All Blog
j27




Smileyหลังจากที่ผมได้ลองกลับมาชนบทอยู่บ้านดู
ผมเดินทางกลับมาจากกรุงเทพฯ
มีคำถามตามมาว่า
ผมควรจะทำอะไร

หลังจากมาอยู่บ้านแม่ได้หนึ่งปี
ตอนนั้นยายมีชีวิตอยู่
ส่วนพ่อกับแม่ยังไม่กลับจากขายก๋วยเตี๋ยวอยู่ทางใต้
ช่วงหลัดปลดหนี้ได้สำเร็จ

มีเหตุการณ์เกิดขึ้นกับผมหนึ่งอย่างจะเล่าให้ฟังอีกครั้ง 
แต่ผมขอรายละเอียดจากตัวเองเพิ่มเติมก่อนจะเล่าให้ฟัง
แต่วินาทีนี้ผมนึกออก

คือผมปรึกษายายว่าทำอย่างไรกับชีวิต
อาชีพที่จะสมัครงานในท้องถิ่นไม่มีอะไรสักอย่างเดียว
นอกจากเพื่อนนักเรียนรุ่นเดียวกัน
พาไปเป็นครูผู้ช่วยในรร. ประชาบาลแห่งหนึ่งมีค่าจ้างบ้าง
ไม่พอสำหรับยังชีพ
ที่บ้านยายมีปัญหาเรื่องคนในครอบครัว
คือสามีน้องสาวคนเล็กของแม่แล้วจะเล่าในขั้นตอนอื่น
เพราะมีหัวข้อกฏหมายปะติดอยู่
ก่อนเล่า

ยายบอกว่ากลับไปกรุงเทพฯ
เอาดาวมาหนึ่งดวงมาอยู่กับยายใหม่
คนทีนี่เขาจึงจะยอมรับ
ความรู้นอกระบบที่ได้มาตอนนี้เขาไม่ยอมรับ
สมัยนั้นยังไม่มี อบต.
รพ
ยังไม่มีอำเภอชนบทห่างไกลความเจริญแห่งนี้เป็นเพียงตำบล
มีสส.เท่านั้นรัฐบาลล้มลุกคลุกคลาน
ผมตัดสินใจกลับเข้ากรุงเทพฯ

ทำปริญญาสองใบได้
ผมจึงกลับบ้านพอดียายตายก่อนรับปริญญาใบที่หนึ่ง
ทางพ่อและแม่เขาสบายใจที่จะอยู่สองคน
ปล่อยให้ผมทำอะไรตามใจชอบ

เมื่อกลับบ้านอีกครั้งพร้อมปริญญาสองใบ
ดาวประดับบ่าคือ ความรู้และความสามารถ
ผมได้ปริญญาสองใบเท่ากับดาวสองดวง
ยายบอกว่าได้ดาวหนึ่งดวงจึงค่อยกลับมาบ้าน
นี่ผมได้สองดวงเทียบได้
ผมจึงกลับมาบ้าน
ผมพบว่ายายเป็นคนมีความคิดเช่นกัน
ดาวในที่นี่ของยาย
คือถ้าผมได้ตัวนี้มา
ผมเทียบเท่าข้าราชการสัญญาบัติโดยชาติวุฒิปัญญาวุฒิ
ผมจึงรู้จักปกครองตนเอง
รู้จักไม้อ่อนไม้แก่ในชีวิตและการแก้ปัญหาตนเอง
คนในหมู่บ้านเริ่มนับถือผม
เพราะทุดดนในหมู่บ้านเชื่อว่าว่าปริญญาได้ยากทุกคนๆไฝ่ฝันที่จะได้มัน
แต่น้อยคนที่จะได้
คนในหมู่่บ้านแม่ทุกคนคิดอย่างนั้น

ยอมรับว่าปนริญญาแต่ละใบมันได้ยากมาก
 ใบที่สองคุณแม่คุณพ่อพอดีป่วยไข้ตายก่อนวันผมรับพระราชทานปริญญาบัตร
ผมจึงได้ปริญญามาสองใบมาคลุมหลุมศพยาย
และคลุมศพแม่
ผมรักษาตัวเองได้ดีกว่าเดิม
เพราะทุกคนยอมรับ
ในปริญญานี้ที่ผมได้มา

แต่งงานบัดนี้มันสายเสียแล้ว อายุมาก
ยอมรับว่าโตแล้วต้องมีคู่ครอง
เพื่อนเก่าแฟนเก่ามีผัวหมดแล้ว
เรื่องแต่งงานจึงงด
และสังคมงดไปด้วย
เพราะมันต้องมีคู่การออกสังคมวัด สังคมบ้านมันจึงจะสมบูรณ์
กรณีบ้านอานองเตใหญ่อย่างผม
คนหนึ่งไปต้องคนหนึ่งเฝ้าบ้าน
มิใช่ตัวคนเดียว

