กาหรือหงส์ ตอน ๔๓
กาหรือหงส์ ตอน ๔๓ บรรยากาศการแข่งขันกีฬาเขตการศึกษาในครั้งนี้จัดขึ้นที่สนามกีฬากลางประจำจังหวัดในปีนี้ค่อนข้างร้อนอบอ้าวกว่าทุก ๆ ปี เพราะได้จัดการแข่งขันติดต่อมาเป็นครั้งที่สาม ซึ่งเป็นรอบชิงชนะเลิศ การแข่งขันกีฬาทั้งหมดมีหลายประเภททั้งฟุตบอล แฮนด์บอล ตะกร้อ วอลเล่ย์บอล บาสเกตบอล และกรีฑาประเภทลู่และลาน นักเรียนจากโรงเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาทั้งจังหวัดได้มารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมในวันนี้อย่างพร้อมเพรียงกัน โดยช่วงบ่ายจะมีผู้ว่าราชการจังหวัดจะมาเปิดงาน....โรงเรียนมัธยมท่าวังหินเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก มีชื่อเสียงในด้านการเรียนและการกีฬาอยู่ในระดับปานกลาง แต่ปีนี้ทุกคนที่นั่งอยู่บนอัศจรรย์เชียร์ต่างก็ต้องจ้องมายังดรัมเมเยอร์หน้าบูด แต่สวยคมขำเป็นตาเดียวกัน เพราะเหตุผลเดียวร่วมกันก็คือ เป็นเด็กสาวที่สวยน่ารัก น่ามองกว่าดรัมเมเยอร์โรงเรียนทั้งหมดที่เข้าร่วม …แก๊งสาวซ่าส์ยังคงรับทำหน้าที่เป็นพี่เลี่ยงกองเชียร์เช่นเดียวกับงานแข่งเรือที่ผ่านมา โดยคราวนี้อาจารย์ผู้หญิงเข้ามาคุมเข้มถึงหน้าอัศจรรย์เชียร์อย่างน้อยสิบกว่าคน จนรู้สึกเหมือนว่ากำลังมีมหกรรมระวังภัยแห่งชาติเกิดขึ้นหรือเปล่า ... น้ำฝนกับจิ๊บ ทำหน้าที่เป็นต้นเสียงร่วมกัน ส่วนหยาดทิพย์ น้ำหวาน ส้มโอ และมะหมี่สาวสวยเป็นลีดเดอร์ตัวรอง เอ๊ยไม่ใช่ เป็นคณะทำงานประสานกับโรงเรียนอื่น ๆ กระทั่งขบวนพาเหรดของนักกีฬาของแต่ละโรงเรียนผ่านอัศจรรย์ด้านประธานเปิดงานเสร็จสิ้นทุกขบวน พิธีการทุกอย่างเสร็จสิ้น นักเรียนทั้งหมดต่างแยกย้ายเข้าไปยังจุดเชียร์ของตนเอง ... มะยมก็เช่นกัน พอถึงเลี้ยวโค้งสนามหญ้าในส่วนที่เป็นลู่วิ่ง จนมองเห็นว่าตัวเองกำลังพ้นจากวิถีการมองของผู้คนหมู่มากแล้วจึงค่อย ๆ หันหลังทำสัญญาณกับกองดุริยางค์ทั้งหมดเกือบห้าสิบชีวิตว่า ฉันจะหยุดทำหน้าที่อันไม่เต็มใจนี้แล้วนะ กระทั่งเสียงกลองระรัวชุดสุดท้ายจบลง ทุกอย่างก็เป็นไปตามที่มะยมคิดเป๊ะ ...