ถนนสายนี้.....มีตะพาบ : คืนวันจะผันผ่าน...รักฉันนั้นคือเธอ โจทย์ตะพาบโครงการ 20 หัวข้อโดย . . . คุณพู่ JewNid . . . โจทย์ไม่มี มีแต่ธีมว่า เขียนงานเขียนแนวที่ถนัด ให้เกี่ยวกับฤดูกาล ฤดูฝน ฤดูร้อน ฤดูหนาว ไม่จำกัดแนวกันอีกตามเคยว่าจะเป็นแบบไหน แต่ให้มีทั้งสามฤดูอยู่ในเรื่องเดียวกัน . . . . . . . คืนวันจะผันผ่าน..รักฉันนั้นคือเธอ มีน กุสุมา เขียนคำ... สระว่ายน้ำด้านหลังตัวบ้านกรุด้วยแผ่นกระเบื้องสีฟ้า เงาสะท้อนนั่นทำให้น้ำใสแจ๋วราวตาตั๊กแตน ชานไม้ที่เชื่อมต่อไปยังตัวบ้านทรงทันสมัยท่ามกลางดงไม้น้อยใหญ่ คงความเป็นธรรมชาติได้อย่างลงตัว กลางสระสวย มีหญิงสาววัยใสกำลังแหวกว่ายเพียงลำพัง “จ๋าไม่หนาวเหรอลูก ขึ้นจากน้ำเมื่อไหร่ทานของว่างหน่อยนะจ๊ะ น้ำมะตูมร้อนๆกับข้าวตังหน้าตั้งของโปรด ป้าวางไว้ตรงนี้นะลูก" ”ค่ะ ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวจ๋าว่ายอีกรอบเดียวค่ะป้าอิ่ม” การใช้ชีวิตที่ต่างประเทศมาตั้งแต่เด็ก ไม่ได้ทำให้รวิรู้สึกหนาวแม้แต่น้อย ผิวขาวเผือดดูมีเลือดฝาดขึ้นมาบ้าง ทุกปิดเทอมรวิจะกลับมาอยู่เมืองไทยเพราะคิดถึงพ่อและป้าอิ่มของเธอ เธอตีกรรเชียงมองท้องฟ้าใสกระจ่าง ลมเย็นๆพัดมาเบาๆ ทำให้น้ำในสระเป็นระลอกคลื่นน้อยๆ เธอปล่อยให้ใจลอยคว้างสูดลมหายใจเบาๆเข้าเต็มปอด ”ไอ้ก้านจมน้ำ ใครช่วยที” รวิสะดุ้งตกใจ ภาพที่เห็นผู้คนหน้าตาแปลกๆ กำลังมารุมล้อมรอบตัวเธอ ผู้ชายร่างสูงใหญ่ดูกำยำ แบกเธอขึ้นบ่า วิ่งเขย่าเธอไปรอบๆคันนา ””บ้าไปแล้ว แกเป็นใคร ปล่อยฉันนะปล่อย” เธอทั้งดิ้น ทั้งร้องให้ช่วย “ก้าน ก้าน ฟื้นแล้วเหรอลูก” หญิงวัยกลางคน ยิ้มทั้งน้ำตา ลูบหน้าลูบหลัง เธอสำลักน้ำออกมาทั้งปากทั้งจมูก นี่เราเป็นอะไร หรือว่าเราจมน้ำเธอคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก ”อย่าดิ้นสิลูก ตัวโตขนาดนี้น้ายักษ์จะอุ้มไม่ไหวแล้ว" ”พี่ช้อยไอ้ก้านมันเป็นตะคริว” คนที่แบกเธอพูดขึ้นมา ”ฉันกำลังจะออกไปหย่อนเบ็ด พอดีเห็นมันเข้า ดีนะที่ช่วยไว้ทัน” พูดพลางก็เดินจ้ำพรวดๆขึ้นไปบนเรือน และช่วยกันถอดเสื้อผ้า เธอรีบผลักไส ”เอ็งจะอายอะไรวะไอ้ก้าน ข้าเห็นของเอ็งตั้งแต่เท่าดอกจำปี” ”ยักษ์เอ๊ย ก็มันเป็นหนุ่มแล้วนี่นา มานี่เดี๋ยวข้าผลัดผ้าให้มันเอง แม่คิดว่าเอ็งจะไม่รอดแล้วก้านเอ๊ย” หญิงวัยกลางคนพูดพลางน้ำตาคลอตา “จ๋า จ๋า จ๋า ตื่นสิลูก” เธอได้ยินเสียงป้าอิ่มเรียกอยู่ไกลๆ แต่เพลียเกินกว่าที่จะขานรับ ผล็อยหลับไป . . ”จ๋า ลืมตาสิลูก ได้ยินพ่อมั๊ยลูก” ก้านลืมตาตื่นขึ้นมา ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆแม่บอกว่า พ่อตายไปตั้งแต่เขายังอยู่ในท้อง แล้วผู้ชายคนนี้ทำไมมาร้องบอกว่าเป็นพ่อ “ที่นี่ที่ไหน" เขาถามออกไป ”บ้านเราไงลูก โถแม่คุณ ฟื้นขึ้นมาก็สับสน ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองซะนาน จนจำบ้านตัวเองไม่ได้” ป้าอิ่มปาดน้ำตาป้อย ”จ๋า มองหน้าพ่อสิลูก นี่บ้านเราไง ลูกกลับมาเมืองไทยแล้วนะลูก” ก้านงงเข้าไปใหญ่ ที่นี่ที่ไหนกัน เขาจำได้ว่ากำลังว่ายน้ำเล่นอยู่ในคลองหลังบ้าน จู่ๆก็รู้สึกเหมือนหมดแรง จมดิ่งลงสู่พื้นเบื้องล่าง สติดับวูบ มารู้สึกตัวอีกที แล้วที่นี่มันที่ไหนกัน หลังจากเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า “ ดื่มนมอุ่นๆสักแก้ว ป้าอิ่มบอกว่าลูกหิวจนเป็นลม” เขารับแก้วมาจ่อที่ปาก และต้องเบือนหน้าหนีเพราะรุ้สึกคาวจัด ”“ขอน้ำข้าวดีกว่า” ”อะไรจ๊ะ น้ำข้าวเหรอ ไม่มีหรอก รอแป๊บเดียวนะ เดี๋ยวป้าไปเอาชาข้าวมาแทน” ระหว่างรอ เขาก็เผลอหลับไป . . . . หนาวนั้นเมื่อเราพบกัน ........... ตั้งแต่คืนที่ฝนเทกระหน่ำทั้งฝนและลมกรรโชกแรง ฟ้าร้องคราง ฝนสั่งลาฟ้า ตกไม่ลืมหูลืมตา อีกเช้าลมหนาวก็มาเยือน น้ายักษ์เป็นคนพาย ก้านนั่งอยู่หัวเรือมือก็สาวเบ็ดราว ปลดปลาใส่ตะข้อง แล้วใส่เหยื่อใหม่ หน้าน้ำหลากของทุกปี ก้านกับน้ายักษ์จะออกปักเบ็ด และวางข่ายหาปลา หน้าหนาวปลาหมอ ปลาแขยง เนื้ออร่อยอย่าบอกใคร ขากลับก็เก็บผักติดมือให้แม่แกงส้ม “ก้มดีๆนะไอ้ก้าน ระวังหัวทิ่ม ข้าช่วยไม่ไหวแล้วนะโว้ย” ”สบายใจได้น้า ผมจะระวัง” ก้านชะโงกหน้าลงไปเพื่อเก็บสายบัว พลันสายตาก็ปะทะเข้าอย่างจังกับเงาที่อยู่ในน้ำ ”เฮ้ย ผีหลอก” ก้านกระโดดแผล็ว ทีเดียวถึงท้ายเรือกอดน้ายักษ์ไว้แน่น ”เฮ้ย ปล่อยข้าๆๆๆๆไอ้ก้าน” เรือโคลงแล้วพลิกคว่ำ จมน้ำทั้งน้าทั้งหลาน ปลาในตะข้องหายเกลี้ยง ผักที่เก็บไว้กระจัดกระจายหายไปกับน้ำ ต่างคนต่างช่วยกันพลิกเรือกลับมา วิดน้ำออกจากเรือได้ ก็พายกลับบ้าน "จริงๆนะแม่ ผีผู้หญิง โผล่หน้ามา เห็นเต็มสองตาเลยแม่” "เอ ตัวก็ไม่ร้อน " แม่เอามือมาอังที่หน้าผาก ”ผมไม่ได้บ้านะแม่ เห็นกับตาจริงๆ“ ”ผีหน้าตาเป็นยังไงวะ หรือว่าเป็นแม่นาคพระโขนง” ”ไม่น่าจะใช่นะน้า ตัวยาวๆซีดๆขาวๆ ปากแดงๆตาโต หัวโต หูกาง ฟันเป็นเหล็ก” ”อื้อฮือ ทำไมมันถึงได้น่าเกลียดจังวะ” น้ายักษ์พูดไปหัวเราะไป ”น้าไม่เชื่อผมสิเนี่ย " “ไปกินข้าวกันดีกว่า”แม่ตัดบท ............ “ว้าย ป้าอิ่มช่วยด้วย” รวิสวมผ้าเช็ดตัว วิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้องน้ำ ”มีอะไรเหรอลูก” ป้าอิ่มออกมาจากในครัว รวิปรี่เข้าไปกอดตัวสั่น “จ๋าเห็นผู้ชายในห้องน้ำค่ะ เห็นในกระจก หันมามองอีกทีก็หายไปแล้ว” ”เอ ป้าก็ไม่เห็นมีใครวิ่งสวนมานะคะ” รวิทำสีหน้างุนงง ประตูห้องน้ำก็ปิดสนิท แล้วเขาคนนั้นหายไปได้ยังไง ”หน้าตาเป็นยังไงคะ จำหน้าได้ไม๊” ”หน้าตาคมเข้มค่ะ รูปร่างสูงใหญ่คล้ายๆนักรบ ในเรื่องบางระจัน” "หล่อดีนะคะ” ป้าอิ่มพูดแล้วอมยิ้ม ในใจคิดว่าหลานคิดไปเอง แล้วจินตนาการเพ้อพกไปตามประสา รวิรู้สึกแปลกใจ เพียงแวบเดียว ทำไมถึงได้จำรายละเอียดได้ซะมากมาย ตัดสินใจเป็นไงเป็นกัน จะภูตผีหรืออะไรก็ตาม เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเป็นใคร เธอนั่งแปรงผมเบาๆ จู่ๆภาพที่อยู่เบื้องหน้า เขานั่นเอง ”อย่าหนีนะ หยุดก่อน” ”คุณเป็นผีเหรอ” ”จะบ้าหรือไง ผีอะไรจะสวยขนาดนี้” ”นี่สวยแล้วเหรอเนี่ย ฟันเป็นเหล็ก อย่ามากัดผมนะผมกลัว” ”ใครว่าเป็นเหล็ก อ้อ เหล็กดัดฟันค่ะ ไม่ได้ไว้กัดใคร เขาดัดฟันที่เกให้ได้รูปทรงไง” ”แปลกๆดี ไม่เห็นจะสวย” ”ยังไงที่เรียกว่าสวย” ”ต้องฟันดำๆนี่ไง”ก้านยิงฟันให้รวิดู “ว้าย ไปทำอะไรมาคะ ถึงได้ดำทั้งปากยังงั้น” ”เคี้ยวหมากพลูกันไง ไปอยู่ที่ไหนมาถึงไม่รู้ว่าเขากำลังฮิต นี่ยังไม่ดำเลยนะแค่ดำนิดๆ น้ายักษ์กับแม่ผม ดำเป็นมันเลยเชียว” ”นี่มันสมัยไหนแล้ว ทำไมยังเคี้ยวหมาก” ”อ้าว