ถนนสายนี้มีตะพาบ

152

โจทย์โดย คุณโอ เนินน้ำ

“รอยร้าว”

ตอนหัวใจต้องเสริมใยเหล็ก

มีน กุสุมา เขียนคำ

“ เสียงใบตาลที่หน้าบ้าน เสียดสีกันดังโกรกกรากๆๆๆๆ

ตุ๊กแกบนยอดตาลร้องตับ ตับ ตับ ตับ โช้คอัพถี่กระชั้น แล้วลงท้ายด้วยแก่ แก่แก๊ แก่

มันเน้นเสียงคำว่าแก่ คล้ายกับว่ากำลังล้อเลียนคนเขียนว่าแก่อย่างนั้นเชียว

ชมชิดสัมผัสกลิ่นของความแก่ชรา ที่คืบคลานเข้ามาทุกนาที

บรรยากาศของวันวารเข้ามาทักทายโดยที่เราไม่ทันตั้งตัว

ดูดกินความวัยเยาว์จนเหือดแห้ง ทิ้งร่องรอยของความทรุดโทรมไว้ทุกอญูเนื้อ

แม้จะประโคมด้วยเครื่องประทินผิวราคาแพง

แต่งแต้มสักเท่าใด รอยลึกตามร่องแก้ม มุมปาก หน้าผากและผิวกาย

เป็นรอยร้าวของกาลเวลา แตกปริทีละเล็กทีละน้อยๆ

ได้แต่บอกกับตัวเองว่า มันกัดกร่อนได้แค่เพียงร่างกาย

แต่หัวใจและจิตวิญญาณ ยังชื่นบานอย่างเพียงพอ บานเกินไปก็ไม่ดี อิ อิ ”

……. …… …….

เสียงฝีเท้ามาหยุดยืนหน้าประตูห้องทำงาน ชิดชมคร้านจะหันหน้าไปมอง

สายตายังคงจับจ้องไปที่ตัวอักษร กลิ่นหอมจางๆละเหย

ออกมาจากร่างผู้ที่เดินเข้ามาใหม่

หน้าแฉล้มชะโงกเข้ามาจนใกล้ แก้มชิดแก้ม มือข้างหนึ่งวางบนพนักเก้าอี้

อีกข้างโอบไหล่ผู้ที่โตกว่าไว้หลวมๆ

“คราวนี้ได้โจทย์อะไรมาคะพี่ชม”

ชิดชมหยุดใช้ความคิดไปชั่วขณะ วางมือค้างไว้บนแป้นพิมพ์

หันมามองผู้ที่อ่อนวัยกว่า

“เรื่องรอยร้าวจ้ะ โจทย์ของคุณโอเนินน้ำ พล็อตเรื่องไว้ตั้งแต่เมื่อวาน

แต่พอมีเวลามานั่งเขียนสมองมันกลับตื้อๆเขียนไปลบไป มาหลายรอบแล้ว”

สาวน้อยไล่สายตาตามตัวอักษรอย่างรวดเร็ว

“ชิดคิดว่ามันออกจะเศร้าๆไปหน่อยนะคะพี่ชม

พักสายตาไปเดินเล่นกันดีกว่าไปนั่งจิบกาแฟ อาจจะได้ไอเดียเจ๋งๆกลับมาก็ได้”

สาวน้อยถือวิสาสะปิดคอมพิวเตอร์ ผู้เป็นพี่ทำตามอย่างว่าง่าย

“จิบกาแฟก็ดีเหมือนกัน บางทีสมองอาจจะแล่นก็ได้”

สองคนพี่น้องเดินเคียงกันมา ลัดสนามหญ้ามาโผล่บริเวณถนนปูนเล็กๆ

ที่เชื่อมต่อกับถนนใหญ่ใจกลางหมู่บ้าน ถนนบางช่วงปรากฏร่องรอย หลุมลึก

และรอยร้าว สาเหตุเกิดจากน้ำท่วมใหญ่เมื่อคราวก่อน

“พี่ชมคิดว่า รอยร้าว มันสามารถประสานได้ไหมคะ”

