Group Blog All Blog
|
j2 จึงจือหยาง (สืบค้นบ้านญาติในจีนและการเดินทาง) เดินทางข้ามไปลาว แผนเพื่อเข้าจีน ไฮหลำกวางตุ้ง แต่ล้มเหลว มาทำวีซ่าจีนที่กรุงเทพฯก่อน แล้วเดินทางใหม่ฝ่ายพ่อ แซ่แต้ แต้จิวภาษา ฝ่ายแม่แซ่บาง ไฮหลำภาษา จากหลักที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนจะพบความจริงที่นั่ เพ่มเติมเรื่อย ๆ เมื่อมีเวลา จีน: 鄭 ผมพบแล้วแซ่ของพ่อหรือเตี่ยผมเขียนอย่างนี้ ผมได้มาจากวิกิพีเดีย ผมเป็นลูกคนเดียว แม่มีการจดทะเบียนสมรส และท่านแบบผัวเดียวเมียเดียวนับถือศาสนาพุทธและจีน พ่อกินเจแม่กินเจ พ่อทำหมอดอยตอนอายุมากแล้ว ส่วนญาติพี่น้องทั้งไทยจีนนั่นห่างเหินกันมาก เพราะผมไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เกิดมา และไปต่างประเทศมีพ่อแม่บุญธรรมเป็นอังกฤษไม่ได้จดทะเบียน หลังจบ มัธยม 1 หรือป. 5 เริ่มใช้ชีวิตไปทั่วเช่นที่กรุงเทพฯ ผมเคยบวชเป็นสามเณรวัดมหาธาตุ กรุงเทพฯ แม่เคยบวชชีวัดสร้อยทอง กรุงเทพฯ พ่อเป็นสมาชิกสมามเผาเล้งแห่งประเทศไทย เมื่อแม่ใกล้จะตายแล้วท่านสั่งให้กลับบ้าน และดูแลพ่อและแม่จนตายในอ้อมกอด และนำพ่อและแม่ใส่โลงหัวหมูราคาโลงละ 35000 บาท นัยว่าเป็นโลงไม้จำปา แม้จนแต่รำลึกถึงพระคุณท่าน นำเงินที่พ่อแม่เหลือเงินสดติดตัว ที่เหลือซื้อให้ท่านทั่งสอง เพื่อ ได้นอนตายได้สบายตามคติจีน ยอมรับว่า มีปัญหาชีวิตสมรสและชีวิตครอบครัวทั้งพ่อแม่ตายายและผมเป็นอย่างนี้ตลอดมาแต่ไม่มีประวัติทางปัญหากฎหมายทุกคน เมื่อไปอยู่อังกฤษนับถือศาสนาคริสต์นิกายแองลิกัน คุณพ่อท่านชื่อ วิการ์ ปีเตอร์จบเคมบริดส์ เอาเท่านี้ก่อน เพราะว่าผมไม่เก่งเนต คิดอะไรได้ค่อยว่าต่อไป เชื่อว่าต้องพบกันครึ่งมางกับกัลยาณมิตรในรูปใดรูปหนึ่ง เมื่อความจริงนั่นมีอยู่ ขอบคุณครับที่เจอกัน การพบกันครึีงทางแบบco- incidenceนี้เป็นสิ่งดีงาม เหมือนปัญญาชนสองท่านผจยภับพบกันที่แม่นำ้คองโกชาวอังกฤษจำชื่อท่านไม่ได้เสียแล้ว เอาละตอนเป็นเด็ก ผมได้หนีพ่อไปเยี่ยมทวดที่เมืองจีน ทำได้อย่างไรผมพูดภาษาจีนได้สองคำใช้พจนานุกรมจีนไทยพกติตัวไปด้วยผมโชคดีหาจนเจอ เพียงจำไว้ว่า ชื่อเมืองชื่อ จังหวัด มณฑลและแซ่เท่านั้นพ่อสอนให้จำเอาไว้ เช่นเดียวกับตาสอนไว้เหมือนกันว่าจำเลขที่บ้าน ตำบล อำเภอจังหวัดไว้ให้ได้ท่ิองให้แกฟัง เผื่อตกยากกลับบ้านถูก หมาตามคนไปเที่ยวหลงหายไประหว่างหนึ่งสถานียังจำทางกลับบ้านได้ปลอดภัย ทำไมคนจึงทำอย่างหมาไม่ได้ คิดเท่านั้นจบกันเท่านี้ สามารถไปถึงเมืองจีนได้โคดีที่เขาไม่จับว่าเป็นสายลับ แต่เสี่ยงไม่แนะให้เอาอย่าง และ เพราะสมัยนั้นยคการเมืองกำลักคึกคัก เป็นพิเศษ เขาจะจับก็ต่อเมื่อเป็นสายลับจริงเท่านั้น คนไม่รู้เรื่องราวอะไรจับไปก็เปลืองข้าวสุกรัฐและลูกกระสุนเปล่าจากชีวิอตนี้เชื่อว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตายตามปรัชญาคำสอนศาสนาพุทธองพ่อและแม่ เมื่อผมไปที่สนามบินไคตัก ฮอ่องกง ผมพักโรมแรม วาย เอ็มซี เอที่เมืองนีั้น ที่นั่นภาษาอังกฤษใช้ได้สมัยเรียนหนีังสือผมถนัดภาษาอังกฤษ เพื่อนร่วมชั้นเก่งเลขได้เป็นอธิบดีมีระดับแม้สกุลเดิมมิได้เป็นเจ้าขุนมูลนายอะไร เมื่อผมพักที่โรงแรมยืดแข้งยืดขาก่อน หายใจสักนิดคิดว่าก่อนตายนี่เป็นการเดินทางมาเมืองนอกครั้งแรกในนฐานะเด็กเลี้ยงควายเผือก มิใช่เด็กขี่ม้ากาบกล้วยหัวจุกแบบนิทาน ผมมีนกเอี้ยงเป็นเพื่อน แท้จริงผมนิยามว่าเด็กเลี้ยงควาย แต่ไม่เคยเลี้ยงควายสักตัว เพราะควายมันจะขวิดเอา เด็กผู้ใหญ่ไม่ไว้ใจ แต่เคยดูควายเล็มหญ้า มิใช่กินหญ้า แต่เล็มหญ้าเป็นราชาศัพท์ของควาย เอาละผมติดต่อทันทีฝ่ายท่องเที่ยวจีนที่ใกล้โรงแรม มีคนไทยพูดได้ แนะนำและผมปรึกษา ปรากฏว่าเขาเอาตางค์ ผมคิดว่าฟรีสำหรับคอมมิวนิสต์ เขายึดหนังสือเดินทางผมไว้และถือหนังสืออีกฉบับสำหรับการเดินทางโดยเฉพาะ พบว่าค่าใช้จ่ายแพงมาก นำ้แข็งแก้วละยี่สิบห้าสตางค์ไม่มีที่นี่ ใช้ดอลลาร์ฮ่องกง จากฮ่องกงไป มาเก๊าเมืองขึ้นปอร็์ตุเกส โดยเรือ ผมเดินทางข้ามเรือไฮโดรฟอยด์จากเกาลูน ผมเดินทางไปอย่างไร ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ ผมเดินทางโดยเครื่องบินจากสนามบินดอนเมือง ถึงท่าไคตักฝั่งเกาลูน เรือวิ่งเร็วมาก กำไรชีวิตผลุดขึ้นมาในสมองทันที เมื่ิอถึงมาเก๊า ผมไม่มีเงินค้่าโรงแรม ก็นอนที่ท่าเรือ เพืิื่อรอเดินทางด้วยรสยนต์จากด่านเข้าจีนที่มาเก๊าเข้าเมืองกวางตุ้ง เมื่อถึงเมืองกวางตุ้ง ผมนอนที่โรงแรมอีกหนึ่งคืนที่นี่ไม่กล้านอนที่ท่ารถ อีกดพราะกลัวโดนจับส่งกลับบ้าน ที่โรงแรมนี้ใหญ่มากในสายคาของผม มันเหมือนหน้าปกหนังสือยี่แฉะภาษาจีนที่พ่อเคยให้ผมไปเรียนที่บางไทย กินข้าวเสร็จมีแตงโมซึคึ่งอร่อยมาก แต่ที่ฮ่องกงอร่อยกว่า ผมชอบกินแตงโมเป็นนิสัย เพราะแตงโมหวานเย็นอร่อย แม้ผมท้องร่วงเสมอเมื่อกินมัน แต่อร่อยมาก่อนท้องร่วง ถ้าร่วงเดี๋ยวค่อยว่ากัน จากนั้นผมขึ้นรถยนต์โดยสารเข้าลิโอว เผาเล้ง ตามลำดับจนถคึง สงแปะอุ้ย พบว่า เราเริ่มต้นแจ้งเกิด ผมแสดงตนตามที่พ่อเคยบอกตอนที่รักกันอยู่ทุกอย่างเรียบร้อย มีคนอาสาไปส่งถึงบ้าน เชื่อว่าคงเป็นตำรวจบ้านหรือสายลับจีน เพราะตอนนั้นจีนกับอเมริกาเขาเคืองกันอยู่เรื่องเวียดนามสงคราม พอถึงบ้านที่นี่แซ่นี้ พบรูปผมพ่อแม่ ที่พ่อเคยส่งไปให้ มันแล้ว หลานรักของปู่ทุกตนร้องให้และดีใจ เดือนหนึ่งที่นี่ผมไม่ได้ไปไหน กินอื่มทุกวัน มีเลี้ยงเหล้าลูกท้อด้วย ภาษาที่ใช้ มี ไบ้ บ้างมือบ้าง แต่จิ่วบ้างพจนานกรมบ้าง ทนอยู่จนได้ หนึ่งเดือน ไม่ได้ไปไหน อยากจะไปปักกิ่ง แต่ทางการที่ขจังหวัดระงับไว้ เหตุผลเพราะเดือดร้อนทางการเงินเป่า ตอนนั้นผมเข้าจีนถือหนังสือเดินทางนักหนังสือพิมพ์คืดว่าจะไปสัมภาษณ์ผู้นำสักหน่อย ฟังแล้วตลก แต่ว่า ถ้าโอกาสให้ต้องทำได้ เพราะที่เมืองไทยเคยทำมาบ้างแล้ว และรู้จักเจ้าขุนมูลนายที่แม่เคยรู้จักที่เป็นชีที่กรุงเทพ ขอพุดเรื่องแม่สักนิด แม่เป็นชีไปอยู่กับเจ้าขุนมูลนายก์็จริง แต่อยู่แผนกล้างภ้วยให้สะอาด และเข้าทำสมาธิภาวนาเมื่อครบหนึ่งเดินเดินทางกลับไทยเส้นทางเดิมแต่จอนกลับเมืองไทย เงินหมด และเครื่องยาที่ซื้อมาขายจากจีน ขายที่ฮ่องกงไม่ออก ไปที่ยาตจติที่ฮ่องกงรับจ้างช่วยทำที่ฝังผี แต่ได้เงินไม่พอ ไม่มีเงิน พึ่งสถานกงสุล มีพระเครื่องสมเด็จวัดพลับ หนึ่งองค์ที่แม่เคยให้มาของจริง พาไปจำนำท่านไว้ ท่านเมตตาฝากลงเรือสินค้า จากฮ่องกงมาท่าเรือคลองเตยกรุงเพพฯ เรียบร้อย ผ่านน่นานำ้ที่เวียดนามมีเรือเร็วกว่าวิ่งข้ามเรือที่โดยสารมาตลอดเวลา เรือสินค้านี้เดินทางหลายวัน เมื่อถึงกรุงเทพ ไม่มีใครเชื่อว่าผมเข้าไปจีน เพราะไม่มีหลักฐานอะไเหลบลือเลย นอกจากหนังสือเดินบอกเพียง ฮอ่งกง กรุงเทพฯเท่านั้น แต่บังเอิญมีกญาติที่นั่นก็เลยเชื่อ และมีข่าวด้วย ตอนอยู่เมืองจีน ยาติพาไปเที่ยวซัวเถาซคึ่งมีญาติอยู่ที่นั้น และทราบว่ามีสาลพระเจ้าตากที่นั่นเ่้วย แต่ไม่มีใครบอกและไม่ได้ไป เพราะเงินและเวลาสุขภาพจำกัดเอาไว้ นี่ละอีกส่วนหนึ่ง เรื่องของพระเจ้ากรุงธนนั้นมีความเกี่ยวพันธ์ในเบื้องต้นคือคนจีนที่มาเมืองไทยนับถือกันใมากไม่ว่าจะแซ่อะไร เพราะได้พึ่งโพธิสมภาร เพราะเมืองไทยเป็นเมืองเจ้า การเคารพท่านถือว่า แต่บังเอิญพบว่า แต้อ่วงที่คนจีนเรียกขานท่านนั้น หมายถึงท่านแซ่แต้และพ้องกับแซ่ของพ่อ และพ่อก็บอกว่าท่านมีแซ่เหมิอนเรา เขียนเหมือนกัน เราต้องรู้จักและเคารพท่านเป็นพิเศษ การเมืองนั้นไม่ยุ่ง เรื่องที่จำได้มีเท่านี้ ี่ที่บ้านญาติตลาดพลู ติดวันอินทารามบ้านตาคนหนึ่งน้องชายพ่อของพ่อ มีรูปท่านที่บ้านที่ทรงม้า ถือดาบ สถิตบนหินอ่อนหน้าโบสถ์วัดอินทาราม มีคนไปติดทองขอฮวยเสี่ยงเซียมซีทุกวัน ผมก๋็เคยไปทำอย่างนั้นเหมือน แต่ผมกลัว ผมจำได้เท่านี้ ถ้าถามว่าไปเองอีกครั้งไปได้มั๊ย ตอบว่าไม่มั่นใจ เอกสารหายหมดตามที่เคยกล่าวไว้ในตอนหนึ่งของเรื่องนี้ ภาษาอาจจะเพียนบ้าง เพราะผมพิมพ์ดีดเนตไม่ค่อยจะเป็น
|
สมาชิกหมายเลข 3538694
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] จึงจือหยาง (jjy) จบไฮสกูล ได้ปริญญาสองใบในไทย เคยเป็นนักเรียนเก่าในอังกฤษและฝรั่งเศส สอบได้ Dip-in-JourจากLondon School of Journalism,MIOJ.ในประเทศอังกฤษ สอบได้นักวาด ว.อ.(แนวนามธรรม)... เป็นสมาชิกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย..มีสัญชาติไทย (แซ่แต้) พ่อมาจากมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน
Friends Blog MY VIP Friends  |
|||||||||||||
