คิดถึงทุกปี/บินหลา สันกาลาคีรี
เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้น 9 เรื่อง ที่แตกต่างกันไป บางเรื่องก็ดูมีพลังรุนแรง แบบอ่านจบแล้วอึ้ง เพราะเด็ดขาดและมีพลังมาก บางเรื่องเสียดสี แดกดัน ให้เจ็บๆคันๆในอารมณ์ บางเรื่องก็ให้อารมณ์ลุ่มลึก ลึกซึ้ง กินใจ (อาจจะถึงขั้นบาดหัวใจ ให้น้ำตาซึมๆได้เลยเชียวแหละ) และบางเรื่องก็ซับซ้อน แบบที่ไม่ใช่ซ่อนเงื่อน แต่ต้องคิดหลายตลบ บางเรื่องนั้น ถึงกับต้องคิดแล้วคิดอีก ก็ยังตีความไม่ออก (แต่ไม่กล้าบอกใคร กลัวคนหาว่ารอยหยักในสมองไม่มากพอ แหะแหะ)
ประโยคที่โดนใจจังๆ ขนาดทำให้น้ำตาคลอได้ แม้แค่ประโยคนี้ประโยคเดียว อยู่ที่เรื่อง "งามแสงดาว" ตอนที่คุณพ่อคนใหม่ ถูกพยาบาลหน้าห้องคลอดหยอกล้อ หลังจากที่ลืมหนังสือไว้หน้าห้องคลอด ว่ารอลูกชายนานจนลืมหนังสือไปเลย แล้วเขาตอบกลับว่า
"ไม่นานหรอกครับ แค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง พ่อบางคนต้องรอลูกชายทั้งชีวิตก็มี"
โอ้ว...ช่างคม ลึก และบาดใจจริงๆ (แนะนำว่าให้อ่านเนื้อเรื่อง แล้วจะยิ่งรู้สึกอินค่ะ)
แต่จริงๆในตอนนี้ ในช่วงเวลาที่สถานการณ์บ้านเมืองมันดูลักปิดลักเปิด และน่าเบื่อหน่ายแบบนี้ ก็อยากจะลุกขึ้นมาจัดกระเป๋าออกเดินทางไปอยู่ที่อื่นแบบที่ "น้อง" ใน "นครคนดี" ทำ แล้วชักชวนเพื่อนๆว่า
"จะไปด้วยกันไหม หรือจะอยู่รอเป็นคนดี???"
ปล. 1. สำหรับผู้ที่ยังไม่เคยอ่าน ประโยคสุดท้ายเป็นประโยคหนึ่งจากเรื่อง "นครคนดี" ค่ะ
ปล. 2. หนังสือเรื่องนี้ได้รางวัลชมเชย ประเภทรวมเรื่องสั้น ปีพ.ศ. 2542 จากคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ กรมวิชาการ ด้วยค่ะ
) เคยอ่านแต่เรื่องเจ้าหงิญ
ผู้ติดตามบล็อก : 43 คน [