ชิดชมหันมามองคู่สนทนา แต่เจ้าตัวกลับก้มหน้ามองเท้าตัวเอง

“นั่นคงขึ้นอยู่กับว่าเป็นรอยร้าวของอะไร

หากเป็นรอยร้าวจากฐานรากของโครงสร้างตึก

พี่คิดว่าอีกไม่นาน พอเกิดแผ่นดินไหว ตึกคงถล่มลงมาทับคนตาย

หากเป็นรอยร้าวบนพื้นถนน ก็รื้อแผ่นคอนกรีตออก เสริมใยเหล็ก เดินเหล็กเส้นเข้าไป

เททับด้วยซีเมนต์ เว้นช่องว่าง เพื่อรองรับการขยายตัว หากต้องการให้ถนนเรียบลื่น

เหมาะแก่การขับขี่ ต้องราดด้วยยางมะตอยอีกชั้น

พื้นผิวสัมผัสอ่อนโยนต่อการขับขี่ และถนอมยางล้อรถด้วย

รับรองว่าจะแข็งแรงทนทาน      ที่เมืองนอกเขานิยมทำกัน

ที่เมืองไทยอย่าได้หวังเพราะราคาค่อนข้างแพง ”

“แล้วถ้าเป็นรอยร้าวจากความสัมพันธ์ล่ะคะ

มันจะแตกเหมือนแก้วไหม”

ชวนชิดเดินเตะยอดหญ้าอย่างเหม่อลอย

                                          ชิดชมมองผู้เป็นน้องแล้วถอนใจเอื้อมมือไปยีหัวเบาๆ

                                             “ไอ้เราก็คิดว่ามาหาเพราะคิดถึงที่แท้ก็มาหาที่ระบาย

ทะเลาะกันมาอีกแล้วล่ะสิ”

คนเดินข้างหันมายิ้มแห้งๆฉวยมือพี่สาวไปกุมไว้ น้ำตาไหลอาบแก้ม

“เห็นรอยร้าวที่บนถนนนั่นไหม มันเกิดเพราะอะไร ทำไมต้องมีช่องว่างระหว่างกัน

ต้องใช้เวลาในการวางรากฐานให้มั่นคง รวบรัด เร่งรีบเทคอนกรีตลงไป

กระทบกระแทกเพียงเล็กน้อย ก็เกิดหลุมบ่อและรอยร้าวได้ง่ายๆ

แต่ก็ใช่ว่าจะเยียวยาไม่ได้ซะเมื่อไหร่”

“ช่องว่างมีไว้เพื่ออะไรคะ”

“ช่องว่างที่เป็นร่องๆทำไว้รองรับการขยายตัวค่ะ หากไม่มีร่องเป็นช่องว่างไว้

อากาศร้อนซีเมนต์จะขยายตัว ทำให้โก่งตัวจนแตกร้าว ก็คล้ายความสัมพันธ์

เราต้องเว้นช่องว่าง ระยะห่างอย่างพอเหมาะ ให้เขาและเราได้มีที่ว่าง

สำหรับความเป็นส่วนตัวบ้าง

และที่ถามว่ามันจะแตกเหมือนแก้วไหม 

นี่หัวใจไม่ใช่แก้ว มันจะได้เปราะบางซะขนาดนั้น 

สงสัยแกจะฟังเพลงมากไป บางทีหัวใจก็ต้องเสริมใยเหล็ก  ฮา ฮา”

“ ^0^ ”

ใบหน้าที่หม่นหมอง ฉาบด้วยรอยยิ้ม

“การเยียวยาทุกความสัมพันธ์ ต้องใช้ยาใจ กาวใจ น้ำใจ เป็นตัวประสาน

ไม่ใช่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง บางทีรอยร้าวเล็กๆน้อยๆ

คือการเรียนรู้ เพื่อการอยู่ร่วมกัน เป็นการกระชับความสัมพันธ์

ให้แน่นแฟ้นขึ้นไปอีกขั้น ที่ทำให้เข้าใจกันมากขึ้น”

สองพี่น้องเดินตามกันมาเงียบๆ จู่ๆผู้ที่อ่อนวัยกว่าก็โพล่งขึ้นมา

“นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่า เราคิดจะรักษาหรือว่าทุบทิ้งใช่ไหมคะ”

“เอาที่แกสบายใจละกัน”

หัวเราะประสานเสียง บรรยากาศรื่นรมย์ขึ้นมาในทันที

………… ……….. ………………

               ท้ายเรื่อง ยาวหน่อยนะคะ อารมณ์มันพาไป

ปวดหัว ปวดตา อ่านข้ามๆไปบ้างก็ได้ ไม่ว่ากัน สวัสดีวันหยุดค่ะ

Create Date : 06 เมษายน 2559
Last Update : 7 เมษายน 2559 20:36:13 น.		27 comments
Counter : 1292 Pageviews.
Share Tweet