Group Blog All Blog
|
ฟรีอ่าน มีปัญหาtechnical faultบทที่5ชาโตอานองเตที่สี่ ขออภัยในความไม่สะดวก marttrinii
ฟรีอ่าน มีปัญหาtechnical faultบทที่5ชาโตอานองเตที่สี่ ขออภัยในความไม่สะดวก marttrinii บทที่ 4 จับได้ว่ากบดูดกัญชา เห่าดอกจันกินกระท่อม คางคกสูบบุหรี่ เพลง (เนื้อร้องทำนองตามสะดวกเพลงและคนเล่นดนตรีเป็น) จับได้ว่ากบดูญกัญชา เห่าดอกจันกินกระท่อม (คนพิเรนทร์ทำ ให้มันกินจริง อานองต์ไปเห็นมากับตา) คางคกมันสูบบุหรี่ อานองต์ไม่ได้แจ้งเบาะแส อานองต์ไม่ได้มาแจ้งเบาะแส แต่ว่าอานองต์เห็นเผ่ากิยองติน กำลังจับกบและคางคกให้ดูดกัญชา กัญชาจึงทำให้กบและคางคก ที่ทำให้มันร้องเพลงเป็น หน้าร้อนกบมันจะนอน จึงไม่ได้ยินเสียงกบ ส่วนคางคงคกกระโดดเล่นตามชายคาในเวลาค่ำคืน แต่ถ้าทำเสียงฝนตกพรำห้มันได้ยิน มันจะกระโดดออกมาจากรู และกบมันจะร้องขึ้นต้อนรับกับรัตติกาลของมันทันที แต่พอฝนมากบมันจะร้องเพลงให้เราฟังจริง ๆ อานองต์ไปเห็นมา เขาว่าเอายอดกระเต็นกัญชาบดใส่ ให้มันกินมันจะได้ร้องเพลงเพราะดี เพลงของมันคือสิ่งที่มันร้อง ดนตรีคือสิ่งที่นิ้งดีด มนุษย์ต้องสมองเลิศเพื่อจะตีความเอาเอง นั่นคือเสียงเพลงกบร้องที่อานองต์หมายถึง ไม่เชื่อลองมโนดู (ซ้ำ) อานองต์เชื่อว่าอย่างนั้น ถ้ากฎหมายกัญชาไม่ว่าอะไร ที่รู้คือสงสัยว่าเผ่ากิยองตินเอากัญชา มาให้กบกิน อานองต์จึงคอยแอบบจับพฤติการณ์นี้ดู เพื่อจะไปผทำรายงานให้อาจารย์ฟัง เอาเกรดเอาคะแนน (ซ้ำ) ที่ซ้ำหมายถึงให้ร้องซ้ำ จนกบและงูและคางคก มันใมตัวกันมาร้องหนวกหูที่สระหน้าชาโตอานองเต จนบางครั้งผมรำคาญ แม้จนเคร่องอัดวีดีโอมือถือกระเด็นจากเอวที่พกพา แต่อานองต์ชอบได้ยินเสียงกบร้องอย่างไปชีวิตจิตใจ กบมันร้องเพลงเสียง อ๊อบ ๆ ๆ เสียงนี้เมื่อได้ให้ฟังแล้วจะติดใจ มันดีกว่าคนเมาเหล้ามานั่งร้องไห้อานองต์และเฮเลนนาฟัง กบมันตัวอย่างไรกัญชามันคืออะไร คางคกมันคือตัวอย่างไร เปิดดูในวิกิพีเดีย www.wikipedia.com ชัดเจนดี งูเห่าดอกจันเผ่ากิยองตินเอากระท่มามามดให้มันกินกับ คางคกสด มันจะร้องเสียงเหมือนจิ้งหรีดในกลางคืน อานองต์ไม่เคยจับสิ่งเหล่านี้มันมาทอดพริกผัดกระเพรากิน อาหารป่าอานองต์ไม่ชอบจะชอบก็แต่แกงเลียง มีเห็ด ใบชะอม น้ำเต้า และปลาทูย่างผสมกะปิเคย ต้มให้ร้อนจนสุกและ สิ่งร้อนนั้นต้องแน่ใจว่า คาเตาแล้วก็สั่นกระดิ่ง เรียกมากินกัน เห่าดอกจันมันชอบหังคนเป่าปี่และมันจะมาเต้นระบำให้ดู แต่ถ้ามันกัดคือตายแน่นอนถ้าไม่รีบไปหาหมอไวไว คางคกมันชอบสูบยามวน ถ้ามวนยาให้มันสูบมันจะสูบจนเมากลิ้งติดดิน พอหายเมาแล้วมันก็จะกระโดดไปหากินแมงเม่าต่อไปที่มี หรือถ้างูเห่าดอกจันมาเห็นมันเข้า ก็ชอบกินมัน คางคกและงูเห่าดอกจันชอบกินมันเป็นอาหาร ตรงไหนที่มีคางคกชุมแสดงว่าตรงนั้นมีงูเห่าดอกจัน ที่ชาโตอานองเต ที่ชาโตอานองเตนี้เอง ถามว่าอานองต์ว่า นี่บ้า ไปรึป่าว ที่มาลอกเรื่องนี้ให้คนฟัง เปล่า บ้า ผมพลันตอบ เพราะอันนี้เป็นนวนิยายที่แต่งขึ้นจากความทรงจำ ที่อานแองต์ไปประสบมา ส่วนปลวกไม่ชอบน้ำทะเล และปลวกไม่ชอบน้ำ มดก็ไม่ ชอบน้ำเหมือนปลาที่ชอบที่สด ที่เคยเห็นมา เมื่อลองเปรียบเทีบยบและคิดดู เพราะฉะนั้นเทพเจ้าแห่งทะเลคือปลาจึงไม่ถูกกับเทพเจ้าแห่งดินคือจอมปลวกแน่นอน เพราะฉะนั้นบ้านอานองเตหรือชาโตอ่านองเตจึงเหลือเท่านี้เอง เมื่อเดินดินไปทั่วไปทุกซอกมุมอย่างละเอียดละออ แต่ปราสาทร้างอานองเตนั้นอยู่ใต้ทะเลลึก ที่จมทะเลไปแล้วเมื่อล้านปีก่อนเท่าที่ผมคาดว่าไม่ผิด อานองต์คาดว่าคาดว่าต้องรอน้ำทะเลลดอีกล้านปีจึงจะเห็นปราสาทร้างอานองเต คงตั้งสูงตระหง่านให้คนและนักท่องเที่ยวเห็นอีกครั้ง เอกสารเรื่องนี้สูญหายช่วงอานองต์ไปตะวันตกและ กลับมาจึงได้พบความจริงอันยิ่งใหญ่ยนี้ว่า ความฉิบหายทั้งปวงมันคืออะไร คือว่ามันฉิบหายทีละนิดจนหมดไปทั้งหมดต่อมาไม่ว่าอะไรทั้งเพ พบว่าพายุใหญ่พัดผ่านอานองเตเเละตอนนั้นทุกอย่างสลาย ไปกับสายลมแรง แต่ถ้าถามว่าเมื่อผมไปที่ปราสาทร้างอานองเตที่ใต้ดิน "อานองต์ต้องแปลงเป็นเป็นมนุษย์กบก่อนแน่นอน" แต่ที่จริงไม่ใช่ ทุกสรรพสิ่งต้องมโนยเอาด้วยมนตรา เหมือน คนอาลาดินเหาะกับพรมแล้วบินมา อานองต์ไปปราสาทอานองเตทุกครั้งที่ทะเลตอนนี้ อานองต์ไปด้วยจิตและความฝันด้วยคิดนึกจินตนาการและลงไป แต่มีความจริงแนบท้ายอยู่ภายในความฝันนี้ ด้วยอภินิหารอะไรไม่ทราบแต่ว่ามันมีอยู่ เป็นเอกเทศที่มิใช่ สสารนิยมหรือจิตนิยมในปรัชญา อานองต์จะเล่าให้ฟังเมื่อคิดได้ แต่ว่าปราสาทร้างอานองเตนี้มีอยู่จริง เคยมีนักประดาน้ำดำระเบิดสมัย สงครามที่นั่น เคยเข้าไปเห็นแต่ไม่สามารถเข้าไปในตัวประสาทได้ คือคนที่จะเข้าไปปราสาทร้างอานองเตนี้ได้ ต้องมีกุญแจวิเศษ อานองต์เท่านั้นที่ถือกุญแจวิเศษนี้ที่จะเข้าไปที่ปราสาทร้างนี้ได้ มีคนพยายามลักกุญแจวิเศษนี้จากอานองต์หลายครั้ง โดยเฉพาะสมาชิกและขบวนการก่อการร้ายสายอนุพันธุ์ที่ชื่อเผ่ากิยองตินแต่ไม่เคยสำเร็จลงได้ลุล่วง อานองต์เองก็ไม่ทราบชัดว่าไม่รู้ว่าเป็นเพราะเป็นอะไร อายนองต์จึงพาไปไว้ที่ตู้นิรภัยที่ธนาคารอานองเต ที่แสนแพงมีทั้งเงินมัดจำและค่าเช่ารายปี เพื่อรักษาเพียงกุญแจนี้ไว้ให้อานองต์เอง เพื่อไม่ให้จิตสมาธิวิ่งหนีไปจากภูมิปัญญาความทรงจำของอานองต์ต้องคิดมากและเป็นห่วงเป็นใย ตามที่เฮเลนนาแม่สั่งไว้กห่อนจากไปอย่างชนิดไม่หวนกลับมา ชาโตอานองเตนี้ มีไว้ตามที่แม่บอก เพื่อให้ผมนอนเล่นได้ เมื่อผมขึ้นมาอยู่บนดิน เหมือนเช่นบ้านอานองเตหลังจริงนั้นใหญ่มาก ขนาดเท่า รร. ประชาบาลสมัยโบราณทีเดียว แต่บังเอิญบรรพบุรุษทำมาแบบนี้ ผมจึงต้องสืบทอดไปอย่างนี้ จนกว่าทายาทของที่กำลังคลอดจากนางเอกของผม จะเก่งกว่าผม ค่อยมาจัดการมันอีกต่อไปให้ชาโตอานองเตร้างแห่งนี้ (หมายเหตุ) จะไปบอกตำรวจวากบดูดกัญชาและงูเห่าดอกจันมันกินน้ำกระท่อมก็ใช่ที่เพาะว่ามันไม่ใช่มนุษย์ บทที่5 หายไป ความทรงจำ ของอานองต์ถูกขโมยไป เมื่อทราบว่าบทนี้หายไป มันถูกสำเนามาจากง่นเขียนขึ้นแท่นแท่นแล้ว เพราะมันเป็นนัมเบอริค (เครื่องรันตัวเลขอัตโนมัติ) ในเมื่อมันหายไป คำว่าอภัยไม่มีสำหรับนักเขียน เพาะว่าคำ ว่าอภัยของนักเขียนที่จะะมีคือ การทบทวนความทรงจำ ที่เกิดขึ้นในบทนี้แล้วนำมาผสมกันใหม่ให้เหมือนเดิมที่หายไป คำ ตอบคือความจำ บทนี้ คือทะเล ความมืด จินตนาการ ปรัชญารากผักบุ้งที่ใช้กินเพื่อบำรุงสายตา เพื่อต่อสู้กับภัยแสงจากหน้าต่างคอมพ์ที่อานองต์กำ ลังใช้ เพราะเฮเลนนาและปีเตอร์ขี้ลืม (สบถ) ท่านที้งสองจึงเหลือมรดกตกทอดเพียพอสำ รับให้อานองต์ ได้นั่งทำส้มตำ แล ะนอนห้องแอร์ธรนมดาๆ ได้อย่างปลอดภัย แต่ถ้าความจำ ของท่านทั้งสองดีกว่าปกตินี้ ท่านจะไม่ถูกภัยคุกคามในเรื่องนิติกรรมอำ พรางและภัยจากการถูกริดรอนสิทธิมากมายตามาหลังท่านทั้งสองจนท่านตายไป แต่มาที่อานองต์ผู้เป็นทายาทด้วยสายโลหิตคือชอบธรรมทุกประการ มิใช่ความจำ ที่สืบทอดจาก ดีเอ็นเอของท่านทั้งสอง เฮเลนนาและปีเตอร์ ซึ่งไม่ห่างไกลมาก ตามกระบวนการของมัน ถ้าจะอ้างอิงถึง เป็นที่โชคดีที่ในยุคดิจิตอลนี้ ความจำ มิใช่สิ่งจำเป็นอีกแล้ว เพราะทุกคนมีความทำดีเลิศอยู่แล้วในตนเอง สิ่งที่สำ คัญคือสติ เพราะว่าสติมันเป็นเครื่องมือ เครื่องมือกำ หนดให้เราจำ ในสมัยดิจิตอล นี้คือจำ ใ ห้ได้เพียงว่า เปิดกับปิดของทุกอย่างมันอยู่ไหนเท่านั้น ชีวิตูวามทรงจำ ไม่มีภัยปัญหาอะไรเลยที่เราจะมาวอร์รี่ให้มากมายกับมัน หรือจะมีมีปมด้อยกับมันตัวนี้อีกต่อไป เหมือนคนอ่อนเลขแต่เก่งตรรกศาสตร์เท่านั้นเขาก็เก่งเลขได้เพราะจุดสุดยอดของมันตัวเดียวกัน สมัยดิจิตอลนี้ ขอให้เราได้เกิิดมาและสัมผัสกับโลกใบนี้ได้เท่านั้น เราก็สาามารถไปอะไรก็ได้ขอให้รู้ตนเองว่าจะทำ อะไร เหมือน อคีมีดีสยึคกรีกท่านกล่าวไว้ว่า เพียงให้เขามีจุดยืนสักนิดเดียว เขาสามารถหมุนโลกใบนี้ไปได้ด้วยมือของเขาคนเดียวได้ ถ้าอานองต์จำ ได้ไม่ผิด ทะเลสงบเมื่อฝนหมดไปเมื่อเย็นวันนี้ คิดว่าที่เป็นเช่นนั้น เพราะทะเลคงจะเหนื่อย ลมคงจะหมดแรงพัด ทะเลจึงเงียบไป สมิงสาวโทนา สางวในมโนคติของอานองต์คนหนึ่งที่ชาโตอานองเตที่สี่นี้ มาชวนให้อสานองต์ไปหาแมงภู่มาต้มกิน ให้อน่ยอยากได้อานองต์ไปทะเลกันเพื่อหาหอยแมงภู่มาจต้มกิน ตอบเธอไปด้วยความเห็นใจว่า ว่ากลัวงูทะเลกัด เธอจึงเงียบไป ทันที และทันทีที่่เห็นคนประมงเรื่มออกจากทะล ตอนหัวค่ำ ไปหาจับปูปลาและหอยทะเลมาให่้เรากิน เมื่อถึงจุดนี้จึงได้ความคิดนี้มาว่า ความมืดที่เราปฏิเสธหาได้ไม่ เพื่อที่จะไม่ให้ คือมิให้มันมี นี่ยังงัย ความมืดคือธรรมชาติที่เราไม่เคยชนะมัน แต่เชื่อว่าด้วยเงินเราสามารถชนะสิ่งนี้ได้แป๊บนึง แสงอาทิตบ์สามารถชนะความืดได้ แต่ก็เฉพาะในกลางวันเท่านั้น มนุษย์สามารถชนะความมืดได้ เพราะใช้แสงจากพลังงานไฟฟ้่า ไม่มีใครกล้าบ้าเดินในที่มืดได้ถนัดแน่ถ้าไม่มีอย่างต่ำ ไฟฉาย ในปรัชญาของสิ่งมี ชีวิต เช่น เรา เมื่อคิดแล้ว ไม่มีชีวิตมันจะมาจากจุดไหน มันก็เป็นคือว่ามันน่าจะจากปรัชญาการทั้งนั้น เคยมีึคนถามว่าปรัชญาคืออะไร คำ ตอบมีมากมายจนไม่รู้จะที่ตอบว่าอะไร เพราะถ้าขืนตอบไปมันกินเนื้อที่แน่นอน เ พราะคำ ตอบนี้ต้องกินเนื้อที่ สูตรเดิม คือคนรักในความรู้ การแสวงหาคือปรัชญา แต่ในทัศนะคติของอานองต์ ปรัชญาคือทุกสิ่ง เมื่อคิดมันและสมัผัสกับมัน มนุษย์ฝันก็เป็นปรัชญา อยากถูกรางวัลที่หนึ่ง ก็ปรัชญา คิดอะไรเป็นปรัชญาทั้งหมดแม้แต่หิวข้าวก็เป็นปรัชญาเพราะเมื่อเราหิอวเราก็ต้องขวนขวายหาข้าวมากิน คิดว่าอย่างนั้น เหมือนเคยมีคนถามว่า ต้นไม้อะไรที่เห็นได้ด้วยตา เป็นยา คำ ตอบคือต้น ไม้ทุกชนิดเป็นยาหมดท่านครูท่านตอบมาอย่างนั้นและถูก อันนี้ทีี่คำ ถามต่อไปว่า จะหาปรัชญาและเห็นปรัะชญาได้อย่างไรจึงจะเห็นตัวปรัชญา คำ ตอบมี คือมันมีวิธีีการ คือไปให้เขาจัดลำ ดับความคิดอย่างมีระเบียบให้ ให้เขาจัดสมองให้ไป ได้ จนหายอยาก เหมือนคนอยากเรียน เรียนๆ ไปก็อยากเลิก จบปรัชญาพอดีสูตรหนึ่งโดยนัยยะนี้ อาทิเช่น เช่นการดูหนังสือเพราะเราชอบก็เป็นปรัชญาแต่ที่อาจจะมองข้ามไป เพียงอยากรู้ว่าอะไรเพียงเท่านั้น นั่นคือ ปรัชญาเริ่มได้เลย กันที่ ในตัวสมองของคนเลย ไม่ต้อไปไกล อ านองต์าว่าอย่างนั้น และเชื่อว่าไม่ผิด เหมือนเราหิวข้าว คำตอบคือต้องไปหาข้าวกิน กินอิ่มจบไปเรื่องอื่นต่อแสวงหากันไปไม่มีที่สิ้นสุด บทที่ 6 สายตาอานองต์ล้าไปเพราะไฟคอมต์ สายตาอานองต์ล้าเพราะไฟคอมต์ แต่พยายามแก้ไขให้ดีขึ้น แว่นกรองแสงจากคอมต์ผมซื้อมาจากเกาะภูเก็ตไม่ทราบว่าวางไว้ที่ไหน อานองต์ลืมสนิท เมื่อจะหวนกลับมาใช้มันอีก แม้ข้าวเหนียวมะม่วง และปลาทูตัวงามเมื่อกินข้าวไปเอาไม่อยู่ นอกจากจักษุแพทย์และไปแสวงหาและไฝ่รู้ฝึกเอาเองเท่านั้น ที่ตนเองสามารถหาแสวงได้ดวยตนเอง ด้วยวิธีทางเลือก น้ำตาของอานองต์ไหล อานองต์ว่าจะมโนไปเองว่าเผ่ากิยองตินนั้นมีอยู่ ถ้าอานองต์ไม่คิดมันมันก็คงไม่มีอะไรอยู่เพราะอดนองมาก งานหนักสมองมาก แรงหลายแรงเพื่อต้านสงครามกับเผ่ากิยองตินในทุกรูปแบบ แม้อานองต์จะหยุดคิด แต่ว่าคิดมันดีกว่าเพราะจะอ้างอิงได้ เมื่อภารกิจมองทะเลของอานองต์หมดไป เหมือนการสร้างสมมุติฐานอะไรสักอย่างขึ้นมา เพื่อนมนุษย์ตนหนึ่ง สั่งสอนอานองต์ว่า "อย่าดื่มเหล้าและสูบยามวนใบตองแห้ง เพราะมันเป็นตัวทำให้เบาหวานกำเริบ" ทันทีที่เตือนอานองต์เอาหนักเข้าไปอีก เพราะถือานองต์อว่า "หนามยอกให้เอาหนามบ่ง" แบบวิจัยเชิงลองของอานองต์ อ่านเจอแล้วอย่าเชื่อผมนะ แต่อานองต์เชื่อว่าจงทำดีทุกชนิด จนกว่าความดีทุกชนิดจะหวนกลับมา และอานองต์ก็จะเป็นมนุษย์ที่จะได้ดี แล้วจะดีแน่นอน คือเอาว่าตอนนี้เคารพกฎหมายแล้วหลับสบาย เรื่องนี้น่าจะเชื่อและควรเชื่ออานองต์จากเผ่าดิบองจิ อันเผ่าฝ่ายดี ตามมโนคติในจินตนิยายนี้ ที่บอกให้เอาอย่างความดีสากลทุกชนิด เถิดเพื่อนเอ๋ย แล้วจะดี จะดี เหมือนถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งทุกงวดวัน และได้ข้อสรุปอันเป็นข้อยุติ ที่ไม่เสียอะไร และไม่เสียเวลาคิด อานองต์เชื่อมอร์เตอร์เวย์สายนี้ในกาลเวลาผ่านไปต่อ ๆ มา แม้ทางเลือกอานองต์ มีทางเดียวนี้คือ จะขอรอดอยู่และอยู่รอด เพื่อรักษามันคือความดีอันแสนคสเป็นคุณสมบัติอันดีงามติดตัวเหมือนความคมที่ติดมีด แต่อานองต์ไม่มีเวลาสำหรับสุขภาพของตัวเอง แต่ว่าเวลาไปทะเลมีมากมาย เพราะอานองต์เชื่อว่า ทะเลเป็นเพื่อนยากก่อนตาย เพราะคลื่นทะเลนั้นอมตะ ไม่เชื่าไปพิสูจน์ดู น้ำทะเลคือคลื่นที่ตาเห็นและนิยามมัน คลื่นมันซัดเข้าหาฝั่งดังโครม ๆ ครืนๆ ตลอดเวลา ที่มันอหังการทั้งวันไม่มีหยุดหย่อน และพักผ่อนเพื่อเปิดโอกาศให้มันได้สงบนิ่ง อย่างชนิดมิไหวติงสักวินาทีเดียว มันไม่เคยเหนื่อย แม้เพื่อนมันคือลมแรงพัดมาเยี่ยมมัน มันยิ่งสนุกกันใหญ่ เหมือนหมาพบแมวแล้วกอดกัน เพราะความหลังที่มันเคยพบกันอยู่กันในบ้านหญ่ที่เคยอดีตเคยตรึงตรา และน้ำคลื่นทะเลมันไม่เคยละเมิดแผ่นดิน เพื่อจะท่วมขึ้นมา ใคร ๆ ดูแล้วเห็นเองได้ด้วยตาไม่ต้องส่แว่นห้หนักโหนกจมูกสักนิดเดียว วันนี้อานองต์ถือโอกาศไปดูทะเลมา พระอาทิตย์แสงมันร้อน ส่วนทะเลนั้นแจ่มใสอย่าบอกใคร สดชื่นมากภายใต้เงาปกคลุมของต้นสนทะเลที่มีกลุ่มหนึ่งที่ขึ้นอยู่ที่ชายทะเล "อนาตามัน"ที่อานองต์ไป ต้นไม้เพียงหนึ่งต้น ที่มันตระหง่านตั้งอยู่เพื่อคนร้อนๆ มา จะได้พักร่มและพักผ่อนและหย่อนจน ตอนเที่ยงแห่งกลางวัน เพื่อจะยืนกินลมทะเลไปทางทิศตะวันออกอันแสนที่น่าจะพอจ ถ้าแม้นได้กระทำ เพื่อให้อริยาบถแห่งความอยาก จะเสนอแวบคิดแบบจิตนึกขึ้นมา บรรยากาศ มันน่ายืนมองห้นานสุดแสนนาน เพราะน้ำสะอาดจะอาบมีไว้บริการตนเองตลอดเวลาที่ชายฝั่งทะเลตอนนี้ ไม่ต้องซื้อเอาได้ฟรี ส่วนครขจะให้อะไรตอบแทน เจ้าแห้งทะเลไม่เคยติดใจอะไรเลย และ เพราะถ้าลองคิดมองสักนิด ออกไปไกล ๆ สดลูกหูลูกตา ออกไปมาก ๆ จะพบมหาสมุทรแปซิฟิค มหาสมุทรแห่งสันติภาพ ที่ทำห้โลกแห่งอดีตเคยพบกัน ช้าางหน้า ยังไม่มีโอกาสมายืนรอนัดหมายเพื่อบางคนแล่นเรือมาเยี่ยมที่ชายฝั่งทะเลนี้อีกด้วย เพียงมือถือผ่านไปเท่านั้นเอง โอ้ย มันสะดวกจริงๆ ที่ อานองต์เคยวาดฝันเอาไว้ มาหาส้มตำกิน หอยยำ คงสนุกดีแน่นอน ไฟมี ฟืนมี รถสกู้ตเตอร์มีให้เช่าวิ่งไปตลาดข้างทะเล"อะนามาติ" นี้ไกลนิดเดียว โจรนะไม่มีที่นี้ เพราะมันไม่ขาเอาแรงเดินมาอีกแล้ว เพราะเทพเจ้าจับมันหมดแล้วเมื่อวานนี้ ที่สองเผ่าทำสงครามกัน และเผ่าดิบองจิฝ่านยดีชนะโลดแสนที่อานองต์จะสดุดี แต่สักวันหนึ่งต้องมี เพราะทะเลและท้องฟ้า และหาดทรายและเปลือกหอยที่นี่มันอมตะสำหรับอานองต์ ที่นี่มุมหนึ่งของ "อะนามาติ"ไม่มีเผ่ากิยองตินมาแกล้งอานองต์อีกแล้ว แต่เสียดายมันมีเพียงพันกิโลตารางเมตรกว้างเท่านั้นเอง แต่ก็ไม่เป็นไร อานองต์ให้กำลังใจตนเอง เมื่ออานองต์หยุดคิดถึงมัน พลันภาพแห่งแม้เผ่ากิยองตินจะไม่ปรากฏตัวให้เห็นเป็นพยานให้ลูบคลำได้ แม้แต่ว่าพฤติการณ์มีลักษณะที่อานองต์เอ่ยถึง ถือว่ามันเป็นทหารและทาสของความชั่วของเผ่านี้ทั้งหมดที่สูญหายไปหมดแบ้วกับความดีของเผ่าดิบองจิ ตามนวนิยายที่กล่าวมาแล้วสามสี่เล่มเกวียนนับเอา และขณะนี้ที่เผ่าดิบองจิ เผ่าฝ่ายดีก็ประทับอยู่บนขวัญและความฝันของอานองต์เองตลอดเวลา เมื่ออานองต์อารมณ์ดีขึ้นหรือร้ายลง ที่อาจจะเกิดขึ้น จากการที่ เผ่าดเผ่าหนึ่ง คิดจะปกป้องหรือทำลาย ถ้าที่มันคอยปกป้องเอาชีวิตของอานองต์เพื่อการต่อสู้กับเผ่ากิยองติน เผ่าชั่วที่น่ากลัวของอานองต์ตลอดมา แล้วความดีนั้นจงชนะมันและฝินทำไปเลย อานองต์จะไม่ว่าอะไรมันนั้นที่ดีแสนดี จั๊กแม้สักคำเดียว อานองต์ต้องชนะ หรืออาจชนะในนามของผู้แพ้ก็ยังดี แต่อานองต์ก็ถือว่าตนเองต้องชนะ เพราะคิดดีเป็นจิตวิทยาห้กับตนเองอันคมคาย แม้อานองต์จะตายลงอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางสายลมทะเลเย็นที่หาด "มิกาเมะ"นี้ก็พอใจ เมื่อทราบว่าความดีอันยิ่งใหญ่ได้ชนะความดีอันใหญ่น้อยและความชั่วแม้อันเล็กน้อยเท่าที่อานองต์เคยสะสมและทำมา อย่างนี้ในตอนเที่ยงวัน แต่อานองต์ เมื่อมาถึงทะเลก็ปล้ำแต่จะคิดถึงหอยแมงภู่ ที่เกาะตามไม้แห้งชายฝั่งทะเลที่เห็น เพื่อจะได้กินมันเพราะรสหวานหอมอร่อยดีเมื่อทำให้สะอาดแล้ว นี่มันคือมิติ มันเหมือนกับแนวคิดของเหล้าไวน์และปรัชญาและจินตกวี และเรื่องการกินการนอน อย่างอันอมราเลยทีเดียว อย่างแนวคิดปรัชญาและความทรงจำ ของท่านคาลิล ริบยาน นักเขียนอิสลามนามอุโฆษท่านหนึ่งที่อานองต์เคยอ่านเจอที่ห้องสมุดเมืองออกซฟอร์ดมา ท่านชื่อว่า คาลิล ริบยาน ถ้าตะเบ็งเสียและจำไม่ผิดครู วันนี้เมื่อวันนี้ไม่มีเทพอันเชิญให้อานองต์เลย แต่ตนเองเชิญตนเอง ดิ่งดำทะเลลงไปที่ปราสาทอานองเตทันทีด้วยมนตราที่พร่ำขยันท่องและท่องมาเมื่อวาน หลังจากนั้นหกถึงแปดชั่วโมงผ่านไป โดยมีแต่ภาพหลอนอันศักดิ์ของเทพเจ้ากัญญามาเพื่อนของเค้าเตสซูซิมะ เดินมาเพื่อนบำเรอ โดยที่เราไม่มีเพศสัมพันธ์ต่ากันแบบครึ่งเปลือยครึ่งเสื้อสวมส่เดินเล่นด้วยกันมา ตามเล่น ดำเล่นน้ำทะเลด้วยกันตลอดเวลาในบ่ายหลังเที่ยงวันนั้น หลังจากที่อานองต์เสร็จพิธีกรรมการท่องเที่ยวอันสดุดีและสนุกดีนี้แล้ว อานองต์จึงกลับมาที่ ชาโตและกระท่อมอานองเตภาคบนบก เพื่อฟังเพลงของ Bob Acri (ดูยูทูบ) และหลับไปอีก จนฝนห่าใหญ่ตามมาระหว่างหลับ จึงหลับต่อไปอีกอย่างหนักพอสุดแสนที่จะอธิบายห้ครฟัง เพราะเผ่ากิยองตินจะแอบอิจฉาเอา ทำให้อานองต์มีรายการที่จะต้องต่อไปอีก จิตสมบูรณ์คิดด้วยอารมณ์อันโปร่งใสเกิดขึ้นมา ได้หลังจากหลับและตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาที่มีแต่ภาพไม่มีเสียง ที่งวางไว้ที่ข้างเตียงนอน บอกเวลา พบว่า อานองต์หลับไปถึงสองวันติดกันอย่างสนิท เพราะพบว่าวันตามหน้าปัดนสากาโต๊ะที่เปลี่ยนไป ต่อมาเพื่อกินน้ำเมื่อตื่นขึ้นนช่วงนั้น คิดว่าจนกว่าสงครามชีวิตจะสงบ และขึ้นมาต้องทำอะไรจำเจอยู่อย่างนี้วันแล้ววันเล่า อีกแล้วอีกเล่าต่อไป อย่างชนิดไม่รู้จักเต็มนอารมณ์และกาลเวลา พบว่ากาลเวลาหนีออกไปจากตนเองตลอดเวลา แต่ตัวเองไม่เคยหนีจากตัวเองไปเลย เมื่อเวลาผ่านพ้นไป มันเป็นสัจธรรม อันนี้คือนวนนิยายของอานองต์ มิใช่อนุทินบันทึกประจำวันของอานองต์อะไรเลย และอานองต์ละเว้นสร้างสำนวน เพราะชาโตอานองเตเป็นนวนิยายสัจจนิยมใหม่ของอานองต์เอง ที่ไม่เกี่ยวกับศาสนาและสิ่งลึกลับศักดิ์สิทธิ์อะไรเลย แต่มันเป็นสำนวนที่คิดใช้ขึ้นมาจากความจำที่แนบแน่นและไม่เคยที่จะละติด และลืมเลือนมันจากความทรงจำและเสพเรื่องที่ผ่าน ๆ มา มันจึงเป็นเช่นนี้เอง เหมือนนกที่อยากจะจิกกิผลไม้สุกงอมคาต้น มันจึงพูดสียงนกได้เพราะพริ้งอย่างเสียงเพลงขั้นมาว่า "อยากกิน และอยากกิน" นกฮูกและนกกาผีเพื่อนใจของอานองต์ที่เขาพอใจเฝ้าสุสานของเฮเลนนา มันเกาะที่หน้าต่างสุสานทรงโรมันหลังคา มองห่างจากต้นมะละกอเล็กน้อย ไม่รู้ว่ามันเห็นอะไร ขณะที่นกโพระดกที่เผ่ากิยองตินแอบพาไปเลี้ยงหรือให้ไปแอบกินมะละกอ จนกินหมดสงสัย แต่โพระดกนี้อานองต์อนุญาตให้ละเมิดสิทธิที่นสุสาน"อะนะภัรตี" นี้ได้เพื่อที่จะกินอะไร สิ่งที่ประกาศไว้หน้าสุสานนี้คือ มีผีเสื้อหนี่ง นกสอง ที่ถูกอนุญาต และอ่นองต์ได้ขึ้นทะเบียนกับเทพเจ้เาแห่งความจริงนั้นเอาไว้ อานองต์สั่งจับคนรังแกมัน ตอนอานองต์ครึ่งหลับครึ่งตื่นภาวะ และได้ยินนกกวัก และนกต้อยตีวิด และกบ และตั๊แตน ร้องเพลงให้จ้อและแซ่ด และสงบอย่างมีจังหวะ ที่นี่เต็มด้วยเสียงไปหมด แม้แต่ความเงียบก็เป็นเสียงชนิดหนึ่ง แม้สมาธิก็มีเสียง ในปรากฎการณ์ที่ชาโตอานองเตที่สี่แห่งนี้ ที่น้อยคนนักจะเคยได้ยิน ปรากฏการณ์เช่นว่ามานี้ รวมมทั้งปรากฏการณ์นกฮูกฝูง และนกเค้าแมวฝูงบินมารวมตัวประชุมกันที่ที่สุสาน "กิละมะชาตา" อันเป็นสุสานใหญ่กลางเขา"คูมิ" ที่โลกของอานองเตปกปิดเอาไว้อีกด้วยและอีกด้วย ทั้งหมดสถานที่ที่กล่าวไว้ทั้งหมดเป็นอณาบริเวณอันกว้างใหญ่ที่ตั้งอยูกลางทุ่งของเมืองอานองเต ที่ห่างออกไปจาก "ชาโตอานองตีที่สี่ " เพียงสองกิโลเมตรมอง บ่ายวันนี้อากาศร้อนเหมือนหิมะ ตอนเที่ยงแน่นอนร้อนกว่านั้นที่ชายทะเลอานองเต ผมและนางไม้ไม่ได้ไปหาหอ
บ่ายวันนี้อากาศร้อนเหมือนหิมะ แก้เป็น บ่ายวันนี้อากาศร้อนเหมือนที่หิมะเย็นในไซบีเรีย ตอนเที่ยงแน่นอนร้อนกว่านั้นที่ชายทะเลอานองเต ผมและนางไม้ไม่ได้ไปหาหอยทะเลที่มันเกาะติดตามแมกไม้แก่นที่ติดอยู่ตามชายฝั่ง ลมไม่แรงน้ำทะเลนั้นสวย แต่ผมไม่มีเวลาลงไปชายทะเล พอดึกเมื่อหิวผมกลางดึกสงัด ตีสามพระจันทร์เต็มดวงทางทิศเฉียงทำให้ดวงใจน้อยนิดของผม สบายขึ้นและชอบมันและภูมิใจที่เกิดมาได้พบแสงจันทร์แบบนี้ กลางถนนยาวไกลยี่สิบ กม. เพื่อไปเอาอาหารทะเลผัดตามสั่งกับร้านนางยักษ์ชายทะเลอานองเคแถบตะวันตก ยักษไม่มีเขี้ยว มีหมอนวดบริการมีทะเบียนตอนนั้นปิดแล้ว ส่วนขายของกินร้านหนึ่งที่เปิดโต้รุ่งนเมืองอานองเตชนบทนี้ ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงไปและกลับ ฟังเพลง Arcangelo Corelli 12 Concerti Grossi Op.6, SCO, Bohdan Warchal Hungarian Folk Music of Moldavian Csángó People The Altai band from Mongolia Altai ethno folk band - Uvgudiin Zahias by GANPUREV Dagvan El Condor Pasa (Original) - YMA SUMAC (1971) Simon & Garfunkel - El Condor Pasa (If I Could) ผมได้อาหารผัดอร่อยมีกระชายกลิ่นยา และใบชะราดำกลิ่นฉุนชวนดม เผ็ดหวานเป็นรส พริกหยวก ผัดทะเลเป็นอาหารจานโปรดของคนอานองเตอย่างผม ถ้าขาดอาหารชุดนี้มันไป มันเหมือนกับว่าตับของผมมันมีอะไรที่ขาดหายไป เบียร์หนึ่งลังมาสำรองไว้ดื่มเมื่อดึกสงัด กว่านี้อีกถ้ามี ถ้าสายตาผมมันยังท้าทายพรุ่งนี้เช้าที่จะมาถึง เบียร์หลายขวดจากลังที่ผมซื้อมานคืนยามวิกาลพระจันทรเต็มดวง ที่ผมจำแม่อย่างนี้ ต้องหมดไป เพื่อเข็นงานเขียนอันแสนจะวิปลาศนี้ออกมาได้ กลับมาที่เรื่องเขียนผมคิดว่าอีบุ๊คของผมล้มเหลวแน่นอน คือนิยามมันว่าไม่พอกินจะเหมาะดี แม้งานเขียนองผม จะไม่มีคนซื้อสักเล่มเดียวแม้ขึ้นหิ้งแล้ว หรือซื้อก็เก็บสตังค์ยากเพราะปัญหาคนซื้อยังใช้สตังค์ไม่ค่อยจะเป็นผ่านช่องทางดิจิตอล บรรยากาศการใช้เงินผ่านทางระบบที่ร้อนระอุและท้าทายกับความจริง ที่อานองเต แต่ถ้าว่าผมสำเร็จมีเงินมาก ผมก็ไม่ขอบอีก เพราะเงินถ้ามีมากน่ากลัว ผมกลัวเงิน ถ้ามีชื่อยิ่งร้ายเข้าไปอีก เวลาและสมาธิองผมต้องถูกโมยไปแน่นอน ความเป็นส่วนตัวของผมต้องถูกละเมิดแน่นอน เอาเท่าที่เห็นเป็นอย่างที่มันเป็นดีกว่า