เลศลาวัณย์/กรมาศ
วิธีการเล่าเรื่องของนิยายแนวลึกลับโรแมนติก (แนวถนัดของผู้เขียน) เรื่องนี้ เก๋ดีค่ะ นางเอกสาวของเรื่องเธอเป็นสถาปนิก แล้วก็ดันบังเอิญต้องมารับจ้างทำงานให้ชายหนุ่มคนหนึ่งแทนเพื่อนร่วมงาน โดยเขาบอกว่าต้องการจะต่อเติมบ้าน แต่เมื่อเจอะเจอกันจริงๆ เขากลับจ้างให้เธอหาห้องลับห้องหนึ่งในบ้านที่อยู่กลางหุบเขาหลังหนึ่ง หลังที่มีคนประหลาดๆอาศัยอยู่ และแม้แต่ผู้ว่าจ้างของเธอเอง ก็ยังออกไปอาศัยอยู่ที่บ้านหลังอื่น ซึ่งแม้จะหวาดกลัวอยู่บ้าง (จริงๆน่าจะดูเหมือนกลัวอยู่มาก...มากกว่า) แต่ด้วยค่าจ้างที่สูงลิบลิ่ว คุณนางเอกสาวก็เลยยอมรับทำงานแบบไม่มีเล่นตัว
ที่บอกว่าเล่าเรื่องเก๋...เพราะผู้แต่งใช้วิธีเล่าเรื่องนี้ สลับกับหนังสือนิยายนิยายนักสืบที่คุณพระเอกของเรายัดเยียด (ในตอนแรก...แต่คุณนางเอกเธอตะเกียกตะกายหาตอนต่อๆไปอ่านเองในตอนหลัง) ให้นางเอกของเราอ่าน เพราะเขาไม่อยากให้เธอทำงานสำเร็จ ก็เลยต้องหาอะไรต่อมิอะไรมาให้ทำเป็นการเบี่ยงเบน
นางเอกวีนแตกได้ใจดี ส่วนพระเอกก็ออกแนวดุดันมาดเข้ม (ได้ใจอีกเหมือนกัน..อิอิ) แต่ที่จะขัดใจอยู่ ก็คงเป็นเรื่องของการพยายามจะเขียนให้นิยายเรื่องนี้ดูลึกลับและน่ากลัวในตอนแรก แต่ความน่ากลัวที่อุตส่าห์ built มา กลับถูกทิ้งหายไปซะงั้น แล้วไอ้ที่ยังคงสงสัยไม่หายก็คือ ทำไมพระเอกต้องเคร่งครัดกับการให้ทุกคนถอดรองเท้าก่อนเข้าบ้านด้วย แหม...หาเหตุผลมาสนับสนุนซักหน่อยก็ไม่ได้
(กลัวว่าตอนอ่านจะเกิดการคล้อยตามความรู้สึกของคนอื่นได้) 
ผู้ติดตามบล็อก : 43 คน [
ส่วนตัวไม่ชอบเลย ไม่รู้ทำไม ....
หาเหตุผลไม่ได้ รู้แต่ว่าอ่านแล้ววาง
หลายรอบมาก จนในที่สุดก็วางเป็นการถาวร