Bloggang.com : เมฆชรา : กาหรือหงส์ ตอน ๕๓

กาหรือหงส์ ตอน ๕๓

กาหรือหงส์ ตอน ๕๓

“ ว้ายตายแล้ว คุณมะยม..”

อิสราแทบช็อกไปชั่วขณะเมื่อเห็นภาพเจ้าสาวแสนสวยลงไปนอนคว่ำลงกับพื้น สองมือปัดป้องอันตรายจากสาวร่างสูงโปร่งที่กำลังค่อมอยู่ด้านบน...

“ หยุด หยุดเดี๋ยวนี้นะ... บอกให้หยุด นี่มันอะไรกัน”

อิสราตรงเข้าไปกระชากร่างผู้บุกรุกทันที เพื่อให้ออกจากร่างสาวคนรักด้วยอารมณ์โกรธ จนร่างๆนั้นเหวี่ยงกระเด็นออกไปไกลหลายเมตร ก่อนจะตรงเข้าไปโอบร่างบอบบางไว้ในอ้อมแขนด้วยความรักทะนุถนอมเต็มหัวใจ แต่ร่างอีกร่างที่เซไปด้านข้างเมื่อครู่กับทำท่าจะลุกขึ้นตรงมาอีกครั้ง ก่อนจะชะงักไปเพราะเสียงตะโกนที่ดังมาจากด้านหลัง ...

“ หยุดบ้าทำร้ายคนอื่นได้แล้วพลอยใส” เสียงอันเป็นประกาศิตของผู้มาที่หลังทำเอาสาวร่างบางชะงัก หน้าซีดยืนสั่นอยู่กับที่ ...

“ พะ ...พ่อ...”

“ ใช่พ่อเอง ... กลับบ้านเราดีกว่า อย่ามาอาละวาดในงานมงคลอย่างนี้เลย พ่ออายเขา..”

“ อาย ... ทำไมหนูต้องอายในเมื่อนังนี่มันแย่งคนรักของหนูอย่างหน้าด้านๆ”

“ แย่งคนรัก ...ใครแย่งใครกัน...”

ครูพลยังตกตะลึงเหมือนคนอื่นๆ ที่ยืนเป็นวงล้อมดูเหตุการณ์อยู่รอบๆ ด้วยความสนใจในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น ...

“ ใช่ ... เรื่องนี้แหละที่ทุกคนยังไม่รู้ ก็มัวแต่หลงฟังคำโกหกมดเท็จของผู้ชายคนนี้อยู่นี่นา..”

“ พลอยใส ... เธอพูดเรื่องอะไรของเธอ..”

อิสราเงยหน้าแววตาวาวโรจน์เอ่ยถามด้วยความคั่งแค้นใน
แววตาจนแทบจะเผาไหม้ให้เป็นจุลในพริบตา แต่หญิงสาวกลับยักไหล่ ไม่ได้ไม่แคร์ต่อคำถามเลย...

“ โอ...ที่รักจำคืนนั้นของเราไม่ได้เหรอ คืนที่เธอเมาแล้วมาหาฉันที่คอนโดไงล่ะ จำได้หรือเปล่า..”

“ เธออย่ามาพูดมั่วนิ่มอย่างนี้ ฉันอาจฟ้องหมิ่นประมาทเธอได้..”

“ โอ๊ะใจร้ายจังคนดี นี่ใจคอจะให้ย้ำจริงๆเหรอว่าคืนนั้นเธอทำอะไรฉันมั่ง ทำเป็นความจำสั้นไปได้.แต่เอ คืนนั้นเธอยังคร่ำครวญก่อนนอนอีกว่า พลอยใสที่รัก ผมไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เช้าเลย...คราวนี้จำได้หรือยัง ฮะๆๆ..”

พลอยใสหัวเราะเสียงดังเหมือนคนบ้ามองมะยมที่ตอนนี้อิสราพยุงให้ลุกขึ้นยืนจนมองเห็นมุมปากที่มีสีเขียวแดงเป็นจ้ำๆ ชัดเจน อิสราจะเอ่ยอะไรโต้ตอบกลับไป แต่มะยมยกมือขึ้นห้ามก่อนจะโขยกเขยกเดินเข้าไปใกล้ๆ พลอยใสที่หัวเราะเยาะทั้งสีหน้า แววตาและน้ำเสียง ....

