แม้ตอนอ่านเรื่องนี้ จะทำให้นึกถึงหนังสือที่เคยอ่านอย่างเรื่อง "อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะที่รัก ของ ไพลิน รุ้งรัตน์" ตรงที่เป็นการเล่าในเชิงแนะนำให้อ่านงานวรรณกรรมดีๆในอดีต กับ "บันทึกร้อยวัน...ฉันจะเขียนนวนิยายให้จบ ของ ฟีลิปดา" ตรงที่เป็นการเล่าในเชิงนิยายซ้อนนิยาย แต่ลีลาและอารมณ์ที่ได้รับจากหนังสือเรื่องนี้นั้น มันแตกต่างออกไปจากสองเรื่องที่ว่าโดยสิ้นเชิงค่ะ
พัฒนาการของตัวละครคือสิ่งที่เห็นได้ชัดเจนจากนิยายเรื่องนี้ โดยเฉพาะในแง่มุมของการบ่มเพาะให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในตัวตน ไม่ว่าจะเป็นตัวพระเอก นางเอก หรือแม้แต่เด็กนักเรียนที่เป็นลูกศิษย์ของนางเอก แถมยังเป็นการเปิดมุมมองใหม่ให้กับการอ่านวรรณกรรมดีๆในอดีตในแง่มุมที่น่าสนใจด้วย (และแม้เราจะอยากให้ตัวเองพัฒนาตามในแบบนั้นบ้าง แต่ดูท่าทางคงจะเข็นตัวเองไม่ขึ้นเท่าไหร่ เพราะเจอหนังสือวรรณกรรมดีๆทีไร เป็นให้รู้สึกอาการง่วงเหงาเข้าครอบงำ สมองสั่งการให้หลับแทนที่จะให้คิดวิเคราะห์ไปซะทุกที) ยังไม่นับเรื่องของความสามารถในการพาอารมณ์ของคนอ่านให้ไปถึงจุดที่ผูกพันกับตัวละครมากๆจนถึงจุดที่บีบคั้นรุนแรงจนทิ้งอารมณ์หน่วงๆไว้ในหัวใจคนอ่านได้แบบดีมากๆอีกด้วยค่ะ
หนังสือเรื่องนี้ได้รับรางวัลชมเชยจากการประกวดหนังสือดีเด่น ประเภทหนังสือนวนิยาย โดยคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ ปีพ.ศ. 2556 ด้วยนะคะ
ให้คะแนน 9/10 ค่ะ
แม้ตอนอ่านเรื่องนี้ จะทำให้นึกถึงหนังสือที่เคยอ่านอย่างเรื่อง "อ่านหนังสือเล่มนี้เถอะที่รัก ของ ไพลิน รุ้งรัตน์" ตรงที่เป็นการเล่าในเชิงแนะนำให้อ่านงานวรรณกรรมดีๆในอดีต กับ "บันทึกร้อยวัน...ฉันจะเขียนนวนิยายให้จบ ของ ฟีลิปดา" ตรงที่เป็นการเล่าในเชิงนิยายซ้อนนิยาย แต่ลีลาและอารมณ์ที่ได้รับจากหนังสือเรื่องนี้นั้น มันแตกต่างออกไปจากสองเรื่องที่ว่าโดยสิ้นเชิงค่ะ
วันที่: 17 มิถุนายน 2558 เวลา:18:49:04 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 43 คน [