รักเร้นสีเลือด/ทัศนัย
นิยายรักแนวฆาตกรรมเรื่องนี้ ไม่ได้อ่านสนุกเพราะพล็อตหวานกุ๊กกิ๊กระหว่างพระนางแต่อย่างใดค่ะ คือบทกุ๊กกิ๊กก็มีบ้าง แต่ไม่ได้เยอะมาก แต่ที่เราชอบคือวิธีการเล่าเรื่องที่ใส่เรื่องราวของนาฎศิลป์ไทยและวัฒนธรรมล้านนาเข้ามาเล่าได้แบบเนียนๆและน่าสนใจ ผ่านนางเอกของเรื่องที่เป็นครูสอนนาฏศิลป์ ที่ดันมาซื้อทาวน์เฮ้าส์ที่เคยมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้น และผู้ต้องสงสัยรายสำคัญ ก็คือชายหนุ่มลูกชายเจ้าของโรงแรมรูปหล่อที่ทำท่ามาติดพันเธอ
เรื่องราวความรักความผูกพันระหว่างพี่น้องและเพื่อน รวมถึงมุมมองของผู้เขียนในการพูดถึงผู้หญิงที่มีอาชีพ "เต้นกินรำกิน" และเหล่าบรรดาชายที่ใจเป็นหญิง ล้วนช่วยเพิ่มน้ำหนักและความน่าสนใจให้กับเนื้อเรื่องได้ดีค่ะ แถมปากคอที่จัดจ้านของนางเอก และของพี่สาว (ที่ไม่ใช่สาวแท้ และไม่ได้คลานตามกันมา) ก็ทำให้คนอ่านแอบรู้สึกขำ (และสะใจ) อีกด้วย
ยกตัวอย่างตอนที่นางเอกแสดงการร่ายรำบนเวทีจบ แล้วแขกชาวไต้หวันขอเชิญมาคุยที่โต๊ะ ผ่านล่ามสาว..ที่ทำไปทำมากลายเป็นว่าจะขอให้นางเอกของเราไปค้างคืนด้วย คุณนางเอกของเราตอกกลับผ่านล่ามไปแบบนี้ค่ะ...
"คุณเป็นผู้หญิงและคิดว่าเป็นคนไทยเช่นเดียวกับดิฉันแน่ ช่วยบอกเขาด้วยว่าผู้หญิงไทยไม่ใช่โสเภณีทุกคน การแสดงของดิฉันเป็นศิลปะชั้นสูงของประเทศ ฉันเป็นนางรำมิใช่นางโลม! ถ้าเขาอยากนอนกับผู้หญิง 'อย่างว่า' ให้กลับไปหายายหมวยที่ประเทศของเขาโน่น ไม่ใช่ที่นี่!"
เป็นไงคะ..สะใจกันดีมั้ย..พี่น้อง
ผู้ติดตามบล็อก : 43 คน [
ช่วงนี้คุณหวันฯ รีวิวหนังสือได้บ่อยนะคะ ดีจัง