แล้วคุณไม่เคี้ยวเหรอ” “นี่มันปีสองพันแล้วนะคุณ” ”ผมก็สองพันเหมือนกันนะ” ”สองพันอะไรคะ” “ผมหมายถึงพุทธศักราชสองพันห้าร้อยสี่ครับคุณผู้หญิง ” ”ตอนนี้สองพันห้าร้อยห้าสิบสามแล้วค่ะ ล้อจ๋าเล่นหรือเปล่าเนี่ย” ”คุณสิล้อเล่น นี่หมายความว่าเราอยู่ห่างกันเกือบห้าสิบปีเชียวเหรอ” ”คุณเป็นผีใช่ไหม” ”โธ่ผมยังไม่ตาย จะเป็นผีได้ไง” ”งั้นตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้วคะ” ”ผมสิบห้าได้สองวันแล้ว” ”งั้นจ๋าก็แก่กว่าคุณเกือบสิบปี แต่ทำไมคุณตัวโตแล้วก็หน้าแก่กว่าจ๋าซะอีก” ”ผมแก่กว่าคุณ ห้าสิบปีเชียวนะ” รวิหัวเราะ นี่มันคือความฝันหรือว่าความจริงกันแน่ ”คุณๆๆฟังผมอยู่หรือเปล่า”เสียงก้านดังไปถึงห้องแม่ “ก้านๆๆๆยังไม่นอนเหรอลูก ดับตะเกียงได้แล้วนอนเถอะลูก พรุ่งนี้จะได้ไปทำบุญกันแต่เช้า" “ครับแม่” เขาลดเสียงมาเป็นกระซิบ ” ผมนอนก่อนนะ คุณก็นอนซะ “ "แล้วเราจะเจอกันอีกไหม” "พรุ่งนี้เวลาเดิมนะ ผมจะรออยู่หน้ากระจก” ”ค่ะ กู๊ดไนท์” ”อะไรนะ คุณว่าอะไรนะ” ”เอ้อ หลับฝันดีนะคะ” ”ครับฝันดีครับน้องจ๋า" "ใครพี่ใครน้องกันคะ" "ผมแก่กว่าตั้งห้าสิบปีก็ต้องเป็นพี่สิ” ”ค้า พี่ก้าน” ....... ............... ลมร้อน คล้ายหัวใจฉันแห้งผากเมื่อพรากจากเธอ ใบไม้ร่วงหล่นบนพื้นหญ้า ท้องนาแห้งผาก ชาวนาเก็บเกี่ยวข้าว ทิ้งซังสีน้ำตาลไว้ประดับผืนนา ดินเริ่มแตกระแหง น้ำในคลองแห้งขอด หนองน้ำมีปลาเหลือตกค้าง อยู่ในโคลน นกกระยางย่างสามขุม รุมจิกกิน ก้านเดินช้อนปลาที่รอดตายไปปล่อยลงแม่น้ำ เพื่อเป็นการยื้อชีวิต เป็นห่วงโซ่อาหารต่อไป อากาศในเวลากลางวันร้อนอ้าว แสงแดดแผดจ้า ไร้เมฆบัง ก้านวักน้ำขึ้นมาล้างหน้า “จ๊ะเอ๋” ”หัวใจจะวาย มาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง” “จ๋ามาชวนพี่ก้าน ไปขี่เรือเหาะกัน " ”จะกลับไปต่อโทแล้วเหรอ” ”ค่ะ เหลืออีกปีเดียว จ๋าก็จะกลับมาอยู่เมืองไทยแล้ว พี่ก้านทำอะไรอยู่เหรอ “ ”ปิดเทอมแล้ว เลยมาช่วยแม่เกี่ยวข้าว นี่ก็กำลังเตรียมทำปุ๋ยหมักชีวภาพอย่างที่จ๋าแนะนำไง และก็กำลังลองใช้เกษตรแบบผสมผสาน มาระยะหลังๆเห็นมีคนใช้ยาฆ่าแมลงกันมากขึ้น กำลังล้างสมองน้ายักษ์ เพื่อนำความรู้ไปสอนชาวบ้าน ไม่อยากให้ชาวบ้านทำร้ายธรรมชาติ” ก้านถอนหายใจ หน้าหมองคล้ำ “ผมติดต่อคุณไม่ค่อยได้เลยนะจ๋า นั่งหน้ากระจกเป็นวันๆก็ติดต่อไม่ได้" “จ๋ากำลังยุ่งเรื่องงานวิจัยค่ะ เวลาที่ใจไม่ว่าง คลื่นสัญญานก็ไม่ส่งถึงกัน เวลาจ๋าว่างพี่ก้านก็ปล่อยให้จ๋ารอเหมือนกัน นี่นา” “ผมคิดถึงคุณจนไม่เป็นอันอยากทำอะไร ในหัวใจมันปวดตุบๆทรมานจัง” ”จ๋า ก็เป็นคล้ายๆกัน มันทรมานที่เวลาคิดถึงกัน แล้วไม่สามารถติดต่อกันได้ จู่ๆก็เห็นแบบไม่ทันตั้งตัว แล้วก็หายเหมือนโดนตัดสาย” “จ๋า ผมอยากให้เราใช้ชีวิตต่อไป เพราะถึงยังไง มันคงเป็นไปไม่ได้” ”แต่จ๋ารอพี่ก้านได้นะ พี่ก้านจะรอจ๋าไหม จ๋ากลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่ จะออกตามหาพี่ก้านเอง” ”อย่าเลยนะ คุณต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากับที่เกิดมา อย่ามาเสียเวลากับฝันลมๆเลย” รวิร้องไห้รู้สึกร้าวรานใจ ก้านก็รู้สึกไม่ต่างกันเท่าไหร่ . . . ฝนเทลงมาในวันมหาสงกรานต์เพื่อให้คลายจากความร้อน ปลาที่ติดอยู่ตามหนองคลองบึงได้น้ำใหม่ ปีนี้ดีเปรสชั่นเข้าเร็วกว่าทุกปี อากาศร้อนจึงได้คลายลง ต้นไม้ที่แห้งรอฝน