สาคูใส้หมู- ข้าวเกรียบปากหม้อ


ของว่างของไทย ที่จะขายคู่กัน

ประวัติความเป็นมา เมื่อครั้งสมัยรัชกาลที่ 1

ได้ยกทัพไปเวียงจันทร์ประเทศลาว

แล้วได้อัญเชิญพระแก้วมรกตมายังบ้านเมืองของเรา….

ได้นำสนมจากประเทศลาวมาด้วย 1 ท่าน

สนมท่านนี้ดุมาก จึงได้รับฉายานามว่า

” แม่นางเสือ “

รัชกาลที่ 1 พระองค์ทรงโปรดการเสวยไข่เหี้ยมาก

แต่หาไม่ได้ แม่นางเสือซึ่งมีฝีมืออันลือเลื่อง

ในเรื่องอาหารการกิน จึงทำขนมไข่เหี้ยขึ้นมาถวาย

โดยนำแป้งสาคูผสมแป้งข้าวเหนียว

มาห่อถั่วกวนปั้นให้มีรูปร่างคล้ายไข่เหี้ยแล้วนำไปนึ่ง พอสุก

ลักษณะจะขาวขุ่นใสเล็กน้อย มองเห็นไส้ข้างใน

สีเหลืองราง ๆ เวลาจะเสวยจะต้องราดด้วยหัวกะทิสด

ขนมจะนุ่มนิ่ม ลื่น ๆ กลิ้งไป มาคล้าย ๆ ไข่..ของจริง

ในส่วนห้องเครื่อง นำแบบนึ่งตามเดิม

มาปรุงไส้ไหม่ให้เป็นของคาว แบบอาหารว่าง

รับประทานกับผักสด กลายเป็นที่นิยมเชิดหน้า ชูตา

เป็นของอร่อยขึ้นโต๊ะ ต่างจากต้นตำรับเดิมโดยสิ้นเชิง

โดยปรับเปลี่ยนแป้ง ที่ห่อเป็นเม็ดสาคู ราคาถูกหาซื้อง่าย มาทำ

รับประทานบ้าง ขายบ้างเวลาผ่านมาเป็น ร้อยปี

เราก็ได้ขนมสาคูไส้หมู มาเป็นอาหารว่างกัน …

















ข้าวเกรียบปากหม้อ เป็นของว่างที่เรียกชื่อ

ตามลักษณะของอุปกรณ์

ใส้ทำจากหมู หรือไก่สับละเอียด

ผัดผสมกับ หัวผักกาดเค็ม ถั่วลิสงคั่ว

ปรุงรสด้วยน้ำปลาน้ำตาลปีบผัดรวมกัน

จนเหนียวจับตัวเป็นก้อน

ห่อด้วยแป้งสุกใส ใส่ไส้แล้วม้วนปิดเป็นคำ

ตามขนาดที่ต้องการ ตักขึ้นคลุกกับน้ำมันกระเทียมเจียว

รับประทานกับผักกาดหอม ผักชีและพริกขี้หนู





ขอบคุณที่มา fb. Anna Jill 
ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพค่ะ