จินตนาการสำคัญกว่าความรู้
Group Blog
 
 
มิถุนายน 2553
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
9 มิถุนายน 2553
 
All Blogs
 
กาหรือหงส์ ตอน ๔

กาหรือหงส์ ตอน ๔






งานวันไหว้ครูผ่านไปด้วยดี ผลการประกวดพานไหว้ครูในวันนี้ ผลปรากฏว่าห้อง5/1 ได้รองชนะเลิศที่สอง ส่วนห้องที่ได้รับรางวัลชนะเลิศคือห้อง 5/5 ซึ่งเป็นห้องของแก้วตา ที่เป็นคู่ปรับหมายเลขหนึ่งของมะยมนั่งเอง …

“ พานพุ่มฝีมือห่วยๆอย่างนี้ ถ้าแข่งขันเมื่อไหร่เป็นได้ที่โหล่ ไม่เคยจะชนะเลิศกับเขาซะที...บางที ลองเปลี่ยนหัวหน้าห้องดูสิมะยม อาจจะชนะเลิศก็ได้..” เสียงใสแว่วลอยมาให้ได้ยินเมื่อมะยมเดินแยกจากน้ำหวานเพื่อเข้าห้องน้ำหญิงข้างหอประชุม เป็นแก้วตา ศัตรูคู้แค้นคนเก่าคนแก่นั่นเอง .. เด็กสาวนึกฉิวขึ้นมาทันที จึงสวนไปในทันทีว่า...

“ วันนี้ไม่รู้เป็นไงคันเบื้องล่างชะมัด รู้สึกอยากเตะปากคนว่ะ ..”

“ เอ๊ะ นี่ฉันพูดกับแกดีดีก่อนแล้วนะ อย่างงี้มันหาเรื่องนี่หว่า ..”

แก้วตาไม่พูดอย่างเดียวเดินถลาเข้ามาพร้อมหมัดลุนตรงมาจะชกปากมะยม แต่ก็ต้องหยุดชะงักไว้แค่นั้นเมื่อเพื่อนอีกสองสามคนห้ามและดึงตัวเอาไว้ แก้วตาจึงแค่นเสียงออกมาอย่างอาฆาต …

“ มึงแน่จริงมาเจอกับกูหลังเลิกเรียนกันมั้ย อีทอมบอย..” คนพูดชักสีหน้าเยาะเย้ย ท้าทายอย่างเต็มที่

“ เอายังไงก็ได้ ที่ไหนเมื่อไหร่ว่ามาเลย พร้อมเสมอสำหรับแก้วใจคนนิสัยเสีย ..”

“ ลูกครูโกงอย่างแกน่ะเหรอจะมาสู้กับข้า คิดให้ดีนะเพื่อน แล้วถ้าจะเปลี่ยนใจก็ยังทันนะ” แก้วตาตอบเอาคืนกลับไป ก่อนจะหันไปมองเพื่อนที่อยู่ด้านข้างที่ตอนนี้หัวเราะออกมาอย่างสะใจพร้อมเพรียงกัน เมื่อเห็นอีกฝ่ายิ่งเงียบไป .. ก่อนที่หัวโจกจะพูดด้วยใจลำพองต่อไป ..

“ ฮ่ะ ๆ ๆ นึกแล้วว่าเชียวว่ายังไงก็ไม่แน่จริงเหมือนที่คุยไว้หรอก”

“ คนอย่างอีมะยมไม่เคยถอย ตอนเย็นเจอกันที่หลังอาคารสี่ หวังว่าคงไม่มีหมาหมู่นะโว้ย”

เด็กสาวตอกย้ำถามถึงน้ำใจนักกีฬาในหมู่คนพาลอีกครั้ง ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่แน่ใจในเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในตอนค่ำวันนี้เลยว่าจะออกมาในรูปแบบใด …

เพราะเมื่อเดินตามลำพังคนเดียวมะยมนิ่งคิดเป็นเวลานานเพื่อทบทวนถึงความบาดหมางของตัวเองกับแก้วตาว่ามันสะสมมานานตั้งแต่สมัยเรียนชั้นประถมด้วยเรื่องบางเรื่องที่ให้อภัยกันไม่ได้ ต้องหักล้างไปข้างหนึ่งให้ได้ ...

แก้วตาเป็นลูกสาวครูน้อยคนหนึ่งในโรงเรียนที่ครูพลพ่อของมะยมเป็นครูใหญ่ และมีอำนาจสิทธิ์ขาดทุกอย่างในโรงเรียน จนมาวันหนึ่งได้เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นเมื่อครูประดิษฐ์ พ่อของแก้วตาถูกจับได้ว่าไปฮั้วร้านค้าข้างนอกในตลาดท่าวังหินเกี่ยวกับนมโรงเรียน ....