น้ำหวานมองเห็นเป็นคนแรกว่า สาวหน้าคม ผิวเนียนละเอียด ขนตางอนเซ้ง กำลังเดินโซซัดโซเซกับชุดสวยกิ๊บเก๋ ดูเป็นหญิงสุด ๆ ในสายตาคนเคยใกล้ชิดกัน จึงรีบกุลีกุจอไปตักน้ำหวานสีเขียวใส พร้อมน้ำแข็งลอยหน้าเย็นๆ “ มาทานน้ำเย็นๆหน่อยจ๊ะพี่ วันนี้ดูเหนื่อยดีนะ” คนพูดเอ่ยทักน้ำเสียงหวานจ๋อย ...“ ขอบใจจ๊ะหวาน ... ก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอก ถ้าไม่ฉีกยิ้มจนเมื่อยปากซะขนาดนั้น...”“ เป็นเรื่องธรรมดาของดรัมเมเยอร์นี่พี่ยม แต่เอ..วันนี้อาจารย์แหวน แต่งองค์พี่ซะสวยเด็ดขาดไปเลย ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อใช่มั้ยพี่ส้ม” น้ำหวานหันมาเรียกส้มโอที่กำลังเดินตรงมาหาให้มาชื่นชมความสวยงามอันเป็นของแปลกประจำกลุ่มของมะยม “ ก็สวยแบบแปลกตาดีจ๊ะหวาน ถ้านังยมมันไม่เป็นทอมบอยไปตั้งแต่ก่อน ป่านนี้มันคงเดินสายประกวดนางงามไปแล้ว ...”“ ฮื่อ.. หนูว่าจริงอย่างที่พี่ส้มพูด วันนี้พี่มะยมสวยขาดใจจริงๆนี่ไปแต่งหน้าทำผมกันตอนไหนจ๊ะพี่”“ พี่ก็ตื่นตีสี่ วิ่งไปให้ป้าช้อยแถวตลาดแต่งให้ กว่าจะเสร็จก็ประมาณสองโมงเช้า .. หนักหัวชะมัดเลยตอนนี้ น้ำหวานช่วยพี่แกะตุ้งติ๋งบนหัวพี่ออกให้หมดเลยได้มั้ยจ๊ะ..”“ มะมาให้หนูช่วย ...”น้ำหวานกุลีกุจอลุกขึ้นยืนแล้วดึงกิ๊บและสารพันที่โป๊ะบนหัวดรัมเมเยอร์สาวสวยทันที แต่ก็ต้องชะงักเมื่อ มะหมี่ตะโกนด้วยเสียงอันดัง แหลมเหมือนเป็ดออกลูกแทรกสายลมมา ...“ หยุด ๆ ๆ ก่อนน้ำหวานอย่าเพิ่งแกะหัวดึงไส้นังยมมันออกมา อาจารย์สุดาให้ฉันมาเรียกมันไปถ่ายรูปหมู่ทางด้านโน้น ไปเร็วนังชะนีพันปีวันนี้หล่อนสวยเริ่ดนะยะ”“ เฮ้ย ! ยังไม่จบอีกเหรอวะนังหมี่เน่า ถ่ายรูปทำไม ..”“ ฉันไม่รู้โว้ย ..อาจารย์ให้มาตาก็มาตาม เร็ว ๆ หน่อยฉันกำลังเล็งหนุ่มหล่อมาดเข้มไว้อยู่คนหนึ่ง ล้อหล่อ หล่อมาก รีบ ๆ สิเดี๋ยวฉันอด”มะหมี่ทำท่าเลียปากแปลบ ๆๆ เหมือนกระสือหรือปอบหยิบที่เตรียมขม้ำไส้เข้าปากยังไงยังงั้น จนทั้งสามสาวอดจะหัวเราะกับท่าทางหื่นกระหายผู้ชายของมะหมี่ไปไม่ได้ ... มะยมบ่นออกมาเบาๆ ว่าเป็นอย่างนี้ทูกทีเพื่อนฉัน โรคบ้าผู้ชายหล่อริซึ่ม ตั้งแต่อิสรามาจนนายอะไรที่กำลังจะไปเจอตอนนี้อีก เฮ้อ ! นังมะหมี่นะนังมะหมี่ ....