ชื่อร้าน : ข้าวแช่มอญร้านคุณแดง
รายการอาหาร : ข้าวแช่ , ผัดไทยกุ้งสด , ต้มข่าหน่อกะลา
เวลาเปิดบริการ : เสาร์ - อาทิตน์ และวันหยุดนักขัตฤกษ์ เวลา 10.00 น.
ที่ตั้งร้าน : เกาะเกร็ด, นนทบุรี
พิกัด GPS : 13° 54' 46.50" N 100° 29' 8.01" E

เมื่อวันเสาร์ที่แล้วที่บ้านได้ไปทำบุญประจำปีให้กับบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วซึ่งที่บ้านของเราจะทำกันเป็นประจำทุกปีที่ วัดปรมัยยิกาวาส ที่เรามาทำกันที่วัดนี้ก็เพราะว่าบ้านปู่ บ้านย่าของผมอยู่ที่เกาะเกร็ดนี่แหละครับ อ้าววว..... เลยรู้เลยว่าเป็นคนมอญ อิอิอิอิ

ผมกับเกาะเกร็ดดูจะคุ้นเคยกันมากที่สุดครับ เพราะสมัยยังเป็นเด็กๆจะสนิทกับทางบ้านย่ามากกว่าบ้านยาย บ้านย่าผมอยู่ใกล้วัดปรมัยยิกาวาสครับ เดินไปทางหมู่ 1 แป๊บเดียวก้อถึงแล้ว เป็นบ้านหลังแรกๆเลย

ที่บ้านผมจะเรียกเกาะเกร็ดกันว่า "ปากเกร็ด" อาจจะเป็นเพราะเค้าเรียกกันอย่างนี้มาตั้งแต่โบราณแล้ว คนที่อยู่บนเกาะเกร็ดบ้านผมจะเรียกว่า "คนฝั่งเกาะ" ถ้าคนที่อยู่บนแผ่นดินใหญ่จะเรียกว่า "คนฝั่งนี้"

ตั้งแต่เด็กๆจนโตเรียกได้ว่าปากเกร็ดก็เป็นบ้านหลังหนึ่งของผม เวลาพ่อกับแม่ไปเยี่ยมปู่ ย่า ที่ปากเกร็ด ผมและ พี่ๆ น้องๆ มักจะลงเอยด้วยการที่ "ค้างบ้านย่า" เพราะติดใจอยากเล่นน้ำคลองนานๆ ใกล้ๆบ้านย่ามีคลองเล็กๆอยู่สายหนึ่งครับ พวกผมชอบเล่นน้ำที่คลองนี้มากๆ แต่บ้าย่าไม่ได้ติดคลองนะครับ บ้านย่าติดกับแม่น้าเจ้าพระยา ตอนเด็กๆยังว่ายน้ำไม่แข็งผู้ใหญ่ไม่ให้ลงเล่นน้ำแม่น้ำครับ ต้องไปอาศัยเล่นที่ท่าน้ำบ้าน "ป้าสอิ้ง" ถ้าเล่นน้ำกันเสียงดังละก็ถูกป้าสอิ้งดุเอาได้ครับ

