Group Blog All Blog
|
j30  ที่สถานีรถไฟหลักคาเตี้ย ผมเห็น แต่มันไม่ใช่ที่หน้าบ้านผม มันเป็นสถานีรถไฟที่ผมเห็นจากเนต็ที่ผมเปิดเพลงของชูเบิร์ตฟังอยู่ ผมเริ่มมีอารมณ์บางอย่างเกิด คิดว่าวันนั้นจะลงจากบ้าน ไปหาหัวงูและทำห้องน้ำร้อนน้ำเย็นไว้ ใช้เมื่อรำคาญตัว แต่ไม่ละเอาไว้ก่อน มันเป็นสิทธิของผมเมื่ออยู่คนเดียว ฝนตกมาอย่างแรง และแดดนั้นแสงสว่างจ้า โบราณท่านบอกว่าบอกผมนะ คือฝนตกแดดออกผีหลอกกลางวัน แอร์ในห้องนั้นเปิดอยู่ ห้องเงียบมืดสนิท มื้อเช้านี้ผมกินเข้าต้มเห็ดหอมอีกเหลบือค้างจากมื้อเมื่อคืน แต่อุ่นให้มันร้อน ส่วนข้าวต้มนั้นจะว่าเป็นเข้าต้มกุ๊ยก็ไม่ผิด คือมันมีเห็ดหอม ผักชีลา และต้นหอมผักชีเล็ก และพริกไทยผสมอยู่ ผมกินมันแล้วไปหลับต่อ เพราะรู้สึกว่าเหนื่อย จากเมื่อคืนงีบหลับบนเตียงทรมานตัวเอง เพื่อเทพแม่ที่เคยลำบากคือ เพียงไม่ขนานกับพื้นโลก มีฟูกอยู่บนดาษฟ่้า ผมนอนหลับสนิบ้างไม่หลับสนิทบ้า ยุงไม่กัดเพราะใช้มุ้งแมีรูบ้างผมปิดด้วยสกอ๊ตช์แท้ปนิดหน่อย กันยุงเล็ดลอดเข้าในุ้งครอบแบบเต้นท์พกพา รอดไปวันๆหนึ่งคืนหนึ่งที่ ผมต้องพึงใจ ผมเหนื่อยแลบะนอนต่อ เพราะต้องการชดเชยให้่กับตนเองอีกโสดหนึ่งด้วย ถ้านอนแล้วมคนมาปลุกหรือกวนสมาธิ ผมต้องตื่นขึ้น ตามปรัชญาของผม วันนั้นงีบนั้น ไม่นอนไม่เต็มอิ่ม การจะทำอะไรต่อจากนั้นผมงดก่อน เพราะถ้าผมฝืนใช้อารมณ์นิดเดียวมีอุบัติเหตุ ผู้ดีเกินไปรึ ไม่เลยสถานะของผม ถ้าผมเป็นอะไรขึ้นมาไม่มีใครช่วย หมาแมวไม่มีจะมีก็งูและยุงและความเงียบ จะมีเทพเจ้าเทพพ่ออยู่เคียงข้าง แต่เป็นเทพเจ้าที่ผมเทียบเคียงขึ้นมาไม่กระดุดกระดิก มีแต่ความนึกคิดที่น่าเคารพในตัวมันเอง เมื่อฝนโปรยมาอย่างแรง ผมตื่นขึ้นงังเงียว่าจะทำอาหารเช้ากินหรืออาหารมื้อก่อนเที่ยง แต่พบว่าเลยเที่ยงวันแล้ว ผมจึงใช้ข้าวฏโอ้ตนมกล่องไทยเดนมาร์ และลูกเกดใส่ถ้วยสีขาว กินครับกินดีเหมือนกัน หาว่าผมดัดจริตรึไม่ใช่ เปล่าดัด เพราะตอนอยู่ในตะวันตก ผมต้องกินอย่างนี้ทุกวัน ท้องขึ้นรึ ผมไม่เป็น ถ้าท้องขึ้นยาธาตุผมอาจต้องใช้ ไม่ต้องไปหาหมอเว้นถ่ายไม่มีนาทีหยุด อะไรนิดอะไรหน่อนต้องวิ่งหา สำหรับหมอผมอายเขา สำหรับคนมีปริญญาสองใบ และไปเปลืองคิวรอที่หน้าเคาเตคอร์ที่รพพยาบาล เอกชนผมจะไม่ใช่มันตลอเวลาคือ ของหลวงบ้างเอกชนบ้าง ตามสะดวกเลือกเอา ในเรื่องหมอ ผมคิดได้ว่าต้องมีกระป๋องลูกพีชเอามาใส่นมและกินอร่อยแตจ่ที่ร้านผมมองไม่เห็น ที่อังกฤษแล้วผมเห็นมันมีขายเกลื่อน รวมทั้งสับปะรดกระป๋องจากไทยผมเห็นมีขายไม่ขาดตลาด ในเมืองอังกฤษทุกเมืองที่เข้าไปซื้อของตามห้าง โชคดีที่มีข้าวโอ้ตขายกระป๋องที่นี่ชนบท เพราะว่าที่นี่มีฝรั่งผมสีทองตาสีฟ้าจำนวนมาก ไม่พลาดสายต่แต่ละวันเมื่อออกนอกบ้านทุกครั้งจะเห็น ฝรั่งเขามาอยู่เมืองไทยกันมากทุกหย่อมหญ้าทั้งเที่ยวและแต่งงานและอยู่ถาวร คนไๆทยเห็นแล้วชอบเพราะ พวกนี้เขาไม่ขี้ขโมยวิ่งราว และที่สุดคือเขามาใช้เงินสตังค์กันทำให้เศรษฐกิจสะพัด และที่มีปัญหาสถานฑูตเจ้าของสัญชาติ จะมารับกลับบ้านเกิดเมืองนอนเขาทันที ฝรั่งทุกคนจึงอยูร่วมกับเราอย่างมีความสุข นอกจากเมืองไทยในน้ำมีปลาในนามีข้าว และมีกษัตริย์เป็นที่ พึงพระบรมโพธิสมภารอันอบอุ่น มีผู้นำเป็นนายกอันแข็งแรงมีปืนพกแต่ไม่ได้ใช้ จึงมั่นคงดี ผมอยู่ที่่อังกฤษตำรวจไม่พกปืน แต่ใช้ไม้กระบองแทน ในไทยทำนองเดียวคนเอเซียไปอยู่ลอนดอนก็มาก ปกติ การมาเขียนบล็อกในยามว่างนี้ดีเหมือนกัน ทำเวลาว่างให้ได้ประโยชน์แล่ผ่านเนตทันที ถ้าเหตุสยองชวัญเกิดขึ้น อย่างนิยายของอกาธาคึริสตี้ นักเขียนนิยายสยองขวัญชาวอังกฤษ สมมุติว่า เช่น ฆาตกรรมผมหรือเหตุร้ายอื่น ในขณะผมเขียนบล็อก ตำรวจจะได้ตัวคนร้ายและ รู้เบาะแสแสทันที ไม่ต้อเวลาสอบสวนมาก เพาะเนตมันบอก เครื่องถ่ายวงจรปิดมันบอก เป็นหลักฐานอย่างดี 
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
