน ...ดู ๆ ไปพวกป้าก็เกรง ๆ เธอเหมือนกันนะ..”“ ไม่ได้สิ ถ้าว่าว่าฉัน แม่ด่าเปิงแน่ ..”“ โอะ ... เดือนว่าคนเป็นด้วยเหรอ...”“ แหงละใครจะยอมให้ว่ามาง่าย ๆ เดือนไม่ชอบป้ากลุ่มนี้เลย ชอบมารบกวนเจ้าย่าอยู่เรื่อย ๆ ..นี่คงมาชวนออกไปช็อบปิ้งหรือไม่ก็เล่นไพ่นะสิ อย่างนี้ต้องไปฟ้องอาต้อม ”“ อาต้อมคือใครกันน่ะเดือน มะยมรู้จักหรือเปล่า..”“ อาต้อมเป็นอนุชาของท่านลุงปกรณ์เทวา พ่อของอิสราไงล่ะ ... ชื่อเต็ม ๆ ของท่านก็คือหม่อมเจ้าพรหมมารังสรรค์ มะยมยังไม่เคยเจออาต้อมเลย แต่เดี๋ยวก็จะได้พบกันแล้ว..”“ อาต้อม ... เหรอจ๊ะ..”“ ใช่แล้วอาต้อมพระทัยดีมาก ไม่ดุ ไม่ว่าเวลาเดือนทำตัวไม่เรียบร้อยน่ารัก คอยสอนเคยเตือนเรื่องต่าง ๆ ตลอดเวลา ตอนนี้อาอยู่ในครัวแล้ว เรารีบไปกันเถอะ...”มะยมถูกสาวหน้าหวานดึงตัวแล่นลิ่วไปยังห้องครัวของคุ้มฟ้าโอบดินด้วยความเร่งรีบตามที่ใจเรียกร้องต้องการ จนกระทั่งได้โผล่เข้าไปในห้องครัวที่อยู่หลังคุ้ม เด็กสาวบ้านนาก็ต้องตกตะลึงในความวิจิตรของลวดลายไม่สักที่แกะสลักตามเสาแต่ละต้น และกันสาดหรือกาแลที่ประดิดประดอยบรรจงสร้างได้ไม่แพ้กัน ตัวครัวบ่งเป็นสองส่วนคือส่วนหน้ากับส่วนหลัง ส่วนหน้าจะใช้เป็นที่เก็บภาชนะและเครื่องครัวทั้งหมด ส่วนหลังจะมีโต๊ะไม้มะค่าโมงขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านใช้เป็นที่วางอุปกรณ์สำหรับทำอาหาร แต่ตอนนี้กำลังเป็นสนามประลองยุทธของคุณต้นน้ำกับคุณเตยหอมผู้ซุกซนไปชั่วขณะ ....“ ต้นกับเตยมาสวัสดีคุณครูคนใหม่หรือยังจ๊ะ..”“ เย้ เย้ พี่มะยมมาแล้วครับท่านลุงต้อม พี่มะยมมาแล้ว..”ภาพที่คุณชายต้อมเห็นก็คือเด็กหญิงเด็กชายผละจากการเล่นขายของ(เอาเศษผักมาทำเป็นของขาย) วิ่งหน้าตั้งกระโดดปีนขึ้นไปยังสาวน้อยหน้าคมหวาน ผิวสีน้ำผึ้งดูนิ่มนวลละออตา แถมมีกิริยานิ่มนวลงดงามสมกับใบหน้าจนอดทึ่งไปไม่ได้ ...“ เฮ้ยต้นเตยทำไมไปปีนพี่เขาอย่างงั้นล่ะ ลงมาเดี๋ยวนี้นะ..”เจ้าเดือนส่งเสียงดุไปยังเด็กชายต้นกล่าเด็กหญิงเตยหอม ซึ่งมันก็ไม่ได้ผลนัก จอมทโมนยังคงแย่งกันปีนป่ายไปบนตัวมะยมเล่านอย่างสนุกสนาน ข้างฝ่ายเด็กสาวกลับยิ้มร่าและหัวเราะร่วมเล่นด้วยจนดูรักใคร่กลมเกลียวกันอย่างน่าพิศวง “ พี่มะยมอยู่กับพวกเรานาน ๆ นะคะ..”