Group Blog All Blog
|
j47  jjy5004วันนี้ฟังเพลงของชูเบิร์ท เหนื่อยๆ นอนๆ แล้วก็นอนนอนเหนื่อยเหนื่อย เป็นอยู่อย่างนี้ แบบปฏิตอบทวนกลับ ชีวิตนี้มีสาระเพียงเท่านี้ วันๆหนึ่งผ่านไป เดี๋ยวฝนตกมืดฟ้ามัวฝน เดี๋ยวฟ้าผ่า เดี๋ยวแดดร้อนเดี๋ยวแดดหนาว เดี๋ยวลมแรง อีกสักครู่ลมพัดเรื่อยๆ ส่วนผมถามตนเองว่าทำอะไรอยู่ บอกว่าฟังเพลง ทำไมต้องฟังเพลง เพราะเพลงเป็นทั้งเพื่อนและเพื่อนฟัง วันๆหนึ่งมีเท่านี้ เมื่อมีคำถามเกิดขึ้น วันนี้ผมทำอะไรบ้าง เขียนหนังสือเรื่องสืบค้นที่ยังไม่เสร็จ พอดีพบเฟรมไม้อาจจะใช้สีน้ำมันแต้มภาพเมื่ออารมณ์มา จากที่เรียนรุู้มาแม้น้อยนิดแต่ก็พอเพียง ไม่เคยคิดว่าจะทำขาย แต่ทำไว้สนองอารมณ์ที่มันผลุดขึ้น และบันทึกเอาไว้เป็นประวัติศาสตร์ชีวิต มันคงจะดีแน่นอน ดีกว่า ไปหาความทุกข์ใส่ตัวด้วยวิธีอื่น แม้วิธีนี้อาจหาความทุกข์ใส่ตัวเช่นกัน แต่มันเพียงเหนื่อยและเป็นอดิเรกที่สังคมมิติยอมรับว่า มันดี เทพแม่อยากกินปลาทูย่างจุ้มน้ำพริเกลือ ผมพยายามทำลานนิดหนึ่งพอบังแดดบังฝนได้ บนหลังคาครัวแม่ เพราะพื้นครัวแม่น้ำท่วม คุงและนำท่วมมา แม้ไม่ตลอดเวลา โดยเฉพาะเวลาปล่อยให้สังกะสีหลังคาอายุ540 ปีรั่ว มันเป็นคอนกรีตสูงหลังคาชั้นเดียว ถึง7 เมตร ผมเหนื้่อยกับเชื้อราในตู้กับข้าวอาลูมีเนียม ที่พ่อซื้อมาจากทางใต้มีถึง 3ตู้ใหญ่ เชื้อราผมไม่สามารถพิชิตมันได้เลย มีวิธีเดียวคือให้แดดเข้าไปส่องใกล้ๆ ผมคิด และไปซื้อปลาทูสดมาปิ้งย่างตามประสาที่เป็น เมื่อมันมีกลิ่นหอมหลังโดนไฟถ่านธรรมชาติ ปัจจุบันถ่านซื้อ อย่างดี ห่อด้วยใบตองกล้วยก่อนปิ้งย่างปลาสด และแล้วคงกินได้ และหลังเซ่นไหว้เทพแม่แล้ว ผมก็แปลงกายเป็นสมมติว่า เป็นเทพลูกกินต่อ ต้องจะอร่อยหรือไม่อร่อย แต่ต้องยอมรับว่ามันมีแค่นี้ที่วิเศษจริง ๆ เมื่อได้กินมันในแนวนี้ ต่อความต้องการและความจำเป็นสูงสุดในเพศมนุษย์ มาที่เรื่องที่เคยเล่า เมื่อวานจะเพิ่มเติมเมื่อรำลึกได้ตามสัญญา ตาพี่ของยายนั้นพูดภาษากลางไม่เป็น ส่่งภาษาเป็นสำเนียงภูธรอย่างเดียวเท่านั้น จึงไม่เคยพูดสำเนียงทองแดงให้ใครได้ยินและหัวเราะ ท่านสร้างวัดมามากวัดที่มีนัยสำคัญที่ท่านสร้างไว้ แต่มาวันหนึ่งท่านไม่ได้อยู่ เหตุผลทำไมคิดได้จะเล่ามาฟัง อาจจะมีแถมเผ่ากิยองตินตามมาอะละวาดที่่นี่ด้วย เป็นแน จึงเกิดภาพนี้ขึ้น เชื่อว่า แต่ในที่สุดท่านต้องไปอยู่กับศิษย์ของท่านคนหนึ่ง ห่างไปจากวัดเดิมทางใต้อีก5 กม.