พอเดินไปถึงโพเดียมเล็กๆ ที่จัดไว้สำหรับถ่ายรูปคล้ายเป็นสตูดิโอเคลื่อนที่เล็ก ๆ จนมองเห็นแสงไฟส่องสว่างวูบวาบน่าเวียนหัว มะยมพยายามมองหาอาจารย์สุดาที่มะหมี่ว่าอยู่ข้างต้นปาล์มประกอบฉาก มองหายังไงก็มองไม่เห็น จึงหันหลังกลับกะว่าจะหันหลังกลับไปหาพวกส้มโอที่เดิม แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่าง ๆ หนึ่งกำลังยืนบังทางที่จะเดินจนต้องเอ่ยขอทางไปว่า ...“ ขอโทษนะคะ ขอทางหน่อยค่ะ ...”“ คุณมะยมใช่มั้ยครับ ... ผมชื่อพระนายจากโรงเรียนศรีสาครครับ..” คนร่างสูงใหญ่ที่เอ่ยทักด้วยเสียงทุ้มนุ่ม เป็นหนุ่มหน้าตาดีผิวขาวละเอียด ตากลมโต หางตาเฉียงขึ้นไปข้างบนเล็กน้อย บวกกับคิ้วที่ดกเข้มจมูกเป็นสันโด่งแต่พอเหมาะรับกับรูปหน้าที่ดูเรียวยาวพอดี ทำให้คนร่างสูงกว่าคนปกติคนนี้ดูสมาร์ท หล่อคมเข้มจนยากจะละสายตาไม่ให้หันไปมองได้ ...“ คุณรู้จักฉันได้ยังไง เท่าที่จำได้เรายังไม่เคยพบกันมาก่อน”“ อ้อ! ลืมแนะนำไปว่ามะหมี่เพื่อนของคุณเป็นคนบอกกับผมว่า เค้าเป็นเพื่อนรักกับสาวสวยในชุดสีแดงเป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของท่าวังหินครับ”คนพูดอธิบายที่มาไปพร้อมยักคิ้วให้ ดูเหมือนจะเป็นคนอารมณ์ดีจนมะยมอดที่จะนึกถึงใครอีกคนไม่ได้ .... “ฮึ่ม ! ยัยมะหมี่อักแล้วนะ สาระแนจริง ๆ นะหล่อน ...”“ มะยมว่าอะไรนะครับ ...” คนถามทำหน้างง ๆ เมื่อเห็นคู่สนทนาเอ่ยพึมพำอะไรบางอย่าง“ มะ ..ไม่มีอะไรเหรอจ๊ะ ฉันกำลังมองหาเพื่อนอยู่ โน้นแม่ตัวดีกำลังมาพอดี ...”“ หวัดดีค้าคุณพระนาย เจอเจ้าหญิงของคุณแล้วใช่มั้ยคะ อย่าลืมที่เราตกลงกันไว้นะ โอ๊ย! นังยมแกมาหยิกทำไม เจ็บนะโว้ย ..”มะหมี่เดินตุ้งติ่งสะบัดร้อนสะบัดหนาว โยกซ้ายขวาไปมาดูเหมือนคนเอวหักเดินเข้ามาให้มะยมหยิกไปที่ต้นแขนไปหนึ่งที โทษฐานสาระแนเกินเหตุไปหน่อย ...“ สาระแนเสนอหน้าก่อเรื่องอีกแล้วนะยัยผีแห้งโลงผุ จำเหตุการณ์เก่าๆ ไม่ได้หรือไง ..”“ ก็ฉันไม่อยากขัดความต้องการของผู้ชาย เอ๊ย คุณพระนายนี่นา”“ แก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ไหน ๆ แกบอกว่าอาจารย์สุดาเรียกไงฮึ ไหนอยู่ไหนอาจารย์ของหล่อน”“ อาจารย์รอแกอยู่ทางด้านโน้นพี่ๆ จากร้านถ่ายภาพเค้าไปขออาจารย์เพื่อให้แกถ่ายรูปคู่กับคุณพระนาย ทำปฎิทินแจกส่วนราชการทั่วทั้งจังหวัด ต๊าย! เก๋ไม่หยอกนะตัวเอง..”