ครูพลพยายามเกลี้ยกล่อมครูประดิษฐ์ให้เลิกพฤติกรรมซ้ำซากเช่นนี้หลายครั้ง ... แต่ก็ทำได้แค่ห้ามปรามเป็นคำพูดแค่นั้น เพราะครูประดิษฐ์ยังคงทำพฤติกรรมเช่นนั้นอยู่ต่อไป หาได้มีความเกรงกลัวหรือเกรงใจใครหน้าไหนในโรงเรียนเลย ...

กระทั่งวันหนึ่งทุกอย่างกลับตาลปัตร ความโชคดีไม่เข้าข้างครูประดิษฐ์เสมอไป เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสถานียกขบวนพร้อมหมายจับมาที่โรงเรียนเพื่อขอพบผู้บริหารสูงสุดคือครูพล เพื่อดำเนินการแจ้งข้อหาฉ้อโกงขโมยทรัพย์สินของทางราชการมาเป็นของตนเองโดยมีหลักฐานพร้อมพยานชัดเจน .... ผลก็คือครูประดิษฐ์กับพวกรวมสี่คนถูกจับกุมไปอย่างน่าอับอายขายหน้า กว่าที่ครูพลจะรอดจากการกล่าวหาว่าสมคบคิดกับครูประดิษฐ์ได้ก็ต้องใช้เวลาในการล้างมลทินอยู่นานเกือบสามเดือน ...

นี่เป็นเพียงสาเหตุในอีกหลายเหตุผลที่ทำให้ครอบครัวทั้งสองครอบครัวบาดหมางไม่มองหน้ากันตลอดไป ..

แม้กระทั่งการช่วงชิงตำแหน่งประธานนักเรียนของโรงเรียนท่าวังหินพิทยาคมแห่งนี้ก็เช่นกัน ...

มะยมได้รับคัดเลือกให้เป็นประธานนักเรียนด้วยคะแนนโหวตจากนักเรียนทั้งโรงเรียนคะแนนเป็นเอกฉันท์ โดยเฉือนชนะคู่แข่งสำคัญอย่างแก้วตาไปอย่างไม่เห็นฝุ่น สร้างรอยร้าวบาดลึกให้กับคนทั้งสองแทบต้องแข่งขันกันในทุกๆด้านทั้งกีฬา ดนตรี การเรียน และความสามารถ ...

แก้วตาเคืองแค้นมะยมแทบจะเรียกได้ว่าถ้ามีโอกาสเอาคืนได้เมื่อไหร่เป็นต้องทำในทันที …

ท้องฟ้าบนฟ้าเป็นสีคล้ำดำเตรียมจะเข้าสู่ห้วงสนธยาในอีกไม่นานแล้ว มืดค่ำของวันนี้จะเป็นอีกวันที่คนสองคนจะพิสูจน์ศักดิ์ศรีของตัวเองอีกครั้งที่หลังอาคาร 4 ..

มะยมมาก่อนเวลานัดหมายเล็กน้อย เพราะกว่าจะอธิบายบ่ายเบี่ยงไม่ให้น้ำหวานตามมาและให้กลับบ้านพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆได้สำเร็จ ทำเอาเหนื่อยแทบแย่ ไหนจะนายอิสราตัวดีนั่นก็อีกคน ชอบจับจ้องดูการเคลื่อนไหวของตัวเองไปซะทุกฝีก้าวก็ว่าได้ คนอะไร้เป็นผู้ดีเสียเปล่ากลับทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษาโรคจิตหรือเปล่านะ…

เด็กสาวต้องหยุดคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไว้แค่นั้นเมื่อได้ยินเสียงคนกลุ่มหนึ่งเดินมาด้านหลัง

“ มาตรงเวลาดีนี่ลูกคนขี้โกง” เสียงเป็นแก้วตานั่นเอง คราวนี้มาพร้อมกับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มใหญ่ที่มีอาวุธครบมือไม่ว่าจะเป็นมีด ไม่หน้าสาม ฟุตเหล็ก ไม้ตะพดหัวเหล็ก ...

มะยมถึงกับผงะถอยหลังไปหนึ่งก้าวเมื่อเห็นหน้าค่าตากลุ่มเพื่อนทั้งหมดของแก้วตา เพราะพวกนี้เป็นศัตรูเก่านมนามที่เด็กสาวเคยแจ้งความผิดกับครูผู้ปกครองว่าแอบสูบุหรี่และขายยาบ้าที่หลังโรงเรียนอยู่บ่อยๆ จนครูอภิชาต หัวหน้าฝ่ายปกครองจับได้คาหนังคาเขาได้หลายครั้ง …

มะยมรู้สึกหวั่นๆในใจอยู่ลึกๆเมื่อรู้สึกว่ากำลังของตัวเองมีไม่พอเท่าอีกฝ่าย เพราะการปะทะในวันนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นวันที่พวกนี้ทุกคนมุ่งหวังจะมาทวงเอาความยุติธรรมกับตนเองเพียงลำพังผู้เดียว ..