... เพลียะ ... เพลียะ ... เพลียะ

ฝ่ามือเนียนนุ่มเหวี่ยงกระทบใบหน้าที่เคลือบเครื่องสำอางอย่างดี จนเกิดเสียงดังสนั่นไปทั่งสวนกล้วยไม้ตอนนี้ดูเละเทะพังทลายไปจนหมดสิ้น ...ทั้งๆที่สองชั่วโมงที่ผ่านมาดูสวยงามสมกับวันแห่งความสุข

“ นี่คนกับงานของชั้น อย่ามาพาลเป็นพวกปัญญาอ่อนที่นี่ ใสหัวไปให้พ้นก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอ ไป ไป๊”

“ นี่แกไม่เชื่อเรื่องที่ฉันมีอะไรกับว่าที่สามีเธอเหรอ..”

“ เรื่องอะไรฉันจะเชื่อคำโกหกของเธอ ฉันรักและเลือกอิสราเพราะความเข้าใจไม่ใช่เอาชนะอย่างที่เธอกำลังเป็นอยู่ตอนนี้ ไปให้พ้นก่อนที่ฉันจะเอาตำรวจมาลากเธอเข้าคุกในข้อหาพยายามฆ่าฉันมาตลอดชีวิต”

“ ใครจะไปฆ่าแกนังโง่ ... ใครจะฆ่าแก..”

“ เธอไงล่ะพลอย ... อย่านึกว่าทุกครั้งที่ให้อภัย ฉันจะลืมมันไปนะ..”

“ เฮอะ ๆ แม่คนดีที่แท้ก็อาฆาตพยาบาทคนอื่นเขาเป็นเหมือนกัน ..”

“ ใช่ที่ผ่านมาฉันอาจจะโง่ที่ปล่อยให้เธอลอยนวลไปทุกครั้งที่ทำร้ายชั้น ก็เพราะพ่อคนเดียวที่ขอร้องว่าอย่าทำร้ายเธอ ... เข้าใจหรือยัง..”

“ พ่อ ... พ่อมาเกี่ยวอะไรด้วย..”

พลอยใสแววตาสลดลงไปเมื่อได้ยินมะยมเอ่ยถึงครูพล ..

“ ทุกครั้งที่เธอทำร้ายคนอื่น พ่อจะมาร้องไห้กับฉันทุกครั้ง... เธอเคยรู้หรือเปล่าพลอย..”

“ ไม่จริง...ไม่จริงเธอโกหกฉัน..”

“ เรื่องสำคัญอย่างนี้ใครเขาจะโกหกให้ได้อะไรขึ้นมา ฉันขอถามอะไรหน่อยเถอะพลอย นับตั้งแต่เธอเกิดมา เธอได้ทำอะไรให้พ่อภูมิใจสักเรื่องบ้างหรือเปล่า...มีบ้างไหม ”

“ นี่แก ...”

“ เห็นไหมเธอตอบไม่ได้ คำว่าเธอมันไร้ค่า คงใช้กับเธอไม่ได้...”

“ อีมะยม อีไพร่ อีเนรคุณ อีทรยศ กูอยากจะฆ่ามึงให้ตายเสียจริงเชียว ”

“ เอาไว้วันหลังเถอะจ๊ะพลอย ... ตอนนี้กลับบ้านไปก่อน กลับไปสงบสติอารมณ์ก่อนกลับกรุงเทพ ฯ แล้วอย่าหวนกลับมาวุ่นวายงานมงคลของฉันอีก ไม่งั้นได้เห็นดีกันแน่..”

“ กรี๊ด กรี๊ด แกมีสิทธิ์อะไรมาไล่ชั้น แกรู้หรือเปล่าว่าอิสราเคยมีอะไรกับฉันนะ..”