นอกนั้นส่วนเกินทั้งหมดถ้ามีมาขอเก็บเอาไว้ที่ธนาคารแห่งมโนคติ จะดีกว่า เพราะผมใช้เงินและใช้ชื่อเสียงไม่เป็น ดุจปริญญาสองใบที่ผมได้ วัยสนธยาของผมช่วยตอบและเป็นคำตอบให้แล้วงัย อานองเต สรุปคือ ทุกสรรพสิ่งเห็น ยังไม่ค่อยจะมีสภาพคล่องนัก แต่ถ้ามันเกิดลงตัวขึ้นมาเมื่อไหร่ ผมอาจจะได้ขายหนังสือ อี บุ๊คนี้ได้ ถึงล้านเล่มในวันเดียว เชื่อว่าผีแม่ผมต้องตื่นขึ้นมาช่วยนับเงินที่ลูกทำได้แน่นอน ผมเดาเอา เพราะอันนี้เป็นเหมือนธุรกิจฟองสบู่ ผมขอนิยามมัน มันมากับสายลมและไปกับสายลม การเขียนงานอนองเตผ่านอี บุ๊คแบบนี้ ผมจำได้ว่าตอนหนังสือเล่มแรกผมออกจนกว่าจะได้ใช้เงินจากงานเขียนแท้จริงได้ มีงานมากมายเหมือนกับภารกิจเข็นครกขึ้นภูเขาเอาทีเดียวเลยละ ต่อการทำหนังสือสักเล่ม แต่มาอีบุ๊คยุคนี้ทุกอย่างมันง่าย เว้นสมองกาเรียนการทำงานคงเหมือนเดิม คือกล้วยปิ้งยังง่ายกว่า แม้จะกินได้ต้องปิ้งอย่างดีมิใช่ปิ้งกล้วยขายแบบมาจากอารมณ์ คงไม่มีใครซื้อแน่ จ้า คงไม่มีคนซื้อกินแน่ ปิ้งกล้วยต้องตั้องทำอย่างที่มันเป็น มิใช่เร่งรีบ กล้วยจึงออกมาจะอร่อย น่ากิน นับจากการคัดเลือกกล้วยที่จะปิ้ง เหมือนอารมณ์ตอนคัดเลือกเมีย คือต้องเป็นกล้วยห่ามๆ ปิ้งกินอร่อยและร้อนๆจากเตาปิ้งเข้าปากได้ทันที จะมีรสชาดเยี่ยมเลย ผมไม่น่านำวิธีการที่เป็นกระบวนการการสร้างนวนิยายในเรื่องปราสาทร้างอานองเตนี้มาขึ้นแท่น แต่ว่ายุคใหม่นี้เป็นยุควิปลาศคือยุคกดปุ๊บติดปั๊บ เห็นนอกเห็นในรู้นอกรู้ใน และจะได้อารมณ์ทั้งผู้สื่อและคนรับสื่อ คือเห็นกันจะ๊ๆทั้งคนที่จะรักและคนที่ถูกรัก อย่างไม่มีการตัดตอน แม้มันเป็นการรังสรรค์ปั้นแต่งขึ้นมา อันเป็นกลยุทธที่ทันสมัยกว่า นวนิยายที่เกิดขึ้นแบบนี้ทั้งเพไม่มีอย่างอื่น ผมว่ามิได้เดาเอา อันนั้นมันเครียดเกินผมว่า ถ้าพูดมากไป ไม่รู้ว่าเผ่ากิยองตินจะกักตลาดผมรึป่าว เขาทำได้ง่ายนิดเดียว เพราะเผ่ากิยองตินแพร่ระบาดไปทั่วเป็นพยาธินสังคมคอยแกล้งสาระพัดสาระเพ หลายระบบและหลายรปแบบ ม้ทำห้อารมณ์เราบ่จอยขณะทำงานเป็นอาทิ เพื่อทำให้แรงเรี่ยวของเราจากอาหารแสนดีที่รากินเพื่อการนี้ด้วย ต้องหมดไปจากความความพยายามของเราได้ ผมเชื่อว่ามีอยู่แม้เป็นมโนคติ เพื่อต้านทาน การอยู่รอดและเป็นตัวหายนะและซาตานอย่างตลอดกาล บนหลังคนอื่นและในนามแห่งความซวยของคนอื่น สมมุติถ้ามี ผมไม่สนใจและไม่ถือเป็นกรรม ถ้าจริง ผมกลับนิเสธมนโคตินี้เพิ่มมันเสียอีกว่า คือแต่กลับดีเสียมันจะเป็นแรงบันดาลใจให้ผมได้ทำอะไรเพิ่มขึ้นสุขุมขึ้น เพราะถ้าเรารู้ว่าเรามีคู่แข่งหรือมีคนแกล้งเรา การทำงานของเราจะมีสติและรอบคอบขึ้น เพราะต้องระวัง เหมือนขับรถบนถนนกว้างใหญ่ชนิดบัววาดร์ มีรถวิ่งซ้อนทับบนเส้นทางของเรามาก เราต้องระวัง ถ้าไม่ระวังคำตอบคือเราตายลงบนถนนด้วยอุบัติเหตุเข้าไปครึ่งชีวิตแล้ว ค่ำคืนนี้ที่ผมมาเอาของ เพื่อปรนเปรอความหิวสุดจักกลั้น และการได้ขับรถอยู่คนเดียวบนถนนแบบทางเดี่ยวกว้างอันสะดวก นั้นมันมันหาโอกาสนี้ยาก ทั้งนชีวิตจริงและชีวิตฝัน เอาละผมจะไม่นำทะเลสีเทามาประกอบในนวนิยายนี้อีกแล้วเพราะว่า ผมชอบความจริง ทำไมรึ เพราะทะเลสีเทามันทำให้ผมต้องมืดไปกับตนเองเร็วขึ้นและจบลงด้วยไวน์สีแดงเข้ม แต่ถ้าเป็นทะเลสีคราม อันนี้ผมจะได้เล่นน้ำทะเลกับนางไม้ หรือบังเอิญนางเอกแวะกลับมาเยี่ยมผมครั้งคราว ผมก็จะได้เห็นทรวดทรงอันอึดอัดและแน่นอกของเธอ เป็นอาหารตา ก่อนที่เธอจะยอมให้ผมนอนด้วย และเพราะความที่ แห่งเธอที่ต้องฉายประกายให้ผมเห็นตามธรรมชาติของมันให้กระสันต์นึก ที่ผมจะมีโอกาสเห็นนานๆครั้ง แม้นางเอกก็คือเมียของผม แต่ทะเลสีครามมันทำให้ผมได้เห็นอะไมากมายนัก ผมได้ว่ายน้ำทะเลและเล่นกับมันอันสนุกก่อนอื่นที่จะคิดเรื่องอื่น ที่ชัวร์ คือมีน้ำเย็นซื้ออาบได้ทื่ขึ้นฝั่ง ที่ชายทะเลอานองเต มีอยู่ไว้บริการ แต่ถ้าทะเลสีเทานี้ผมไม่ชอบมัน เพราะ บรรยากาศทะเลทำห้ผทอิ่มอารมณ์เร้วขึ้น และจบลงด้วยคาามมืด และความน่ากลัว และพายุร้อนแรงทะมึนมิด คุยกันไม่รู้เรื่องทะเลสีเทามันจะให้แต่อารม์ตึงๆอย่างเดียว และต่อมาเพื่อ ผมรอเข้าห้องนอนและพักผ่อนกับหมอนและเตียงไม้ไผ่ที่ผมชื่นชอบ นี่คือสิ่งที่ผมต้องการก่อนตาย แม่ซื้อเตียงฟูกหนาสิบสองนิ้วและกว้างยาวเท่ากับสี่คูณด้วยหกเมตรใหญ่ทิ้งไว้ให้ แต่ผมไม่เคยใช้มัน เพราะน่ากลัว ผมชอบเตียงไม้ไผ่ เพื่อแบกย้ายถิ่นฐานและห้องนอนตามจิตเลือกได้ ส่วนฟูกเตียงของแม่ที่แม่ซื้อไว้ให้นั้นมัน ต้องใช้สี่คนหามสี่คนทำซึ่งเรื่องมาก แต่แม่รักเราจึงทำและทอดทิ้งไว้ให้อานองเต ผมไม่เคยลืมเลยความรักของแม่ จะลืมแม่ได้ก็คือวันที่ผมไม่รู้จักว่าความลืมนั่นคืออะไร ก็วันที่ผมเจ็บป่วยอย่างหนักและแม่ต้องนั่งป้อนข้าวต้มเป็นเวลาแรมเดือน เพราะก้อนอิฐก้อนหนึ่งที่ปราสาทร้างอานองเตหล่นทับผม ตอนผมดำน้ำเข้าไปเที่ยวถ้ำทะเลที่ปราสาทร้างอานองเตที่ สามที่ปราสาทร้างนี้ตั้งอยู่ ผมยังสงสับว่าผมรอดมาได้อย่างไร ครั้งนั้น ปลาโลมาที่ทะเลอานองเตไม่มี สักตัวเผื่อช่วยอุ้มผมขึ้นบก จะมีก็งูเห่าทะเลอันน่ากลัว ปูเสฉวนและปลาฉลาม และหอยมุกเท่านั้น From the excavation, the story will end shortly. Just search the Chinese medicine of the "family" of the family is a little family. There are novels of the same name to the Thon Buri Dynasty of Thailand, Krung Thon Buri according to the claimed history. And before the NBA proved that the Chinese is a genus that is the same line as the Thonburi of Thailand. My father told me. Yes, in the name of "
Well!
I'm not a hero, so I do not think so. In addition to thinking of food as a way of thinking people in the twilight. If you have a genealogy or something. It is the benefit of the historian. I will take my novel to become a long story about the Three Kingdoms to see it. The idea is to rotate and have a thrust of pressure. Stop thinking it's not a dream, it's so long.
Go to the top of the page
I'm not sure. It is indented. Because it is a technique to insert.
Sometimes it makes me feel tired while doing the job. I did not take any medicine like opium, raw opium, or even alcohol while creating a working atmosphere. To create an imaginary machine, forget the mood. It's not like I'm in love with you.
But I will not blame it as it is. I do not have enough time to see the video that happened. In addition to the mental attitude of the Buddha, there is no philosophy and no remembrance.
In my personal life, the tribal ginseng tribe in my ideal. I'm looking forward to the hunt. And just the basis of my inheritance, I am entitled to this one nation. Because I'm a good father of children. When the curtain goes away, both of them.
And leave the documentary camouflage. Dad did not do it. I do not do it. Because of marriage You two play
I need to edit permissions. I used to say before I die when I do.
But I gave the right to do it. I'm not sure what to do. As a lawyer, it is a matter of my twilight age to define the answer to everything. I do not know what to do.
No matter what happens.
I'm self Which is the hero of the novel.
this
Will look at the highest virtue, freshness only. I respect and nurture over the head. There are no conditions before glazing into the concrete slab. To visit the mother ghost and father waiting.
Subsequent to copyright issues. This is the current I must be careful. Written on the platform when referenced. Or, because of the convenience, the pleasures that arise when I think about my dreams, what do I write? I can not do it. I do not have the intention. The guilty plea is that what is wrong is beyond the good of the flesh. You may have been born with this novel.
If it was brought to mind.
And after my midnight writing, I came up to the podium. The key to spending all your free time is worth it. I have to be careful. Adopt a universal poet.
One It reminded me all the time when you were alive. What do you do?
In the novel to be lengthened and the end of the media for the wrong forgotten. And miss the technique.
And in that chapter, the brain ran faster than the hand and the digital machine.
For all the reasons mentioned above.
Make everything I do come slower and slower. And believe me until I die in the end.
I ask for permission to listen to music. I just picked up the name of the song and the singer from YouTube. Because I like to listen to not take the ladder to read other people's novels. This is a good way to keep track of the music that you have made.
I've only done that, but it's just enough to make it easy to find a digital copy. I heard this song immediately. In the channel that he defined. Today-John Denver- lyricsHungarian Folk Music of Moldavian People The Altai band from Mongolia Altai ethno folk band - Uvgudiin Zahias by GANPUREV Dagvan El Condor Belt (Original) - YMA SUMAC (1971) Simon & Garfunkel - El Condor Belt (If I Could) Don McLean - Vincent (Starry, Starry Night) With Lyrics The Best of Brahms: Brahms Greatest Works, Classical Music Playlist The Best of Liszt | Classical Music for Studying and Concentration | Piano Music Playlist Mi
I found that tonight and many more nights passed. Gyeongin's family took him to Anante. The castle was completely deserted by me all the time.
I do not care. Sleep without concentration I do not know what I plan to do.
I might end up with a broken staircase, Anne's house, when I was upset. And when I went to sea to find fish and shellfish. Make a hungry meal
Missing the thorns Or Cobra Sea Bite My life is stuck, of course. I remember that if there were. It will turn black and clear. If waking up is to survive. If not, wake up to another definition of "revive" is to die.
Many birds are waking up. I heard it, rejoice and cry. I like the birds so I allowed it a lot of time. The bird is my song that I want to hear most. Whether it is a fight or love. But it was my peace. But not in my iron cage. It must be a national bird that actually appears in accordance with the rights of its wings and freedom. All that he has.
Cricket as well I like it too. And butterflies are the second thing that I allow to distract me.
The abandoned castle of Antoine in the guard. This month. I like But not the voice of many wild goose bumps to the roof, running screams against my black cat. I'm not that good at that. ..... ภาคภาษาไทย บางตอนของเรื่อง นวนิยายปราสาทร้างอานองเตที่สาม ช่วงนี้ผมเขียนนวนิยายช้าจงเป็นพยาน จากการขุดค้นเรื่องที่จะจบลงแบบสั้น เพียงแค่สืบค้นยาติจากเมืองจีนของคนตระกูล"แต้" ที่น่าสนจนิดนึงคือตระกูลนี้ มีนิยายสกุล มาพ้องกับพระราชวงศ์ธนบุรีของไทยนสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบรีตามประวัติศาสตร์ที่อ้างได้มา และก่อนที่จะพิสูจน์ทาง ดี เอ็น เอ ว่า สกุล แต้ ของชาวจีนนั้นเป็นสกุลที่มีเชื้อสายเดียวกับสกุลธนบุรีของไทยหรือไม่ แค่พ่อผมท่านบอกว่า ใช่ มาในนามของ "แต้อ้วง"
เอาละ
แม้ผมเป้นพระเอกจะไม่ไปติดจนเนื่องสกุลพงศ์อะไร นอกจากคิดเพื่อให้เป็นอาหารทางความคิดคนวัยสนธยา ส่วนการทวงสิทธิถ้ามีนสกุลวงศ์ที่พ้องกันหรืออะไรก็ตาม ยกให้เป็นประโยชนของนักประวัติศาสตร์นเรื่องพงสาวลีวิทยาจะอ้างถึงนตัวของมันเองอยู่แล้ว จนจะนำนวนิยายของผมไปกลายเป็นเรื่องยาวเลยเรื่องสามก๊กไปอีก เพราะดูแล้ว ความคิดมันหมุนและมีแรงผลักแรงดันจน หยุดคิดหยุดฝันไม่ไหว มันจึงยาว
ต่อไปเรื่องคอม เรื่องเนต
ที่ผมตามไม่ค่อยทัน มีการเว้าการแหว่ง เพราะเทคนิคมันพูดแทรก
แม้บางครั้งทำให้ผมเสียความรู้สึกขณะกลั่นงาน ที่ผมทำโดยมิได้ช้ยาลดความดันอย่าง กัยชา ฝิ่นดิบ หรือเหล้าแม้แต่ยามวนนการสร้างบรรยากาศในการทำงาน เพื่อสร้างสรรค์ จินตนาการ เครื่องลดเหนื่องเครื่องลืมความพร่องนอารมณ์ คือเพ้อไปกับยาฝันต่างๆ อะไรไม่ ในการปั้นงานห้มันลงตัวตามที่ตั้งใจเอาไว้
และ.... แต่ผมงดจะไม่ตำหนิมันเท่าที่มันจะเป็น เพราะเวลาของผมไม่มีให้พอที่ะวิจิจารณ์ปรากฎหารณ์ที่เกิดขึ้นเลย นอกจากจิตนาการตามมโนคติทั้งที่มีปรัชยาและไม่มีปรัชญาการที่จะรำลึกขึ้นมาได้
ในเรื่องส่วนตัวชีวิตที่เผ่ากิยองตินเผ่าในมโนคติของผม ที่คอยตามล่าผมที่ผมเชื่อ และเพียง พื้นฐานที่มรดกตกทอดของผมที่ผมทรงสิทธิได้คนเดียวนชาตินี้ เพราะผมคือลูกคนดียวของพ่อแม่ เมื่อทม่านจากไปแล้วทั้งสอง
และทิ้งเอกสารนิติกรรมอำพรางที่ พ่อทำแม่ไม่ได้ทำ แม่ทำพ่อมิได้ทำ เนื่องจากชีวิตสมรสขอ งท่านสองบรรเลงมา
ทำให้ผมต้องใช้สิทธิ์มาแก้ไข พ่อเคยพูดไว้ก่อนตายให้ผมทำเมื่อเดือดร้อนรึไร
แต่ผมมอบให้สิทธินกฏแห่งการกระทำมันตัดสินให้เอง เพราะช่วงนี้ผมมอบให้สรรพสิ่งพูดทำคิด ห้เป็นทนายจำเป็นคือให้เป็นเรื่องของวัยสนธยาของผมกำหนดห้เป็นตัวสร้างคำตอบห้ทุกอย่าง เพราะแรงพูดแรงติดแรงทำของผมไม่มีเหลือเลบ ตอนนี้
ทั้งหมดไม่ว่าอะไจะเกิดขึ้น
แต่ตนเองคือผม ซึ่งคือพระเอกของนิยาย
นี้
จะมองมาที่คุณธรรมสูงสุดความดีสูงสดเท่านั้น ที่ผมเคารพและเทิดทูนไว้เหนือหัวชนิด ไม่มีเงื่อนไขอะไรทั้งสิ้นก่อนดับจิตลงหลุมเข้าสู่ความสงบต่แผ่นคอนกรีต เพื่อไปเยี่ยมผีมารดาและบิดาที่รออยู่
ต่อมาที่ปัญหาลิขสิทธิ์ เพราะปัจจุบันอันนี้ผมต้องระวังเป็นที่สุด งานเขียนที่ขึ้นแท่นเมื่อมีการอ้างอิงมา หรือเพราะความสะดวกความเพลินที่เกิดขึ้นขณะผมคิดฝันสร้างเขียนอะไรขึ้นมา อาจจละเมิดสิทธิ์ครอื่นมาที่เราผมไม่รู้ทัน ที่ผมใจจริงไม่มีเจตนา แต่ว่า ความผิดมันบอกตราไว้ว่าอะไรผิดอะไรถูกที่เหนือจากเจตนาดีของรา ที่ท่านอาจจะกำหนดได้เกิดขึ้นกับนววนิยายนี้
ถ้าถูกนำมาคิด
และงานเขียนหลังเที่ยงคืนของผมที่พามาขึ้นแท่น ตามหลักใช้เวลาว่างให้มีคุณค่าทั้งหมดนี้ ผมต้องใฝ่ระวัง แม่บุญธรรมท่านนักกวีนจารึกสากลท่าน
ท่านหนึ่ง ก็เตือนผมตลอดเวลาตอนที่ท่านมีชีวิตอยู่ ทำอะไรอย่าไปละเมิดใครอื่นเค้า
ในนวนิยายที่จะร่ายยาวและท้ายสุดการสื่ออักษรต่างๆ ที่ผิดเองเพราะลืม และพลาด เชิงเทคนิคด้วย
และในบทที่สมองวิ่งเร็วกว่ามือและเครื่องดิจิตอล
จากเหตุผลทั้งหมดที่กล่าวมาแล้วนั้น
ทำให้ทุกสิ่งที่ผมทำขึ้นมามันช้าลงและช้าลง และเชื่อว่าจนผมตายไปในที่สุด
ผมขออนุญาตฟังเพลง ผมเอาแต่ชื่อเพลงและคนร้องมาเท่านั้นจากยูทูบ เพราะผมชอบฟังมิใช่เอามาทำบันไดสู่คนอื่นมาอ่านนิยายผม เพราะติดตามเพลงนั้นนตัวจริงที่เขาทำไว้อย่างมีลิขสิทธิ์มันดีกว่านี้
ผมเอาเฉพาะที่ทำได้มาแนบไว้แต่พอเพียงเพื่อนำสืบค้นได้ไม่ยากนักเพียงสำเนาลงนตัวค้นหานโลกดิจิตอล ก็ได้ฟังเพลงที่ผมนำมาอ้างนี้ทันทีได้ ในช่องทางที่เขากำหนดไว้ Today-John Denver- lyricsHungarian Folk Music of Moldavian Csángó People The Altai band from Mongolia Altai ethno folk band - Uvgudiin Zahias by GANPUREV Dagvan El Condor Pasa (Original) - YMA SUMAC (1971) Simon & Garfunkel - El Condor Pasa (If I Could) Don McLean - Vincent (Starry, Starry Night) With Lyrics 5 Hours The Best of Brahms: Brahms Greatest Works, Classical Music Playlist The Best of Liszt | Classical Music for Studying and Concentration | Piano Music Playlist Mi
ผมพบว่าคืนนี้และอีกหลายคืนที่ผ่านไป เผ่ากิยองตินเอาหนูมาปล่อยที่อานองเต ปราสาทร้างห้เข้ามากวนจผมทุกระยะการหลับของผม
ทำห้ผมอารม์เสีย นอนหลับไม่มีสมาธิ ทำห้อะไรต่อมิอะไรที่ผมแปลนเอาไว้เสียหมด
จตนผมอาจจะจบด้วยกาตกบันไดบ้านอานองเตตายเมื่อผมอารมณ์เสียตื่นขึค้น และเมื่อเวลาผมออกทะเลไปหาปลาและหอยมา ทำอาหารมื้อหิวกิน
พลาดท่า หนามหอยเม่นตำ หรืองูเห่าทะเลกัดเอา ชีวิตผมคงสดุดหยุดลงแน่นอน ผมจำได้ว่าถ้าเกิดมี มันจะหน้ามืดและสลบไป ถ้าตื่นขึ้นคือรอด ถ้าไม่ตื่นขึ้นมาอีกของคำนิยามว่า"ฟื้น" ก็คือตาย
นกหลายตัวเรื่มตื่นนอน ผมได้ยินมันดีใจและร้อง ผมชอบนกจึงอนุญาตห้มันมากวนผมได้ตลอดเวลา เพราะนกคือเพลงของผมที่ผมอยากฟังที่สุด ไม่ว่ามันจะทะเลาะกันหรือรักกัน แต่เสียงมันคือสันติภาพนดวงใจผม แต่มิใช่อยู่นกรงเหล็กของผม มันต้องเป็นนกในธรรชาติที่ปรากฎอยู่จริงตามความเป็นจริงตามสิทธิของปีกและเสรีภาพของเค้าทั้ งหมดที่เขามีอยู่จริง
จิ้งหรีดก้เช่นกัน เรไรก็เช่นกัน และผีเสื้อคือสิ่งที่สองที่ผมอนุญาตให้กวนใจผมได้
ที่ปราสาทร้างอานองเตแห่งนยามรัติกาล แห่งคำ่คืนเดือนหงาย เช่นนี้ ผมชอบ แต่มิใช่เสียงหนูผีหนูป่ามากมายมาขย่มหลังคาวิ่งกรีดเกรียงไกรปะทะกับแมวดำของผม ที่ผมไม่สันทัดที่จะฟัง และรวมสมาธิไ้ดอยู่นัก
ที่จะฝืนชอบและพอใจในการกระทำของเขามากนัก แม้เผ่ากิยองตินเป็นฝ่ายตัวสร้างปัญหานี้ให้ ผมต้องถูกสะกดจิตอย่างที่ผมจะทำสงครามเพื่อการหลบหนีหายนะของสิ่งเหล่านี้ไปไม่พ้นได้เลย คาดสิ่งที่มันเกิดนี้
คงจนกว่านกกาผี จะมารับผมกลับบ้านเก่าแน่นอน ขอให้ปราสาทร้างอานองเตที่สามจงอโหสิให้กับความจริงทั้งหมดนี้ได้ลง ส่วนตัวผมนั้นเป็นพระเอกที่เกิดมาเพื่อไม่มีความคิดเห็นอะไรอีก ทุกอย่างมอบให้ปราสาทร้างอานองเต และความจริงมันเฉลยปัยหาของมันนตัวมันเอง บทนี้อุทิศให้แด่ นกกาผีผู้เฝ้าสุสานร้างแห่ งปราสาทอานองเต และแสงจันทร์ในคำ่คืนนี้ด้วย
จงเป็นพยาน No Other Love - Jo Stafford I found the name really important. But the introduction. I wrote,
No Other Love - Jo Stafford I found the name really important. But the introduction. I wrote, because there is nothing to do on a night like this. I wrote and worked now. I have a goal, I did not think, but I do not go to power to buy power, read or celebrated. And this is my sincerity. I did not expect anything. I'm falling down or falling apart. I believe the law and the state and the rules. I'm not in the political pressure. I did not depend on anyone, but before I was with my father and mother if I did not obey you. I'm not sure what to do. I'm going to send a madman. But now i'm free be yourself I think the world is all based on the philosophy of using the class that comes from the great. I still do not die and do not suffer from driving because I'm careful. I do not get tired of reaching the law. I'm not sure if this is the case. I know that the Gyeongin tribe tried to use black magic to destroy my life, the kind of evidence I did not find when I died. But I must be careful. To be very careful to consider it. In this twilight, I will do the moral as the mind. I do not use phones because of the money and advertising. I asked him to go through the phone, waiting for the song to be critically acclaimed and reminded me that the song was a song of ghosts and death. At first, he gave the song to Mozart, but it was too light. So I took the sad and shaking music. To tell the people he calls to know. I was mourning my dead parents horribly. I can not forget it. I'll forget it if I'm going But I like to remember this as my home university. The death of a person is like a fallen leaf that is my philosophy. I know that disaster and victory are all part of life now. I was screaming at me. But I never fear it. It is a blue of nature. But if I take the lightning rod to lure when the sky is roaring. Will be cut immediately. It has nothing to do with it. When I use the money to run out. When to use reason before spending money. Money has always been there with us. I have to pay money to call for the sad and sad song, but I do. Because I have just enough reason. There is one son, son of a captain. He called me to suicide. I do not answer, I believe she would play. But two days later, from what I learned when we met, we had to stop him. If I did not, I would have been illegitimate. I know she has a pretty good life. I will not admit it to me. I'm a good man. She's fallen in love with him because she's so handsome. I have one child. He flees from the main military camp where fans are leaving the military. He used to live so hard that he could not bear it. I think I killed myself because I thought wrong. I think it would be a little sleep after the dead mother. I found that the mother of the slave smiles. The silent debt is abundant, her mother is cancerous. Money out of course Baby born out of noise. But the casting and the inability to eat. She is beautiful and healthy, but it can eat a little when it is still shine. She tried to attend my father's day, her brother-in-law, and her funeral. But I say that my mother is forbidding and abstaining from all kinds of work. I have to do if I do this. I came to live from the labor of the hair from the minimum wage of hair. The forest has a job. Until there is no But we have the same mind as the intellectual. And well together. I do not want to do it. Half split No wages, she does very well. I Invest But the money is small. There are new jobs she offers mushroom mushrooms. I went to buy some mushrooms to make her hawk. But I'm lazy because of learning little investment to do this. no problem You're jealous? I do not think I'm a tiger, and I have no sense of humor now. And my heroine was scared to death. Finding that she has problems all the time. She's sick, sick, and sometimes sick. I like to eat a lot of alcohol. I do not think it would be a good idea. Show that she spent her extravagance. Do not have enough money. Shredded herring with lime chili and fish sauce. As an aid. In the meal, I had one meal when I was working at the restaurant I was opening. She is picky, but I I do not taste it to ferment for ten years. Take the water and sugar and peanut gravel is then well. I made a request for a license from the Department of Recruitment. Finally, I advised her not to commit suicide. Go to the top of the page I suggest this way sms and she is silent. The rain is falling because of the hot weather. The hot weather is blowing from China, because it rains early because it is hot. Gyeongin used the psychological warfare to destroy me all the time. But because of my two degrees. It is strong enough to fight it. Until the moment of lying down in the middle of my grave, I will come. I do not know what to do. I'm not sure if that is the case. When I die in all the rest, even debris, เอกสารjจบลง
ผมขอประกาศให้ทราบทั่วกันว่า การสืบค้นญาติยังหาข้อยุติไม่ได้ แต่ฝากไว้ในทรงจำ ไม่ล้มเหลวหรือลีลาอะไร ทนายความ รีไรเตอร์ และอื่นจะมาจัดการสานต่อเรื่อง หรือมูลนิธิเป็นต้น เพื่อรองรับสิ่งที่ผมได้สนธิกันเอาไว้อย่างถูกต้อง เพราะเหตุผลมีดังนี้ เรื่องมันไม่หมด มันยาว ยังมีปัญหาคาใจ จนกลายเป็นนวนิยายฉบับยาว สมทบกับสิ่งฉดคิดที่เกิดขึ้นขระปรารภปัญหาต้นเหต ผมมีนโยบายแก้ปัญหาที่ต้นเหตและปลายเหตุ จะทำอย่างไงึ้นอยู่กับ กรณีนี้มันเป็นนิยายแล้ว มโอนเรื่องวไปที่ งานพาณิชยกรรมซึ่งไม่ดีนัก แต่มันเป็นไปตามกฏแห่งความจริง บอกว่าเพือนนอนตายไปหนึ่งคนในช่วงทำเรื่องนี้ และขอให้เพื่อนไปดี ส่วนผมเป้นมนษย์ต่อไป อยู่อย่างมีมโนคติ จนกว่าลมหายจะสดุด ที่ผมรับรองได้เลย ว่ากฏแห่งการกระทำนั้นอมตะ เช่นเมื่อมีหนี้ต้องใช้หนี เมื่อทำผิดต้องคุยกับตำรวจดังนี้เป่้นต้น ถ้ามีเรื่องแน่นอนให้ศาลตัดสินให้อย่าตัดสินใจด้วยตนเอง เพราะต้องมีมืออาชีพมาดู งานผมเช่นันต้องให้มืออาชีพพาไปดู สุดท้ายขอให้ทุกคนโชคดี ติดตามผมอีกในงานE-book... ประวัติการทำงาน e-BOOK ของผม
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
