Group Blog All Blog
|
j33 jjy1006  กลางดึก สงัดท่ามกลางแสงจันทร์เต็มดวงและดอกฝน มที่บ้านอานองเต มีรถผ่านไปมาเป็นระยะ ๆ โดยคนกรีดยางกลับจากทำงานบ้างคนพม่าและคนไทยบ้างเชื่อว่าอย่างนั้น นอกนั้นทางเปลี่ยวอย่างนี้ไม่มีใครมากลัวหลง ไม่มีจราจรติดขัด รถจึงวิ่งชนิดล้อไม่ต้องอายพื้นถนน วิ่งสบายถนมีสองเลน แต่กว้างถึง12 เมตรกว่า บ้านอานองเตคือบ้านที่ผมใช้มันตอนนี้ มีด้วยกันสามหลัง อานองเต อแานองต้า อานองติส อานองเตคือที่ผมใช้เจียนหนัสือบล็อกนี้ บ้านอานองต้าผมใช้มันตอนแม่และพ่อยังไม่ตาย บ้านอาติสเป็นบ้านแม่ ชื่อบ้านผมให้ชื่อมันทั้งหมด เพราะมันมีทะเบียนบ้านทะเบียนไฟฟ้าและทะเบียนน้ำ ผมได้รับมรดกตกทอดมาทั้งหมด ผมจะกล่าวถึงบ้านอานองเต้ก่อน บ้านหลังนี้ใหญ่กว่าเพื่อน เป็นบ้านสองชั้น ครึ่งปูนครึ่งไม้ มีหน้าต่างกระจกแบบอมริกัน นอกนั้นสร้างแบบธรรมดาเหมือนบ้านทั่วไป ทำการสร้างโดยยช่างรับเหมาชั้นเยี่ยมของพื้นที่ เป็นญาติห่าง ๆกับยาย เนื้อที่กว้างของบ้านคือ6เมตรประมาณ ยาวประมาณ12 เมตร สูงประมาณ15 เมตร ถ้าผมไม่ผิดมันใหญ่ไปสำหรับผม แต่มีอย่างนี้ก็เอาอย่างที่เป็น ที่จริงผมชอบทุ่งนาฟ้ากว้างและมีบ้านกระท่อมอยู่ตรงกลาง แต่มันสายไปเสียแล้วที่จะขวนขวาย เพราะแก่แล้ว ให้ดีผมชอบประสาทหลังเล็กกลางป่ใหญ่ แต่ว่ามันเป็นไปไม่ได้ จึงไม่อยากจะฝัน แต่บอกว่ามันเป็นบ้านในอุดมคติของผมเท่านั้น บ้านอานองเต้มุงหลังคากระเบื้อง แต่ปัจจุบัน ผมปรับบ้างเป็นสังกะสีเพราะผมชอบเสียงเพลงจากการกระทบกันของเม็ดฝนกับพื้นกระเบื้องและพื้นสังกะสี มันโรมานติคดีที่สุด สำหรับผม ยังมีอาณาบริเวณอีกแต่ชั้นเดียวคือ มีคงามยาว20เมตรต่อไปส่วนกว้างและส่วนยาวอีก10เมตร เดิมทีบ้านอานองเต้ไว้รับแขก แขกมานอนได้สบาย พื้นบนบ้านเด็กวิ่งเล่นได้ ทุกคนในหมู่บ้านบอกผมว่าน่าที่จะภูมิใจสำหรับผม แต่ผมคิดว่ารายได้สำคัญกว่า ตอนนี้รายได้ผมไม่มีเลย มีคือขายที่ดินยังชีพไปจนกว่าจะหมด จัดงบดูแลบ้านอานองเต ให้ลงตัว จับแพะลงแกะว่าไปตามเรื่อง งานการตายของทุกคนที่ผมรู้ผมจะงดไปร่วม แต่ผมขอให้ผีของเขามาเที่ยวบ้านอานองเต้ และอยู่อย่างสำราญใจ สปิริตของเขาคนตายคงรู้ว่า ผมกำลังเป็นเช่นรัย หกลังประสบภัยมา 65 ปีถ้วน นอกบ้านอานองเต้ครับ มีต้นไม้ประจำตระกูลที่ยังมีชีวิตอยู่คือ มะขามต้นสาละต้นกระดังงา ต้นชะอม ต้นไผ่ ต้นขี้เหล็ก ต้นหน้าวัว ต้นกระแบก ต้นกระฐินมาก ต้นมะเดื่อ ต้นมะพร้าว พลูมีมากขายส่งได้ บ้างปลูกกันตามสมัยจนตกทอดมาถึงผม แม่ปลูกอินจันไว้แต่ตาย ปลูกพญามะพร้าวไว้ขึ้น ปลูกต้นส้มซ่าไว้แต่ตาย อย่างไรก็ต้นไม้ดังกล่าววทั้งมันจะอมตะ เพราะแข็งแรงมากโตมากแม้ภัยแล้งก็ยังรอดเว้นแต่ภัยยาเคมี อันนี้ไม่รับรอง บ้านอานองเต่พบว่า มีพิธีกรรมทางบ้านเรียบร้อย ที่หัวเสาเอกมีผ้าแดงเขียวเหลืองผูกจติดไว้บยสีเรียบร้อย ศาลพระภูมิเก่ามากปลวกไม่กินตั้งมาตั้งแค่บ้านอานองเต้ยังไม่สร้าง จนกระทั่งสร้างบ้านอานองเต้ครอบสรวมทับลง ศาลพระภูมิหันหน้าไๆปทางทิศใต้ตามภูมิศาสตร์ระบบ จี พี เอส มีคำถามเพิ่มขึ้นมาว่าดังนี้ ขายบ้านหลังนี้ไปอยู่กรุงเทพฯ ให้เช่า ตบแต่งให้เช่าทำโฮมสเตย์ รื้อขายไม้แดงและไม้สัก ไฟไหม้ เมื่อตายตกทอดสู่มูลนิธิ ทั้งหมดนี้ผุดขึ้นในสมองของผม แต่ผมยังไม่ตกลงว่้าจะทำอะไกับบ้านอานองเต้ รอก่อนจนกว่าทำพิธีกรรมรอบสองให้พ่อและแม่เสร็จ หรืออพยพไปอยู่ตะวันตก ผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่นัก ถามว่ามีความสุขมั้ย มีพอใจมากพอแล้ว เพียงแต่ไม่ได้ใช้เงินใช้สถานะให้เชิดหน้าชูตเาเท่านั้น ใครมีควมคิดดีกว่าถ้าจะแนะผมยินดีรับคำแนะนำ เพื่อทุกคนจะได้มีชิวิตที่ดีกว่า ต่ออานองเต้และผม ธรรมดาบ้านอานองเต้นี่ใหญ่มากสำหรับผมคนเดียว คนที่หาความสุขและที่ตายเพียง3คูณ2เมตรกว้างยาวพอแล้ว ที่ตายและที่นอนหาควมสุขนั้นสำหรับคนดูจะน้อยกว่า ที่อยู่อาศัยและทำกิจกรรม ผมคิดอะไรได้จะบอกใหม่ แต่พึงบอกว่าบ้านอานองเต้ประสบภัยปลวกมอดตลอเวลา เผลอไม่ไดต้องคอยดูคอยแล อย่างไรก็ตามในฐานะที่มีบ้านอานองเต้ ให้ความอบอุ่นกับผม ผมปลูกทำไร่แผนใหม่เป็นสิ่งตอบแทนแด่อานองเต้ โดยใช้พื้นที่น้อยนิด แต่ปลูกเป็นกระจุกขึ้นซ้อยทับกั แบบร้านขายต้นไม้ทำ ให้น้ำเป็นนิจ ให้ปุ่ยเป็นระยะๆ ปล่อยรกเพราะเปลืองน้ำเมื่อถึงภัยแล้งมาถึง ผมจะกล่าวถึงอานองเต้อีก เมื่อคิดได้ ดูแล้วการจัดชีวิตอย่างนี้เป็นการถอยหลังเข้าคลอง ดูแล้วจะจริง แต่ในสถานะภาพของผม ผมถือว่าไม่ เพียงฟื้นฟูปัญหาที่พ่อและแม่มีมาเท่านั้นให้เหมือนคนอื่นทั่วไปเป็นเท่านั้น ระยะแก้ปัญหาคงแปลกหน่อย ในแง่เศรษฐศาสตร์ มีคำหนึ่งว่า ก้าวหน้าในเชิงลดลง และอีกคำหนึ่งลดลงในเชิงก้าวหน้า ผมคิดว่าผมเข้าข่ายอย่างหลัง และผมจะทนรักษาอานองงเต้ต่อไป ขออย่างเดียวให้เดินไหวและไม่ไข้ ผมเชื่อว่าชีวิตผมและอานองเต้ไม่มีปัญหาอะไรเลย จนกว่าวันตายของผมแล้ว อานองเต้ก็ยังไม่หายไปจากอดีต เพราะผมมอบอานองเต้ไว้กับมูลนิธิที่จะจัดการต่อไป จนกว่าโลกจะหาไม่ ผมไม่มีทายาท จะมีก็แต่สาธารณะเป็นทายาทเท่านั้นที่เป็นทายาทสืบต่อไป หลังผมเสียชีวิตสัมบูรณ์แล้ว ตามกติกาของสังคม อันดีงามและทรงคุณธรรมเท่านั้น ผมกำลังเพลงของ ซีบาสเตียนบาคช์
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