ทางรถไฟ และท่านตายที่นี่อย่างสงบต่อมา วัดนี้ที่ท่านตายท่านก็เคยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการสร้าง ลงทุนลงแรงเดินวันละ10กมไปกลับ เพ่ื่อทำงานสร้างวัดใหม่นี้ให้แล้วเสร็จ จากหลายวัดที่ท่านสร้างทำให้เปล่าที่ไกลพักแรมค้างคืนหรือพรรษษสามเดือนเอาทีเดียว พร้อมคู่หูมีมือขวาท่าน มือขวาท่านผู้นี้ต่อมาสึกไปก่อนยเพื่อไปอยู่เพื่อนแม่ในวัยชราของแม่ เป็นเหตุผล เมื่อหลังคาวัดยังไม่มีจำวัดไม่ได้ื ก็ต้องเดินด้วยเท้าทุกวันไปกลับ เพื่อทำให้เสร็จ สมัยก่อนไมีรถกหรือมอร์เตอร์ไซด์ให้ใช้ที่นี้ และ สนองเจตนาของศรัทธาไทยที่มีต่อท่าน นั้นคือวันหนึ่งวาระหนึ่งก่อนหน้านี้20 ให้หลัง ท่านก็ต้องมานอนตายที่นี่เพราะความชรา ในยวัย109 คนทางกรุงเทพเจ้าขุนมูลนาย รู้จักท่านและนับถือท่าน ในความสามารถทางช่าง บริจาคเงินก่อสร้าง ที่ท่านไม่เคยตกหล่นและหาย และมีคนศรัทธาท่านมาก ช่วยสร้างซ่อมวัดเดิมที่ท่านเสนอขอสร้างวัด ที่ทุกคนในวงการของท่านจำได้ บ่อถังน้ำคึงกินใช้ได้จำเป็นที่สุดสมัยตาท่าน รูปปั้นของท่านมีหลายแห่งปั้นไว้เพื่อ รำลึกถึงคุณในตัวทาน ท่านเป็นพระที่ไม่เคยแตะข้าวเย็่นแม้เป็นไข้เท่าที่ผมเคยเห็น ตังเมน้ำตาลมะพร้วเคี่ยวแห้ง นมนร้อน น้ำชาตาท่านโปรดมาก เมื่อหลังเสร็จงานและเหนื่อย (ตังเมเขาเคี่ยวใส่กระทะบนทางกาบกล้วยมาเสนอมใช่ใส่จาน) ท่านคงไปดีแล้วร่างแห้งๆของท่าน ศิษยานุศิษญย์ เขามาจัดงานทุกปีเพื่อรำลึก ได้เงินมาสร้างเสนาสนะสงฆ์เพิ่มเติมในวัดที่ท่านตายนั้น มีมหรสพสมโภ-ชมีการโฆษณาร้องป่าวด้วยรถยนต์ทั่วชุมชนพื้นที่ว่า ถึงเวลามีงานรำลึกถึงท่าน อนึ่งท่านไม่ชอบการโฆษณาเหรียญของท่าน คือนิยมแจกเป็นการภายในหรือที่รู้ๆกัน ยายมีหลานซึ่งเป็นลูกชายของพี่สาวคนหนึ่ง เคยเป็นทหารผ่านศึกในสมัยสงครามโลก คนที่ถูกวัวพันหลักลากท่านตายทันทีกลางสวนที่เคยเเอ่ยถึงมาแล้ว ยายเป็นผู้หญิงแก่กินหมากและชอบนุ่งผ้าโจงกระเบน ตายเพราะงูเห่ากัด แต่ว่าไม่ตายทันที ผมเคยใช้สูตรผ้่าพันเหนือแผลแก้กันพิษเบื้องต้นสู่หัวใจก่อนส่งพยาบาล ต่อท่านเมื่อท่านตะโกนว่า "โดนงูกัด" พร้อมตัวงูส่งรพใทันที ตาผัวของยายพ่อของแม่ผม พูดภาษากลางอย่างเดียว ไม่พูดภาษาสำเนียงท้องถิ่น ซึ่งตรงกันข้ามกับยาย ตานุ่งขาวห่มขาวโกนหัวตลอเวลา พบเห็นตั้งแต่ผมเกิดมาเห็น ไม่เคยถามท่านว่าทำไมต้องทำอย่างนั้น ตอนผมอยู่ที่อังกฤษผมเคยพบ หนังสือเล่มหนึ่งแต่งโดย คาลิล ริลบยาน นักประพันธ์ชขาวอาหรับ ถ้าผมไม่ผิด อ่านไปจิบไวน์ไป และหนังสือเล่มนี้ก็จบลงด้วยการอ่านและหลับไปต่อเนื่องอย่างสงบ เป็นทั้งปรัชญาและบันเทิงใจ สงบและลำลึก เป็นการฆ่าเวลา ที่ผมเคยทำ ผมจำได้ สาระของหนังสือนี้มีอะไรบ้างผมจำไม่ได้ เป็นภาษาอังกฤษฉบับแปล ตอนนี้จำได้เท่านั้น แต่ได้อ่านอดีตของท่านผู้นี้ แล้วสงบใจดี ผมพยายามพูดเขียนความจริง สิ่่งอะไรไม่จริง หรือลืมไปแล้วและไม่มั่นใจ ผมจะไม่เขียน เพราะไร้สาระถ้าผิด ถ้าคิดว่าอาจจะไม่จริง ในฐานข้อมู ผมจะโน้ตเอาไว้ว่า ผมนึก ผมคิดผมเข้าใจเป็นต้นเอาไว้ ความผิดจะมีได้ไม่เกิน0.5เปอร์เซนต์ที่ผมเขียและผมสื่อ คาดว่ามันอจจะมีประโยช์ต่อตัวผมเอง ว่ได้ทำอะไรอะรัยไปปัยบ้าง เมื่อได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ปลาทูปิ้งเสร็จมาถึงวาระที่ผมจะกิน ด้วยข่้าวหอมมะลิและพริกเกลิอจิ้มที่ผมตำด้วยมือ ด้วยครกและสากกระเบือบรรพบุรุษ หินทั้งคู่ ตำเงียบๆ อาหารมื้อนี้อร่อยและอิ่มยาก มันกินไม่ได้อีกอย่างนี้ เมื่อแม่ต่ายไปแล้วในที่อื่น ถ้าจ้างวานนั้ราคาคงแพง และแม่ครัวอาจะคลื่นไส้ ถ้าสั่งให้ทำให้ได้แบบฉบับ เพราะเวลาไม่มี เพราะการปิ้งย่างปลาหนึ่งตัว ด้วยไฟถ่านนี้ต้องใช้เวลาเตรียมการเป็นชั่วโมง เท่าที่ผมจำได้ วันหนึ่งถ้าทำอาหารที่ตนชอบกินเอง คงหมดเวลาไปแล้วไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากนอน จากการเหนื่อยเพราะปิ้งปลาทู ส่วนเวลาเที่ยวนั้นไม่มีแน่นอน แรงหมดที่จะออกเดินออกไปนอก บ้านอานองเตหรือขับนรถออกไป นั่นหมายความว่า ชีวิตที่แท้จริงในยามชรามีคือกินนอน มีสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกให้สังคมรู้ มันอาจจถูกลืมว่า มันเป็นสัตว์อันตราย และกวนสมาธิเป็นอันดับต้นๆเลยทีเดียว สัตว์นั้นคือ หนูและกระจ้อน ผมถูกกระจ้อนกวนใจมากเหมือนกัน ไม่รู้ว่เขาหิวมาจากไหน เขาเข้ามากวนที่บ้านอานองเต ตอนผมหลับสนิท แต่ก่อนไม่ทราบว่าสัตว์เหล่านี้กวน เพราะแมวและหมายังอยู่คือไม่ตาย กระจ้อนตัวหนึ่ง มันถูกจับไดด้วยกรงดักหนู เมื่อผมโกรธและตัดสินใจใช้กรงดัก และติดหนีไม่รอด กระจ้อน มันแข็งแรงวและรวดเร็วมาก น้อยคนนักที่ภูธรจะเล่าเรื่องนี้ให้นักผจญภัยฟัง กระจ้อนเขาจะมากวนเฉพาะกลางวัน ส่วนกลางคืนนั้นเป็นหน้าที่ของหนู แม้ผมจะเอื้ออาทร แต่เขาก็ไม่ฟังยังมากวนอยู่ดี อาหารจำเพาะถูกยื่นให้ไว้ในถิ่นที่จำเพาะ ในปริมาณที่พอเหมาะ แทนยาเบื่อให้ตาย แต่ว่าก็ไม่ฟัง เรื่องของสัตว์สองชนิดมันมีแสนยานุภาพมาก เว้นที่มันทำหน้าที่ต่างกันเท่านั้น คือกระจ้อนมันทำหน้ที่เหมือนเผ่ากิยองติน(เผ่าในความฝันของผม)ในกลสางวัน และหนูทำหน้่าที่เหมือนเผ่ากิยองตินในเวลากลางคืน ที่บ้านอานองเต กระจ้อนมันฉลาดมากมาก และฉลาดกว่าหนูและไวกว่าหนูมากสะอาดกว่าหนู กระจ้อนมันจะพยายามมาเข้าบ้านอานองเต มันจะทำลายกัดกินสิ่งที่มันชอบมันกินหมด สิ่งที่มันชอบคือกล้วย และทิ้งไว้เรี่ยราดไม่ทำความสะความสะอาดให้ด้วยเหมือนที่หมาเป็น บ้านมิใช่ต้นไม้จึงไม่ฉีดยาพิษป้องกัน