ญาติทุกคนเป็นลบ
ทุกคนคิดว่าผมตายไปแล้ว
สิ่งที่คาดหวังไว้โดยทุกคนคิดว่าผมตายจะได้
ถือสิทธิ์จึงหมดไป
และต่อมาเมื่อพบว่าผมยังไม่ตาย
ทัศนะคติของญาติจึงกลายเป็นลบต่อตัวผมหมดทุกคนร่วมทั้งเพื่อนบ้านด้วย
เพราะว่าเขาเหล่านั้นต่างมีนิติกรรมอำพรางโดยธรรมชาติ
ที่ผม
จะเพิกถอนเป็นโมฆยกรรได้ทั้หมด
เมื่อผมยังมีชีวิตจอยู่ผมคิดเอง
เพราะผมเป็นทายาทโดยตรงของพ่อแม่ และแม่พ่อเป็นทายาทโดยตรงของยาย
บ้านอานองเตสร้างด้วยเงินของพ่อและแม่
บนที่ดินแม่
เรื่องจึงพอจะวาดภาพออกว่ามันคืออะไร
ว่าผมอ่อนเลขรึที่เข้ากับญาติไม่ได้เพื่อนบ้านบ้านไม่ค่อยถนัด
ไม่เชิงนักสำหรับคนจบปริญญาสองใบ
นิยามว่าเป็นลบก็แล้วกัน

เพราะผมหวั่นเกรงถูกทำร้ายตลอดเวลาเมื่อคบหาสมาคมกับเขาทุกคนที่กล่าวอ้างถึง
อนึ่งผมหัวเดียวกระเทียมลีบ
ลูกคนเดียวหลานคนโตของยาย
ผมรู้สึก
เหมือนหนอนบนรังมดแดง
เอาละไม่สามารถจะกู้หน้าเพื่อทำงานได้สมเกียรติสม
กับได้ครอบครอบบ้านใหญ่อานองเตได้
และรายได้น้อยจนกล่าวได้ว่าแทบไม่มีเลย
เรือกสวนปล่อบยรกเพื่อเก็บกินนธัญญพืชตามนิยามของผม
หวงห้ามเป็นคำสั่งของผม
เป็นหลักการ
ผมมีภูมิปัญญาชนครบผมรู้ว่าอะไถูกอะไรผิด
และยายเคยบอกไว้ว่้าถ้าผมมีดาวหนึ่งดวงแล้วกลับมาครอบครองบ้านหลังนี้อานองเตได้
และยายเป็นคนมีบารมีและสังคมอยู่เช่นเป็นมัคทายกวัด
มือโปรไม่เคยยุ่งเงินวัดประวัติดีอันยาวนาน
มีแต่ให้กับให้เหมือนอย่างที่พ่อแม่เป็น
ส่วนผมนั้นตรงกันข้ามแต่ว่ามีแต่ให้กับให้เป็นนโยบายเหมือนเพราะชอบให้
แต่ทว่าไม่มีจะให้เลยงดให้

สถานการณ์ชีวิตและบ้านอานองเตของผมจึงอยู่ในสภาพทรงกับทรุด
เพื่อรักษาของเก่าเก็บกินต่อไปอย่างละเอียดลออ
สุภาพในการดำเนินชีวิตในยุคหลัง ดีเอ็น เอ
เมตตาเป็นธรรมแล
ละเป็นกันเองงดสนุกเหมือนเคย
จะเป็นอย่างงัยต่อไปลองดูไปเรื่อยในบล็กนี้ 
ถ้าไม่โดนลบผมจะพยายามเล่าให้ฟังไปเรื่อยเป็นงานอดิเรก
จนกว่าผมจะจัดการศพพ่อแม่ให้เรียยบร้อยพร้อมศพตัวเอง
มีการรับผิดชอบที่ดีหลังการตายของผม

ทั้งนี้และทั้งนั้น
แต่ไม่ได้ฟ้องหรือตัดพ้ออะไรกับใครทั้งสิ้น
เพราะผมรู้ว่าปรากฏการณ์ในสังคมต้อง
มีเรื่องอย่างนี้
อยู่ที่ที่เราจะมองอย่างงัย แก้ไขยังงัย
ที่สำคัญห้ามบันดาลโทสะเพราะจะเกิดการฆ่ากันเกิดขึ้น
อย่างนี้เป็นอาทิ
ที่เราทราบจากหน้าหนังสือสดข่าวทุกวันนั้นอย่างงัย
เกี่ยวกับบันดาลโทสะทุกรูปแบบ
ผลคือตายคุกตะรางประหารชีวิต
และ
เสียชื่อเสียเกียรติเสียภูมิรู้เสียภูมิปริญญาเสียภูมิคน
เสียชาติเกิด
มีเท่านั้นโลกของคนมี
ผมเชื่อว่าเท่านั้น
ผมเริ่มทำใจ
และกำหนดใจไปแบบหนึ่ง