“ พี่มะยมไม่ต้องไปอยู่กับเตย เพราะเตยขี้หวงของเล่น..”“ เอ๊ะพี่ต้นมาว่าน้องเตยทำไม ของ ๆ พี่ต้นทำไมไม่ไปเล่น มาแย่งของเค้าก่อนทำไม..”“ ก็ของพี่ต้นน้องเตยทำพังไปแล้วนี่นา ...”“ ไม่ได้พี่มะยมเป็นของน้องเตย พี่ต้นไปไกล ๆ สิ ..”“ พี่มะยมอย่าไปเชื่อน้องเตย น้องเตยสกปรกชอบเล่นขี้มูก ชอบงอแงเวลาอาบน้ำทำให้ตัวเหม็น ใคร ๆ ก็ไม่รักน้องเตยหรอก ยี้ตัวเหม็นเขียวทั้งตัว แหวะ..”“ กรี๊ด ๆๆ พี่ต้นอย่ามาว่าเค้านะ เค้าจะไปฟ้องแม่ ฮือ ๆ ๆ ๆ แม่จ๋าแม่จ๋า พี่ต้นรังแกน้องเตย..”มะยมรู้สึกตกใจที่เห็นเด็กหญิงเตยหอมหล่นลงพื้นดังตุบแล้วส่งเสียงกรีดร้องพร้อมกับกระทืบเท้าเต้นเร่า ๆ อยู่กับพื้นจนเจ้าเดือนต้องรีบทรุดตัวลงไปอุ้มขึ้นมาพร้อมกับตวาดเด็กชายต้นน้ำด้วยเสียงอันดัง ...“ หยุดเดี๋ยวนี้นะต้น เป็นลูกผู้ชายยังไงรังแกน้อง..”“ ต้นไม่ได้ทำนะครับ น้องเตยทำตัวเองต่างหากน้าเดือน ”ต้นน้ำเถียงไปด้วยความซื่อกอดคอมะยมไว้แน่น ..“ ก็เห็นอยู่ว่าเราผลักยายเตยตกพื้นนี่..” เจ้าเดือนเริ่มเสียงดังขึ้นด้วยความโมโห พร้อมเสียงสะอื้นของเด็ดหญิงตัวน้อยในอ้อมแขน “ ต้นไม่รู้ ... ต้นไม่ได้ทำ ลุงต้อมเป็นพยานได้ใช่มั้ยครับ”ต้นน้ำเริ่มหาพยานแวดล้อมซึ่งก็ได้ท่านต้อมมาเข้าทางพอดี ...“ ไม่เอาแล้วเด็กๆ อย่าทะเลาะกันเลย ลุงต้อมทำสปาเก็ตตีอร่อย ๆ ของพวกเราเสร็จแล้ว ไหนใครอยากจะกินยกมือขึ้น ...” พอจบคำพูดของหม่อมเจ้าพรหมมารังสรรค์ ทั้งสองพี่น้องเช็ดน้ำหูนำตาเมื่อครู ก่อนจะรีบขอลงจากเอวสองสาวอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งตรงโต๊ะไม้มะค่าโมงขนาดใหญ่ที่มีจานสปาเกตตีอร่อย ๆ วางตั้งรอควันหอมกรุ่น ก่อนจะลงมือสวาปามไปด้วยความหิว ...“ อ้าวไหงญาติดีกันไวจัง เมื่อกี้ยังทะเลาะแย่งพี่มะยมเอาเป็นเอาตาย ตอนนี้เห็นอาหารดีกว่าซะแล้ว”เจ้าเดือนอดที่จะแซวลงทโมนทั้งสองไปไม่ได้ หันไมองท่านต้องกับมะยมแล้วส่ายหน้าในความเดียงสาของทั้งสองด้วยความระอาใจ “ อาต้อมค่ะ มีอะไรในครัวให้เดือนกับมะยมช่วยมั้ยคะ..”