“ หมาหมู่เหรอนังแก้วตา เสียแรงที่เป็นถึงรองประธานฯ ทำตัวนักเลงหัวไม้ ชกตี ใช้กำลังกับชาวบ้านเขาไปทั่ว ทำตัวให้มีคุณค่าไม่เป็นรึไงวะเพื่อน เสียแรงเป็นถึงลูกครูดีเด่น ..”

มะยมกัดฟันพูดออกไปเพื่อจะข่มอารมณ์ตนเองไม่ให้ระเบิดไปในตอนนี้ ไหนจะถูกด่าพ่อล่อแม่เป็นครั้งที่สอง ไหนจะโมโหที่แก้วตาพาพวกที่เป็นโจทย์เดิมกลับมาชำระบัญชีแค้นให้รู้แตกหักในวันนี้อีกเล่า ..

“ ถุย ! อีทอมโรคจิต วันนี้มึงสิ้นฤทธิ์แน่ ลุยมันเลยพวกเราอย่าให้มันซ่าส์กลับไป..”

….ตุ๊ บ ตุ๊ บ ตั๊บ ตุ๊ บ ตั๊บ …

มะยมรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่กระทบกระทั่งเข้ามาที่ร่างกายได้จนหมด เพราะในตอนนี้เหมือนโลกทั้งโลกได้หยุดหมุนไปชั่วขณะ ทุกส่วนไม่ว่าจะเป็นมือ เท้า ศอก และแม้แต่หน้าขาที่กระหน่ำลงมาบนตัวเองอย่างไม่ให้หายใจหายคอกันเลย เด็กสาวทำได้แค่เพียงปิดป้องแต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น …

เวลาผ่านไปเนิ่นนานชั่วกับป์ชั่วกัลป์ จนมีเสียงสวรรค์ตะโกนโหวกเหวกเสียงหนึ่งดังมาจากมุมอาคาร

“ เฮ้ย ๆ ! หยุดนะ อาจารย์ครับทางนี้ครับ ”

มะยมเงยหน้าก็มองเห็นว่าแก้วตากับพวกทั้งหมดเผ่นแน่บหายไปในทันทีที่สิ้นเสียงตะโกน ...

ร่างสูงใหญ่คุ้นตาร่างหนึ่งเคลื่อนตรงมาเหมือนภาพฝัน แล้วเข้าประคองให้ลุกขึ้นช้าๆ ปากพร่ำบอกความรู้สึกอย่างสั่นเครือ ..

“ เป็นยังบ้างมะยม คุณเป็นยังไงบ้าง ”

“ ไหนอาจารย์อยู่ไหน ฉันต้องรีบหนีแล้ว เราไปกันเถอะ ..”

เด็กสาวทำท่าจะลุกขึ้นในทันทีด้วยความกลัวคำพูดตะโกนเมื่อครู่มากกว่าห่วงอาการเจ็บของตัวเอง … แต่คนร่างใหญ่กลับดึงร่างผอมบางให้ประคองตัวอยู่นิ่งๆ มากกว่าจะให้วิ่งไป ..

“ ฟังผมนะมะยม ที่นี่ไม่มีอาจารย์ ผมหลอกพวกนั่น..” อิสราปัดฝุ่นผงที่อยู่ตามตัวและใบหน้าของมะยมด้วยแววตาที่ทอดไปอย่างเป็นห่วง แต่เด็กสาวกลับสะบัดตัวออกไปในทันที แล้วเดินพยุงร่างที่ไม่มีแรงเตรียมจะเดินจากไป …

“ รอผมด้วยสิมะยมมันมืดค่ำแล้วให้ผมไปส่งคุณที่บ้านดีกว่า ”

เด็กสาวหยุดกึกเหมือนจะคิดอะไรได้บางอย่าง เมื่อสักครู่ถ้านายคนนี้ไม่มาช่วยเอา ไม่แน่ตัวเองอาจเข้าขั้นปางตายเลยก็เป็นได้ เพราะแก้วตากับพวกชิงลงมือ ลงแข้งแทบจะเอาให้ตายให้ได้เลยทีเดียว…

“ โอยเจ็บ .. อิสราฉันขออะไรอย่างได้มั้ย..”

“ ได้สิครับมะยม...ว่ามาสิ ”

“ นายต้องไม่แพร่งพายเรื่องนี้กับใครรู้เป็นอันขาดเข้าใจมั้ย” มะยมมิวายต่อรอง ทั้งที่จะเอื้อนเอ่ยประโยคแต่ละประโยคออกมาด้วยความยากลำบาก ... กระทั่งอีกฝ่ายพยักหน้าจึงคลายใจ ..

“ ผมรับปากคุณ มาขึ้นรถทางนี้ครับ..”

สายลมเย็นยามค่ำพัดฉิวผ่านอย่างช้า เมื่อรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าเคลื่อนไปข้างหน้า มะยมนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ด้วยอาการเกร็งจนตัวแข็งจากการนั่งห่างจากคนขับแทบจะตกจากเบาะหลัง อิสราชื่นมื่นใจอมยิ้มออกมาเป็นระยะๆ บางครั้งผ่านหลุมบ่อ จึงแกล้งเหยียบเบรกแรงๆ เพื่อให้เด็กสาวขยับมาชิดด้านหน้าในหลายครั้ง แต่มะยมกลับรู้ทันเอามือยึดเหล็กที่อยู่หลังเบาะไว้แน่น อิสราได้แต่อ่อนใจ แต่มิวายเอ่ยแซวไปเล็กน้อย ..

“ กลัวอะไรนักหนา ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกครับ..”

“ ใครว่าฉันกลัว ไม่เคยซ้อนท้ายผู้ชายต่างหากเล่า..”

“ จริงเหรอครับ ... ผมคิดว่าประธานนักเรียนที่นี่จะทำได้ทุกอย่าง ไม่คิดว่าจะมีข้อยกเว้นอย่างนี้”

“ ความจริงการซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์พวกผู้ชายมันก้ไม่ยากอะไร เพียงฉันรู้สึกรำคาญแค่นั้นเอง..”

“ เรียกว่าไม่คุ้นเคยว่างั้นเหอะครับ ว่าแต่ทำไมคุณไปนัดพวกนั้นได้ล่ะ..”

“ เรื่องมันยาว ฉันจะเล่าให้ฟังวันหลังนะอิสรา ” มะยมพูดไปเหมือนจะขี้เกียจอธิบายความอะไรแล้ว แต่เด็กหนุ่มยังคงมีคำถามต่อเนื่องว่า “ แล้วนี้พวกสาวซ่าส์หายไปไหนกันหมด ทำไมปล่อยมะยมโดนซะอ่วมขนาดนี้ล่ะครับ..”

“ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันกับยายแก้วตา เพื่อนๆไม่เกี่ยว” มะยมพยายามอธิบายขอไปที

“ มะยมรู้ใช่มั้ยว่ามันอันตรายมาก นี่ดีนะครับที่ผมกลับมาเอาสมุดงานของอาจารย์พรพนาที่โต๊ะในห้อง เห็นหลังพวกนั้นแว่บ ๆ รู้สึกสังหรณ์ใจพิกลเลยแอบเดินตามไปดู จนเห็นว่าคุณกำลังถูกรุมทำร้าย“

อิสราเล่าขึ้นมาอย่างเห็นใจอีกฝ่าย มะยมถอนหายใจเบาๆ ตาเหม่อมองไปยังความมืดเบื้องหน้า ...

“ ขอบใจนายมากที่ ... เอ่อ ...มาช่วยฉัน ถ้านายไม่มาฉันอาจแย่จริง ๆ อย่างที่ว่าก็ได้..”

“ ไม่เป็นไรเรื่องเล็กน้อย เราเป็นเพื่อนกัน อีกอย่างผมก็ชอบ เอ่อ... นิสัยคุณเหมือนกัน ..”

พออิสราเอ่ยจบ มะยมเกือบจะพูดสวนไปแล้วว่า ทำไมดูเหมือนนายจะมายุ่งเกี่ยวกับชีวิตฉันทุกเรื่องเลยนะ แต่เด็กสาวก็ทำได้แต่เพียงนั่งนิ่งๆ ไม่พูดไม่จากระทั่งจนถึงบ้านพักครูโรงเรียนโคกพะงาด…

วันนี้ครูพลไปงานเลี้ยงรับรองนายอำเภอ จึงไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคนแม้แต่พลอยใสที่น่าจะเฝ้าบ้านในตอนนี้ ... มะยมอาบน้ำแต่งตัว เดินมาส่องกระจกสำรวจแผลฟกซ้ำของตัวเอง ก่อนจะเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย …

-- -- -- -- -- -- -- -- -- -
เฮ้อ .. เหนื่อยมั้ยครับชีวิตของมะยม .. เอาเป็นว่ามาติดตามชีวิตอย่างกา บ้านนอกอย่างนางเอกของเราจะกลายเป็นหงส์ไปได้ยังไง ..ในตอนที่ ๔ รับรองมันส์ขึ้นไปเรื่อยๆครับ .. ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ..

นายอิส /เมฆชรา





Create Date : 09 มิถุนายน 2553
Last Update : 9 มิถุนายน 2553 20:34:56 น. 0 comments
Counter : 879 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เมฆชรา
Location :
นครราชสีมา Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]




เข้าสู่ปีที่ 8
Friends' blogs
[Add เมฆชรา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.