ปัญหาที่จะแก้ตัวนี้ไม่ยากคือตึกคอนกรีตเสริมเหล็กเท่านั้น หรือแมวหมา นี่คือข้อยุติของผม ที่บ้านอานองเต บางครั้งไม่มีคนอยู่บ้าน หมาแมวจึงไใม่เรียกมาใช้และเลี้ยงมันอีกครั้ง มิใช่เรื่องกวนสมาธิแนวใหม่ชนิดหนึ่ง แต่ว่าเรื่องความรับผิดชอบ หมากัดคนไปมาหาสู่และคนอื่นๆ แมวร้องให้หนวกหู ช่วงสืบพันธ์และกัดทะเลาะกันหนวกหูตนเองและเพื่อนบ้านจนรำคาญ ความสวยความน่ารักของหมันหมดไปเมื่อ มันตกมันสำหรับแมว อาการมันมีพลานุภาพเหมือนช้างตกมัน ในเดือนผสมพันธุ์ของทุกปีวาระ แม่และพ่อผมไม่ชอบสองสิ่งนี้เท่าไหร่นัก เพระมีภาระต้องรับผิดชอบ เมื่อต้องทิ้งบ้านอานองเตไป ช่วงนั้นผมไม่ได้อยู่ไม่ทราบเรื่องนี้ ผมเคยเอาแมวสีสวาดมาพกมจากกรุงเทพฯ ให้ท่านทั้งสองเลี้ยง แต่ว่ามันตายไปในที่สุด ไม่ทราบว่าเป็นเพราะผ่ากิยองติน ไม่ชอบไม่เห็นด้วยที่เลี้ยงแมวสีสวาทสวยที่ผมเอามา หรือว่า แม่ไม่สนใจมัน สรุปแมวและหมาผมตัดเรื่องสองสิงนี้ออกไปด้วยที่จะเอามา ป้องกันบ้านอานองเต ในประเด็นความปลบอดภัย จากหนูและกระจ้อนและโจรมือนิ่มทั้งหลาย เพราะปืนคืออาวุธเบาที่ต้องมีไว้ เพื่อป้องกันตนเองตามสภาพ ที่มีระเบียเรียบร้อยร้อย และสมาธิสติคอยดูตนเองแทน วิธีกำจัดหนูและกระจ้อนนั้น โดยสมุนไพรชุดแก้ไขตัวนี้มีอยู่บ้างไม่ทันใจเท่าไหร่ มีทางเดียวคือตึกคอนกรีตเสริมเหล็ก สะใจสุดๆถ้าจะแก้ กรงตาข่ายกั้นหรือเอาไม่อยู่ ไม้ทุกชนิดที่คนเจาะได้ด้วยเหล็ก หนูหรือกระจ้อนก็สามารถจะทำหน้าที่เป็นวสว่านเจาะได้อย่างดี ไม้สักเนื้ออ่นไม้ทุกชนิดไม้ชื้อมา ถ้ามันมีเหยื่อเป้าหมาย อยู่(ข้างที่ใดๆที่มันชื่นชอยแล้วมันจะทำหน้าที่เจาะกัดเข้าไปทันที) เมื่อไม่มีสายตาคนคอยเพียรเพ่งระวังมันอยู่ กระจ้อนเขานิสัยดีหน่อยเขาไม่มาสร้างบ้านที่อาศัย สร้างเรือนสวาทในบ้านคน แต่หนูนี้มันมาสร้างทันทีเมื่ออากาศดีอหารดีที่ไหนบ้านไหน ทำเลดี หนังสือผ้าทุกชนิดที่มีวางไว้ ปราศจากการเอาใจใส่ ทิ้งไว้่อย่างปล่อยปะละเลย ซอกซองที่อับมืดชื้นที่มีอนู่่ในอานองเต หนูจะชอบมาทำรัง ทั้งกลางวันกลางคืนหนูมันชอบกวน โดยเฉพาะกลางคืนนั้นหนูจะมี สัญชาตญาณพิเศษในการ กวนมนุษย์ และที่ที่เหยื่อเป้าหมายมาก สิ่งที่แถมพิเศษสำหรับ มันเป็นพาหะนำโรคเช่นกันแต่ยังไม่ขึ้นทะเบียนที่สำคัญนัก แต่หนูนี้เป็นสัตว์ขั้นอันตรายได้ ในการนำพาหะโรคมาเผยแพร่ด้วย หนูเป็นสัตว์สกปรกทั้งพื้นเปียกพื้นแห้งพื้นอับ แต่กระจ้อนนั้นเป็นสัตว์พืนแห้ง และพืนที่เป้าหมายทั่วไปทั้งหมดที่มีอะไรน่ากิน น่าทำลาย หมายเหตุ คำว่าแมวสีวาทแก้เป็นแมวสีสวาด
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
