จินตนาการสำคัญกว่าความรู้
Group Blog
 
 
มิถุนายน 2553
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
21 มิถุนายน 2553
 
All Blogs
 
กาหรือหงส์ ตอน ๘

กาหรือหงส์ ตอน ๘




เช้าวันนี้ทุกอย่าเรื่อยเฉื่อยเหมือนสายลมพัดผ่านไปช้าๆ มะยมนั่งเล่นทอดอารมณ์คิดอะไรไปเรื่อย
เปื่อยที่ใต้ต้นหางนกยูงฝรั่ง โสตประสาทแว่วยินเสียงนินทาเพื่อนในแก๊งค์ดังแซ่งแซ่ไม่รู้ใครเป็นใคร แต่ห้วงความคิดของเด็กสาวต้องสะดุดไปในทันที เมื่อเห็นส้มโอ เพื่อนที่ไม่เห็นในกลุ่มตั้งแต่แรกมานั่งราวมกัน วิ่งหน้าตาตื่น หอบแฮ่กๆ หน้าซีดเผือดมาหยุดกึกตรงหน้ากลุมเพื่อนแล้วส่ายตามองหาใครซักคน จนกระทั่งเห็นมะยมจึงรี่เข้ามาหาในทันที.

“ ได้ยินข่าวร้ายเมื่อเช้านี้มั้ยวะมะยม ชาวบ้านร้านตลาดพูดกันโจ่งครึ่ม ..”

“ มันเรื่องอะไรวะส้ม ” มะยมลุกขึ้นยืนในทันที เพราะดูจากท่าทางประกอบการเล่าของส้มโอแล้วน่าจะเป็นเรื่องไม่ธรรมดา “ ก็เรื่องยายแก้วตาถูกฆ่าเมื่อคืนที่หลังวัดบ้านโนนสมบูรณ์ไง อะไรกัน! พวกแกไม่รู้เรื่องกันเลยเหรอ นี่ตำรวจกำลังวิ่งรถกันให้ควั่กหาตัวคนร้ายทั่วทั้งตัวตลาดแล้ว ” พอส้มโอเล่าจบ สมาชิกแก๊งสาวซ่าส์ลุกขึ้นพร้อมกับโพล่งขึ้นพร้อม ๆ กัน …

“ ห้า ! ยายแก้วตาน่ะเหรอถูกฆ่าตายเมื่อคืน ..”

“ ไม่น่าเชื่อเลย! ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ! แล้วนี่ตำรวจสงสัยใครหรือเปล่าวะส้ม ? “

เหล่านี้คือคำถามที่ประเดประดังเข้ามาถามส้มโอ จนเจ้าตัวหน้าซีดเผือดตั้งสติเล่าไม่ถูกเข้าไป พูดอะไรไม่ออก ไม่รู้จะเริ่มบอกทุกคนรวมทั้งสาวมาดทอมบอยที่ยืนตรงหน้าอย่างไงดีว่าตอนนี้ตำรวจกำลังตามหาตัวอยู่ ได้แต่คิดว่าพออีกสักพักอาจารย์เมตตาต้องมาเรียกตัวไปซักถามอย่างแน่นอน ส้มโอจึงจับมือมะยมขึ้นมาน้ำตาร่วงไหลพรูออกมาแล้วพูดว่า ...

“ ! แกทำใจดีดีไว้นะมะยม ถ้าฉันจะบอกว่าทางตำรวจสงสัยคนแรกคือ แก.” ส้มโอพูดไปทำท่าจะร้องไห้ จนแมวต้องเข้ามาถามให้ได้ความกระจ่าง ..

“ นังส้ม แกก็เล่ามาดีๆหน่อยจะได้มั้ย ! เอาแต่ร้องอยู่นั่นแหละ …ไม่รู้เรื่องอะไรกันพอดี..”

“ ก็เมื่อเช้าพ่อฉันไปทำงานที่สถานี ฯ ตามปกติเห็นครูประดิษฐ์ พ่อยายแก้วตามาแจ้งความว่าลูกสาวหายไปตั้งแต่เมื่อคืน จนป่านนี้ยังไม่กลับบ้าน รู้สึกเป็นห่วงขึ้นมากลัวจะเป็นอะไรหรือเปล่า ... จนกระทั่งหลังจากเวลานั้นไม่นานก็มีชาวบ้านแถวหลังวัดบ้านโนนสมบูรณ์ มาแจ้งว่ามีคนตายที่ร่องน้ำหลังบ้าน เป็นเด็กผู้หญิงอายุ 16-17 ปี พ่อฉันพร่อมตำรวงจทั้งโรงพักไปถึงที่นั่นก็พบว่าเป็นยายแก้วตาที่หายไปนั่นเอง …พ่อเล่าถึงสภาพศพทำเอาฉันขนลุกไม่หาย ฆาตกรมันโหดเหี้ยมผิดมนุษย์มนา และที่สำคัญที่สุดคนที่ตำรวจตามจับได้เป็นคนแรกก็คือ คนที่อยู่กับยายแก้วตาคืนนั้น … ไอ้บ้านั่น ! มันให้การใส่ร้ายว่านังยมมันเป็นฆาตกร ” พอส้มโอเล่าจบเรียกเสียงฮือฮาในวงสนทนาจนดังระงมไปหมดจนเจ้าตัวต้องเล่าต่อไปอีกว่า..

“ แกจำไอ้เชน แฟนนังแก้วตามันได้ใช่มั้ยวะมะยม..”

“ จำได้สิ เมื่อคืนฉันก็เห็นมันอยู่ด้วยกัน ..” เด็กสาวชี้แจงไปหน้าตาเฉย จนเพื่อน ๆ ทุกคนต้องอ้าปากค้าง คาดไม่ถึงว่าเด็กสาวที่เป็นคู่กัดกันกับผู้ตายจะอยู่ในเหตุการณ์ร้ายแรงเมื่อคืนด้วย …

“ อะไรนะนังยม แกไปอยู่ที่นั่นได้ไง..”

“ เมื่อคืนฉันไปเที่ยวงานวัดนั่นด้วย และก็เจอยายแก้วตากำลัง…เอ่อ…กอดจูบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งฉันมองไม่ชัดว่านายนั่นเป็นใคร มันมืดมองเห็นไม่ชัดเจน ยายแก้วตามองเห็นฉันก็เลยอับอาย และตรงเข้ามาทำร้ายฉันก่อน…ฉันก็ต้องป้องกันตัวเลยชกไปเลือดกบปาก หลังจากนั้นเราก็แยกบ้านใครบ้านมัน เรื่องมันก็เป็นมาแค่นี้ ฉันไม่นึกว่าจะมีคนมาสวมรอยทำร้ายแก้วตาในภายหลัง ..”


มะยมพ่นลมหายใจออกมาอย่างวิตกกังวล ตรงข้ามกับอารมณ์ของสาว ๆ ทุกคนในกลุ่มที่นิ่งเงียบไปกันหมด หากใบไม้สักใบหล่นลงมาในตอนนี้ทุกคนคงจะได้ยินกันทั่ว…

“ พอตอนเช้าพ่อให้ฉันมาบอกยายมะยมให้รู้ตัวก่อนที่ตำรวจจะเรียกตัวไปพบช่วงบ่ายนี้ เฮ้ยแก! ฉันกลัวจังเลยว่ะนังยม แกทำใจดีดีไว้นะโว้ย..” ส้มโอทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ..

“ แล้วนี่เราจะทำยังไงกันดีล่ะ … ยายมะยมต้องเป็นผู้ต้องสงสัยคนแรกแน่ ๆ ดันไปมีเรื่องกับยายนั่นเข้าพอดี แล้วนี่มีใครเห็นแกตอนลงมือหรือเปล่า จะได้มีพยานบุคคลมาช่วยอีกแรงนึงไง..” มะหมี่ สาวสวยประจำกลุ่มที่นั่งเงียบเอ่ยถามมะยมเพื่อขอความกระจ่างอีกครั้ง …

“ ตอนนั้นมันฉุกละหุกมาก พอยายนั่นโผเข้ามาทำร้าย ฉันป้องกันตัวเองจึงถีบไปทันทีสรุปแล้วยายนั่นฟันหลุดไปสองซี่ เลือดกบปากสลบคากองฟางข้างวัดนั่น ฉันจึงรีบหนีออกมา..”

“ แกทำรุนแรงไปหน่อยนะมะยม แล้วตอนนั้นเห็นใครอยู่แถวนั้นหรือเปล่า” แมวเอ่ยถามอีกครั้ง เพื่อให้แน่ใจว่าเพื่อนรักไม่มีความผิด แต่คนตอบที่ได้ยินทุกคนถึงกับอึ้ง …

“ ไม่มี …ฉันไม่เห็นใครเลย ..”

มะยมตอบไปตามความเป็นจริง จนเพื่อนทุกคนต้องถอนหายใจพร้อมกัน ทุกคนคิดว่านี่ถ้าเกิดเรื่องใหญ่โตขึ้นมาในตอนนี้ มะยมจะไม่มีพยานหลักฐานที่เป็นบุคคลกล่าวอ้างได้เลยว่ากระทำลงมือไปด้วยโทสะจริตหาใช่การป้องกันตัวไม่ …

“ พี่มะยม พี่มะยมอาจารย์เมตตาเรียกไปพบที่ห้องอาจารย์ใหญ่เดี๋ยวนี้” เสียงนักเรียนรุ่นน้อง ม.ต้น ดังมาแทรกความเงียบของวงสนทนา ….

มะยมรีบลุกขึ้นไปในทันที ก่อนที่คนอื่น ๆ จะพูดหรือเอ่ยอะไรออกมา เด็กสาวรบสาวเท้าไปยังห้องพักครูชั้นสองติดห้องอาจารย์ประสงค์ เมื่อไปถึงพบว่ามีเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ต่ำกว่าห้าหกนายกำลังสอบปากคำครูประสงค์ ครูเมตตากับครูพักตร์วิไลอย่างหน้าดำคร่ำเครียด จนมาถึงคิวสอบปากคำมะยม จำเลยสำคัญ ที่เป็นคนอยู่กับผู้ตายคนสุดท้ายในคืนนั้น …

“ เราชื่อมะยมใช่มั้ย! ..” คนถามดูจะมียศตำแหน่งสูงสุดในคณะเจ้าหน้าที่ตำรวจที่มาในวันนี้แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆ จนเด็กสาวรู้สึกใจเต้นสั่นระรัวก่อนจะตอบไปว่า ..

“ หนูเองค่ะ..”

“ รู้หรือยังว่ามีคนเห็นเรากำลังลงมือทำร้ายผู้ตายในคืนเกิดเหตุ ฟันหลุดสองซี่ ใบหน้าถูกทำร้ายด้วยของแข็ง และเสียชีวิตจากการบอบช้ำภายในอย่างรุนแรง ตอนนี้ตำรวจจับผู้ต้องสงสัยได้คนหนึ่งเป็นเด็กชายท่าทางมีพิรุธแถวๆนั้น แต่เด็กคนนี้ให้การปฏิเสธ และให้ปากคำว่าเห็นเราทำร้ายผู้ตายเมื่อคืนนี้ ซึ่งหากเราจะยอมรับข้อกล่าวหาหรือปฎิเสธต้องมีพยานหลักฐานยืนยันได้ว่าเราไม่ได้อยู่ที่นั่นในคืนนั้นจริง ผมจะถามหนูอีกครั้งว่าได้ลงมือทำอย่างนั้นหรือเปล่า”

“ ขอโทษค่ะคุณลุง หนูขอถามหน่อยว่าแค่มีคนไปแจ้งความว่าหนูเป็นคนร้ายและฆ่าคน คุณตำรวจก็จะมาจับหนูเข้าตะรางแล้ว ไม่ไร้เหตุผลไปหน่อยหรือคะ ”

มะยมรู้สึกถึงความร้อนรนในอารมณ์ที่พุ่งพล่านขึ้นมาตั้งแต่เดินเข้ามายังห้องพักครูแล้วตรงไปยังห้องอาจารย์ประสงค์ ผ่านสายตาที่จ้องมองอย่างเคลือบแคลงหลายสิบคู่ เด็กสาวรู้สึกแย่เอามากๆ กับสถานการณ์ในตอนนี้ รู้สึกคิดถึงครูพลขึ้นมาจับใจ …

“ พูดดี ๆ กับผู้ใหญ่หน่อยสิมะยม อย่าเอาแต่ใช้อารมณ์สิ ” ครูเมตตาส่งสายตาดุมาปรามมะยมที่กำลังหน้าแดง ด้วยความโกรธจัด …

“ คือทางตำรวจก็ว่าตามหลักฐานที่มีคนกล่าวอ้างมานะครับอาจารย์ แล้วเด็กคนนั้นก็ให้การยืนยันเพิ่มเติมว่าเห็นน้อง ..เอ่อ… มะยมคนนี้ที่ตบตีกันกับผู้ตายจนเลือดตกยางออก ก่อนจะแยกกันไปเพราะผู้ตายเพลี่ยงพล้ำเป็นที่พอใจแล้ว”

“ แต่หนูไม่ได้ทำอะไรเกินจากที่นายคนนั้นเล่ามาเลยนะคะอาจารย์ … ใช่! หนูยอมรับว่าหนูได้ตบตีกับแก้วตาจริง แต่ก็ทำไปเพราะป้องกันตัว บังเอิญหนูไปเห็นว่ายายแก้วตากำลัง …เอ่อ…กำลัง…”

คำพูดของเด็กสาวหยุดติดที่ริมฝีปาก กระดากอายเกินกว่าจะเล่าต่อไปได้ กระทั่งครูเมตตาพยักหน้ามะยมถึงกล้าจะจะพูดความจริงออกมา ..

“ จะอ้ำอึ้งไปทำไม เล่าความจริงไปสิมะยม..”

“ ตอนนั้นเวลาประมาณห้าทุ่ม หนูเดินเลาะไปหลังวัดบริเวณป่าหมากป่ามะพร้าว เพื่อจะกลับไปเอาเสื้อผ้าที่ลืมไว้บ้านจำปาเพื่อนของหนู จนเดินผ่านกองฟางใกล้จอมปลวกติดต้นมะม่วง ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงผู้ชายกำลังคุยหยอกล้อกัน จึงชะงักเท้าแล้วมองลอดไปดู เห็นยายแก้วตากำลังกอดจูบกับเด็กผู้ชายรูปร่างสันทัดใส่เสื้อสีดำ หน้าตามองไม่ชัดเลยว่าเป็นใคร แต่น้ำเสียงคุ้นๆ คล้ายแฟนเก่าแก้วตา ... หนูรู้สึกอายที่ไปละลาบละล้วงเรื่องของคนอื่น จึงเดินถอยหลังฉากออกมา แต่ไปเผลอไปเหยียบทางมะพร้าวด้านหลังเข้า จนเสียงดังกระทั้งแก้วตารีบวิ่งถลันออกมาทันหนูที่กำลังเดินจะหนี ตอนนั้นแก้วตารู้สึกโกรธที่หนูไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของเค้า เราเลยลงมือตบตีกันค่ะอาจารย์ …”

มะยมเล่าออกมาเป็นฉาก ๆ แทบจะเห็นภาพได้เลยว่า ในค่ำคืนที่ผ่านมาก่อนเหตุการณ์ร้ายจะเกิดขึ้นนั้นมีอะไรไม่ชอบมาพากลบ้าง ครูพักตร์พิไลที่หน้าเครียดตั้งแต่ต้นเอ่ยถามมะยมเพื่อให้แน่ใจอีกครั้งว่า ..

“ แล้วเราแยกกันไปตอนไหน …”

“ หนูแยกออกมาตอนที่แก้วตานอนอยู่กับพื้น หลังจากนั้นก็ไม่ทราบว่าจะเกิดเรื่องร้ายแรงเช่นนี้ขึ้น ..”

เด็กสาวเอ่ยขึ้นด้วยความเศร้าสร้อย เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างแท้จริง หยดน้ำตาเจ้ากรรมไหลซึมออกมาจากหน่วยตา เมื่อตำรวจคนเดิมได้เอ่ยกับอาจารย์ประสงค์ อาจารย์ใหญ่โรงเรียนมัธยมท่าวังหินว่า

“ อาจารย์ครับ ! ตอนนี้ผมต้องควบคุมตัวมะยมไปสอบสวนต่อที่โรงพักครับ ! เพราะว่าคำให้การแค่นี้ยังคลุมเครือไม่ชัดเจนต้องคุยกันนานหน่อย ถ้าคุยที่นี่ผมเกรงว่าทางโรงเรียนจะแตกตื่นไปมากกว่านี้ ผลรูปคดีอาจจะเปลี่ยนเสียก็ได้ครับ ..”

สารวัตรหน้าดุเอ่ยประโยคที่ทำให้มะยม และทุกคนที่อยู่ในห้องพักครูแห่งนี้ถึงกับหน้าซีด ไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะบานปลายถึงขนาดต้องขึ้นโรงพัก ถูกสอบสวนต่อในระดับเข้มข้น …

ครูเมตตาเก็บความรู้สึกเคร่งเครียดภายใต้ใบหน้าที่นิ่งเงียบมาตั้งแต่ต้นเป็นฝ่ายรู้สึกตัวก่อน เอ่ยประโยคหนึ่งออกมาทำให้เด็กสาวถึงกับใจชื้นขึ้นมาบ้างเล็กน้อยว่า...

“ ให้ดิฉันไปกับลูกศิษย์จะได้มั้ยคะคุณสารวัตร เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง..”

“ ได้ครับอาจารย์ ” สารวัตรหนุ่มใหญ่แย้มยิ้มให้กับทุกคนเพื่อคลายบรรยากาศทึมทะมึน ..

“ งั้นเรารีบไปกันเลยดีกว่า เดี๋ยวนักเรียนจะแตกตื่นกันมากกว่านี้ มันไม่ดีแน่ ๆ ..” อาจารย์สาวใหญ่เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง จนสารวัตรหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยอีกครั้ง …

“ ครับ .. งั้นผมลาอาจารย์ใหญ่และอาจารย์ทุกท่านครับ ผมรับรองว่าคดีนี้จะได้รับความยุติธรรมกันทุกฝ่ายแน่นอน ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือครับ ..”

จนกระทั่งคณะเจ้าหน้าที่ชุดสืบสวนสอบสวนหกนายเดินลงบันใดไปพร้อมกับอาจารย์เมตตาและมะยม เสียงรองเท้าที่กระทบพื้นกุกกั๊ก ๆ กรีดย้ำความรู้สึกของเด็กสาวรู้สึกเหมือนว่ากำลังเดินไปสู่ห้วงเหวแห่งความตายยังไงก็ไม่รู้ …

มะยมถอนหายใจออกมาดังๆ ขณะนั่งอยู่ท่ามกลางผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำปริ่มขอบตาช้าๆ เมื่อก้าวขึ้นไปนั่งบนเบาะหลังสีดำสนิทเคียงคู่กับอาจารย์เมตตาในรถสายตรวจของสถานีตำรวจท่าวังหิน พลางนึกถึงความฝันเมื่อคืนที่แม่มาหาพร้อมใบหน้าที่หมองเศร้ากว่าทุกครั้ง....

คำพูดสุดท้ายที่แม่เอ่ยไว้มะยมจำได้แม่นยำว่า ..

“ ลูกจงรักษาเนื้อ รักษาตัวไว้ให้ดีนะลูกนะ ปัญหามันจะเข้ามาแล้วผ่านไป ถ้าลูกของแม่ไม่เข้มแข็งอดทน เรื่องจะยุ่งยากทั้งหมดจะเกิดขึ้นและตามมามากมาย แม่รักลูกนะมะยม ”

เด็กสาวต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเสียงอาจารย์ดังขึ้นมาข้าง ๆ …

“ ตื่น ๆ มะยมถึงโรงพักแล้ว ..”

-----------------------------------------

.. กาหรือหงส์ ตอน ๘ จบแล้ว ..ติดตามอ่านตอน ๙ ได้ต่อนะครับ ..ขอบพระคุณที่กรุณาเข้ามาอ่าน ..ขอบคุณมากครับ .. นายอิส /เมฆชรา ..





Create Date : 21 มิถุนายน 2553
Last Update : 21 มิถุนายน 2553 13:15:59 น. 3 comments
Counter : 958 Pageviews.

 


โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 21 มิถุนายน 2553 เวลา:13:42:19 น.  

 
ขอบคุณหาแฟนฯที่ชวนกินข้าว มะมาทานด้วยกัน .. ผมแอดคุณเป็นเพื่อนแล้วครับ ..


โดย: อิส IP: 122.154.26.3 วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:12:01:00 น.  

 
ขอเป็นผู้ติดตามที่ดีคะ ...........


โดย: อุษา IP: 157.7.205.214 วันที่: 20 เมษายน 2558 เวลา:11:07:03 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เมฆชรา
Location :
นครราชสีมา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]




เข้าสู่ปีที่ 8
Friends' blogs
[Add เมฆชรา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.