จินตนาการสำคัญกว่าความรู้
Group Blog
สุขใจที่ได้อ่าน
ผลงานของเมฆชรา
กาพย์กลอน
เที่ยวท่องไปในโลกกว้าง
ความจริงของชีวิต
มิถุนายน 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
9 มิถุนายน 2553
กาหรือหงส์ ตอน ๔
All Blogs
ภมรดอกงิ้ว ๒๐ (ปลายทางฉิมพลี) อวสาน
ภมรดอกงิ้ว ๑๙ (สุดทางสวรรค์) จบ
ภมรดอกงิ้ว ๑๘ (ในลึก)
ภมรดอกงิ้ว ๑๗ (บันไดที่ปลายทาง)
ภมรดอกงิ้ว ๑๖ (วังวนใจ)
ภมรดอกงิ้ว ๑๕ (สายน้ำไม่ไหลกลับ)
ภมรดอกงิ้ว ๑๔ (สองมือพ่อ .. จักโอบเจ้าให้เศร้าคลาย)
ภมรดอกงิ้ว ๑๓ (across the universes )
ภมรดอกงิ้ว ๑๒ (ฤดีแก้วสกาวใส)
ภมรดอกงิ้ว ๑๑ (วสันต์ในเหมันต์)
ภมรดอกงิ้ว ๑๐ (เวียนว่ายไปในเวิ้งมหานที)
ภมรดอกงิ้ว ๙ (กากีสะอื้น) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๘ (วิหคหลงรัง) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๗ (เงาความทรงจำ) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๖ (สายบ่หยุด เสน่ห์หาย) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๕ (ชีวิตเป็นของเรา) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๔ (ปลายทางความใคร่) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๓/๒ (ในห้วงเสน่หา) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๓/๑ (ในห้วงเสน่หา) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๒ (ระเริงไฟ) * เมฆชรา
ภมรดอกงิ้ว ๑ (ความผิดครั้งแรก)
ภมรดอกงิ้ว (เร่ิมฉิมพลี)
กาหรือหงส์ ตอน ๕๓
หนังสือมรณะ ๓
กาหรือหงส์ ตอน ๕๒
หนังสือมรณะ ๒
หนังสือมรณะ ๑
กาหรือหงส์ ตอน ๕๑
กาหรือหงส์ ตอน ๕๐
กาหรือหงส์ ตอน ๔๙
กาหรือหงส์ ตอน ๔๘
กาหรือหงส์ ตอน ๔๗
กาหรือหงส์ ตอน ๔๖
กาหรือหงส์ ตอน ๔๕
กาหรือหงส์ ตอน ๔๔
กาหรือหงส์ ตอน ๔๓
กาหรือหงส์ ตอน ๔๒
กาหรือหงส์ ตอน ๔๑
กาหรือหงส์ ตอน ๔๐
กาหรือหงส์ ตอน ๓๙
กาหรือหงส์ ตอน ๓๘
กาหรือหงส์ ตอน ๓๗
กาหรือหงส์ ตอน ๓๖
กาหรือหงส์ ตอน ๓๕
กาหรือหงส์ ตอน ๓๔
กาหรือหงส์ ตอน ๓๓
กาหรือหงส์ ตอน ๓๒
กาหรือหงส์ ตอน ๓๑
กาหรือหงส์ ตอน ๓๐
กาหรือหงส์ ตอน ๒๙
กาหรือหงส์ ตอน ๒๘
กาหรือหงส์ ตอน ๒๗
กาหรือหงส์ ตอน ๒๖
กาหรือหงส์ ตอน ๒๕
กาหรือหงส์ ตอน ๒๔
กาหรือหงส์ ตอน ๒๓
กาหรือหงส์ ตอน ๒๒
กาหรือหงส์ ตอน ๒๑
กาหรือหงส์ ตอน ๒๐
กาหรือหงส์ ตอน ๑๙
กาหรือหงส์ ตอน ๑๘
กาหรือหงส์ ตอน ๑๗
กาหรือหงส์ ตอน ๑๖
กาหรือหงส์ ตอน ๑๕
กาหรือหงส์ ตอน ๑๔
กาหรือหงส์ ตอน ๑๓
กาหรือหงส์ ตอน ๑๒
กาหรือหงส์ ตอน ๑๑
