Group Blog All Blog
|
j35  jjy 5000วันนี้ผมเปิดบล็อกเมื่อว่าง ว่างจากสวนครัวแม่ พบว่ามีคนชมเพิ่มขึ้นในบล็อกที่เขียน และไม่ถูกบานและถูกลบจากแอดมิน ผมเริ่มมีกำลังใจ เพื่อเขียนบล็อกนี้ต่อไป (หมายเลยบล็อกไม่เรียงลำดับ แต่ผมกำหนดเอาตามที่คิดได้และจังหวะ ป้องกันการซ้ำซ้อน เพราะติดตามสืบค้นคอมผมช้า ฉะนั้น ถ้าผู้ชมพบขอให้ทราบว่า ผมเรียงตัวเลขไม่เรียงตามลำดับบล็อกที่ปรากฏครับ กรุณาดูที่วันนที่ส่งเรื่องตามหน้าบล็อกของแอดมินด้วย ก่อนอ่าน ขออภัยหากสับสน) เหตุผลที่เขียนบล็อกนี้ ผมเองในฐานะบุคคลมีสัญชาติไทย ภูมิใจในความเป็นไทยอย่างยิ่ง และโชคดีที่เกิดมาเป็นคนไทย แม้จะมีเชื้อสายจีนจากประเทศจีนซึ่งเป็นประเทศใหญ่และเป็นประเทศมหาอำนาจ แต่ผมภูมิใจแล้วที่เกิดมา ในเมืองที่เล็กกว่าจีนของไทย แม้พ่อจะเป็ฯคนจีนก็ตาม เพราะฉะนั้นก็เปิดหัวข้อวิจารณ์ อันเป็นพฤติกรรมของมนุษย์ไม่ว่าจากญาติหรือคนใกล้ชิด หรืผูที่เกี่ยวข้อง เป็นการติเพื่อก่อ วิจารณ์ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ เพราะมนุุษย์ต้องฝึก หารูปแบบที่ดีที่สุดให้ได้ และมนุษย์ เป็นสัตว์ที่ฝึกได้ จากภูมิปัญญาชนที่ผมพอจะมี จาก การเรียนรู้ในระดับปริญญาสองใบมา จากมหาวิทยาลัยปิด ตอนนี้ผมมาในหัวข้อไว้ทุกข์พ่อและแม่ที่ห่างเหิรกันมาก นับว่าจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย แต่มาอยู่ด้วยกันก่อนตายเพียงปีเดียว และเมื่อพ่อแม่ตายลง ผมรับมรดกทั้งหมดในฐานะบุตรคนเดียวเท่านั้น ของพ่อและที่จดทะเบียนสมรสเรียบร้อย มีหลักฐานไปเอาสำเนาได้ที่วังไชยา กรุงเทพ ฯ สถานที่เก็บสำเนาเอกสารเก่าของกระทรวงมหาดไทย กรณีฉบับเดิมสูญหายไป ผมควรทำอะไรบ้างหลังพ่อแม่ตาย ควรบริหารมรดกอย่างไร ในเมื่อเงินพ่อแม่สูญหารและใช้รักษาตัวก่อนตายจนหมด ไม่เหลือมาถึงผมเพื่อใช้ในการจัดการ กับปัญหาชีวิต ผมอยู่ในสภาพเอาตัวไม่รอดและมีปัญหาทางการเงิน จะมีในความสามารถก็คือปริญญาสองใบ ที่เหลืออยู่เป็นอุปกรณ์ในการดำรงชีพ ด้วยคุณธรนรม ว่าอย่างนั้น มนุย์คือการจัดการ และการจัดการ ในเรื่องนี้ต้องใช้หลักเศรษฐศาตร์ที่ผมเคยเรียนมาบ้างตอนอยู่ในอังกฤษ และตอนอยู่มหาวิทยาลัเปิดในไทยแต่ไม่จบครัยบ คือท่านกล่าวว่าให้จัดสรรทรัพยากรอย่างประณีตที่สุด เพราะทรัพยากรมีจำกัดแต่ความต้องการนั้นมีไม่จำกัด ผมจัดการอย่างไร มาที่สวนของแม่่ มีพลู มีใบช้าพลู ธาตุนำยาสมุนไพร จำนวนมากเก็บขายได้ ผมแก่แล้วสิ่งเหล่านี้สามารถนำไปยังชีพได้ ตลอดกาล ต้นกระทือ และอีกหลายนอย่างเมื่อผมนึกได้จะเล่าให้ฟัง นอกจะขายสวนแม่แล้วทุกอย่างคงจบกัน เรายังเดินไหวมือยังกระดิกได้ ตัวคนเดียวน่าจะเอาตัวรอด เรามีกัลยามิตรแม้เชิง ลบบ้าง แต่ส่วนกัลยนมิตรเชิงบวกนั้นมีอยู่มิใช่ไม่มี เพราะคุณธรรมของคนแม้จะเบี่ยงเบนไปบ้าง แต่ก็ใช่ว่าคนจะไม่ีคุณธรรมเอาเสียเลย นับว่ายังโชคดีที่เราเกิดมาในยุคนี้ คือยุคที่มนุษย์เจริญแล้วกำลังเข้าสู่ยุค หลังดี เอ็นเอดังที่ได้กล่าวไว้แล้วในบล็อกย่อยอื่น ผมทำสวนครัว ผมรักษาดูแลทำแบบยกกังลังสองคือทำไม่เหมือนเพื่อน ประหยัดน้ำเป็นหลัก ใช้สารเคมีเป็นรอง ใช้ปุ๋ยธรรมชาติเป็นเอก เรียกเสียใหม่ให้เท่ห์และลงตัวใหม่ว่า เกษตรกรรมนีโอก็ได้มันสื่อดีและ กินความดี เข้าใจอย่างฉับพลันและด่วนสรุปได้ ค่านำค่าไฟคือปัญหาหลักผมต้องจัดงบประมาณให้ได้ มิฉะนั้นสภาพบุคคลอันทรงเกียรติขจะสดุดหยุดลลงทันที ผมสำเหนียกดีในข้อนี้ เหมือนเรื่องกิน ถ้ากินข้าวไม่ได้ ความสุขนั้นหรือจะหาได้ แต่ถ้ากินได้นอนหลับ ไม่มีอะไรอีกในโลกนี้ที่มนุษย์ จะมีความทะเยอทะยานให้มากไปกว่านี้ ผมย้อนกลัยสมัยหรือยุคที่ผมยังพลัดพรากจากครอบครัว ผมท่องไปในกรุงเทพฯนับว่านานพออสมควร จนพูดสำเนียงกรุงเทพ ฯได้ดี ผมชอบสะสมหนังสือ หนังสือนิตยสารชาวกรุง ผมชอบมาก ตลับแท้ปเพลงเอื้อสุนสนาน ผมชอบมาก หายไปเช่นกัน ผมสะสมแล้วเก็บมาไว้บ้านแต่เมื่อกลับมาบ้านยายพบว่าหายไป ต้องมีคนหยิบไปอ่านแล้วไม่คืน หมวก สารวัตรทหารอากาศ1ใบ อาที่เป็นลูกพี่ลูกน้องให้มาด้วยความรักและผูกพันในหลานอย่างผม ก็อันตรธานไป หมวกใบนี้เป็นหมวกสารวัตรทหารขณะที่อาติดทหาร และได้ เป็นสารวัตรทหารอากาศที่ดอนเมือง ทหารเกณฑ์ พลทหารธรรมดาเป็นยศ ผมได้หมวกใบนี้มาด้วยความภูมิใจ แต่มาบ้านไม่เห็นเสียแล้ว การรักษาของที่มีคนให้มาด้วยความรักไม่ได้ ถือว่าเป็นการด้อยความสามารถอย่างหนึ่งของคน สำหรับความคิดของผม การอยูุ่ในชนบท เรื่องยุงงูอันตรายมาก งูและยุงเป็นภัยเงียยบที่น่ากลัว ในชนบท ต่อมามีสิ่งอื่นอีกคือ การเข้าค่ายนั้นมีพรรคพวกและเพื่อน แต่การมาอยู่คนเดียวนั้น ลองวาดภาพว่า มันจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อมีภัยเกิดขึ้น เพื่อนบ้านมิใช่ใจดำพึ่งพาไม่ได้ ตอบได่้เลยว่ทุกคนพึ่งพาได้ แต่เราก็ต้องมีความเกรงใจ วิธีที่ดีคือระวังอย่าให้ภัยเกิดกับตนเอง และช่วยผู้อื่นเมื่อเห็นภัยเกิดขึ้นกับเขา แมลงสาป เห็บ มด ผึ้ง ต่อหัวเาอ แตน ปลิง เมื่อลงนำหนอง ปลวกเมื่อบ้านมิใช่ไม้สักแก่น และมอดด้วย หนู แม่งป่อง ตะขาบ แมงเรืองเข้าหู และนอกนั้นคือความลืม เป็นคนขี้ลืมนั้นความตายกำลังคลานเข้าคนๆนั้นที่ขี้ลืมไปแล้วครึ่งชีวิต เพราะฉนั้นอาหารต้องไม่ทุโภชนาการ สิ่งเสพติดผมไม่ชอบ เพราะผมถือว่าบี12เป็นอาหารที่ทดแทนสิ่งเสพติดทุกชนิดร่วมทั้งกาแฟได้ ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ ผมตัดสินใจทำเท่าที่ทำได้ คลานไปเท่้่าที่คลานไหว ป้องกันตัวเองจากภัยต่างๆเท่าที่ไม่เผลอ แต่สัญญากับตนเองว่าจะเป็นคนดีให้ได้ ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ผมนอนตื่นสายบ้างตื่นแต่เช้าบ้าง แต่กำหนดตื่นตามเวลานอนตามเวลาปกติ นั่นแม่นมั่น กรณีผิดเวลาเป็นเพียงบางครั้งเท่านั้น แต่บางครั้งใช้หลักทดเทิด คือทดแทนบ้างบางครั้งจึงอาจจะไม่ตรงเวลาทีเดียว เพราะชีวิตแค่ตาย คนเราเมื่อตายทุกอย่างก็จบลง ถ้าทดแทนมันได้บ้งเป็นการให้รางวัลกับตัวเอง ก็น่าที่จะทำ นั้นคืออุดมคติของผม ตอนนี้ผมฟังเพลงโซนาตาบ้าง ฟังพาเชลเบลบ้าง อารมณ์ผมดีขึ้น เมื่อฟังเพลงเหล่านี้ มิใช่ดัดจริต ชอบเปียโนแต่เล่นไม่เป็น อยากฝึกเปัยโนแต่ไม่มีเวลา ซื้อกีตาร์ดดีดไม่เป็นแต่เอามาดูก็อิ่มสนุกได้เหมือนกัน ได้อารมณ์ดีเหมือน ผมได้ปรัชญานี้ตอนไปอยู่ที่ปารีสประเทศฝรั่งเศส ค่าไฟเดือนนี้แพงขึ้นเพราะใช้แอร์มาก ใช้ถึงสองเครื่องเพื่อสำรองเผื่ออีกเครื่องหนึ่งเสีย ที่นี่ช่างหายากและแพง สำรองไว้ปลอดภัย ผมพยายามหาสายล่อฟ้าหรือเสาฝังสายดินมาใช้ด้วย เพราะกลัวอันตรายจากฟ้าผ่า และถ้ามีเงินงบดีขึ้นมาหน่อย เพราะขายที่ได้ราคา ผมจะจัดให้มีเครื่องสำรองไฟ เพราไฟฟ้าดับบ่อยเนื่องจากเวลาฝนตก เสาไฟมักมีปัญหา ปัญหามากเรื่องไฟฟ้า ใช้ไม่เป็นมีอันตราย จะไม่ใช้ไม่ได้ เพราะไฟเป็นสิ่งจำเป็น ผมเคยอยู่ชนบทใช้ไฟตะเกียงแทนไฟฟ้าเมื่อ60ปีมาแล้ว ผมจำไว้อย่างเดียวว่า อย่าให้ตะเกียง ล้มน้ำมันก็าดหกโดนมุ้งเท่านั้นที่ต้องจำไว้ เมื่อใช้ไฟ แต่ไฟฟ้ามีมากที่ต้องระวัง ยิ่งสมัยปัจจุบัน เทคนิคกรใช้ไฟฟ้าต้องมีที่ทุกคนต้องรู้ เรื่องวัตต์ แอมป์ โวลท์ ต้องเข้าใจอย่างดีจากมัธยมที่เรียนมา ต้องเอามาใช้ ถ้าอยากขจะใช้ชีวิตให้ได้ความสุข ไปกับความเจริญของไฟฟ้า ส่วนสาระสำคัญของไฟที่ต้องระวังคือไฟดูด อย่าจับไฟมือเปล่าต้องใช้ถุงมือ ต้องรู้ว่าเส้นไฟเวส้นไหนมีไฟและไม่มีไฟ ไฟฟ้ามีสองเส้นนี้ที่สำคัญที่สุด และมีแค่นั้นที่มันใช้งานอยู ที่ต้องรู้ว่าเส้นไหนมีไฟ เส้นไหนไม่มีไฟ ผมคิดระวังตลอดเวลา เมื่อจะจับสายไฟเครื่องไฟต้อง คิดตั้งใจระวังเหมือน เมื่อจับปืนพกจะต้องไม่เล็งเป้าไปที่คนหรือสิ่งชีวิต และอย่าเล่่น ยกเว้นการใช้งานจริง และทันทีที่จับปืนพกต้องรู้ว่าปืนมีลูกหรือไม่ ต้องเรียนรู้ก่อนเล่น เพราะฉะนั้น ไฟฟ้าและอาวุธปืนถ้าจะใช้ให้ดีต้องระวัง และถ้าเป็นก็จะมีความสุขไปกับมัน ในสองอย่างนี้ จึงจือหยาง 
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
