Group Blog
All Blog
|
### ขนมจ้าง ขนมบ๊ะจ่าง ### .......... ขนมไทยโบราณ หลายคนเข้าใจผิด คิดว่าเป็นขนมของคนจีน จากการที่มีเทศกาลไหว้บ๊ะจ่าง ของชาวจีน ยิ่งทำให้เข้าใจคลาดเคลื่อน ขนมนี้ถือกำเนิดมาเมื่อประมาณสองพันกว่าปีที่แล้ว ขณะนั้นไทยเรายังเป็น เผ่าไท และตั้งอาณาจักร อ้ายลาว อยู่แถวลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียง และประเพณีที่เกี่ยวกับขนมบ๊ะจ่าง ก็กำเนิดในสมัยนั้น นอกจากนี้ ขนมจ้างทำจากข้าวเหนียว แต่พวกฮั่นที่อยู่ทางตอนเหนือนั้น ไม่กินข้าวเหนียว และไหว้เจ้า ไหว้บรรพบุรุษด้วยหมั่นโถว หรือซาลาเปา ซึ่งทำมาจากแป้งข้าวสาลี แตกต่างจากพวกที่อยู่ทางใต้ ลุ่มแม่น้ำแยงซีเกียง ในสมัยนั้น ในสมัยเลียดก๊ก ชีหยวน เป็นผู้ที่มีความรอบรู้ และความสามารถรอบด้าน เป็นนักปราชญ์ราชกวีคนหนึ่ง รู้จักหลักการบริหารปกครองเป็นอย่างดี ชีหยวนเป็นเชื้อสายของกษัตริย์ ผู้ครองแคว้นฉู่ ชีหยวนได้รับราชการเป็นขุนนาง ในสมัยพระเจ้าฉู่หวายอ๋อง เป็นที่ปรึกษา และดูแลเหล่าเชื้อพระวงศ์ ชีหยวนเป็นขุนนางที่ซื่อสัตย์ และเปี่ยมด้วยความรู้ความสามารถอันสูงยิ่ง เป็นที่โปรดปราน ของพระเจ้าฉู่หวายอ๋อง เป็นอันมาก ที่ชีหยวนนั้นเป็นคนที่ซื่อตรง ขัดขวางการโกงกินบ้านโกงกินเมือง ของขุนนางกังฉิน จึงรวมหัวกันพยายามใส่ไคล้ จนพระเจ้าฉู่หวายอ๋องเองก็ชักเริ่มมีใจเอนเอียง ชีหยวนรู้สึกทุกข์ระทมตรมใจมาก จึงได้แต่งกลอนขึ้น เพื่อคลายความทุกข์ใจ กลอนบทนั้นมีชื่อว่า "หลีเซา" หมายถึงความเศร้าโศก จนต่อมาพระเจ้าฉู่หวายอ๋อง ถูกกลลวงของแคว้นฉิน และสวรรคตในแคว้นฉิน รัชทายาทของฉู่หวายอ๋อง จึงได้ขึ้นครองราชบัลลังก์แทน ได้ทรงหลงเชื่อคำยุยงของ เหล่าขุนนางกังฉิน จึงได้มีพระบรมราชโองการ ให้เนรเทศชีหยวนออกจากแคว้นฉู่ไป ชีหยวนเศร้าโศกเสียใจมาก หลังจากเดินทางรอนแรม มาถึงแม่น้ำเปาะล่อกัง บางตำราว่าเป็นแม่น้ำแยงซีเกียง ชีหยวนจึงได้ตัดสินใจกระโดดน้ำตายในวันขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๕ นั้นเอง จึงได้ออกเรือ เพื่อตามหาศพของชีหยวน ในขณะที่ค้นหาศพ พวกเขาก็เตรียมข้าวปลาอาหาร ไปโปรยลงแม่น้ำด้วย นัยว่าเพื่อล่อให้สัตว์น้ำมากิน จะได้ไม่ไป กัดกินซากศพ ของชีหยวน หลังจากนั้นทุกปี เมื่อถึงวันครบรอบวันตายของชีหยวน ชาวบ้านจะนำเอาอาหาร ไปโปรยลงแม่น้ำเปาะล่อกัง ที่มาในชุดอันสวยงาม กล่าวขอบคุณเหล่าชาวบ้าน ที่นำเอาอาหารไปโปรยให้ เพื่อเซ่นไหว้ บอกว่าอาหารที่เหล่าชาวบ้านนำไปโปรย เพื่อเป็นเครื่องเซ่น ถูกเหล่าสัตว์น้ำกินจนหมดเกลี้ยง เนื่องจากบริเวณนั้น มีสัตว์น้ำอาศัยอยู่มากมาย ชีหยวนจึงแนะนำให้นำอาหารเหล่านั้น ห่อด้วยใบไผ่ หรือใบจาก ก่อนนำไปโยนลงน้ำ เพื่อที่เหล่าสัตว์น้ำ จะได้นึกว่าเป็นต้นไม้ อะไรสักอย่าง จะได้ไม่กินเข้าไป คือนำอาหารห่อด้วยใบไผ่ ไปโยนลงน้ำเพื่อเซ่นให้แก่ชีหยวน หลังจากวันนั้นชีหยวน ก็ได้มาเข้าฝันชาวบ้านอีกว่า คราวนี้ได้กินมากหน่อย แต่ก็ยังคงโดนสัตว์น้ำ แย่งไปกินได้ ชาวบ้านต้องการให้ชีหยวนได้กินอาหาร ที่พวกเขาเซ่นใหว้อย่างอิ่มหนำสำราญ จึงได้ถามชีหยวนว่า ควรทำเช่นไรดี ชีหยวนจึงแนะนำอีกว่าเวลาที่จะนำ อาหารไปโยนลงแม่น้ำ ให้ตกแต่งเรือเป็นรูปมังกรไป เมื่อสัตว์น้ำทั้งหลายได้เห็นก็จะนึกว่า เป็นเครื่องเซ่นของพญามังกร จะได้ไม่กล้าเข้ามากิน และประเพณีการไหว้ ขนมจั้ง (บ๊ะจ่าง) จึงเกิดขึ้นด้วยประการฉะนี้ ขอบคุณเจ้าของภาพทุกภาพ
|
tangkay
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?] (‿✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้ แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ .... สิบปีผ่านไป....... อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์ แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ Link |
||||||||||||