กาหรือหงส์ ตอน ๑๐
กาหรือหงส์ ตอน ๙
กาหรือหงส์ ตอน ๘
กาหรือหงส์ ตอน ๗
กาหรือหงส์ ตอน ๖
กาหรือหงส์ ตอน ๕
กาหรือหงส์ ตอน ๔
กาหรือหงส์ ตอน ๓
กาหรือหงส์ ตอน ๒
กาหรือหงส์ ตอน ๑
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๑๐
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๙
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๘
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๗
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๖
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๕
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๔
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๓
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๒
ฟ้ายังมีดาว ตอนที่ ๑
ฟ้ายังมีดาว (บทนำ)
**-** ดอกไม้กับงูพิษ (เรื่องสั้นพิเศษ) โดย เมฆชรา
๛๛๛>>>> อ้อมอกภูเขา <<<< ๛๛ เฉลิมศักดิ์ แหงมงาม ๛๛๛
กาหรือหงส์ ตอน ๔
กาหรือหงส์ ตอน ๔
งานวันไหว้ครูผ่านไปด้วยดี ผลการประกวดพานไหว้ครูในวันนี้ ผลปรากฏว่าห้อง5/1 ได้รองชนะเลิศที่สอง ส่วนห้องที่ได้รับรางวัลชนะเลิศคือห้อง 5/5 ซึ่งเป็นห้องของแก้วตา ที่เป็นคู่ปรับหมายเลขหนึ่งของมะยมนั่งเอง
พานพุ่มฝีมือห่วยๆอย่างนี้ ถ้าแข่งขันเมื่อไหร่เป็นได้ที่โหล่ ไม่เคยจะชนะเลิศกับเขาซะที...บางที ลองเปลี่ยนหัวหน้าห้องดูสิมะยม อาจจะชนะเลิศก็ได้.. เสียงใสแว่วลอยมาให้ได้ยินเมื่อมะยมเดินแยกจากน้ำหวานเพื่อเข้าห้องน้ำหญิงข้างหอประชุม เป็นแก้วตา ศัตรูคู้แค้นคนเก่าคนแก่นั่นเอง .. เด็กสาวนึกฉิวขึ้นมาทันที จึงสวนไปในทันทีว่า...
วันนี้ไม่รู้เป็นไงคันเบื้องล่างชะมัด รู้สึกอยากเตะปากคนว่ะ ..
เอ๊ะ นี่ฉันพูดกับแกดีดีก่อนแล้วนะ อย่างงี้มันหาเรื่องนี่หว่า ..
แก้วตาไม่พูดอย่างเดียวเดินถลาเข้ามาพร้อมหมัดลุนตรงมาจะชกปากมะยม แต่ก็ต้องหยุดชะงักไว้แค่นั้นเมื่อเพื่อนอีกสองสามคนห้ามและดึงตัวเอาไว้ แก้วตาจึงแค่นเสียงออกมาอย่างอาฆาต
มึงแน่จริงมาเจอกับกูหลังเลิกเรียนกันมั้ย อีทอมบอย.. คนพูดชักสีหน้าเยาะเย้ย ท้าทายอย่างเต็มที่
เอายังไงก็ได้ ที่ไหนเมื่อไหร่ว่ามาเลย พร้อมเสมอสำหรับแก้วใจคนนิสัยเสีย ..
ลูกครูโกงอย่างแกน่ะเหรอจะมาสู้กับข้า คิดให้ดีนะเพื่อน แล้วถ้าจะเปลี่ยนใจก็ยังทันนะ แก้วตาตอบเอาคืนกลับไป ก่อนจะหันไปมองเพื่อนที่อยู่ด้านข้างที่ตอนนี้หัวเราะออกมาอย่างสะใจพร้อมเพรียงกัน เมื่อเห็นอีกฝ่ายิ่งเงียบไป .. ก่อนที่หัวโจกจะพูดด้วยใจลำพองต่อไป ..
