จันทราอุษาคเนย์/วรรณวรรธน์
เรื่องนี้เนี่ยะ คำสาปฟาโรห์เห็นๆ เพียงแค่นางเอกเปลี่ยนจากการหลงไปสู่ยุคฟาโรห์มาเป็นหลงไปสู่ยุคโบราณแห่งดินแดนอุษาคเนย์แทน แหม..แต่พระเจ้าจอร์จ คนเขียนช่างยอดมาก แม้จะเอาไอเดียมาจากการ์ตูนดังเรื่องนั้น แต่ตำนานของเจ้าชายจิตรเสน ที่ผู้เขียนบอกว่ามาจากตำนานที่คุณพ่อของผู้เขียนเป็นผู้เล่าให้ผู้เขียนฟัง ถึงเรื่องสองกษัตริย์ลูกพี่ลูกน้องที่พระอนุชาที่เจริญชันษากว่า ได้ยกดินแดนให้แก่พระเชษฐา แล้วออกแสวงหาดินแดนสู่ปากทะเล เข้ามาถึงในประเทศไทยแล้วเลาะไปตามลำน้ำมูล บวกกับจารึกของพระเจ้าศรีมเหนทรวรมัน ที่ได้มีการค้นพบในประเทศไทย และผู้เขียนใช้เวลาถึง20 กว่าปีในการเขียนนั้น ช่างเป็นการเขียนที่น่าประทับใจจริงๆ
ความผูกพันขององค์จิตรเสนที่มีให้กับนางเอกนั้น ทำให้เราซาบซึ้งและประทับใจได้พอๆกับความผูกพันของพ่อที่เฝ้าคอยติดตามหาตัวลูกสาวที่หายสาบสูญไป ผู้เขียนบรรยายได้ดีถึงอารมณ์ของนางเอกเมื่อต้องเลือกระหว่างคนที่ตนรักมากๆทั้งสองคน และหนังสือเรื่องนี้ นับเป็นหนึ่งในหนังสือที่เรารู้สึกว่าเขียนตอนจบได้แบบสมบูรณ์ลงตัว และน่าประทับใจมากๆเรื่องหนึ่งเชียวล่ะค่ะ
แต่ยังไม่ได้เอ่านเลย....เห็นหลายคนบอกว่าดี...
ของดี...เก็บไว้ก่อน...รายละเอียดเยอะ...ไว้อ่าน...ตอนที่มีเวลามากๆ