“ มะ..ไม่มีอะไรแล้วจ๊ะเดือน พาเพื่อนมาตักสปาเกตตีสิ อร่อยนะ อาทำเลี้ยงเพื่อนอยู่บ่อย ๆ ..”“ ขอบคุณค่ะอาต้อม เดือนกำลังหิวอยู่พอดี ขอสองที่นะคะ...”“ ตามสบาย ๆ เลย อาทำเผื่อทุกคน ... มะมา เราชื่อมะยมใช่มั้ยมาทานสปาเกตตีกัน อร่อยนะ..”เด็กสาวมองอากัปกิริยาของผู้อาวุโสท่าทางเปี่ยมด้วยไมตรี ที่ตอนนี้กำลังเคลื่อนตัวไปมาอยู่ตรงหน้าด้วยความยกย่องเทิดทูน ยิ่งมองก็ยิ่งเหมือนท่านชายปกรณ์เทวากับอิสรา ดูสง่า ภูมิฐาน คงค่าแก่คนชั้นสูงศักดิ์ด้วยความเพลิดเพลินจำเริญตา อยู่นานสองนานจนกระทั่งสะดุ้งเมื่อ ท่านชายพรหมมารังสรรค์ เอ่ยถามประโยคหนึ่งขึ้นมาในห้วงคำนึง ...“ เดือนรู้หรือยังว่าท่านพี่ปกรณ์จะมาฟ้าโอบดินในวันพรุ่งนี้ ...”“ อะไรนะคะอาต้อม ท่านลุงปกรณ์จะมาฟ้าโอบดินเหรอคะ..”“ ใช่... จะมาพร้อมพี่อุ่นเรือนกับอิสรา เราจำอิสราได้หรือเปล่า รุ่นๆ เดียวกันไม่ใช่เหรอ..”“ อิสราก็จะมาพร้อมป้าอุ่นเรือนด้วย งั้นดีเลยจะได้พร้อมหน้าพร้อมตากันซะที เย็นนี้แสนเมืองก็จะมาถึงสนามบินเชียงรายด้วยค่ะอาต้อม เดือนดีใจจังเลย เจ้าย่าทราบหรือยังคะอา..”“ เจ้าอานั่นแหละเป็นตัวตั้งตัวตีในเรื่องนี้ เห็นตื่นแต่เช้ามากสั่งพวกคนงานจัดเตรียมห้องหับที่หลับที่นอนกันยกใหญ่ สงสัยงานนี้จะเป็นการรวมญาติครั้งใหญ่แน่ ๆ ..”“ เดือนตื่นเต้นจังค่ะอาต้อม เออแนะ ลืมไปว่ามะยมหิวข้าวแล้ว มามาทางนี้จ๊ะมะยม ”กว่าที่มะยมจะได้พักผ่อนหลับนอนได้เวลาก็ล่วงเข้าไปสองยามแล้ว ... ดวงตาที่ลืมโพลงในความมืดบ่งบอกถึงความคิดที่ยังไม่สิ้นสุดของตัวเอง เด็กสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ไล่ความคิดสับสนในหัวให้ออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ทว่าทำเพียงแค่นั้นเพราะพอปล่อยทิ้งไว้สักพัก มันก็เวียนกลับมาคิดใหม่อีกครั้ง .... อา ..พรุ่งนี้แล้วสิที่อิสรากับครอบครัวจะมาถึงที่นี่ ถ้าเราได้พบหน้าเขา ใจเราจะเป็นอย่างไงบ้างนะ จะตื่นเต้นโครมครามจนแทบทะลุออกมาข้างนอกหรือเปล่า? แล้วเราจะเอ่ยคำพูดประโยคแรกออกไปยังไง ...คำถามอันน่างี่เง่าทั้งหมดพรั่งพรูออกมาจนถึงห้วงสุดท้ายของสติสัมปชัญญะสุดท้ายของมะยมจะดับวูบไปเพราะความง่วงใกล้อรุณสางนั่นเอง ... ------------------------------------หลังจากทำธุระส่วนตัวในตอนเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว มะยมเดินลงจากห้องพักที่เป็นเรือนเดี่ยวแยกออกมาจากเรือนหลังใหญ่อีกที เรือนไม้สักขนาดไม่ใหญ่โตมากนักหลังนี้สร้างด้วยสถาปัตยกรรมล้านนาหมดทั้งหลัง ความวิจิตรบรรจงก่อสร้างดูคล้ายหอคำในสมัยก่อน ... เด็กสาวยังคงรู้สึกหวาด ๆ ไปเหมือนกันเมื่อได้เอนตัวลงนอน บนเตียงไม้โบราณสมัยพ่อขุนเม็งราย ผู้ยิ่งใหญ่ทั่วแคว้นลานนา ขนลึกตั้งเกรียวทุกครั้งที่หันกายพลิกไปมา แต่สุดท้ายก็ยังอุ่นใจที่ยังมีเจ้าเดือนนอนหลับอยู่ข้าง ๆ พอให้คลายความกลัวสิ่งที่มองไม่เห็นไปได้ ..“ ตื่นแต่เช้าเลยนะมะยม ว่าแต่เมื่อกี้ลงไปเดินเล่นข้างล่างมาแล้วเหรอ..”“ จ๊ะเจ้าเดือนน้อย เอ๊ย เดือน ..” มะยมหลุดเรียกสรรพนามเต็มของเพื่อนรักไป ก็เพราะคนที่คุ้มฟ้าโอบดินทั้งคุ้มเรียกเจ้าเดือนเต็มดวงว่า“ เจ้าเดือนน้อย ” จึงแสร้งสัพยอกไปเล็กน้อย ..“ แหมไม่ต้องแซวก็ได้ เดือนจะถามมะยมว่า ข้างล่างวุ่นวายกันมากใช่มั้ยจ๊ะ ... วันนี้แขกจะมาเยอะหลายคน สักประเดี๋ยวแสนเมืองก็คงมาเรียกเราแล้ว ..”“ น้าสร้อยกับน้าพวงกำลังสั่งคนงานจัดโต๊ะอาหารใหม่ตามคำสั่งเจ้าย่า ส่วนลุงบุญลือกับน้าแก้วเดินไปตรวจความเรียบร้อยของเรือนกาแลพร้อมกับคนงานส่วนหนึ่ง ..”“ ดีจังที่มะยมมาช่วยวันนี้ งั้นเดือนคงเหนื่อยวิ่งดูโน่นดูนี่ทั้งวันแน่ๆ แล้วอาต้อมกับแสนเมืองตื่นนอนหรือยังล่ะมะยม ” เจ้าเดือนส่องยังคงหัวเราะสดใสเหมือนนกน้อยส่งเสียงขับขานยามเช้าอย่างไม่ถือตัวเช่นเคย…“ มะยมเห็นเจ้าแสนเมืองจะไปข้างนอกกับเจ้าย่าจ๊ะ ส่วนอาต้อมกำลังเดินเล่นอยู่ในเรือนกระจกไม้เมืองหนาวทางด้านท้ายคุ้มกับเจ้าดาวประกาย ..”“ อุ๊ยตาย ! งั้นดีแล้ว ... เราสองคนไปหาอะไรกินที่ในครัวก่อนทุกคนดีกว่านะมะยม ประเดี๋ยวเจ้าลิงทโมนสองตัวขึ้นมาบุกที่นี่ซะก่อน จะทำอะไรไม่สะดวกกันพอดี ..”