“ ไป ไป๊ ไปหลอกเด็กปอหนึ่งดีกว่า ใครๆ แถวนี้ไม่มีใครเขาเชื่อคำพูดเธอหรอก..”

“ ฉันพูดเรื่องจริง ไม่เชื่อก็ลองไปถามยัยวันวิสาดูสิ..”

“ เรื่องนี้ฉันเชื่อใจอิสรา..”

มะยมเหลือบตามองชายหนุ่มผู้เป็นที่รักซึ่งตอนนี้ยืนนิ่งเงียบอยู่ด้านข้างเป็นเวลานานพอสมควรแล้ว ชายหนุ่มแตะที่ต้นแขนเบาๆ คล้ายให้กำลังใจ หญิงสาวยิ้มที่มุมปากเล็กๆ ทั้งที่ตอนนี้เขียวคล้ำเป็นจ้ำๆ แดงๆ ก่อนจะเอ่ยต่อไปว่า ...

“ เธอช้าไปแล้วพลอย เรื่องนี้วันวิสามาเล่าให้ฟังหมดแล้วและที่สำคัญฉันเชื่อว่าคืนนั้นคงไม่มีอะไร”

“ นังวิสามันโกหก มันโกหก...”

“ พลอย... ฉันว่าตอนนี้เธอกลับไปก่อนที่งานเลี้ยงตอนค่ำจะเริ่มขึ้นอีกไม่กี่ชั่วโมง ที่แล้วมาฉันจะยกโทษให้เธอและจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ต่อไปเราต่างคนต่างอยู่ ... ต่างคนต่างมีชีวิตใหม่กันไป สำหรับพ่อฉันมีปัญญาดูแลได้ เธอไม่ต้องห่วง ... เธอจะไปไหนก็ไปตามใจเลย ขอร้องอีกครั้งว่าอย่ามายุ่งกับครอบครัวของฉัน ทุกอย่างมันจบสิ้นลงแล้ว ขอให้เธอโชคดีนะพลอย ... ขอให้โชคดี..”

“ ไม่ได้นะ ... เธอจะทำกับฉันอย่างนี้ไม่ได้..”

หญิงสาวหน้าตาสวยงามดูเป็นชาวกรุงเต็มตัวกรีดร้องไปทั่วบริเวณสวนกล้วยไม้จนทุกๆคนที่เข้ามาร่วมช่วยงานต่างหันไปมองไปในทางเดียวกัน ก่อนที่จะมีร่างๆหนึ่งเดินมาจากตึกใหญ่ตรงเข้ามากระชากแขนสาวร่างบางให้เดินออกไปไม่พูดไม่จา จนลับตาคน ...

กระทั่งมาถึงบ้านริมน้ำ ครูพลฉุดแขนให้พลอยใสนั่งลงแล้วสะกดจ้องนิ่งนาน ก่อนจะเอ่ยอะไรออกมาอย่างที่จะกั้นความรู้สึกร้าวราญใจข้างในได้ ...

“ วันนี้พ่ออับอายเหลือเกินที่พลอยทำตัวแบบนี้..”

“ หญิงสาวสะบัดแขนทรุดตัวนั่งบนโซฟานุ่มสีเขียวอ่อนใบตอง ลูบแขนไปมา “ พ่อ พ่อหยุดด่าว่าพลอยได้แล้ว ขี้เกียจฟัง พลอยพูดความจริงทำไมไม่มีใครเชื่อ ... พ่อก็อีกคน..”

“ ฟังพ่อนะลูก วันนี้เป็นวันมงคลของน้อง เป็นวันที่สำคัญที่สุดของชีวิตลูกผู้หญิง ลูกก็น่าจะรู้ดีกว่าพ่อ พฤติกรรมที่ได้ทำในวันนี้ก็ขอให้ลืมมันซะ พ่อจะไปขอโทษท่านชายปกรณ์เทวาเอง ... งานเลี้ยงตอนค่ำจะเริ่มในอีกชั่วโมงข้างหน้า ประเดี๋ยวพ่อจะไปที่นั่น เราต้องอยู่ที่บ้านห้ามไปไหน นี่คือคำขอครั้งสุดท้ายของพ่อที่จะขอร้องลูก พลอยใส...”

