Group Blog All Blog
|
j137 ภาค2 (มีอ้างอิง) มีอ้างอิงแทรก j137 ผมฟังเพลง Schubert "Serenade" มีหมายเหตุ เรื่องคนไม่มีศาสนาจากบทก่อนผมขอเพิ่มเติม ความเห็นของผมเป็นเพียงทัศนะ จึงมิใช่สิ่งมาตรฐานที่จะเชื่อผม เพื่อมิให้เกิดมมมองต่างไป จากแผนแม่บทของสังคมที่กำหนดไว้ แต่อย่างใด ผมคิดว่าอย่างนั้น อนึ่งที่บอกว่าผมนอกจากชีวิตตายายแม่ซึ่งเป็นมาสีภริยา และพ่อซึ่งเป็นเถนตรง ผมมีว่าไม่ไม่เคยมีความสุขเลยตั้งแต่เกิดมา อันนี้ฟังแล้วเป็นทุทัศนนิยม ผมจึงแก้เป็นว่า ผมมีความสุขอย่างมาก สุขที่สุด ในเชิงปรัชญาการ จึงแก้ตามนี้ ในฐานะเป็นพระเอก อยากให้คนที่พบกันครึ่งทางทุกคนมีความสุข เพราะว่าหลักสากลนั้น ชีวิตทุกคนมีปัญหาทั้งเพ เว้นแต่มีมากมีน้อยต่างกัน แบบแตกแนว ร่วมแนว เสริมแนว ลดแนว ว่าอย่างนั้น จบหมายเหตบทก่อน เพราะบางครั้งผมเขียน นิ้วผมช้ากว่าสมอง เช่นบางทีก่อนผมเขียนผมอ่านเรื่องบทหนัก เช่นของท่านฮอว์คิง ที่ผมถือว่านิวตันคนปัจจุบันของโลก สตีเฟน วิลเลียม ฮอว์คิง (เกิดวันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2485) เป็นนักฟิสิกส์ทฤษฎีและนักจักรวาลวิทยา ศาสตราจารย์ประจำมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ หนังสือวิทยาศาสตร์ของเขาและการปรากฏตัวต่อสาธารณะได้ทำให้เขาเป็นผู้มีชื่อเสียงด้านวิชาการ ผลงานวิทยาศาสตร์สำคัญของเขาจนถึงปัจจุบันมีการบัญญัติทฤษฎีบทเกี่ยวกับภาวะเอกฐานเชิงความโน้มถ่วงในกรอบของทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป ร่วมกับโรเจอร์ เพนโรส และการทำนายเชิงทฤษฎีที่ว่าหลุมดำควรปล่อยรังสี ซึ่งปัจจุบันมีชื่อว่า รังสีฮอว์คิง (บางครั้งเรียก รังสีเบเคนสไตน์-ฮอว์คิง) อ้างอิงจาก วดป ตามบล็อกกำหนด https://th.wikipedia.org/wiki/สตีเฟน_ฮอว์คิง ท่านเป็นนักฟิสิกส์ชั้นสูงสุดของโลก ผมอ่านเพราะผมสนใจ เรื่องลึกงับและปริศนา แต่เมื่ออ่านแล้วท่านนี้ ทำห้ผมพบความจริวของโลกว่าไม่มีปริศนและลึกลับ อีกต่อไป ทำให้ผมได้เห็นเหมือนดังว่า แมวกำลังเล่นกับพระจ้นทร์และพระอาทิตย์ที่หล่นลงมา อยู่กลางสนามหญ้า และแมวมันคิดว่าของเล่นกระนั้นผมเทียบสถานการณ์ ของผมว่าอย่างนั้น ใครจะเห็นด้วยหรือไม่แต่ผมส่วนตัว อยากจะเปรียบเทียบอย่างนั้น