ผลิใบเพียงชั่วข้ามคืน สดเขียวรับอรุณวันใหม่ รวินั่งมองสายฝนที่สาดเป็นสายลงมาอย่างหงอยเหงา จะกี่ร้อน กี่ฝน กี่หนาว ตั้งแต่ที่ก้านบอกให้เธอใช้ชีวิตต่อไป เขาหยุดติดต่อกับเธอ ด้วยเหตุผล ที่ต่างก็รู้ดี ว่ารักครั้งนี้ ไม่มีทางจะเป็นไปได้ “ ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบันนะจ๋า ผมเป็นแค่อุบัติเหตุของกาลเวลาอย่ารอผมเลย” วันนี้ต่างคน ต่างก็ต้องไปตามทาง ไปใช้ชีวิต อย่างที่เป็นจริง เธอเข้าใจได้ดี ............... สายฝนพัดพาความชุ่มเย็น เมื่อฉันได้พบเธอ ................. ฝนพรำทั้งวัน รวินอนเอกเขนกบนโซฟา ห่มผ้าอุ่นๆ “ใครมาคะป้าอิ่มขา จ๋าได้ยินเสียงรถ” ”เห็นพ่อเราเขาบอกว่าเป็นท่านที่ปรึกษาและเลขาของท่านจ้ะ แวะมาคุยเรื่องงานเป็นการส่วนตัว” “อ๋อ คนที่คุณพ่อชมว่าสูงอายุแต่ยังดูเท่ห์หล่อเหลานั่นสิคะ” ”ใช่ป้าเห็นหน้าท่านแล้ว เข้มราวกับพระเอกเรื่องพระนเรศวร ยังหนุ่มกว่าอายุจริงมากเชียว” “แต่ทำไมยังไม่แต่งงาน หรือว่า อย่าบอกนะคะ ว่าท่านเป็น ” ”ป้าเสียดายจริงๆเลย” รวิหัวเราะชอบใจ หยิบถาดเครื่องดื่มพร้อมอาหารว่างก็จ้ำอ้าว ”จ๋าไปเสิร์ฟเองนะคะ อยากเห็นหน้าคนหล่อของป้า” รวิเดินเข้ามาในห้องทำงาน ไม่เห็นมีใคร เดินเลยออกไปตรงระเบียง เห็นกำลังโต้เถียงกันหน้าดำ เธอวางถาดเครื่องดื่มลง ทุกคนจึงหยุดแล้วหันมามอง รวิพนมมือไหว้ย่อเข่าน้อยๆอย่างสวยงาม “ นี่รวิลูกสาวผมเองครับ” ก้านหยุดเพ่งมอง รวิ รวิ ทำไมถึงได้ ละม้ายคล้ายจ๋าของเขาราวเป็นพิมพ์เดียวกัน ”จ๋า” เขาพลั้งปากเรียกชื่อเธอออกมา รวิหันมามองสบตานิ่ง ชายร่างสูงสง่า ตาคมเข้ม ละม้ายคล้ายพี่ก้านของเธอ ““พี่ก้าน” เขายิ้มรับตาเป็นประกาย เธอถลาเข้าไปกอด พ่อยืนนิ่งตะลึงมอง . . ข่าวใหญ่ที่โด่งดังที่สุดในรอบปี ขจรขจายไปทั่วทุกวงการ ที่จู่ๆท่านประธานที่ปรึกษาที่ครองตัวเป็นโสดมาเนิ่นนาน จนใครๆคิดว่าเป็นชายเหนือชาย เข้าพิธีวิวาห์อย่างสายฟ้าแลบกับสาวน้อยคราวหลาน ใครจะว่าอย่างไร คิดอย่างไรไม่สำคัญ “จ๋าไม่เสียใจแน่นะ ที่แต่งงานกับคนแก่” “”ใครบอกว่าพี่ก้านแก่กันคะ” ”ไม่กลัวว่าจะเป็นหม้ายตอนอายุน้อยๆเหรอ” ”ไม่ค่ะ" ก้านมองหน้าสาวสวยตรงหน้านิ่งและนาน ”เราจะทำปัจจุบันที่ยังมีกันและกันให้ดีที่สุด ขอเพียงได้อยู่กับพี่ก้าน วันเดียวจ๋าก็ยอมค่ะ” รวิ กระซิบเสียงแผ่ว ก้านตระกองกอด คนที่เขารอมาทั้งชีวิต เขาจะใช้เวลาทุกนาทีต่อจากนี้กับเธออันเป็นที่รัก จนกว่าวินาทีสุดท้ายของชีวิตจะมาถึง รวินอนซุกอกหนา ที่แสนจะอบอุ่น นอนฟังเสียงหัวใจ คลอด้วยเสียงสายฝนพรำในคืนที่แสนหวานอย่างมีความสุข แอมอร ท้ายเรื่อง งานตะพาบครั้งที่ผ่านมา มีเพื่อนๆบอกว่าเศร้าไป คุณคล้ายดาวบอกว่าครั้งหน้าอยากให้ออกมาแบบมีความสุขบ้าง ได้เลยค่ะ เพื่อนขอร้อง เราก็จัดให้ ยาวหน่อยนะคะ อ่านแล้วรู้สึกชอบไม่ชอบ หรืออยากให้ปรับปรุงตรงไหน เพื่อการพัฒนาในครั้งต่อไป รบกวนด้วยนะคะ หากเพื่อนๆคนใด อยากมาเดินด้วยกันบนถนนสายนี้ อ่านธรรมนูญบล็อกที่บ้านคุณเป็ดสวรรค์ได้ทุกวันค่ะ ครั้งหน้าโจทย์ของคุณก๋า มาเดินด้วยกันสิคะ ทางไปสวรรค์ เอ้ย ทางไปบ้านคุณเป็ดสวรรค์ค่ะ   Create Date : 21 พฤศจิกายน 2553 44 comments Last Update : 23 พฤศจิกายน 2553 5:50:32 น. Counter : 3430 Pageviews. Share Tweet