การรวยทางลัด การทำผิดกฏหมายผมหลบหมด
ไม่แตะเรื่องเชิงลบทุกอย่างเป็นประการสำคัญ
ผมเชื่อฟังคำสั่งพ่อแม่และบ้านเเมือง
ผมเชื่อว่าผมสามารถอยูในสังคมมนุษย์ได้อย่างปกติสุขเป็นแน่
นี่คือสิ่งที่ผมเชื่อ
และเป็นความใฝ่ฝันในอันสูงสุดยิ่งของผม
จึงจือหยาง
Smiley



Create Date : 14 พฤษภาคม 2560
Last Update : 18 กันยายน 2560 21:35:14 น.
Counter : 554 Pageviews.

1 comments
  
ณ ที่บ้านอานองเต นี่ปิดปรับปรุงไม่มีกำหนดเวลาเปิด
ตามมายกำหนดการของ ผจกทรัพย์สินคนใหม่
คือนายชื่อว่าข้าพเจ้า
แขกที่ไม่ได้รับเชิญ และบุคคลใดก็ตาม
ห้ามมาเยี่ยม ในช่วงปรับปรุงนี้
และเป็นสมัยไว้อาลัยอันยาวยาน
บ้านมีปัญหามากปัญหาอะไรบ้างปกปิดไว้เพราะไม่มีเวลาเล่่า
การจะเยี่ยมได้ ไม่มีว่าใครก็ตามงดวิสาสะทั้งสิ้น
ต้องเป็นไปตามขั้นตอน
เช่นโทรนัดจดหมายนัด เตรียมที่พัก ซึ่
ตอนนี้เปิดรับรองไว้ที่บ้านรีสอร์ตเพื่อนแม่
ที่ชายทะเลปกปิด
ค่าใช้จ่ายต้องจัดการสำรองข่ายไปก่อนเท่านั้น
อาจะแรงไป แต่ว่าเดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง
ที่เป็นเช่นนั้นเพราะเหตไรติดตามเรื่องราวด้วย
อย่างละเอียดละออด้วย
เพราะบางทีผมลิมจารึกมันไว้


งานพิมพ์บางตอนไม่สามารถจะนำมาลงได้
เพราะสำเนาทำไม่ได้
เพราะตอนมีเครื่องไม่ไดซื้อสิทธิ์ไมโครซอฟท เวิร์ดมาด้วย
จึงพิมพ์ไปก่อนคิดว่าทำได้
ติดนิสัยสมัยเรียนที่มหาลัย
แต่ปรากฎว่าต้องไปเสียเงินอย่างามก้อนหนึ่ง
จึงจะได้สิทธ์
รออีกหลายสิบปีกว่าสิทธิ์นี้จะหมดไป
ด้วยกฏหมายสากล
ผมทำเอนั้นคือพิมพ์ใหม่
ผมทำไม่ไหวดังมที่บอกไว้แล้ว
แล้วแต่จังหวะและการลงตัว
บางครั้งตั้ง 20แผ่นพิมพ์
แต่ผมจะทำมนอีกเมื่อโอกาสอำนวย
ผมบอกแล้วว่า เรื่องนี้ไม่มีเทคโนเครตเพื่อขาย
หรือดึงคนอ่าน
เพียวงช่องทางไม่ให้บอร์ดถูกลบอาจจะมีบ้าง
ใครมาจ้างผมเขียนผมไม่รับ
ปรัชญาทุกอย่างอาจจะแรงไปแต่ว่า
มันเป็นส่วนหนึ่งของการไว้ทุกข์แม่ที่ผมรัก
มิใช่รู้แกวว่า
อย่างไงไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตไม่ว่าจะทำอะไรในความเป็นผม
แต่ที่เรียนมามันเป็นเช่้นนั้นเองมิใช่คิดมากอะไรอะรัยเลย