ผมยอมรับว่าคิดเลขช้ากว่าเครืองคิดเลข แม้ผมเคยมีเพื่อนคิดเลขได้เร็วกว่า เครื่องคิดเลข อันนี้สมัย รร. ราษฎร์ยุคปฐมวัย ที่ผมจำได้ว่า ผมเคยลอกการบ้าน ของเพื่อนผู้นี้ส่งครู และไม่เคยผิดหวัง เพราะผม เหนื่อยกับงานพ่อ และผมคือทำการบ้านส่งครูไม่ทัน บางครั้งผมตัดสินใจทำอย่างนั้น ซึ่งไม่ถูกนัก และเมื่อครูทราบท่านก็ตำหนิ บางครั้งผมจำได้ว่าผมทำ แต่เมื่อโตขึ้นผมไม่เคยคัดลอกการบ้านใครอีกเลย แม้ตอนผมทำวิทยานิพนธ์(ป.โท)และสารนิพนธ์(ป.ตรี)ผมทำเองด้วยมือทั้งหมด รวมทั้งความคิด ครูเพียงคัดกรองเท่านั้น เมื่อผมจบมาแล้วผมภูมิใจ ที่รู้สึกว่าทำอย่างนี้ เมื่อวัยสนธยามาถึง ในฐานะพระเอกของในนิยายเรื่องบ้านอานองเตนี้ ขอยืนยัน ไม่ได้แม้จ้างคนพิมพ์วิทยานิพนธ์และสารนิพนธ์ให้ผมอีกด้วย แม้พอมีทุนที่จะจ่าย กลับมาที่นิยาย เรื่องนวนิยายต่อไป ตอนนั้นเป็นสมัยที่พายบุเกย์มาแรงเข้าไทยที่ภาคใต้ ตอนที่ผมผลิตงานเขียนชิ้นนั้นขึ้นมา ผมก็ขอขอบคุณคุณท่าน บก.ท่านผู้นั้น และพร้อมเงินค่าเขียน ผมๆได้รับและใช้ไปหมดแล้วเป็นที่เรียบร้อยภายในหนึ่ง วิ เพราะความภูมิใจ ผมพบอะไรหลายอย่าววันนี้ที่บ้านอานองเต จากหกสิบปีให้หลังที่ผมทิ้งบ้านอานองเตนี้ไป เมื่อกลับมาพ่อแม่กำลังใกล้จะตายสมบูรณ์แล้ว ตอนนั้นผมจำได้ มันน่าอนาถ แต่ความจริงบางประการในโลกนี้มีอยู่ ซึ่งเป็นความจริง ที่ผมรู้สึกว่าจะปฏิเสธมันไม่ได้ ผมพบว่า เมื่อฝนตกลงมาพอขนาด จะมีอึ่งปากขวด ตื่นขึ้นมามากมาย โผล่ขึ้นมาจากดิน เหมือนนิยายหลอกเด็กทีเดียว มันร้องกันจนผมบอกคีย์เพลงไม่ถูกว่าเป็นโน้ตอะไร ผมไม่กล้ากินมัน แต่มีคนพาไปทำกิน อึ่งปากขวด มันเป็นสัตว์ธรรมชาติ ที่ดุ่ยๆก็โผล่ขึ้นมาและร้องเสียงขรมระงมไปหมด เสียงขรึมไปหมด เหมือนเสียงเพลงชั้นเยี่ยมเลยทีเดียว จริงๆให้ดิ้นตาย ถ้าใครได้ยิน เสียงมัน มันร้องจะทำให้เรามีอายุยืนขี้น เพราะเราได้พบความจริงกับธรรมชาติ สุดๆนั่นเอง ส่วนกบนั้นไม่ต้องถาม เพราะกบมีเลี้ยง มีกบพันธุ์ กบหลุดคอกมา กบป่า กบเถื่อน มากมายมันจะร้องและมัน จะขี่กันนั้น แสดงว่ามันกำลังผสมพันนธ์ เพื่อปล่อยลูกหลานเป็นตัวอ๊อดเต็มไปหมดในช่วงเวลาต่อมา ตามธรรมชาติของมัน สายหวดอในหนองเต็มไปหมด ในวัยรุ่งขึ้น ต้องสายตามืออาชีพ จึงรู้ว่า อันไหนเป็น ไข่ของ คางคก กบ อึ่ง ตะปาด หรือสัตว์น้ำชนิดอื่น ที่ทำหวอดสายโซ่เหมิอวุ้น แมงลัก เต็มหนองไปหมด เพื่อสัตว์เปหล่ายนี้จะแพร่พันธุ์ ไข่ตัวอ๊อดนี้อาจจะไม่เป็นไข่กบหรือไข่คางคกหรือไข่อื่นๆ โปรดศึกษาเพิ่มเติมจากแหล่งสันทัดกรณีนย์อื่นๆ สระที่บ้านอานองเตมีสี่สระ ทุกสระเป็นสระขุด มิใช่สระตามกฎหมายทีเดียว ผมไม่ได้ขุดหาแหล่แร่ แม้ทราบว่ามีแร่ บางชนิดเช่นแร่ทองคำ แม้สงสัยว่าจะมีแร่ เพราะการขุดแร่ต้องมีการขอนุญาต ทำไปส่งเดชมีปัญหา แต่เมื่อผมสั่งรถเบคโฮ ขุดไปพบแร่คือรังปลวกมากมามายนัก ผมขุดดินขาย และขุดดินเพื่อได้สระไว้ปลูกบัว ให้ผีพ่อผีแม่ที่ยัไม่ไปนิพพานผมสสมุติ ได้มาเที่ยวเมื่อผีท่านคิดถึงบ้านและคิดถึงผม แน่นอนอนเรื่องสิทธิ์และการหวงห้าม ผมจะไม่ยอมให้ใครมาหากบอึ่งเมื่อมันขึ้นมา แต่เพราะความจนยาก เขามีใบเบิกทางเข้ามา โดยเฉพาะเผ่ากิยองตินตัวดี ผมมีเหตสุดวิสัยที่จะห้าม มันเป็นปัญหาละเมิดลิดรอนสิทธิ์ ของเพื่อนมนุษย์อีกกลุ่มหนึ่ง ที่ผมจึงไม่กล้าไปห้าม ยกให้เวรกรรมทำโทษเขาเอง แต่คอยปรามเมื่อโอกาสเอื้อให้ผม โดยทำรั้วหรือป้ายบอกแต่ว่าก็ไม่วาย เอาละปรัชญาอดหยากตัวนี้เป็นของเก่าของโลก ผมเชือว่าอย่างนั้น ที่ไหนก็มีปัญหา เพราะปรัชญา เช่น เผ่ากิยองติน เขามีว่า เมื่อเขาจนยากเขาสามาาถจะทำอะไรก็ได้ เหมือนคนบาดเจ็บ ที่ต้องใช้สิทธิต้องกวนใจหมออย่างนั้น กล่าวคือ ขอให้มีอาหารมื้อต่อไปกรอกท้องให้อิ่ม ไปหนึ่งมื้อ ของวันๆหนึ่งเท่านั้น สำหรับคนเผ่ากิยองติน ผมปิดบัญชีนี้ รอการพัฒนาฉบับใหม่ๆ ของโลกมาถึง เหมือนสายไฟที่เข้ามาพาดผ่านที่บ้านอานองเตแทนตะเกียงของอดีต เหมือนถนนที่มีจนบ้าน น้อยกว่าถนน ผมว่าเชิงปริมาณต่อคุณภาพ แต่ก็ดีทางมีมาก เสาและสายไฟฟ้ามีมาก เสาและสายโทรศัพท์มีมาก มันเป็นเครื่องหมายที่บ่งบอก ว่าอำนาจของความเจริญ กำลังตามมา กำลังนำต่อสรรพสิ่ง เชื่อว่า ความเจริญจะตามมาถี่ยิบ เมื่อสิ่งที่กล่าวมาแล้ว ไปพร้อมกับการเติบโตแผนใหม่ ที่สุดอึ้งแน่นอน ของคนยุคโลกดิจิตอล หรือยุคไอที หรือนีโอ สุดแท้แต่จะนิยามมัน ผมเฝ้าแหงนมองหาวันนั้ เหมือนแมวจะแหงนมองจิ้งจกที่ไฟนีออน เพื่อจะตะปบกินจิ้งจกกระนั้น
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