“ เราว่าเดือนพูดช้าซะแล้วล่ะ คุณต้นน้ำกับคุณเตยหอมกำลังเดินขึ้นบันไดมาแล้ว...” มะยมบุ้ยปากไปที่บันใดข้างล่างที่มองจากหน้าต่างด้านบน มองเห็นเด็กชายรูปร่างอ้วนท้วน ผิวพรรณขาวละเอียด หน้าตาคมคายลักษณะดีวิ่งเบียดกันกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ น่าตาประพริ้มประพรายคล้ายกัน ถือตุ๊กตาบาร์บี้ตัวเก่ง มือน้อย ๆ ดึงทึ้งเสื้อผ้าผู้เป็นพี่ชายด้วยความอยากจะอยู่ข้าง จนกระทั่งมาถึงบนเรือนได้เป็นผลสำเร็จ ...“ อะไรกันอีกแล้วพี่น้องคู่นี้ เมื่อไหร่จะเลิกแย่งของกันซะที ฉันละเบื่อพวกเธอจริง ๆ ..”เจ้าเดือนส่องเริ่มคิ้วขมวดเข้าหากัน เมื่อมองเห็นเค้าความวุ่นกำลังจะเกิดขึ้นตรงหน้า แต่สองทะโมนหาสนใจเสียงแห้วแว๊ดของผู้ที่อาวุโสกว่าไม่ กลับวิ่งโครมครามป่ายปีนขึ้นบนตัวมะยมที่รอโอบรับทั้งสองไว้แล้วทันที “ พี่มะยมจ๋า พี่มะยมของน้องเตย..” “ ไม่ใช่พี่มะยมของพี่ต้นต่างหาก..”ทั้งสองยังคงเถียงกันเอาเป็นเอาตายจนสับสนโกลาหลไปชั่วขณะ กระทั่งมีเงาของใครบางคนกำลังยืนลับ ๆ ล่อตรงหน้าประตูเรือนใกล้ๆ บันใดขึ้นเรือน มะยมทำปากจุ๊ ๆ ให้สองลิงทโมนเงียบเสียงลง เมื่อเห็นว่าเจ้าเดือนส่องหล้าเดินตรงไปหาหญิงชราที่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงประตู ...จนความเงียบเข้าครอบคลุมอีกครั้ง เจ้าเดือนเดินตรงมายังโต๊ะเยีบหนังสือที่มะยมกับโกชายต้นกล้าและเด็กหญิงเตยหอมกำลังวาดภาพอยู่อย่างเงียบ ๆ ...“ ป้าพวงไม่สบาย ปวดท้องอย่างหนัก ต้องพาไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ ..”“ ป้าเป็นอะไรไปจ๊ะเดือน..”“ ดูเหมือนจะเป็นโรคกระเพราะกำเริบอีกแล้ว คราวก่อนเจ้าย่าพาไปนอนรักษาตัวอยู่เกือบเดือน นี่ก็มาเป็นอีกแล้วคราวนี้แย่แน่ๆ ไม่มีใครอยู่บ้านเลย น้าสร้อยก็มาบอกว่าอาต้อมออกไปกับอาดาวเมื่อตะกี้นี่เอง มะยมฉันจะทำไงดี ใครจะดูแลที่นี่ ใครดูแลเด็กๆ” มะยมนิ่งครุ่นคิดไปเพียงครู่ก่อนจะเอ่ยออกมาเบา ๆ ว่า“ เอายังงี้มั้ยให้เราจะพาป้าพวงไปโรงพยาบาลเอง ส่วนทางนี้เดือนดูแลคนเดียวไปก่อน มะยมคิดว่าเจ้าย่าน่าจะกลับมาคุ้มภายในสองสามชั่วโมงต่อจากนี้ ..”“ ได้งั้นก็ดีเลย เราฝากดูแลเรื่องนี้ด้วยนะจ๊ะ..”