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม พี่แอมเขียนได้ยาวมากเลยครับ อ่านแล้วรู้สึกว่าสามารถขยายพล็อตให้เป็นนวนิยายได้เลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 21 พฤศจิกายน 2553 5:30:39 น.

กว่าจะเม้นท์ได้แต่ละบล้อก ลมแทบจับครับพี่แอม 555 เฮ้อ --- โทรไปถามถึงได้รู้ครับว่าเน็ตเวิร์กล่ม ตอนแรกคิดว่าโดนไวรัสซะอีกครับ   โดย: กะว่าก๋า 21 พฤศจิกายน 2553 7:28:21 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาอ่านค่ะ ยาวดีค่ะ วันนี้   โดย: Gunpung 21 พฤศจิกายน 2553 7:37:24 น.

ชอบตรงที่พระเอกแก่นี่แหละ...เอิ๊ก ๆๆๆ สามฤดู จะพ้นความรักไหมเนี่ย!!!   โดย: ไกลเกินใจสายเกินแก้ 21 พฤศจิกายน 2553 8:05:49 น.

สั้นๆ ชอบค่ะ.. ทำไมวันนี้มีแต่คนเขียนแบบที่ชอบๆทั้งนั้นเลย 3 คน แระที่อ่านมาวันนี้ 555   โดย: โจนบ้ากับป้าแก่ๆ 21 พฤศจิกายน 2553 8:12:14 น.

หวาน หวาน หวิว...หวิว นางฟ้านั่งอ่าน นั่งลุ้นไปอยู่คนเดียวเลยค่ะ คุณแอมอร รู้สึกงานเขียนเกี่ยวกับฤดูนี่ ส่วนมากนักเขียนแต่ละท่านจะใจโอนเอนไปเกี่ยวกับความรักกันนะคะ...   โดย: นางฟ้าของชาลี 21 พฤศจิกายน 2553 8:31:06 น.

ตามมาอ่านค่ะ โจทย์นี้ in loveกันจัง   โดย: แม่น้องกะบูน 21 พฤศจิกายน 2553 8:39:23 น.

โดย: สีฟ้าใส 21 พฤศจิกายน 2553 9:38:43 น.

สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะพี่แอม นั่งอ่านตั้งแต่บรรทัดแรกจนจบ สนุกเหมือนอ่านนิยายของนักเขียนดังๆเลยค่ะ เขียนเก่งจัง   โดย: สีฟ้าใส 21 พฤศจิกายน 2553 9:41:46 น.

โดย: MaFiaVza 21 พฤศจิกายน 2553 11:01:42 น.

ถูกใจเป็นที่สุด มีมอมไม่ชอบเรื่องเศร้าเหงารัก แฮบปี้เอนดิ้งอย่างนี้ วันอาทิตย์วันนี้กระชุ่มกระชวย อิอิ สวัสดีพ.อ.ค่ะ มาตามอ่านตะพาบฯ เช่นเคย และ ไม่ผิดหวัง สนุกมากค่ะ   โดย: MeMoM 21 พฤศจิกายน 2553 12:38:27 น.

บ้านนี้มาแนวความรัก อิอิ ตอนแรกอ่านแล้วงงๆ พออ่านจบก็อ๋ออออออ เจอกันโครงการหน้านะคะ   โดย: is_ninja IP: 202.176.130.161 21 พฤศจิกายน 2553 12:42:51 น.

ยาวจริงหละค่ะ แต่อ่านสนุก จบดีอีกตะหาก ตอนเริ่มเรื่องนะ แอบงง ๆ คิดว่าสองคนจะสลับร่างกันซะอีก เขียนเป็นนิยายได้ แบบพี่ก๋าบอกนั่นเลยค่ะ พี่แอมไปเที่ยวลอยกระทงที่ไหนเปล่าคะ นิคจะไปอัมพวา นัดเพื่อนมารับสามโมง จะไปเดินเทียวงานก่อน แล้วจองที่ถ่ายรูปค่ะ ถ้ามันสนุกจะมาเล่าให้ฟังนะคะ สนุก สุขสันต์วันลอยกระทงน๊า.า.า.า..   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 21 พฤศจิกายน 2553 13:19:12 น.

หวานได้อีกนะคะงานตะพาบครั้งนี้ อ่านแล้วโดนใจตอนรักคนแ่ก่จัง อิๆ   โดย: sierra whiskey charlie 21 พฤศจิกายน 2553 13:19:25 น.

อ่านเรื่องนี้แล้ว เอ้อ..เรายังไม่แก่เกินไปที่จะมีรักใหม่ได้อีกนะเนี่ย 555   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 21 พฤศจิกายน 2553 14:17:32 น.

สุขสันต์วันลอยกระทงนะค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆตลอดไปนะค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 21 พฤศจิกายน 2553 14:20:59 น.

วิ๊วๆๆๆๆๆ เขียนได้น่าติดตามดีครับ ผมอ่านรวดเดียวเลย แวะมาเสพตะพาบด้วยคนก๊าบบบ สุขสันต์วันลอยกระทงครับ   โดย: eroz_killer 21 พฤศจิกายน 2553 15:28:06 น.

แอร๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ก่อนอื่นขอกรี๊ดดดด ยาวววๆก่อนฮับ หวีดวิ้ว มาก เป็น love story ที่สวยงามนุ่มนวล และใช้ฤดูกาลยาวนานบ่มเพาะความรัก ไหนๆน้องวิก็OK รับรักพี่ก้านแล้วงั้นคืนนี้น้องวิไปเดทลอยกระทงกับพี่ก้านนนนกันเถอะ> ^^ พี่ก้านนนนนเองฮับ   โดย: คล้ายดาว 21 พฤศจิกายน 2553 15:30:20 น.

"แอมอร" ผมก็เข้าไปเยี่ยมบ่อย มิใช่น้อยแฟนสุมมารุมอ้อม ภมรหลงกลิ่นผกามาดมดอม อย่ามัวอ้อมเลยเล่าเชิญเข้าชม   โดย: panwat 21 พฤศจิกายน 2553 16:00:15 น.

ขอทุกท่าน สุข,รวยทรัพย์ นับไม่สุด ตลอดไปค่ะ ปรารถนาแค่ขอก็ได้จริง ............................................. แล้วคลื่นหมอกลอยเย้ากระเซ้าหญ้า วิกฤติภัยไล่ล่าเบาบ่าคลั่ง ขมขื่นปวดร้าวหยุดผ่าวประดัง กรีดร้องสะอื้นรั้ง...ดุจสั่งรู้ น้ำคืนคลอง,ทะเลมาเห่กล่อม ประคองถนอมวาดหวานประสานหรู หมื่นปรารถนาดั่งให้ชนได้ชู กระทงน้อยลอยอยู่ตรงประตูรวย รวยเวิ้งวาดหาดสมระดมสุข ประสานร้าวทุกดวงพานล่วงห้วย แว่วระฆังกังสดาลสมานระรวย ระทดระทวยเหือดแห้งชัดแจ้งงาม ค่ำสู่ดึกลมเร่งบรรเลงชื่น ชนยืนดูชลาลัยส่งนัยถาม กระซิบขอหวังฉ่ำทุกค่ำยาม หวานหวามไหวสราญสู่บ้านเรือน 　 สัมผัสรสราตรีทิวาสงบ ภาพที่พบมีสิทธิ์ประดิษฐ์เสมือน ดื่มด่ำสุขกับยามดาวตามเดือน ขอได้ไหมยามเยือนขอเหมือนคิด 　 ระบายพรรจนาทาบทาสี พรดีดลทุกท่านเบิกบานสนิท เสียงหัวเราะอรรถรสสะกดชิด ม่านวิจิตรคลี่ห่มดับลมปลิว   โดย: ญามี่ 21 พฤศจิกายน 2553 16:11:15 น.

สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ เจ๊แอม   โดย: nootikky 21 พฤศจิกายน 2553 16:17:45 น.

ชอบอ่านแบบนี้แหละค่ะ สนุกมากเยย สุขสันต์วันลอยกระทงนะคะคุณแอม   โดย: I_sabai 21 พฤศจิกายน 2553 16:41:20 น.

้happy ending ดีจัง   โดย: tuk-tuk@korat 21 พฤศจิกายน 2553 16:45:36 น.

อ่านไปหนึ่งในสี พี่ก็ต้องเดินออกมาจาก ทวิภพ แฮ่แฮ่ ก็หนังสือในห้องบ้านพี่แหละ ต้องพักก้อนนะครับ ลากลงไปอ่านตอนจบ แล้วรู้ว่ายาวเกินกว่าตาจะน ไว้รอไปถาม ยายก่อนละกันว่าจะกลับมาอ่านได้อีกเมื่อ ไหร่ กรั่กๆๆ หูยยยย ตั้งใจเขียนจริงๆเน้อ อ่ะ แต่งตัวเสร็จแระ ที่เก่าเวลาเดิมเมื่อ ปีที่แล้วนะครับ ถ้ากลัวจะแพ้ใจตัวก็จูง หลายเพนท์ไปด้วยละกัน อิอิ กลัวพี่แพ้ ใจตัวพี่อะนะ เข้าใจให้ถูกๆล่วย   โดย: nulaw.m 21 พฤศจิกายน 2553 17:43:35 น.

เอากระทงมาฝาก อย่าเผลอนึกว่าขนมเอาไปกินนะคะพี่แอม สงสารปลานะสิบอกให้ วันนี้ไปตัดผมมาด้วย มันยาวจะเลยเอวชักเปลืองยาสระผม ตัดเสียหน่อย เฮ้อ...เบาหัวไปเยอะเลยค่ะ ชมจันทร์วันเพ็ญ จูงมือด้วยนะคะ สายตาน้องชักจะไม่ค่อยดีแล้ว ทางที่ดี ขอมือหนุ่มๆ หล่อ อะจื๋ย...อิอิ   โดย: biotech_girl 21 พฤศจิกายน 2553 18:29:11 น.

พระเอก ถึงจะแก่แล้ว แต่ก็ยังเป็นพระเอก นุ่มๆเข้ากับวันพระนะครับ   โดย: มนุษย์ต่างดาว..ผมยาว..ปากหวาน... (เป็ดสวรรค์ ) 21 พฤศจิกายน 2553 20:49:00 น.

เป็นนวนิยายที่อ่านเพลินเลยค่ะคุณแอมอร สุขสันต์วันลอยกระทงจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 21 พฤศจิกายน 2553 23:17:40 น.

เรื่องนี้ยาวเหมือนที่บอกไว้เลยครับ แต่จบดี อิจฉาเจ้าพระเอก เพราะเป็นพระเอกรึไงนะ เรื่องอายุเลยไม่เป็นปัญหา   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 21 พฤศจิกายน 2553 23:59:20 น.

ขอให้คุณแอมอรมีความสุขมากๆนะคะ   โดย: cengorn 22 พฤศจิกายน 2553 2:59:27 น.

สวัสดีค่ะคุณแอมอร เป็นเรื่องหนึ่งที่ยาว หวาน น่ารัก อ่านแล้วอิ่มจัง ตังค์ไม่มีเลยค่ะ กิ้วๆ แบบว่าอ่านไปอ่านมันเพลินแถมพริ้วมาก เหมือนอยากให้เป็นตัวเองอยู่ในนั้น น่ะค่ะนั่น .. อินมาก . . คิดเหมือนคุณก๋าเลยค่ะว่า เขียนไป คล้ายเป็นนิยายได้เลย จากธีมนะค่ะเขียน แบบเพิ่มอีกเป็นนิยายเล่มเล็กๆ ได้เลย เหมือนกันนะค่ะ   โดย: JewNid 22 พฤศจิกายน 2553 6:35:09 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ..   โดย: Calla Lily 22 พฤศจิกายน 2553 7:20:50 น.

สวัสดีค่ะพี่แอม น้องรินมาอ่านตะพาบบ้านพี่แอมด้วย ยาวเหมือนกันนะเนี่ย เห็นด้วยกะความคิดพี่ก๋า ตั้งเป็น แนวนวนิยายได้เลยคุณพี่ จบได้สวย ไม่เศร้าเหมือนบ้านน้องรินเลย เพราะบ้านน้องริน หนูหนีนั้น อิงมาจากเรื่องจริง เรื่องมันก็เลยเศร้าหักมุม ฮือๆๆ แล้วเจอกันตะพาบรอบใหม่ ปวดหัวยิ่งกว่าเพราะว่า ไม่รู้เลยว่าคืออะไร 555+   โดย: Rinsa Yoyolive 22 พฤศจิกายน 2553 10:26:48 น.