ฮ่ะ ๆ ๆ นึกแล้วว่าเชียวว่ายังไงก็ไม่แน่จริงเหมือนที่คุยไว้หรอก
คนอย่างอีมะยมไม่เคยถอย ตอนเย็นเจอกันที่หลังอาคารสี่ หวังว่าคงไม่มีหมาหมู่นะโว้ย
เด็กสาวตอกย้ำถามถึงน้ำใจนักกีฬาในหมู่คนพาลอีกครั้ง ทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่แน่ใจในเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในตอนค่ำวันนี้เลยว่าจะออกมาในรูปแบบใด
เพราะเมื่อเดินตามลำพังคนเดียวมะยมนิ่งคิดเป็นเวลานานเพื่อทบทวนถึงความบาดหมางของตัวเองกับแก้วตาว่ามันสะสมมานานตั้งแต่สมัยเรียนชั้นประถมด้วยเรื่องบางเรื่องที่ให้อภัยกันไม่ได้ ต้องหักล้างไปข้างหนึ่งให้ได้ ...
แก้วตาเป็นลูกสาวครูน้อยคนหนึ่งในโรงเรียนที่ครูพลพ่อของมะยมเป็นครูใหญ่ และมีอำนาจสิทธิ์ขาดทุกอย่างในโรงเรียน จนมาวันหนึ่งได้เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นเมื่อครูประดิษฐ์ พ่อของแก้วตาถูกจับได้ว่าไปฮั้วร้านค้าข้างนอกในตลาดท่าวังหินเกี่ยวกับนมโรงเรียน ....
ครูพลพยายามเกลี้ยกล่อมครูประดิษฐ์ให้เลิกพฤติกรรมซ้ำซากเช่นนี้หลายครั้ง ... แต่ก็ทำได้แค่ห้ามปรามเป็นคำพูดแค่นั้น เพราะครูประดิษฐ์ยังคงทำพฤติกรรมเช่นนั้นอยู่ต่อไป หาได้มีความเกรงกลัวหรือเกรงใจใครหน้าไหนในโรงเรียนเลย ...
กระทั่งวันหนึ่งทุกอย่างกลับตาลปัตร ความโชคดีไม่เข้าข้างครูประดิษฐ์เสมอไป เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสถานียกขบวนพร้อมหมายจับมาที่โรงเรียนเพื่อขอพบผู้บริหารสูงสุดคือครูพล เพื่อดำเนินการแจ้งข้อหาฉ้อโกงขโมยทรัพย์สินของทางราชการมาเป็นของตนเองโดยมีหลักฐานพร้อมพยานชัดเจน .... ผลก็คือครูประดิษฐ์กับพวกรวมสี่คนถูกจับกุมไปอย่างน่าอับอายขายหน้า กว่าที่ครูพลจะรอดจากการกล่าวหาว่าสมคบคิดกับครูประดิษฐ์ได้ก็ต้องใช้เวลาในการล้างมลทินอยู่นานเกือบสามเดือน ...
นี่เป็นเพียงสาเหตุในอีกหลายเหตุผลที่ทำให้ครอบครัวทั้งสองครอบครัวบาดหมางไม่มองหน้ากันตลอดไป ..
แม้กระทั่งการช่วงชิงตำแหน่งประธานนักเรียนของโรงเรียนท่าวังหินพิทยาคมแห่งนี้ก็เช่นกัน ...
มะยมได้รับคัดเลือกให้เป็นประธานนักเรียนด้วยคะแนนโหวตจากนักเรียนทั้งโรงเรียนคะแนนเป็นเอกฉันท์ โดยเฉือนชนะคู่แข่งสำคัญอย่างแก้วตาไปอย่างไม่เห็นฝุ่น สร้างรอยร้าวบาดลึกให้กับคนทั้งสองแทบต้องแข่งขันกันในทุกๆด้านทั้งกีฬา ดนตรี การเรียน และความสามารถ ...