เวลาปิดเทอมเล็กนี่เป็นเวลาที่เหมาะแก่การมาเที่ยวเกาะเกร็ดมากที่สุดครับ เพราะว่าน้ำจะท่วมเกาะแทบทั้งเกาะ เมื่อก่อนยังไม่มีการทำเขื่อนกั้นน้ำบางปีตรงหน้าวัดปรมัยฯ น้ำท่วมถึงระดับเอวผู้ใหญ่เลยเป็นสนามเด็ก (ว่ายน้ำ) เล่นไปโดยปริยายครับ ยิ่งวันลอยกระทงปากเกร็ดจะยิ่งสวยที่สุดเพราะเมื่อก่อนยังไม่มีไฟฟ้าเยอะขนาดนี้เวลานั่งอยู่ที่ท่าน้ำบ้านย่าคืนวันลอยกระทงจะเป็นกระทงที่ไหลมาเป็นสายๆ แสงเทียนวับๆ แวมๆ อากาศเย็นๆ โรแมนติกเป็นบ้าเลยครับ ผู้ใหญ่ทุกคนต่างรออาบน้ำ "เพ็ง" ตอนเที่ยงคืน ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นระดับน้ำสูงที่สุด นิ่งที่สุด ในวันลอยกระทง จะนำโชคดีมาให้ครับ อาคนเล็กก็เกิดตรงกับวันลอยกระทงเหมือนกันครับชื่อว่า "วันเพ็ง" แปลว่า "วันเพ็ญ ขึ้น 15 ค่ำ" แต่หลานจะเรียกว่า "อาเดี๊ยด" แปลว่า "อาคนเล็ก" ครับ

ปากเกร็ดตอนสงกรานต์ยิ่งสนุกกว่ามากครับ เพราะเป็นงานใหญ่มีงานตลอดช่วงอาทิตย์นั้น เรื่มด้วยการ "แห่ข้าวแช่" ชาวบ้านทั้งหลาย "บ้านล่าง" กับ "บ้านบน" จะรวมตัวกันทำสำรับข้าวแช่ ขนมจีนน้ำพริก ขนมจีนน้ำยา และสำหรับกับข้าวอื่นแล้วแห่มาที่วัดปรมัยยิกาวาส เพื่อมาถวายแด่พระสงฆ์วันนีจะเป็นวันที่วุ่นวายมากๆ เพราะต้องตื่นกันแต่ยังมืดๆมาทำขนมจีนน้ำพริก ขนมจีนน้ำยา ทำ "เหมือด" คือผักผัดน้ำมันเพื่อไว้รับประทานกันขนมจีน ไหนจะทำไปถวายพระ ไหนจะทำใส่สำรับให้กับผู้ใหญ่ที่เคารพ ดูเอิกเกริกดีครับ บ้านย่าผมขึ้นชื่อในการทำ "ขนมจีนน้ำพริก" "หมี่กรอบ" กับ "ขนมจีนน้ำยา" ส่วนของหวานก็จะเป็นขนมพวกทองต่างๆ ผมได้เรียนวิธีการทำกับข้าวก็จากที่นี่ละครับ

พอวันรุ่งขึ้นก็จะมีการแสดง "ทะแยมอญ" คือการแสดงคล้ายกับลำตัดของคนภาคกลางครับ จะมีฝ่ายชายและฝ่ายหญิงร้องเกี้ยวและแก้กับไปมา .... แต่ผมฟังภาษามอญไม่ออกหรอกครับ ป้า กับ น้า ผมสิครับ พูดได้เรียกว่า "excellent" เลยละถึงขั้นด่าได้ด้วย... อ่าๆๆๆๆ ผมจำได้คำเดียวครับ .... "กวนจองต๊ะ"



ประเพณีของชาวมอญยังมีอีกมากมายครับ แช่การตักบาทเทโว - ข้าวต้มลูกโยน งานชอนธูปคือการตักบาตรด้วยดอกไม้ ธูปเทียน งานตักบาตรน้ำผึ้ง งานทรงปะจุ่ หรืองานทรงเจ้า ล้วนแล้วแต่เป็นงานที่สวยงามน่าชมมากครับ .... ไม่รู้ว่าป่านนี้งานเหล่านั้นยังอยู่หรือเปล่า



ร้านข้าวแช่คุณแดงนี่ต้องเดินมาทางหมู่บ้านเครื่องปั้นดินเผาครับ หรือที่บ้านผมเรียกว่า "บ้านอ้อม" พอข้ามสะพานเล็กๆแล้วมองทางด้านซ้ายไว้เลยครับจะเห็นป้ายใหญ่โต ชัดเจน เดินเข้าตรอกเล็กๆไปนิดเดียวครับ ร้านอยู่ริมน้ำเลย





ข้าวแช่ ภาษามอญเรียกว่า "เปิงด๊าดจํ"

"เปิง" แปลว่า "ข้าว" "เจี๊ยะเปิง" แปลว่า "กินข้าว"

"ด๊าดจํ" แปลว่า "น้ำ"

"เปิงด๊าดจํ" แปลว่า "ข้าวน้ำ"

ข้าวแช่เป็นอาหารมอญมาตั้งแต่ครั้งกรุงหงสาวดี คราวเมื่ออพยพมาอยู่ในเมืองไทยก็ได้นำเอาตำหรับอาหาร "ข้าวแช่" มาด้วย ข้าวแช่ นิยมกินกันในช่วงสงกรานต์ จึงได้อีกซื่อนึงว่า "เปิงซังกราน" หรือ "ข้าวที่กินกันในเทศกาลสงกรานต์

อย่างที่เล่าให้ฟังตอนต้นครับ ชาวมอญนิยมทำสำหรับข้าวแช่ไปถวายพระ และ มอบให้แก่ผู้ใหญ่ที่เคารพในช่วงสงกรานต์ นอกจากนั้นยังทำข้าวแช่ถวายนางสงกรานต์ด้วย โดยตั้งโต๊ะกลางแจ้งนอกชายคาบ้าน ปูผ้าขาว ปักร่มกันแดด แล้ววางสำรับข้าวแช่ แล้วจุดธุปเทียนบูชา



กับข้าวที่มากินกับข้าวแช่ก็จะแตกต่างจากข้าวแช่ของไทยบ้าง เช่น กระเทียมดองผัดไข่ หัวผักกาดเค็มต้มกระทิ อาจาดผักบุ้ง หรือ ผักบุ้งผัดน้ำพริกแกงคั่ว ยำมะม่วง ปลาสลิดทอดหรือย่าง ไข่เค็ม ส่วนที่เหมือนกันคือ พริกหยวกสอดไส้ ลูกกระปิ เนื้อเค็มผัดหวาน หัวผักกาดเค็มผัดหวาน



มาแล้วครับ ข้าวแช่ตำหรับมอญ กับข้าวของข้าวแช่ก็มี หัวผักกาดเค็มผัดหวาน กับ ลูกกะปิ วิธีทำคือเอากะปิผัดกับปลาแห้งป่นจนเหนียวทิ้งไว้ให้เย็นแล้วปั้นเป็นก้อนๆเท่าปลายก้อย แล้วเอาไปชุบแป้ง หรือชุปไข่ทอดครับ แล้วก็มีพริกหยวกสอดใส้หมูสับชุบไข่ทอด โรยด้วยไข่ฝอย ทานกับข้าวหุงแค่เป็นตากบ นำไปซาวจนหมดเมือกแล้วนึ่งให้สุก รับประทานกับน้ำลอยดอกมะลิ หอมเย็นชื่นใจดีจริงๆ



ผัดไทยกุ้งสด



"ต้มข่าหน่อกะลา"

หน่อกะลา เป็นพืชตระกูลเดียวกับขิง ข่า ชอบขึ้นในที่แฉะๆ ส่วนมากขึ้นตามป่าช้า เราจะกินแต่ใส้ในของหน่อกะลาครับ เอาแต่ที่เป็นส่วนขาวๆเลยนะครับ ต้องเอาต้นมาปอกออก รสชาตของหน่อกะลาจะซ่านิดๆครับ เคี้ยวมันดีอย่าบอกใครเชียว สมัยก่อนไม่ต้องซื้อ ไม่ต้องหาครับ เดินไปตัดในป่าช้าวัดปรมัยฯ ได้เลย อิอิอิ



Chubby Lawyer Cafe' ................... ร้านอร่อย .............. ตามใจฉัน