ติกไม่ได้ไปลอยกระทงเลยจ๊ะ นั่งเฝ้าร้านอยู่ที่ Mansion 7 มากรุงเทพอย่าลืมมาเที่ยวนะจ๊ะ   โดย: nootikky 22 พฤศจิกายน 2553 17:43:46 น.

ตามมาอ่านค่ะ ความรัก...ให้อายุเท่าไหร่ ก็ยังมีรักได้เสมอนะคะ   โดย: พธู 22 พฤศจิกายน 2553 18:13:53 น.

ว้าววว พี่แอม วาตะเวณอ่านโครงการนี้มาสี่ห้าบลอกแล้ว ของพี่แอมวายกให้เป็นนิยาย สำนวนเจ๋งๆได้เลยค่ะ อ่านแล้วไม่รู้ใครๆ แอบลุ้นๆ ไปด้วยไหมนะคะ พี่แอมสบายดีนะคะ   โดย: Sweety-around-the-world 22 พฤศจิกายน 2553 18:20:23 น.

หวัดดีครับ พี่แอม .... ชอบการเล่ารายละเอียดของเรื่องมากครับ .... ปกติผมชอบอ่านเรื่องนิยายของทมยันตีมากครับ ผมว่าพี่แอมเขียนได้ดีมากครับ   โดย: เศษเสี้ยว 22 พฤศจิกายน 2553 20:09:09 น.

อ่านจบแล้วค่ะ ทวิภพฉบับสามฤดู ลุ้น ๆ ว่าต้องเจอกันตอนแก่แน่เลย ผู้ชายอายุห้าสิบกว่ากับหญิงสาวอายุน้อย ไม่เป็นไรค่ะ อีกไม่นานผู้หญิงก็จะแก่เร็ว รับรองอีกสิบปี หน้าตาก็ทันกันเลยค่ะพี่แอม สนุกดีค่ะพี่...เหมือนตามอ่านนิยาย ในตอนแรกคือสลับตัวกันก่อนที่จะมาเจอ หน้าในเงากระจกใช่ไหมค่ะ สวัสดีตอนค่ำคะพี่แอม   โดย: aenew 22 พฤศจิกายน 2553 20:41:03 น.

อ่านวรรคแรกนึกว่าจะมีสลับร่างกัน แต่พี่มาพลิกบทซะก่อน กลัวเรื่องยาวแน่เลย ไม่ยาวน่ะค่ะอ่านกำลังดีเลยค่ะ อ่านไปด้วยหันไปดูวอลเล่ย์บอลหญิงไปด้วย และก็กลับมาอ่านต่ออีกรอบ อยากอ่านก็อยากอ่าน อยากดูวอลเล่ย์ก็อยากดู สรุปเอาทั้งสองอย่างนั้นละค่ะ ไม่มีปัญหาสมองสองซีก แยกส่วนได้ทัน เมื่อคืนนอนดึกค่ะพี่แอม วันนี้ร่างกายเริ่มไม่ค่อยดีอีกแล้ว เจ็บคอค่ะ   โดย: aenew 22 พฤศจิกายน 2553 21:53:35 น.

กับรักที่คิดว่าเป็นไปไม่ได้...แต่กับกลายเป็นความจริง..หากชีวิตจริงใครเป็นได้แบบนี้...คิดว่าคงโชคดีที่สุดแล้วจริงๆ...อยากให้ตัวเองมีโชคแบบนี้สักครั้งบ้างจัง... อ่านเพลินเลย.....ยาววววว....แต่อ่านไม่เบื่อ..ขอบคุณนะยายที่ไปตามมาอ่านเรื่องดีๆ...ฝันดีนะ...   โดย: non lock 22 พฤศจิกายน 2553 23:25:17 น.

้อ้อ..ยายๆ...ไปแก้คำผิดบรรทัดที่ 5 บทแรกนิดนึงนะจ๊ะ..อ่านแล้วแปร่งๆน่ะ....   โดย: non lock 22 พฤศจิกายน 2553 23:27:28 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่แอม   โดย: กะว่าก๋า 23 พฤศจิกายน 2553 5:23:34 น.

พี่แอมมมมมมมม เอนทรี่นี้พี่แอมรับโหวตจากเอมไปเต็มๆเลยเหมือนกันนะคะ เขียนได้ดีมากๆ อ่านแล้วอยากมีพี่ก้านในชีวิตจริงบ้าง ฮ่าๆ แอบอินๆ ตอนแรกอ่านแล้วนึกว่าจะจบเศร้าๆซะอีกสุดยอดไปเลยพี่แอม   โดย: ชะเอมหวาน 25 พฤศจิกายน 2553 20:14:10 น.

ตามมาอ่านตะพาบค่ะคุณแอมอร อ่านสนุกคล้ายเรื่องยาวเลยนะคะ มีโรแมนติกด้วยซิ มาช้าหน่อยถึงไงก็ต้องตามมาอ่านงานเพื่อนๆค่ะ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 28 พฤศจิกายน 2553 16:05:48 น.

อยากมีแฟนไปลอยกระทงด้วยอ่า   โดย: ยัยซ่าที่รักเป็น IP: 118.172.150.149 23 ธันวาคม 2555 18:10:39 น.