แก้วตาเคืองแค้นมะยมแทบจะเรียกได้ว่าถ้ามีโอกาสเอาคืนได้เมื่อไหร่เป็นต้องทำในทันที
ท้องฟ้าบนฟ้าเป็นสีคล้ำดำเตรียมจะเข้าสู่ห้วงสนธยาในอีกไม่นานแล้ว มืดค่ำของวันนี้จะเป็นอีกวันที่คนสองคนจะพิสูจน์ศักดิ์ศรีของตัวเองอีกครั้งที่หลังอาคาร 4 ..
มะยมมาก่อนเวลานัดหมายเล็กน้อย เพราะกว่าจะอธิบายบ่ายเบี่ยงไม่ให้น้ำหวานตามมาและให้กลับบ้านพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆได้สำเร็จ ทำเอาเหนื่อยแทบแย่ ไหนจะนายอิสราตัวดีนั่นก็อีกคน ชอบจับจ้องดูการเคลื่อนไหวของตัวเองไปซะทุกฝีก้าวก็ว่าได้ คนอะไร้เป็นผู้ดีเสียเปล่ากลับทำตัวเหมือนคนไม่มีการศึกษาโรคจิตหรือเปล่านะ
เด็กสาวต้องหยุดคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไว้แค่นั้นเมื่อได้ยินเสียงคนกลุ่มหนึ่งเดินมาด้านหลัง
มาตรงเวลาดีนี่ลูกคนขี้โกง เสียงเป็นแก้วตานั่นเอง คราวนี้มาพร้อมกับเพื่อนผู้หญิงกลุ่มใหญ่ที่มีอาวุธครบมือไม่ว่าจะเป็นมีด ไม่หน้าสาม ฟุตเหล็ก ไม้ตะพดหัวเหล็ก ...
มะยมถึงกับผงะถอยหลังไปหนึ่งก้าวเมื่อเห็นหน้าค่าตากลุ่มเพื่อนทั้งหมดของแก้วตา เพราะพวกนี้เป็นศัตรูเก่านมนามที่เด็กสาวเคยแจ้งความผิดกับครูผู้ปกครองว่าแอบสูบุหรี่และขายยาบ้าที่หลังโรงเรียนอยู่บ่อยๆ จนครูอภิชาต หัวหน้าฝ่ายปกครองจับได้คาหนังคาเขาได้หลายครั้ง
มะยมรู้สึกหวั่นๆในใจอยู่ลึกๆเมื่อรู้สึกว่ากำลังของตัวเองมีไม่พอเท่าอีกฝ่าย เพราะการปะทะในวันนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นวันที่พวกนี้ทุกคนมุ่งหวังจะมาทวงเอาความยุติธรรมกับตนเองเพียงลำพังผู้เดียว ..
หมาหมู่เหรอนังแก้วตา เสียแรงที่เป็นถึงรองประธานฯ ทำตัวนักเลงหัวไม้ ชกตี ใช้กำลังกับชาวบ้านเขาไปทั่ว ทำตัวให้มีคุณค่าไม่เป็นรึไงวะเพื่อน เสียแรงเป็นถึงลูกครูดีเด่น ..
มะยมกัดฟันพูดออกไปเพื่อจะข่มอารมณ์ตนเองไม่ให้ระเบิดไปในตอนนี้ ไหนจะถูกด่าพ่อล่อแม่เป็นครั้งที่สอง ไหนจะโมโหที่แก้วตาพาพวกที่เป็นโจทย์เดิมกลับมาชำระบัญชีแค้นให้รู้แตกหักในวันนี้อีกเล่า ..
ถุย ! อีทอมโรคจิต วันนี้มึงสิ้นฤทธิ์แน่ ลุยมันเลยพวกเราอย่าให้มันซ่าส์กลับไป..
.ตุ๊ บ ตุ๊ บ ตั๊บ ตุ๊ บ ตั๊บ
มะยมรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่กระทบกระทั่งเข้ามาที่ร่างกายได้จนหมด เพราะในตอนนี้เหมือนโลกทั้งโลกได้หยุดหมุนไปชั่วขณะ ทุกส่วนไม่ว่าจะเป็นมือ เท้า ศอก และแม้แต่หน้าขาที่กระหน่ำลงมาบนตัวเองอย่างไม่ให้หายใจหายคอกันเลย เด็กสาวทำได้แค่เพียงปิดป้องแต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เวลาผ่านไปเนิ่นนานชั่วกับป์ชั่วกัลป์ จนมีเสียงสวรรค์ตะโกนโหวกเหวกเสียงหนึ่งดังมาจากมุมอาคาร
เฮ้ย ๆ ! หยุดนะ อาจารย์ครับทางนี้ครับ
มะยมเงยหน้าก็มองเห็นว่าแก้วตากับพวกทั้งหมดเผ่นแน่บหายไปในทันทีที่สิ้นเสียงตะโกน ...
ร่างสูงใหญ่คุ้นตาร่างหนึ่งเคลื่อนตรงมาเหมือนภาพฝัน แล้วเข้าประคองให้ลุกขึ้นช้าๆ ปากพร่ำบอกความรู้สึกอย่างสั่นเครือ ..
เป็นยังบ้างมะยม คุณเป็นยังไงบ้าง
ไหนอาจารย์อยู่ไหน ฉันต้องรีบหนีแล้ว เราไปกันเถอะ ..
เด็กสาวทำท่าจะลุกขึ้นในทันทีด้วยความกลัวคำพูดตะโกนเมื่อครู่มากกว่าห่วงอาการเจ็บของตัวเอง แต่คนร่างใหญ่กลับดึงร่างผอมบางให้ประคองตัวอยู่นิ่งๆ มากกว่าจะให้วิ่งไป ..
ฟังผมนะมะยม ที่นี่ไม่มีอาจารย์ ผมหลอกพวกนั่น.. อิสราปัดฝุ่นผงที่อยู่ตามตัวและใบหน้าของมะยมด้วยแววตาที่ทอดไปอย่างเป็นห่วง แต่เด็กสาวกลับสะบัดตัวออกไปในทันที แล้วเดินพยุงร่างที่ไม่มีแรงเตรียมจะเดินจากไป
รอผมด้วยสิมะยมมันมืดค่ำแล้วให้ผมไปส่งคุณที่บ้านดีกว่า
เด็กสาวหยุดกึกเหมือนจะคิดอะไรได้บางอย่าง เมื่อสักครู่ถ้านายคนนี้ไม่มาช่วยเอา ไม่แน่ตัวเองอาจเข้าขั้นปางตายเลยก็เป็นได้ เพราะแก้วตากับพวกชิงลงมือ ลงแข้งแทบจะเอาให้ตายให้ได้เลยทีเดียว
โอยเจ็บ .. อิสราฉันขออะไรอย่างได้มั้ย..
ได้สิครับมะยม...ว่ามาสิ
นายต้องไม่แพร่งพายเรื่องนี้กับใครรู้เป็นอันขาดเข้าใจมั้ย มะยมมิวายต่อรอง ทั้งที่จะเอื้อนเอ่ยประโยคแต่ละประโยคออกมาด้วยความยากลำบาก ... กระทั่งอีกฝ่ายพยักหน้าจึงคลายใจ ..
ผมรับปากคุณ มาขึ้นรถทางนี้ครับ..
สายลมเย็นยามค่ำพัดฉิวผ่านอย่างช้า เมื่อรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าเคลื่อนไปข้างหน้า มะยมนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ด้วยอาการเกร็งจนตัวแข็งจากการนั่งห่างจากคนขับแทบจะตกจากเบาะหลัง อิสราชื่นมื่นใจอมยิ้มออกมาเป็นระยะๆ บางครั้งผ่านหลุมบ่อ จึงแกล้งเหยียบเบรกแรงๆ เพื่อให้เด็กสาวขยับมาชิดด้านหน้าในหลายครั้ง แต่มะยมกลับรู้ทันเอามือยึดเหล็กที่อยู่หลังเบาะไว้แน่น อิสราได้แต่อ่อนใจ แต่มิวายเอ่ยแซวไปเล็กน้อย ..
กลัวอะไรนักหนา ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกครับ..
ใครว่าฉันกลัว ไม่เคยซ้อนท้ายผู้ชายต่างหากเล่า..
จริงเหรอครับ ... ผมคิดว่าประธานนักเรียนที่นี่จะทำได้ทุกอย่าง ไม่คิดว่าจะมีข้อยกเว้นอย่างนี้
ความจริงการซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์พวกผู้ชายมันก้ไม่ยากอะไร เพียงฉันรู้สึกรำคาญแค่นั้นเอง..
เรียกว่าไม่คุ้นเคยว่างั้นเหอะครับ ว่าแต่ทำไมคุณไปนัดพวกนั้นได้ล่ะ..
เรื่องมันยาว ฉันจะเล่าให้ฟังวันหลังนะอิสรา มะยมพูดไปเหมือนจะขี้เกียจอธิบายความอะไรแล้ว แต่เด็กหนุ่มยังคงมีคำถามต่อเนื่องว่า แล้วนี้พวกสาวซ่าส์หายไปไหนกันหมด ทำไมปล่อยมะยมโดนซะอ่วมขนาดนี้ล่ะครับ..
เรื่องนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันกับยายแก้วตา เพื่อนๆไม่เกี่ยว มะยมพยายามอธิบายขอไปที
มะยมรู้ใช่มั้ยว่ามันอันตรายมาก นี่ดีนะครับที่ผมกลับมาเอาสมุดงานของอาจารย์พรพนาที่โต๊ะในห้อง เห็นหลังพวกนั้นแว่บ ๆ รู้สึกสังหรณ์ใจพิกลเลยแอบเดินตามไปดู จนเห็นว่าคุณกำลังถูกรุมทำร้าย
อิสราเล่าขึ้นมาอย่างเห็นใจอีกฝ่าย มะยมถอนหายใจเบาๆ ตาเหม่อมองไปยังความมืดเบื้องหน้า ...
ขอบใจนายมากที่ ... เอ่อ ...มาช่วยฉัน ถ้านายไม่มาฉันอาจแย่จริง ๆ อย่างที่ว่าก็ได้..
ไม่เป็นไรเรื่องเล็กน้อย เราเป็นเพื่อนกัน อีกอย่างผมก็ชอบ เอ่อ... นิสัยคุณเหมือนกัน ..
พออิสราเอ่ยจบ มะยมเกือบจะพูดสวนไปแล้วว่า ทำไมดูเหมือนนายจะมายุ่งเกี่ยวกับชีวิตฉันทุกเรื่องเลยนะ แต่เด็กสาวก็ทำได้แต่เพียงนั่งนิ่งๆ ไม่พูดไม่จากระทั่งจนถึงบ้านพักครูโรงเรียนโคกพะงาด
วันนี้ครูพลไปงานเลี้ยงรับรองนายอำเภอ จึงไม่มีใครอยู่บ้านเลยสักคนแม้แต่พลอยใสที่น่าจะเฝ้าบ้านในตอนนี้ ... มะยมอาบน้ำแต่งตัว เดินมาส่องกระจกสำรวจแผลฟกซ้ำของตัวเอง ก่อนจะเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย
-- -- -- -- -- -- -- -- -- -
เฮ้อ .. เหนื่อยมั้ยครับชีวิตของมะยม .. เอาเป็นว่ามาติดตามชีวิตอย่างกา บ้านนอกอย่างนางเอกของเราจะกลายเป็นหงส์ไปได้ยังไง ..ในตอนที่ ๔ รับรองมันส์ขึ้นไปเรื่อยๆครับ .. ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ..
นายอิส /เมฆชรา
Create Date : 09 มิถุนายน 2553
Last Update : 9 มิถุนายน 2553 20:34:56 น.
0 comments
Counter : 879 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
เมฆชรา
Location :
นครราชสีมา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
?
]
เข้าสู่ปีที่ 8
Friends' blogs
ศศิศ
โตมิโต กูโชว์ดะ
~:พุดน้ำบุศย์:~
merveillesxx
สาวน้อยเกวลิน
khoon-time
สามปอยหลวง
เมฆชรา
อุ้มสม
Webmaster - BlogGang
[Add เมฆชรา's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.