“ ไม่ต้องห่วงหรอก โรงพยาบาลกับเราเป็นของคู่กัน ไปไหนไม่เคยห่าง ...”“ เอาล่ะเด็กๆ อยู่เงียบ ๆ ที่นี่ก่อน เดี๋ยวพี่เพื่อนจะพาพี่มะยมไปหารถนำป้าพวงไปโรงพยาบาล อยู่กันนิ่ง ๆ สักพักจะได้มั้ย เดี๋ยวพี่มา..”เจ้าเดือนส่องหล้าทำน้ำเสียงเพลีย ๆ เมื่อรู้ว่าจะต้องดูแลสองทโมนซนคนดื้อในตอนนี้ “ ได้ครับ ได้ค่ะพี่เดือน .. แล้วเอาพี่มะยมกลับมาเล่นกับเราไว ๆ นะ”“ โอเคตามนี้ ไปกันเถอะมะยม เดี๋ยวจะให้ชม้อยมาดูแลพวกนี้ไปพลางก่อน”มะยมมาถึงรถกะบะสี่ประตูสภาพเก่า ๆ ที่จอดรอตรงใกล้ ๆ บันใดเรือนใหญ่ จนมองเห็นว่ายายพวงนั่งหน้าซีดโดยมีละม่อม เด็กสาววัยรุ่นนั่งประคองคอพับคออ่อนอยู่ตรงนั้น จึงรีบขึ้นรถโดยนั่งอยู่ในตอนหน้า พร้อมกับสั่งคนขับรถท่าทางจะไม่นิยมการสนทนาให้รีบออกรถได้ ด้วยความสงสารยายพวงนั่นเอง ...“ ไปได้เลยจ๊ะ ...”รถวิ่งฉิวผ่านบ้านเรือนหลังน้อยใหญ่ตามข้างทาง จนเด็กสาวรู้สึกถึงลมพัดปะทะหน้าร้อนเย็นวูบวาบ ใจประหวัดนึกถึงเรื่องราวที่ควรจะเกิดขึ้นในวันนี้นั่นก็คือ ... ตัวเธอเองจะได้พบกับอิสรา ... คนที่หัวใจเฝ้าคอยเรียกร้องหาอยู่ทุกวันในวันนี้แล้ว แต่ทว่าอุปสรรคก็ยังคงมีอยู่เหมือนเช่นเดิมเมื่อครั้งที่ผ่านมา ... มะยมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เพื่อตัดความทุกข์ทั้งมวล ไล่ให้ออกไปจากสมองทั้งหมด ก่อนจะหันไปมองภาระรับผิดชอบที่อยู่ตรงหน้าแล้วต้องสลดเศร้า เมื่อยายพวงยังคงร้องครางออกมาเบา ๆ คล้ายจะหมดแรงสู้กับโรคภัยรุกรานข้างใน ... “ จะถึงโรงพยาบาลแล้วจ๊ะป้า อดทนอีกนิดนะ...”แล้วรถกะบะจากฟ้าโอบดินค่อย ๆ เลี้ยวเข้าห้องฉุกเฉินอย่างช้า ๆ มะยมถอยออกมาอยู่นอกรถปล่อยให้เจ้าหน้าที่พยาบาลนำร่างโอดโอยของยายพวงขึ้นเตียง ก่อนจะเคลื่อนเข้าสู่ห้องไอซียูในทันที ... -------------------------------กาหรือหงส์ ตอน ๔๖ จบแล้วติดตามตามใหม่ได้ในวันมะรืนนะครับ ขอบพระคุณที่ติดตามมานานอีกไม่เท่ไหร่จะจบแล้วนะครับผม ...นายอิส / เมฆชรา๑๗ กันยายน ๒๕๕๓๑๘ นาฬิกา หนึ่งนาทีครับ -------------------------------------------------
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [