No. 835 เที่ยวพัทลุง (หมาป่า) No. 835 เที่ยวพัทลุง (หมาป่า)  หมาป่าเดียวดาย ลาพักร้อนครึ่งเดือนจากกรุงเทพด้วยจักรยานคนเดียว เพื่อตามหา ตัวละคร มหาลัย เหมืองแร่ของ คุณอาจินต์ ปัญจพรรค์ได้พบแล้ว แต่ตอนนี้ เข้าสู่ ตรัง กำลังจะไปพัทลุง เป็นตอนสุดท้ายของทริปนี้ (ตอนที่ 22) /////// แหมมันเป็นถนนสายสงบงดงามอีกสายหนึ่งครับ บ้านเรือนมีสวนเขียวตลอดทาง หมาป่าไม่เคยมาพัทลุง มาครั้งนี้ครั้งแรกก็จับใจว่าบ้านเมืองดูอุดมสมบูรณ์ดีจริงๆ ขี่วันไม่มีฝนก็คงดี แต่ขี่วันฟ้าฉ่ำฝนนี้ก็เยี่ยมครับ บางช่วงฝนหยุดหมาป่าก็หยุดกดภาพ เห็นเมฆที่เคลียภูเขานั่นไหมครับ ง้ามงาม  ถนนไม่เปลี่ยวมากนักนะครับ มีบ้านเรือนคลออยู่ตลอดทาง ช่วงไหนเป็นเขตชุมชนถนนก็กว้างหน่อย ช่วงไหนบ้านเรือนห่างถนนมันก็แคบ ที่ว่าไม่เปลี่ยวเพราะพอหมาป่าขี่ตากฝนมาไกลอากาศเย็นก็เริ่มปวดปัสสาวะ จำได้ว่าหาที่หยุดปัสสาวะข้างทางยากมาก ด้วยพอเลยบ้านริมถนนฝั่งซ้าย จะแวะลงป่ายืนแอ่น ก็จะเหลือบเห็นบ้านด้านขวาตั้งอยู่ในสายตา พอจะแอ่นด้านขวา ก็เห็นบ้านอยู่เฉียงทางซ้าย เป็นอย่างนี้สลับซ้ายขวาไปเรื่อย จนท้องน้อยเริ่มปวดแล้วล่ะครับ แหมกว่าจะหาที่ที่ไม่มีบ้านมาตั้งวางสนุ๊กได้นี่ก็ต้องขี่ไกลมากครับ ฝนพร่ำฉ่ำตลอด ไม่หนักเหมือนบนเขาพับผ้า แต่ก็ไม่ซาถึงขั้นว่าตกหยิมๆ หมาป่ายังเปียกไปทั้งตัวอยู่ครับ ผ่านทางเข้าน้ำตกมาสองสามแห่ง คิดว่าฝนแรกอย่างนี้เข้าไปคงไม่มีน้ำ แต่พอมาถามครูหมูตอนคืนนั้นครูหมูบอกว่าทางใต้นี้เขาเที่ยวน้ำตกหน้าแล้งกัน เข้าไปเหอะมีน้ำงดงามตาทุกแห่งแหละ หน้าฝนจัดๆเขาจะไม่เที่ยวกันเพราะมีโอกาสเจอน้ำป่า ขี่มาเรื่อยแวะจิบน้ำเกลือแร่บ้าง ช่วงหลังบ้านเรือนเริ่มห่างกันขึ้นครับ เลยกงหรามาแล้วก็ขี่ต่อไปเรื่อยตามที่ครูหมูบอกทิศทางให้ไว้ ไปถึงแยกโหล๊ะจังกระ ตรงจุดนี้แหละครับหมาป่าหลง  หยุดรถเปิดโทรศัพท์เห็นมิสส์คอลล์ของครูหมู โทรกลับถามครู ครูบอกผมรออยู่ที่บ้านนี่แหละถึงไหนแล้ว หมาป่าบอกจวนแล้วเห็นป้ายบอกทางไปตะโหมด กับแม่ขรีข้างหน้าแล้ว เดี๋ยวขี่เข้าไปหา ครูหมูบอกมามาเข้ามาเลยรออยู่ ครูหมูบอกว่าเข้ามาสัก 300 เมตรจะเห็นบ้านครูหมูอยู่ขวามือ หมาป่าขี่เข้าไปตั้งไกลก็ไม่เห็นบ้านไหนจะใกล้เคียงบ้านครูหมูเลยครับ ขี่เข้าขี่ออก ช่วงที่เข้าไปลึกที่สุดนั้นร่วมสักสองกิโลเห็นจะได้ มีเห็นบ้านนึงที่ดูใกล้เคียงที่สุดจากภาพโปรไฟล์ของครูในเวป หมาป่าเข้าไปในบ้านชั้นล่างไม่มีคน ต้องตะโกนถาม แต่ก็เอะใจว่าเอเห็นครูหมูบอกว่าตัวเองเป็นคนอีสาน แต่ในบ้านมีภาพประดับเป็นภาษาอารบิกแบบข้อเขียนในพระคัมภีร์กุรอ่าน อืมม์คนอีสานส่วนใหญ่ที่เจอไม่เคยมีใครนับถือศาสนาอิสลาม เอ๊ะหรือเมียครูหมูเป็นมุสลิมหว่า ตะโกนจนเจ้าบ้านออกมาถามว่าบ้านครูหมูหรือเปล่า เขาบอกไม่ใช่และไม่รู้จักครูหมูด้วยครับ จนโทรถามอีกรอบ ครูหมูบอกว่ากลับไปรอตรงแยกแหละเดี๋ยวจะขับปิคอัพมารับ รออยู่นานพอควรเกินกว่าที่คาดไว้ จนเห็นครูหมูขับรถมาและขนจักรยานขึ้นรถท้ายรถ ตอนแรกหมาป่าจะขอขี่ตามครูหมูไป แบบว่าขี่มาตลอดทางแล้วก็อยากขี่เข้าบ้านครูหมูให้โอ่อ่าสมศักดิ์ศรี ไหนๆฟ้าท่านก็เซตซีนส่งฝนมาทำให้การเดินทางมาอลังการในความรู้สึกมากแล้ว ครูหมูบอกว่าเอาเหอะน่าอย่าไปถือเรื่องพรรค์อย่างนี้เลย จักรยานคือยานพาหนะ ปิคอัพก็คือพาหนะ นั่งอะไรไปก็ถึงเหมือนกัน นั่งรถไปเรื่อยๆก็ร่วมสิบกิโลนะครับ ก่อนจะไปหักขวาเข้าบ้านครูหมู หมาป่าออกจะเริ่มเห็นงามกับครูหมูว่าถ้าจะขี่ตามรถมาคงอีกร่วมครึ่งค่อนชั่วโมง แถมเหนื่อยและเย็นอย่างนี้คงลำบาก  คือหมาป่ากะพิกัดผิดน่ะครับ เหมือนกับว่าถ้าเราขี่มาตามเส้น 4122 มันจะมาเจอถุงกาแฟข้างหน้า แยกที่หมาป่าหลงเข้าไปนั่นเป็นปลายขอบปากถุงกาแฟข้างหนึ่ง ก้นถุงกาแฟคือตะโหมด แต่เส้นที่ที่ครูพาหมาป่านั่งปิคอัพบรรทุกจักรยานไปนั้นมันจะเลาะตรงปากถุง และเมื่อถึงบ้านครูหมูก็จะเป็นปลายขอบปากถุงกาแฟอีกข้างหนึ่ง ถึงบ้านครูหมูเย็นมากแล้วครับ ฝนหยุดสนิทอากาศค่อนข้างเย็น ขนรถขึ้นบนบ้าน บ้านครูหมูอยู่กันสี่คนคือครูหมู และแฟนครูหมูชื่อครูเกียบ พ่อและแม่ครูเกียบ มีบ้านน้องสาวและน้องเขยครูเกียบอยู่ติดในบริเวณเดียวกัน ครูหมูกับแฟนไม่มีลูกครับ ครอบครัวครูจัดเตรียมผ้าเช็ดตัวและน้ำอุ่นในห้องน้ำให้หมาป่าเข้าไปสระสรงล้างกรวดตามเนื้อตามตัวจากที่โดนฝนมาจากเขาพับผ้าและตลอดบ่ายวันนี้ ครูบอกให้ถอดเสื้อผ้าและเอาของที่ต้องการซักออกมาให้หมด จะเข้าเครื่องซักและเข้าเครื่องอบผ้าให้คืนนี้เลย พรุ่งนี้เช้าสบายเพราะว่าเครื่องอบผ้าอบผ้าแห้งผากไม่ต้องตาก จังหวัดฝนชุกอย่างพัทลุงนี้มีเครื่องอบผ้าแล้วสบายใจครับ ส่วนรองเท้านี้ต้องถอดกองไว้นอกบ้านและใส่รองเท้าแตะแทนครับ เข้าเครื่องไม่ได้ หมาป่าต้องห่อใส่ถุงพลาสติกกลับมา ถึงกรุงเทพความชื้นฝนที่หมมมาก็กลิ่นเน่าโชยครับ ครูหมูกับครูเกียบพาหมาป่ามาเลี้ยงข้าวเย็นที่ในตัวตำบลแม่ขรี โรงเรียนที่ครูหมูสอนก็อยู่ที่นี่ครับ มื้อค่ำอาหารถูกปาก วันนี้หมาป่างดเบียร์แต่รับบรั่นดีรีเยนซี  ที่ครูหมูหอบติดมือมาผสมกับโซดาแทน นั่งฟังครูหมูเล่าให้ฟังถึงชีวิตวัยเด็ก ความรักดนตรี พี่สาวที่ส่งเสริมให้เรียนดนตรี จนสอบติดที่หนึ่งครูดนตรีของประเทศ เรื่องคุณแม่ที่เลี้ยงลูกมาสี่คนหลังจากคุณพ่อครูหมูเสียตั้งแต่ครูหมูอายุแค่ 6 ขวบ เรื่องครูหมูเจอกับครูเกียบที่อีสานและแต่งงานกัน ครูหมูย้ายจากอีสานมาตั้งครอบครัวอยู่กับบ้านครูเกียบที่พัทลุงนี่ ครูหมูเป็น handyman ครับ ชอบซ่อมชอบประกอบเครื่องยนต์กลไกต่างๆ จักรยาน หรือแม้แต่รถยนต์ครูหมูก็ลงแรงซ่อมเอง อันนี้ครูหมูเป็นคนละไฟลั่มกับหมาป่าครับ เพราะหมาป่านั้นแค่ปรับจูนเกียร์จักรยานเองก็ทำไม่ได้เสียแล้ว สามทุ่มกว่าเราก็กลับบ้านกันครับ นั่งคุยกันสักพัก งัดอุปกรณ์ติดตัวที่เปียกน้ำฝนระหว่างทางแต่ธรรมชาติไม่ชอบความชื้นออกมาเช็ด หมาป่าก็ต้องขอน้ำมันของครูมาชะโลม สักพักก็ง่วง ครูหมูจัดให้หมาป่านอนในห้องรับแขกเลย อากาศเย็นสบาย นี้เป็นความอารีย์ของมิตรบนเวป ที่หมาป่าได้มารู้จักตัวจริงหลังจากคุยกันแต่ตัวหนังสือมาหลายปี อาทิตย์ที่ 16 มีนาคม 2557 วันที่สิบเจ็ด วันปิดทริปเพื่อขึ้นรถไฟกลับกรุงเทพ หมาป่าตื่นมาจิบกาแฟที่ครูหมูเตรียมไว้ให้แต่เช้า นั่งคุยกันและกินข้าวเช้าที่ครูเกียบเตรียมไว้ให้เช่นกัน อาหารใต้และผักหลายเมนูครับ นี้รูปครูหมูบนระเบียงหน้าบ้านยามเช้า  เสร็จข้าวเช้าแล้ว ครูเกียบจะขับรถปิคอัพพาคุณพ่อเข้าไปฟอกไตที่ต้องฟอกประจำที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัดพัทลุง หมาป่าจะติดรถไปลงที่โรงพยาบาลและแยกกันตอนสาย ช่วงบ่ายนั้นจะเที่ยวเล่นอยู่ในเมืองพัทลุงรอรถไฟเที่ยวค่ำกลับกรุงเทพ ครูหมูมาร่ำลาส่งหน้าบ้าน ขอบคุณนะครับครูหมูและครอบครัว ขอบคุณอีกครั้ง ณ ที่นี้ ขอบคุณครับที่ต้อนรับหมาป่าเป็นอย่างดี แยกจากครูเกียบและคุณพ่อที่โรงพยาบาล หมาป่ามีเวลาอีกตั้งแต่สายถึงเย็นน่ะครับ ครูหมูแนะว่าควรไปขี่รถเล่นที่หาดแสนสุขลำปำ หาดใกล้เมืองที่คนพัทลุงชอบไปเที่ยวรับลมกัน หมาป่าขี่เข้าไปที่หาดห่างจากเมืองราว 8 กม.  ก่อนถึงหาดมีวัดเก่าวัดหนึ่งชื่อวัดวิหารเบิกสร้างมาตั้งแต่ปี 2353 สองร้อยกว่าปีแล้ว สัดส่วนและลวดลายปูนปั้นของโบสถ์เก่าของวัดนี้สวยงามมากครับ  ขี่ต่อเข้าไปถึงหาดลำปำ วันนี้ลมแรงมากครับ น้ำทะเลฝั่งอ่าวไทยออกสีขุ่นใกล้สีโคลนเลยครับ ลมพัดฝอยน้ำปลิวขึ้นมาถึงบนเขื่อนเลย เห็นไปไกลๆในทะเลนั้นเป็นสะพานยาวไปในทะเลของวัดป่าลิไลย์ที่อยู่ติดๆกับเขื่อนของหาด  จากเขื่อนริมหาดหมาป่าเลยขี่เข้าไปในวัดป่าลิไลย์ วัดนี้เน้นต้นไม้สงบร่มเย็นมากครับ เข้าวัดมาก็กะจะมาดูสะพานที่ทอดยาวไปในทะเลที่เห็นจากริมเขื่อนไกลๆครับ บนกระเบื้องหลังคาต้นทางสะพานเขียนว่าสร้างเป็นที่ระลึกเมื่อคราวในหลวงมีพระชนมายุ 72 พรรษา ศาลาปลายสะพานมีพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่ คนน้อยครับ มีหนุ่มสาวมานั่งดูทะเลกันอยู่หนึ่งคู่เท่านั้น รวมกับหมาป่าก็เป็นแค่สามคนในช่วงเวลานั้น กันสาดศาลาโดนคลื่นลมซัดเปิดหมดอาจจะดูไม่ค่อยงามตาเท่าไหร่นะครับ เสร็จจากสะพานวัดป่าลิไลย์หมาป่าขี่มาหาข้าวทานตรงร้านแถวแนวเขื่อน  กินรอเวลาให้บ่ายแก่ๆหน่อยแล้วหมาป่าก็ลาจากหาดลำปำขี่เข้าตัวเมืองพัทลุง ยามบ่ายนี้ก็ไม่ค่อยมีอะไรทำแล้วล่ะครับ ขี่ชมเมืองแล้วก็มานั่งจิบกาแฟรอแถวสถานี วนไปดูในเมืองอีกรอบ  เห็นมีห้างชื่อโคลีเซียม แล้วพอใกล้ๆห้าโมงหมาป่าก็พาอีเขียวมาซื้อตั๋วสัมภาระให้ตัวอีเขียวเพื่อเอาขึ้นตู้สัมภาระกลับกรุงเทพด้วยกัน ตั๋วอีเขียวราคา 146 บาทครับ รถไฟไม่ได้เริ่มต้นออกเดินทางจากพัทลุงแต่จะวิ่งขึ้นมาจากสุไหงโกลก กำหนดนั้นจะถึงพัทลุงตอนทุ่มกว่า หมาป่าซื้อเบียร์มาจิบรอตรงชานชาลา จิบเบียร์ก็ปวดห้องน้ำเข้าห้องน้ำอยู่ 5 รอบกว่ารถไฟจะมา รถเสียเวลาไปราวๆสองชั่วโมงน่ะครับ กว่าจะเข้าชานชาลาจริงๆก็ร่วมสามทุ่มกว่า ตอนที่มาอยู่บนชานชาลาหมาป่าถ่ายรูปไมล์อีเขียวเอาไว้ เลขขึ้น 423 กม. รวมกับที่ขึ้น 1,000 กม. ตรงก่อนเข้าตะกั่วทุ่ง ทริปนี้หมาป่าขี่ไป 1,423 กม.ครับ  ......  หมาป่าถ่ายรูปถุงมือไว้เป็นรูปปิดท้ายของทริปนี้ ถุงมือนี้ใส่มาตั้งแต่เริ่มหัดขี่จักรยาน ไปกับหมาป่ามาทุกทริปทางไกล ความจริงตอนนี้มีสำรองอีกคู่หนึ่งใส่สลับกันเวลาขี่ไปทำงานในกรุงเทพ  แต่เจ้าเพื่อนยากชิ้นเก่านี้ขึ้นเหนือไปเชียงใหม่มาด้วยกัน เลยเอามาใช้กับทริปลงใต้ด้วยเพื่อให้ได้ชื่อว่า ขึ้นเหนือล่องใต้ถึงไหนถึงกัน จบทริป นี้ก็ต้องปลดระวางเอาเก็บไว้ลูบคลำเป็นที่ระลึก สภาพนั้นเหมือนทหารผ่านศึกมีบาดแผลรอบกายครับ หมาป่ากลับถึงกรุงเทพตอนใกล้เที่ยงวันรุ่งขึ้น มีสวัสดิภาพมานั่งเขียนสรุปทริปนี้ให้อ่านกัน เป็นสรุปทริปที่ยาวมากกว่าที่เคยเขียนมา ยาวกว่ามากจริงๆ ขอบคุณทุกท่านที่อุตส่าห์อ่านมาถึงตรงนี้ คงมีหลายท่านเลิกกลางทางไปเสียก่อน เพราะฉะนั้นท่านที่อดทนอ่านมาจนจบหมาป่าขอขอบคุณอีกครั้งครับ ท้ายสุดหากจะมีเพื่อนนักจักรยานท่านใดที่ไม่เคยอ่านหนังสือชุดเหมืองแร่ หรือไม่เคยดูหนังมหา’ลัยเหมืองแร่ แต่หลังจากอ่านสรุปทริปนี้แล้วไปหยิบหามาลองอ่าน  ลองดูจนติดใจเหมือนกับที่หมาป่าเคยเป็นและยังเป็นอยู่ กลายเป็นอีกคนที่ประทับใจกับเหล่าชีวิตในเหมืองกระโสม ทิน เดรดยิง และงานหนังสืออันยิ่งใหญ่ของลูกผู้ชายชื่ออาจินต์ ปัญจพรรค์....แม้สักแค่ท่านเดียว...นี้หมาป่าก็จะดีใจเป็นที่สุดครับ แต่เดี๋ยวก่อน 555 เลียนแบบโฆษณาขายเห็ดหลินจือซะหน่อย ที่เพื่อนหลายคนคิดว่า หมาป่าคือ ไวน์กับสายน้ำนี่ครับ หมาป่านั่งใส่แว่นตาคนที่สองจากล่าง กับยืนเดี่ยวขวามือใส่สูทใช่เลยครับกาลเวลาทำให้สีผมเปลี่ยน 555  บล๊อกแก๊ง No. 799 หมาป่าเดียวดาย บรรยายไว้ว่า  ท่องเที่ยวด้วยจักรยานจะจบลงในตอนนี้ หมาป่าเดียวดายเขียนไว้เมื่อ พศ. 2557 ทำให้นำมาลงในบล๊อก ไวน์กับสายน้ำเลย อู้ เขียนมา 22 ตอน ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ L 1,586,553 st.Counter ผู้เข้ามาชม 1,584,872 = 1,681 ขอบคุณเพื่อนผู้เข้ามาชม กรุณาเม้นท์สักนิด จะได้กลับไปเยือนครับ
สวัสดีครับพี่ไวน์ อ่านแล้ว ดูภาพแล้ว ประทับใจมาก สุดยอดเลยครับพี่
โดย: สมยศ แก้วภูทอง IP: 58.11.26.217 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:7:43:11 น.
บอกได้คำเดียวว่า"สุดยอด"ค่ะ
โดย: แมกไม้ปลายนา IP: 182.232.126.114 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:7:46:31 น.
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
พี่ไวน์สมัยหนุ่มๆ ดูดีมิใช่น้อยจ้า ป.ล. พัทลุงมีเขากลางเมืองแปลกตาดีจัง  โดย: หอมกร
  วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:9:09:46 น.สวัสดีมีสุขค่ะ
ภาพขาวดำจักรยานทางโค้ง สวยมากค่ะ ชอบจัง ขอบคุณกำลังใจด้วยค่ะ ไข่เค็มยำกับผัดผักบุ้งไฟแดง เมนูด่วนและบ่อยมากๆค่ะ โดย: ตะลีกีปัส
 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:9:45:14 น.คุณหมาป่าวิธีเขียนไม่เหมือนพี่ตูนนะ มีคนคิดว่าเป็นพี่ตูนด้วยเหรอคะ?
อ่านแล้วน่าจะแยกได้นา แหะๆ เพิ่งกลับมาค่า มารายงานตัว โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:11:07:18 น.สวัสดีครับ หมาป่าเดียวดาย ขอขอบคุณทุกท่านที่มาติดตามอ่านเรื่องราวครับ
มันย้าววยาวนะครับ หวดเข้าไปตั้ง 22 ตอนแน่ะ เพื่อนสมาชิกของคุณพ่อส่วนใหญ่ก็น่าจะทราบแล้วว่านี้เป็นเรื่องราวของลูกชาย คุณไวน์กับสายน้ำ คือคุณพ่อของหมาป่าครับ ช่วงนั้นพ่อไม่ค่อยสบาย เลยขอผมว่าจะเอาเรื่องมาลงสลับการเขียนของตัวเองได้ไหม เพื่อไม่ให้ขาดตอนกับเพื่อนสมาชิกในบล๊อกแกงค์นี้น่ะครับ พ่อจะหารูปประกอบให้ เสริมกับรูปที่ผมถ่ายเป็นขาวดำ หมาป่าบอก "ตามสบายเลยพ่อ" จึงได้มีเรื่องแสนยาวยี่สิบสองตอนนี่แหละครับ เรื่องนี้เขียนไว้ตั้งแต่ปี 2557 แล้วครับ ตั้งแต่ลุงอาจินต์ยังไม่เสียชีวิต เขียนไว้ในเวปนักจักรยาน ชื่อ Thaimtb น่ะครับ เป็นการเขียนทำนองสรุปทริป ถ้ามีเวลาว่างสามารถเข้าไปอ่านที่ต้นฉบับตามลิงค์นี้ได้นะครับ "หมาป่าเดียวดาย..ตามรอยเหมืองแร่ ทรัพย์จากพื้นแผ่นดิน สินแห่งชีิวิต ของ อาจินต์ ปัญจพรรค์" //www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=56&t=1097501 เพราะยังมีท่อน อารัมภกถา และภาพที่คุณพ่อยังไม่ได้นำมาลงในนี้ครับ และถ้าหากชอบสำนวนหมาป่า ก็มีอีกสองเรื่องให้อ่านครับ ดังลิงค์ "หมาป่าเดียวดาย กับความไม่รู้เรื่องเขาใหญ่" //www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=56&t=379368 "หมาป่าเดียวดาย...สวนหลวง ร.9 - พระธาตุดอยสุเทพ" //www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=56&t=541198 ขอบพระคุณอีกครั้งครับ โดย: a lone wolf IP: 203.209.93.114 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:15:00:32 น.
thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=56&t=1097501
thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=56&t=379368 thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=56&t=541198 ลิงค์ในโพสต์ก่อนหน้าอาจมีปัญหาเลยเทสต์โพสต์ใหม่อีกทีนะครับ ถ้ายังมีปัญหาอีกก็อาจต้องใช้ copy ตั้งแต่คำว่า thaimtb ไปจนสุดแล้วเอาไปแปะในอีก window นะครับ โดย: a lone wolf IP: 203.209.93.114 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:15:07:03 น.
สวัสดีเจ้าคุณไวน์
สวัสดีเจ้าคุณหมาป่า ก่อนอื่น ขอชื่นชมคุณหมาป่าก่อนนะเจ้า ที่ตั้งใจทำ และทำได้สำเร็จ มีความมุ่งมั่น อดทน มานะ พยายาม ทำในสิ่งที่ชอบและทำมันได้สำเร็จ 1,423 กม. บะใจ๊หน้อย ๆ เลยนะเจ้า เพราะมันบะใช่แค่ระยะทาง มันหมายถึง สุขภาพจิตใจที่ปั่น ที่จะต้องเจออุปสรรค์ เช่น สุขภาพของเฮา สภาพถนนหนทาง สภาพดินฟ้อากาศ และผู้คนระหว่างทาง มีทั้งดีและบะดี บะรวมสิ่งที่บะคาดฝันที่อาจจะเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ทั้งหมดนี้ คุณหมาป่าฟันฝ่า มุมานะ ทำได้ ตามที่ใจหวังไว้ ขอชื่นชมและปลาบปลื้มใจ๊ตวยแต้ ๆ เจ้า ตอนแรกจินกะเข้าใจ๊ผิดว่า หมาป่าเดียวดาย คือ อีกหนึ่งนามปากกาของคุณไวน์ จ๋นคุณไวน์มาเฉลย เลยฮู้ว่าตัวเองเข้าใจผิด มันกะน่าเข้าใจผิดเน้อ เพราะคุณไวน์กะชอบปั่นจักรยานเหมือนกั๋น ภาพคุณหมาป่ารูปเดี่ยวขวามือ ถ้าผมสั้น เหมือนคุณไวน์อยู่เน้อเจ้า 555 โดย: JinnyTent
 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:16:23:36 น.....
จบซีรี่ย์ยาวนี้แล้ว เป็นงั้นไปนึกว่าคุณไวน์ โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:16:28:00 น.ว้าวพี่ไวน์มาพัทลุง สาวก็ชอบค่ะ พัทลุง
ปล.ขอบคุณที่แนะนำ แก้ไขบางส่วนแล้วสำหรับข้อความที่ยาวไป โดย: sawkitty
วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:21:29:54 น.ไปเที่ยวน่านมาหลายวัน + คอมเสีย อีกอาทิตย์นึง กลับมาตามอ่านเหมือนเดิมครับ
โดย: ทนายอ้วน
 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:22:15:30 น.ขอบคุณนะคะคุณไวน์
รินไปหาข้อมูลเพิ่มเติมมา งานของ คุณนักเขียน "อีแร้ง" น่าสนใจมากเลยค่ะ คิดว่าเป็นคนละคนกัน กับที่เขียนเรื่องนี้นะคะ ^______^ โดย: Rananrin
วันที่: 29 พฤศจิกายน 2562 เวลา:22:19:13 น.สวัสดีค่ะพี่ไวน์
พี่ไวน์ลบคอมเมนท์ต๋าได้นะคะ เข้าใจผิดกลางอากาศค่ะ แหะแหะ อย่างไรก็ขอชื่นชมความตั้งใจจริงและขอบคุณสำหรับประสบการณ์ของลูกชายพี่ไวน์ เขียนเก่งอ่านสนุกมากค่ะ ขอบคุณพี่ไวน์สำหรับกำลังใจนะคะ   โดย: Sweet_pills
 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:9:58:31 น.ที่บางพระมีแหมร้านที่กิ๋น น่าจะชื่อชายทะเลบางพระ เจ้า
โดย: tuk-tuk@korat
 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:10:20:20 น.ได้ครับคุณต๋า... ผมเขียนไม่ละเอียดพอ หลายคนคิดว่า หมาป่ากับไวน์เป็นคนเดียวกัน
บางคนยังบอกว่า เป็นน้องชายไวน์ ฮ่าๆๆๆๆ ผมยิ้มเลยจะได้ไม่ แก ร่.. โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:11:45:06 น.ขี่จักรยานตากฝน กลับมาต้องสระผมนะคะคุณไวน์
ไม่งั้นอาจเป็นหวัดได้ค่ะ โดย: กาปอมซ่า
วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:20:00:50 น.เข้าใจผิดมาตลอดเหรอเนี่ย
คิดว่าหมาป่าคือพี่ไวน์นะคะ จนมาเฉลยรูปตอนท้ายนี่เอง อ้าว..ตะพาบไม่มี voucher ให้แล้วเหรอคะ แปลกใจจัง เห็นมีคนร่วมกิจกรรมเยอะอยู่นะคะ บล็อกอาหาร ปีนี้ยังมีรางวัลต่อเนื่อง แต่ปีหน้ายังไม่รู้ว่าจะยังไงค่ะ โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2562 เวลา:20:06:20 น.อรุณสวัสดิ์เช้าวันอาทิตย์
ขอให้หมาป่าฯ+ จขบ. มีสุขภาพแข็งแรงๆค่ะ Happy Sunday  โดย: คนผ่านทางมาเจอ
 วันที่: 1 ธันวาคม 2562 เวลา:6:54:50 น.พูดถึงพัทลุงแล้วนึกถึงความหลัง สมัยหนุ่มมีแฟนเป็นคนพัทลุง
แต่คลาดแคล้วกันไปนิดเดียว..เสียดายๆ โดย: พันคม
วันที่: 1 ธันวาคม 2562 เวลา:20:30:45 น.5555
หนูก็งง คนที่อ่านงานพี่ตูนเขียนกับหมาป่าเขียนแล้วแยกไม่ได้ว่าคนละคนนี่...อืมม์...สงสัยอ่านฉาบฉวยไปหน่อยอะค่ะ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 1 ธันวาคม 2562 เวลา:20:51:47 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [