-1ผมให้ชื่อบล็กนี้ว่าบลอ็กเจเจวายมันง่ายต่อการติดตามของผม เมื่อพิมพ์คำนี้ลงในกูเกิลขะพบทันที
ง่ายต่อการสนธิสานต่อมันเข้าไปเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ตั้งใจเอาไว้ แทนอันเก่ามันยาวยืดยาด

เอาละก่อนที่จะมาเขียนบล็กแต่ละทีนั้นมันแสนที่จะยากเย็นสำหรับผม
ต้องกินได้นอนหลับและได้กินสิ่งที่ชื่นชอบ และอยากกินมานาน ได้นอนหลับสนิทงีบนาน และไม่มีอะไรกวนสมาธิทั้งทางตรงและทางอ้อมและไฟ แอร์แล่นดี
และมีอาสรมณ์และสิ่งสำคัญไม่ได้ถูกสะกดจิตให้ทำ
หรืออยู่ในภาวะหวากระแวงอะไรสักอย่าง
เหตุแรกภาษาและความทรงจำเช่นอักษรสามหมู่ ได้เรียนรู้ว่า เด็กเห็นไก่ิกเด็กตายบนปากโอ่งนั้นคืออะไร คือการจตำอักษรกลางว่าคืออะไร เพื่อจะเจียนอักษรสามหมู่ไทยไๆด้ มักเจอข้อสอบนี้เ
อันนี้สำคัญมากมันจำเป็นต้องใช้จนตลอดชิวิตที่ต้องใช้ภาษาไทย และโดยเฉพาะการผันคำต่างประเทศจะให้ภาษาฟังแล้วอร่อยต้องถึงเรื่องแอย่างนี้
ผมคิดได้จำได้นำมาใช้ได้ถูกสื่อได้ครงเป้าหมาย
เสียงรถไฟวิ่งผ่านหน้าบ้านปลุกปผมให้ตื่นตลอดเลารถไฟนั่นที่ขริงปัจจุบันมันรถแล่นด้วยนำ้มันคาดว่าต่อไปรถไม่ใช้นำ้มีันก็แล่นได้เช่นด้วยไฟฟ้าและอะไอีกที่เร็วแรงดีกว่้านั้น สพะดวกจึ้นและสะดวกขึ้น
เรื่องไฟกับผมนั้นมันเป็นอดึต ตอนผมหนีพ่อไปเยี่ยมปู่ที่เมืองจีน ผมก็หนีขึ้นรถไฟไปช่วยเขาโดนฟืนเข้าหัวรถจักร เมื่อเขาให้อาศัยไปด้วย

พ่อผมสอนเสมอว่ารักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี ท่านบอกว่ารักลูกไม่ได้รักซึ่งหน้ารักที่ใจ
ผมก็บอกว่าครับ
ตอนเล็กๆผมไปซื้อเหล้าเชียนชุนทีร้านข้าง
บ้านให้ท่านกินครั้งละ2บาท หนึ่งเป็กก่อนกินข่าวเย็น
ท่านทำครัวเองทุกอย่างแล้วเราก็กินกันสองคน
สำหรับพ่อจำความไำด้ว่าท่านพบผมอีกครั้งที่ผมจำความได้คือ ที่โรงเรียนประชาบาลแห่งหนึ่งปกปิดชื่อ
ท่านเดินมาและมีของติดมือมาด้วยนั้นคือปลาเงินมาฝากผมก่อนไปให้เงินผม20บาทใบสีเขียวใหญ่ และไพ่รูปผมเอาแจกเพื่อนหมดเลยที่ห้องเรียน เำื่อสองคนที่โรงเรียนประชาบาลนี้ได้เป็นผูใหญ่ คนหนึ่งเป็นครู
พ่อมาะเยี่ยมแม่ยายและพ่อตา และมาเสียภาษาีคนต่างด้าวที่สถานีตำรวจท้องที่
ผมดีใจมากว่าได้เจอพ่อ ผมยกมือไหว้
ครูกำลังสอนหนังสือผมอยู่ท่านเรียกชื่อผมและถามว่ารู้จักไหมาว่าใครที่เดืนมา
ผมตอบว่าไม่รู้ พ่อรู้จักครูสาวคนนั้น
ทันทีที่ครูแนะว่านั้นคือพ่อ ผมยกมือไหว้ทันรที
และผมได้รู้จักกับพ่อเป็นครั้งแรกวันนั้นจำไดด้ว่าตอนเที่ยง โรงเรียนสมัยนั้จนเปิดโล่งวหมดทุกด้านมีแต่หลังคาและปาท้องทุ้ง ไม่เสียงรถ จะมีก็แต่เกวียนเทียมควายแล่นผ่านบ้าง
ทางหน้าดณงเรียนเี่ยวเป็นทางหลวงชนบทเชื่อมต่อกับทางหลวงเอเซียไปแล้วบวกลบสิบกิโลถึง
ไปที่ตากับยายบ้างแม่เล่าให้ฟังว่า ตานั้นมาพบรักกับยายหลัะงแพ้ความมรดกเก่าของตาตามีพ่อเลี้ยงทำเอกสารหายไม่สามารถนำมายันศาลได้ว่าตรงไหนที่แม่ยกให้กับตา
ตามาสร้างฐานะดังนี้
ตามีหลักการทำงานที่ดีน่าเอาแบบอย่าง
คนสมัยนั้นทำอะไรไม่มีแบบแผนตามบุญตามกรรมอยู่ไปวันหนึ่งและรอการสิบทอดตามประเพณีที่หมู่บ้านนี้พบว่าเป็นอย่างนี้
แต่ตาไม่ทราบว่าเอาความติดจากที่ไหนมา
ตาเริ่มใช้เกษตรกรตมแผนใหม่ที่ปัจจุบันเำกาแล้วคือ
ตาปลูกมะพร้าวเป็นแถวเป็นแนว
ขยัน ไม่กินเหล้าไม่เล่นการพนัน ภายในสิบปีให้หลังหลังการแต่งงานตายกฐานพะครอบครัวของยายให้ทุกคน เป็นบ้านที่มีฐานะดีที่สุดในโอกาสต่อมา
ลมีที่ดินเป็นของตนเองต่มาถึงร้อยไร่เศษ จจากเดิมที่ยายมีประมาณสิบไร่จากมรดกเดิมของยาย
ตากินข้าวต้มกับเกลือแก่วัด
กลางคืนเพ็ญเดิอนหงายชอบเดินไปทะเลห่างจากบ้าที่ตาอยู่สามกิโลไปเยี่ยมน้องสาวอีกคนหนึ่างทีี่แต่งานกับชาวทะเลตนไฮหลำเหมือนกัน
น้องสาวคนนี้ต่อมารวยระดับดหบดีในฐานของลูกฃายคนหนคา่ง
ตาชอบวัดเคยเป็นมัคทายกวัด
แม่ของผมเคยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการสร้า
งงตัวที่บ้านทั้งหมดที่ได้สืบมมาถึงปัจจุบัน
ลปัจตจุบันสุสานตาอยู่ในเขตที่ผมไม่ต้องเข้าไปรับผืิดชอบ
ตาเป็นคนชอบให้ผมเรียนหนังสือ แทนกาารทำงานบ้านตาเป็นหนังสือเป็นสวดมนต์มีวิชาขอฝนและชอบปลูกว่านและต้นไม้ เ้ดินทางไปรอบบ้านรอบยเมือง
เคยบวชและธุดงค์ไปทั่ว
ตาตายด้วยวัษโรค
คุณสมับัติตายังมีอีกมากจำได้นึกออกจตะบอกต่อไปตาพูดภาษาไฮหลำและแต้จิ่วได้แซ่บาง หรือแซ่บ่างผมกำลังตรววจค้นอยู่ตา่มีเเขกบ้านขกเมืองมาเนี่ยมเป็นประจตำเมื่อิมีชีวิตอยู่
เจ้าขุุนม๔ูลบนายืที่รู้จักกับแม่เคยมาเยี่ยนม แล
ละชมว่าทำทางซิเมนต์เก่ง

ผมจำได้ว่าตาเป็นคนสร้างอิฐแบบจีนก้อนหนึ่งยาง12นิ้วกว้าง5นิ้งหนา3นิอ้งเป็นกำแพงบ้านจุดหนึ่งของบ้านตาทำ พบว่าอิฐนี้ทนแดดีมาดกแต่ไม่ทนฝน
บ้าเ่าสมัยอยู่ที่ข้างเขาส่วนบ้านปัจจุบันคือบ้านที่ทำทับบ้านแม่ที่ตาสร้างให้แม่หนึ่งวหลังต่อมาตาตาย ยายได้ย้ายมาสร้างบ้านทับหลัะงเก่าที่ตาสร้างไว้เป็นของแม่
พบว่ยายนั้นจักสานเก่งปลูกอะไแล้วทำให้มันจึ้นได้งาม แต่ทำได้ไม่มาก
ไม่เหมือนตาตาทำให้เป็นแถวเป็นแนวและทำให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
และยายคอยดูแล
สวนในอดีตก่อนคนรุ่นหลังนำมาขายทอดตลาดเกือบหมดแล้ว คือสิ่งที่ตายายทำมาทั้งสิ้น มีแม่เป็นกำลังสำคัญเพรีาะเป็นลูกสาวนคนโตของตระกูล
วันพบรักแม่ที่แม่เล่าให้ฟัง
พ่อมารับจ้างทำสวนให้ตา
เพราะเป็นคนจีน และพูดจตีนแต้จิ่วเปแ็น จึงรับพ่อไว้เป็นคนงาน พ่อปลูกผักเก่งมากขายส่งตลาด
พ่อพบรักกับยแม่ตอนแม่ไปส่งข้าวเที่ยงให้คนงาน
การพภบรักตกลงมีการสู่ขอและมีคู่แข่ง แต่พ่อชนะจึงทำการสู่ขอตามประเพณี มีเถ้าแก่ซึ่งต่อมาเป็นพ่อของมหาเศรษฐ๊ในเมืองนั้นเป็นเถ้าแก่มาสู่ขอแม่สำเร็จแลบะแต่งงานจดทะเบียนสมรสกัน ไปอยู่กินกันที่ตลาดโดยพ่อและแม่เปิดร้่นรชำในตตลาด จนคลอดลบูกเป็นสักขีพยานฃรักคือผมหนึ่งคึนืแล้วไม่มีอีก
แม่้บอกว่้าตอนคลอดผมปวดมากโดยนหมอตำแยของตำบลทำคลอด มีหนังสือสุติบัตรเรียบร้อแย
หนังสือสูติบััตรบับบนี้ผมทำหายและไปขออีกไม่ได้ เพราะต้องผ่านเครื่อวงงวไมโครสแกนจึงจพะทำได้แต่นายอำเภอท่านบอกว่าพยานวัตถุเอกสารบุคคลเท่านั้นเพียง แทนใบสูติบัตรที่หายไป
ผมเคยขอแต่ขัดข้องเพื่อสำเนาใบเดิมเพราพะต้องใช้เมื่อเดินทางไปต่างประเทศ กรณีมีปัญหาในต่างหประเทศเรื่องมาตุภูมิตามกฏหมายสากลแผนกคดีบึุุคคล
ผมจะนำมาเล่าต่อเมื่อมีอารณ์สมาธิและว่างครับ