“ เชิญแกไปถ่ายคนเดียวเหอะว่ะนังหมี่ ข้าเหนื่อยโว้ย รู้จักไหมคนมันเหนื่อยน่ะ..”ถึงแม้สองสาวทั้งแท้และเทียมมายืนเถียง ก่นแช่ง ด่าทอ โขกสับกันอยู่ตรงหน้าตั้งนานสองนานแต่ชายหนุ่มร่างสูงกลับกลับยืนยิ้มเงียบ ๆ คนเดียว ก่อนจะหาจังหวะอธิบายความเป็นไปเป็นมาให้คนกำลังร้อน อารมณ์เสียฟังสั้นๆว่า ... “ ผมไปขอร้องคุณมะหมี่ช่วยตามหาคุณเองครับมะยม ตอนที่คุณเดินในสนามอาจารย์เพ็ญลักษณ์ ที่สอนอยู่ที่โรงเรียนผมไปเห็นคุณเดินเมื่อครู่ เลยไปถามกับอาจารย์สุดาว่าคุณเป็นใครพอทราบว่าเป็นประธานนักเรียน ดรัมเมเยอร์คนเด่น และว่าที่แพทย์ชนบทของจังหวัดเราอีก อาจารย์เลยอยากจะให้ผมกับคุณถ่ายรูปคู่กันเพื่อทำปฎิทินแจกแขกบ้านแขกเมืองครับ .. เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้ ...”“ แล้วนี่จะมาโกรธาฉันเรื่องอันใดยะ ไหน ๆ ตอนนี้หล่อนก็จะโด่งดังเป็นดวงดาวบนฟากฟ้า ควงคู่กับอิเหนา ขอบัตรไปเที่ยวล่องแก่งฉันหมดโหลเลยนะมะยม...”“ บัตรล่องแก่งอะไรกัน”มะยมยังงงๆ กับเรื่องที่มะหมี่หลุดปากออกมา แต่พระเอกก็ช่วยไว้อีกแล้ว“ อ้อผมลืมแนะนำตัวเองไป ผมเป็นเจ้าของบริษัทริมน่านแคมป์ปิ้ง รับจัดทัวร์ล่องแก่งแม่น้ำกก แม่น้ำเหมย แถบอำเภอชายแดนไกล ๆ เมืองหน่อยครับ ลักษณะคล้ายโฮมสเตย์ที่กำลังนิยมนี่แหละครับ พอดีรับปากมะหมี่ว่าจะให้บัตรสมนาคุณล่องแก่งฟรีสองคืนสามวัน กับพวกเพื่อนๆ มะยมทุกคน เรื่องมันก็มีแค่นี้ครับ”“ พอดีฉันไม่ว่างน่ะ นายเอาไปให้คนอื่นเถอะ ...” มะยมรีบพูดตัดบทด้วยความเด็ดขาด จนมะหมี่ต้องกระทุ้งที่ข้อศอก เมื่อมองเห็นว่าพระนายมีสีหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย ก่อนที่คนตัวสูงจะกลบเกลื่อนไปด้วยคำพูดคล้ายเป็นผู้ใหญ่ตัวโตๆ เต็มที่ ...“ ผมตั้งใจจะมอบเป็นของขวัญสำหรับมิตรภาพที่ทำให้ผมได้รู้จักมะยมคนเก่ง ในวันนี้ ”พระนายส่งสายตาหวานฉ่ำบอกเจตนาออกไปโต้ง ๆ ว่าผมชอบคุณนะคนสวยอย่างไม่ปิดบัง จนมะหมี่ต้องค้อนตาควักตาปริ้นแล้วกระแอมเป็นเสียงเพื่อนที่แสนดี หวงและห่วงอย่างเป็นที่สุด ..