บ้าน อานอบ้านอานองงเตนี้
มีตัวตนมิใช่ว่าไม่มีตัวตน
มันมีอยู่จริงบนภูมิศาสตร์โลก
อย่างไรก็ตามให้ญาติทุกคนทราบว่า
และเพื่อนทั้งในแลนอกประเทศมราบว่า
การเยี่ยมใช้เฉพาะโทรศัพท์นัดหมายกำหนดการเท่านั้น
ไม่มีตามสบายอารมณ์เหมือยนแต่ก่อนนี้
ขออภัยในความไม่สะดวกทั้งหมดที่เกิดขึ้น
บางตอนพิมพ์ติดกันไม่มีลำลองเพราะว่าผมลืมไป
จะแก้ให้เป็นลำลองเพื่ออ่านง่าย
เวลานั้นช่างแพงเสียจริง
เดิมทีบ้านหลังนี้มีชื่อ
เคยขึ้นทะเบียนทางใจและทางการเอาไว้นานมาแล้ว
คิดไม่ออกว่ามันคืออะไร
จะใส่อีกใหม่มันอาจจผิด
เลยตั้งมันใหม่ใช้ไปพลางก่อน
เป็นชื่อที่ผมแนมมันอาลัยความหลัง
เพื่อนชาวฝรั่งเศสคนหนึ่งที่
ผมเคยไปนอนด้วยกันที่หาลัยที่นั่น
พักหนึ่งคืนที่เมืองคล้ายชื่อบ้านนี้
เพื่อนคนนี้ดี ก่อนมาให้เงินผมติดตัวมาเพื่อเดินทาง
ไปประสบชะตากดรรมต่อไปในตะวันตก
พบกันครั้งแรกที่ลอนดอนและเราสรักใคร่
ด้วยอัธยาสัยดีงาม
เรียบงามง่ายแบบนั้น
50ปีมาแล้ว

อายองเต
ตอนนนี้ปลวกและมอดกำลังทำงาน
ผมไม่แก้ไม่รู้
ไม่คุ้มทุน
รอวันลงตัว
สร้างใหม่ที่ใหม่ในที่ดินเดียว
กันหมดเรื่อง
เป็นนโยบาย

อนึ่งจากความแรงของบ้าน
แรงกตัญญูของต่อพ่อแม่
และแรงกดดันที่ปกปิดมันมาถึง3ชั่วคน
พุ่งมาระเบิดออกอย่างเย็นเมื่อแม่ตายแล้วนี้เอง
โดยผมอย่างถูกวิชา

มีคนในหมู้่่บ้นปกปิดหรือใครไม่ทราบได้
เจตนาดีบ้างเจตนาร้ายบ้าง
พยายามจะเอาประโยชน์ในระบบหลายวิพะกรรม
เพิ่้อเอาประโยฃชน์
ในรูปโจรกรรมกลฉ้อฉล
แอบแฝงจะอะไแต่ละเมิดอำนาจโดยชอบธรรมของผมเสมอมา
ผมสังเกตเห็นพิรุธ
ไม่มีปัญหาเราติดตั้งกล้องวงจรปิดเอาไว้อันเดียว
ดีเอ็นเอของเรื่องคงไม่หายไปไหน

เรื่องนี้อาทิเช่น
มีตนอยากดูอยากเข้ามาในบ้าน
เพิ่อให้หายสงสัย
มา5ปีแล้ว
ว่าผมอยู้อย่างไรทำอะไร
เมื่อตอนผมไม่อยู่
สร้างสถานกรณ์ขึ้นมาว่า
มีคนร้ายเข้าไปบ้าง
มีคนตายบ้าง
โดยเอาสัตว์เน่าทิ้งไว้บ้าง
แล้วบอกตำรวจแบบนิรนามมาดู
งัดบ้านตรวจ
ดูแต่ไม่พบอะไรและปิดตามเดิมไว้
แต่เขาทำเพื่อจะได้ดูว่ามีอะไรบ้างอีกในบ้านหลังนี้
เพราะอดีตเคยเปิดเสรีมา50ปีแบบบ้านทั่วไปรับแขกได้อย่างนั้น
หลายเรื่องแนมมันมา
ผมพบเรื่องนี้มีมูลไม่ได้คิดมาก
ด้เวยเหตุนี้จึงปกปิดเสมอ
ไม่สามารถอ้างอะไรที่กล้องวงจรปิดไๆม่ได้เปิดบัยนทึกไว้
มาพูด
เพราะอาจจัเลินเล่อ
นำไๆปสู่ก่ารหมิ่นประมาทได้จึงปกปิดเสมอ
เว้นแต่ชื่อสถานที่อื่นใด
ที่เป็นสากลผมกล้าเปิดออกมาบ้าง
เถาว์น่วยต้องดูตลอเวลามันจะพันต้นไม้เศรษฐกิจพังหมด
จะทำลายด้วยยาฆ่าหญ้ากลัวจะโดนต้นไม้ที่ดีตายไปด้วยจึงไม่กล้าทำ
ผมเองไม่ถนัด
ตัวคนเดียว
ใช้ยาผิดเผลอ
คือตายสถานเดียว
ผมจึงใช้กรรไกรตัดแต่งตามที่
เวลาจะอำนวยให้
กฏหมายครอบครองกฏหมายสิทธิ์เท่านั้นที่ผมทรงไว้
เหมือนคนยาก โจรแผนเลวร้ายเทคนิคทุกรูปแบบ
ที่โลกคิดได้ที่โลกอธรรมนึกขึ้นมา และที่ทำผิดแบบกฏหมายไม่เห็นและคนสองหน้าทั้งหลาย
เขาทั้งหล่ายพหูพจน์ใช้กฏหมายเถื่อนหาผลประโยชน์เพื่อมนุษย์อย่งใดอย่างนั้นจะพึงมี










พี่ครับผมพบแล้วnotepade
เบอร์โทรศัพท์ของบ้านพ่อในเมืองจีน
เบอร์นั่นคือ 001-86-663-277 4761
ลายมือแม่เขียนไว้ว่า น้องชายเมืองจีน แต้ซิวฮ่ง
มีภาษาจีนและรายละเอียดเขียนโดยพ่อผมผมอ่านภาษาจีนของพ่อไม่ออก
แม้เรียนภาษาจีนมาสองเล่มต้นๆ โดยครูเช่าสอนของพ่อ

ผมเขียนภาษาจีนไม่เป็นนอกจากชื่อและแซ่ของผมเอง
และทำให้มันไปขึ้นบอร์ดเก็ไม่เป็น
รอวันเป็นผมจะทำขึ้นบอร์ดมาให้ดู
อันนี้ยังหาข้อยุุติไม่ได้อยู่ดี แต่ยังใช้เป็นข้อมูลทำให้การสืบญาตในเมืองจีนิของขอมง่ายขึ้น
ถ้าสมมุติว่าพบทองคำหรือเงินสดจำนวนมากฝังไว้ในบ้าน
อาจจะช่วยได้มาก
เพราะจะทำอะไรต้องใช้เงินนำ

แต่ผมไม่ติดใจในสิ่งที่เรียกว่าเงินนี้มาก
พี่ครับผมพบแล้วnotepade
เบอร์โทรศัพท์ของบ้านพ่อในเมืองจีน
เบอร์นั่นคือ 001-86-663-277 4761
]ลายมือแม่เขียนไว้ว่า น้องชายเมืองจีน แต้ซิวฮ่ง
มีภาษาจีนและรายละเอียดเขียนโดยพ่อผม

ผมเขียนภาษาจีนไม่เป็นนอกจากชื่อและแซ่ของผมเอง
และทำให้มันไปขึ้นบอร์ดเก็ไม่เป็น
รอวันเป็นผมจะทำขึ้นบอร์ดมาให้ดู
อันนี้ยังหาข้อยุุติไม่ได้อยู่ดี แต่ยังใช้เป็นข้อมูลทำให้การสืบญาตในเมืองจีนิของขอมง่ายขึ้น
ถ้าสมมุติว่าพบทองคำหรือเงินสดจำนวนมากฝังไว้ในบ้าน
อาจตจะช่วยได้มาก
เพราะจะทำอะไรต้องใช้เงินนำ
แต่ผมไม่ติดใจในสิ่งที่เรียกว่าเงินนี้มาก
เนื่องจากว่าทุกอย่างที่ใจ
พอใจนึกทุกอย่างสำเร็จไปบ้างแล้ว
ถ้ามีเงินไม่มีใจ
ก็เหมือนคนตายด้านอเป็นอัมพาต
ทำอะไรให้ตนเองพอใจได้นั้ลำบากแม้ทางออกอื่นมี
ผมปล้ำค้นหาตั้งนาน
มันอยู่หัวนอนพ่อ
กลัวตะขาบ
แมงดาวเรืองและงูเห่าตาลีตาเหลิอกแทบตาย
ฝุ่นน้จับเคลอะ
60 ปี ที่ผมได้สัมผัสมัน
ที่หัวนอนพ่อมียาจีนเต็มไปหมด
สั่งมาจากจีน
พอนพ่อมีชีวิตอยูชอบใช้ยาจีนและชอบไปซื้อยาที่เยสวราชกรุงเทพฯเสมอ
แม้แพงและเปลืองเงิน
ปรัชญาพ่อมีว่า เสียอะไรก็เสียได้
แต่รักษษตัวนั้นต้องเสียให้ได้มากเท่าไหร่ก็ยอม
บังเอิญแม่และพ่อตายเสียมรดกของผมยังเหลือไว้่เพื่อผมขายยังชีพ
ในยามจำเป็น
ถ้าท่านเป็นไข้มาถึงปัจจุบัน
คิดว่าหมดแน่นอนและผมก็พอใจเมื่อหมด
เพราะได้บุญคุณธรรมและความดี
เงินทองเป็นของนอกกาย
เมื่อไม่ตายหาเอาได้
แม้คนขอทานยังรอดชีวิตด้วยนิ้วสิบนิ้ว
ทำไมเราอกสามศอกจะช่วยตนเองไม่ได้
เมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้วผมก็หยุดคิด

ต่อมาผมไม่สนใจอะไรอีก
สิ่งที่ผมสนใจคือผมติดใจว่าพีัี่น้องที่เมืองจีนไม่ีหรือ ติดต่อให้เขามารับ
อันนี้มิใช่เป้าหมายของผม เพราะการติดต่อนี่เพียสืบค้นหาญาติเท่านั้น
มิได้มุ่งมาพึ่งพาหรือพึ่งพิงอะไร
เพียงแต่ให้รู้ว่าอยู่ตรงไหนอยูอย่างไร
ยังมีสายพันธ์
หลงเหลืออยู่หรือไม่เท่านั้น
ส่วนหัวข้อต่อไปคือ เงิน และความพร้อมเราจึงค่อยมาหาทางสนธิสานตัว
ให้มันกลมกลืนและลงตัว
เราจึงดำเนินการปรึกษาหารือกันว่าควรหรือมิควรอย่างไรตรงไหน
เพราะได้รู้ว่าพ่อมีหัวนอนปลายตีนอยู่ีที่นี้
มันมันการสืบค้นย้อนยุคไป200 ปีทีเดียว
จะไม่ไปถึงขั้น ดี เอ็นเอ เพราะเทคนิคเกิน
ในระดับนี้เอาเท่านี้ก็เพียงพอ
โทรศัพท์นี่แน่นอน มีที่มาที่ไป
โทรศัพท์เถื่อนในเมืองจีนไม่มีแน่นอน
อย่างไรก็ตาม ผมเขียนเรื่องราวนี้ขึ้น
มันไม่ได้เกี่ยวกับความมั่นคงอะไรทั้งนั้น เป้าหมายคือการแก้ปัญหารากหญ้าจากปัญหาที่ผมมีและเกี่ยวข้องถึง
ให้ลงตัวเท่านั้น
แม้จะพาดพิงอะไรต่อมิอะไร ก็เป็นเพียงทำให้เนื้อหาสมบูรณ์ขึ้น
เหมือนการเขียนสารนิพนธ์ส่งครู
เพื่อตรวจและวัดคววามรู้ที่ตนเองมี้เป็นสำคัญ
อย่างไรก็นตามนโยบายพื้นฐานของตอนนี้ขอนำมากล่าว
ในเรื่องความมั่นคงของที่ดินพ่อแม่ในความต้องการของใช้หลัก
ล้นเกล้าร.5 สมเด็จพระปิยมหาราช คือ
ยอมเสียดินแดนดีกว่าเสียเอกราชทั้งหมด
ที่กล่าวมอย่างนี้ เพราะความเข้าใจสากลตรงกั
ไม่ต้องให้ผู้พบเจอต้องมาตีความในเรื่องที่เขียนนนี้เท่านั้น
ส่วนนโยบายการถ่ายทอดและส่งต่อองค์ความรู้ และการเรียนนรู้
ก็ใช้นโยบายแบบล้นเกล้า ร.7 สมเด็จพระปกเกล้า
คือประชาธิปไตยที่มอบให้แก่ปวงชนชาวไทย
นั้นประสงค์ที่จะให้แก่ทุกคนไม่ได่เจาะจงเพื่อใครคนใดคนหนึ่ง
เมื่อ 24 มิถุนายน2475พศ
นี่แหละครับใช้แนวนี้เป็นสากล
ไม่ใช่เอาตนเองเข้าไปเกี่ยวข้องหรือพาดพิงสิ่งเบื้องสูง
เจตนามีเพียงเท่านี้รู้กันเป็นสากล
ว่านี่มันเรื่องอะไรกัน
เพราะการเขียนๆจากสิ่งที่คิดได้
มิได้พลอตเรื่องเขียน เป็นนิยาย
หรือเรื่องสั้น
ผมเชื่อว่าโลกมันเจริญมากทีเดียว
ปัจจุบันสงครามชีวิตของผมกลายเป็นสงครามเย็นสำหรับตนเองไม่มีผิด
และที่หนักไปกว่านั้นปัจจุบันสงครามเขาไม่ทะเลาะกันด้วยปากหรืออาวุธ หกรือทหาร
แตดูเหมือนว่าจะทะเลาะกันด้วยปลายปุ่มนิ้วมือกดและหยดดี เอ็นเอ
แบบโรบอตหรือการ์ตูนเด็กเล่นไม่มีผิด
เช่น สงครามอาวุธข้ามชาติ
แต่ละชาติก็มีอาวุํธขึ้นมาต่อสู้กันกลางอากาส แทนการต่อสู้กันด้วย
ทหารอากาศนั่งเครื่องบินประจันบานทะเลาะกัน
ขึ้นไปทะเลาะกันในอากาสไม่มาทำให้เห็นเลือดมนุษย์ไหลรินบนภาคพื้น
ไประเบิดกันกลางอากาศที่คนตาทิพย์เท่า่นั้นมองเห็ฯ
หรือทะเลาะกันด้วยนิวเดคลียร์เรดาร์อย่างนั้นก็ไม่ผิด
เขาทำกันอย่างนั้น ส่วนในเมืองมนุษย์
ภาคพื้นนั่นสงบเรียบร้อยมัสันติภาพถาวร
ทะเลาะกันบ้างแบบเมียกัดกับผัว
ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตารบราฟันแทน
กันจนเลือดไหลริน
แล้วไปนอนบนอ้อมกอดหมอและพยาบาลที่โรงหมอ
อะไรถึงขนาดนั้น
ก็เกิดสันติภาพในมุมมองใหม่
เหมือนที่เสืองโคร่งใหญ่ของโลกเช่นอเมริการัสเซียจีนปรากฏอยูให้เห็นในโลกปัจจุบัน
เช่นการซื้อวัตถุดิบมีการค้ากันในระหว่างประเทศคู่สงครามในอุดมคติเป็นต้น
เช่นถ้าจีนทะเลาะกับอเมริกัน
แต่อีกส่วนหนึ่งอเมริกาซื้อของจีนทุกวัน
ขฯะที่อีกฝ่ายหนึ่งอาจจะทำสงครามกันตับแตกอยู่
ในระหว่างทั้งสอง
ผมอธิบายตามความเข้าใจของผม
ผมหลีกเลี่ยงใช้วาทะกรรมทางการทหารและการเมือง
เพราะมันนำสู่ความปวดหัว
ทำให้คิดมากไป
เอาธรรมดาๆดีกว่า
คือว่า ธรรมดาของธรรมที่ตำ่กกว่าธรรมและสูกว่าธรรมดาเท่ากับคือ)ธรรมดาสมการ
เหมือนกับว่า กินทางปากขึ้ทางตูดเทุกคนไม่ว่ายากดีมีจน
จะเหลือคือมรรยาทเท่านั้นที่ต่างกันจะเหลบทือก็คุณธรรมเท่านั้นที่ต่างกัน
ความดีสากลเท่านั้นที่ต่างกัน
และผมหาข้อยุติของผมแบบนี้
และท้ายสุดสุสานพ่อแม่ผมตายนัยคุณธรรมที่มนุษย์อย่างคิด
คิดได้มีอยู่คือ
ในฐานะผมเป็นลูกชายคนเดียวมีความคิดไม่เป็นเผด็จการในตัวมันเอง
ผมตัดสินใจจะทำอย่างวนี้มีอะไรอีกหรือไม่ที่จัะมีคำถามต่อยืดยาวไปอีก
กล่าวคือิ
1.ผมตัดสินสินใจนำสุสสานพ่อมาไว้ที่ใหม่ให้เรียบร้อยเพราะสุสานเดิมอยู่ไกลตัวผม
และเงินสุสานทำให้โดยลูกชายเพื่อนพ่อผมที่ตกลงกันในแบบการเงินวงไพ่อะไรอย่างนั้น
2. ผมขุดสุสานพ่อมาและเผาแบบพุทธเก็บกระดูกพ่อบรรจุไว้ให้เรียบร้อย
3 .ปล่อยเลยตามเลย แต่ผมขอรำลึกถึงและไว้ทุกข์ตลิดกาลจนกว่าผมหมดลมหายใจ
เรื่องทั้งหมดจะต้องถูกนำสู่เขีัยงพรรณาเป็นขั้นตอนต่อไปเพื่อหาข้อยุติ
ส่วนนิธิทำจะทำให้เพื่อเจียดเงินทำพิธีโดยผู้ขัดการทรัพย์สินที่เชื่อถือได้โดยผมเห็ฯชอบไว้ก่อนตาย
ทำรำลึกฃีวิตท่านทั้งสอง
ในหัีวข้อยุติธรรมและปาฏิการคุณผู้เป็นบุพการี
อย่างเป็นสากล
มิใช่ยกยอปอปั้นหรือทำเกินกว่าจำเป็ฯ
แต่นี่เป็นเรื่องปรารภในระดับปัญหารากหญ้าเหมือน
คนเผาผีเก็บกระดูกไปลอยทะเลฝักไว้ในแจกันกระดูกที่เจดีย์วัด
จบแค่นั้น เท่านั้น
แต่บังเอิญชีวิตพ่อแม่ผมและผมมีปัญหา
จึงต้องการให้ท่านได้รับเกียรติสมควรแก่ปัญหาทีี่ที่านสร้างผทขึ้นมา
และผมก็แทนบุญคุณท่านด้วยลักษณะนี้
หรือว่า ไม่สนใจ ปล่อยให้พ่อแงละแม่เป็ฯศพไร้ญาติ ไร้ผู้ติดตาม
แล
ะเมื่อถึงเวลาล้างป่าช้ากระดูกก็พรกันไปลอยอังคาร อย่างนั้นหรือผมไม่มั่นใจว่าผมทำได้ลงคิดได้ลงและปล่อยให้เป็นไปอย่างนั้นได้ลงแน่นอน
หล่ายคนอาจจคิดว่าผมเป็นบ้เาียสติด้วยพฤติกรรมพิเศษ
ที่เป็นลักษณะเฉพาะตัว
ถ้ามีหมอหรือชาวบ้านทำอย่างนั้น ผมก็ต้องคัดค้านและปฏิืเสธว่าผมทำทุกอย่้่งปกติและศิวิไลส์
ถ้าหนักเข้าถ้าเป็นแพทย์ผมก็มีสิทธิใช้แพทยสภาพิจารณาอีกครั้ง
ถ้เาเป็นคนธีรรมดาก็ต้องฟ้องกลับว่าหมิ่นประมาท
อย่างไรก็ตามเพราะผมสาติสัมปชัญสมบูรณ์ ผมจะไม่ยอม
ให้ให้ถูกราชการจำหน่้ายเป็นเสมอิน หรือบุคคลไร้ความสาาาถ
ท้ายสุด บุคคลทีี่สามอาจเอาผลประโยชน์ที่
เคยมีเค้ามูลน่าสงสัย ที่ผมพบ
แต่ปรากฏการณ์ยังคลุมเครือ
เพื่อหวังผลประโยชน์
เหมือนอย่างคนขอทานไปนั่งขอทาน และพาหมาและแมวมานอนรอขอทานอยู่ด้วยสองสามตัวดูแล้วเกินกว่าเหตุ
จนได้ขอทานได้สำเร็จแะสมใจแล้วแบ่งให้หมาแมวกินบ้างคนกินบางเพื่ออยู่รอดอย่างคนขอทาน
อย่างใดอย่างนั้น
ประมาณนั้น
สรุปผมมัีความสามารถทำอะไรได้และสติสัมปชัญญะบริบูรณ์พูนผลร้อยเปอร์เซนต์
จวบผมตายลงเท่านั้น
สิทธิและหน้าที่ของผมจึงจะหมดไป
ผมรีบทำและพยายามทำเพื่อให้เสรฦ็จสิ้นทุกอย่าง
สัมบูรณ์ที่สุด
ก่อนที่วันหมดหน้าในควาเป็นมนุษย์
และสิทธิหน้าที่ของลูกจะหมดไปเท่านัเ้
บลอ็กนี้จึงถูกสร้่งขึ้น เพื่อขอแนวความคิดเเพิ่มเจติมที่โอกาสจะเอื้อ.


เนื่องจากว่าทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ใจ
พอใจนึกทุกอย่างสำเร็จไปบ้างแล้ว
ถ้ามีเงินไม่มีใจ
ก็เหมือนคนตายด้านอเป็นอัมพาต
ทำอะไรให้ตนเองพอใจได้นั้ลำบากแม้ทางออกอื่นมี
ผมปล้ำค้นหาตั้งนาน
มันอยู่หัวนอนพ่อ
กลัวตะขาบ
แมงดาวเรืองและงูเห่าตาลีตาเหลือกแทบตาย
ฝุ่นนี้จับเคลอะ
โดย: JJY=จึงจือหยาง
(สมาชิกหมายเลข 3538694 ) วันที่: 8 พฤษภาคม 2560 เวลา:6:48:41 น.
โดย: jjy500 (สมาชิกหมายเลข 3538694 ) วันที่: 15 พฤษภาคม 2560 เวลา:0:55:45 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สมาชิกหมายเลข 3538694
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



จึงจือหยาง
(jjy)
จบไฮสกูล
ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส
สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ
สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)...
เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
New Comments
MY VIP Friends