“ พ่อก็เข้าข้างมันทั้งปีทั้งชาติ ไปสิไปเลย สรรเสริญเยินยอยกย่องกันเข้าไป ได้เป็นสะใภ้เจ้าสมใจแล้วนี่ คราวนี้คงเบ่งคับบ้าน น่าสมเพชจริง..”

“ หยุดเพ้อเจ้อให้ร้ายได้แล้วนะพลอย พ่อชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ..”

“ เอาสิพ่อ จะทำอะไรก็ทำเลย ไม่มีใครรักพลอยสักคน แม่จ๋าพลอยไม่มีใคร ไม่มีใครเลยจริงๆ..”

“ พ่อบอกให้หยุด..”

“ หนูไม่หยุด ... พ่อเป็นพ่อประสาอะไรรักลูกไม่เท่ากัน รักนังนั่นมากกว่าพลอย ...”

.. เพลียะ ...

เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้านวลจนเกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วบ้าน ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของหญิงสาวและเสียงกระทืบเท้าแล้วปิดประตูดังปังใหญ่เวลาต่อมา ...

ครูพลปาดน้ำตาที่ไหลคลอแล้วเดินลงบ้านไปอย่าเงียบเชียบ เสียงสะอื้นยังดังแว่วมาจากบนบ้าน ผู้อาวุโสเดินขึ้นรถกะบะแล้วสตาร์ทเครื่องออกจากบ้านไปในทันที ....

-----------------------

กาหรือหงส์ ตอนที่ ๕๓ ออนแอร์แล้ว ติดตามตอนที่ ๕๔ ได้ในอาทิตย์หน้านะคร้าบ .. ขอบพระคุณเพื่อนหนอนที่ติดตามอ่านกันมานาน .. ใกล้จบแล้วจริงๆ อิอิ

นายอิส/เมฆชรา
๒๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
๑๑ นาฬิกากว่า

------------------------

Create Date : 23 พฤศจิกายน 2553

Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 11:14:14 น.

10 comments

Counter : 3211 Pageviews.

รออยู่จ้า

รีบมานะ

โดย: kwan IP: 10.41.11.164, 202.28.180.202 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:54:27 น.

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ
รีบๆหน่อยจ๊ะ

โดย: หนอนนิยาย IP: 118.173.34.59 วันที่: 1 กันยายน 2554 เวลา:14:52:12 น.

รอเสมอ

โดย: ชีวชีว IP: 110.49.240.190 วันที่: 21 กันยายน 2554 เวลา:14:51:11 น.

รออ่านอยู่จ้า

โดย: เก๋ IP: 110.164.96.126 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2554 เวลา:7:59:17 น.

ถามนายอิส อีกอย่างสรุปกาหรือหงส์ จะมาต่อมั๊ยคะ รอน้านนนนน นานแล้ว

โดย: chajee

วันที่: 14 กันยายน 2555 เวลา:13:45:49 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านเมื่อวานสนุกและประทับใจมากคะ
มาอัพเร็วๆนะคะ

โดย: Thanphicha IP: 171.99.212.100 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2555 เวลา:12:31:29 น.

ไม่มีตอนต่อไปหรือคะㅠㅠ

โดย: อุษา IP: 157.7.205.214 วันที่: 21 เมษายน 2558 เวลา:7:42:22 น.

ไม่มีตอนต่อไปหรือคะㅠㅠ

โดย: อุษา IP: 157.7.205.214 วันที่: 21 เมษายน 2558 เวลา:7:42:52 น.

จะมาลงต่อหรือเปล่าค่ะ. รอนานๆๆๆๆมาก.

โดย: รอนาน IP: 182.232.52.70 วันที่: 9 ธันวาคม 2558 เวลา:21:41:22 น.

นานมาก เลิกรอแล้ว สงสัยคนแต่งกลับบ้านเก่า. นานเกิน บ๊ายบาย

โดย: ไม่รอแล้ว IP: 182.232.21.104 วันที่: 2 มกราคม 2559 เวลา:13:06:28 น.