“ อะแฮ่ม ! ไม่หวานเกินไปหน่อยเหรอคะคุณพระนาย เกรงอกเหี่ยวๆ ของอีฉันบ้าง อิจฉาค้าอิจฉา”“ บ้าน่ายายหมี่ แกมาอิจฉาอะไร ไม่มีอะไรสักหน่อย..” มะหมี่รู้ว่ามะยมกำลังเขินที่ถูกเกี้ยวซึ่ง ๆ หน้า แต่ก็อดขำท่าทีของพระนายเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาไม่ได้ที่ในตอนแรกมองเห็นว่าพ่อหนุ่มร่างสูงท่าทางเป็นคนมีชาติตระกูล ประสารูปหล่อพ่อรวย เดินสะดุดข้าวของในเต็นท์กองอำนวยการจนทุกคนต้องหันไปมองเป็นสายตาเดียวกันเพราะมัวแต่ชะเง้อมองกระบวนพาเหรดของโรงเรียนบ้านนอก ๆ อย่างโรงเรียนมัธยมท่าวังหินอันกันดารแสนไกลปืนเที่ยง จนตัวเองต้องเข้าไปเสนอตัว เอ๊ย แนะนำตัวว่าเป็นนักเรียนเรียนอยู่ที่นั่นมีอะไรให้ช่วยมั้ย สุดท้ายก็ได้รับคำตอบว่าอยากจะทำความรู้จักดรัมเมเยอร์ที่ไม่ค่อยยิ้มคนนั้นนั่นเอง ... คำตอบนั่นทำเอามะหมี่แทบจะร้องกรี๊ดลั่นไปทั้งบริเวณ กัดฟันกรอดๆ ก่นแช่งและด่ามะยมว่าเป็นมารหัวใจอีกแล้ว นี่ขนาดเสียสละคุณชายสุดหล่อ ชาติตระกูลร่ำรวยอย่างอิสราให้แล้ว .... แต่เพื่อนหล่อนคนนี้มิวายจะบริหารเสน่ห์อันมากล้นดึงพ่อสุดหล่อตัวโย่งใหญ่คนนี้อีกคน คิดนึกไปแล้วอยากจะร้องกรี๊ดๆ ขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็ต้องยั้งเอาไว้เพราะกิริยาไม่งามของสาวสวยไม่ควรเปิดเผย ในที่สาธารณะหรือที่โล่งแจ้งได้บ่อย ๆ จึงทำได้แค่เพียงบอกความจริงไปทั้งหมดด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ ว่า “ ตอนแกไม่อยู่ เป็นฉันเองแหละที่พาคุณพระนายมาคุยกับพวกเราเนอะคุณพระนายเนอะ ”“ คะครับ ผมอยากจะรู้จักคุณมะยมไว้เป็นเพื่อนแค่นั่นเองจริง ๆ ”“ แกก็อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน่านังยม ตกลงรับปาดคุณพระนายว่าจะไปล่องแก่งหลังปิดเทอมกับพวกฉันแล้วใช่มั้ย.”“ อาทิตย์หน้าทั้งอาทิตย์ไม่ว่างโว้ยจะพาพ่อไปหาป้าที่เชียงรายกว่าจะกลับมาพวกแกคงจะไปกันแล้ว”“ ว้าเสียดายจังที่หล่อนไม่ได้ไปแต่หวังว่า อ่า...คุณพระนายคงไม่เก็บบัตรล่องแก่งคืนนะคะ แฮ่ ๆ ”“ ไม่หรอกครับ แต่ก็น่าเสียดายมากที่คุณมะยมไม่ได้ไป สองข้างริมน้ำน่านสวยสะกดทุกคนได้จริง ๆ ไม่เชื่อ ลองถามเพื่อนๆ คุณดู หลังจากกลับมาจากเชียงรายนะครับมะยม ผมจะเก็บตั๋ววีไอพีไว้รอคุณ จนกว่าจะมีเวลาไปล่องแก่งในวันหลัง” พระนายเอ่ยด้วยน้ำเสียงกะตือรือล้นเปี่ยมไปด้วยความหวังว่าสาวสวยบ้านนาคนนี้จะยอมใจอ่อนไปเที่ยวป่า ชมไพรกับตนเองสักครั้ง แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อสาวร่างบางปฏิเสธออกเจตนาทันที จนแทบจะหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ เพราะคนอย่างพระนาย หน้าตาก็ไม่ขี้ริ้วขี้เหล่จัดว่ารูปหล่อเข้าขั้น แถมมีพ่อรวยล้นฟ้า มีตำแหน่งเป็นถึงประธานหอการค้าจังหวัดชื่อดังเตรียมเป็น ส.ส.ในสมัยหน้า และล่าสุดได้รับรางวัลนักเรียนดีเด่นสามสมัยซ้อนประจำจังหวัด แต่กลับมาเจอแห้วเมื่อโดนปฏิเสธที่สาว ๆ ทั้งจังหวัดถวิลหา ....อย่างนี้ถ้าไม่เรียกว่าท้าทาย ท้าให้ลองค้นหาตัวตนของสาวหน้าคมคนนี้ ก็ไม่ใช่พระนายก็แล้วกัน ...“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ไม่ต้องลำบากก็ได้ ..ไหนอาจารย์สุดาอยู่ที่ไหนมะหมี่พาฉันไปหาหน่อยสิ ”“ เดี๋ยวสิมะยม ..ตกลงเดี๋ยวเลิกกีฬาวันนี้เราเจอกันที่ร้านไอสครีมข้างโรงหนังนะคะคุณพระนาย”“ ครับได้ครับ ... มะยมไปกับผม อาจารย์เพ็ญลักษณ์กวักมือเรียกแล้วครับ มาสิครับ”“ ไปเลยนังยม เดี๋ยวถ่ายรูปเสร็จฉันจะไปรับ โอเคเพื่อน ...”“ เดี๋ยวก่อนสินังหมี่ ...เดี๋ยว..”มะยมเรียกมะหมี่ที่หันหลังไปทันที ไม่บอกไม่กล่าว ปล่อยให้คนร่างสูงดันหลังไปข้างหนาอย่างที่มะยมไม่ค่อยจะชอบนักเวลาใครมาทำกิริยาอย่างนี้ จึงรีบเดินเบี่ยงตัวออกไปเมื่อเห็นอาจารย์สุดามาสมทบกวักมือเรียกอีกคน ซึ่งขั้นตอนการถ่ายปฏิทินทั้งหมดที่กว่าจะเสร็จก็กินเวลานานโข เกือบสามชั่วโมงเต็ม มะยมเดินคอตกเลี่ยงออกจากหลังฉากก่อนจะมาถึงเต็นท์อำนวยการที่พักของเก็บข้าวของของโรงเรียนมัธยมท่าวังหิน แล้วทรุดนั่งถอนหายใจเหนื่อยอ่อนอีกครั้ง แล้วหามุมสงบล้มตัวงีบหลับไปในที่สุด ... -----------------------------กาหรือหงส์ ตอนนี้จบลงแบบเบาๆ พักหายใจหายคอกันหน่อย เหนื่อยมาทั้งเรื่องแล้ว .. อย่าลืมติดตามตอนหน้าคืนวันพรุ่งนี้นะครับผม .. ขอบพระคุณเพื่อนที่ติดตามอ่านกัน รวมทั้งน้องๆจากโครางการรักชาติ..อย่างมนุษย์ด้วย อิอิ ขอบจายทุ๊กคนครับ ..พี่นายอิส/เมฆชรา๑๐สิงหาคม ๒๕๕๓ ----------------------------
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [