|
๑๔๖-กาแฟแก้วนั้น...
นานมาแล้วครับที่ข้าพเจ้าเลิกดื่ม เหล้า สุราของมึนเมาต่าง ๆ ไม่เพียงแต่เว้นจากเหล้า สุรา เท่านั้น การเที่ยวกลางคืน ในสถานที่อโคจรก็งดไปด้วย เหตุผลหนึ่งก็คือ ความเบื่อหน่าย จิตใจมันเริ่มที่จะต่อต้านกับเรื่องพวกนี้แล้ว นี่ข้าพเจ้าเริ่มแก่ตัวแล้วใช่มั้ย...ตอนนี้อายุยังไม่ถึงสามสิบปีเลย แต่ความคิดก็ไปไกลเสียแล้ว พอ ๆ กับศีรษะ ที่เส้นผมและหนังศีรษะเริ่มไม่ยอมสามัคคีกัน มันอยากจะแยกจากกันไปทุกที ๆ
นับวันเข้าไปข้าพเจ้าเริ่มท้อที่จะทำให้เส้นผมมันอยู่คงทนบนศีรษะได้ ก็ได้แต่บอกตัวเองว่า
เออ ดี ร่วงมาให้หมดเลย...สังขารมันไม่เที่ยงอย่างที่พระพุทธองค์นั่นล่ะ ห้ามยังไงก็ไม่ฟัง ดี ๆ ... ก็เรียกว่าประชดมันซะเลยก็หมดเรื่องไป
ธรรมดาคนเรามักจะสนใจแต่เรื่องราวภายนอก ข้าพเจ้ามักจะโดนล้อเลียนเรื่องศีรษะ มากกว่าคนอื่น ๆ ในกลุ่ม ไม่เว้นแม้กระทั่งญาติพี่น้องด้วยกัน แต่ปัจจุบันนี้ก็เริ่มชินชาแล้ว มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปโกรธหรือว่ากล่าว กลับไปให้เจ็บปวดซึ่งกันและกัน ในเมื่อความจริงมันเป็นเช่นนี้ ก็ต้องปล่อยไป คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยมองเห็นหรือสนใจสิ่งที่อยู่ในหัวสมองของข้าพเจ้านัก ทั้งที่ทุกวินาทีมันมีเรื่องมีแนวคิด มีธรรมะอยู่ภายในมากมาย แต่ก็ไม่อาจจะแสดงออก หรือทำให้คนอื่นเชื่อหรือคิดตามได้ ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่พระพุทธเจ้าท่านได้ตรัสไว้ว่า สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผู้ศึกษาและปฏิบัติพึงเห็นได้ด้วยตัวเอง ธรรมะนั้นจึงเป็นสิ่งที่อธิบายตัวธรรมะได้เองอย่างดีที่สุดแล้ว ผู้ปฏิบัติและน้อมใจเข้าหาเท่านั้นจึงจะมองเห็นตาม
ย้อนกลับมาเข้าเรื่่องที่เป็นประเด็นในหัวข้อ ตามท้องเรื่องที่ตั้งไว้ดีกว่า หากพูดถึงศีรษะเดี๋ยวก็จะยาวไปอีก ตามที่เกิ่นเอาไว้ว่าข้าพเจ้าเลิกเหล้ามานานพอสมควรแล้ว และรู้สึกไม่สบายใจมากเมื่อมีใครสักคนชวนกินเหล้า หรือพูดถึงสุรานารีอีก การเลิกเหล้าได้เป็นสิ่งที่ดีและน่าภูมิใจมากที่สุด แต่ในที่สุดก็หันมาติดกาแฟแทน (+555)
แม้ว่ามันจะไม่ใช่ยาเสพติดที่ให้โทษขนาดนัก แต่นับวันข้าพเจ้าเริ่มขาดมันไม่ได้ และเสาะหามาดื่มกินเสมอ ๆ ส่วนใหญ่จะเป็นวันที่ทำงานมากกว่าวันปกติ อาจจะเป็นเพราะการทำงานติดต่อกันนานทำให้เราเครียดก็เป็นไปได้
วันนี้ก็เช่นกันข้าพเจ้าไม่พลาด ที่จะสั่งกาแฟเย็นมาลองท้องหลังอาหารกลางวันตามปกติ ทั้งงานที่รีบเร่งและการเดินทางในกรุงเทพ ฯ ก็ต้องเผชิญกับรถติดตลอดเวลา ทำให้กาแฟแก้วนั้นข้าพเจ้าไม่ค่อยได้รสชาติของมันสักเท่าไหร่ และก็ทิ้งไว้ที่หน้ารถอย่างนั้นจนกระทั่งถึงตอนเย็น จึงนึกขึ้นได้ว่ายังกินกาแฟยังไม่หมดแก้วเลย
กลับมาดูอีกที กาแฟเย็นก็สลายตัวเป็นน้ำขุ่น ๆ สีน้ำตาล ดูน่าสะอิดสะเอียนมากกว่าที่จะทานลงไปได้
ธรรมดาของทุกชีวิต ทุกสรรพสิ่งคงไม่ต่างกันนัก เราชื่นชมยินดีกับวัตถุ สิ่งของรูปลักษณ์ก็เฉพาะตอนที่มันยังใหม่ ยังหวานชื่นอยู่ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความหวานความใหม่ ก็กลับกลายเปลี่ยนเป็นความจืดชื่น สีที่เคยน่าชวนลิ้มลองก็ซีดลง เราจะหาสาระอะไรกับสิ่งเหล่านั้นได้ ในเมื่อไม่นานมันก็ต้องเสื่อมสลาย ต้องดับไปตามธรรมชาติ ตามเหตุตามปัจจัยของมันเอง
ไม่เว้นแม้กระทั่งชีวิตมนุษย์ที่อาศัยอยู่บนโลก ทุกคนไม่ต่างอะไรกับแก้วกาแฟแก้วนั้น วันใดวันหนึ่ง ที่ความหวาน ความหอมของมันได้จืดชื่นลง และไม่มีวันที่จะหวนคืนกลับมาใหม่ วันนั้นก็จะไม่มีใครปรารถนาที่จะชื่นชมดูดกินอีก ทุกคนก็ต้องถูกทอดทิ้งลงบนพื้น กลายเป็นขยะเน่าเปื่อยลงไปตามธรรมชาติ
ดังนั้นการมีชีวิตอยู่อย่างรู้ค่า อย่างมีสติ พยายามสร้างสรรค์ ไขว่ขว้าหาแต่สิ่งที่ดีงามและมีประโยชน์เหมาะสมกับตัวตน เพื่อหาความสงบสุขยั่งยืนแก่ตัวเองได้อย่างมั่นคงถาวร และรู้จักแบ่งให้ผู้อื่นบ้าง เพราะข้าพเจ้าเชื่อว่าคงไม่มีใครที่ปรารถนาจะเป็นดั่งแก้วกาแฟ ที่จืดชื่นและถูกทอดทิ้งไว้ อย่่างไม่มีใครสนใจหรอกใช่มั้ย...
Create Date : 08 เมษายน 2552 |
Last Update : 8 เมษายน 2552 7:50:41 น. |
|
31 comments
|
Counter : 361 Pageviews. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:8:15:07 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:8:36:18 น. |
|
|
|
โดย: วรบรรณ วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:9:09:02 น. |
|
|
|
โดย: เชอรี่ข้างขวา IP: 118.174.86.202 วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:11:48:22 น. |
|
|
|
โดย: Nissan_n วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:12:05:33 น. |
|
|
|
โดย: Nissan_n วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:12:07:50 น. |
|
|
|
โดย: ถุงก๊อปแก๊ป วันที่: 8 เมษายน 2552 เวลา:19:15:18 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:7:19:02 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:8:03:53 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:8:29:59 น. |
|
|
|
โดย: itoursab IP: 58.9.151.123 วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:10:36:18 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:13:17:48 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:17:37:42 น. |
|
|
|
โดย: วรบรรณ วันที่: 9 เมษายน 2552 เวลา:22:04:31 น. |
|
|
|
โดย: Nissan_n วันที่: 10 เมษายน 2552 เวลา:17:47:50 น. |
|
|
|
โดย: Nissan_n วันที่: 10 เมษายน 2552 เวลา:17:52:35 น. |
|
|
|
โดย: มินทิวา วันที่: 10 เมษายน 2552 เวลา:19:32:27 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 10 เมษายน 2552 เวลา:20:51:41 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 เมษายน 2552 เวลา:9:20:42 น. |
|
|
|
โดย: I_sabai วันที่: 11 เมษายน 2552 เวลา:19:28:04 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 เมษายน 2552 เวลา:7:47:44 น. |
|
|
|
โดย: มินทิวา วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:6:48:11 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:8:04:33 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 14 เมษายน 2552 เวลา:0:03:13 น. |
|
|
|
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 14 เมษายน 2552 เวลา:20:05:35 น. |
|
|
|
โดย: keyzer วันที่: 15 เมษายน 2552 เวลา:9:09:47 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 เมษายน 2552 เวลา:8:37:39 น. |
|
|
|
โดย: Budratsa วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:4:15:30 น. |
|
|
|
| |
|
|
ผมเลิกดื่มกาแฟมานานแล้วครับ
ตอนนี้เพื่อนแซวว่า
เหมือนพระเข้าไปทุกที
ยาดองของเมาก็ไม่ดื่ม กาแฟก็ไม่ดื่ม หุหุหุ